Rreze rreze - buburreze

[Henri]

Nje nga rehatet qe te jetosh vetem eshte se ke per te bindur vetem veten tende. Te pakten veten mund ta marresh me te mire me ndonje lepirese, a nje masturbim.

Me hipi koka mbi patina sot dhe u nis me "mision". Doli neper rruge qe te njifte lagjen. Iu luta te vinte ndonje mbrojtese per hundet, po nuk ma vari si zakonisht. Kthehet pas ndonje ore me vetullat e çara mes permes. Se kush i kishte shkelur floket dhe koka ime kishte rene mbi nje brumbull. Brumbullit i kishte hyre frika ne palce (nga ndonje ide mbi sulme imagjinare jashte-insektesoresh) dhe kishte shperthyer ne nje spazem grushtesh e te çjerrash dhe i kish bere kokes time nja dy zig-zag-e kthetrash mbi vetulla si te ishte Zorro. Te mos kish qene per nje milingone qe kish qelluar aty pari e i kish futur brumbullit nje te fryre qe e hodhi sakaq ne kurriz, kaq e pat dhe koka ime.
Sepse me erdhi keq (duke konsideruar qe isha me te mira se kisha pasur nje ore te tere vetem per vetem me trupin tim) dhe i shkerrmoqa nje cigare qe t'i ndaloja rrjedhjet. U njom sakaq duhani dhe mori nje ngjyre mavi. Kontrollova njehere trurin nderkaq. Nuk ishte troshitur shume, vetem ne nja dy vende. Dreqi e mori, do takohesha me tregtaret e verës per nja dy orë dhe duhej ta rregulloja ca. E lashe koken mbi bar per nja dy minuta dhe fillova te rremoj ne haurin e rrangullave. gishtat verbazi me ndejne siperfaqen aspak miqesore te gur-zmerilit dhe nxitova hapat per te dale prape ne oborr. Angullima e qenit te komshise nuk me pelqeu dhe aq shume, madje me ngjalli nje ndjenje te pervuajtur gjynaflliku. Ishte tinzar Bobi, dhe nuk ulerinte kurre pa shkas. Koka nuk dukej gjekundi. Shkeputa shpatullen dhe fillova te ndillja Bobin. Sigurisht te mos pasurit e kokes e bashke me te dhe syve nuk ndihmonte, po isha mesuar ca me pethitjet e ikjeve te kokes time dhe kisha filluar t'i besaoja me shume ajrit dhe mesazheve qe me linte mbi lekure levizja e tij. Kisha fituar dhuntite e vesheve te lakuriqit. Edhe te rreshkitshmerise se tij, po kjo eshte histori me vete.
Bobi qe doli nga cepi i shtepise, sa pa shpatullen qe ende leshonte renkimet e ndarjes me kurrizin, hapi gojen dhe la te binte bashke me jarget koken time pa nofull. Ne ate gjendje qe dukej koka, guri nuk me hynte me ne pune perveçse per t'ia vervitur Bobit ne surratin e sterrgjatur nga makuteria.
Nofulla e poshtme kish pushuar se qeni. Ishte e kote te mendoja me per shijimin e vererave ne darke; e perfytyroja mushtin t'i dilte gojes tejpertej e te kullonte mbi bark. Madje degjova dhe nje kerkellime nepsi nga stomaku. Vetem nje gje nuk merrja vesh teksa ndjeja trurin tim brenda kafkes nja dy zbythje larg kembeve te mia: nuk merrja vesh se si vazhdoja te arrija ne konkluzione. Megjithese ideja qe isha ne gjendje ta beja kete, me dha nje plogeshti ne trup e gjunjet m'u dalldisen nga kenaqesia. Koka m'u duk me e pavlefshme se kujtimet e vogla qe mbartja neper mishra dhembesh aty ketu. Xverku me filloi te imagjinonte se mund ta ngrinte veten lart qe tash e tutje e do mund te shihte yjet. Mushkerite do ta thithnin ajrin dore e pare, e stomaku do ishte vete zot i perzgjedhjeve te tij. Per te vetmen gje qe po me vinte ca keq ishte cepi i vetulles se djathte kur merrte kot perpjete ne momente vetesigurie. Per te mund edhe te me merrte malli.

[deti_bajri]

Henri,
Shpeshehere kam pare filma horror, jo per ndonje arsye, por kam mendimin se ata jane shume te realizuar artistikisht. Me duket se kjo ka shpejgimin e vet, sepse njerzit (ketu aktoret) aty i lene rruge te lire instinkteve te shfaqen me menyren me te shfrenuar dhe origjinale. Por edhe rruget nga me te paimagjinueshmet se si mund te çahet nje zemer e gjalle njeriu, se si mund te pritet nje koke, se si mund te pihet gjak i ngrohte foshnjash...dhe se si degjohet klithma e tmerrshme dhe deshperuesee krijesave njerzore nen dhembet e mprehte te thikes apo sfurkut te dhembeve te djallit...(boll fola per makabritete te tilla!).
E di se filma te tille kane shume poezi mbrenda? E merr me mend se bota e gjalle ku jetojme ne eshte e mbushur tej e tej me gjak krijesash te pafajshme?
Nuk do ta bej kritikun, jam i sigurte se une nuk do arrija gje ne kete fushe. Por une gjithmone letersine e ndjej sipas menyres sime. Ajo, letersia ndjehet, nuk kuptohet. Une ndjeva per kete pjese tenden. Ate qe mund te perjetoj ne nje film. Ate qe mund te shikosh mes territ te vetmise, gjysem i shtrire naten vone, me nje drite te zbehte qiriu, qe lekundet lehtas neper lekuren tende njolla njolla, te turbulluar, te bardhe, me kokrra, te kuqe...dhe qimet e vendeve te fshehta te ngihen perpejte...ti vetem renkon duke menduar...
A nuk eshte keshtu?

[macia_blu]

ti e ke paditur dhimbjen e kesaj pranvere ne nje brumbull, nen nje rreze pa rreze, ne vend qe te deheshe me dehe ... ose u dehem per te justifikuar dehjen ...(ka disa lloje njerezish, qe nuk i durojne dhimbjet e prerjes se gishtit, ose dia qenie qe nuk e durojne shkeljen me dere te bishtit, dhe ulerasin,por ka edhe disa nga ato qe durojne dhimbjet e shpirtit dhe dehen... pa uleritur, sikur te duan te pine veten) te tjerat i tha deti...ajo qe ndjehet as nuk kuptohet, as nuk shpjegohet dot, ajo vec ndjehet... ti ndjen kaq bukur...dhe ulerimen e ke aq joshese e mbytese njeheresh. deti te pershendes, sot i kam prere thonjte, edhe floket ...te gjitha i kam prer po nuk e di sa e bukur jam bere ? henri te dua edhe kur jam keshtu si tani e prekur aty ku me preke me ate qe shkruaje... edhe atehere kur na harron edhe mua edhe veten. me kenaqe edhe pse duke me dhembur shume .

[katana]

Gati-gati sa me binde dhe mua. E pyete lilin nese i vinte keq per koken a po per brumbullin e ajo te tha se ishte neutrale. Ndersa mua pervete po me vinte keq per brumbullin qe po mbante peshen e kokes tende. E sot kur e mbarova, them me plot bindje se po me vinka keq per koken. Ose me mire do me mungonte vetulla e vetesigurise tende.

Ps. I liked the live version of this better. I would rather think that this was an attempt to persuade your mind to stay, than leave. However, I will once more offer my finger (ose nje te shtyme) in any self-righteous suicide .
Love katka and liluit

[Henri]

mua me erdhi keq per milingonen qe u morr me brumbullin. Nuk gjeti ndonje te madhesise se saj ajo! Brumbulli aq i vogel e megjithate me i madh se koka ime.
Me erdhi dhe inat me ju qe me perçmuat verën dje dhe ne vend te ardhjes ketu ia futet gjumit.

Sa per fjaline e fundit, I was enlightened to discover (over and over again!) se: Kur te hypen deshira per "pune" ulesh dhe pret derisa te te ike!

[liliella]

I guess your late ruminations and rituals have transformed into obsessions and compulsions. In this case take ur own advice. Sit it out.

se fundi, nuk besoj se te kemi percmuar veren (greke) .ndoshta vetem ty. po prap se prap se besoj. pastaj ishe ti ajo qe cmove veren dhe jo....(Fiori na ve nje nga ato ikonat per telefon.)lol

[Sokoli]

Enderro, mos u ndal, eshte e vetmja menyre per te mbetur sadopak speciale...

[katana]

per kohet kur jetoje vetem ...
po tani si e bind veten?

perseri me vjen keq per koken.

[nitROSHI]

Ajo i shfryu hundet fort per te disaten here ne lavamanin i cili kishte filluar te merrte nje ngjyre gri nga mos pastrimi prej kohesh. Teksa beri per nga dalja e banjos, kerruajti ne menyre instiktive te prapanicen, u kollit dhe bile edhe pordhi. Pastaj qeshi me veten. Po kur ishte vetem jo per tu kerruajtur si tia kishte qefi, por mund te pirdhte edhe me lirshem. Kuptohet, ndersa tani i shtrengonte me forte vrimat per ta permbajtur paksa rrebeshet qe kerkonin te rreshkisnin neper shtigjet e formuara nga mos mbylljet e plota e vrimave te shumta, kjo si pasoje e amortizimit te shtresave moskulore.
Kuptohet qe prandaj te gjithe ne, nganjehere preferojme te jetojme vetem, kuptihet per te pjerdhur me rehat, por nuk eshte e keshillueshme qe kjo te behet per nje kohe te gjate, pasi ka rrezik te biesh ne dashuri me zhurmen e pordheve te tua.
Kjo do te ishte fatale.

[Leila]

HENRI'S FRENCH TOAST

...

But---
Henri's French toast
Always seemed better,
Better and nicer
Than any I'd known.
I'd sit and I'd stare
At Henri's French toast
After I had finished my own.
For hers was always sugared
And cut up nice and neat;
Mama would always do it herself,
Otherwise Henri wouldn't eat.
Henri would sit,
Sit there and dawdle,
Dawdle and mash it
And make little trees---
I'd think as I stared
At Henri's French toast:
"Why am I so easy to please?"
So Sunday after Sunday,
I'd keep my hands controlled,
Till one day I swiped a piece
Of Henri's French toast---
And you know what?
It tasted the same as mine.
Except that hers was cold.





Vertete... krijimet me te vjetra me duken me te shijshme...
Thank you, Henri.