Intervista me këngëtarë shqiptarë!

[White_Angel]

Nuk martohem me kengetar.

P- Soni je duke pergatitur albumin e dyte? -

Po dhe ne bashkpunim me kompanine "Euro star" albumi ka 10 kenge dhe jane perzgjedhur midis shume kengeve te kompozuara, por nuk jane futur te gjitha ne kete album, pasi me vone do te shfaqen me vete. Ne kete album nuk kam asnje bashkpunim jam krejtesisht vetem pasi bashkepunimet priten qe te dalin me pas , kam bashkepunuar me 7 kompozitore nga Shqiperia , Kosova Maqedonia. Ka edhe nje kenge popullore te perpunuar te veriut, "Lujma belin" , e cila ndodhet ne album dhe pritet te jet nje "hit" i radhes , sepse ne vende te ndryshme qe kam qene eshte pritur mjaft mire.


[U]Ke nje bashkepunim me Sinan Hoxhen ne realizim e klipit "Shukaria" ku te shohim te kercesh ne balte. Si ju shkoi menja per kete skene?[/U]

Ne fakt , une e kam pare vetem nje here ate klip , pasi isha ne Maqedoni duke pergatitur albumin e ri dhe Sinani me njoftonte regullisht ne telefon per menyren si eshte pritur. Ai me thoshte : Kam frike se kur ta shohesh nuk do ngelesh e kenaqur, se une ta di tipin."Dhe vertet kur e pashe ngela pak e zhgenjyer pasi ne balte une kam xhiruar pothuajse nje ore e gjysem. Kam bere pjese edhe me te bukura , por qe nuk jane shfaqur.

Si ishte ajo balta?


Lere mos e pyet. Kur une mbarova xhirimet i kisha kembet dhe kofshet komplet te cara. Familja ime ka kerkuar neper farmaci qe te me gjente jod per t'u mjekuar.


Ku jane realizuar xhirimet/?


Ne Shkup dhe e tera merite e regjizorit Aleksander. Per mua eshte klipi i trete qe une realizoj me kete grup.Ai eshte nje regjizor shume i mire dhe me ide te cuditcme dhe se bashku me gruan e cila eshte stiliste bejne nje grup pune fantastike. Ajo nuk me pyet kurre mua se cfare duhet te vesh por vendos ajo : " Kete ke per te veshur , se kjo te shkon." Une asnjhere nuk bej fjale pasi kam besim tek ajo . Madje ne klipin e dyte qe sapo ka dale kam veshur pantallona te shkurtra , gje qe une i kam urryer t'i vesh. Ajo ngulte kembe qe me shkojne dhe ne te vertete ashtu rezultoi.
Qe pas asaj kam dale ne koncert me pantallona te shkurtra. Jo per gje, por jam me rehat edhe kur kercej. Ndersa persa i perket klipit me Sinanin , ne fakt une doja qe te kercente nje balerine ne balte , por Aleksandri regjizori maqedonas me thote : " Jo , ne klipin e pare ti more balerine , por tani duam qe koereografin ti ta zhvillosh komplet vete, duam qe ti te jesh Soni me egersine dhe sensualitetin qe te karakterizon." Ishte balte dhe balta ishte e ftohte , por une nuk bej llafe dhe vetem punoj me pelqen , s;me pelqen. Kur mbarova mbas asaj lodhjeje vrapova per t'i perqafuar te gjithe dhe te tere me largoheshin ngaqe isha me balte. Kur u lava mezi me doli balta , dhe kembet me ishin care. Vertet qe hoqem shume.

Si lindi bashkepunim me Sinanin?

Sinani e ka thene , por po e them edhe une. Kur shkuam ne promovimin e albumit te Shpat Kasapit ishim ne makine se bashku me mamane time por edhe me disa njerez te Sinanit. Po benim shaka mbi nje turne qe kemi bere para 4 viteve me grupin " Spirtit Voice & Sinani" , nderkohe degjonim Shukarijen dhe po thonim qe une e kam ne kete gjuhe , dikush tjeter ne gjuhe tjeter . Pra secili e kishte kete kenge po ne gjuhe te ndryshme. "More tha Sinani , po ne pse nuk e bejme ne Shqip? S'ka ngel njeri ne bote pa e bere" Dhe keshtu e realizuam


Pra ishte ideja e Sinanit?

Po , po ishte ideja e tij dhe une e aprovova direkte. sepse kjo eshte nje kenge shume e bukur. E kam ne shtepi dhe e vendos per ta degjuar para se te bej fiskulture. Beme versionin qe une pelqeva. Sinani eshte sinqerisht e them kete njeriu me punetor qe une kam pare , madje me kalonte edhe mua. Ishte njeri qe cfare ka arritur e ka arritur me forcat e veta , duke shtyre bllokazhet qe i kane bere. Une kam nje respekt te jashtezakonshem per te , pavaresisht se ne xhirimet i kam bertitur , share se me ngacmonte se bashku me vellain tim. Une jam habitur pasi e njoha me mire per shpirtin qe ka , punen qe ben dhe nje menaxher i mrekullueshem i vetes. Ai ka per te ecur shume.



Ti po flet shume mire me Sinanin , ai po ka folur shume mire per ty , madje ai duket se eshte i dashuraur me ty?


Eeeee, ai mund te me dashuroj mua si njeri , si kengetare , si kolege .....


Ku e di ti se cfare ndjen ai thelle - thelle?


E di une , e di , sepse kam 5 vjet qe e njoh. Por edhe une kam po te njejten gje per te pra thjesht respekt profesional , per me teper ai eshte edhe shume shok em vellain tim.

Kjo nuk ndryshon gje?

Jo , jo


Duke qene vajze e bukur , je shigjetuar nga shume kengetare , madje akuzohesh per shume lidhje ne mes kengetaresh. Sa te vertete ka ky
thashethem?

Monda , dihet se une po krijoj nje bashkepunim me ndonje kengetar , ma bejen te dashur. Madje nje dite po beja shaka me producentin tim , kur po i tregoja nje kenge te Whitni Huston , dhe une e kam transformuar" Te gjithe burrat qe kam ngrene" , mqns thone se te gjithe i kam pasur.


Ja disa nga burrat qe ka ngrene Soni : Shapt Kasapi , Adrian Gazha , Ermal Fejzullahu ..... Do me ?


Ermali me ka patur idhull dhe gjithmone me shihte me ate adhurimn e se nuk mendonte qe ne te dy do beheshim ne nje te ardhme kolege.... por kaq. Ai mr shihte me syte e admirimit por jo te dashurise. E njeta gje ka ndodhur edhe me kengetaret e tjere qe me permende.


Thone se je ndare nga i dashuri , i cili jetove gjate?

Aaaaa , nuk me pelqen te komentoj per jeten private. Jane disktuar shume , sa nuk dua me.

Je nje kengetaret e vetme qe ka bashkepunime te gjata profesionale?


Po , eshte e vertet kjo gje. Une nuk kam nderruar stafe. Madje njerin nga kompozitoret e mi i them se " hajde te me shohesh ne koncert , sepse po zhvillohej ne stadium", sepse ai nuk i sheh kengetaret larg studios qe te krijojne nje me te qarte per mua si kengetare. Ai eshte i huaj dhe i kishin folur me superlativa per mua , stadiumi ishte plot dhe u ekzaltua shume kur pa krijimet e tij te interpretohej ashtu dhe te ngacmonte aq shume spektatorin..... Ai i shihte se si nje publik kaq i gjere i pelqente punet e tij , deri ne krenari.


Gjithe ky adhurim per stafin e huaj, por edhe vazhdimesine e bashkepunimit , nuk ka ndonje gje tjeter ne mes?


Ah jo ! Regjizoti ime eshte edhe kompozitor ne Maqedoni dhe si dhurate ai eshte duke me bere nje kenge "Nga nje artist tek artisti tjeter" Ai ka nje vajze te vogel e cila eshte e mrekulueshme.


Po me Gaxhen? Je perfolur edhe per te ....


Obobo , shiko , nuk e di por ne kengetaret nuk jemi te terhequr nga nj-tj, Pasi shumica kerkon qe partneri te jete ndryshe per te patur nje bisede me interesante prandaj mua me duket e cuditcme kur e dikutojne per kengetare. Te them te drejten nuk eshte se do e doja te dashurin kengetar.


Soni , a ke patur ndonje skandal nga ndonje super i dashuruar?


Jo, jo . Une kam 8 vjet kete nr telefoni.

A shpenzon para meqe edhe fiton ca si shume?


Une shpenzoj per pune vetem. Paraja nuk fitohet lehte , saqe une ta shpenzoj lehte. Me duket idiotllik kur degjoj qe i bejne parate rroba. Nderkohe qe lodhesh aq shume per t'i fituar ato para.


Pergatiti:Raimonda Shundi.

[BvizioN]

Preferoj TË Flas Shqip

--------------------------------------------------------------------------------

10 PYETJE GAZETARES SHQIPTARE, GERTA HETA, TË “KISS FM”, NJË RADIO HIP-HOP/R&B NË NEW YORK

E mirënjohur për të gjithë shqipëtarët si prezantuesja e “Një këngë për ty” në Top Albania Radio, mbetet zëri më i veçantë radiofonik Shqiptar. Lindur në Tiranë më 15 Gusht 1976, që në moshë të vogël e karakterizon një ambicje e theksuar për të fituar si dhe një dashuri për skenën. Futet në grupin e teatrit në Pallatin e Pionerëve, më pas kalon si recituese për kongreset e atëhershme të partisë dhe dallon në çdo aktivitet të shkollës si prezantuese apo recituese. Ka interpretuar edhe në radiodramatizime tek Radio Tirana madje ka qenë edhe zëri i Lolit tek kartonat e atëhershëm “Coli dhe Loli”.
Ndërkohë që vazhdonte studimet në degën e Mjekësisë Veterinare, në vitin 1996 fillon punë në televizionin e parë privat i cili atëhere trasmetonte vetëm në Durrës;“Shijak TV”, si prezantuese e një Hit Parade Europian.Pas një viti Gertën e gjejmë në radion e parë private Shqiptare Top Albania Radio, ku pasi kalon provën e zërit dhe të prezantimeve para mikrofonit, në mars të vitit 1997, asaj i afrohet të drejtojë emisionin “Një këngë për ty”.Gerta sjell një frymë të re në radio, një mënyrë të re prezantimi,aspak konservatore dhe shumë origjinale, gjë që e veçon atë si karakter unik dhe novator. Më pas ajo sjell edhe emisione me interes për dëgjuesin shqiptar si: “All that’s Jazz” ku ajo drejton së bashku me Fabrizio, një DJ Italian i apasionuar pas muzikës Jazz, si dhe “American Top 20”, përkrah Dwaine një qytetar Amerikan edhe ky i apasionuar pas muzikës.Maji i vitit 2001 e gjen Gertën në SH.B.A. për një kurs në regji televizive, dhe vetëm pas një viti qëndrimi atje Gerta i kthehet sërish mikrofonit të radios, kësaj rradhe një audience të huaj, asaj të KISS FM një radio Hip Hop/R&B në New York të SHBA-së.Përgjegjësi e madhe të drejtosh në një radio të huaj,të mos flasësh në gjuhën tënde, e sërish të pëlqehesh nga dëgjuesit.
Duhet të jetë tepër e vështirë për Gertën, e cila pasi fitoi zemrat e pothuajse çdo Shqiptari me zërin e saj karakteristik, sfidon vetveten dhe kërkon një karrierë në USA duke argëtuar tashmë audiencën amerikane e duke ngritur lart në këtë mënyrë imazhin Shqiptar nëpër botë. Gerta Heta bën pjesë në të paktat artiste Shqiptare që arrijnë të prekin mediat e huaja. Ja se si shprehet ajo në dhjetë pyetje për të:



1-Jeni "magnet" për mjaft të rinj si shpjegohet?
– Komplimenti më pëlqen tejet, shumë.(Dhe ajo qesh,…qesh)
Çfarë shpjegimi të jap unë!?Kyçi I suksesit me dëgjuesin është komunikimi me të dhe unë them se këtë e bëj shumë mirë.Tani nuk po zgjatem më shumë me “ato që di të bëj” se do thuash:”shumë modeste na qenka Gerta”.


2-Zëri juaj apo diçka tjetër ju veçon më shumë karakterin tërheqës?-
Siç e thashë edhe më parë është komunikimi I ngrohtë,trajtimi si mik I dëgjuesit.Së dyti them se është personaliteti para mikrofonit,trasmetimi I asaj që unë jam dhe ç’ndiej, që ngjall simpati dhe së treti, them se është dhurata nga Zoti, zëri.

3-Si e shihni veten para mikrofonit? – E shoh mikrofonin si pjesë të jetës sime tashmë.Kur hyj në studio ndihem si në shtëpi dhe mikrofoni gjithmonë më ngjall emocione.Që këtu kuptohet se unë e dashuroj mikrofonin e radios.



4-Ku ndryshon e përditshmja nga komunikimi me dëgjuesin?
– Dëgjuesi do dhe duhet të dëgjojë një Gertë të lumtur, gjithmonë në formë dhe shumë miqësore.Dëgjuesi e do buzëqeshjen dhe nganjëherë kjo buzëqeshje, për shkak të problemeve të jetës, duhet improvizuar.Pra në një farë mënyre duhet aktruar para mikrofonit për të sjellë gjithmonë të njëjtën energji dhe entuziazëm, e ndërkohë e përditshmja është si e kujtdo; plot probleme, stresse dhe frustrime.

5-Cilin preferoni më shumë në jetë këndin e studios radiofonike apo këndin e një vendi që të harron paksa nga jeta?
– Nqs e kuptova mirë ky këndi që na harron nga jeta është një pushim në një vend larg problemeve apo jo?Do I preferoja të dyja sepse duhet edhe ca pushimi dhe largimi nga stresset,megjithatë po të më vinin te zgjidhja mes të dyja do preferoja atë këndin në studion radiofonike.

6-Në fakt kush është Gerta?- Gerta është një njeri shumë I thjeshtë, shumë e kënaqur nga ato çka jeta I ka dhuruar.Një njeri I çiltër, që dashuron jetën dhe njërëzit.Shumë e ndjeshme dhe jeton me shpresën se një ditë,në njëfarë mënyre do ndihmojë njërëzit e vendit të saj.Një njeri që nxjerr edhe lot kur sheh një kronikë për varfërinë apo fatkeqësinë e dikujt në TV.Me pak fjalë Gerta e ka zemren e madhe.

7-Ç'ndryshim ka për ju radiofonia nga ekrani?
– Radiofonia të jep mundësinë që më pak elemente siç janë zëri dhe karakteri të fitosh simpatinë e njërëzve,të komunikosh me ta, ti bësh të të duan e të të ndjejnë,ndërsa TV ka më shumë elementë ku kryesori është ana vizive.Pra TV detyrimisht do funksionojë,por është me zotësi të fitosh zemra përmes radios sesa përmes TV.Kështu e shoh unë gjithsesi.Pastaj thjesht fakti që kur të njohin vetëm zërin mund të jetosh jetën si çdo njëri I thjeshtë e nuk të duhet të vishesh e të ngjash perfekt në look,vetëm kjo të jep shume liri dhe të bën të ndihesh mirë apo jo?



8-Si e shikoni të ardhmen tuaj?
– Të ardhmen time e shoh të lumtur.Do ta bëj të tillë.Nuk mund ta lë veten time te vuajë.E dua shumë dhe përsëri qesh…
Besoj se nuk do shkëputem nga mikrofoni dhe uroj që Zoti të më shikojë në çdo hap që do marr.Sepse duhet pranuar;në jetë suksesi nuk është vetëm këmbëngulje,pasion,talent dhe dëshirë por edhe fat.Dhe mua ky I fundit nuk më ka munguar deri tani.

9-A veçoni kënd në shtysën drejt këtij pasioni për radion?– Do të të konfesoj, se atëherë kur unë nisa të shkel asfaltin e pasionit tim, radion, nga gjithkush kjo konsiderohej si një humbje kohe, pasi nuk shihej si një mjet për të bërë “Boom” apo karrierë të madhe,por ka qenë këmbëngulja dhe dëshira ime e çmendur,pasioni im,që më shtynë të vazhdoja në këtë rrugë.Nuk kam pasur pengesa por edhe shtytje të madhe nuk kam pasur.

10-Shqip apo në gjuhë tjetër do të ishte më komode studioja për ju?
-Unë I provova të dyja dhe tek të dyja jam komode por nuk ka si komunikimi me njeriun tënd,dhe unë kështu quaj të gjithë Shqipëtarët.Pra le ta lëmë kështu; preferoj të flas SHQIP.

[BvizioN]

************************************************** ***************

Meshkujt bejne me shume thashetheme se sa femrat

"Jam shume i dhene pas kafsheve dhe sportit"- Keshtu shprehet gjate nje interviste per "KJ" kengetari i njohur i muzikes shqiptare Redon Makashi. Por pavaresisht nga hobi i tij, Redoni e ka te pamundur te mbaje kafshe ne shtepi, pasi sic shprehet ai, nuk ka se kush te kujdeset per to. Kete mungese ai e kompenson duke ushqyer here pas here qente e lagjes, te cilet si shperblim, i ruajne makinen poshte pallatit. Persa i takon sportit, ai eshte tifoz me Dinamon, per nga skuadrat vendase dhe me gjermanet ne kampionatin evropian. Megjithese pranon se ndihet i zhgenjyer nga te dyja skuadrat e tij te zemres. Redoni ka lindur me 17 dhjetor 1970 dhe i perket shenjes se shigjetarit. Ne vitet 93-94 ka kryer studimet e larta per muzike, prane Akademise se Arteve te Bukura. Eshte tip gazmor dhe i pelqejne shume shakate. Thote se arrin te komunikoje shume mire me njerezit, pasi eshte natyre paqesore dhe "nuk para prish qejf me njeri". Vecon si ane negative te karakterit te tij mungesen e korrektesise. "E kam shume problem kete punen e orareve"- thote ai, ndersa shton se ndonjehere i duhet edhe te genjeje, por kuptohet per gjera te vogla. Ashtu si shumica e shqiptareve, pjesen me te madhe te dites e kalon ne kafene, ku behen edhe shume thashetheme. "Me cudit fakti- thote ai- qe ketu thashethemet behen me shume nga meshkujt se sa nga femrat". Nuk i pelqen te flase shume per jeten e tij private, ndonese pas insistimit tone, pranon se eshte i dashuruar. Por gjithsesi, nuk preferon te jape me teper detaje rreth lidhjes se tij. Redoni ndihet mjaft mire ne Shqiperi dhe nuk do t'i pelqente te jetonte ne asnje vend tjeter te botes. "Ketu kam bere karriere dhe ndiej qe publiku im me do", - thote ai duke shtuar se ne nje vend tjeter do ta kishte me te veshtire te cante ne rrugen e muzikes. Perfundimisht ka hequr dore nga biznesi, pasi prova me lokalin qe ai e menaxhoi per disa kohe se bashku me Elton Deden dhe Aleksander Gjoken, rezultoi e pasuksesshme. "Kam vendosur te mos merrem me asgje tjeter ne kete jete, pervecse me muzike"- shprehet ai.

- Cili eshte prezantimi i pare me skenen per Redon Makashin?

- Daljen e pare ne skene e kam bere ne vitin 1989 kur kam kenduar me Bledar Seikon. Po ne vitin '89 se bashku me Bledarin dhe Morena Reken, morem pjese ne festival me nje kompozim te Pirro Cakos. Kemi qene grupi i pare ne Shqiperi qe jemi prezantuar ne skene. Ishin vertet momente shume emocionuese. Ne ate kohe kemi pasur si idhuj "Bitellsat" te cilet edhe jemi perpjekur t'i imitojme. Mbase kjo gje na ka vlejtur edhe ne ditet e sotme. I kam studiar shume "Bitellsat", harmonine e zerave qe perdornin ata, rrymen e muzikes se tyre, elemente qe i kam kultivuar dhe vazhdoj t'i kem akoma ne menyren time te te kenduarit.

- &__kt kishte per ju fakti qe ne vitet e adoleshences degjonit muzike te huaj, e cila ishte e ndaluar per kohen. Cfare kujtoni nga ajo periudhe?

- Oh, ishte periudhe vertet shume interesante. Vazhdimisht kam degjuar muzike te huaj. Te shtunave sapo mbaronim mesimin shkonim me vrap ne shtepi dhe degjonim permes radios hitpareidet italiane qe jepeshin ne ate kohe. Mendoj se atehere muzika ishte ne lulezimin e saj persa i takon ndjenjes shpirterore dhe vijes melodike. Kenget e atyre viteve kane qene me te bukurat dhe kjo nuk eshte ceshtje nostalgjie. Edhe kjo historia e "te ndaluares" kishte te vecanten e saj. Kujtoj qe kur ishim ne plazh, nese te kapnin duke degjuar muzike te huaj, ta sekuestronin radion (kane qene disa radio Iliria qe perdoreshin ne ate kohe) dhe ta jepnin pas 15- diteshit te plazhit. Ose shpeshhere te conin edhe ne polici. Rrinim gjithe frike dhe kur shikonim ndonje polic qe kalonte aty afer, nderronim stacionin ose ulnim me shpejtesi zerin e radios. Ndersa ne ditet e sotme Shqiperia eshte ballkanizuar me shume nga c'duhet. Degjon vetem muzike popullore turke apo greke.

- Flitet shpesh per fenomenin e vjedhjes se muzikes se huaj dhe te pershtatjes se saj ne gjuhen shqipe. Nderkohe qe duket se eshte pikerisht kjo lloj muzike e cila terhiqet me teper nga njerezit ne tregun muzikor. Si e shpjegoni?

- Po, eshte diskutuar shume per kete gje. Po te zbatohej ligji i te drejtes se autorit nuk do te mund te ndodhte kjo qe ndodh aktualisht ne Shqiperi, ku muzika vidhet "ashiqare". Ketu shumica e kengeve jane te vjedhura. Me cudit paksa edhe shija e publikut te ketij vendi persa i takon muzikes. Mbase kjo ndodh ngaqe shumica e intelektualeve qe kane edhe shije muzikore disi me te vecanta kane ikur jashte vendit, gje qe eshte fatkeqesi. Gjithsesi, kam pershtypjen se mos sot, neser, do te vije ajo kulture muzikore qe i mungon Shqiperise.

- A keni menduar ndonjehere te ikni dhe te jetoni jashte Shqiperise, sic kane bere edhe shume kengetare te tjere?

- Ne asnje menyre jo. Ndihem mire kur jap koncerte per shqiptaret qe banojne ne shtete te tjera. Por eshte shume e veshtire te jetosh jashte Shqiperise pasi do te me duhej patjeter te merresha me dicka tjeter per te siguruar jetesen. Kam pare muzikante shume te mire qe detyrohen te kendojne neper stacione metroje apo ne rruge. Kur ndodh keshtu per ata qe jane vendas dhe nuk arrijne te cajne ne skene, cfare shansesh do te kishim ne qe vijme nga nje vend si Shqiperia... Une kam bere karriere ketu dhe ndihem mire keshtu si jam. Vec kesaj, nuk jam shume i dhene pas parase. E di qe paraja eshte deri diku e domosdoshme, pasi te besh nje album apo te japesh nje koncert nevojiten para. Ne parate i mendojme pikerisht per kete dhe jo per te blere vila, makina, a ku di une cfare. Por nese do te synoja te beja shume para, do te isha i detyruar te sakrifikoja deshirat e mia e te merresha me tjeter gje, sic mund te jete p.sh. biznesi, qe nuk me pelqen. Ne kishim nje lokal dhe ishte teper e veshtire ta mbaje edhe per faktin se biznesi eshte art me vete. Ke te besh me menaxhimin e lokalit dhe me shume gjera te tjera qe une nuk i njoh aq sa duhet. Ndonese gjate kesaj periudhe mesova shume, prape them qe nuk do te merrem kurre me me nje gje te ille. Ndihem mire kur jam i ftuar neper koncerte qofte jashte vendit, qofte brenda tij. Ne fund te fundit, kjo eshte puna e artistit. Nuk duhet pretenduar shume pasi humbet individualitetin tend si muzikant.

- Cilat jane projektet e aferta qe keni ne fushen e muzikes?

- Ne tetor do te jap nje kocert "live". Do te bej gjithashtu dy videoklipe ne Suedi, pasi kam lidhur nje kontrate me nje shtepi diskografike atje. Edhe gjate ketyre diteve te veres do te marr pjese ne koncerte ne plazhe te ndryshme te vendit. Do te doja te permendja ne menyre te vecante Divjaken, ku nje miku yne, DJ Korita, qe ne fillim te sezonit veror ka nisur te ftoje te gjithe kengetaret dhe te organizoje koncerte ne Divjake, gje qe po e kthen ne nje tradite. Edhe ne Durres ka okazione gjate te shtunave.

- Kenget e albumit tuaj te ri, do te mbeten serish brenda rrymes muzikore karakteristike per Redonin, apo do te kemi ndonje risi?

- Ky eshte nje stil i imi dhe cdo kengetar perpiqet te rrotullohet rreth stilit te tij. Mund te kete risi por gjithmone brenda asaj rryme. Nuk them se do behem hiphopist, rrepist, apo metalist, por jam tek rryma pop-rrok dhe aty ka qe nga slou (muzike e lehte) dhe deri tek pak me e forte, qe eshte rroku. Une nuk dal asnjehere jashte natyres sime. Mbeshtetem gjithmone tek krijimtaria ime, gjithcka e bej vete qe nga tekstet dhe deri te muzika. Nuk jam i dhene pas perpunimeve, pra te marr nje motiv popullor e ta perpunoj.

- Si e kaloni kohen e lire?

- Koha e lire tani ne vere, kur une jam me pushime, zihet nga plazhi. Ndryshe ndodh kur jam ne pune. Une punoj tek Ansambli i Ushtrise dhe ndodh qe shpeshhere te organizohemi me kolektivin. Por tani qe jam me leje, bej c'bej dhe perfundoj ne kafene, ku kalohet edhe pjesa me e madhe te dites. Jashte shtetit njerezit e pine kafene ne banak dhe pastaj vrapojne per ne pune. Por kjo menyre e te jetuarit me tremb paksa, pasi njeriu nuk do te jetoje 200 vjet.

- Eshte bere e modes qe kafete ketu ne Tirane te shoqerohen gjithmone me thashetheme. Ju vete konsumoni shume thashetheme?

- E cuditshmja eshte se ketu thashethemet i bejne me shume meshkujt sesa femrat. Kjo gje vertet me habit!

- C'raporte ka Redoni me femrat? Vazhdoni te pelqeni bjondet apo keni ndryshuar shije kohet e fundit?

- Ah, prandaj s'mu afrokan brunet mua?! (qesh). Une e kam thene diku ne nje emision qe me pelqejne bjondet, por kjo nuk eshte determinuese. Njerezit nuk njihen nga floket por nga karakteri. Duhet pranuar qe floku i verdhe bie me shume ne sy, sidomos ne kete periudhen e veres kur vajzat nxihen dhe me ngjyren e plazhit, spikasin me teper floket e verdha.

- A eshte Redoni i dashuruar?

- Edhe mundet... Por s'me pelqen te flas shume rreth kesaj.

- Flitet se ju bashkejetoni me kete femer. Eshte e vertete?

- O Zot, absolutisht jo. Per mua cfare nuk eshte folur deri tani madje me kane bere edhe me femije. Sapo me shohin te rri me nje shoqe, menjehere e tregojne si te dashuren time. Ky fakt me shqetesonte shume ne fillim, ndersa tani jo dhe aq. Kane filluar qe thashethemet qe behen per mua nga njeri vesh te me hyjne dhe nga tjetri te me dalin.

- Kush eshte hobi juaj?

- Me pelqejne shume kafshet dhe sporti (futbolli). Luaj vazhdimisht futboll ne keto fushat e vogla private. Mezi e presim diten qe vendosim per te luajtur futboll dhe na duket sikur kemi ndonje dite feste perpara. Sporti eshte vertet dicka qe te heq streset dhe te largon te gjitha problemet e dites. Pervecse luaj, une edhe e ndjek shume futbollin. Jam tifoz me skuadren e "Dinamos" dhe me vjen keq qe u rrahen ne kete ndeshjen e fundit, pasi degjova edhe sikur ishte ndeshje e shitur. Jam gjithashtu tifoz me gjermanet, te cilet nuk besoj se i shesin ndeshjet por kane probleme serioze ne ekip.

- Thate qe pelqeni kafshet. Mbani kafshe ne shtepi?

- Aktualisht jo. Dikur mbaja mace, qen. Por prinderit e mi tani jetojne ne Amerike dhe une nuk para rri shume ne shtepi keshtu qe s'ka kush te kujdeset per kafshet. Tani qe s'kam kafshe ne shtepi, ushqej qente e lagjes. Eshte nje qen te cilit i jap gjithnje per te ngrene. Dhe ai si shperblim sillet mjaft miqesor me mua, nderkohe qe te gjithe ata qe i kalojne prane, i kafshon. Vec kesaj, ai me ruan edhe makinen te cilen e le poshte pallatit.

- C'raporte keni me politiken dhe politikanet?

- Une i njoh pothuajse te gjithe, si ata te PS-se, te PD-se, apo te partive te tjera te vogla. S'kam bindje te caktuara politike. Duhet ta pranoj qe me vjen keq kur shoh se si zihen, pasi ne fund te fundit, jemi te gjithe shqiptare. Me ben pershtypje fakti qe kur shqiptaret jane jashte shtetit, lidhen shume me njeri-tjetrin. Kurse ketu te gjithe mendojne se si t'i bejne keq njeri-tjetrit. Ka nje percarje te madhe mes nesh. Nuk arrij ta kuptoj por them se ketu hyn paraja, qe eshte nje arsye e mjaftueshme per te percare njerezit.

- Kush mendoni se eshte ana me pozitive e karakterit tuaj?

- Besoj se eshte menyra e komunikimit me njerezit pasi nuk e kam zakon te prish qejf. Hap gjithnje rruge dhe perpiqem te jem paqesor.

- Po ana me negative?

- Korrektesine e kam problem pasi nuk arrij te zbatoj oraret. Vec kesaj edhe genjej ndonjehere kur me duhet te dal nga situata. Po ne fund te fundit, te gjithe genjejne nga pak apo jo?! Politikanet genjejne per gjera te medha, ne te pakten genjejme per te vogla. Genjeshtra eshte njerezore.

- Natyre sentimentale ne kenge. Po ne jete?

- Nuk jam sentimental. Jam shume gazmor, bej shume humor dhe me pelqen te degjoj humor. Jam krejt ndryshe nga c'prezantohem ne ekranin televiziv. E di qe njerezit qe me njohin vetem permes ekranit me mendojne si nje njeri sentimental, disi te terhequr, ose edhe mendjemadh, por gabohen, pasi jam shume miqesor dhe e ritheksoj qe me pelqejne shume shakate.

- A keni bere plane per te ardhmen tuaj?

- Nuk kam arritur majat. Kam ende shume per te bere. Problemi eshte se ne duhet te pershtatemi me brezat qe vijne, te cilet kane shije te ndryshme muzikore, jane te ndryshem ne menyren e te menduarit dhe te jetuarit. Une perpiqem qe me muziken time t'i pershtatem nga pak cdo lloj brezi.

- Si e perfytyroni veten pas 15 apo 20 vjetesh?

- Mendoj se do te jem me floke te rena, pasi kane filluar te me bien qe tani. Do te kem mjeker te thinjur... Ndersa persa i takon marteses, familjes, etj. une nuk para i mendoj shme keto gjera, megjithese e di qe eshte nje e keqe e domosdoshme e cila duhet prekur. Koha ecen dhe keto jane pjese e jetes.

- Kush jane miqte me te mire te Redonit?

- Mik i mire qe me ka mbetur ne Shqiperi eshte Aleksander Gjoka. Eshte gjithashtu Elton Deda, por tani ai ka ikur ne Amerike. Kam plot shoke te tjere me te cilet rri, por jo me te gjithe mund te bej cdo lloj muhabeti.

- A keni vendosur se ku do ta kaloni pjesen tjeter te veres?

- Do te bej disa dite ne plazhin e Durresit sa per te thyer kete ngjyren e bardhe te trupit tim. Me pelqen te shkoj ne Turqi, megjithese nuk e kam vendosur akoma.

************************************************** ***************

E cuditshmja eshte se ketu thashethemet i bejne me shume meshkujt sesa femrat. Kjo gje vertet me habit!

Per mendimin tim ja ka fut fare kot ketu !!!

[Xhuxhumaku]

Rozana Radi: “Çfarë do të bëja, vetëm 24 orë të isha djalë!”

Autori i Lajmit: Petrika GROSI

Çfarë do të bënte Rozana Radi sikur të ishte mashkull për 24-orë? Ndoshta kjo është një pyetje që gjithsecili/a ia ka bërë të paktën njëherë vetes, nga kureshtja për atë çka ndjen apo mënyrën si i përjeton gjërat seksi i kundërt. E me të vërtetë, çfarë do të donte më shumë të provonte një femër, nëse do të ishte mashkull vetëm për një ditë-natë? Më konkretisht, Rozana i përgjigjet kësaj pyetje duke qenë e hapur me publikun pa fshehur asgjë. Veç të tjerash, ajo tregon se është e dashuruar me një djalë, i cili nuk ka dijeni për këtë gjë, por Rozana nuk ka bërë asnjë hap para për t’ia shprehur ndjenjat sepse është e turpshme dhe nuk mund t’i thotë dot që e do. Biseda vazhdon më tej të zbulojë detaje nga më të ndryshmet në jetën dhe planet e artistes së re, e cila së shpejti do të shfaqet në një film në rolin e prostituës. Po kështu, albumi i saj i tretë dhe surprizat që do të vinë me të, janë temë e kësaj interviste të dhënë ditën e djeshme, ekskluzivisht për gazetën “Ballkan”.
-Jashtë intervistës, po më tregonit se jeni duke përfunduar albumin e tretë. Çfarë do të zbulonte vetë Rozana Radi për publikun ndonjë detaj nga ky album i ri?
Albumi i tretë ka përfunduar, por vetëm është duke u punuar në miksim dhe orkestrim të këngëve. Janë këngë të bëra nga kompozitorë të ndryshëm si: Fabian Asllani, Françesk Radi, Gramoz Kozeli, ka kompozitorë nga Maqedonia, Kosova, etj. Besoj se albumi ka brenda pesë hite, që kanë për t’u dëgjuar shumë. Njëra këngë është ajo nga e cila do të marrë edhe emrin albumi, por nuk jam e autorizuar ta them tani për tani.
-Do të keni bashkëpunime me artistë të tjerë për këngët e reja?
Kam një bashkëpunim me një këngëtare, e cila ka kohë që i është shkëputur skenës, quhet Elinara Shehu. Ajo ka bërë një duet me mua. Nuk e di në e mban ende mend publiku apo jo, por dikur Elinara ka marrë çmim në Festivalin e Pranverës me Aleksandër Gjokën, ka marrë pjesë edhe te “Kënga magjike”. Kemi bërë një këngë duet, “Burrat ku janë?”, që besoj se do të ketë mjaft sukses.
-Ndërkaq, jeni e impenjuar edhe me aktivitete të tjera, siç është koncerti sot(dje) në Durrës...
Nga momenti që unë kam filluar të këndoj, të njihem nga publiku, koncertet nuk kanë munguar, madje fundjavat i kam gjithmonë të zëna, si në Shqipëri edhe në Europë. Sot jam në Durrës në një diskotekë, javën tjetër nuk e di ku do jem.
-Si lindi ideja që të këndonit, pasi ju ishit në shkollën e aktrimit apo jo?
Kënga ka qenë pasion që ka fjetur gjithmonë te Rozana. Të jesh aktore e kompletuar duhet t’i provosh disa fusha.
-Para pak ditësh shoqja juaj, këngëtarja Soni, tregonte në një intervistë se e keni sugjeruar të përdorë të linjtat në videoklipet e saj të reja. Do ta bëni për vete një gjë të tillë?
Do ta bëj edhe vetë te albumi i ri. Sonit i kam shkruar tekstet e këngëve “Një me dy” dhe “E vogla”, që ajo ka vënë dhe emrin e albumit. Soni është një këngëtare shumë e mirë, që zor se i gjen të ngjashme. Kam kënaqësi që gjithmonë Soni vjen për të punuar apo këshilluar me mua.
-Të çfarë linje do të jenë subjektet e videoklipeve që do të bëni për albumin e ri?
Një nga videoklipet do jetë baladë, një humoristik dhe dy të tjera normale...
-Cili do të jetë pjesë e videoklipit humorsitik përveç jush?
Do të jenë dy personazhe multiplikativë. Ata janë personazhe shumë interesantë, të njohur, që unë i kam sjellur në multiplikativ.
-A mund ta dimë se për kë bëhet fjalë?
Jo, nuk mund t’i zbardh ende.
-Mos janë vallë Nano e Berisha?
Jo absolutisht. Diku afër atyre.
-Cila do të jetë tematika e këngëve?
Përgjithësisht këngët e mia flasin për çunat; Sa i duam, sa na bëjnë të vuajmë edhe sa qajmë për ta... Mes gjithë këtyre fjalëve e lotëve evidentohet një pikë e dobët te meshkujt, sepse janë gjysma e lumturisë së një personi tjetër.
-Po për meshkujt a nuk mendoni sa vuajnë për shkak të femrave, apo jeni feministe?
Sa vuajnë meshkujt për femrat?! Ku e di unë sa vuajnë. Nuk ma ka dhënë Zoti ndonjë ditë që të jem mashkull dhe ta provoja. Vetëm për 24 orë, se nuk do të më duhej më tepër.
-Me të vërtetë, çfarë do të bënte Rozana, sikur të ishte për 24 orë djalë?
Do të merrja ca lekë dhe do merrja vajzën që do dashuroja më shumë, e do ta bëja për ato 24 orë njeriun më të lumtur në botë. Pa kursyer asnjë gjë... për 24 orë.
-Aktualisht është e dashuruar Rozana?
Unë gjithmonë e dashuruar kam qenë që kur kam lindur. S’mendoj se do ngelem ndonjëherë pa dashuri. Varet në çfarë aspekti pyete.
-Në aspektin sentimental...
Jam e dashuruar me një djalë që nuk e di se unë e dashuroj.
-Pse nuk ia keni shprehur ndjenjat kur ai nuk ju kupton?
Të dukem unë nga ato që thonë: “Të dua dhe ja...?” Nuk e them dot unë fjalën të dua.
-Pra Rozana në të vërtetë nuk është ajo vajza e hedhur, herë-herë dhe agresive, që duket në videoklipet e saj?
Jam shumë ndryshe nga ajo që dukem në skenë. Komplet nfryshe.
-Si do ta cilësoje veten?
Kokëfortë, dua të dali gjithmonë e imja. Kam një shpirt shumë të madh dhe një sens humori të shkëlqyer. Si dhe jam shumë njerëzore.
-Cilët janë miqtë tuaj të fushës së muzikës me të cilët shkoni më shumë?
Soni. Me Gjergji Jorgaqin kemi kaluar një periudhë shumë të mirë. me xhaxhain tim, Frankon, kaloj po kaq mirë, kurse me të tjerët nuk kam shumë lidhje.
-Si e kaloni kohën zakonisht?
Nuk kam ndonjë kohë shumë të madhe për ta kaluar me miqtë. Ndoshta koncertet që kam herë pas here dhe udhëtimet janë gjëja më e bukur për të ndarë me miqtë.
-Përmendët pak më parë xhaxhain tuaj, Françesk Radin, Frankon, siç e quajtët ju. Si ai dhe babai tuaj kanë qenë artistë, sa u kanë ndihmuar ata, çfarë u kanë dhënë?
Unë jam e lindur artiste. Për sa i përket ndihmës së tyre... kjo që jam, gjithçka e kam arritur vetë, duke mos pasur ndihmesa as nga babai as nga xhaxhai. Çdo zgjidhje ishte krejt e imja. E vetmja dëshirë që babi ka pasur ka qenë të vazhdoja shkollën për aktrim.
-Rozana mes muzikës dhe aktrimit?
Aktrimi është jeta ime. Muzika është një hobi që fle brenda meje. Them se të dyja gërshetohen shumë bukur me njëra-tjetrën.
-Keni marrë ndonjë rol në filmat që po prodhohen kohët e fundit?
Është mbaruar një film me Ylli Pepën, “Letra fatale”, që shumë shpejt pritet të dali në kinema, por nuk e di me saktësi se kur. Në lidhje me teatrin, dua të aplikoj për të filluar punë në Teatrin Kombëtar. Të presim çdo të ndodhë...
-Në ç’rol do t’u shohim te filmi që do të dalë së shpejti nëpër kinema?
Vazhdon të jetë roli i prostituës që ka qenë te telenovela “Njerëz dhe fate”. Është linja e shkëputur nga kjo telenovelë, por që vazhdon më vete në një metrazh më të gjatë.
-Sa e lehtë ka qenë për Rozanën që të adaptohej me psikologjinë dhe sjelljet e një prostitute?
Ka qenë shumë e vështirë, sepse në momentin e parë që vendos të bësh një personazh duhet ta njohësh mirë. Duhet të dish sesi mendon, si jeton, si qëndron, si flet, si lëviz, etj. Para katër vjetësh kur e kam interpretuar për herë të parë e kam pasur shumë të vështirë, sepse nuk kisha pasur kontakt me femra të tilla. Roli ishte i një vajze që e kanë marrë me zor dhe jeta e ka detyruar të ushtrojë profesionin e prostitutës andej, një njeri me botë shumë të madhe shpirtërore. Shpresoj ta kem realizuar mirë, nuk e di sesi mendojnë teleshikuesit.
-Je njohur me ndonjë prostitutë për ta kuptuar më mirë psikologjinë e tyre para se të bëje rolin?
E vetmja gjë që kam bërë kanë qenë filmat e huaj. Ata më kanë afruar më shumë te karakteri i personazhit që më ofroi Ylli Pepa për ta interpretuar.
-Meqënëse jemi te kinemaja, a do të donit t’i ngjanit ndonjë aktoreje?
Nuk ka një të tillë pasi aktori që do të imitojë nuk bëhet kurrë aktor.
-Cila është sipas jush, pika më e fortë që keni në kinematografi?
Jam aktore e karaktereve dhe të jesh e tillë sot është tepër e vështirë. Pika e fortë; Jam e vendosur shumë dhe nuk di të ndalem. Një gjë që e di se mund ta bëj e vazhdoj me fanatizëm.
-Thatë se do të aplikoni për të hyrë në stafin e aktorëve të Teatrit Kombëtar. Është thjesht një projekt apo diçka konkrete?
Jo. Nuk është thjesht një projekt; Duke menduar se në Akademinë e Arteve mbarojnë shkollën çdo vit nga 16 aktorë dhe ka vite që TK nuk pranon aktorë të rinj, atëhere ku do të shkojmë ne që mbarojmë shkollën?! I bie që të hapim ndonjë tregti dhe ta lëmë atë profesion. Aktrimin unë e kam pasion. E kam mbaruar shkollën me nota të mira, u nominova në festivalin e Fierit si “Aktorja më e mirë joprotagoniste”. Mendoj se teatri ka nevojë për aktore të reja, për ata që kanë dëshirë të punojnë. Tani u mbetet atyre të na japin mundësinë.
-Cilat kanë qenë marrëdhëniet e TK-së me studentët e Akademisë së Arteve dhe sa pranë jush ka qëndruar ky institucion, ku dhe jeni të destinuar të përfundoni një ditë?
Skenën e njohim dhe kemi luajtur nëpër shfaqje të ndryshme, por që të na ketë ardhur ndonjë ofertë për të luajtur me aktorët profesionistë në teatër, mua personalisht kjo nuk më ka ndodhur. Nuk ka rëndësi nëse rol i parë, dytësor, apo i tretë, pasi për mua teatri nuk ka ndarje rolesh. Të gjitha rolet janë të mira.
E vetmja ofertë që më ka ardhur ishte për të mbrojtur diplomën me trupën profesioniste të teatrit të Korçës nga aktori Guri Koço.
-Mendoni se mungon një politikë e tillë, kaq e rëndësishme mes Teatrit Kombëtar dhe Akademisë së Arteve?
Patjetër që duhet. Nëse ata nuk na marrin me aplikime, mund ta bëjnë këtë gjë me audicion. Teatri ka nevojë për vajza të reja. Kush do t’i luajë 16-25 vjeçaret? Nuk është se teatri nuk ka aktore pasi janë emra si Yllka Mujo, apo Luiza Xhuvani, të cilat janë aktore shumë të mira, por aty ka nevojë për risi. Të rinjve të talentuar duhet t’u hapin rrugën.
-Ju shkruani shpesh tekste këngësh për vete ose për të tjerë. Doja të dija, a keni ndërmend të botoni ndonjë libër me poezi?
Dua të nxjerr një libër por jo me poezi. Do të botoj një ditar timin, të cilin e kam filluar që më parë por duhet pak ko-hë. Ditari im është një-çikë i komplikuar dhe dua që, kur ta marrin njerëzit në dorë të kenë aty tamam një copë nga jeta ime. Kam shu-më gjëra që nuk i kam thënë.
-Si ndjehesh të ndash me të gjithë të tjerët diçka që është e jotja, shumë personale?
Nuk e kam problem këtë gjë. Po të lexosh ditarin e Lady Dianës, apo të personazheve të tjerë që janë gjallë si: Sofia Loren, do të thosha se janë vërtetë diçka shumë e bukur. Nuk kam ndonjë gjë për t’i fshehur njerëzve. S’kam pse druhem. Çfarë kam bërë e kam bërë me vetdije të plotë.
-U bëjnë keq thashethemet që hapen shpesh për ju?
Pas kalit të mirë çohet tym. Vetëm marketing mund të më bëjnë.
-Tashmë që jeni e njohur nga të gjithë, sa të lehtë e keni për t’i besuar dikujt si më parë, apo për të krijuar miqësi të reja?
Në moshën që kam nuk më mbetet kohë për të bërë miqësi të reja. Ato miqësi që kam janë krijuar që në vegjëli. Të gjithë i respektoj por nuk kam vende bosh për të bërë miq të rinj.
-Cili ka qenë një ndër moment që e keni parë veten keq në jetën tuaj?
Largimi i babait tim ishte momenti më i keq.
-Po ëndrra më e madhe që keni në sirtar?
Ëndrra më e madhe që kam në sirtar dhe që nuk ka për të m’u realizuar kurrë është baleti klasik.
-Ju jeni e vendosur, nuk e keni provuar asnjëherë baletin?
E kam provuar, por pasi pata një problem me këmbën u detyrova ta lija.
-Eshtë në planet tuaja që të specializoheni më tej në ndonjë shkollë tjetër aktrimi?
Kam menduar të shkoj në Itali në një shkollë 2-vjeçare ose për regji, ose për aktrim. Ndoshta për regji sepse aktrimit çfarë ishte për t’i marrë ia mora këtu me pedagogët shumë të mirë që jam ushtruar.
-Nëse ndodh që të pranoheni në Teatrin Kombëtar dhe shkolla të përplaset me teatrin, çfarë do të bëni pastaj?
Kam për të zgjedhur teatrin. Shkollën do ta lë jo se është mirë për ta lënë, por mua Tirana më ka dhënë një sadisfaksion shumë të madh dhe unë kam ende çfarë të jap edhe në fushën e këngës, dhe në atë të aktrimit. Do ta sakrifikoja specializimin për t’i dhënë publikut këtu gjëra të mira.
-Sa hyn fotografia tek pasionet tuaja?
Më pëlqen. Bëj shumë foto. Nëse nuk do t’i kisha këto dy profesione, ndoshta do të merresha me fotografi; të më fotografonin dhe të fotografoja.

Data e Publikimit: 27/08/2005

Ballkani.

[Xhuxhumaku]

Këngëtarë ka shumë. Vaçe Zela është vetëm një. Këngëtarët kanë zëra të ndryshëm por Vaçe Zela kishte vendosur të matej me përsosmërinë. Ajo këndonte për të kënaqur njerëzit në tokë, por zërin e saj e kishin zili edhe zogjtë në qiell. “Tani jam më mirë dhe së shpejti mund të vij në Tiranë, ku dua t’i përqafoj me mall të gjithë shqiptarët”. Kështu është shprehur dje e mbytur nga lotët, nga Zvicra, mbretëresha e muzikës shqiptare Vaçe Zela, e cila është konsdideruar nga të gjithë brezat, si meteori i fatit që i ra për pjesë Shqipërisë, në vitet e zymta të diktaturës. Atëherë, kur pjesa e prapme e tunelit shqiptar kishte vetëm errësirë, këngët e Vaçe Zelës i kënduan dritës deri në atë masë, saqë ajo vetë u kthye në një pishtar.Artistja e mrekullueshme e Shqipërisë, në 7 prillin e këtij viti ka mbushur 66 vjeç dhe qirinjtë e tortës së saj janë ndezur në Zvicër, ndërkohë, që Tirana e ka unifikuar emrin e saj me ajrin dhe me shpresën që u ka shpërndarë dikur bashkëkohësve të vet. Por, Vaçe Zela që prej 8 vjetësh ndodhej e sëmurë në një qytet shumë larg Shqipërisë, ku trajtohej mjaft mirë nga mjekët e huaj, ndërkohë që te koka e krevatit i rrinte bashkëshorti dhe e bija. Dhe e gjithë kjo ngjarje tragjike për shëndetin e Vaçe Zelës filloi para 7 vjetësh krejt rastësisht, kur ajo shkoi për të takuar bijën e saj në Zvicër. Dhe, pas dy operacioneve të njëpasnjëshme, ylli i të gjitha epokave muzikore të Shqipërisë rezultoi e paralizuar dhe e pa veten në karrocat e spitaleve që shërbejnë për të transportuar invalidët. Ajo që dikur ka lëvizur diskun e horizontit të jetës shqiptare, tani gjendet krejt e palëvizshme në shtrat, ndërkohë që memorja e saj, tanimë i ka harruar shumë emra shtetesh e kontinentesh. Por, emri i vetëm që mund ta detyrojë atë të lëvizë nga shtrati dhe të marrë në dorë dorezën e telefonit, është emri i Shqipërisë, për të zhvilluar këtë bashkëbisedim.

Si ju duk vlerësimi për “100 këngët e shekullit”?

Shumë i mirë. Faleminderit të gjithëve. Faleminderit atyre që nuk më harruan. As unë nuk i harroj kurrë.

Si ndjeheni një vit pas operacionit të fundit?

Ca kohë isha e paralizuar, por tani ndjehem shumë më mirë. Kisha një Ictus Cerebral dhe kjo më la pasoja. Mirëpo, tani e keqja kaloi.

Sa ju mungon Shqipëria atje në Zvicër?

Më mungon shumë. Shumë shpejt do të hipi në avion dhe do të vij. Aty kam të gjithë jetën time dhe gjithmonë ëndrroj vetëm ditën që do të kthehem. I kam dashur të gjithë njerëzit e vendit tim. Kam bërë gjithçka që kam mundur. Tani nuk bëj dot asgjë, sepse nuk kam mundësi.

Si e përjetoni faktin se në Shqipëri të gjithë ju duan?

Edhe unë i dua. Dikur njerëzit kishin nevojë për mua, tani jam unë që kam nevojë për ta.

E mbani mend kur keni ikur nga Shqipëria?

Po. E mbaj mend si tani. Ishte diell. Atje të gjitha ditët kishin diell dhe unë e kujtoj gjithmonë Shqipërinë, si një vend me shumë dritë. Cili ishte shkaku që u larguat nga Shqipëria? Unë nga Shqipëria nuk do të isha larguar kurrë me dëshirën time. Mirëpo, atëherë ika për të takuar vajzën time që jetonte në Zvicër. E kisha parashikuar të rrija disa javë e të kthehesha shpejt. Kur erdha tek vajza në Zvicër, ndjeva disa dhimbje të lehta në trup. Nuk doja të vizitohesha, por vajza ime tha se duhet të bëja një vizitë. Pastaj mjekët kërkuan të bëja disa analiza dhe më thanë se më duhej që të merrja ilaçe. Në fillim thanë se ishte diçka e lehtë, por një ditë më shtruan në spital. Dhe, pasi u shtrova më operuan. Unë i humba ndjenjat fare dhe, kur u përmenda pas 48 orëve, ndjehesha e paralizuar. Kështu kaluan shumë kohë duke marrë mjekime, derisa pata edhe ndërhyrje të dytë. Tani, ndjehem pak më mirë dhe mjekët kanë shumë shpresa që do të bëhem më mirë. Më kanë thënë se pas ca kohësh edhe mund të udhëtoj. Unë kam shpresë të vij në Shqipëri. Mbytem nga lotët kur mendoj se si do zbres në Rinas. Flas me vëllezërit dhe njerëzit e mi. I pyes gjerë e gjatë dhe kënaqem kur dëgjoj se janë mirë. Këtu ku jam, dëgjoj shpesh edhe këngë nga Shqipëria. Prekem shumë prej tyre.

A takoheni me emigrantët shqiptarë?

Këtu në këtë zonë ku jam unë, nuk takohem shpesh me shqiptarë. Sepse, në këtë zonë nuk ka shumë emigrantë nga Shqipëria. Megjithatë, ka shumë emigrantë nga Kosova dhe rri e bisedoj kur vijnë të më takojnë. Çmallem shumë dhe kënaqem duke folur në gjuhën shqipe. Pastaj, shoh në televizor me satelit televizion shqiptar. Gjatë atyre orëve, nuk bëj asgjë tjetër, vetëm se qëndroj para ekranit. E shoh me kujdes Shqipërinë dhe ndryshimet që janë bërë në Tiranë e kudo. Shqipëria është shumë e bukur, Shqipëria është e bukura e dheut. Nuk ka tjetër vend më të bukur në botë se sa vendi ynë. Këtë nuk e them vetëm si shqiptare, por sepse kështu është në të vërtetë. Por Shqipëria është parajsa që tani për tani vuan nga keqkuptimet e kota.

A keni pasur shumë shpenzime për kurimin tuaj dhe ilaçet?

Nuk merrem me to, sepse këtu i kam të siguruara të gjitha.

Keni nevojë për ndihmë financiare nga shteti shqiptar për pagesat ndaj spitaleve?

Unë nuk kam asnjë nevojë të tillë. Unë dua të shoh Shqipërinë dhe të vij atje në Tiranë. Të tjerat i kam të rregulluara të gjitha.

A merni pension special nga Shqipëria?

I marr të gjitha. Por më mirë pyesni vajzën time, se nuk merrem me këto gjëra.

Ku punon vajza juaj?

Ime bijë punon në një vend të mirë këtu dhe merret me statistika. Ajo dhe burri im janë kujdesur shumë për mua.

I mbani në kasetofon këngët tuaja të dikurshme?

Jo. Këngëtari i këndon këngët për njerëzit.

Përse?

Iu a thashë. Unë këngët nuk i këndova që t’i dëgjoj vetë. Ato i këndova për njerëzit e mi dhe prekem, kur më thonë se ata i mbajnë mend këngët e mia.

Sa kohë keni pa i rënë kitarës?

Shumë kohë, nuk mbaj mend se sa kohë kam pa të. Cila nga këngët tuaja ju kujtohet në këto momente? Duhet të mendohem ca sepse fjalët nuk më kujtohen të gjitha. Ka kohë që nuk i kam kënduar ato këngë. Kur keni dalë në skenë për herë të fundit? Ishte viti 1991. Mbaj mend se erdhëm këtu në Zvicër me një grup artistësh nga Shqipëria. Kënduam për shqiptarët dhe nuk mund t’i harroj ato dorëtrokitje të fundit. Më therin në zemër, ngaqë e di se ika nga skena atëherë kur njerëzit kishin nevojë për këngët e mia.

A besoni se gjendja në Shqipëri do të rregullohet shpejt?

Po, besoj shumë. Ajo do të bëhet shumë e mirë dhe punët do të ecin mbarë. Për mua le të jetë si të jetë, Shqipëria është e mrekullueshme. Por ju lutem, mos më bëni të qaj.

Si ju duken artistët e rinj të Shqipërisë?

Të shkëlqyer. Nuk i njoh të gjithë, por muzika shqiptare i çuditi të gjithë në Festivalin Europian. Dy herë jemi prezantuar shkëlqyeshëm. Si të mos mburremi me vendin tonë, kur edhe të huajt flasin fjalë aq të mira për të.

Ju vjen keq që gjatë jetës suaj nuk kishit rast të këndonit nëpër festivale ndërkombëtare?

S’ka gjë. Unë këndova për popullin tim. Këndova për njerëzit e thjeshtë. Jam e lumtur që e bëra këtë. Atëherë ata kishin nevojë për mua. Tani unë kam nevojë për Shqipërinë.

Si e parashikoni të jetë koha kur të vini në Shqipëri?

Le të jetë si të jetë, mjafton që të vij.

Çfarë ju kujton kënga juaj “Lemza”?

Më kujtohet. Ishte një këngë shumë e mirë. Edhe këngëtaret e tjera më të reja e kanë kënduar shumë mirë.

Po “Valsi i Lumturisë”, çfarë ju kujton?

Ishte këngë e mrekullueshme. Të gjithë e pëlqenin dhe e pëlqejnë akoma edhe sot.

Marre nga Gazeta Sot.

http://www.sot.com.al/index.php?opti...Itemid=1&lang=

[White_Angel]

Epika” e rikthimit për Djemtë e Detit


Kemi një lajm të mirë: “Djemtë e detit” po rikthehen.

Nga emrat e parë të grupit ata që nuk kanë lëvizur janë Genti Demaliaj dhe Valentin Vukaj. Por në rikthimin e afërt të tyre me albumin me titull “Epika “ që pritet të dalë shumë shpejt, përkrah me dy pjesëtarët e njohur të grupit janë rreshtuar edhe dy muzikantë të tjerë, Sokol Keci dhe Arjan Gjici.

Gent Demaliaj, i njohur nga të gjithë si solisti i grupit “Djemte e detit” i vogël ka ëndërruar të bëhet futbollist, por në të njejtën kohë ai, falë talentit, u gjend i tërhequr nga muzika. Madje ai tregon se kur ishte 6 vjeç, sa herë që këndonte pritej mirë nga të gjithë dhe në një farë mënyrë ishtë vetë muzika që e zgjodhi atë. Tani pas një eksperience të gjatë në skenë, Genti rrëfen për ne se ajo e ka ndihmuar të gjejë veten dhe të krijojë origjinalitetin e tij. Madje gjithë vitet e kaluara me muzikën po e ndihmojnë për t'u rikthyer me një nivel të lartë artistik

Si lindi ky album dhe cilët janë bashkëpunëtorët?


Kemi 7 vite që nuk dalim me një album të ri. Gjithë këtë kohë kam menduar gjatë për t'u rikthyer me një album që do të ruajë traditën dhe emrin e mirë që gëzon grupi “Djemtë e detit”. Një shtysë dhe një ndihmë të madhe pata edhe nga miku im dhe kompozitori Valentin Vukaj, pa përjashtuar kënaqësinë e bashkëpunimit me aktorin dhe poetin Timo Flloko i cili ka krijuar 5 tekste këngësh - dukej sikur prej vitesh ishte anëtar i grupit edhe ai. Ishte një eksperiencë mjaft e bukur të punoje edhe përkrah kitaristëve mysafirë të këtij albumi. Dua t'i falënderoj të gjithë


Pse albumin po e sillni me titullin “Epika”?

Sepse krijimet tona janë të mbështetura në eposin e lashtë. Notat e këngëve janë bazuar në harmoninë e tingujve epikë të veriut. Në muzikën tonë do të ndihen instrumente si fyelli e lahuta që fare mirë janë lidhur me rrymën Progressive Rock.

Ku qëndron lodhja për të bërë një album të arrirë?

Mendoj se lodhja më e madhe është psikologjike. Por nuk mund të lesh pa përmendur fazën e përzgjedhjes së materialeve muzikore.Gjithashtu tekstet duhet të jenë të goditura dhe të kenë kuptim e të lidhen bukur me muzikën. Edhe vështirësitë ekonomike janë të pranishme por këtë po e radhis të fundit. Kemi bërë të pamundurën që albumi të jetë i një niveli të lartë miksazhi dhe masterizimi i tij do të bëhet në Australi.


Çfarë do të sillni ndryshe në albumin tuaj të ri?

Në këngët tona do të ndihet aktualiteti, kjo në muzikë por sidomos në tekstet e këngëve. Ato do t'u këndojnë nënës, gjakmarrjes, problemeve që përballet realiteti shqiptar. Por në album ka vend gjithashtu edhe për dashurinë.

A do të ketë këngë komerciale në album?


Po, ndodhet një e tillë. Kemi dashur të prezantojmë një këngë që i përket rrymës Hip-Hop & Progressive Rock.

Çfarë prisni në këtë rikthim nga fansat tuaj?



Shpresoj që ashtu si në fillimet e karrierës së grupit “Djemtë e detit” fansat të na presin me dashuri dhe gjatë mungesës tonë ata të jenë shtuar.


Marre nga Spekter

[White_Angel]

Ajo do të rikthet, së shpejti…





- Që nga dita që është larguar nga Shqipëria gjithnjë gjen një surprizë për të risjellë në kujtesën e shqiptarëve këngëtaren që ka lënë gjurmë, jo vetëm me këngët e saj të muzikës së lehtë, por edhe me perlat e folkut shqiptar, pra muzikën popullore. Për herë të parë pas ikjes në Amerikë u shfaq me një imazh të ri. Spektatorët në pallatin e kongreseve kanë mbetur të befasuar me ndryshimin që kish ndodhur me Parashqevi Simakun. Një ndryshim tërësor jo vetëm muzikor, por tashmë në jetën e saj ishte Roberti…

- Prej pak kohësh ka përjetuar çaste të mrekullueshme nga ardhja në jetë e Lukas së vogël, i cili duket se ka fituar gjithë përkushtimin e një nëne që ka pritur me shumë emocion këtë moment.

Suksese të shumta kanë ndjekur karrierën e saj dhe në çdo ditë rend drejt përsosjes që duket se e ka arritur në albumin e saj të fundit i cili është ende një surprizë që e ka ruajtur për ta ndarë me publikun e saj të dashur në Shqipëri

Ajo do të rikthet, së shpejti…

A e kujtoni ditën kur jeni larguar për herë të parë nga Shqipëria? Ishte një ikje e rastësishme apo një veprim i menduar mirë për të realizuar një ëndërr të re?



Hera e parë kur dola jashtë Shqipërisë ka qenë Danimarka. Bashkë me një delegacion të rinisë shqiptare ishim të ftuar në festivalin Roskilde, i cili është edhe sot festivali më i madh muzikor në Europën Veriore. Mbaj mend që këndova rreth tridhjetë këngë popullore dhe të muzikës së lehtë. Koncertet mbaheshin përjashta në “netët e bardha” të skandinavisë. Ishte një eksperiencë e jashtëzakonshme për mua, por në fund mezi prisja të kthehesha në shtëpi. Edhe sot ndodh po kështu. Jam shumë e lidhur me familjen dhe vendin tim. Thotë mirë populli ynë…”gur i rand n‘vend t'vet”. Më pas kam kënduar dhe në vende të tjera, si në Algjeri, Turqi, Itali, Gjermani, Norvegji, Suedi, etj. me ansamblet dhe formacionet e ndryshme orkestrale. Dhe gjithmonë kthehesha në Shqipëri…

Ka qenë viti 1992 kur erdha në Amerikë. Rrallëherë i kthehem ditës së parë, sepse gjithnjë preferoj të mendoj dhe punoj për të ardhmen. Ishte një vendim, jo thjesht për të realizuar ëndrrën time. Sepse për mua, vetë jeta është një ëndërr… Por ambicia për të promovuar muzikën shqiptare në një skenë botërore është një motiv që më shoqëron hap pas hapi, për ta amshuar këngën popullore shqiptare. Muzika jonë folklorike është nga më të vjetrat dhe nga më origjinalet që ekziston. Me të vërtetë e adhuroj dhe gjithnjë arrij të prek mrekullinë që të ofrojnë tingujt muzikorë të folkut tonë.

Jeta në një vend si Amerika sigurisht që të ofron mundësi dhe më shumë hapësira për të bërë karrierë. Por edhe vështirësitë nuk janë të pakta.

Unë kujtoj kthimin tuaj të parë në Shqipëri pas largimit në vitin 1992 kur befasuat publikun me një imazh të ri, me një mënyrë të re interpretimi, shumë gjera kishin ndryshuar tek ju. Më pas u larguat sërish dhe për një kohë të gjatë heshtët. Përse?

“Unë nuk jetoj dot pa kënduar, më vjen pak çudi që më pyet se kam heshtur për një kohë të gjatë, përkundrazi kam qenë tejet e zënë gjithmonë duke kënduar. Në çdo ditë të vitit unë këndoj, në koncerte, në studio të ndryshme, në shtëpi apo edhe në një kafene të vogël, kudo. Gjithnjë gjej mundësi për të bashkëpunuar me muzikantë të njohur brenda dhe jashtë vendit.


E kam fjalën për koncerte të tjera në Shqipëri...

Në vitin 1999 unë u riktheva në Shqipëri me një turne që e pagëzova me emrin “Këngët e popullit tim”. Koncertin e parë edhe dhashë në Kavajë në qytetin tim të lindjes. Me këtë rast dëshiroj të falënderoj të gjithë ata që më kanë mbështetur, jo vetëm publikun që më priti shumë ngrohtë, por edhe shumë artistë e krijues që më mbështetën në këtë turne, grupin karakteristik të Kavajës, dhe në mënyrë të veçantë dua të falënderoj mikun tim, aktorin e madh Mirush Kabashi. Po kështu edhe në Tiranë, Vlorë, Elbasan, Fier, kam përjetuar emocione të veçanta, në stadiumet e mbushura plot kam kënduar deri në mesnatë dhe kam marrë shumë vlerësime nga të gjithë. Një turne tjetër me titullin “Mos ja prishni lumturinë” e kam realizuar në Zvicër, Kosovë dhe Greqi.

Pas këtyre turneve realizova disa koncerte në Amerikë, me këngë të kënduara anglisht, bashkë me nje formacion të vogël orkestral në disa klube në Hollivud, Martini Long, Galapagos, Nju Jork, Antoni Pier 4, në Boston, Piaca Bela, etj. por gjithmonë vëmendja ime ka qenë dhe mbetet tek kënga popullore shqiptare.

Një nga këngët e para këtu në SHBA ishte një bashkëpunim me muzikantin dhe producentin Stivi Snou. Me pas këndova këngën “Noi siamo uno”, një bashkëpunim me producentin Lemel Humes, i cili ka shkruar këngë për Rei Çarls, Uitni Hjuston, Stevi Uonder. Kam bashkëpunuar edhe me producentë të tjerë amerikanë, por gjithsesi pas disa incizimeve e ndjeja veten si një pike ujë në oqean të madh. Ndjeja se po bëja diçka që nuk prezantonte thellësinë e botës time shpirtërore. Ju ktheva muzikës popullore sepse vetëm aty gjej frymëzimin që më mungonte për të bërë diçka të veëantë artistike. Për mua kënga popullore është si një lidhje gjaku…Fillova të shkruaja këngët e mia të para, duke i kënduar me kitare dhe i incizoja me bashkëshortin tim Robert C. Nolf.

Roberti, me origjinë nga jugu i Amerikës, duke pasur rrënjët në muzikën e bluzit dhe kulturën e Nju Orleans, e gjeti të natyrshme dhe misterioze të lidhej me muzikën e vendlindjes sime, Muzikën Popullore Shqiptare. Madje ai shpesh më thotë se kjo, muzika popullore, është e paprekur, si të them si molla e ndaluar…

Cili është kompozitori juaj i preferuar me të cilin mbani bashkëpunim të vazhdueshëm në Amerikë apo Shqipëri?

Nga më të preferuarit do të përmendja Pjeter Gacin, Nikolla Zoraqin, Agim Krajkën, Limos Dizdarin, Spartak Tilin, Avni Mulën, Hajg Zaharian, Rexhep Hasimin.

Në Amerikë ka një koncept tjetër për muzikën. Për të shkruar këngë, ti nuk duhet të kesh diplomë në kompozicion, por të shkruar një poezi dhe melodi në një stil krejt të lirë, është një frymëzim që nuk i vjen kujtdo. Bashkëshorti im Robert më ka ndihmuar shumë. Muzika jonë është virtuoze, harmonike me mjedisin ku ka lindur dhe ne na mungojnë këngëtarë të lindur për këtë lloj muzike si Fatime Sokoli apo grupe të ndryshme polifonike.

Gjithnjë kam bindjen se gjithçka është në ndryshim, vetëm mbretëria e muzikës tonë mbetet një thesar i pazbuluar. Unë dhe Roberti shkruajmë shumë këngë së bashku, gjithashtu kemi bashkëpunuar me kompozitorë amerikanë në Los Anxhelos si Matt Chaitt, John Vaughn dhe Rae Dileo. Preferoj të shkruaj poezitë e mia dhe pastaj të bashkëpunoj për melodinë dhe ritmin.


Lidhja juaj e veçantë me Robertin, jo vetëm si bashkëshort, por edhe si kompozitor sa ka ndikuar në përsosjen tënde si këngëtare?

Ka ndikuar shumë jo vetëm në punën si këngëtare, por prej tij kam mësuar edhe se si të shkruaj këngë, nga Roberti kam mësuar artin e incizimit, që është një gjë e re dhe shumë e rëndësishme për mua. Unë dhe Roberti kalojmë një kohë të gjatë sëbashku, deri në orët e vona, në studion tonë në shtëpi. Shkruajmë këngë, incizojmë, bëjmë prova.

Keni qenë gjithnjë e lidhur me muzikën popullore, ka qenë i dukshëm afeksioni juaj i veçantë me këtë muzikë. Përse?

Kur isha fare e vogël këndoja çdo të diele me gjyshin, babën dhe nënën time. Nga babai im Kito Simaku mësova të këndoj, si të mbaja iso me e,e,e dhe…o,o,o kjo muzikë është e pavdekshme është si ilaç për shpirtin njeriut është e vetmja pasuri shpirtërore që as nuk riprodhohet, as nuk kopjohet, as nuk shitet as nuk blihet, kjo është muzika popullore shqiptare.


Më veçoni një ngjarje të veçantë që e keni përjetuar me emocione të forta.

Kur u bëra n ënë ishte momenti më sublim, e kam shumë të lehtë të veçoj përjetimin e mrekullueshëm që të jep lindja e fëmijës. Dhe këtë mrekulli unë e preka një vit më parë me lindjen e Luke Amazeus. Ai ka hyrë dhe është bërë pjesë e frymëzimit në krijimtarinë time. Tani ai sapo ka mbushur një vjeç dhe ka nisur të hedhë hapat e para. Luka ka sjellë shumë mbarësi dhe shumë gjëra të reja në jetën tonë. Unë nuk jam shkëputur për asnjë çast nga muzika, aq sa edhe atë e kam bërë pjesë të pandarë. Për ditëlindjen i blemë një piano të vogël druri dhe kështu ai është bërë kompozitori ynë i ri. I bie fort dhe lëshon tinguj a,a,a,ooo...djali luan rokenroll, thotë Roberti. Nuk gjej fjalët e duhura për ta përshkruar, është i mrekullueshëm për mua.

Si është një ditë e Parashqevi Simakut?



E dua shumë Nju Jorkun, e dua shumë parkun qendror, shëtis, i kushtoj shumë kohë djalit, më pëlqen të gatuaj, më pëlqen të pikturoj dhe të lexoj sa më shumë libra që të mundem. Roberti shpesh më thotë se jam me fat “Të gjitha gratë preferojnë diamante kurse ti kërkon libra…” megjithatë edhe ato kam fatin ti kem. I kushtoj edhe shumë kohë Lukës së vogël. Gjithsesi pjesën më të madhe të ditës e kaloj në studio, incizoj ose shkruaj, këndoj nën shoqërinë e kitarës, pra gjithmonë muzika është rreth meje. Gjithnjë muzika është pjesë e pandarë në jetën time.


Në të gjithë karrierën muzikore në Amerikë keni arritur në ëndrrën tuaj apo ende rendni drejt saj?




Do të përgjigjesha duke thënë se unë po e arrij ëndrrën time unë gjithmonë do kërkoj të përsos dhe lançoj muzikën time, krijimet muzikore. Por, mendoj se kulmi i të gjithë punës sime është në këngët e reja, në muzikën e re që kam shkruar dhe incizuar me Robertin. Jemi duke përfunduar miksimet e albumit (CD) ne shqip, ku folklori shqiptar është bazamenti i këtij projekti që mezi pres ta ndaj me publikun tim së shpejti. Jam munduar të sjell në variant origjinal këngë të mrekullueshme të folklorit tonë që mund të them se janë pasuri në trashëgiminë shpirtërore të popullit tonë. Në mënyrë të veçantë këtë album ua kushtoj të gjithë shqiptarëve kudo që jetojnë nëpër botë. Unë e ndjej praninë e tyre sepse më shumë se 200 vizitorë në ditë nga 50 vende të ndryshme të botës shohin faqen time të internetit www.simaku.com . Por jo vetëm shqiptarët, por edhe të huajt kanë dëshirë të njihen me kulturën dhe muzikën folklorike të vendeve të ndryshme. Sot është një botë e hapur çdo gjë është e mundur. Unë dhe Roberti kemi bashkuar dy “botë” të ndryshme shpirtërore dhe duke i shkrirë në një të vetme kemi krijuar një muzikë të re që do ta sjell së shpejti pranë jush….



Si ju duken ndryshimet që kanë ndodhur me muzikën shqiptare këto vitet e fundit?



Çdo gjeneratë ka muzikën e vet me të cilën edhe identifikohet, arti në tërësi shpreh gjendjen shpirtërore tregon se ku është një popull, një vend. Edhe në Hollivud, sot për sot e quajnë “ music business ”. Arti dhe biznesi nuk janë kombinim që shkojnë sëbashku, ata janë si të thuash në opozitë me njëri-tjetrin unë mendoj se ndryshimet në muzikën shqiptare janë të njëjta si në të gjithë botën, shumë artistë të mëdhenj botëror sot nuk këndojnë më “live”… Këngët e sotme janë bërë si moda e veshjeve, ndërsa muzika e vërtetë është si stinët, këngët popullore janë ashtu si gjethet që bien, dhe ringjallen përsëri në pranverë… Arti i vërtetë gjithmonë e ka gjetur rrugën ashtu si një dritë në fund të tunelit…Edhe muzika folk është një muzikë që i reziston kohës…unë besoj se dhe publiku është i uritur për të përjetuar dhe dëgjuar më shumë muzikë të re…dhe të gjallë .

[Evis]

Njihuni me Alboys djemte qe bejne metal shqip,jane per t`u admiruar thjesht per iniciativen dhe per muziken e bukur normalisht.

Ne kohen kur muzika shqiptare mbizoterohet nga rrymat komerciale, efektet elektronike dhe videoklipet marramendese, nga kryeqyteti i vendit fqinj, 5 djem shqiptare kane marre persiper te kthejne muziken e vertete tek degjuesi shqiptar. Me mundesi shume te kufizuara, pa sponsor te fuqishem dhe ende shume pak te njohur ne skenen muzikore shqiptare, ata bejne muziken qe ndejne, pa u preokupuar per fitimet qe do te nxjerrin prej saj.


Alboys u krijuan ne vitin 2001 nga 5 studente shqiptare ne Rome. Fillimisht filluan te kendonin per studentet e universitetit te tyre dhe pritja e mire i shtyu te shkruanin kenget e tyre qe me pas u permblodhen ne albumin "Ikje ne Erresire". Organizojne shpesh koncerte ne Rome, kendojne shqip dhe nuk kane problem te deklarojne se jane shqiptare, dhe kjo gje nuk i ka ndaluar te kene dhe italiane mes publikut te tyre. Kenget e albumit te tyre mund te degjohen ne sitin e grupit ne adresen www.alboys.tk. Ne intervisten ne vazhdim, Alboys tregojne si fillimet dhe planet e grupit:

-Si ju lindi ideja e krijimit te grupit?

-Ne fillim u bashkuam ne ambientet universitare, te shtyre thjesht nga pasioni per muziken. Me pas, ne kontakt me studion e universitetit, filluam te organizonim koncerte per studentet dhe te krijonim dhe ne kenget tona, te cilat u mirpriten nga publiku. Kjo gje na beri te punomim me seriozitet dhe te rregjistronim ne studio albumin tone te pare "Ikje ne erresire".

-Perse zgjodhet pikerisht emrin "Alboys" per grupin?

-Emri "Alboys", do te thote "djem shqiptare "dhe permbledh pikerisht ate qe ne perfaqesojme. Grupi yne eshte i vetmi ketu dhe eshte hera e pare qe nje grup shqiptar jep koncerte ne shqip ne Rome. Shoket tane italiane qe na kane ndihmuar, na therrasin "ragazzi albanesi" dhe keshtu na mbeti emri.

-Perse kendoni shqip ne Itali?

-Sepse ne Rome ka shume studente shqiptare qe na mirpresin, qe vijne ne koncerte dhe defrehen, por kryesisht per te treguar se jemi krenare qe jemi shqiptare pasi italianet nuk para mendojne mire per ne. Ne duam te tregojme qe ky eshte nje mendim i gabuar te cilin ata duhet ta ndryshojne. Ne fund te fundit ne nuk kemi frike ta pranojme hapur se jemi shqiptare.

-Ciles rryme muzikore i perkasin kenget tuaja?

-Kenget tona i perkasin rrymes rock pasi kjo rryme na ka bashkuar dhe na ka frymezuar gjithmone. Sot vihen re tendenca muzikore te dobeta dhe grupet e reja qe lindin, perdorin shume efekte elektronike. Ne kenget tona muzika eshte e paster, sepse ne nuk perdorim asnje efekt tjeter pervec veglave tona. Nuk bejme muzike komerciale dhe ne koncerte kendojme "live" ne menyre qe publikut t'i transmetohet emocioni drejtperdrejt dhe te kete mundesi te na vleresoje me shume per pergatitjen tone interpretuese.

-Cfare ju motivoi ne krijimin e albumit dhe kujt ja dedikoni ate?

-Kenget tona flasin per jeten e perditshme, monotonine e saj, per disfatat dhe sukseset qe njeriu ndesh dhe i duhet te perballoje. Realiteti nderthuret me te kaluaren dhe deshira per me mire na shtyn te mendojme se e ardhmja paraqet rezultatet e nje pune intensive. Albumi ne radhe te pare u dedikohet te gjithe fansave tane dhe adhuruesve te rock-ut shqiptar qe shpresojme te na mirpresin.

-Ndonje plan per te ardhmen?

-Mbas nje sere koncertesh qe kemi bere ne Rome, do te kishim deshire te shfaqeshim dhe ne skenat shqiptare qe t'i jepnim mundesine dhe publikut shqiptar te njihet me kenget tona, por gjithcka sa pa u realizuar ngelet vec plan.

[Brari]

tirana observer
..

Një artiste shqiptare ka marrë me vete nostalgjinë e këngëve të mrekullueshme korçare
Spanja Pipa, si i këndon serenatat në Amerikë



-----------------------

Rjmonda MOISIU Hartford.CT.USA.

Eshtë lindur në një familje zejtarësh në Korçë. Theodhorika Pipa, është rritur me serenatat, jeton me serenatat, këndon serenatat. Ajo është artistja korçare, nostalgjia e bashkëqytetarëve të saj. Idhulli i saj është Anita Take dhe Pavlina Nika. Emri i saj i vërtetë është Espiana, e pagëzuar nga një arumune, mike e fëmijërisë e gjyshes së saj, nga familja e dëgjuar, e Petoshanëve të Korçës, por gjyshja e saj, e pati të vështirë të shqiptonte emrin e saj dhe e thërriste Spanja. Është rritur me muzikën, me këngën. Në shtëpinë e saj këndonin shumë në gëzime familjare, prindërit, të afërmit e saj, po më shumë shquante Spanja, e cila që fëmijë, i shoqëronte duke imituar melodinë. Ka filluar të këndojë në skenë qëkur ishte në shkollën fillore. Për herë të parë këndon në shtëpinë e pionierit, këngën “S’jam jetim unë sot”.
Interpretimi
Talenti i saj bie në sy të kompozitorit korçar të këngëve popullore, Pavllo Sholla. Ky e aktivizoi në ansamblin e artizanatit, me një këngë kineze, ku veshja e saj ishte: gërsheta, fjongo jeshile dhe kostum. Menjëherë mori vlerësimet maksimale, për interpretimin e këngës, nga spektatorët korçarë, ku më pas korçarët, të njohur për “nofka”, kur e shihnin në rrugë dhe e ngacmonin duke e thirrur “kinezka”. Falënderimi i saj ishte buzëqeshja. Me krijimin e Estradës së Ushtarit, e cila ishte e dyta në Shqipëri, pas asaj të Tiranës, u aktivizua duke kënduar këngë popullore dhe të muzikës së lehtë. Në vitin 1960, në Estradën Profesioniste të Korçës, si soliste kryesore, me këngë të kompozuara nga Abaz Ajro dhe kompozitorë të tjerë. Kontakti i parë me serenatën korçare do të ishte me këngën: “Ti më erdhe në netët e qeta”. Ja si shprehet artistja për serenatën korçare: “Për mua është një qelq i kristaltë, që brenda saj është një tingull që troket trak-trak. Është tingulli i zemrës që rreh, është ndjenja e një njeriu që e do, është simbol i dashurisë njerëzore. Ky qelq i kristaltë, duhet ruajtur, se po u thye ‘thyhet’ edhe serenata korçare”. Çdo shtëpi, çdo dhomë e shtëpive korçare, është me perde të bukura, të punuara nga duart e arta të vajzave korçare. Jashtë këndonin, djemtë me kitarë për të dashurat e tyre. “Në rrugicat me kalldrëm të Korçës, te sofati i shtëpisë, apo poshtë dritareve të të dashurave të tyre, ndërsa mbas perdeve të bukura qëndronin vajzat e dashuruara, duke i lëvizur nga pak ato, për të parë secila djalin që e donte”, shprehet artistja. Këtu ajo merr kitarën, e duke i rënë asaj, fillon të këndojë: “Të gjithë flenë/E qetë është kjo natë/Ku vetmia rreth meje qëndron/Do t’këndoj në errësirë me kitarë/Dil të shohësh atë që do/Ti do mplakesh do thinjesh si dele/Do shëmtohesh/Do kërrusesh një ditë/Do t’kalojnë ma t’bukurat përkëdhelje/Me buqeta me lule/Mos prit/Pra, eja o engjëll/Më qetëso/E mjera zemër/Sa fort të do/Ku do vesh/Mua të më lesh/Tjetër ti s’do gjesh/Ngado që të vesh/Larg prej meje dashninë/Mos harro/Tjetër mos kërko/Veç prej meje do gjesh lumturinë/.....”.
Serenatat, këngët që s’u kënduan në skenë
Serenatat kurrë nuk këndoheshin në skenë, ato këndoheshin në rrugicat e pastra me kalldrëm të Korçës, që pastroheshin dhe vaditeshin, çdo mëngjes e mbrëmje nga vajzat e dashuruara korçare, për të dashurit e tyre, në mbrëmje që do këndonin serenatën në këto rrugica. Sikur gurët e rrugicave me kalldrëm të Korçës, të kishin “gojë” e “fjalë”, do të shprehnin keqardhjen, se sot serenatat korçare janë deformuar disi. Por, Spanja Pipa, serenatën korçare e ka kënduar edhe duke i rënë kitarës vetë, me një talent të admirueshëm e ziliqar, për vetë mentalitetin e kohës, që ekzistonte në shoqërinë shqiptare. Spanja, artistja korçare, duke i rënë kitarës në rrugicat me kalldrëm të qytetit do të këndonte: Këndo kitarë me mua/Po djalin mos ma zgjo/Rri sonte ti me mua/Tërë natën e këndo/. Këtë këngë artistja e ka kënduar edhe në shfaqjen e teatrit “Era e lartësive”, duke i rënë edhe kitarës vetë. Por, Spanja, krahas serenatave ka kënduar edhe këngët popullore me një talent të mrekullueshëm. Një nga këngët e saj popullore është ajo korçare “Them të rri beqare, them të mos martohem”. “Kjo këngë, shprehet artistja, m’u ngjit si pullë tërë jetën, e mbeta beqare”. Por, artistja korçare, veç serenatës do të ishte edhe një aktore e Teatrit të Korçës, Estradës së Korçës si parodiste. Ka interpretuar krahas artistëve të mëdhenj korçarë e të popullit tonë: Pandi Raidhi, Thimi Filipi, Stavri Shkurti, Dhora Orgocka, Aleko Prodani, Dhimitër Orgocka e të tjerë. E lumtur që u rrit, jetoi dhe jeton me serenatat, artistja shpreh keqardhjen për deformimin që u është bërë këtyre. Mesazhi i artistes është: “Ruajeni serenatën ashtu si ka lindur”. Kitarën nuk e lëshon nga dora kurrë edhe tani që ajo është 60 vjeçe.
Një jetë duke luajtur në kitarë
Ajo e merr përsëri kitarën e këndon: “Oooo ç’është ajo/Që po zbret nga mali/Me të bardha veshur/Nga mali ajo po zbret/ Në duart e saja/Shporta të argjenda/Trëndafila mbushur/Për të dashurin e saj/...., e më pas: Syçka si ato të tuat/Nuk gjenden në dynja/Lum ai që i ka shijuar/Frikë nga vdekja nuk ka/Falmi vash t’i puth njëherë/Sa të nxjerr atë sevda/Se ma more zemrën time/E të qetë nuk më la/Mos mundo moj nënë/Mos më qorto moj nënë/Syzeska ma ka shtënë/Me synë e saj të zi/..... Të rashë pas moj të rashë pas/Rrugës kur shkoje për në gjimnaz/Ndalu vash të them dy fjalë/Se unë ty të dashurojooooo/Çapkën, çapkëne e vogël ooooooooo/. Kur sheh artisten që këndon, e që i bie kitarës, nuk ka sesi të mos ta shoqërosh edhe vetë..... Ky është një moment prekës, e i mrekullueshëm. Ky talent interpretimi, me dinjitet, ndjenja e përgjegjësisë qytetare për t’i dhuruar popullit të saj, sa më shumë muzikë, sa më shumë gëzim, harmoni, e bëjnë artisten korçare që megjithëse i ka mbushur të 60-at të këndojë në gëzime familjare, në rrethin e saj shoqëror dhe familjar. Në një eveniment të tillë ku ajo ishte ftuar, ndodhej edhe konsulli grek, i konsullatës së shteti fqinj në Korçë. Spanja merr kitarën, e duke i rënë asaj, këndon një këngë të vjetër greke. Artistja e talentuar korçare, e entuziazmoi konsullin grek me interpretimin e këngës. Pas këngës, konsulli grek e përqafoi dhe e falënderoi artisten dhe e ftoi të shkojë në vendlindjen e tij të këndojë në një gëzimin e tij familjar. Por, artistja i tha se nuk ka vizë... “Me duhet një vizë z. konsull, të vij të këndoj, por edhe të shoh të afërmit e mi emigrantë atje, që kam vite pa i parë”, i tha artistja. Interpretimi i asaj kënge greke, i dha mundësinë artistes të merrte një vizë.
Deri sa doli në pension, Spanja u aktivizua si këngëtare dhe parodiste në Estradën e Korçës. Ja si shprehet ajo për Korçën dhe serenatat: “Korça për mua është shpirti, zemra ime. Kam lindur e dua të vdes këtu me serenatën korçare. Nuk e ndërroj me asgjë në botë. Jetoj me serenatat, jetoj me alegrinë. Kush e ndien serenatën, le ta dëgjojë, kuptojë, këndojë, kush nuk e di, le ta provojë ta këndojë atë, e do të ndiejë që do rinohet. Dëshiroj që serenata të ringjallet, të këndohet si ka lindur, të mos shtrembërohet. Të mos prishet serenata korçare. Ashtu si i kanë kënduar edhe bashkëkohësit e mi, Ligoraq Qano, Raqka, Mihallaq Zallemi, Abaz Ajro, Kiço Sholla, ashtu si i këndon Mihallaq Andrea”. Artistja nuk i ndahet këngës. Ajo këndon në gëzime familjare dhe shoqëri, gjithmonë duke i rënë kitarës dhe kënduar serenatat.



------

[babybell]

une jam larg dhe ju falenderoj per keto poste qe me afruan me shqiperine dhe zhvillimet muzikore atje......u binda akoma dhe me shume per anet negative te ketij zhvillimi duke lexuar intervisten skandaloze te "kengetares bleona gerreti"........