Kujtim dëshmorëve të Kosovës!

[bili99]

E nderuar vajze..
Te pergezoj per kete teme qe u kushtohet atyre qe jane betoni dhe armatura ne themelin e Kosoves....LAVDI

Kush i dha Kosoves emer?
Kush i dha Kosoves gjak?
Kush e ngriti prape ne kembe?
Kete keshtjelle me bajrak.
..........................................
Na mbushet zemren me zjarr,
O , Ju engjuj te shpetimit.
nje pellembe dhe na dhate per varr.
Mos te mbesim n'dhe t'mergimit.

Me krenari perkulese per gjakun e gjithe deshmoreve shqiptar ,
me nderime ,
Xhabiri

p.s.
Pasi ke hapur kete teme, definitivisht je vajze fisnike....

[Çaushi]

Vellim poetik recituar ne teatrin kombetar ne Tirane.

Me jepni nje lule nga toka e perzhitur,
Me jepni nje lule, te bardhe, te kuqe a si te doni,
Me jepni nje gexhoje te nxehte,
Mbi dheun e fresket te kesaj varreze,
Ta ngul si lotin tim, si fiskam a si te doni.
Nese lulet krejt jane djegur, e gezhojat jane bere kalldrem
Me jepni nje gure o gjaku nga kulla kosovare e perflakur,
Ndonje varr trimi nese ka mbetur pa shkelur.
Me jepni nje fije bari, nese ka mbetur ndonje djep i padjegur
Prej terkuzash nuserore, me jepni nje fije ari.
Nje thinje nga balli nenave shamizeza kerkoj,
Te deshmoj para Zotit dhe tokes, Se jam Shqiptar
Se jam ngulur ketu moti, kur deti pinte uje ne kroje lirie
Dhe ti Dragan, Dragonovic, as ne epshte te qytetit
Toke Dardane, o gjymtyre fisnike e kombit tim,
Me jep nje lule a dicka tjeter
Nese gjithcka eshte bitisur, me jep nje pike gjaku
Te deshmoj se nuk jam dhemballe e prishur,
ne goje te Europes plake.
Eh, kjo pike gjaku eshte e femijes se sapo vrare,
E nje engjelli, si gjithe engjijt,
Bir i Nene Terezes, njemije breza kosovare.

E shihni si po ma shpon shuplaken kjo pike gjaku?
Qe ne palce te shpirtit me dhemb,
Shuplaka ime e dashur,
Ja tregoj vetes e me duket dore,
Ja tregoj botes e i duket harte,
Edhe femija i vrare mbi harten e cunguar ende qan,
Mos e harro kete vaj barbari Dragan,
Eshte lote engjelli o njeri i djalle,
Iku pa e pare driten e diellit, ja vodhen,
Ne fyt i vure thiken, i trembe gjumin endrrat,
E vrave pa shqiptuar fjalet as ate, as nene,
E vrave te vrafte rrufeja, pa shqiptuar fjalen Kosove, Shqiperi.
Lotuan abetaret, shkollat mbyllen deren
dhe u nisen per ne verberi , a ndoshta per ne Hage u nisen,
Si deshmitare, per ti thene botes se ky femije,
Ishte fajtor vetem e vetem se ishte Shqiptar.
O Nena Tereze, o nena ime dhe e botes,
Doren tende hyjnore jepma pak,
Ta mshel me dore tjeter kete shpirt te vockel?
Eshte rende ta mshij me dore tjeter kete pikez gjaku,
Thone se midis njeriut dhe gurit,
Durimin me te madh e pati guri,
Por pika e perjetshme e ujit e shpoi,

Edhe une Shqiptari durova si guri,
Durova nje dite, nje shekull, nje jete
Durova prej vitit thike 13-te,
Durova pikat e hapura, pikat e fshehura,
Udhet e pergjakura, lotet e patreturam
Durova premtimet e aleateve,
Thirrmat e te vdekurve, tundimet e te gjalleve,
Hajnite e lugetrave.
Eh...thone se midis njeriut dhe gurit
Durimin me te madh e pati guri,
Po tash qe Kosovari po varet i gjalle neper shpella,
Dhe guri me i vjeter u shpua,
Atehere me ke je ti "Europe e Lirise",
Me vdekjen apo me mua?
A e ke pyetur veten ndonjehere moj Europe,
Po te vinte shkjau te ta bente Londren grope,
Nje lagje te vetme, t'ishte Rome a Paris,
Do rrije pa e care qiellin per midis?
U dhashe urave te mia, me jepni pak uje
Te mjome buzet e shtrenguare nga baroti i bardhe,
Urat thane: Ne u shterren ne lutje,si te rrjedhim?
Europa tha, rridhni ngadale,
U thashe arave te mia, rridhni pak te mjera
Se s'kam ku te varros koken,
Arat u pergjigjen njezeri: U beme sa nje shuplake,
Europa dha prisni dhe pak.
Europe moj bukuri e vetes tende,
mos shiko vetem me sy, shiko njehere me zemer
Vellezer, ja dora ime tek shtihet perpara jush,
Si harte e cunguar, dhe une me piken e gjakut mbi dhe,
Do te rent si nje Maratonomak i ri,
Eh... Jo per te lajmeruar fitoren sepse fitorja ende s'ka mberritur,
Por per te rendur tek ju, tek vetja ime,
Thelle me thelle tek vetja ime, atje...
Ku fshihet dilema e dikujt per lufte a mos lufte,
Mallkuar qofshin dilemat, dhe pritja kote qofte mallkuar.

Vajze_M.....!

Ne fillim te pergezoj shume per ndjenjen e forte kombetare qe ke !
E lexova poezine tende ...ne fakt lexova realen e tragjedise se kombit tone te pershkruar nga TY ....tregjedi e frikshme !....kto thenjet tuja me rrenqethen trupin Je e madhe VAJZE te lumte penda dhe mendja !....Ma kujtove Mitrush Kutelin me poezine e tij per Kosoven,dhe artistin e madhe Mirush Kabashin duke e recituar ate poezi!...e si do te dilte valle kjo poezi e jotja e recituar nga Mirushi !!??.....
Qofsh e lumtur e me shendet ku do qofsh....!

[BEHARI]

NDERIM DHE LAVDI DESHMORVE TE KOMBIT!!
Eshte detyre e cdo shqiptari qe vertet i thot vedit shqiptar,qe ne keto momente decizive per kombin tone,te jape maksimumin e tija duke punuar dhe sakrifikuar, qe sakrifica dhe gjaku i deshmorvet te lirise te nderohet me korurzimin e pamvarsise Kosoves!!pamvarsi per te cilen derdhen gjakun e tyre qindra dhe mija te rinje e te reja!!
LAVDI DESHMORVE!!

[Çaushi]

NDERIM DHE LAVDI DESHMORVE TE KOMBIT!!
Eshte detyre e cdo shqiptari qe vertet i thot vedit shqiptar,qe ne keto momente decizive per kombin tone,te jape maksimumin e tija duke punuar dhe sakrifikuar, qe sakrifica dhe gjaku i deshmorvet te lirise te nderohet me korurzimin e pamvarsise Kosoves!!pamvarsi per te cilen derdhen gjakun e tyre qindra dhe mija te rinje e te reja!!
LAVDI DESHMORVE!!

http://www.youtube.com/watch?v=kthY_J-MX4c

Faleminderit per linkun BEHARI ....shume faleminderit !

[biligoa]

Shënohet nëntë-vjetori i Betejës së Kaqanollit
Shkruar nga www.radiokosovaelire.com
Saturday, 15 September 2007
Organizuar nga Zona e Pestë Mbrojtëse e TMK-së do të shënohet nëntë-vjetori i njërës ndër betejat më të lavdishme të UÇK-së jo vetëm në Llap por në tërë Kosovën e njohur si "Beteja e Kaqanollit". Beteja e Kaqanollit ishte beteja e parë frontale në Llap që e zhvilloi UÇK-ka kundër forcave të okupatorit serb. Ishte beteja e parë ku djemtë e lirisë të rreshtuar në radhët e UÇK-së në ZOLL u ndeshën me forcat barbare serbe dhe zhvilluan luftime për tri ditë me radhë duke i shkaktuar humbje të mëdha armikut si në njerëz ashtu edhe në teknikë luftarake. Kështu në këtë betejë që zgjati tri ditë më 15,16 dhe 17 shtator 1998 ranë edhe shtatë dëshmorët e parë në frontet e luftës së hapur në Llap Bekim Maliqi, Bekim Lushaku, Habib Zeka, Nazmi Zhegrova,Fadil Sejdiu, Islam dhe Selim Rekaliu, ndërsa u plagosën disa të tjerë. Në shenjë përkujtimi për dëshmorët e rënë në këtë betejë dhe heroizmit të luftëtarëve të lirisë, në vendin ku u zhvillua beteja pranë lapidarit do të bëhen homazhe dhe do të vendosen kurora lulesh,si dhe do të mbahen fjalë rasti e do të evokohen kujtime nga bashkëluftëtarët. (Milazim Kadriu)

[biligoa]

Foto nga Afrim Zhitia
paca dhe une fatin e tij
http://www.kp-afrim-zhitia.com/galer...s.php?album=13

[biligoa]

E nderuar familje e Tribunit të Kombit Ramiz Cerrnica!
Të nderuara familje të dëshmorëve!
Të nderuar të pranishëm!
Ndjehem shumë i emocionuar që gjendem sot në këtë atmosferë shumë madhështore,ku me kaq pietet nderohet nderi dhe njeriu shumë i guximshëm i popullit tonë,tribuni i kombit,që me gjestin e tij prej parlamentari të vërtetë,që në embrion doli kundër aneksimit të Kosovës nga Serbia.
Mbaj mend se si burrat tanë të vjetër thonin se Jugosllavia na ka pushtuar,por ka qenë një burrë me emrin Ramiz Cerrnica,që ka kundërshtuar duke thënë se kemi luftuar por jo për të mbetuar nën Serbi.
Qëndrimi që Ramiz Cerrnica mbajti në Prizeren,ishte ngjarje shekulli.
Për neve që ishim orientuar në aktivitetin kombëtar, tribuni kombëtar Ramiz Cerrnica, ishte frymëzuesi ynë i madh.
Dhe më në fund pas përpjekjeve e luftërave të mëdha, amaneti i Ramiz Cerrnicës,se Kosova nuk mund të jetë serbe, është bërë realitet,Kosova nuk është më nën kthetrat e pushtuesve serb.
Tribuni i Kombit Ramiz Cerrnica, do të mbetet rast i rrallë në historinë tonë.Nuk pranoi të votonte aneksimin e Kosovës nga Serbia, por as nuk u pendua kurrë.Me gjithë vuajtjet që i përjetoi,në fillim burgun e pastaj izolimin,kurrë nuk u gjunjëzua.
Nderë e respekt për bijë të këtillë të kombit!
Lavdi Tribunit të Kombit Ramiz Cerrnica!
Tetovë,10.01.2007

[biligoa]

Shumë të dashura familje të dëshmorëve të kombit Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu!
Të dashura familje të dëshmorëve të kombit!
Të nderuar invalid,veteranë dhe luftëtarë të luftërave çlirimtare në Kosovë,Maqedoni dhe Luginë të Preshevës!
Të respektuar përfaqësues të familjeve të mëdha të kombit, Jasharaj dhe Haradinaj!
Të nderuar pjesëmarrës të manifestimitOMAZH DËSHMORËVE!

Shtatëmbëdhjetë vjetë më parë pushkët dhe bombat çlirimtare të Udhëheqësit të Lëvizjes ilegale politke në Kosovë e vise, të madhit dhe të papërsëritshmit,politikanit mendjempreht,ilegalit famëmadh Afrim Zhitia dhe të shokut e bashkëluftëtarit të tij besnik Fahri Fazliu, ish-Jugosllavisë dhe rregjimit të saj ushtarako-policorë,ja kanë dridhur themelet më shumë se sa një termet shkatrrimtar.
Gjaku i derdhur i Afrim Zhitisë dhe Fahri Fazliut në Podrumin e Kuq të Bregut të Diellit në Prishtinë,krismat dhe gjëmimet e armëve të tyre liridashëse,ishin paralajmërimi më i madh i mundshëm deri atëherë seazhduesit më besnik dhe kopja më origjinale e heroizmit legjendar të çelikut të qëndresës së burgjeve titiste, të të pamposhturit Rexhep Mala dhe formatit të madh të atdhetarit luan Nuhi Berisha, po fillonte fillimin e madh të fundit të shumëpriturërgatitjen e popullit shqiptar për luftë të armatosur çlirimtare, dhe se Serbia dhe prezenca e saj nga Kosova mund të largohej vetëm me armë,plumba dhe barot dhe kurrsesi ndryshe.
Dhe populli shqiptar që lindi e rriti bij të mëdhenj si Afrimin dhe Fahriun,Rexhepin e Nuhiun e ndau mendjen,në luftën për liri në ballë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës nxorri kolosin legjendar,Komandantin historik dhe popullor Adem Jasharin,emblemën më madhështore të luftës për liri me armë në dorë,vëllaun dhe bashkëkombësin e Afrim Zhitisë dhe të Fahri Fazliut,që u bë tmerri dhe shfarosësi i hordhive qetnike dhe forcave ushtarako-policore serbe nga Kosova.
Motra dhe vëllezër!
Ne shokët dhe bashkëveprimtarët që i kemi njohur nga afër Afrimin dhe Fahriun,por edhe populli shqiptar në të katër anët,kur kemi dëgjuar se udhëheqësit e ilegales politike nuk po dorzoheshin nën thirrjet dhe kërcënimet që i drejtonte armiku dhe tradhtarët ndaj tyre, por në vend të përgjigjjes drejtonin plumba dhe bomba,kemi qarë dhe jemi lemeritur,jemi trimëruar dhe forcuar,jemi betuar dhe kemi vazhduar rrugën e luftës për liri e pavarësi,sepse vetëm në hap e në linjë besnike të idealeve patriotike e politike të asaj që kishte trasuar dhe lënë amanet Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu,mund të realizohej ëndrra shekullore shqiptare:çlirim nga Serbia dhe largim të saj nga Kosova.
Për një realitet të tillë luftuan dhe ranë heroikisht Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu.
Për projektet e tyre çlirimtare luftoi e lavdishmja Ushtria Çlirimtare e Kosovës dhe Ushtria Çlirimtare Kombëtare.


Vepra e pasur e lënë trashëgim nga Afrim Zhitia duhet të konsultohet e të jetë busull për politikanët shqiptar.Të gjithë duhet ta dimë mirë, njëherë e përgjithmonë se pena e Afrim Zhitisë peshonte më shumë se gryka e topit,kurse pushkët dhe bombat e Afrimit dhe Fahriut,shumë më shumë jehuan qiellin shqiptar se sa bombardimet e aviacionit ushtarak.
Dhe ajo për të cilën vepruan dhe ranë heroikisht Afrim Zhitia dhe Fahri Fazliu, u bë realitet, në Kosovë më nuk ka Jugosllavi dhe Serbi.

Lavdi jetës dhe veprës së Afrim Zhitisë dhe Fahri Fazliut!
Lavdi dëshmorëve të kombit!

[biligoa]

Ali Ajeti u lind në fshatin Sfeçël të komunës së Podujevës. Aliu i takonte nje grupi të organizuar dhe të armatosur të cilët organizonin demostrata dhe sulme mbi okupuesit. Veprimtaria e këtij grupi i përkaste "Çështjës Kombëtare". Ky grup më vonë (dhjetor 1989) u quajt "Çeta e Llapit". Më 31 maj 1989 Ali Ajeti në luftë me forcat serbe bie heroikisht në fshatin Shtedim në Podujevë. Sot emrin e këtij heroi e mbajnë shkolla, rrugë, shoqata (humanitare, Kulturo-artistike, etj.). Shkolla fillore në vendlindjen e tij, Sfeçële mban emrin e këtij dëshmori. Përvjetorët e rënieve të Heronjve, na bëjnë të kthehemi dhe të kujtojmë ato ditë të veprimeve heroike, që na shtyjnë dhe duhet t’i kemi në kujtesë të përhershme. Me veprën dhe rënien e Heroike tw Ali Ajeti krenohemi bëjë krenar ata që e njohën dhe bashkëvepruan mw tw, por me një obligim që të vërtetën për idealet e tij dhe rënien e tij për ato ideale ta tregojmë për bashkëkohanikët dhe gjeneratën e re në Kosovë dhe më gjerë.Pas vitit 1981 dhe gjendjes së jashtëzakonshme, vitit 1989 ishte viti më i rëndë për Kosovën dhe popullin e saj. Në mars të atij viti ishte suprimuar autonomia e brishtë e Kosovës, gjatë asaj periudhe ishte rivendos gjendje e jashtëzakonshme dhe nënë atë gjendje edhe ishte suprimuar autonomia e Kosovës. Populli i Kosovës u ngrit në këmbë në mbrojtje të drejtave dhe lirive të veta. Demonstratat dhe grevat ishin të përditshme anekandë Kosovës. Vetëm në periudhën mars - maj 1989 ishin vrarë ose mbyt në torturë mbi 58 shqiptar nga moshat më të reja e deri në pleq të moshuar – të vrarë dhe mbytur në protesta dhe demonstrata anekand Kosovës. Pas suspendimit të autonomisë së Kosovës dhe prishjes së balancit në ish Federatën Jugosllave, ishte paraqit edhe interesimi i parë i Bashkësisë ndërkombëtare për Kosovën dhe popullin e saj. Parlamenti Evropian kishte paraqit një Rezolutë në prill të vitit 1989, ku dënohej shkelja e të drejtave të popullit të Kosovës. Në këtë vazhdë ishte edhe rezoluta e Kongresit Amerikan në gusht 1989 e cila po ashtu dënonte shkeljen e të drejtave të njeriut të popullit në Kosovë.

Ali Ajeti ishte nga veprimtarët politik që i kishin dhënë emër kërkesave të shqiptarëve në Kosovë që nga pranvera e vitit 1981 e 1982 me demonstratat masive me kërkesën tashmë shum popullore për Kosovën Republikë dhe barazinë e sajë me Republikat tjera në ish Federatën Jugosllave. Ali Ajeti pas vuajtjes së burgut politik 1984 – 1988, i përkiste tashmë një rrethi të veprimtarëve të vendosur, të gatshëm për të u sakrifikuar për lirin e Kosovës. Regjimi Serb dhe politika e Millosheviqit ishte në kulmin e ekspansionizmit të saj. Finalen e këtij ekspansionizmi, politika serbe e Millosheviqit e mendonin për qershorin e vitit 1989, në 600 vjetorin e Betejës së Kosovës për çka bënte thirrje për marshin e 2 milionë serbëve në Gazimestan. Ky ishte edhe kërcënimi më serioz që i bëhej shqiptarëve në atë periudhë. Populli i Kosovës dhe djalëria kryengritëse filloj të mendonte për ndërmarrjen e masave mbrojtëse. Në demonstratat që bëheshin atëbotë në mbrojtje të autonomisë së Kosovës ishin vrarë me dhjetëra shqiptarë, ishin në burgje mijëra shqiptar të tjerë dhe vazhdonte gjendja e jashtëzakonshme. Serbia dëshironte të shtypte shqiptarët dhe të reduktonte kërkesat e tyre që në periudhën nga 1981-1982 ishin të përqendruara në kërkesën për Republikë dhe barazi me Republikat tjera, tash në periudhën e fushatës për suprimimin e autonomisë në vitin 1988 – 1989 kjo fushat e egër kishte bërë që kërkesat e demonstruesve shqiptar të reduktoheshin në mbrojtje të autonomisë dhe Kushtetutës së vitit 1974 !Ali Ajeti dhe grupi i rezistencës në ilegale kishte vendosur që me 30 maj të demonstrohej në Besianë (ish-Podujevë) dhe të thuhej e vërteta për Kosovën dhe kërkesat e saja. Parlamenti Evropian ato ditë dërgon një komision të përbërë prej pesë vetave, të kryesuar nga Hulian Grimaldos me anëtarët Gliorgio Rosseti, Emilio Espedes, Frode Kristoffersen dhe Lisilot Siebel Emmerling, për të ekzaminuar gjendjen në Kosovë pas Rezulutës së prillit. Me 30 maj në ora 13 ishte paraparë ardhja e këtij Delegacioni të Parlamentit Evropian në Besianë (ish-Podujevë). Grupimi politik ilegal që në atë periudhë njihej si “Çeta e Llapit” vendosi që me 30 maj në ora 13 të organizoj një demonstrim masiv në Besianë (ish-Podujevë). Qëllimi ishte që kërkesat e drejta të popullit shqiptar të thuhen edhe gjatë prezencës së Komisionit nga Parlamenti Evropian që atë ditë do të ishte në Besianë (ish-Podujevë). Kjo edhe ndodhi ashtu, me flamuj kombëtar shqiptar dhe me flamurin e Bashkimit Evropian u demonstrua në Besianë (ish-Podujevë) me parullat “KOSOVA REPUBLIKË”, “VETVENDOSJE”, “LIRI - BARAZI - DEMOKRACI”, “PARLAMENT, MOS LEJO APARTHEJD”, “EVROPË HELP – NDIHMË” etj.

Me këtë rast vlen të theksohet se pas një periudhe të anatemimit dhe ndrydhjes së parullave “KOSOVA REPUBLIKË”, “VETVENDOSJE” dhe “PAVARËSI”, ato u brohoritën publikisht rrugëve nga mijëra demonstrues në Besianë (ish-Podujevë). Ishte kjo një tejkalim i kërkesave të reduktuara deri atëherë për mbrojtjen e Autonomisë dhe Kushtetutës së vitit 1974. Kjo bënë që Ali Ajetin ta quaj Zahir Pajazit të kohës së tij. Ashtu siç bëri pushka e Zahir Pajazitit të këthej besimin dhe guximin e shqiptarëve në forcën dhe krenarin e tyre, ashtu edhe Ali Ajeti dhe organizimi i “Çetës së Llapit” bëri kthimin e guximit në demonstrimin me guxim për kërkesat e drejta të popullit të Kosovës. Kjo bëri që të prishen projektet e politikës hegjemoniste serbe në Kosovë. Ky guxim dhe ky demonstrim edhe me alternativën e rezistencës së armatosur bëri që anekandë Kosovës të marrë fuqi veprimtaria për Pavarësinë e Kosovës, për Republikën e Pavarur të Kosovës. Dalja publike e “Çetës së Llapit” bëri që manifestimi i proklamuar i 600 vjetorit të Betejës së Kosovës të dështoj, flitej dhe propagandohej për marshimin e 2 milion serbëve në Gazimestan, e mbet me disa mijra, madje edhe me disa “shqiptar” që i shërbenin “institucioneve” të okupatorit serb. Ardhja e liderit serb Millosheviç në Gazimestan nuk u bë rrugës magjistrale që kalon për Besianë (ish-Podujevë), por me helikopter special të ushtrisë së ish-Jugosllavisë ai arriti në Gazimestanin e humbjes Serbe.

Demonstrata e 30 majit 1989 u shua me gjak. Në këtë demonstratë në mbrojtje të rinisë shkollore ra në fushën e nderit heroi Ali Ajeti. Të përkujtojmë se në atë periudhë në “institucione” të gjysmë autonomisë ende kishte shqiptarë të verbëruar që i shërbenin okupatorit serb. Të përkujtojmë se Ali Ajeti nuk vritet në demonstratë në rrugët e qytetit të Besianës (ish-Podujevës) po vritet pas ndërhyrjes brutale të njësisë policore-ushtarake dhe largimit të demonstruesve nga rrugët e qytetëses dhe shpërndarjes nëpër fshatrat për rreth Besianës (ish-Podujevës) . Kjo sa për të hequr “argumentin” se policia e asaj kohe kishte intervenuar në mbrojtje të rendit dhe qetësisë. Vrasja e Ali Ajetit ishte e organizuar dhe jo e rastësishme. Policia dhe ushtria serbe ishin vënë në ndjekje deri në likuidim fizik të njerëzve që kishin guxuar të brohoritnin “VETVENDOSJE” , “KOSOVA REPUBLIKË”, “LIRI - BARAZI - DEMOKRACI”, “PARLAMENT, MOS LEJO APARTHEJD”, “EVROPË HELP– NDIHMË” etj.

Komisioni i Parlamentit Evropian ndërpreu vizitën e paraparë dhe në mënyrë demonstrative lëshoi Kosovën. Për media deklaruan :

«Ne kemi ardhur në Jugosllavi për të bërë ekzaminimin e gjendjes në Kosovës dhe për të konstatuar të kundërtën e asaj çka ka konsta*tuar Parlamenti në Rezolutën e prillit. Por ne mbetëm të zhgënjyer. Neve nuk na u mundësua vizita nëpër burgje, bisedat me të izoluarit, me intelektualët, me punëtorët, me studentët etj., pra, me njerëzit e anës së kun*dërt, me ata që nuk pajtohen me qëndrimet e qeverisë. Jo vetëm që nuk na lejuan t'i zhvillojmë këto diskutime dhe t' i bëjmë këto vizita, po pikërisht me 30 maj, deri sa ne ishim në hotel "Grand" në Prishtinë, u zhvilluan de*monstrata, e që ndaj demonstruesve u shtie dhe me armë të zjarrit. Këtu ra një i ri në një fshat afër Prishtinës. Këndej neve nuk na mbeti gjë tjetër, pos që të konstatojmë se misioni ynë nuk u krye dhe të protestojmë pranë qeverisë për këto sjellje antisistem, në kundërshtim me Kartën mbi liritë dhe të drejtat e qytetarëve dhe që nuk i ka hije një shteti të rregulluar juridiko-politikisht. Për fat të keq mbeti Rezoluta e Parlamentit Evro*pian në fuqi. « Nënshkruar nga kryesuesi Hulian Grimaldos.

Ishte hera e parë që vrasjet politike në Kosovë kishin dëshmitar edhe nga Parlamenti Evropian. Ishte dëshmitar edhe Isak Namon HAJDINI - Xhakja, nga fshali Mirovc i Besianës (ish-Podujevës) fshatar patriot i cili kishte marr në krah Ali Ajetin dhe mallkonte policinë për veprën e tyre. Policia e lidhë Isak Hajdinin për një dardhë aty në vendin e ngjarjes dhe e maltreton brutalisht, e arrestojnë duke vazhduar me tortura edhe në lokale të policisë. Nga pasojat e torturës pas 4 ditësh me 4 qershor 1989 vdes Isak Namon HAJDINI – Xhakja.

[biligoa]

Të dashur pjestarë të Familjës së Ramiz Cerrnicës!
Të dashur prindër të dëshmorit Afrim Zhitia!
Shumë të rrespektuara familje të dëshmorëve të kombit!
Të dashur dhe të respektuar pjestarë kudo që jeni, të familjeve të mëdha të kombit,Jasharaj dhe Haradinaj!
Të respektuar invalidë,veteranë dhe luftëtarë të Ushtrive tona Çlirimtare e të përpjekjeve të mëdha të çështjes kombëtare!
Të nderuar ushtarë dhe oficerë të Trupave Mbrojtëse të Kosovës!
Të nderuar përfaqësues të institucioneve të Kosovës!
Të nderuar përfaqësues të zyreve diplomatike të akredituar në Kosovë!
Të nderuar prokurorë dhe gjykatës patriotë të popullit shqiptarë të Kosovës!
Të nderuar pjesëmarrës të Tribunës Kombëtare Politike për Ramiz Cerrnicën!
I dashur popull shqiptar!
Në organizim të Klubit Politik “Afrim Zhitia”,në prag të fillimit të flakës së kuqe të Janarit, ju kemi ftuar sot në këtë Tribunë Politike Kombëtare, të nderojmë e të përkujtojmë një nga burrat më të mëdhenjë të kombit, dalëzotësin trim të interesave e mbrojtësin e kufinjëve normal e natyrorë të Atdheut tonë të dashur e të shtrenjtë, një nga bijtë më të lavdishëm të popullit shqiptar, politikanin e diplomatin popullorë të Kosovës, por mbi të gjitha Tribunin heroik e Legjendarë, emrin e dëgjuar e me nam në historinë e pas Luftës së Dytë Botërore, të pavdekshmin dhe të papërsëritshmin Ramiz Cerrnicën.
Të nderuar pjesëmarrës!
Ramiz Cerrnica është lindur më 25 maj të vitit 1903 në fshatin Cerrnicë të Gjilanit.
Rrjedh nga një familje fisnike me kontribut të madh dhënë luftës dhe përpjekjeve atdhetare liridashëse, ndërkohë që me personalitetin e tij të famshëm, është shndërruar në emblemën më madhështore jo vetëm të familjes së ngushtë,por të tërë farefisit e të vendit të tij të lindjës Cerrnicës,të Anamoravës e të Karadakut, të Kosovës dhe të Shqipërisë.
Ramiz Cerrnica para fjalimit të tij historik e famëmadh në Prizeren, ka dhënë kontributin e madh duke shpëtuar nga rrethimi i hekurt aradhën e luftëtarëve partizanë që ishte e rrethuar në fsh. Livoq të Epërm, por ashtu siç ka komanduar Mulla Idrizi me vullnetarët shqiptarë në mbrojtje të kufirit shqiptar nga kriminelët serb, edhe tribuni i ardhshëm i kombit ka komanduar me një mijë vullnetarë shqiptarë në luftën e Preshevës dhe ka penguar hyrjen në Kosovë të çetnikëve serb.
Ramiz Cerrnica para fjalimit të tij në Prizeren që bëri epokë, ka qenë tri herë i burgosur në burgjet serbe.
Herën e parë ishte burgosur nga pushteti i Karagjorgjeviqëve, sepse kishte kundërshtuar Reformën famëkeqe Agrare, që lirisht mund të cilësohet si Reforma Agrare Antishqiptare, ngase shqiptarëve u merrej toka e punueshme dhe u jepej kolonëve serbë.
Herën e dytë dhe të tretë ishte burgosur pas përfundimit të Luftës Nacional Çlirimtare, përshkak se kishte kundërshtuar hapur dhe publikisht masakrën e përgjakshme të likuidimit të mbi 8000 mijë shqiptarëve në rrethin e Gjilanit dhe sjelljet barbare të pushtetvënësve të rinj.Thuhet se është liruar nga burgu me intervenimin e Rifat Berishës dhe të Fadil Hoxhës, por edhe të Miladin Popoviqit,dhe kjo gjithmonë për shkak të autoriteit të Tij të madh e të pakontestueshëm që kishte në popull, por edhe për kontributin që kishte dhënë gjatë Luftës Nacional Çlirimtare.
Ramiz Cerrnica nuk ka qëndruar duarkryq në kohën kur ndaj popullit të tij të shumëvuajtur hordhitë ushtarako-policore çetnike serbe, kryenin masakrat e mëdha e të përgjakshme.
I shoqëruar nga nipi i tij Kadri Halimi edhe ky një figurë e madhe, njëri ndër intelektualët e parë të Kosovës,më vonë i burgosur me vite të tëra burg për çështjen kombëtare, është takuar më një antishqiptar të shpërlarë e kriminel me damkë,me kreun e OZNA-s për Kosovën, Spasoje Gjakoviqin, këtij krimineli, Ramiz Cerrnica i kishte kërkuar prerë, të ndalen masakrat dhe gjenocidi mbi popullin shqiptarë, dhe njëkohësisht i kishte kërkuar edhe shkarkimin e Sava Dimiqit nga posti i Kryetarit të Komunës së Parteshit një antishqiptarë e shovinist i madh.
Pas Luftës Nacional Çlirimtare, Ramiz Cerrnica është zgjedhur anëtar i Këshillit Popullorë të Rrethit të Gjilanit. Është zgjedhur sepse ka qenë demokrat i madh e i dëshmuar me vepër, por edhe pse ka dhënë kontribut të madh në Luftën Antifashiste Nacional Çlirimtare.Gjatë kësaj kohe ka ushtruar edhe funksionin e Kryetarit të Komitetit Shqiptar për Rrethin e Gjilanit.
Ramiz Cerrnica anëtar i Këshillit Popullorë të Rrethit ishte zgjedhur edhe pse kishte qenë ish- Kryetari i Komunës së Parteshit.
Të dashur pjesëmarrës të Tribunës Politike Kombëtare!
Në muajin korrik Ramiz Cerrnica zgjedhet delegat i Kuvendit të Prizerenit, përpos Ramiz Cerrnicës nga Rrethi i Gjilanit delegat ishin Mehmet Krileva dhe Adem Stanqiqi, por edhe Sinan Hasani,të cilin të gjithë e njohim, një politikan idiot e i poshtër, i shitur dhe shërbyes besnik i Serbisë në Kosovë, me votën e tij kontribuoi ti vëhej zgjedha serbe në qafë Kosovës.
Por askush si Ramiz Cerrnica nuk udhtonte drejt Prizerenit.
Mbi supet e Tribunit të ardhshëm të kombit,rëndonte gjakderdhja e masakrës së madhe të Gjilanit,rëndonin hallet,vuajtjet dhe padrejtësitë e mëdha që po i bëheshin popullit shqiptar.
Por mbi supet e këtij burri rëndonte edhe denimi me vdekje i djalit të tij Raif Halimit,që ia kishin dhënë gjykatat ushtarake të luftës, përshkak se në Prekazin heroik, në vendlindjen e ardhshme të Komandantit Legjendar të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, Adem Jashari, i cili pasi kishte kaluar me partizanët trima në anën e patriotit Shaban Polluzha,kishte organizuar dhe komanduar likuidimin e shtabit qetnik që po pergaditej të drejtonte dhe të kryente masakra të mëdha në Drenicën e pamposhtur.
Informacionet dhe faktet dëshmojnë se Ramiz Cerrnica në Kuvendin historik të Prizerenit, shkonte me qëndrime të prera. E kishte ndarë mendjen.Me popullin dhe për interesat e tij.
Dhe nga ky Kuvend,ku Ramiz Cerrnica shëndërrohet në personazhin kryesorë, rifillon pika e zezë për pjesën e kombit tonë të ndarë.
Nisë kalvari i vuajtjeve të mëdha për popullin shqiptar të Kosovës dhe viseve të saj.
Nisë nata e gjatë e territ serb mbi Kosovën,por edhe njëkohësisht arrinë kulmi i lavdisë personale,shkelqen madhështia kolosale e birit të thjeshtë por të vendosur të popullit, ngjitet në podiumin e foltores së parlamentit të kombit,gjiganti me emrin e madh Ramiz Cerrnica.
Cili duhej të ishte qëndrimi që duhej të mbante përfaqësuesi i popullit në Kuvend?
Të nënshtrohej përpara presioneve të pushtuesve dhe tradhëtarëve që ishin shumë të mëdha,apo të mbante anën e popullit që nuk ishte aspak e lehtë,por që ishte obligim dhe patriotizëm!?
Çfarë vetëdije kombëtare dhe çfarë niveli politik duhej të kishte përfaqësuesi i popullit, për të kundërshtuar apo jo ribashkimin e Kosovës me ish-Jugosllavinë përkatësisht Serbinë?!
A ishin të vetëdijshëm ata që eventualisht do të mbanin anën e dëshirës së popullit,se çfarë do ti priste pas përfundimit të Kuvendit?
Në cilën nga këto pozicione bënte pjesë i madhi dhe i pavdekshmi Ramiz Cerrnica?!
A friksohej Ramiz Cerrnica?!
Por Ramiz Cerrnica këtë enigmë pa as më të voglin hezitim e zgjodhi dhe e bëri publike në qytetin e Prizerenit, aty ku para 67 vitesh paraardhësi i tij e patrioti nga krahina e Dangëllisë, udhëheqësi i madh i kombit Abdyl Frashëri,kishte kërkuar dhe bashkuar popullin shqiptar.
Pra 62 vjet më parë më 8, 9 dhe 10 korrik të vitit të largët më 1945 në Prizerenin liridashës e të Lidhjes së famshme shqiptare, rregjimit ushtarako-policorë të ish-Jugosllavisë, i ishin dridhur themelet nga qëndrimi heroik e sypatrembur, nga kundërshtimi i ashpër e i prerë që kishte mbajtur burri i madh e diplomati i shquar i popullit shqiptar,Tribuni legjendar i kombit tonë, politikani popullorë e diplomati origjinal e i pakompromis Ramiz Cerrnica, i cili me qëndrimin e tij prej atdhetari të vërtetë e në stil popullorë, kishte paralajmëruar themeluesit e ish-Jugosllavisë,se populli shqiptarë i Kosovës, kurrë nuk do ta pranonte jetën e tij nën qizmen e ripushtuesve të vjetër,se rivazhdimi i jetës së popullit shqiptarë nën Serbi nuk ishte liri por robëri dhe padrejtësi,kurse mos bashkimi me Shqipërinë, ishte vazhdim i tradhtisë mbi popullin shqiptar, Kosovën dhe viset e saja.
Pas diskutimit prej titaniku, të Tribunit legjendar Ramiz Cerrnica,që ishte ngritur si anteu në mbrojtje të të drejtës themelore të popullit shqiptar,Kuvendi i Prizerenit ndërpret punimet.
Tronditet Beogradi. Alarmohen Titoja, Rankoviqi dhe antishqiptarë të tjerë.
Pasojnë raportet zyrtare, interne dhe publike nëpër kancelaritë e ndryshme të ish-jugosllavisë, vërshojnë me informacionin se deputeti shqiptar në Kuvendin e Prizerenit, Ramiz Ahmeti nga Cerrnica e Gjilanit, kundërshton, nuk pajtohet, jo thotë me Serbinë, Kosova duhet të bashkohet me Shqipërinë.
Në kthinat e ndërtesës ku zhvillonte punimet Kuvendi i Prizerenit,fillon presioni për të detyruar Ramiz Cerrnicën të tërhiqet nga qëndrimi i tij që kishte tronditur dhe lemerisur shovinistët e kriminelët serb dhe tradhtarët shqiptar.
Por sa shkëmbi a lëviz, edhe Ramiz Cerrnica nuk kishte lëvizuar nga ajo që e kishte deklaruar publikisht në seancën plenare.
Motra dhe vëllezër!
Të gjithë ne, të moshuar e të rinj, kemi qenë kundër aneksimit të Kosovës nga Serbia, dhe vazhdojmë të jemi kundër edhe sot.
Lufta heroike e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës në ballë me Komandantin legjendar, shfarosësin e hordhive ushtarako – policore qetnike pushtuese serbe nga Kosova Adem Jashari e dëshmon këtë, prandaj ashtu siq pati guxim i madhi dhe i pavdekshmi Ramiz Cerrnica që para 62 vjetësh të kërkonte, unë sot ju ftoj që të ngriteni në këmbë dhe qëndrimin legjendar e historik: JO ME SERBINË, të Tribunit të Kombit Ramiz Cerrnica, ta nderoni me duartrokitje të gjata.???!!!
Të nderuar të pranishëm!
Ramiz Cerrnica kishte qenë i vetmi që ka pasur guximin të shprehte vullnetin dhe dëshirën e popullit shqiptar të Kosovës për bashkim me Shqipërinë dhe jo me Serbinë siç ishin rreshtuar shumë tradhtar shqiptarë.
I kishin zënë pusi rrugës për ta vrarë në kthim nga Prizereni, kishin vrarë njerzë të pafajshëm në qafë të Duhlës,dhe meqë u kishte shpëtuar nga likuidimi e kishin arrestuar, dhe gjykata e Gjilanit e kishte denuar me 20 vjet burg,ndërkohë që prokurori shtetërorë Gorolub Papoviq një antishqiptarë i madh, kishte kërkuar denim me vdekje,të tribunit të kombit.
Ishte transferuar në burgu i Gjilanit në burgun e Nishit në Serbi, dhe atje kishte vuajtur denimin bashk me shumë shokë, në mesin e të cilëve edhe me djalin e tij Raifin që vunate burgimin e përjetshëm.
Ramiz Cerrnica pas një amnistie që ishte bërë ndaj tij doli nga burgu më 1956.
Në kohën kur Ramiz Cerrnica doli nga burgu ishte duke u zhvilluar aksioni famkeq i mbledhjës së armëve nga shqiptarët.Edhe këtë aksion antishqiptar ashtu si edhe çdo aksion tjetër që ishte kundër ekzistencës së popullit shqiptar,Ramiz Cerrnica e kundërshtoi hapur.
Të nderuar pjesëmarrës!
Cili është ai atdhetar shqiptar që e ka filluar rrugën e luftës për çlirimin e Kosovës e nuk e ka pasur idol simbolin e rezistencës kombëtare të madhin Adem Demaçit?
Ska asnjë, vetëm ata që kanë vepruar në kohë para Bacës!
Por përpos padrejtësisë historike ndaj Kosovës, do të pyesnim?: kush e ka frymëzuar më së shumti Adem Demaçin për ta themeluar Lëvizjen Revolucionare për Bashkimin e Shqiptarëve, më shumë se qëndrimi burrërorë i tribunit të kombit Ramiz Cerrnica.
Prandaj jo një herë është konstatuar me të drejtë se Ramiz Cerrnica, ky burrë i madh dhe i papërsëritshëm i kombit, e bëri maksimumin e mundshëm në logun e burrave.
Shumë shkurt dhe qartë e artikuloi dëshirën shekullore të shqiptarëveO me Serbinë, PO me Shqipërinë.
Në mars të vitit 1961, kur ishte zbuluar organizata ilegale atdhetare që drejtohej nga patriotët e mëdhenj Kadri Halimi dhe Ali Aliu, përsëri pushtuesit serb e burgosin dhe e dënojnë me 18 muaj burg Ramiz Cerricën.
Prapë në pranga tribuni i kombit.
Ramiz Cerrnica vdiq në vitin 1979.Vdekja thonë se e gjeti shumë të mërzitur për fatin dhe të ardhmen e popullit shqiptar të Kosovës,të shokëve që i kishte lënë burgjeve por edhe të atdhetarëve tjerë që rregjimi antishqiptarë i kishte burgosur dhe denuar me vite të tëra.
Të nderuar pjesëmarrës të tribunës politike kombëtare!
Deputet të parlamentit të Kosovës? Ju që jeni këtu të pranishëm, dhe të tjerë që po na ndjekin përmes ekranit të RTK-së?
Një portret gjigant i këtij përfaqësuesi shumë të dëshmuar në mbrojtje të interesave të popullit shqiptar në foltoren e parlamentit, i mungon hapësirave të Kuvendit të Kosovës dhe por edhe Kuvendit të Shqipërisë.
Shtatorja dhe emri i Ramiz Cerrnicës, këtij vigani të guximshëm dhe mbrojtësi të palëkundur e të flaktë të interesave të popullit shqiptar, i mungon shesheve dhe rrugëve të Kosovës.
Po çfarë mund të bënte një njeri më shumë se atë që e bëri ky birë i madh i kombit?! Asgjë.
Pse atëherë të mos e përjetësojmë, e të përulemi gjithmonë para tij, ne dhe gjeneratat që vijnë pas.
Ministri e arsimit të Kosovës?! Dhe Institut i Historisë së Kosovës?!
Shkolla në Kosovë mban emrin e Ramiz Cerrnicës,kurse nxënësit nuk mund ta mësojnë në librin shkollor të historisë.
Çka do të thotë kjo!
Ramiz Cerrnica meriton të bëhet shumë më shumë.Ia kemi borgj.
Prandaj politikanë dhe historianë.
Klubi Politik “Afrim Zhitia” ju kërkon që kjo figurë të ketë trajtim special.
Shpejtoni,sot o kurrë figura e tribunit Ramiz Cerrnica,duhet të vendoset edhe zyrtarisht në panteonin e kombit.
Lavdi e përjetshme tribunit Ramiz Cerrnica!