Marrëzia ime më e fundit

[MtrX]

Marrezia ime me e fundit

I shtriva kembet jashte mbuleses,
Dhe dicka pertej ndergjegjes sime
Dha alarmin
Per te ftohtin qe do te ndieja,
Heret a vone.
Si i ri nuk ia vura veshin.
Sa nuk me pelqen kur me thone,
Se cfare duhet te bej...
Sa i papjekur.
Rashe
Nga erdhi goditja
Nuk pashe.
S'kisha se si,
I verbuar nga zelli
Per te thyer kufijte,
Qe tani i ndiej vetem
Ne mendjen time,
Kur degjoj gjera qe nuk i thote askush.
I luajta guret mbi fushen e betejes
Bardh e zi,
Me fatin,
Me boten,
Me kohen...
I bindur kotesisht
Ne lavdine e shkelqyer te fitimtarit te padukshem,
Qe kishte fytyren time,
Vetem ne zhgenjimin qe mbeti,
Pas fikjes se shkendijes,
Se ciles nuk i dhashe
As edhe nje fije kashte,
Te gjente mbeshtetje...
Sa qesharake...
Me duhet te eci ne terr,
Deri sa koha te ndeze
Nje fije,
Nga shkrepset e saj te cmuara,
E ndersa endem pa sy,
Ne nje tunel ku drita ne fund
Nuk duket,
Kujtohem, sikur t'a kisha ditur me pare,
Se guret qe i kisha hedhur
Ne betejen bardh e zi
Duhet t'i kisha luajtur,
Ne nje loje me fitimprurese,
Nga kazinoja e jetes,
Ne peshore...
Hutohem, dhe ia le te drejten e vendosjes
Ndjenjes se fajit,
Pastaj zgjohem. E marr frerin e drejtimit serish,
Dhe dalloj dicka ne erresire.
Syte e mi tanime jane mesuar,
Rruga merr forme para meje,
Transformimi i padukshem,
Mori fund.
Nga honi i rrepire ku e gjeta veten,
Te humbur,
Uleras me te madhe:
"Nuk dua te kerkoj te falur.
Nuk dua te ndihem
Qe sot e tutje,
Per asnje cast,
Ne faj."
Ndihem i sigurte,
Tashme rruga eshte e ndricuar
Nga pishtari gjallues
Qe vezullon
Driten
E instiktit tim.
Me ka ardhur nga diku larg,
Zbehte arsyetoj me veten time,
Duhet te jete,
Drita qe ka ndihmuar,
Te parin e qenies sime
Ne luften e tij.
Te perditshme me kohen, fatin, boten.
Per cudi ndiej forcen
Qe japin brezat e tere,
Ata qe kane populluar viset, tokat, boten,
Si komandant i nje ushtrie te vjeter,
Per sa kohe mbahet mend,
E sa mund te pushtohet nga imagjinata
E mendjes sime.
Cuditem edhe njehere nga vetja ime,
Nga fuqia qe ne dore te njeriut
E shnderron ata,
Megjithese asnjehere si koha,
Qe skalit viktimat e saj.
Perseri nuk tutem.
Kam tani rrugen e ndricuar,
Dhe dy arme te fuqishme me vete,
Nga njera ane shpresa,
E cila me lidh me prejardhesit,
Me nje ure te njepasnjeshme
Per te ngritur nje ure te re,
Mbi lumin e kohes.
Nga ana tjeter ish-zelli im,
Kete thiike me dy presa nuk vendosa ta hedh pertoke,
Vetem sa e vendosa ne siguri,
Ne keshtjellen e kufizuar qe ngrita brenda meje.
Beteja eshte afer,
Nuk me mbetet vecse
Te mbijetoj...
Te perplasem me dallget,
E perseri te mbetem i heshtur,
Ne sigurine time,
Pa i hapur portat,
E keshtjelles sime te reres,
per te qendruar
fitimtar...

27 janar 2004 --- MtrX

[kolombi]

Ke filluar lundrimet o mik ne keto oqenet e pafundme me dallge vargjesh.
Mirse vjen dhe urime.

[MtrX]

Kolombi,
ty si shkrues i shquar ne kete forum, te falenderoj qe ishe i pari te postoje dicka ne kete poeme te pare (ne shqip) qe une kam shkruar te forumi i letersise. pse jo, mbase do postoj edhe te tjera shkrime te miat.
korrigjimi im i vogel ne lidhje me ate qe ke postuar qendron ne faktin qe vertet me kete poeme kam filluar lundrimet, po ama vetem brenda ketij forumi. para tre vitesh pothuaj, kam shkruar gati 20 poema, te grumbulluara, dhe qe i kam vendosur te gjitha se bashku ne nje projekt "shkollor". Tani per tani, ka nja-dy kopje ne biblioteken e ish-shkolles sime... Projekti ka qene ne anglisht, dhe detyrimisht edhe poemat kane qene ne kete gjuhe. Sidoqofte poemen qe ideoi kete projekt, dhe qe me dha ok nga pedagogia, fillimisht e kam shkruar ne shqip, dhe pastaj perkthyer...
nje nga ato poema e kam postuar tek forumi i letersise, ama tek krijimtaria ne gjuhe te huaj ketu
Pershendetje,
MtrX

[Shkelqesia_E_Tij]

ja u bona ene une i dyti Urime

[Brari]

Poema ishte e bukur e qarte e plot mesazhe..
Por Nicku yt sme pelqen..
Nuk je Dado as bulon qe te ven ne raft ustai e te kodon me te gjet ciraku kur i duhet..
Je Shqiptar e ne Shqiptaret thrrasim njeri jatrin me fjale-emra qe permbajn brenda zanore e bashktingellore qe i thot lehte goja e njeriut..
Si do te drejtohem un ty?
O MTRX ?

Ska pik lezeti..

kaloje dhe kte tynel psikopatije e ver nje emer shqip qe nuk lodh shoqerine..
tung tang.. per te gjithe ata qe ven nicka te shkalafendurish nga trute..

[Gjallica]

Urime per poezin MtrX me te vertet e bukur.
Me pelqeu shume menyra se si i ke rradhitur vargjet.

Pershendetje!

[*~Rexhina~*]

MtrX, i promised i would read it. Ke talent, poema me pelqeu shume, (read it all this time :P).

Shpresoj te postosh me shume.
me respekt
Ana18

[PrideNPrejudice]

Po presim per postime te tjera se na dhe fjalen

Urime per poezine! Me pelqeu.

[Auloni]

Urime MtrX . Me pelqeu me te vertete krijimi yt . te uroj suksese te metejshme .

[drini_në_TR]

MatrixBro i bukur si varg. Shumë i bukur!

Por,... pse e ke quajtur "Marrëzi" çfare ke shprehur? Mua nuk më duket e marrë, por e sinqertë. Nëse ka gjë më të "marrë" se një i sinqert që flet problemet e tij është hipokriti që mundohet të duket "perfekt".

Tek peshorja që përmënde edhe ti në varg, është më mirë të jesh "i sinqert", sesa si ai "hipokriti" që luan me ushtrinë e errët të shahut. Pra sipas perceptimit tim, cfarë ke shprehur nuk është marrëzi, por diçka tjetër. Hëëm, për shembull, "Shtrirja ime e fundit", ose "Lëvizja ime e fundit... tek fusha e shahut/shtratit" .

Pse më duket sikur e ke shkruar me dritë të fikur, kur ishe i shtrirë? I kam edhe unë nja dy shkrime të tilla, shkruar me dritë të fikur...

...gjithësesi, përshëndetje, dhe me më shumë "marrëzira" të bukura

Sinqerisht,
Drini në Los Angeles.