Te godasesh vdekjen...

[Dita]

Një vit


Kërrusur ngadalë hapat i hedh
Nën shiun që supet po t'i troket,
tek drejt një guri duke shkuar,
kujtime dhimbjesh të kanë mbuluar.

E shkrihesh me lulet që po çelin,
me mallin që gishtat e zgjatur ndjellin,
kur tokën e prek ashtu të baltosur,
me zërin e zemrës aty varrosur.

„Prej shuarjes tënde ka shkuar një vit
e tretur me tokën veç trupi yt“.
E lotë të nxehtë fytyrës të zbresin,
me ngërçin fjalët në fyt të mbesin.

Vajtojnë aty si për çdo ditë
Tek vetëm mbetesh në errësirë.
Me sytë e mendjes sa herë kam zbritur,
të sjell ty dritë me ditën lindur.

[shigjeta]

Nje vit dy, tre. . . materia shperbehet, kujtimet mbeten...koha nuk tret dot gjithcka...
Nje homazh shume i bukur Dita.

[Brari]

Fantazi Kosovare..


Po shkon Dielli teposht malit
E n'Cabrat ran te fundit rreze
E vjen mbramja mbi Gjakove
Korsa mush n'tezaka e teze
Krejt vesh ne xhinsa e miniqa
Ly kan buz e nxi kan vetllat
Po kalon Dita e Mjellma
Korasoni Shigjeta e Elinda
Cka jan vesh e cka jan njesh
E ne kafiq te Pashtrikut hyjn
E po shohin djemt e ri
Edhe synin po ja u a lujn
Salla bukur me kolltuqe
E orkestra nji vals luan
Po kendon Florenti e Mici
E s'mbet kush o pa vallzuar


..lol..



Mbi Breg te Diellit doli Hana
E ne korz vershon Prishtina
Mjellma, Dita, Korazoni
Gimi, Shgjeta edhe Linda
Plot Kurrizi edhe Grandi
Ku me u ul nuk po din Qikat
Te po vjen dhe Luan Daka
Me Armend Rexhepagiqat
E po lirojn vend disa frajera
E po ulen po zan Vend
Varzat tona me miniqa
Agim Doci nis kuvend
Aparllorat ne maksimum
Vesht e mjer gati ne Shurdhim
Po kendon Sabri Mustaqja
Une e ti si dy kangtare
Thurnim vargje per dashurine...


..lol.




Poezite e Dites ishin shume te bukura..
dhe une per Diten dhe Qikat e tjera
i bana njato Poezi me frym popullore
qe shkojne me Akullore..


Cdo te mire..

...

[guntheric]

Mesa sheh vandali keto poezi e kane kryer me se miri efektin e tyre mbi disa nga ju. Shpresoj te jete vertet keshtu e ta keni ndjere ashtu sic duhet.

Vandali asnjehere nuk lidh nje poezi qe lexon me gjendjen e tij shpirterore. Asnjehere! Shume nga ju mund te thoni qe atehere nuk ka mundesi te ndjesh e te kuptosh drejt nje poezi. Sigurisht vandali kundeshton!
Edhe nese poezia eshte kaq e perngjashme me gjendjen e tij, vandali nge nje mur te larte e te pakapercyeshem. Nuk eshte e mundur te pranoj qe nje poezi e nje te panjohuri/e, e nje kaushi/je apo e nje psikopati, arsyet pse poezon te te cilit nuk i di, te pershkruaje gjendjen time te atyre momenteve. Nuk eshte e mundur te pranoj qe ne gjendjen time te jete gjendur dhe nje tjeter! Vec keshtu mund te ndjehem unik. Kjo nuk eshte ajo qe kerkojme te gjithe? Te qenit i vecante? Sigurisht qe Po, megjithese i japim epitete te tjera kesaj ndjenje!
Per te mos ndodhur ai mallengjim kujtimet duhen zhdukur! Vandali nuk ka asnje hije respekti per kujtimet. Sidomos kur ato zoterojne qenien dhe e dobesojne. Per te mos permendur kujtimet e keqija! Kur te kapin dhe ato vertet me duken qesharake ata qe besojne se poezia shkruhet vetem kur trupin e pershkojne ndjenja te forta. Eshte e pamundur te besh perpjekjen me te vogel te shkruash kur ndjehesh ashtu!

Fatkeqesisht koha nuk i shfaros kujtimet, vec i pluhuros. Dhe mos kujtoni se vandali eshte ndonje nga ata peshqit qe e mbajne veten per pesimiste! Dhe mos kujtoni se vandali ka kaluar cdo te keqe ne kete bote qe ka mberritur ne kete perfundim! Dhe jam i sigurt qe vite me vone cdo gje mund te kete ndryshuar e te kem me teper respekt per kujtimet.

Ky eshte mendimi im per kujtimet dhe lidhjen e tyre me poezite. Per poezine e Dites do flas nje dite tjeter.