deshmi te tilla jane shume te mira per te qene te verteta .
deshmi te tilla jane shume te mira per te qene te verteta .
Pershendetje Limi!Postuar më parë nga limi87
Te me falesh per vonesen, por te siguroj qe e kam lexuar qe kur shkruajte, por thjesht nuk kam pasur kohe.
Gezohem per faktin qe ti i ke besuar Perendise dhe ia ke besuar jeten tende Atij.
Te siguroj se nga Jezus Krishti nuk ke per tu zhgenjyer kurre.
Te uroj me gjithe shpirt ta ruash kete besim qe ke tani dhe te jesh nje vegel e cmuar ne duart e Tij.
Ai te drejtofte ne cdo gje dhe bekofte gjithe familjen tende!
Abigail.
Dituria prehet në zemrën e atij që ka mend, por ajo që është në zemrën e budallenjve merret vesh.
Të falenderojmë Limi për dëshminë tënde këtu dhe në jetën tënde personale.
Perëndia të bekoftë dhe mbajtë ndezur zjarrin që ka ndezur brenda teje.
Nën Hirin e Tij,
ns
קָדֹושׁ קָדֹושׁ קָדֹושׁ יְהוָה צְבָאֹ
I Shenjtë I Shenjtë...
Të faliminderit shum peniel edhe abigal vertet jam i lumtur ne jezusin kur po shof se si asht ka i perdor planin e ti tek ju. Dhe pe shof se vertet zoti është duke e ber planin edhe une jom ka postoj tema vetum e vetum qe me kuptu qe zoti dhe fjala e zoti asht e vertet shpresoj se ekom paraqit te verteten e Zotit edhe do ta paraqes ne te ardhmen. Por edhe ty abigal te pergzoj per kit tem të bukur gjithashtu edhe ty penial vertet pe kuptoj se keshtu na mund te behemi deshmues te krishtit une shum kisha pasur deshir te kem kontakte edhe ne mesengjer sepse vertet jeni te mrekullushem ti motra abigal edhe ti gjithashtu vella penial kjo është tema qe kam kerkuar qe me pa fuqin e ZOTIT ne jetrat tona se si asht ka punon edhe po shihet se fryma e shejt asht ka bon një pun të mrekullushme ne jetrat tona jam shum i lumtur edhe i gezuar qe ja kom dorzuar jeten time Krishtit qe ai te jetoj ne zemren time qe ai ta ndertoj edhe ai edi se asht pikerisht i duhuri qe mundet tna ndryshoj jeten time jeten e qdo kujt qe e kerkon edhe ne shekullin 21 ju faliminderi per kit tem edhe per kit inspirim
Pergezime per temen albani 1 dhe me vika keq qe ketu askush nuk ka treguar ate cfare Zoti ka bere ne jeten e tij apo te saj.Megjithse do ishte mire ta hapje ti me nje deshmi nga jeta jote..gjithsesi po e them une deshmin e jetes time me Krishtin prej 7 vitesh tashme.
Ka qene gusht 2003 kur une u prezantova me Krishtin.Ate periudhe une kam qene adoleshente dhe kam pasur komplekset e mia si cdo adoleshente.Nje nder komplekset e mia qe me vone u be nje stress i madh per mua ka qene Emri im i cili ishte emri i gjyshes sime dhe kjo gje me vriste dita dites.Duke qe se isha nje vajze qe merresha me shume aktivitet emri im ishte nje penges jashtezakonishte e madhe per nje femi adoleshente qe isha une.KJo gjendje dhe pse dukej apo duket si nje situate qe kalon me kalimin e kohes dhe te viteve,ne ate periudhe un rashe ne depresion te thell.Nuk di si tja ve emrin ndryshe asaj periudhe duke qene se une fillova te urreja prinderit e mi,qendroja vetem,u shkeputa teresishte nga jeta sociale dhe si pasoj filloi te me dhimbte koka jashtezkonishte shume sepse rrija pa gjume.
Prinderit e mi me te drejt u shqetesuan shume dhe pas shume perpjekjesh me psikolog apo kontrolle tek mjeku I kokes,duke bere ezhe koke nuk eshte se me diagnostikonin me gje,sepse realishte nuk vuaja nga asnjegje fizike.Deshperimishte prinderit e mi nuk dinin cte benin me dhe vendosen te me conin neper keto vende te “mira”tek njerez te ashtuquajtur te “mire”.
Udhetimi im ne keto vende ka qene shume I gjate dhe pothuajes per nje vite te tere.Ka qene shpenzim kohe,paraje dhe emocioni zhegime te herepashershme.Ne vere te 2003 nena ime mendon te me coje ne vlore tek nje vend I quajtur Guc Baba qe eshte tek xhamia e vlores,nje vend I dukshem sepse eshte n e koder.Te them te drejten me kishin ardhur ne majte te hundes te gjithe keta njerez te ashtuqujatur sherues sepse me mua nuk kishte ndodhur asgje e mire pas kontaktit me ta.Pasi shkuam dhe aty dhe pasi bem ritin shpirti I nenes time nuk gjente paqe dhe me coi dhe ne Dorez.eshte nje vend I quajtur I till ne jug shume afer tepelenes dhe duhej te gdhiheshum nje nate ne ate vend.Pasi u krye dhe ky rit nena ime u dorezua dhe vendosem te kalonim nje nate ne tepelen tek halla ime.Ate dite qe ne shkuam ishin mbleshur te tera hallat e mia qe gjithsej jan 5 dhe po kerkonin nje zgjidhje per mua,nje sherim te radhes si ato qe ju permenda me siper.Ato ndodheshin dhe vajzat e halles sime qe ne ate periudhe une nuk e dija por ato ishin te krishtera.NJera prej tyre me merr ne nje dhome vecas hallave te mia,ndersa tjetra lutj per mua,dhe fjala e pare qe ma ka then eshte?”cfare eshte ajo qe te shqeteson me te vertet?”dhe te them te drejten nuk dija ti pergjigjesha sepse per mua une nuk isha e semur por thjeshte e merzitur dhe nga kjo kasha dhe dhimbje koke.Dhe une I pergjigjem qe “asgje nuk me dhemb,pervec kokes”
Vajza e halles vazhdon”A beson ne Zot”dhe pergjigja ime ishte shum e thjeshte.”JO”
Dhe vazhdoj ti tregoj arsyet pse une nuk besoja ne zot.Ne fakte zot per mua ishin ato vendet e “mira”dhe ata njerez te cuditshme dhe te piste qe te jepnin nuska.Dhe te them te drejten me ishte neveritur ai zot,dhe vetem per ate zot nuk doja te flisja.Po r vazja e halles vazhdon dhe nuk mbaj mend tjeter cfare ajo the me pas pervec qe ZOTI qe ajo njihte ishte nje Zot I dashur dhe qe e kishte treguar dashurin e Tij dhe qe te pranonte ashtu sic ti ishe.KJo ka qene fjala qe e preku shpirtin time ate kohe por nuk eshte se qendrova shume tek kjo.Une mbaj mend qe bera lutjen e shpetimit dhe te nesermen kthehem ne tiran dhe nje qese plot me literature dhe biblen qe ato goca me kishin dhene.Nga Gushti deri ne dhjetor te 2003 nuk eshte se une lexova gje nga ato qe keto vajza me kishin dhene por kujtoja fjalet e njeres prej tyre.Ne Dhjetor te 2003 vjen vajza e madhe e halles qe me kishte folur per Krishtin dhe pasi drekojme nga mbasditja me fton qe te shkonim diku.Une pranoj dhe po ashtu dhe ime moter.Dhe rruges na thote qe do te shkonim ne nje kishe.Une te them te drejten me pelqente shume ideja e nje kishe por nuk dija cfare te prisja prej saj.Kur shkova gjeja e pare qe me ka bere pershtypje eshte ngrohetesia qe dhe pranimi qe te benin edhe pse une nuk I njihja.Ajo dite ka qene data 1 Dhjetor 2003 ne ate kishe qe sot eshte Kisha Ungjilli I Krishtit ketu ne tirane dhe qe prej asaj dite nuk reshta se frekuentuarit kete kishe.Une prisja gjera te medha ne jeten time qe te ndryshonin dhe kisha nevoj te papare per paqe.Njerezit flsinin kaq shume per Krishtin si cudi beres,nje Zot personal por une kisha te beshtire ta konceptoja kete gje.Dhe nje dite I lutem seriozishte Perendise dhe I them nje fjale qe del nga nevoja ime per ta njohur ashtu sic te krishteret e asaj kishe e njihnin.lutja ime ishte e thjeshte..”te lutem nese ti ekziston ashtu sec plot pretendojne te lutem me bind ti dhe jo njeriu”kaq I kam then dhe pas nje kohe lexoj fjalet e Urta kapitulli 3 vargu 5-6 ….beso tek Zoti me gjithe zemer dhe mos u mbeshtet ne gjykimin tend,,,,,,,,,,,,,,,,,,Kaq u desh,vec nje fjale Perendie per zemren time dhe jeta ime morri rrjedh e tjeter.Qe prej atehere nuk kam rreshtur se besuar ne Te,duke I besuar jeten time te tashmen dhe te ardhmen time ne duart e Tij.Ai Zot qe te gjithe pretendojne se e njohim u be miku im me I mire dhe Zoti im personale.
Po te nisesh te flasesh per jeten pas Krishtit nuk do te kuptoheshin te gjitha sepse Zoti eshte jashte tokesor dhe mendja jone kurre nuk do ta konceptonte qe eshte Ai.dhe nuk do te mjaftonin fjalet dhe dite per te numeruar gjerat qe ai ka bere ne jeten time.
Eshte kaq bekim qe pata mundesi te shkruaja kete deshmi sepse u ktheva pas ne kohe dhe njehere per te kujtuar me mirenjohje ate qe Ai ka bere per mua,,,megjithse kurre kurre nuk do ta di sa shume I kushtoi.
Perendia ju bekofte te gjitheve(te me falni per ndonje gabim drejtshkrimor me siper)..
Kush ka Birin ka Jeten
Jam shum i bekuar te kem gjtur kete forum. Faleminderit per mundesine.
Ndryshuar për herë të fundit nga jetonsok : 09-09-2010 më 06:40
I CLIRUAR NGA URREJTJA!
Sapo kishte kaluar ora gjashtë e mëngjesit, kur unë mora udhëzimet nga babai im , që të shkoj e të hap deren e të gjitha kafshëve dhe ti tregoj familjes që të bëhen gati te ikin nga shtepia sepse forcat paramilitare Serbe sapo kishin hyr ne fshat. Por ishte shume vonë. Dyert e oborrit të shtëpisë u rrëzuan përtoke nga një tank i madh i kalter. Një ushtar i gjatë e i maskuar, me kapi për krahu dhe më pyeti se ku ishte babai im. Por une nuk u përgjigja. Ai vendosi tyten e kallashnikovit ne veshin tim. Pastaj pyeti mamanë time për para dhe ajo i dha 80 marka. Ushtari u zemrua shume saqë mendova se do te me vrasë menjhere, por unë nuk kisha frikë. Mbeta pa ndjenja. Babai më kishte mësuar kurrë të mos dërezohem, madje edhe nëse kjo dhemb.
Babai im u vra atë ditë, dy minuta pasi që na detyruan t’ia kthenim shpinen.
Degjuam të shtënat dhe shtëpia nisi të digjet.
Babai im ishte antar i Ushtrisë Clirimtare të Kosoves. Një burrë i cili luftoi per ideal dhe u mundua të cliroje vendin e tij nga regjimi pushtues i cili sundonte mizorisht mbi vendin dhe jetet tona. Shume muaj , para se të hynin forcat ne fshatin tim, unë kisha filluar të bëja roje për babain tim ndersa ai flinte.
Të njejten ditë kur u vra babai im, ne ecem gjithë diten dhe naten , në mënyre që të kalojmë kufirin për në Shqipëri, dhe të gjejmë strehe për famijen tone. Nga Fshati Meje i Gjakoves, kemi ecur për në Prizren një ditë e një natë per te arritur ne kufi në mesditen tjeter. Pasi qëndruam në Shqipëri për tre muaj, u kthyem në Kosovë, pasi që trupat e NATO-s kishin hyrë në vend.
Kur ne u kthyem, asgje nuk kishte më e njejtë. Ishte sikur ferri te kishte shpërthyer nga zemra e tokes. Aq shum dhimbje kishte mushur zemren time. Kam qare shume ato ditë. Nderkaq isha duke u afruar dyerve të thyera dhe qëndroja para shtëpisë së djegur dhe mbetjeve mortore të njerzve që ishin masakruar ne oborrin e shtëpisë sime. Babai im, tre axhët dhe dy djemte e axhes ishin masakruar po atë ditë së bashku me 500 burra e gra në Meje të Gjakoves.
Gjatë kësaj kohe, kisha mbledhur shume urrejtje nga ekoja e të shtënave të dëgjuara në mëngjesin e 27 Prillit, të cilat me lane të rritem pa dashurinë aterore. Për shume vite përgatitesha për gjakmarrje. Gjithe këto kishin mbjelle në zemren time shume dëshirë për hakmarrje për ata mizorët…
Dhe ti mund të thuash se pse po shkruaj aq shumë për luften??
* * *
Një ditë një djale i ri, së bashku me një grup tjeter vizituan shtëpinë time të rrenuar dhe interesoheshin të mesonin historine e ngjarjes sonë. Ata do vendosnin të rindërtonin shtëpinë e djegur.
Ky djale i ri, në dorë kishe një liber që me tha se quhej Bibla. Une e pyeta se pse e mban ne dore Biblen kur ne fakt ai vete është mysliman. Ai mu pergjigj se me te vertete si origjine kam qenë mysliman, por sot une vete kam vendosur te besoj në Jezus Krishtin. Sigurisht kjo ishte dicka e re për familjen tone.
Ata me prezantuan me Jezus Krishtin e gjallë, me Atë qe sot jeton e jo me atë që unë kisha parasysh duke e pare të gozhduar në nje kryq.
Për here të pare perjetova prekjen e Jezus Krishtit të gjallë në jeten time. Ishte mbushja e cdo boshlleku qe lufta me kishte krijuar. Ishte plotesimi i cdo endre qe deri atehere kisha patur. Ishte nje permbushje e plote, qe me pare nuk besoja se do ta takoja ndonjehere.
Megjithate duke pasur frike dhe presion te vazhdueshem nga familja si dhe nga rrethi i gjere i fisit, e duke qene thjesht nje adoleshent, mendoja se me së miri do te ishte të largohesha nga kontakti me këta njerez, qe familja dhe rrethi ku jetoja i ashtuquante si “te pa fe”
Një natë isha i vetem në dhomë dhe ndjeva cuditerisht prezencen e dikujt, edhe pse nuk shihja asgjë. Kjo prezence mu be kaq e forte sa qe fillova të kem frikë, dhe e mbulova koken me batanie. Në atë cast ndjeva një zë i cili më siguroi.
Qe prej asaj nate nuk e rezistova më Zotin dhe nisa përsëri të kem kontakt me të krishteret e vertete ndryshe nga të krishteret e tjere që unë njihja deri atehere ose qe isha edhe vete.
Mora ftesen të jem pjese e një seminari i cili mbahej për here të pare pas lufte. Vendosa të jem i rregullt edhe më shume kur kuptova se ai që është i rregullt deri në fund të seminarit do të marr një shpërblim. Kështu dite pas dite, një njeri, të cilin e therrisnin bari, bëri një thirrje shume qesharake për mua, megjithese vendosa që unë i pari t’i përgjigjem. Ai tha:” Kush deshiron të pranoje Jezusin si shpëtimtarin e tij personal”?
I pari që ngita doren isha unë, edhe pse unë besoja ne Jezus Krishtin, isha një katolik i devotshem, e madje pretendoja që një ditë të behesha prift, por vendosa ta pranoj këtë Jezus.
Bariu, erdhi dhe vendosi duart mbi mua dhe unë me lot pranova Jezus Krishtin në jeten time. Atë ditë unë jam ndjerë sikur e kam takuar Jezus Krishtin, fizikisht. Përkunder përsekutimeve të ndryshme nga të katër anët, unë vendosa besimin tim mbi Shkëmb.
Përderisa koha kalonte, fillova të ndjeja paqe dhe dashuri ne vetveten time, dicka që nuk e kisha përjetuar për një kohë të gjatë, por akoma, atje thellë brenda meje, kishte ende shume vetmi dhe urrejtje.
* * *
Një ditë nga dikush mu parashtrua një pyetje: “Cfarë do të bëje , nese do takoheshe me një serb fytyrë për fytyrë”?
U zëmërova shume nga kjo pyetje dhe i thashe atij personi që kurrë të mos ma bëje këtë pyetje përsëri.
Por ai insistoi duke me thenë se unë duhej ti kërkoja Zotit të më clironte dhe të më jape force të fal njerezit të cilet me vranë babanë tim…
Atë natë, Zoti e sfidoi shumë zemren time. Ai më pyeti nese unë e dua atë më shumë se sa zëmërimin dhe urrejtjen që kisha për popullin serb? Në rrugen që është afer shtëpisë, rashë në gjunjë përpara Tij, duke qare sa mundesha, me lot e me zemër të shqyer cope, dhe vendosa ti fal ata paramilitaret si dhe popullin serb.
Ajo ishte nata ku Jezus Krishti pas shpetimit, shëroi gjithashtu edhe zemren time. Pranova paqen e Tij dhe më nuk u ndjeva i vetmuar. Isha me ne fund i lire. Ati im qiellor u bë babai im, i cili më ofroi dhe me dha dashurinë e vertete atërore qe kaq shume me pat munguar.
Pas disa vitesh në një mengjes, ndersa isha duke folur në Kishë për faljen, ndava këtë dëshmi me vellezerit dhe motrat atje duke u treguar se në zemren time është një dëshirë e madhe e cila mezi pres të realizohet.
Të shkoj e të predikoj mesazhin e Dashurisë, Faljes dhe Pajtimit me Perëndinë, pikerisht popullit Serb.
Zoti ka vendosur nje dashuri të vecantë në zemren time për atë komb megjithese unë e di, se ende mund të kem persekutime dhe kundërshtime nga njerezit qe nuk arrijne ta kuptojnë transformimin e jetes sime.
Por unë mund t’ju siguroj se kur Biri të bën të Lire, je me të vertetë i LIRË.
Nese Jezus Krishti ka falur mëkatet e mia, dhe mi fali ato ndersa ishte në Kryq, edhe ne duhet të duam qe me fuqinë e Frymes së Shenjtë, të falim te tjeret.
Sot jam 26 vjecar dhe jam bari ne Bashkësinë “Rilindja e Kosoves”
Jeton Sokoli
www.christ4kosova.webs.com
Pershendetje jetonsok,
Shume falemnderit per kete deshmi jete qe ndave me ne!
Jam i prekur thellsisht!
Derisa po lexoja, nuk mund te mos e shihja dashurine dhe pranin e Zotit Jezus ne ata rreshta.
Me vjen keq per humbjen e babait dhe kohen e veshtire gjate luftes. E kuptoj ate dhimbe, pasi vet kam humur dy prinderit dhe cdo pasuri. Me vjen keq per reagimet e njerezve. Por kur shohe se cfare ke zgjedhur, eshte e mrekullueshme.
Jeton, Zoti te ka zgjedhur per nje qellim, dhe me vjen mire qe i je pergjigjur me zemer, me mendje e me shpirt.
Zoti te bekofte.
Gregu
"Në fillim ishte Fjala dhe Fjala ishte pranë Perëndisë, dhe Fjala ishte Perëndi!"
Faleminderit shum, Gregu,
bekime edhe per ju. Fjalet tua ishin shum inkurajuese.
Përshëndetje në Krishtin.
Nuk do të doja që një temë e tillë e mbushur me dëshmi, të kthehet në një arenë debati. Debatet mund ti bëni në privat dhe jo duke prishur temat. Në vend të falenderoni Zotin për një njeri që ka njohur Krishtin në jetën e tij, filloni nga debatet kot së koti.
Jeton. Perëndia të bekoftë shumë në jetën tënde dhe jeta jote qoftë një dëshmi e gjallë për lavdinë e Zotit tonë Jezu Krisht dhe çdo hap i yti të dëshmojë atë që Krishti bëri në jetën tënde.
Nën Hirin e Tij,
ns
קָדֹושׁ קָדֹושׁ קָדֹושׁ יְהוָה צְבָאֹ
I Shenjtë I Shenjtë...
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt