hapa syte. tek komodina ne koke te krevatit, nje tufe me para, e trashe sa nje liber i vjeter i zverdhur nga koha, ishte gjeja e pare qe pashe dhe qe me bindi qe isha zgjuar, pasi nuk shikoj asnjehere para ne enderr. shikoj gjak, shikoj sikur fluturoj, ose sikur rrezohem duke lene thonjte neper muret e ndonje pallati me tulla te kuqe, por asnjehere para. nuk e di se cdo te thote kjo, se ne c'kod, gjuhe apo marreveshje me djallin ben pjese e per me teper, nuk me rruhet fare. aroma e rende e veres se djeshme e kaluar neper procesin kimik te nje goje te mbyllur hermetikisht nga gjumi i rende dhe dhimbja e lehte e kokes ishin tregues te qarte te nje dite te rende perpara.
kishim pire deri ne tre te mengjesit, -sebepi nuk ka shume rendesi, nuk eshte asgje me shume se sa nje vegel lemuese, aspak i ndryshem nga faktori paranoje-, dhe na kishte zene gjumi aty ku kishim qene ulur kembekryq. vetem pozicioni kishte ndryshuar gjate nates: instinkti i rehatllekut.
me veshtrim te pare, parate nuk me ngjallen asnje ndjenje, por pasi i hodha njehere syte neper dhome dhe vura re se te gjithe ishin akoma ne gjume e kur pa asnje qellim etja e shqises se shikimit perfundoi tek tufa e parave, (qe te krijoni nje tabllo me te qarte, perpiquni te kujtoni skenen kur mark renton ne trainspotting, u vjedh parate shokeve) ndjeva se hapesira qe ato zinin ne dhomen e mbushur me pordhet e nje nate te shkujdesur, ishte hapesira me e bukur qe kisha pare ndonjehere. goxha tufe: vetem neper filma mund te keni pare te tille, ose neper firmat piramidale, vetem se kjo ishte tufe me sterlina, e jo me leke. sikur te isha piktor, do kisha pikturuar ate komodine me gjithe radion, kasetat e vendosura shkujdesur, tavllen e duhanit mbushur me bishta cigareje dhe do theksoja tufen e parave qe ledhatonin shishen e veres akoma te pambaruar.
nuk mendova. i mora. nuk kisha nevoje as te vishesha, sepse sic thashe kisha rene i veshur. hapa deren e dola. zbrita shkallet. as kur era e ftohte e mengjesit m'u perplas ne surrat, nuk mendova. ndeza nje cigare dhe me tymin e pare te dites qe po me mbushte mushkerite, kuptova se tufa e parave nuk kishte ndryshuar vecse shoqerine: ne vend te shishes se veres, po ledhatonte ***** tim te ngrefur nga mengjesi i nje dite pranvere. jo se nuk me ngrifet ne stinet e tjera, thjesht qelloi te ishte pranvere.
veprimi justifikohet me fjale, vepra te tjera, qellime ose ideologji. ne rastin e fundit bejne pjese heremitet. a mund te zhdukesha? kaq shpejt po me shkelmonte pishmanlliku? po une as ndonje qellim nuk kisha. per aq sa mund te justifikohesha nga arsyeja e momentit, vjedhja ime mund te krahasohej me ndonje vjedhje muzeumi. nuk kisha ecur as dhjete metra me pantallonat e fryra nga te dyja anet, sapo po kaloja kthesen e pare qe do me nxirrte ne rruge te madhe, kur m'u dha shansi i pare per te vepruar. nje lypes me foli. c'rendesi ka se ishte lypes apo babai i shokut te cilit i kisha vjedhur parate. i vetmi ndryshim eshte masa e krenarise, rrallimi i te ciles nuk ben gje tjeter pervecse hap gojen. pastaj, c'mund te thoshte tjeter lypesi pervecse te kerkonte para? bera nje hap, e injorova. bera dy hapa, e injorova. bera tre hapa, e injorova. bera kater hapa, ndalova. hodha cigaren dhe u ktheva. me bekoi e perseri e coi gjuhen atje ku i dhimbte dhemballa. futa doren ne xhep dhe nxorra nje kartmonedhe, ia dhashe dhe u largova duke lene pas bekimet qe sa vinin e beheshin me te buta.
pse kjo ishte vepra ime? ajo kartmonedhe kthehej ne cider 9.5% alc. sa te hapje dhe te mbyllje syte. plus, as qe nuk me shkonte ne mend se mund te isha ndonje robin hood akoma i paafirmuar, keshtu qe ne te s'emes ideja e te shkuarit ne ndonje kishe ose shoqate humanitare per kancerin apo per femijet e lindur me te meta mendore.
gjate gjithe asaj dite, e bukur sic ishte, -me gjithmend ishte nje dite e bukur pranvere e parqet ishin mbushur plot-, pata vetem nje rast per te qene vetem per vetem me tufen e parave. si hyra ne nje pub qe sapo po hapej dhe porosita nje pint guinness, (menyra me e mire te luftuar hangover, eshte te vazhosh te pish) vazhdova per ne banje. £2490 te perbera prej kartmonedhash 50-she 20-she dhe 10-she. goxha, apo jo? i hodha nje uje syve dhe mora nje pamje disi te pranueshme nga shoqeria qe me rrethonte dhe u ktheva per tek bari, te paguaja birren dhe mbase mbase te gjeja ndonje llaf te mire nga banakieri. po ky molja qelloi nje hutaq i gjate me syze qe as nuk e kishte mendjen tjeterkund pervecse te mbushte frigoriferet me birra. e mbarova birren ne heshtje ne nje qoshe te pubit dhe u ngrita e ika, por para se te largohesha bleva nje shishe vere qe t'a pija ne ndonje park, ne shoqerine e ketrave dhe rosave. patjeter qe bleva edhe tre qese me patatine.
e c'tiu them me? piva gjysmen e veres, hengra dy qese me patatine e me zuri gjumi. pashe ne enderr sikur po bija nga nje pallat e sikur muri ishte shume larg per t'u cjerre ne te e per te me ulur sadopak shpejtesine, keshtu qe erresira qe me mbuloi kur hapa syte nuk ishte shume ndryshe nga erresira e vdekjes. nuk kisha qene asnjehere ne park naten, e per me teper te ndodhesha ne nje park kaq papritmasl. me kujtohej se si kisha ardhur deri ketu, por jo se si me kishte zene gjumi. u ngrita dhe fillova te ec drejt rrezatimit te henes mbi liqen. hapin e kisha cuditerisht me te lehte nga c'e prisja. ju qe jeni meshkuj e dini qe gjumi i mbasdites nuk t'a le asnjehere ngrefur. ujit te qete te liqenit i mungoni zogjte e cdo lloji, te cilet me siguri ishin duke fjetur neper shkurret e ishullit te vogel qe ndodhej ne qender si te ishte ndonje anije e ankoruar aty pa ndonje qellim tjeter pervec atij qe po sherbente, -te strehonte zogjte. vone, shume vone e kuptova qe pervec shishes se veres dhe nje qeseje me patatine, me mungonin edhe £2470. nuk bleva dot as edhe nje bluze per te qene.
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt