Luiza Xhuvani

[As^Dibrane]

Jam kurioze te dij se cili eshte filmi me i bukur i Luiza Xhuvanit per ju. Kjo eshte aktorja me e mire shqiptare per mua dhe me pelqen me se shumti ne filmin "Une e dua Eren" ... po per ju?..

[Princesha_Argji]

Te them te drejten ngurohem pak kur shikoj filmat e saj. Eshte shume tragjedike ne menyren e te shprehurit, sidomos nga mimik, dhe te gjithe filmat ne te cilet ka marre pjese jane shume psikologjik dhe pak te rende. Keto lloj filmash jane te preferuarit e mi, po duhet te jem ne gjendje te mire psikologjike ne ato momente kur t'i shikoj.

[As^Dibrane]

E ka bere edhe nje drame te cilen vec njeher e kam pare nese e mbaj mend mire emrin ishte" Dasma e pergjakur" po nuk e di sigurt, e ne ate drame shprehet shume mire melankolizmi i saj, eshte nje rol qe i perputhet edhe me pamjen e saj, sidomos syte melankolik

[greendrag]

Ajo eshte si yll mer ne çdo film e shfaqje teatrale !
I hongsha synin !

["Ambrida"]

filmi Sloganat

["Ambrida"]

me pelqen shume si aktore nje nder filmat e saj do te permendja Flutura Ne Kabinen Time

[heret a vone]

Mu duk me interes ky artikull per Luiza Xhuvanin dhe rolet e saj botuar ne revisten "Jeta" ....

“U arratis” nga mësimet për të prekur sheshin e xhirimit. Shansi i parë në vitin e fundit të ILA, një rol episodik në ekranin e vogël. Kishte spikatur në etydet e shkollës, por nuk i mjaftonte. Ju kujtohet filmi “Dhe vjen një ditë” ku infermierja lotonte me kalin për dashurinë e humbur? Aktorja e re quhej Luiza Papathanasi, vajza sarandiote që notonte si djalë , e bukur, e re, plot pasion dhe vullnet për të pushtuar artin e fjalës.




Xhuvani, 38 vjeç, numëron rreth 30 role në kinema dhe teatër, dy çmime shqiptare si aktorja më e mire në Festivalet e Filmit Artistik (’89 dhe ’95) , trofeu në Festivalin Internacional të Tokios në vitin 2001 si aktorja më e mirë femër për rolin e Dianës nga “Slogans”. “Nuk kam refuzuar asnjë rol, aktori duhet të jetë shumëdimensional. Të dhënat psikofizike të aktorit janë një mjet për të shpërfaqur karakterin e rolit. Kam mall për rolet tek “Vallja e Vdekjes” dhe “Shërbëtoret”. Tek personazhi i Kler kam provuar në përmasa gjigande dashurinë, urrejtjen, adhurimin. Pështjellimet emocionale të personazhit më çonin në çdo shfaqje në gjetje të reja. Edhe sot më duket se nuk më ka mbaruar si rol, sikur nuk ka mundur të dalë prej meje krejtësisht”. Rolet dhe figurat e skenës janë si fëmijët, me mosha të ndryshme dhe me kohë të ndryshme, por duan shumë dashuri që të jetojnë, janë si njerëzit, bëhet të butë kur i përkëdhel dhe egërsohen nëse i harron. Shekspiri dhe personazhi i Lejdi Anës tek “Mbreti Lir” kërkonte të drejtën për të “jetuar gjatë”. Pështjellimet psikologjike, investimi emocional për t’a shfaqur nuk harrohen lehtë. Nuk ka rol të lehtë apo të vështirë, ka një ndarje teatër- ku investon nga vetja dhe film-një investim në grup. Filmi e ka bërë të njohur. Profesioni i aktorit ka edhe të papritura. Kujton se në filmin “Flutura në kabinën time” ajo nuk kishte kuptuar drejt momentin e hedhjes nga kamioni. “Unë hidhesha sikur bëja zhytje në det dhe në sekondë humbja në borë. Regjizori çuditej si hidhesha kaq shpejt. Pas disa dublash kuptova se nuk duhet të hidhesha me kokë, por thjesht të rrëzohesha”. Ose në shfaqjen “Tetë persona plus” ajo pothuaj nuk e mbaronte kurrë tekstin, nga të qeshurat që i shkaktonte partneri R. Trebicka. Si mund të jetojnë bashkë aktori dhe personazhi?

Liza mendon se “Personazhi është si një jetë që lind brenda dhe të lë pagjumë, jeton me të, flet, komunikon, i bën vend çdo ditë, pa e shkëputur nga e përditshmja jote e vërtetë, investon të gjithë trupin tënd për t’a kthyer në qelizë jete”.Ndonjëherë identitete të ndryshme për të jetuar harmonikisht duhet të zënë hapësira dhe kohë të ndryshme. Është si një lojë që identiteti “real” i aktorit i “lutet” atij imagjinativ të jetë esencial. Kështu i ka ndodhur me rolin e ciganes në dramën “Nata e trokitjeve në xhama”, Liza ka shëtitur netë të gjata rrugëve të Tiranës për të dëgjuar fshesaret e natës në komunikimin cigan. “Mënyra e mbajtjes së cigares, ecja, e folura, kërcimi dhe muzika ishin disa nga truket që më duhej të gjeja për t’iu afruar personazhit. Dhe gjithçka ishte jashtë meje. Ushtrohesha në shtëpi, në rrugë, duke gatuar, në çdo moment që karakteri të vinte tek unë”. Edhe sot e kësaj dite, Sara, e bija i “lutet” të këndojë si cigane. Ka patur fat në profesion, ëndrra e saj për tu bërë aktore është bërë realitet, pati fat që Gjergj Xhuvani është dashuria e saj, është syri i mrehtë artistik i pagabueshëm , miku më i mirë në profesionin e saj, pati fat që rolet për të krijohen dhe mendohen nga pena e të mirënjohurit Dhimitër Xhuvani.

Për dashurinë me Gjergjin ajo pranon se “Desh Zoti që ne të ishim në një kurs në Institut, në një bankë. Atëhere nuk kishim plane të s’ardhmes , Gjergji nuk mendonte se do të bëhej regjizor, kishim bashkuar ndjesitë dhe gjithçka rrodhi natyrshëm, pa kërcitje. Unë u besoj ndjesive të brendshme. Nuk kemi bërë dasmë në jetën reale, ndërsa në film po, jam veshur nuse dhe kam shkuar në kishë tek “Një ditë nga një jetë”. Është vërtet fat të kesh bashkëshortin regjizor, dhuratat e tij për mua janë plot ide dhe fantazi, përherë në një atmosferë misterioze.. Gjergji është pjesë e imja, nuk mund të ndahet nga gjithçka që bëj, realizoj, krijoj”. Në punë ndonjëherë edhe dashuria nuk të ndihmon. Liza kujton se në filmin “Dashuria e fundit” Gjergji i thërriste K. Çaushit: “Rrihe, rrihe vërtetë! Dhe pas pesë dublave unë dola e nxirë nga xhirimet dhe u detyrova të bëja kompresa me akull.

Ndërsa fjala “Stop” nga xhirimet e filmit “Slogans” u bë lajtmotivi mes miqsh në Festivalin e Kanës. “Ne duhej të përqafoheshim dhe të rrotulloheshim tek gurët me Tur Gorishtin. Gjergji n’a tha të ndalonim kur të thoshte ‘stop”. Ne vazhdonim ndërsa Gjergji kishte harruar të jepte komandën”. Nuk ka maksimum në profesionin e aktorit, egoja e brendshme kërkon gjithmonë më shumë. Dhe nëse bën pjesë mes aktorësh të aftë atëhere duhet të jesh i lumtur. Liza kujton partnerët e skenës dhe filmit që e kanë plotësuar në rolin e saj si Çim Xhepa, Yllka Mujo, Agim Qirjaqi, Fatos Sela, Roza Anagnosti e shumë të tjerë. Vefi është personazhi në pritje të imagjinatës artistike në filmin më të ri të saj “Blegërima e deles”. Dhe Luiza Xhuvani bëhet akoma më e bukur në sheshin e xhirimit!

[As^Dibrane]

greendraq- ehu un do ja kisha vjedhur syte se edhe role qe i luan i shkojn me ata sy

[As^Dibrane]

Heret a vone - te flm shume per artikullin me te vertet lexova gjera qe nuk i dija ne te.

Ambrida- kur kam pare per her te pare ate film kam qare nga inati sidomos ne pjesen ku Robert Ndrenika, pas gjith asaj qe heq nga Partia, kur kalon Xhaxhi dhe me gjith femijet del ne rruge qe te duartrokase me zemer, me kujton dicka qe njeriu eshte i detyruar te ben kundrejt ndjenjave te veta, se ai ndoshta me te vertet ka ndjere ate urim por mendoj se ne thellesine e zemres ka uryer cdo gje qe e ka lidhe me ate njeri. Eshte nje moment qe me te vertet te rrenqeth.

Ju falemnderit te gjithve.

[krispi]

me vjen keq per ju fanset e saj po s'eshte ndonje fare aktoreje.
E bukur eshte, po si aktore s'vlen, te pakten per cfare ka luajtur deri tani. Por meqe ka ngelur e vetme nga aktoret e brezit te saj rolet ngelen vetem per te (s'dua te jem cinik duke thene se ne shumicen e filmave eshte i shoqi regjisor, se edhe ai nuk ka shume mundesi zgjedhjeje)
I vetmi rol i arrire i saj eshte tek "8 persona plus"
Mbase ajo eshte me e prire per role komike, po per arsye te fizikut i japin me shume role dramatike.
Nje here ne nje interviste edhe ajo vete eshte shprehur se do e ndjente veten mire ne nje film komik.
Vazhoni ta pelqeni, se s'keni c'beni
Krispi