E ngelur ne nje ure midis dy vendeve!!!

[StarFire]

U bene 11 vjet ne Amerike, dhe shume gjera ndryshuan ne jeten time, por nje gje nuk ndryshoj: Mendimi qe jam e ngelur ne nje ure. Nje nje ane te lumit eshte Shqiperia dhe ne tjeren Amerika, por ne asnjeren ane nuk mund te zbres.
Kur jam ne Amerike nuk jam taman Amerikane edhe pse e kam shtetesine Amerikane, sepse kam lindur diku tjeter. Pastaj gjindem ne nje vend ku edhe pse te kesh lindur ketu me gjenerata quhesh emigrant.
Kur jam ne Shqiperi ndihem e huaj, jo taman Shqiptare. Nuk ka te beje qe mohoj Shqiperine, por kur shkoj atje e vene re qe nuk jam nga Shqiperia. Nuk ka te beje se po flas nje gjuhe te huaj, ose sillem si e vecante, por sikur te ndryshon mergimi. Sado qe mundohesh te sillesh si shqiptaret e Shqiperise, ata e vejne re ndryshimin. Kur isha per vizite veren qe kaloi, shume njerez me pyeten nga isha, edhe ata qe ishin nga i njejti qytet qe kam lindur. Pastaj nganjehere me duket se edhe Shqiperia po na mohon se sa here emigrantet shkojne semuren nga ushqimet.
Shoqeria ime nga vende te ndryshme e botes me thote te njejten gje. Ndoshta jam e vetmja shqiptare qe ndjen kete, por desha te di nese ka te tjere.

[LovingCali]

Un ndjehem po njelloj StarFire.
Tema esht shum interesante.

[GoDDeSS]

Te kuptoj komplet Starfire...eshtu jemi te gjithe thuaj!

[erni]

Teme interesante. Ka kohe qe mendoj dhe ndihem njesoj edhe une. Kam pothuaj kater vjet ketu ne US. S'ruaj asgje ne kujtese. Nuk e di nese kujtesa vete refuzon te regjistroje. Ndihem ne nje zone te midiste: e huaj ketu dhe per cudi u ndieva me e huaj kur vizitova Shqiperine. Edhe njerezit me dukeshin sikur kishin erdhur nga nje vend tjeter. Mendoja se nuk do te ndihesha keshtu para se te vija por... Ndoshta duhet te mesohemi me "Identitetin e Ures" pavarsisht se duket se nuk suportohet nga asnje breg e ngelet ne ajer...
Pershendetje,
erni

[diikush]

"Simptoma" shume te perhapura midis ne emirganteve, sidomos ne qe jemi ne SHBA dhe vizitojme vendin me rralle.
Ata qe erdhen ketu shume te vegjel e kane me kollaj, ne qe erdhem pak a shume te rritur shume me veshtire, pezull nen ndikimin e dy fushave te ndryshme 'magnetike'

Emiracioni eshte as much of a blessing as a curse, packa se une nuk jam bere pishman qe kam erdhur.

Mbase na kalon me kalimin e kohes kalimtare

[abnk]

StarFire,

T'kisha me kene n'kpucet tueja, isha mundue me pa te e ardhmja e me kalue uren te ajo ane.

[mario_kingu]

stafir eke te drejt per kete
edhe un kam gai 13 vjet jasht shteiti du vjet kam ne usa edhe 11 vjet kam qen europ :P
kur veja ne shqiperi ndihesha i vetmuar kudo qe veja te tere te shikoin me sy hapur edhe te pyesnin kush je ti i kujt je
veja i afrohesha shokve po prap ndihesha i vetmuar ndihesha sikur isha emigrant ne vendim tim se ashtu nme silleshin te tere
me nje fjal kur isha ne europ qe veja ne shqiperi thoja kur do vete ne shqiperi
po kur isha ne shqiperi doja te ikja sa me para that its bad coz my contry me duket e huaj

[i_pakapshem]

U bene 11 vjet ne Amerike, dhe shume gjera ndryshuan ne jeten time, por nje gje nuk ndryshoj: Mendimi qe jam e ngelur ne nje ure. Nje nje ane te lumit eshte Shqiperia dhe ne tjeren Amerika, por ne asnjeren ane nuk mund te zbres.
Kur jam ne Amerike nuk jam taman Amerikane edhe pse e kam shtetesine Amerikane, sepse kam lindur diku tjeter. Pastaj gjindem ne nje vend ku edhe pse te kesh lindur ketu me gjenerata quhesh emigrant.
Kur jam ne Shqiperi ndihem e huaj, jo taman Shqiptare. Nuk ka te beje qe mohoj Shqiperine, por kur shkoj atje e vene re qe nuk jam nga Shqiperia. Nuk ka te beje se po flas nje gjuhe te huaj, ose sillem si e vecante, por sikur te ndryshon mergimi. Sado qe mundohesh te sillesh si shqiptaret e Shqiperise, ata e vejne re ndryshimin. Kur isha per vizite veren qe kaloi, shume njerez me pyeten nga isha, edhe ata qe ishin nga i njejti qytet qe kam lindur. Pastaj nganjehere me duket se edhe Shqiperia po na mohon se sa here emigrantet shkojne semuren nga ushqimet.
Shoqeria ime nga vende te ndryshme e botes me thote te njejten gje. Ndoshta jam e vetmja shqiptare qe ndjen kete, por desha te di nese ka te tjere.

sje e vetmja fare lal, i ke rene mu ne koke.
kshu ndihem dhe une, si njeri pa vend.

[FTN_2004]

Tema shume interesante, dhe besoj se gjithmone aktuale. falemnderit kush e hapi dhe parashkruesve qe e nxorren prape ne faqe te pare. Un jam 25 vjec, 20 prej tyre te kaluara ne TirOne (me 0 te madhe bile ), dhe 5 vjet ne USa, 3 prej te cilave ne Azi. Gjithmone me eshte dukur vetja me nje ure, midis 2 kulturave shume te ndryshme (shqip, amerik) Ndjesi jo shume e kendshme, aq me teper kur jam mendueshem ose merzitshem. Per mendimin tim, komuniteti ku jeton ka te beje shume me kete. Dhe deshira per te kaluar ate uren, per te shkruaj ne nje drejtim ose tjetrin. Fakti qe nuk erdha vetem ketu ndikon, pasi ne nje ane jane prinderit qe nuk duan te ndryshojne menyrat e tyre, duke ndikuar ne jeten time, dhe nga ana tjeter eshte kulture e vendit mikprites. Deri tani e kam gjetur nje rruge te mesme per nuk eshte kollaj. Fakti qe Amerika eshte vend emigrantesh me ka ndihmuar shume, plus dhe fakti qe kam sherbuar disa vjet ne forcat e armatosura me ben te ndihem sikur i kam shlyer borxhet dhe jam njesoj me te tjeter. Si ja beni ju te tjeter qe te ndiheni si ne vendin tuaj? Do kisha deshire te degjoja opinionet e te tjereve.

[Anisela]

Ky eshte realiteti i emigrimit!!!Sekreti-Adoptim!!!Personalisht kam 12 vjet larg Shqiperise.