Perkedhelja e jetes!...

[elda]

I pafajshem erdhe ne kete jete
me ze te mekur syte mbyllur
se njihje kete bote kete jete
çkuptim per ty do te kete

Jeta ty te zgjati krahet
te perkedheli me nje goditje
aty ti more jete
aty mesove te bertisje

Mes erresires ti puthe driten
dhe dhimbjen njohe si nene te pare,
jeta ty te uroi mirseardhjen
ne kete bote duke qare

Te mesoi se çeshte jeta
me lotet te njohu fillimisht
se ato jane te pandare
e te ndjekin perjetesisht........

[Arval]

per...
Elda...!
Sa bukur do te ishte qe jeta... perkedhelje
gjithmone te dhuronte... ashtu si dikur...
femi ne kur ishim...sa bukur...???
prano urimet e mia Elda...me respekt
Arvali...!

[elda]

ne rradhe te pare dua te te falenderoj nga zemra per vleresimin e poezise sime.
vertet jeta...eshte shume e çuditshme.......
Po une nje gje nuk kuptoj perse ne kujtojme gjithmone vetem çastet e merzise, lotet ,vuajtjet dhe harrojme qe ne jete edhe kemi qeshur e kaluar aq çaste te mrekullueshme.
Mos valle ne jemi egoiste ndaj jetes..!?

[Shanon]

Aspak por thjesht sepse castet jo te bukura apo lendimet lene me teper gjurme se sa nje cast i bukur. .... kam kaluar kesaj rruge..... kam pare gjurmet e mia.... gjurmet e tua bashkuar.... dhe me pas gjurmet e kohes qe kish fshire tonat

[elda]

Vertet koha eshte ajo qe sheron çdo plage por ......sa mbaron nje problem e harrohet fillon nje tjeter........