Momente nga LIIB (Debate mbi forcat pjesemarrese ne te)

[Orku]

Vëllavrasja

Vëllavrasja në Kuç u provokua dhe u përhap nga Partia Komuniste.

Memo Meto tenton të hyjë në marrëdhënie intime me nusen e re Meme Sadikaj. Kjo zanë mali i kërkon ndihmë të vëllait Jupe Sadikaj. Jupja i dërgon lajm Memo Metos se, nëse nuk heq dorë nga poshtërsitë e kurvëritë, do ta vrasë...

I tmerruar, komunisti i zë pritë Jupes që po dilte nga një dasëm dhe e vret, duke i shkruar në dorë "PK"(Partia Komuniste).... Memën dhe Jupen, Memo Meto i kishte edhe kushërinj.

Pas këtij akti të pabesë, më shumë se 56 kuçiotë, u vranë në prita, u pushkatuan pa gjyq, ose vdiqën në birucat e "Sigurimit" të shtetit prej torturave çnjerëzore. Përgjegjësinë për gjakderdhjen e mban Partia Komuniste e Dushan Mugoshës dhe Hysni Kapos dhe në Kuç, Memo Meto, Jaho Gjoliku dhe Qazim Kondi.

E vetmja gjë që mund të bëjnë sot bijtë e komunistëve, është të mbyllin gojën para krimeve makabre, antishqiptare, që kanë kryer prindërit e tyre mbi njerëz të pafajshëm.

Por, atyre u mungon kaq pak fisnikëri.

Kush ka lindur arapçi, arapçi do të vdesë!

Kaq mjafton!



Nga Hito Birçe (Kuçi)



Si ma pushkatuan nënën dhe babain terroristët e kuq të Kuçit



Kuçi, aty nga mbarimi i Luftës Dytë Botërore, numëronte rreth 500 shtëpi me rreth 2000 banorë, të ndarë në 5 lagje.

Në të kaluarën, hasmëritë, armiqësitë ishin shumë të rralla, sepse vetë kuçiotët i zgjidhnin me maturi, zgjuarsi e drejtësi. Kuçi përmendet për ndihmën e dhënë në luftërat që janë bërë për mbrojtjen kombëtare, kundër invazioneve të huaja, që nga koha e Skënderbeut e deri më 1912, në luftën e Vlorës më 1920, e deri në atë të Luftës së Dytë Botërore, 1939-1944. Në bazë të disa statistikave(ndoshta jo shumë të sakta), nga Kuçi janë vrarë me gjyqe e pa gjyqe, si dhe kanë vdekur nëpër burgjet komuniste, rreth 56 nacionalistë. E të gjitha këto, për hir të ideologjisë sllavo-komuniste në Shqipëri. Unë më poshtë do mundem të shpjegoj vetëm një aspekt, nga çka ngjarë në datën 10 prill 1944. Dëshmitarë të kohës së Luftës së Dytë, nga Kuçi tregojnë se: Gjatë vitit 1943, familja e nderuar Ismaili nga Kuçi, martonte një nga djemtë. Deri nga mesi i natës, çdo gjë shkoi me këngë e valle dhe dolli, por kur dasma u mbyll dhe njerëzit po shpërndaheshin, mbas disa minutash u dëgjuan disa krisma armësh në afërsi të shtëpisë. Njerëzit, të zënë në befasi, u trembën dhe u alarmuan; rrëmbyen armët dhe humbën besimin tek njëri-tjetri dhe ishte gati të kërciste vëllavrasja mes dasmorëve. Shumë shpejt u mor vesh se ishte vrarë afër dasmës një i ftuar, i cili ishte nisur për të shkuar në shtëpinë e tij dhe quhej Jupe Ibrahimi. Të ndjerit Jupe i kishin zënë pritë për ta vrarë në emër të celulës të PKSH-së Kuç, që drejtohej nga Memo Meto. Falë zgjuarsisë, pjekurisë dhe autoritetetit që gëzonte i zoti i dasmës, gjakrat u ulën dhe nuk pati incidente të tjera. Por nga komunistët, zakoni u shkel e u nëpërkëmb, dhe të zotit të shtëpisë, sipas zakonit, ia kthyen dasmën në mort. Sipas fshatarëve bashkëkohës të kësaj ngjarjeje, kur u varros i ndjeri Jupe, nipi i tij Arap Lilo, djalë trim dhe i zgjuar, u betua mbi varrin e të ungjit, se do t'ia merrte hakun, sipas zakonit. Koha ecte sipas peripecive të luftës dhe në pranverën e vitit 1944, në vendin e quajtur "gjomitë", në periferi të Kuçit, vret Memo Meton, duke plotësuar premtimin e tij dhe zhduket nga territori i Kuçit. Brigada e gjashtë partizane që drejtohej nga Jaho Gjoligu e Qazim Kondi dhe në përbërjen e saj kishte shumë partizanë nga ky fshat dhe zona përreth, mbërrin në Kuç. Sa u mor vesh lajmi se ishte vrarë Memo Meto, celula komuniste filloi raprezaljen, duke mbledhur njerëzit e fshatit dhe thanë se për vrasjen e Memos, do të vriteshin 100 vetë nga fshati. Me ndërhyrjen urgjente të komandës eprore të zonës së parë operative Vlorë-Gjirokastër, që komandohej nga Bedri Spahiu, si dhe disa ndërhyrje të personave me peshë, u bë e mundur që kjo kasaphanë mesjetare të zvogëlohej në maksimum, duke përdorur të dhjetën romake (edhe romakët e patën hequr këtë ligj, treqind vjet para Krishtit). Kështu, shtabi i brigadës me në krye Jaho Gjoligun, vendosën që të pushkatojnë 7 veta, katër burra dhe tri gra, që përfaqësonin katër fise, dhe që nuk kishin lidhje direkte me vrasjen e Memo Metos. Komunistët nuk u mjaftuan vetëm me këtë akt makabër, por vazhduan edhe më mbrapa duke bërë pushkatime të tjera. Nga kujtimet e djalit të Bajram dhe Kafaze Birçes, i cili ishte prezent para togës së pushkatimit, të ngjethet mishi kur e tregon. Ali Mustafaj ishte vetëm 13 vjeç, dhe bashkë me babain dhe nënën ishte marrë nga partizanët për t'u pushkatuar, mirëpo me ndërhyrjen e disa partizanëve, njëherë e nxirrnin nga rreshti, ku i kishin vendosur për t'i pushkatuar, njëherë e fusnin; një herë e nxirrnin nënën e tij dhe linin djalin dhe kështu vazhdoi për disa minuta, por më në fund, fitoi dashuria e nënës për djalin, e cila urdhëroi togën e pushkatimit, duke i thënë "lëreni djalin se është i vogël, more kriminelë, qëlloni mbi ne të shtatë!", dhe si ulkonja që mbron këlyshin e saj, i tha djalit me zë të fortë dhe urdhërues, që të zhdukej në një korije që ishte aty pranë dhe partizanët, të ngelur të befasuar nga vendimi dhe guximi i kësaj gruaje, nuk e kundërshtuan vendimin e kësaj nëne, por hapën zjarr me mitraloz, duke fikur shtatë jetë njerëzish të pafajshëm. Vrasja e Memos e përçau edhe më shumë Kuçin dhe solli shumë pasoja të liga, jo vetëm për ata që u pushkatuan pa bërë asnjë faj, por edhe për fëmijët e tyre dhe pasardhësit, të cilët vuajtën kalvarin e tmerrshëm komunist 50-vjeçar. Siç doli edhe më vonë, u vërtetua se Harap Lilo kishte zbatuar vendimin e tij që kishte marrë para varrit të të ungjit, dhe nuk kishte patur bashkëpunëtore në vrasjen që kreu, por komunistët, edhe këtë radhë, si në rastin e dasmës, edhe në pushkatimin e të shtatëve nuk pyesnin, as për zakone, as për tradita, e as për ligje humanitare. Ata donin të pushkatonin djalin 13 vjeç, ata pushkatuan Sherifin 17 vjeç. Eshtë cinike, indinjuese dhe antinjerëzore për hartuesit komunistë të historikut të Kuçit dhe terroristët e sotëm komunistë të "Kushtrim Brezash", "Labëria" dhe "Kuçi i Labërisë" që shkruajnë se komplotistët që vranë M.Meton, morën dënimin e merituar.

Asnjëherë nuk u vërtetua fajësia e të shtatëve, por si kudo, komunistët dhe sahanlëpirësit e tyre janë mësuar të falsifikojnë dhe manipulojnë historinë, pa patur aspak turp. Partia Komuniste nuk i pushkatoi të shtatët vetëm për t'i eliminuar fizikisht, por donte të zhdukte disa nga bazat ku gjenin strehë dhe mbështetje nacionalistët Mete Neguci, Hysni Lepenica, etj. Për ne, fëmijët e Bajramit dhe Kafaze Birçes, Lulo Mustafa, Bilbil Hito dhe Suta e Lejmone, nuk u mjaftuan me pushkatimin që iu bë prindërve dhe na lanë jetimë në moshë të vogël, por nuk na u shkëput asnjëherë lufta e klasave për 45 vjet rresht. Të pangopur me gjak, komunistët e djeshëm dhe bijtë e tyre, vazhdojnë në gazetat e tyre të na sulmojnë.

[Bel ami]

Ne nje takim me veteranet (para renies se komunizmit) nje veteran po i tregonte nxenesve te shkolles bemat e tij kur ishte partizan.Foli e foli nja dy ore duke u treguar se kishte gjesdisur e bredhur gjithe Shqiperine,se kishte ndenjur kaq e aq dite pa buke etj. pallavra si keto.Nga fundi e pyet nje nga nxenesit:
"Ore leri se ku ke vajtur e ke ke takuar,po na thuaj a ke vrare ndonje gjerman"
Veterani u cua perpjete dhe ja kthen
"E ke logjiken ore,te vritej nje ushtar Gjerman digjej gjithe Gjirokastra."

Tani te nderuar duke qene se Leshatori na thote se Hoxha ka pasur 70.000 partizane,a mund te na thote se sa gjermane u vrane ne perpjekje me partizanet,sigurisht qe ai tu referohet dokumenteve gjermane sic na i servir me lart.
Te na thote sesa demtime i bene partizanet forcave gjermane dhe a u zhvillua ndonjehere lufte frontale apo nga ato aksinonet "vra nje e ik me vrap".
Sa per deren e Kapidanit te Mirdites ceshtja eshte pak me spec.
Askush smund ta nxije ate dinasti me nje te rene te lapsit e askush smund ta ngrere tek Elita Kombetare me nje artikull.
Ky arsyetim na con serisht tek problemi madhor qe ne kemi,MOS PASJA E NJE HISTORIE TE SHKRUAR SAKTE DHE PA NGJYRIME POLITIKE.
Deri sa Historia te thote te verteten lakuriq do te endemi ne amulli duke mos njohur te kaluaren tone.

[Zarathustra.]

The Summer Offensive

Increased German coercion also took the form of renewed military action against the partisans. Recognizing that the garrison troops that the Germans now had in Albania were not equal to the task, the Germans pulled in some first-class units from Greece. Elements of the Firstand Twenty-fifth Jager Mountain division attacked partisans from the south and in central Albania.
The Germans drove the partisans away from north-south roads in southern Albania and pinned large groups of partisans against the sea.

The fighting was quite fierce and was accompained by considerable atrocities- many civilian deaths and many houses burned. Hubert Lanz, commander of the Twenty second corps ordered the evacuation of all Albanians from partisan-controlled areas, but cooler heads prevailed. Still the Germans were clearly having a harder time of it. With better organisation, larger numbers, more supplies coming from Italy, and occasional RAF fighter support, the partisans were able to mount spirited resistance. An indication of the level of partisan sophistication, while the bulk of the partisans forces was being pressures in south, the First Partisan Division was able to initiate its own offensive in central Albania directed against both German positions and against the heart of nationalist/Zogist Albania, Mati and Dibra.......

..........The operation called "Fuchsjagd" in German documents, was a failure. The collaborationist Albanian units fought badly, and there were not enough Germans. The offensive was halted on 27 August. The Germans were driven from the town and area around Dibra on 30 August, leaving as many as four hundred dead as well as a considerable amount of equipment, making the two month Battle of Dibra perhaps one of the largest and the most successful partisan operation of the war.l

Dikur qeshem me "Epopene e Ballit Kombetar" se na duken si "pallavra" te komunisteve. Por ja qe e verteta nuk eshte aspak kaq ndryshe nga cduan te na e shesin denglaxhinjte e se djathtes. Ja se cfare thote autori per sjelljen e Ballit.

Agriculture was interrupted, with frequent distruction of crops and with many of the men and women at war. Herds were depleted as a result of German, nationalist and sometimes partisan confiscation. The BK proved to be particulary obnoxious in this regard, developing what amounted to a vast extortion - demanding money and food under the pain of death from allready hard-pressed peasants in the areas they controlled. The practice began in early 1943 and continued until the Germans put a stop to it in the summer of 1944.To add to the misery, many villages in the Gjirokastra-Korca area had been destroyed, leaving thousands without shelter.

[Bel ami]

Ore njeri a ke shifra te na thuash?
Leri perallat e dimrit qe te ka treguar gjyshi,po na thuaj sa gjermane u vrane ne Shqiperi,sa u demtua ushtria e Hitlerit nga partizanet e tu.Leri pallavrat por na jep fakte!

[Toro]

Une nuk kam lexuar librat e Leshatorit. por kam pasur te afermit e mij partizane ( jo te thjeshte, por kuadro te UNCL)....E pra ne baze te tregimeve te tyre UNCL e Hoxhes nuk ka qene me teper se 10 mije vete deri ne 1943 dhe me zor arriti 35 mije ne fund te 1944....
Kane qene jo me teper se 26 brigada partizane me nga 1000 vete secila ne formacion pothuajse ne nentor te 1944. 26x 1000=26 000 i nderuar Leshator...Shto dhe disa mijera te tjere qe u mobilizuan me zor arrijne deri tek 34-35 mije...Por kurrsesi 70 000!!!!!!!!!

Sa per bashkepunimin me gjermanet te forcave nacionaliste si kunderpergjigje ftoj Leshatorin te na thote se si u futen partizanet ne Berat ne shtator 1944... Nuk e di apo e ka harruar marreveshjen e famshme te Gjin Markut ( komandanti i Brigades se vi-te sulmuese)me gjermanet...

Ne fund te majit dhe fillim te qershorit 1944 , Anglo-amerikanet kerkonin te hapnin nje front te dyte ne Evrope. Nuk e di nese e ka degjuar ndonjeri nga ju operacionin "Paperclip", por ka qene operacioni per te genjyer kunderzbulimin e Wehrmachtit -Abwehr se ku pikerisht do te hapej fronti i dyte. Per kete qellim u pergatit nje kufome e nje "oficeri te larte angez" me nje valixhe me dokumeta e harta te rreme te prangosura ne dore. Kjo kufome u leshua nga nje nendetese britanike "rastesisht" prane brigjeve te Spanjes ( aleate "neutrale"e gjermaneve). Ne keto harta e dokumente shtrohej hapja e frontit te dyte ne qershor te 1944 ne Ballkan ( diku midis Shqiperise dhe Greqise). Per te mbeshtetur pikerisht kete "teze", britaniket njoftuan misionet e tyre prane guerriljeve shqiptare , jugasllave dhe greke te URDHERONIN keto forca te intesifikonin levizjen e tyre kunder gjermaneve, per tu krijuar atyre pershtypjen se me te vertete fronti i dyte do te hapej ne Ballkan dhe levizja partizane ( jugosllavo-greko-shqiptare) ishte "pararoja" e zbarkimit aleat...Ne Shqiperi ketyre levizjeve gjermanet iu pergjigjen me Operacioni e Qershorit 1944 ku sic dihet partizanet pesuan humbje te renda. Ky eshte dhe kontributi me i madh qe kane dhene partizanet shqiptare ne LIIB......Te mbeshtesnin dokumentat e rreme te nje kufome per tu hedhur hi syve gjermaneve se zbarkimi do te behej ne Ballkan.
Sa per luften frontale i keshilloj Leshatorin mos shikoje filma me partizane te epokes komuniste....Asnjehere nuk kane bere lufte frontale me gjermanet dhe aq me teper asnjehere nuk kane thirrur "Urraaaaaa" sic tregonin "realitetin" keta filma....

[Orku]

Nuk ka gje me komike se sa te pretendosh se nr i partizaneve shqiptare paska qene 70 000 !

Dihet se Shqiperia e sapodale nga lufta numeronte 1 000 000 banore. Dihet qe pjesa me e madhe e Veriut per aresye qofte kombetare qofte ideologjike nuk e mbeshteti luften. Pra keta 70 000 vinin nga 500 000 njerez. Ketu po llogarisim se nje familje shqiptare e asaj periudhe ka pasur mesatarisht 5 veta. 500 000/5 = 100 000 familje ..... me nje fjale pothuaj cdo shtepi ne jugun e vendit paska pasur nje mashkull apo femer me pushke ne mal ...... hahahahaha

Nejse se muhabet leshi eshte nuk e merr njeri seriozisht.

[Zarathustra.]

Operacioni "Paperclip" nuk ka te bej aspak me Ballkanin por me levizjen e bashkpuntoreve te Gjermanit, sidomos shkencetareve Gjermane, ne Amerike. Asnje historian deri me sot, as Fischer, as Jaques, as Vickers, as Hibbert, as Kuhmel e shume te tjere, nuk permendin "Paperclip" apo cfaredolloj operacioni tjeter qe i paska nxitur partizanet shqiptare te levizin. Ne fakt Operacioni i Qershorit dhe jo i dimrit ishte zerma e rezistences se partizaneve. Ne dimer ata per hir te vertetes pothuajse u shperbene dhe pesuan humbje te shumta. Sigurisht qe Hoxha nuk ka patur 70,000 partizane gjate gjithe kohes. Mendohet se mbi 15,000 nga ata u mobilizuan mba Kongresit te Permetit, dhe jo te gjithe ata ishin te organizuar ne Brigada. Por mbi te gjitha Hoxha numeronte edhe rreth 15,000 rezerviste qe i mobilizonte gjate luftimeve lokale. Kete e verteton me se miri edhe autori ne librin e tij.

Despite the desaster of the winter offensive, Hoxha had been able to continue the rapid formation of brigades. By May SOE (now called Force 266) estimated that partisan strength was close to 24,000, with 15,000 organized into twelve brigades. Hoxha claimed 35,000 but this figure undoubtedly included the territorials, who were essentially reservists. The figures indicate a remarkable expansion. Partisan confidence was demonstrated by a complete structural reorganisation. Not only were there more partisans but they were also, by April, much better fighters.................

............When Philip Leake, the head of Albanian section of SOE visited Albania for two weeks in March 1944, he reported that the fighting qualities and skills of the partisans were greatly improved. The partisans were now capable of resisting German drives and could undertake coordinated offensive actions.......

........Axis casualty figures in Albania have been estimated by Albanian socialist historiography to be as high as 26,500 dead, 21,000 wounded and almost 21,000 captured. These figures are credible only if all Italian losses to the Greeks are included. The Greeks claim, 6,000 italian battle casualties, with a much higher number - some 13,000 Italian soldiers succumbing to trench foot and the "white death" or "dry gangrene" of frostbite. Elisabeth Barker, who during the war was attached to the British Ministry of Economic Warfare, suggests that the Germans lost between 6,000 and 7,000 killed and 500 captured. Post socialist ALbanian sources suggest that the figure for German dead is closer to 3,600, with some 2,400 identified.