Dy tonelata uraniumi nxirren jashtë Irakut

[aluando]

Shikoni se cbene e vrane shkencetarin qe mos te deshmoje mbi blerin dhe bushin dhe genjeshtrat e tyre.keshtu si e kane nisur drejt luftes se trete do shkojme ne. me vjen keq per njerzit si skuptojne kete eufori per pushtime dhe lufte cdo perandori nje dite do ti vije fundi se edhe roma keshtu ishte po tani ku eshte eshte ligji i Zotit cdo perandori kur e kalon me zullumin dhe padrejtesise e saj shkatarrohet.

[useid]

shikoni pak keto si do perfundojne amerika me keto luftra qe po i ben neper bote.

http://www.forumishqiptar.com/showth...threadid=16883
mashtrimet amerikane dhe angleze
www.effroyable-imposture.net

Agjenda sekrete e luftës në Irak

Plani i luftës kundër Irakut i cili shkaktoi kundërshtime në tërë botën është shkruar para shumë vite nga strategët e Izraelit.

Gjatë orvatjës për destabilizimin dhe ndarjen e shteteve arabe të lindjës së mesme Izraeli në listën e caqeve i ka vendosur: Egjiptin, Sirinë, Iranin dhe Arabinë Saudite.

Vijat e ndarjes të caktuara më parë tani i realizon Amerika e cila, përskaj opozitës së fuqishme në përmasa globale dhe brenda bllokut të aleatëve të saj vendosi t’I realizon planet e shtetit cionist.

Nëse nga këto aspekte shikojmë në historikun e ndodhive nga fillimi i shekullit XX do të shohim se Izraeli dhe vetëm Izareli ka përgjegjësi për vuajtjet dhe gjakëderdhjet në Lindjën e mesme. Kështu me lehtë do të kuptojmë se politika e ndarjes së Irakut ka rrënjë të thella historike.


Planet e Izraelit për ndarjen e Irakut:


Në raportin e titulluar si “A Strategy for Israel in the Nineteen Eighties” i publikuar në revistën Kivunim (Udhëzime) të cilën e boton Ministria e informacionit shihet se qeveria e Izraelit planifikon të shëndëron tërë Lindjen e mesme në vendbanim për Izraelin.

Ky raport i hartuar nga Oded Yinon, gazetar i cili më parë ka pasur lidhje me Ministrinë e punëve të jashtme, skenarin e ndarjes së Irakut e paraqet me këto fjalë:

Iraku, i pasur me naftë dhe plotësisht i përçarë, është kandidat për listën e objektivave izraelite. Iraku është më i rëndësishëm për Izraelin se sa Siria…

Iraku në esencë nuk dallon shumë nga fqinjët e tij, edhepse shumica e banorëve të tij janë Shi’it të sundon pakica Sunnite. 65% prej popullatës nuk ka ndikim në politikë dhe pushteti është në duar të 20% të popullatës. Numër i konsiderueshëm i Kurdëve jeton në veri të vendit dhe mos të ishte regjimi i cili sundon me forcë, shteti i ardhshem i Irakut nuk do të dallohej shumë prej Lebanonit në të kaluarën…Iraku i ndarë me kufi etnike dhe fetare, siç ishte rasti me Sirinë gjatë sundimit Osman është opcion i mundshëm.

Tre (ose më tepër) shtete përreth Bagdadit, Mosullit dhe Basra-së dhe jugu Shi’it i ndarë nga veriu Sunnit.

Besojmë se ka nevoje të përkujtojmë se si ky skenar u realizua pas Luftës së parë të Gjirit në vitin 1991, kur Iraku ndoshta jo zyrtarisht por efektivisht u ndarë në tri pjesë.

Ndoshta sulmi i planifikuar (i cili tanimë u realizua) do të nxjerr në shesh këtë ndarje, gjë e cila është rrezik konkretë.


Roli i Izraelit në luftën e Gjirit:


Implementimi i strategjisë izraelite kthehet mbrapa kur Saddam Husseini okupoi Kuvajtin me 01/08/1990 duke shkaktuar krizë ndërkombëtare. Izraeli ishte në krye të listës e cila përkrahte intervenimin ushtarak amerikan. Në disa raste ata akuzuan Amerikën për një politikë të butë ndaj Irakut duke kërkuar përgjigje të ashpër. Presionet vazhduan kur kryetari i Izraelit Chaim Herzog kërkoi përdorimin e armeve bërthamore. Në anën tjetër lobi izraelit në Sh.B.A-të punonte në promovimin e sulmit me përmasa të gjëra mbi Irakun.

Kjo situatë i dha fuqi teorisë se sulmi i Amerikës ndaj Irakut është planifikuar për shak të interesave të Izraelit.

Komentatori i njohur Pat Buchanan këtë ide e përmblodhi në këto fjalë: “ Dy palë i bijnë tupaneve të luftës në lindjen e mesme: Ministria Izaraelite e mbrojtjes dhe “amin” këndi në Shtetet e bashkuara.

Izraeli gjithashtu filloi një fushatë propagandistike për këtë çështje e cila, në fshehtësi, zhvillohej nga Mossadi.

Ish agjenti i Mossadit Victor Ostrovsky na furnizoi me një informatë të rëndësishme për këtë çështje. Sipas tij, Izraeli ka dëshiruar fillimin e luftës shumë më herët mënjëherë pas përfundimit të lufës mes Irakut dhe Iranit. Ostrovsky na njofton se reparti për luftë psikologjike pranë Mossadit (LAP) ka filluar një fushatë efektive në të cilën ka përdorur teknikët e dezinformimit. Kjo fushatë kishte për objektivë paraqitjën e Saddamit si diktator, gjakpirës i cili rrezikon paqën botërore.1


Agjenti i Mossadit përshkruan luftën e Gjirit


Ostrovsky përshkruan përdorimin e agjentëve dhe përkrahësve të Izraelit në vende të ndryshme të botës. Ata angazhuan organizatën Amnesty International dhe vullnetarët çifut (sayanim) u sollën brenda Kongresit Amerikan.

Nga mjetet e përdorura ishin edhe projektilët që goditën caqe civile gjatë luftës mes Iranit dhe Irakut. Sipas Ostrovskyt përdorimi i këtyre rasteve si armë propagandistike ishte mjaftë i çuditshëm sepse Mossadi ishte ai që këto projektile i drejtoj drej caqeve civile në bazë të informative nga satelitët amerikan.

Izraeli i cili pëkrau Saddamin gjatë lufës kundër Iranit tani orvatej ta portretizoj si monstrum.

Ostrovsky shkruante: “Udhëheqësia e Mossadit ishte e bindur se nëse arrinë ta paraqet Saddamin si rrezik për naftën e Gjirit, të cilën ai deritani e mbronte, ateherë Amerika nuk do të lejon që ai të shpeton duke ndërmarrë masa për shkatërrimin e armëve e cila është shansa e tyre e fundit para se të zhvillon armët bërthamore.”2

Izraelitët ishin të vendosur për këtë çështje ashtuqë me datë 04/08/1990 ministri i jashtëm David Levy ambasadorit të Sh.B.A-ve William Broën i dorëzoi letër në të cilën në mënyrë diplomatike thuhet se Izraeli pret prej Amerikës t’i përmbush objektivat që i ka vendosur në fillim të krizës në Gjirin, me fjalë tjera të sulmon Irakun. Sipas Levy-it nëse Amerika nuk ndërmerr diç atëherë Izraeli do të vepron në mënyrë të njëanshme.3

Dobi e pamasë për Izraelin ishte angazhimi i Amerikës në luftë dhe mospërfshirja e Izraelit në konflikt, dëshirë e cila më vonë u plotësua.


Izraeli detyron Sh.B.A-të me luftë


Megjithatë izraelitet ishin aktivisht të inkuadruar në hartimin e planeve ushtarake duke u ofruar amerikanëve këshilla se mënyra më e mirë për luftë kundër Saddamit ishte goditja e familjës së tij.

Propaganda e Mossadit ndërtoi përkrahjën publike për luftën në Gjirin. Përsëri agjentët e Mossadit ishin ata që ndozën flakën e luftës. Firma Hill & Knowlton e lobit çifut në krye me Tom Lantos përgaditën një skenar dramatik për t’i bindur anëtarët e kongresit amerikan për luftën kudër Saddamit.

Turan Yavuz gazetar i famshëm turk kështu e përshkruan incidentin:

9/Tetor/1990 Firma e lobit çifut “Hill & Knowlton” organizon mbledhje në kongresin amerikan me temë “Barbaritë e Irakut”. Një numër i madh i “dëshmitarëve okular” u sollën në seancën për të dëshmuar se si trupat e ushtrisë irakiane vrasin foshnjë në repartët e spitaleve. Një dëshmitar okular dëshmoi se ushtria irakiane vetëm në një spital ka vrarë 300 foshnjë të posalindur. Kjo inforamatë dukshëm i preki emocionët e anëtarëve të Kongresit. Më vonë doli në shesh se “dëshmitari okular” ishte bija e ambasadorit Kuvajtjan në Washington. Sidoqoftë dëshmia e bijës ishte e mjaftueshme që anëtarët e Kongresit të emërtojnë Saddamin me ofiqin “Hitler.”4


Konkludimi është i qartë: Izraeli luajti rol të rëndësishëm në lufën e parë të Gjirit. Lufta e dytë nuk dallon shumë nga e para.


Preteksti “Lufta kundër terorizmit”


Kundër bindjës së përhapuar, plani për sulm mbi Irakun dhe rrëzimin e Saddamit është pregatituar dhe vendosur në agjendën e Washingtonit shumë para ndodhive të 11 Shtatorit. Indikacionet e para për këto plane dolën në shesh në vitin 1997 kur një grupë e strategëve pro-izraelit amerikan nxorrën planin e invazionit mbi Irakun brenda dokumentit me titull PNAC (Project for The New American Century) Projekti Për Shekullin e Ri Amerikan. Emrat me të njohura në këtë dokument ishin Donald Rumsfeld dhe **** Cheney të cilët sot nga postet e tyre si sekretar i mbrojtjës dhe nënkryetar konsiderohën si figura më ndikuese në administratën e George W. Bush jr.

Një artikull me titull: “Invading Iraq Not a New Idea for Bush Clique: 4 Years Before 9/11 Plan was set” , Invazioni mbi Irakun nuk është ide e re e klikës së Bushit, plani është hartuar 4 vite para 9/11, e autorit William Bunch e botuar në Philadelphia Daily News nxorri në dritë këto fakte:

Realisht, Rumsfeldi dhe nënkryetari **** Cheney se bashku me një grupë të vogël të ideologëve republikan në vitin 1997 katër vite para 11 Shtatorit dhe 3 vite para se të merr Bushi postin e kryetarit, filluan hartimin e planit për invazion kundër Irakut.

Një grup i panjohur, ogurzi dhe djathtist i quajtuar PNAC (Projekti Për Shekullin e Ri Amerikan) i bashkuar me Cheneyin, Rumsfeldin, zëvendësin e Rumsfeldit Paul Wolfowitz dhe vëllau i Bushit, Jeb në janar të vitit 1998 nxiste kryetarin e atëherëshëm Clintonin të sulmon Irakun.5


A eshte nafta synimi i vërtetë:


Pse anëtarët e PNAC-ut ishin aq të vendosur të rrëzojnë Saddamin? Artikulli në vazhdim thotë:

Edhe pse nafta është sfondi në deklaratat e PNAC-ut për luftën e Irakut, duket se ajo nuk është forca kryesore lëvizëse.

Ian Lustick (profesor i shkencave politike në Univerzitetin e Pensillvanisë dhe ekspert për Lindjën e mesme) duke e kritikuar politikën e Bushit thotë: ”Nafta nga ithtarët e luftës shihet si mjet për t’i paguar harxhimet e luftës”.

Schmitt nga PNAC-u thotë: Unë jam nga Teksasi dhe e di se shumica e tregëtarëve të naftës janë kundër luftës. Tregut të naftës nuk i nevojitët përçarje.

Lustick beson se motivatori i fuqishëm dhe i fhehur mund të jetë Izraeli. Ai mendon se manifestimi i forcës nga “sokolët” e administratës amerikane do ti bind Palestinezët të pranojnë marrëveshjen paqësore me kushte të volitshme për Izraelin.6

Motivi kryesor i luftës është shërbimi i strategjisë izraelite.

Ky motiv është zbuluar edhe nga shume ekspertë siç është Cengiz Çandar, ekspert turk për Lindjen e mesme i cili duke përshkruar forcën e vërtetë e cila qendron pas luftës thotë:

Në krye të sulmit kundër Irakut qëndrojnë: **** Cheney, Rumsfeld dhe Condoleeza Rice. Këta janë vetëm maja e ajsbergut nën të cilin fshehen shumë lobi grupë: Instituti Çifut për Çështjet e Sigurisë (JINSA), Likudi dhe e djathta izraelite të lidhur me prodhuesit e armëve, Lockheed, Northrop, General Dynamics dhe industria izraelite e armëve…

Parimi i JINSA-së është: Siguria e Izraelit dhe Amerikës janë të pandarë.

Objektivi e JINSA-së nuk është vetëm rrëzimi i Saddamit nga pushteti, ata mbështesin edhe ndërrimin e regjimëve në Arabinë Saudite, Siri, Egjipt dhe Iran me logjikën e luftës totale (total war), dhe importimin subsekuent të “demokracisë”…

Me fjalë tjera ekstremistët çifut dhe “sokolët” e administratës së Bushit në Washington janë në të njejtën “gjatësi të valeve.”7


Projekti Izraelit “Dominimi sekret me botën”


Shkurtimisht ata që në Washington përkrahin luftën kundër Irakut, Arabisë Saudite, Sirisë, Iranit dhe Egiptit me një fjalë mund të përcaktohen si lobi çifut. Edhe pse ata shumë herë i përsëritin interesat amerikan mundët të konkludojmë se ata në esencë mbështesin interesët e Izraelit. Strategjia e luftës kundër rajonin në tërësi dhe fabrikimi i armiqëve të Amerikës në çdo kënd të botës nuk mundët të kuptohet përpos si ndikim vendimtar (edhepse disa herë i pabesueshëm) i lobit çifut në politikën e jashtme amerikane. Në këtë strategji fshehet plani sekret i Izraelit për hegjemoni dhe dominim mbi botën. Klima pas sulmeve të 11 Shtatorit ishte mundësia të cilën Izraeli e kërkonte. Ideologët çifut me vite të tëra sulmonin Islamin, me gënjeshtra, duke e paraqitur si fe e cila ofron strehim për radikalët militant të cilët rrezikojnë perendimin. Fe e cila përkrah konceptin e përplasjës (luftës) mes qytetrimeve (clash of civilizations).

Në vitin 1995 Israel Shahak nga Jerusalem Hebrew University shkruante për maninë (obsession) e ish kryeministrit izraelit Yitzhak Rabin për kruqëzatë kundër Islamit të udhëhequr nga Izraeli .

Nahum Barnea komentator në gazetën izraelite Yediot Ahronot po në atë vitë shkruantë: Izraeli ka përparuar në orvatjën e tij të bëhet pararoje e Perendimit në luftë kundër armikut Islam.8

Në vitet që vijuan Izraeli në mënyrë më të qartë shprehej për qëllimet. Copëtimi i Irakut i planifikuar para 10 vite tani po bëhet realitet. Pyetja është a do të bëhen realitet edhe planet për dominim global të Izraelit??? )

Harun Yahya

1. Victor Ostrovsky, The Other Side of Deception, fq. 252-254

2. ibid, fq. 254

3. Andrew and Leslie Cockburn, Dangerous Liaison, fq. 356.

4. Turan Yavuz, TheUS’- Kurdish Card, fq. 307

5. William Bunch, Philadelphia Daily News, Jan. 27, 2003

6. William Bunch, Philadelphia Daily News, Jan. 27, 2003

7. Cengiz Çandar, “Iraq and the ‘Friends of Turkey’ American Hawks”, Yeni Shafak, September 3, 2002

8. Israel Shahak, “Downturn in Rabin’s Popularity Has Several Causes”, Washington Report on Middle East Affairs, March 1995.

[useid]

Luftë për hegjemoni


Pas kërcënimeve të njëpasnjëshme dhe prej shumë drejtimeve, Sh.B.A- të e filluan luftën e pritur kundër Irakut. Ia imponoi botës zërin e fishekut dhe zhurmën e aeroplanëve, në kohë kur e tërë bota dëshironte fitore të diplomacisë, duke i dhënë shansë asaj që quhet e drejtë ndërkombëtare. Mirëpo administrata e Bushit, e fundosur deri në vesh në humnerën e fjalimit sionisto- krishter, e befasoi botën me vendoshmërinë e vet dhe çdo gjë la pas shpine, që të shkojë në betejë.

Ma mer mendja se Ariel Sharoni, njeriu me duar të përlyera me gjak të pastër, i ka fërkuar duart disa herë, kur i ka ardhur ky lajm. Kjo është luftë afër ti dhe në llogari të tij fillimisht, edhe pse është në llogari të Sh.B.A.- ve, pasiqë detyrimisht kalon nëpërmjet Izraelit, e cila qëndron në rajon sikurse zagari dhe syri, i cili e mbron interesin amerikan në rajon. Gazeta hebreje “Jedijut Ahrenut” me njëzet mars, disa orë para se të fillon ofanziva amerikane kundër Irakut, tregon se Sh.B.A.- të u kanë dhënë një miliard dollar ndihmë finansiare dhe për siguri, prej nëntë miliardëve që ua ka kërkuar Izraeli, si kapar për të treguar kujdesin amerikan për sigurinë izraele. Kurse Gondaliza Raiz këtë myzhde ia dërgon me telegram ministrit të finansvae Benjamin Netenjahut, një natë para agresionit amerikan, sipas të njejtës gazetë.


Detyrë e re amerikane


Kjo luftë i tejkalon deklaratat e publikuara për ç’veshjen e Irakut nga armatimi për shkatërrim masiv, edhe pse Bushi menjëher pas fillimit të sulmeve ushtarake kundër Irakut deklaroi se: “lufta për ta ç’veshur Irakun nga armatimi ka filluar”. Kjo nuk është asgjë ma tepër se sa një gënjeshtër amerikane, në mesin e shumë gënjeshtrave tjera, të cilat i shfrytëzon administrata e re republikane që nga 11 shtatori 2001 për të realizuar aspiratat e veta. Kjo luftë është episodi i dytë, në serialin e qëllimeve amerikane që kanë dalur pas 11 shtatorit, të cilat përfundojnë me futjen e botës në një qosh të ngushtë dhe shpalljen e shekullit të “paqës amerikane”.

Kjo strategji e re amerikane, e cila synon imponimin e hegjemonisë me forcë ushtarake, ka filluar me 7 nëntor 2001, me fillimin e agresionit kundër Afganistanit, kurse është kuptuar qartë në deklaratën me rastin e bashkimit, me 29 janar 2002, ku kryetari amerikan tha se bota është ndarë në dy pjesë që nuk munden të pajtohen mes vehte: e mira dhe e keqeja. Ndodhitë e 11 shtatorit, i kanë dhënë Vashingtonit mbulesë ideologjike për këtë strategji, gjë të cilën e ka shprehur Vilijam Kristel, i cili është njëri nga teoriticientët e dalluar konzervator kristijan në kohën e Reganit dhe që luan një rol të rëndësishëm në këtë administratë, i cili shumë qartë tha: “administrata republikane e re dëshiron që pa komplikime të luan rolin e shqiponjës, kurse ndodhitë e 11 shtatorit e kanë bërë që mos të brengoset për dyshimet europiane, sepse ata që nuk janë me ne, janë kundër ne”.

Në tërë pesë dekadat e kaluara, Iraku ka qenë në qendër të vëmendjes strategjike amerikane kundrejt lindjes së mesme dhe gjirit, duke e konsideruar si letër në gjeopolitikë, e jo si tërësi që është. Gjatë viteve të pesëdhjeta dhe të gjashtëdhjeta të shekullit të kaluar, Iraku për Sh.B.A.- të ka luajtur rolin e penguesit të përhapjes së komunizmit dhe ka qenë hallka qendrore në të ashtuquajturën aleancë e Bagdadit. Gjatë viteve të tetëdhjeta Iraku ka luajtur rolin e penguesit nga zgjërimi shiit, në kohën e Homeinit. Kurse në fillimin e viteve të nëntëdhjeta Sh.B.A.- të e bënë letër presioni ndaj shteteve të rajonit. Kurse sot Sh.B.A.- të dëshirojnë që Iraku të luan rol tjetër, të cilin ia kanë vizatuar në zyrat e ndikimit, zyrat e naftës dhe armatimit, rolin e urës për në shtetet e rajonit dhe thesaret e tyre. Domethënë ky Irak, i cili deri dje ka luajtur rolin e “penguesit”, sot të luaj rolin e “hapësit” të rajonit para depërtimit amerikan. Sipas shiqimit momental të administratës amerikane, Iraku paraqet çelësin e “demokratizimit të rajonit” dhe dominoja e parë, pas së cilës do të binë shtetet tjera të lindjes së mesme dhe gjirit.

Rober Kahan, fytyrë e njohur djathtiste dhe konzervative në Amerikë, e ka shprehur këtë drejtim amerikan kundrejt Irakut dhe shteteve të rajonit duke thënë: “Amerikanët duhet të njohin llojin e detyrës që do ta kryejnë në Irak, pasiqë administrata e Bushit është serioze dhe Sh.B.A.- të janë të vendosura që të mbesin afatgjatë në Irak dhe në Lindjen e mesme. Është detyrë që nuk dallon aspak nga ajo që e bëmë në Japoni para gjysmë shekulli. Qëllimi nuk ka qenë rrëzimi i qeverisë agresore dhe tirane japoneze, por rindërtimi i tërësishëm i politikës dhe shoqërisë japoneze, sipas fotografisë së Sh.B.A.-ve”.

Pas ndodhive të 11 shtatorit, Sh.B.A.- të rajonin e Lindjes së mesme nuk e shohin stabile, ka nevojë për dridhje nga brenda për të ndryshuar sistemin ekzistent rajonal, duke e kompenzuar me një sistem tjetër, i cili do të garanton më shumë për politkën amerikane në aspektin e sigurisë dhe ekonomik. Hapa të cilat do të garantojnë se nuk do të përsëriten ndodhitë që e goditën Amerikën në brendësinë e sajë dhe për së pari herë e bënë të ç’veshur. Është e vërtetë se administratat amerikane të njëpasnjëshme, që nga themelimi i Izraelit në rajon, nga viti 1948, i ka pasur para sysh këto fakte, mirëpo kjo administratë e re e ka përmbysur matematikën tradicionale në politikën amerikane kundrejt lindjes së mesme, pas dridhjes së madhe të 11 shtatorit, duke u përqëndruar në çeshtjen Irakiane si hyrje e jo në konfliktin arabo-izraelit, siç ka qenë në të kaluarën.

Administrata e kaluar amerikane zgjidhjen e konfliktit arabo-izraelit ose palestinezo- izraelit e konsideronte hyrje kryesore në ndryshimine rajonit, pasiqë zgjedhja e këtij konflikti do të sjellte deri te normalizimi i marëdhënieve mes Izraelit dhe fqinjëve të tija, që sipas traditës së administratave amerikanë ishte elementi kryesor i destabilizimit të rajonit. Kjo politikë ka dëshmuar, që nga konferenca e Madridit, në tetor 1991, së paku se është duke vërë bast në atin që do të humbë, edhe përskaj tentimit që të kapen fortë për këto aspirata, duke organizuar konferencën ekonomike të Lindjes së mesme dhe Afrikës veriore në Kazablankë të Marokos më 1994, në të cilën mori pjesë edhe Isak Rabini, premieri i shtetit hebrej, zyrtarisht, dhe përhapjes së teorisë së projektit për krijimin e ligës së Lindjes së mesme, të cilën e kishte shpikur Shimon Perezi. Ky bast ishte i humbur që nga fillimi, për shkak të forcës së argumenteve të paluhatshme historike, gjeografike dhe politke dhe për shkak të fuqisë së Izraelit për tu larguar nga të gjitha detyrimet e nënshkruara.

Përballë goditjes së 11 shtatorit, u ndryshuan prioritetet e politikës së administratës amerikane në lindjen e mesme. Ata zgjidhjen e konfliktit palestinezo-izraelit e vënduan në fund të listës, pas Irakut dhe shteteve përrreth. Kjo u vërtetua me qëndrimin e tyre ndaj krimeve izraelite kundër popullit palestinez dhe mosndërhyrja në konfliktin mes pushtetit të autonomisë palestineze dhe shtetit izraelit, pastaj lajmërimi i përsëritur për projektin e “hartës së rrugës” dhe vonimi i tij deri pas luftës kundër Irakut. Administrata e re republikane, e cila udhëhiqet nga djathtistat e dalluar kristijan, udhëheqësit e lobit çifut në Amerikë dhe nga rryma evangjeliste, konsideron se shkaqet e 11 shtatorit qëndrojnë në infrastrukturën kulturore dhe politike të shteteve të rajonit dhe se ndryshimi duhet të nisë fillimisht nga dridhja e kësaj infrastrukture, lëvizja e pushteteve ekzistente dhe eliminimi i “status quo”- së e cila dominon disa dekada, sepse kjo gjendje e ka lindur “ekstremizmin fetar” dhe fundamentalizmin “binladinor”.


Pesë prioritetet…!


Për shqiponjat e administratës amerikane ekzistojnë pesë prioritete të rëndësishme në rajonin e lindjes së mesme:

1- Iraku: sipas planit amerikan duhet ndryshuar qeveria socialiste sadamiane dhe duhet zëvendësuar me qeveri federal, ku do të ndajnë pushtetin sunnitët, shiitët dhe kurdët, ose qeveria mbretërore, e cila do të mvaret nga Vashingtoni.

2- Mbretëria e arabisë Saudite: Sipas konzervativëve të administratës amerikane, ky shtet është djepi i ekstremizmit islamik në botë arabe. Këta dhe lobi çifut kanë qëndruar pas akcionit të fuqishëm kundër sajë në vitin e kaluar. Plani i tyrë kërkon që të ndryshohen raportet që e lidhin Vashingtonin me Rijadin që nga viti 1945, nga koha e Ruzveltit, sepse në njërën anë është vendbanimi i Usame bin Ladinit, kurse në anën tjetër baza e vehabizmit. Ky plan kërkon që shteti saudian të shton dozën e liberalizimit politik dhe të përcakton hapësirë të caktuar ndaj shkollës vehabite, e cila e ushqen esktremizmin fetar, sipas tyre.

3- Irani: Konzervativët në shtëpinë e bardhë, parashohin që Irani do të fillojë të bëlbëzon për shkak të rrethekimit nga “miqtë e Vashingtonit”, në Afganistan dhe në Irak, nëse arrijnë sukses në skenarin e dytë. Ata mendojnë se Irani është i shqetësuar nga shkaku i zotërimit amerikan të naftës iarakiane, sepse kjo do të dërgon në zbritjen e çmimit të naftës në tregje, e më pastaj anashkalim të rolit iranian. Ata këshillojnë të bisedohet me pushtetin aktual që mos tu ikin amerikanëve mundësitë e naftës, të cilat shkojnë te europianët për shkak të bllokadës ekonomike që ka Irani.

4- Konflikti Arabo-Izraelit: duke u imponuar zgjedhje të dyja palëve; edhe palestinezëve edhe izraelitëve. Ata thonë: kampi i Sharonit e refuzon marëveshjen e Oslos dhe nuk e dëshiron paqën, mirëpo ata mbështeten në largimin e pushtetit të Sadamit, që ta bindin Izraelin, për barazi politike, pasiqë ta eliminojnë rezikun nga rajoni.

5- Siria: Akuzat e drejtuara kah Siria janë: përkrahja e Hizbullahit, parti shiite libaneze dhe strehimi i organizatës “Xhihadi Islamik” palestineze. Efraim Hilefi, drejtor i mëhershëm i Mosadit izraelit, ka thënë: “Pas Sadamit, kemi akoma armiq tjerë, të cilët do të fshehen: Arafati, Beshar Esedi, Nasrallahi, lider i Hizbullahit”.


Llogaritë e arës dhe lëmës


Sh.B.A.- të nuk munden të shkojnë në luftë në Irak pa hartë në Dorë. Është bërë shumë e qartë se hegjemonia mbi lindjen e mesme dhe gjirin është synimi përfundimtar i kësaj lufte. Të përkujtohemi se luftari amerikan në traditën luftarake amerikane, siç e paraqesin filmat e holivudit, nuk kthehet nga lufta pa vënduar pushtet të ri me forcën e armës dhe pa marur me vehte thesarin e atij vendi, mirëpo ka një dallim në formë: bombarderat b 52 i kanë zëvendësuar kuajtë dhe shalat.

Në këtë luftë përputhet interesi amerikan me ate izraelit, që domethënë rindërtimi i Lindjes së mesme në formë që e dëshiron Tel Avivi dhe Vashingtoni: pushtete lojale ndaj Amerikës, të nënshtruara ndaj hegjemonisë izraelite në rajon, e vetmeja e cila do ta mban të drejtën për të poseduar armë për shkatërrim masiv.

Puse të naftës të hapura, treg i madh për të tregtuar mallërat amerikane dhe izraelite dhe në fund, edhe pse nuk është e fundit, krijimi i një shteti të vogël palestinez të ndarë mes vehte, pran shtetit Sionist, i cili duhet të jetë baza.

Ndoshta kjo është ëndër e shkruar në letër, mirëpo pa dyshim se është marri. Ndoshta Vashingtoni nuk kupton se me tërë këto lëvizje të aeroplanbartësve dhe aeroplanat bombardues në rajon është duke e hapur një derë para një të ardhme të paqartë dhe të hapur para të gjitha skenareve, sepse llogaria e arës nuk përputhet çdo herë me të lëmës. Më herët kanë thënë se revolucionet i hanë djemtë e vet, këtë e kemi kuptuar, mirëpo cilin e han lufta…?!

[USHK]

Deshiroj ti them vetem ca fjale, pasi qe lexova te gjithe postimet me radhe qe ishin bere ne kete teme.
Amerika dhe politika e saj jane te drejtuara vetem nga nje qellim -INTERESI, INTERESI, INTERESI.........
Do ti perdorin te gjitha mjetet,pa marre parasysh se cfare jane ato veqse te arrijne qellimin e tyre.
Te mos harrojme se vet Amerika eshte shtet i formuar ne gjakun e vendasve indiane, e tani te flasin per Ameriken, si shtet qe perkrah demokracine , dhe lufton diktaturen ne bote!
Pse e luftoje Amerika -Irakun , kur ai e invadoi Kuvajtin?
Ishte kjo lufte interesash ( dhe asgje me shume) ishte ky teritor qe futej ne planin amerikan te kolonive te naftes, se nga biologjia e dime se ne natyre me i forti - mbijeton!
Pas u be bisede e madhe per Izraelin ketu, te gjithe e dime se ky shtet u formua ne mes te tokes palestineze, dhe ate me ndihmen e amerikaneve , te cilet i zbarkuan .

[Albo]

Orku, Sadam Husein u rrezua dhe fshihet ne ndonje vrime nentoke ne Irak kurse ti ende mbron "principet e tua" perse SHBA nuk duhej te nderhynte ne Irak.

Kam qene une ai qe i kam renditur te gjitha motivet e luftes ne Irak perpara se ajo te fillonte duke prezantuar keshtu kendveshtrimin e politikes se jashtme amerikane ne Irak. Motivi kryesor i luftes ne Irak nuk ka qene asnjehere "armet e shfarrosjes ne mase" por LUFTA KUNDER TERRORIZMIT. Nese per ty lufta per terrorizmin perfundon atehere kur te kapet Bin Laden dhe njerezit e tij, per qeverine amerikane kjo lufte do te perfundoje atehere kur gjithe bota arabe te kete flakur tej diktaturat dhe te kete perqafuar demokracine qe garanton lirine dhe te drejtat e gjithe shtetasve. Terrorizmi nuk lindi dje dhe as nuk e shpiku Bin Laden, por eshte pjelle e shoqerive te shtypura islamike prandaj ai duhet shkulur me rrenje.

Arsyeja perse armet e shfarrosjes ne mase u fryne ne kete shkalle nuk lidhet me propaganden amerikane por me paragjykimet europiane qe i bene oponence te pajustifikuar qendrimit amerikan duke u kapur me armet e shfarrosjes ne mase. Europianet ende nuk e kuptojne se cfare perfaqeson lufta kunder terrorizmit, pasi nuk u rrezuan kullat e Parisit por kullat e NY.

Po te lexosh mes rreshtave te tu me siper, ti gati sa nuk del ne mbrojtje te Sadam Husein. Te gjitha debatet mbi luften Iran-Irak, ligjet nderkombetare e me the te thashe jane te pavlera. Ajo qe eshte me vlere eshte qe Iraku tashme eshte nje popull i lire qe po mundohet me vuajtje te imagjinueshme qe te shkeputet njehere e pergjithmone nga e shkuara e tij duke ndertuar nje shtet demokratik qe i perfaqeson te gjithe dhe i mbron te gjitha te drejtat e shtetasve te vet.

Roli i SHBA ne Irak eshte te beje te pamunduren qe Iraku te jete historia e pare e suksesit ne Lindjen e Mesme! Trupat amerikane do te terhiqen nga Iraku kur siguria ne vend te jete vendosur dhe Irakianet te kene nje qeveri te ngritur mbi institucionet e brishta demokratike. Nese Iraku deshton qe te ndertoje nje shoqeri demokratike, atehere lufta dhe te gjitha ato miliarda dollare qe SHBA po investon ne Irak kane shkuar dem. Sa per dijeni, kostoja e prezences amerikane ne Irak eshte 1 miliard dollare ne jave.

Perpara se te gjykoni SHBA, mesoni nga suksesi i saj ne ngritjen e nje sistemi nderkombetar ushtarak, politik, ekonomik. Te gjitha vendet perendimore ku ju jetoni jane ngritur mbi gjakun e ushtareve amerikane dhe mbi miliardat e investuara nga taksapaguesit amerikane.

[Randi]

Eshte me te vertete qe Amerika i ka keto arme useid,dhe sigurisht edhe shume te tjera te teknollogjise se kohes se fundit,se ne fund te fundit nuk do kishte kuptim qenia e veteme si superfuqi ne bote pa kete arsenal armesh.Menyra se si i paraqitni dhe qellimin qe kane keto arme me duket se e keni kuptuar gabim.
Panevarsisht se ju keni paraqitur me siper viktimat e pa fajshme qe shkaktojne keto arme,dhe une per kete besoj(se ne nje lufte sado e precizuar qe te jete,patjeter do te kete viktima te pafajsheme),kjo kurre nuk e perligj qellimin e vertete te ketyre armeve qe disponon Amerika.
Duke pasur parasysh temen e me siperme per mendimin tim nuk ka interes te thuhet qe armet kimiko-berthamore ne irak jane fantazi apo realitet,pasi realitet me te madh se regjimi diktatiorial i Sadamit nuk ka.Dihet gjithashtu se regjimet diktatoriale hiqen nga pushteti vetem me lufte,dhe nuk e kuptoj qe shume njerez ketu ne forum e pranojne qe sadami ishte nje diktator,dhe nga ana tjeter jane kundera kesaj lufte.Po te kihet parasysh zhurma qe behet nga disa vende (kryesisht nga ata qe nuk e perkrahen luften)per mos gjetjen e armeve kimiko-berdhamore,eshte vetem nje propogande qe behet po nga keta vende qe ishin kundera kesaj lufte,per te justifikuar sado pak mos perkrahjen e tyre ne kete lufte.Per ne shiptaret nuk ka renesi ky fakt per te vetemen arsye qe ne, me shume se kush do tjeter i kemi vuajtur ne kuriz regjimet diktatoriale,panevarsisht se keto regjime nuk kane pasur arme te ketij lloi(e kam fjalen per regjimin e Hoxhes ne SHqiperi dhe regjimin e Miloshevicit ne Kosove).

RANDI

[Enri]

Ne jemi nje komb 7 here me i vogel se Iraku por ne rrezimin e statujes se diktatorit tone apo ne pritjen e Bejkerit pjesmarrja ishte te pakten 40 here me e madhe se ajo ne Irak.

Orku. Kjo me pelqeu. Sinqerisht.

[Randi]

Postuar më parë nga Enri
Orku. Kjo me pelqeu. Sinqerisht.

PO Enri eshte e vertete ajo qe shkruan Orku,vetem se ka nje ndrishim te "vogel" :Se ne kohen kur trupat amerikane u futen ne Bagdat, ishte fakt qe u priten nga nje numer i vogel njerzish,krahasuar me numrin e njerzve qe moren pjese ne rezimin e Dulles,por nuk duhet te harojme se ne Irak Sadami ishte dhe eshte gjalle,kurse dulla kishte vite qe kishte vdekur.
Pa imagjinoni se sa njerez do te kishin dale ne Tirane per te pritur Bejkerin po te ishte gjalle Enveri,se sa per bustin as qe do te behej fjale.Gjidhashtu mentaliteti i popullit shqiptar eshte shume me large dhe me lart ,panevaresisht nga regjimi qe ishte,nga mentaliteti i poppullit iraken.

RANDI

[cunimartum]

Ajo qe eshte me vlere eshte qe Iraku tashme eshte nje popull i lire

Lirine nje populli s'ja jep kush, ate ai e merr vete. Mos kujto se Iraku tani eshte i lire. Tanket Amerikane s'jane aspak me te mira se tanket e Sadamit. Tek e fundit tank per tank eshte ai

[Vinny_T]

Armet kimike te shfarrosjes ne mase ishin nje shpije e keqe e atyre qe donin te benin luften e sot po u dalin te palarat.
Rezultati nje lufte me teper , mijera viktima e si zakonisht pjesa me e madhe te pafajshem, miliarda dollare te harxhuar ne lufte e mijera miliarda dollare te humbura neper bursat e botes nga pasiguria qe shkaktoi ky konflikt pa folur per konfliktin europiano amerikan ne mardheniet midis tyre.
Kesaj fature i shtohet sot dhe skandali Kelly ne Britanine e madhe skandal ky qe mund te rrezoje qeverine Blair nqs vqhzdon te amplifikohet si dhe te djegi karieren e ardheshme politike te Bush-it te vogel qe humbet pike ne sondazhe dita dites per genjeshtrat qe ka thene si dhe per administrimin katastrofik qe po i ben Irak-ut pas luftes.