Ambienti shoqeror jashte shtetit

[sakip shehu]

sa per shoket, me amerikanet dali nonjiher, po nuk u besohet atyre o vlla, se i shans e ta fusin, s'ka me trapa se kto. shoqrine tamam e kam shqiptare, dhe i llaf, shqiptaret ktu ne new york bejm shum per njeri-tjetrin. i nat isha tu prit busin me kushon, kur ndalet i shqiptar ne drit t'kuqe, na is hef shqiponjat ne qafe, e na thot, hajdeni cuna, se dhe sikur ne new jersey te shkoni do ju coj. na coi robi deri ne shpi ne mes t'nates. kurse amerikani ehst *** fare, vetem si e si te ta hedhi. perjashtim bejn emigrantet qi kan ardh kohet e fundit. pra si gjaku yt s'te behet kush

[Albo]

Ate nostalgji qe kemi ne qe jetojme ne mergim, e kane edhe ata qe jetojne ne Shqiperi, mos kujtoni se ata nuk i vret shoqeria e humbur. Ka te beje me shume me stadet qe njeriu kalon ne jete. Te gjithe njerezit pak a shume e cmojne femijerine dhe kujtimet e saj, kane nostalgji te jashtezakonshme per vitet e shkolles vecanerisht gjimnazit.

Po ja qe femijeria iken, gjimnazi mbaron pas 4 vjetesh, njerezit marrin rrugen e tyre neper shkolla, ne mergim, duke u fejuar e martuar, pra duke filluar nje jete pa shoqerine e dikurshme. Ua them keto, qe te mos kujtoni se po te ishit ne Shqiperi do te kishit ate shoqeri qe kishit ne bankat e shkolles. Nuk eshte fati qe i ndan njerezit, eshte vete jeta, dhe pak rendesi ka nese shkon ne mergim apo shkon ne shkolle ne Itali apo ne Tirane, apo leviz me shtepi ne nje qytet tjeter, apo je teper i zene me shkollen apo biznesin per te patur kohe per shoqerine.

Ajo qe me lodh mua eshte mendimi qe po te shkoj ne Shqiperi nuk do te gjej asnje nga brezi im pasi te gjithe kane marre rruget. Thjeshte nuk do i doja per shoqerine e dikurshme, pasi e kam te qarte qe koha ka bere te sajen, thjeshte doja ti takoja e shpenzoja 1 ore te cmallesha per te zgjuar dhe ato kujtimet e vjetra. Malli per njerezit eshte.

Ketu ku jetoj kam krijuar nje shoqeri te re dhe i kam dhene te njohur te gjithe atyre shqiptareve qe me ka dhene mundesia ti njoh, pavaresisht nese jane me te medhenj, me te vegjel, me te shkolluar apo nga krahina te tjera. Nuk pretendoj qe ti gjej shoket si vetja, pasi nuk thote kot populli: "Kush i kerkon shoket/shoqet si vetja ngelet pa shoqeri fare". Arsyeja perse eshte e rendesishme per mua qe te njoh dhe ndihmoj sa shqiptare te mundem, lidhet me arsyen se e di se sa e veshtire eshte mergimi ne fillimet e tij, dhe po nuk ndihmoi shqiptari-shqiptarin, atehere mos prisni qe te na ndihmoje as Zoti.

Ka nje dallim midis shoqerise dhe te njohurve. Te njohurit jane ata qe i njoh dhe me njohin kurse shoqeria jane ata qe i mban me afer, i takon me shpesh dhe ke detyrime ndaj tyre. Impenjimet e tjera te jetes ne Amerike, si puna, shkolla, problemet e ndryshme familjare qe lindin, bejne qe koha qe ngelet per shoqerine eshte shume me pak se ajo qe kaloja dikur. Mund te rri te qahem dhe une si bejne disa, por cfare do te nxirrte ne drite e qarra e hallit qe na zurri?! Kjo eshte jeta dhe pavaresisht se ne ne mergim na lodh malli per ata qe lame pas, jeta kalon ne te njejtat stade si ne Shqiperi edhe ne Amerike, problemet qe hasin njerezit jane te ndryshme vetem.

Jeta nuk jetohet duke e mbajtur gjithmone koken mbrapa pasi po e mbajte koken gjithmone mbrapa humbet ate qe te vjen perpara. Cdo stad i jetes ka bukurine e vet dhe ne cdo stad njeriu rritet shpirterisht duke mesuar dicka te re nga jeta.

[BaBy_BiRbA]

Une per vete ne shkolle, lagje apo wherever nuk kane asnje shqipetar...kam nje shoqe nja 2 ore larg...kshu qe shoqeria ime eshte e huaj..gjate peridhes 2 vjecare kam krijuar goxha shoqeri me amerikane edhe vende te tjera....por prap nuk e zene dot vendin e nje shoqerie prej 17 vjetesh qe nuk kam patur...megjithate nuk ankohem.