Qëllime

[dimegeni]

Perpikmeri e sekondes......perpikmeria e situatave....perpikmeria e pirjes raki dellinje me nje pub fantazi.......
Uaaaa mami me pushoi zemra.....po un vazhdoj te jetoj akoma

[nitROSHI]

Ti ke vdekur pinok, ti ke vdekur.
Hajt shtrihu tani.

[dimegeni]

Nuk kam vdek o Nit jo,po ti mos u merzit se un e kom fajin shkoj lexoj nje liber shume te keq te Richard Russo dhe kudo qe lexoj letersi tani ne forum me duket futja kot.Keshtu me duket dhe tani,ty Tirona dhe Lana po te ndikojn per keq keshtu eja ikim anej nga romanca dhe gjujm ndonjonen ose mbase vi un n'Tiron kete ver marrim kallamat dhe gjujm per pishq se ky zanot nuk o per ne.
Tung dhe pa epitete se nuk ka lezet.

[nitROSHI]

Nuk duket ide e keqe!
Me lere te mendohem.

[nitROSHI]

1 vit mbas asaj qe i kishte ndodhur Kipi vendosi te bashkejetonte me Megin, nje nga vajzat qe punonte prej kohesh ne barin e tij. Te gjithe menduan ne fillim se kjo kishte qene gje me mend, por nuk kaluan as tre muaj dhe Megi ngarkoi valixhet e iku. Shume shpejt vendin e saj e zuri Eliza, nje nga klientet me te rregullta te barit, bashkeshorti i te ciles kishte vdekur 5 vjet me pare ne nje aksident autumobilistik. Per hir te se vertetes Eliza i rezistoi Kipit tre jave me shume se Megi, e pas kesaj edhe ajo ngarkoi mushkat e i la shendene. Ligori thoshte se Kipit nuk i duhej nje grua per shtrat, por nje femer per ta lare e per ta shpelare, nje kerrcu ku mund te mbeshtetej tani qe plaqeria po ia dobesonte gjunjet, e qe e ardhmja po behej gjithmone e me e pasigurte.
Shpesh mendoja se ne ( Njerzit) Nuk jemi asnjehere ne gjendje ti falim dikujt ate qe e kemi dashur vete, qofte edhe pse e dime se nuk kemi per ta patur kurre. E di qe kjo eshte pak absurde se ne te vertete si mund te falesh dicka nese nuk e ke ate me pare. Mire pra le te themi se njeriu nuk pajtohet kurre me faktin qe mund te kete humbur pergjithmone dicka qe e ka dashur fort. Keshtu ndodhte edhe me Kipin. Ai thjesht ishte mesuar te kishte te shoqen gjithmone ne krahe, e tani qe ajo kishte shkuar ai thjeshte nuk mund te besonte se do ti duhej ta ngryste jeten vetem ne kete pub, te cilin nese do te kishte mundur do ti kishte vene zjarrin. Qellonte shpesh qe ta kapte ndonje melankoli e te behej i trishtueshem si peshk. Qellimisht ne te tilla raste une e im ate do ti afroheshim e do ti tregonim ndonje histori gazmore nga koha kur te tre dilinim per gjah, por ai thjesht do te kthente koken nga dritarja, e me berrylat mbeshtetur mbi banak do te heshtete. As raki dellinje nuk pinte me si me pare.
Ligor berberi thoshte se Kipi nuk i kishte bere me vizite ne dyqanin e tij qe prej pervjetorit te 112 te vdekjes se Huan Karlos, mbretit te spanjes, pasi Ligorit i pelqente ti festonte keto "data historike" sic i quante ai. Ne te tilla raste ai blinte pije alkolike, zakonisht tekila me shumice, sajonte disa meze te thjeshta, ngrinte flamurin spanjoll, vendoste muzike tradicionale spanjolle, vishte nje sumbrero, dhe pershendeste te ftuarit me disa shprehje spanjolle qe kush dreqin e di ti kishte mesuar.

[boys_ashes]

nitroshiiiiiiiiiiii..

a te perputhen mendimet me ligorin? nese po me thuaj kur e ka shtatedhjetvjetorin kipi qe ta martoj me gruan time e ti marr pasurine se edhe per rru e qeth ja dilka vete ai nuk paguan ligorin...

hajde na mallengje me ujra te zeza tani mjaft me depoziten e sharres.


malli shuhet po ndizet me nje shikim..

albani.... sdi si dreqin me e hedh firmen se aty me njeh mua ti.
argjeron akoma kur nuk eshte ramazan?

[buna]

sot po te pershendes vazhdimet. po shtohen. dua te besoj se eshte e qellimshme dhe krejt e vullnetshme.

buna...plot.

[nitROSHI]

Xhili ishte tregetar gjendjesh.
Gjithe jeten e tij kishte dashur te behej avokat, por nuk kishte mundur edhe pse ishte njeri mjaft inteligjent. Shume mendojne se i ati nuk kishte patur mundesine financiare ta conte te birin per studime, keshtu, qe pasi ai mbaroi shkollen e mesme ai e futi ne biznesin e familjes. Brez pas brezi Meleqet, keshtu quheshin paraardhesit e Xhilit kishin qene varremihesa, e keshtu edhe atij i takonte te vazhdonte ne gjurmet e te pareve. Ishte 19 vjec kur kishte organizuar varrimin e pare. Kishte qene varrimi i Soses, nje plake e vetmuar qe jetonte ne dalje te qytezes. I jati ia pati besuar atij ceremonine e Soses, per te cilen paguante xhamia. Ne u bejme njerzve sherbimin e fundit, i pati thene i ati Xhilit, prandaj duhet te jesh krenar per punen tende, dhe jo ta shikosh ate me neveri. Nuk ka azgje me serioze se nje grusht dhe hedhur mbi nje arkivol i kujdo qofte ai, e prandaj duhet ta besh bukur bir, duhet ta besh me klas. Ne jemi njerzit qe zbukurojme vdekjen, e bejme ate serioze, respektojme fundin e jetes, ne mbyllim siparin, ne shfaqemi gjithmone atehere kur show i dikujt ka mbaruar, e per kete duhet te ndiesh respekt. Keto i pati thene i ati Xhilit diten kur ai percolli per ne boten tjeter Sosen, e Xhlit do ti rendonin keto fjale njesoj si grushti i dheut hedhur mbi arkivolin e plakes. Ishte grushti i pare i dheut qe kishte hedhur mbi arkivolin e dikujt, dhe ajo qe i kishte bere me shume pershtypje ishte ajo zhurma e gervame qe kumbonte mbyturazi si te ishte nje ofshame qe vinte nga brenda varrit. Ishte njesoj sikur varri kishte pritur prej kohesh te vdekuren, e tani qe ajo kishte ardhur ne gjirin e tij, ai (varri) kishte marre jete.
Kur mbushi 45 vjec, Xhili varrosi te atin, dhe bashke me te deshiren per tu marre me kete pune e cila i kishte falur vetem trishtim. Hapi nje grope bri varrit te te atit, mbi te cilin vuri nje gur ko shkroi "Ketu prehem une Xhil Meleqi".
Xhili qe njihnin njerzit deri atehere kishte vdekur.
Kishte vendosur te behej tjeter njeri, kishte vendosur te behej Xhili tregtari i gjendjeve.

vazh

[nitROSHI]

Zanati i ri i Xhilit nuk i shpetoi komenteve qe beheshin ne qyteze. Ne berberanen e Ligorit nuk ishin te pakte ata qe mendonin se zanati i tij nuk ishte vec nje lajthitje e rradhes, nderkohe qe shume filluan te vrisnin mendjen se kush do te merrej me varrimin e te vdekurve tashme qe i fundmi i Meleqeve kishte dhene dorheqjen.
Kur Luiza e kish pyetur se cdreqin ishte ky zanat i ri ,Xhili ia kishte shpjeguar me ze te larte qe ta degjonin te gjithe ata qe ishin duke pire ne barin e Kipit, ndersa ky i fundit kishte pallmur qe nga mbrapa barit: "Ndalohet rreklamimi i c'fardo aktiviteti apo biznesi ne ambjentet e pubit tim".
Xhili buzeqeshi, u kthye nga Luiza por foli per te gjithe. Qe sot une do tju ofroj emocione qe kurre nuk keni patur mundesi ti perjetoni ne jeten tuaj, kjo fale nje pagese te arsyeshme ne varesi te asaj qe kerkoni. Le te themi Ti Luiza nuk ke shkuar kurre ne Niagara, por ke qeshire te perjetosh kenaqesine qe te fal bukuria natyrore e Niagares. Une mund te ta afroj kete gjendje fale gjysmes se shumes qe do te kishe shpenzuar nese do te kishe shkuar ne Niagara.
Dreqi ta haje, sa do ti kerkoje Kipit per ta bere te ndihej sikur ishte me te shoqen pyeti Mozi, dhe holli syte nga te pranishmit per te pare se cfare efekti kishin bere fjalet e tij. Te gjithe heshten, ndersa Kipi ia nguli syte Xhilit, pa u perpjekur te fshihte ne veshtrimin e tij interesin ndaj pyetjes se Mozit.
Per Kipin do ta beja falas, tha Xhili, dhe iu afrua barit.
"Ej barmen, nje raki dellinje per tregetarin e gjendjeve"- i ishte drejtuar ai Kipit, qe kesaj here e zhveshi pertesen me shpejt se zakonisht.
Une nuk besoj se ti mund ta besh Kipin te ndihet sikur te ishte prane se shoqes, sado i zoti qofsh ti ne zanatin tend, u degjua te vinte nje ze nga qoshja e pubit, ku deri atehere kishte qendruar i heshtur Fejzoja.

[Cruel]

nuk ju durua dot pa folur Fejzos. Tani mu kujtua qe duhet ti bej nje cerre pas nje viti