Si ndiheni ju qe besoni

[Niku1]

A ndjeni ndo nje gje kur besoni ???
A keni nje clirim me shum se ato qe nuk besojn ??
Si e mendoni veten te perviligjum Apo nje njeri te thjesht qe beson dhe kaq ??

[bruni]

Peshendetje!
E di çdo te thote "paqe"?
Vetem kush beson ne Perendine e gjalle, i pajtuar me ane te gjakut te Jezusit e provon, e une jam e jetoj ne paqe qe s'mund te kuptohet deri sa s'besohet ne Zot!

[Niku1]

bruni edhenje pytje !
Ti mendon se ka nje zot ne kete rruzull tokesore ?

[ABIGAIL]

Niku pershendetje!

Sikur te mund ta shpjegoja dot me fjale se si ndihem une qe besoj.... por fjalet jane te varfera per ta shpjeguar.....

A e di se cdo te thote "MBUSHEM ME PAFUNDESI"?

Kur ta kuptosh, atehere do te mund te shpjegoj edhe une se si ndihem qe besoj!

Miqesisht Abigail!

[Niku1]

Cdo gjo e ka nje shpjegim me fjal une nuk po ju kerkoj shume besoj

[Toreador]

Pershendetje Niku,
Une per veten e ime Besoj te zoti jam musliman dhe ndonjehere falem edhe ne xhami

[INDRITI]

Sigurisht qe nuk mund te baraohen besimtaret me jobesimtaret.

[Niku1]

une desha te di si ndjeheni dhe jo barazime dhe rracizem ne ket teme thjesh si ndiheni qe besoni te zoti ??!!

[Toreador]

Shume mire!

[rapsod]

Gjithsesi pergjigjen time mund ta gjesh ne temen "Pasojat e besimit dhe mosbesimit" aty ke edhe se si ndjehen besimtaret! megjithate po te jap nje pjese te vogel nga ky shkrim:

Sa i rëndësishëm është dimensioni shpirtëror për ty?
Duhet të ishte po aq i rëndësishëm sa ai fizik, apo diçka më shumë. Por robi është i dobët, dhe tenton të bëjë aq sa mundet. Gjithsesi, duke qenë se përmasa shpirtërore është e vetmja gjë “e hajrit” që na dallon nga flora, fauna, mineralet etj, përpiqem që ta lokalizoj sa më mirë atë ç’ka është shpirt, që i bie të jetë në një zonë të lëvizshme midis gjoksit dhe ballit. Ose pak më gjërë. Sigurisht që nuk e kam seriozisht këtë, por prapë ka një lloj të vërtete në sizmikën busullore të zemrës apo në pranëvendosjen e gjithë atyre gjërave të bukura e të vyera në fytyrë. Ajo çka bie në sy tek çdo njeri i shtrirë horizontalisht që fle apo që vdes, është mungesa e shpirtit, që ka shkuar diku tjetër. Nuk mundesh të dallosh më nëse njeriu është “kështu apo ashtu”, si në çastin kur ishte zgjuar apo gjallë. Të vdekurit dhe të fjeturit janë të mirë, i janë dorëzuar Zotit, sepse më në fund po bëjnë atë që duhet bërë dhe jo ndonjë paudhësi. Fytyrat e tyre, gjokset e tyre nuk dallojnë më nga, fjala vjen, gjunjët apo gishtërinjtë. S’ka më shpirt aty. (Formën e këtyre informatave më sipër merre pak me rezervë, se i them për qejf, jo për shkencë.)

A je i lumtur në besimin tënd?
Më shumë se i lumtur jam i qetë. I paqëtuar. Plus që unë këtë muhabetin e lumturisë s’para e kam kuptuar ndonjëherë mirë se çdo të thotë tamam. Mbase jam edhe i lumtur, kush e di.

Besoj se e ke te qarte tashme!
Me respekt Rapsod-i