Mendoj se Zoti eshte vertet nje lidhje shpirterore ku nje person mund te gjeje qetesi. Megjithate shpesh here abuzohet me kete gje duke bere qe njerezit te arrijne e te bejne dhe pyetjen: A egziston zoti? Eshte vertet e bukur tek sheh, degjon dhe behesh pjese e nje sere diskutimesh ne shoqerine qe na rrethon. E keto diskutime fillojne qe nga politika, menyra e veshjes, dashuria, sporti dhe dicka qe me ka terhequr kohet e fundit debatet dhe argumentat rreth fese. Eshte vertet per tu lavderuar dhe ndjekur menyra se si perkrahes te saj te flasin per krijuesin, per mrekullite e kesaj bote dhe asaj te pertejmes, se si duhet te sillemi, veprojme apo dhe te mendojme ne ate qe bejme ne jeten e perditshme. E keshtu nje njeri i mire, me zemer te paster, pa shejtanlleqe ne koke se bashku me ata qe kane bere nje mori mekatesh fillojne e mendojne se vertet ka dicka te cuditshme dhe te vecante ne ate qe thuhet. Nje kategori tjeter njerezish pohojne dhe te japin te drejte deri ne momentin qe ndahen e pastaj si pa te keq thone: Sa keq, kaq i ri (e re) te kete mendime te tilla! Dhe jeta vazhdon me tere zhurmen dhe furine e saj e koha vetem perparon pa bere nje hap prapa dhe bota kaq e madhe dhe e vogel ne te njejten kohe rrotullohet rreth planeteve, ,rreth boshtit te saj e njekohesisht na sjell prane atyre qe debatonin e na mesonin se si duhet te ishim para zotit. I shoh keta njerez tek shkojne neper kisha e xhamia, arsyeja kryesore e shumices prej tyre jo per te adhuruar zotin, por per dicka tjeter. Atje ka shume femra te bukura me te cilat mund te krijosh mundesine e shijimit te disa momenteve te bukura. Ka shume mundesi per te fituar ndonje udhetim jashte shtetit apo dhe per te marre nje provim vjeshte. I shoh keta persona tek ne emer te fese propogandojne dhe tregohen te njeanshem kur japin mendimet e tyre persa i perket nje dashurie qe po prishet per shkak te nje feje jo te njejte me te tijin (sajen). I shoh keta persona te veshur me mantelin e fese dhe ne emer te saj behen nganjehere dhe pa e ditur pjese e mekatit, gje te cilen ata e argumentojne: Nuk jemi te perkryer. Pa me thoni, si mund te jesh i perkryer kur vetem flet per te, vetem propogandon per te. A mos valle pas mendimit per te qene i tille duhet te fillojme edhe te sillemi e te veprojme si te perkryer? A mos valle duhet te ndryshojme veten ne rradhe te pare e me pas te presim ndryshimet nga te tjeret? A mos valle e gjitha eshte nje trillim?
Krijoni Kontakt