Sa herë që shkrimtari i flet botës në një mënyrë sado pak të re, bota ndryshon.

[Sokoli]

E paske pas seriozisht ti!

Une nga anglishtja e kam perkthyer dhe radhen fjaleve ua di por
Qenien e kam vendosur para Logjikes sepse jam ulur ne pankinen e joskeptikut, sepse besoj se ne themel eshte logjika ajo qe i sherben te qenit e jo te qenit logjikes. Ose me sakte te qenit i sherben vetes duke perdorur logjiken.

Kur kam thene "Jam sepse mendoj", thjesht e qarte kam thene "Jam sepse mendoj" dhe jo "mendoj pa kam vullnet te lire". Kjo bisede pavarsisht se nisi nga "vullneti i lire" koken e ka mbi filmin me te vjeter te botes joskeptik VS skeptik. Realiteti dhe iluzioni, e verteta dhe jo e verteta ndaj dhe permenda ate shprehje qe nuk vazhdohet te permendet thjesht per vlera muzeale. Sidoqofte do te dal dhe tek ajo pika te qenit perdor logjiken per te qene dhe renditja do te jete ashtu si e tha vertete Descartes sepse ajo shprehje ilustron pikerisht momentin kur "te qenit" perdor logjiken per te vertetuar veten.

Ti vazhdon t'a quash hipoteze "tezen qe po mbron" nderkohe qe une te thashe me siper se cfare eshte e nevojshme per nje deklarate qe te gezoje privilegjin e hipotezes. Pra na sill ndonje shembull se nuk eshte ende hipoteze.

Duhet te kuptosh qe une nuk po mundohem te mbroj te verteten (sepse mendoj se ajo s'ka nevoje per mbrojtje) por nuk po arrij te dot te bindem per deklaraten tende.

E kuptoj qe flet per nje iluzion total qe zevendesoka realitetin dhe me vjen mire qe ben kete sepse:

Qe te flasesh per nje realitet total qe zevendeson te verteten, ne rastin tone Jeten, ti je duke bere nje krahasim. Qe te besh krahasim ti duhet te nisesh nga nje piknisje dhe me nje deduksion minimal deklarata jote "Jeta eshte nje iluzion" implikon qe ti njeh nje jete tjeter e cila nuk eshte iluzion.
Si fillim kjo deklarate nuk te lejon te ulesh ne pankinen e skeptikeve te cilet mendojne se eshte e pamundur te gjendet e verteta dhe rrjedhimisht ajo nuk egziston.
Por une te lejoj te qendrosh ulur pergjysme ne pankinen e skeptikeve sepse kemi nevoje per dije.
Pra meqenese ti "deklaron" qe Jeta eshte nje iluzion, dua te me flasesh shume per ate jeten tjeter qe ti njeh e nuk na qenka iluzion. Ne te vdekshmit nje jete njohim, n'dac' ne realitet, n'dac' ne iluzion total nje jete njohim. Ndaj na ndihmo te njohim.
Mos harro qe po flasim per deklaraten "jeta eshte nje iluzion" pasi ti e perdore fillimisht si pergjigje ndaj pyetjes "perse jeton nese nuk beson ne vullnetin e lire".

Prova per vullnetin e lire eshte ftesa per vetvrasje qe t'u be 2 here. Nje here nga une me shaka e nje here tjeter nga kulla me me pak shaka. Vetvrasja eshte ajo qe e ndan njeriun nga kafsha (te cilat vazhdojne te konsiderohen si qenie qe nuk kane vullnet te lire).

Filmi i njohur:

Vullneti i lire dhe iluzioni nderthuren qarte ne parashikimin qe do te te bej. Nese dikush vret veten trupi i tij nuk do te kete me jete. Nese ti arrin te me provosh qe ky eshte nje iluzion dhe ne trupin e ti ka ende jete at'here ti provon qe e verteta egziston, por ndodhet diku tjeter dhe nuk je me skeptik.

Eshte shume e vertete qe iluzjoni dhe e verteta kane nje unifikues, dhe ai eshte njeriu. Po ashtu eshte shume e vertete qe ato nuk mund te egzistojne dot pa njera-tjetren. Klecka eshte se nese ato nuk egzistojne dot pa njera tjetren dmth qe e e verteta eshte e vertete dhe iluzjoni eshte i vertete. Nese iluzjoni eshte i vertete athere ai s'eshte vecse nje iluzjon. Por qe te mos qorrollepsemi shume :

Praktikisht :
Qe e verteta te egzistoje ajo nuk ka nevoje e as mundohet te hedhe poshte iluzjonin por i mjafton te provoje veten ne realitetin e saj.
Ndersa iluzjoni nuk verteton dot pranine e tij pa ndihmen e te vertetes sepse ai nuk provon dot veten pa deduksion. Pra iluzjoni mbahet gjalle vec duke rrezuar te verteten duke provuar veten indirekt ne cilindo realitet qofte, ndersa e verteta ne realitetin e saj nuk ka nevoje te hedhe poshte iluzjonin per te deduktuar qendrueshmerine e saj, ajo ben parashikime te cilat vertetohen me ane te eksperiences se limituar njerzore...
(e verteta sipas perkufizimit te Adlerit gjithmone)
Keshtu qe duam s'duam dalim prape tek iluzjoni yt zevendesues i realitetit qe njoh une...

Dhe une mbes tek teza ime fillestare qe nese iluzjoni egziston, ai eshte iluzjon dhe cdo produkt i tiji eshte iluzjon.


Me perkufizo pak te lutem termin "iluzjon" dhe po pate kohe tregome pak si funksioni logjika jote per te arritur ne perfundimin qe "Jeta eshte nje iluzjon".

Gjithashtu te ftoj te shkurtojme gjatesine e posteve.

[Sokoli]

Kulla:

Si u varka vullneti i lire nga instikti per te mbijetuar? Kur une flas per VULLNET TE LIRE, flas per nje vullnet te lire qe arrin te mposhte cdo lloj instikti. Vete shmbulli i vevrasjes qe ke permendur eshte shembull perfekt i vullnetit te lire qe mposht instiktin e mbijeteses.
Nje individ ka potencial, alternativa, mundesi qe te zgjedhe ne te levize apo jo nga shinat kur treni eshte duke ardhur.

[Diabolis]

http://forums.philosophyforums.com/index.php?

[korçar]

Na qe mos na qe! Je shume i parashikueshem ne argumentimet e tua, gati gati femijenor. Futi ndonje teke, a dopjo, po ashtu...

Seriozisht apo me shaka, eshte e njejta gje. Kjo per te thene se po mos jesh dogmatik nuk mund te pohosh asgje, bile as nuk mund te jetosh. Dogmatizmi i jetes eshte se duhet te jetosh!

Ti perktheje nga cgjuhe te duash. Une e perkthej nga gjuha origjinale e autorit (mburrem posi jo) dhe neqofte se te bera ate verejtje eshte ne radhe te pare ne shenje respekti per autorin qe ti vete citove. Respektimi i te drejtave te autorit. Kur citon Descartes duhet ti permbahesh asaj qe ai ka thene dhe jo ta cakerdisesh thenien sipas qejfit tend, te pakten kur e ben kete gje beje te ditur dhe thuaj qe parashkruan mendimet tende...

Te paravendosesh qenien perballe llogjikes eshte nje gje absurde sepse qenia (njeriu ne kete rast) nuk mund te beje pa llogjiken dhe anasjelltas. Te dyja ndersherbejne njera tjetren keshtu qe leri vleresimet krahasuese per dy gjera (a jane vertet dy gjera?) qe smund te ndahen nga njera tjetra. Per me shume qenia (ne percaktimin e mirefillte, pra te shumepranuar) nenkupton llogjiken ne vetevete. Pra nuk mund te thuash qenie duke hequr menjane llogjiken. Nuk ndahen! Ncuk, ncuk...

Vertet shprehja ilustron momentin kur "te qenit" perdor llogjiken per te vertetuar veten (me gjithe llogjiken bashke). Por pa llogjiken ky vertetim smund te behej (ja ku eshte pandashmeria) dhe ne cdo rast fillimi (çapi) i vertetimit eshte llogjika. Vetem kur vetevendosesh ne nje pikeveshtrim MATERIALIST mund te besh ndarjen e tyre. (Sidoqofte jemi akoma, ose me sakte "je" larg zbatimit te ketij divorci.)

Mos llafos kot, kur me thua se duhet te te jap shembuj qe te shndrroj te ashtuquajturen hipoteze ne hipoteze te vertete. Une i tregova arsyet e paraqitjes se kesaj teze por duke qene se nisma ishte "hipoteza" tende e egzistences se vullnetit te lire une po pres nga ty te me japesh shembuj e prova. Kur e ke topin ne kembe mundohu te driblosh vete dhe mos ja paso kundershtarit...

"Skam nevoje te mbrroj te verteten..." Leri lajkat te lutem shume, une kujtoja se po diskutoja me nje "kokemadh" sipas paraqitjes qe dikush te beri ketu ne forum...
Atehere meqe e verteta spaska nevoje te mbrohet e leme fare diskutimin, e mbyllim ketu. E verteta ka nevoje te mbrohet ne nje diskutim dhe neqofte se e analizon mire kete qe sapo thashe do te dalesh tek perfundimi se iluzioni eshte i shumenevojshem (teze e Niçes kjo). Mbase kur thua sdua ta mbrroj te verteten deshiron te thuash se ti e njeh kete te vertete por qe te dy e dime shume mire qe jo, nga njera ane sepse nuk mundesh dhe nga ana tjeter sepse e verteta s'egziston (po shprehem ne rrjedhoje te rolit qe kam marre ne kete rast). Une e di shume mire qe e verteta neqofte se egziston, ESHTE dhe cfaredo te themi ne ajo gjithmone do te jete, por pikerisht sepse ne nuk e njohim ajo duhet mbrrojtur. Mbrrojtja ne kete rast eshte sinonim i perpjekjes per njohuri, per zbulim.

"...deklarata jote "Jeta eshte nje iluzion" implikon (ndersjell) qe ti njeh nje jete tjeter e cila nuk eshte iluzion." Ska gje me te thjeshte per tu kundershtuar (kontestuar po te duash) : une nuk njoh nje realitet tjeter qe nuk eshte iluzion por njeh nje te ashtuquajtur "realitet qe nuk eshte iluzion" qe pikerisht iluzioni me paraqet si te tille, pra si jo-iluzion si REALITET. Ja ku iluzioni eshte iluzion, por kjo sndryshon asgje. Do me? Ja pra cfare me lejon te ulem ne banken e skeptikeve megjithese do me kishte pelqyer te me cilesoje si agnostik (qe gjithashtu jane skeptike, mbase me nje fare doze relativiteti).

Prova per vetevrasje na qenka prova per vullnet te lire??? Qesharake! Qesh-mburracake do te thoja! Vetevrasja ka gjithashtu nje shkak bile ne mos qofte shkak vete. Pra vetevrasja ka nje shkak dhe ky shkak perzvogelon vullnetin e lire ne xero me bisht. (Te lutem mos me pyet pse, se pastaj u arratisa fare nga forumi!) Ketu hidhemi tek ajo qe quajne/quajme DETERMINIZEM. Per te ta bere me te qarte (se e shikoj qe do lodhem kot se koti) ti qe te me provosh egzistencen e vullnetit te lire duhet te me japesh proven e dickaje krejt te PAKUSHTEZUAR (inconditionné - ne frengjisht po duhet te kete pak a shume te njejtin ortograf ne anglisht) nga e cila rrjedhin te gjitha kushtezimet e tjera. Nje shembull i tille eshte Perendia, gjithesesi hipotetik i paprovueshem. (Po te ve ne dijeni se Kanti ka qene nje nga te paret qe e ka perfolur kete problem te cilit ai vete nuk i gjeti zgjidhje - e la pezull, mbase nuk ka zgjidhje - e te tjeret aq me pak. Do kisha dashur te prektheja nje nga tekstet e tij por pertoj, mbase njehere tjeter.)

"Unifikuesi i se vertetes dhe iluzionit eshte njeriu." Aman te keqen ku te shpie mushka? "Nese iluzioni eshte i vertete athere ai s'eshte vecse nje iluzion." Dhe pastaj cfare, ku eshte thelbi i kesaj? Po çarmatosem vete para nje kundershtari qe eshte armatosur me kruajtese dhembesh qe e mban si shpate. (Apo eshte iluzion?) Me duket se ta ka enda te leshosh pohime te pakuptimta, te pakten te paargumentuara. Nga pertacia apo paaftesia?

Patjeter qe e verteta ka vetem nevoje per te provuar "veten" ne realitetin e saj por pikerisht kete gje ajo s'arrin ta beje dot... sepse nje iluzion i vetem e hedh poshte. (E verteta ne kete rast merret si sinonim i nje realiteti qe veteqendron pa bashkejetesen me iluzionin ; ajo per çka po flisnim ne nje nga postet e mesiperme). Nje pyetje : cila eshte e kunderta e pohimit "Te gjitha macet jane te hirta." Se mos me pergjigjesh : "te gjithe qente lehin!"
Nuk po zgjatem me ne lidhje me ate paragrafin ku ke cituar dhe Adlerin se po te shikosh mire pergjigjen e kam cenuar me lart ne keto qe sapo shkruajta.

Teza jote fillestare??? Po avash o tu befsha! Nuk dua te bejme shere per autoresine e argumentave por kur une them "Jeta eshte iluzion" nenkuptoj se iluzioni egziston dhe se cdo produkt i tij eshte iluzion. Pra ky iluzion (po perseris veten) na jep iluzionin e nje realiteti (ai qe ti quan THE REALITY) dhe qe ne te vertete eshte nje iluzion.

Pyetjes se fundit i jam pergjigjur mjaft me keto qe thashe, nuk dua te perseris veten me gjate. Por qe une te te jap perkufizimin e iluzionit me duhet paraprakisht te njoh iluzionin - si realitet - gje qe smund te bej pasi teza ime konsiston pikerisht ne te thenit se nuk mund te dime asgje. Pak a shume ne imazhin e Pyrrhon_it antik. Per kete shiko dhe postin numer 87.

Sa per gjatesine e posteve mos u shqeteso se se shpejti nuk do te kete me fare pasi do te jesh i detyruar te njohesh se nuk ka prova te gjetshme per egzistencen e vullnetit te lire dhe si rrjedhoje nuk ke mundesi te tregosh egzistencen e tij te mirefillte. Me nje llaf do pushosh se hedhuri valle. Do ngelem kokoshi i vetem i kotecit dhe te tera pulat per mua! (Njoh njeren qe nuk do ti vije mire per kete. )

[armandovranari]

Mirembrema juve

Korcar, nese nuk do kishte vullnet te lire, pra gjithcka do ishte e DETERMINUAR, at'here ti dhe Sokoli nuk do ja vlente fare te benit debat ketu. por nese merrni mundimin e debatoni kjo nenkpton se ju te dy e pranoni Vullnetin e Lire.
Nese Sokoli eshte i determinuar te mendoje se ka Vullnet te lire dhe ti i determinuar se nuk ka, me kaq ky muhabet mbyllet. Debati nuk ka kuptim meqenese asnjeri prej jush nuk ka mundesi te vendos vete.

Ne fakt, per mua duhet sqaruar pak Finaliteti dhe Determinizmi sepse ngaterrohen shpesh si koncepte.
Determinizmi eshte disa llojesh, me i forti eshte ai i hekurt, pra gjithcka eshte rob i procesit shkak-pasoje dhe ky nuk i le vend fare vullnetit te lire.
Ndersa Finaliteti eshte me "i bute". Finaliteti ka te beje me teper me qellimin perfundimtar te nje procesi ose te jetes sone. Finalieti i le vend vullnetit te lire, por e gjitha synon te shkoje drejt nje pike te caktuar, Finales. Dhe prape kjo finale eshte shume e gjere, ajo ne nenkupton gjendje te pergjithshme dhe jo skenare te detajuar e hermetik sic paraqet Determinizmi.
Finalitet psh. eshte qe njeriu eshte nje qenie e krijuar per te besuar dhe per ti sherbyer Perndise-sipas pozitave fetare.
Ose njeriu eshte nje qenie sociale.

Jeta eshte Iluzion! Iluzioni eshte nje pjese perberese e gjithe kesaj game te madhe qe eshte jeta. jeta eshte jete. Kjo fryme ka ardhur nga filozofite paralizuese te azatike, kineze dhe indiane.

Realiteti eshte iluzion! Ketu me kujtohet pikepamje e grekeve te lashte se njohja njerezore eshte Opinion (Iluzion) dhe jo njohje e vertete. Njohja njerezore eshte gjithmone ne ndryshim, por kjo nuk tregon tjeter vecse qe ajo eshte nje mjet i njeriut per te manipuluar me realitetin. Realiteti i mirefillte, pa pranine e mendjes njerezore, dmth i kulluar i pakonceptuar, eshte i panjohshem dhe mund te thuhet fare mire se nuk ekziston.
Realiteti ekziston vetem per ne. Pra ne nje fare menyre edhe njohja e drejtuar nga jashte, drejt realitetit shnderrohet ne njohje drejt vetevetes dhe ne perpjekje per te zgjeruar brenda vetes kapacitetin koncpetual tonin.
Dhe qe te thuash se realiteti eshte iluzion eshte njelloj sikur te thuash kete qe thashe une me lart. Po edhe? Iluzion ne krahasim me ke, me ate qe nuk ekziston?

E verteta. Sokrati thoshte: Kerkimi per te verteten (absolute) eshte kerkimi i cuditshem sepse nderkohe qe ne e kerkojme nuk e zoterojme ate, pra ne kerkojme dicka qe nuk e dime si eshte, dicka qe nuk e njohim dhe as e kemi zoteruar ndonjehere me pare.

Dhe sa per Vetevrasjen, pse nuk na qenka prove e vullnetit te lire?

[korçar]

I falem nders profesor Vranarit qe pati shpirtmiresine te na rikujtoje perkufizimet e determinizmit dhe finalitetit... megjithese do kish qene me e lehte te thoshte qe te hapnim fjalorin ne te njejten faqe ku po lexonte dhe vete.

Tani une sikur thashe qe do arratisesha nga forumi po te me pyesnin pse vetevrasja nuk eshte prove e vullnetit te lire... Por megjithate nuk po te bej qejfin.
E ke thene dhe vete pse ajo nuk eshte prove e vullnetit te lire. Rilexoji mire ato qe ke shkruar dhe beju nje sinteze, permbledhje.
Vetevrasja eshte pikerisht pasoje e nje shkaku (nuk po rri te shpjegoj pse mund te jete shkak, pune e gjate shume) dhe si rrjedhoje vullneti i lire nuk egziston. Cilatdo qofshin konditat ne te cilat ndoshesh, kur ben vetevrasje ka gjithmone nje arsye qe rrjedh nga nje arsyetim (qofte ky i shthurrur) qe rrjedh nga nje shkak e keshtu me radhe... pafundesisht. Kaq he burre!

Tani me jep nje shembull ku vetevrasja nuk ka asnje shkak...

PS : Me kishte ngelur dhe pak kohe, skisha cfare beja.

[armandovranari]

Dmth ti me vullnet te lire kupton veprime idiote, pa asnje arsye dhe motivim? Atehere i bie qe vetem handikapatet mendore paskan vullnet te lire meqe kryejne veprime te cilat ne te shendoshet zor se u gjejme kuptim. E po keta qenkan fatlumet ?
Pas cdo lloj veprimi gjendet Motivimi dhe jo thjesht Shaku. Ky eshte shume i gjere, duke filluar qe prej gjenetikes dhe perberesve te tjere te natyres determinante deri tek vecori te personalitetit, perendise, rastesise etj perberes me natyre jo-determinante.

Per Motivimin nuk po e hap fjalorin, mbase po te kesh kohe zotrote e zgjidhim ketu mes nesh fshatce.

Kam vetem nje pyteje?Si mendon- A eshte i njoshem prej njerut determinizmi, pra ligjet te cilave ju neshtrohet historia, jeta jone, ndoshite etj?
pastaj vazhdojme ...

[Sokoli]

Eshte ora 3 pas mesnate e jam teper i dropbitur per te folur gjate, por do te desha te sqaroj dicka qe ma kerkon me ngut cdo presje dhe epitet qe ke perdorur ne postimet e kesaj teme.

1- Une, nuk e kam koken e madhe sepse, jam rritur me tollona.
2 - Ti qenke nje kallauz qe djeg fshatin vec per t'u dukur.
3 - Ai person qe nuk zoteron forcen e karakterit, sado dije te demonstroje, mbet mjeran ne syte e vetes dhe mbjell mjerim dhe nder te tjere.
4 - Ne qe po debatojme ketu duhet te jemi te ndergjegjshem per cfare servirim si dhe ku e servirim.
5 - Ju qe lexoni kete teme beni mire te mos ngaterroni ato qe degjoni me ato qe shikoni.
6 - Ata qe mendojne se e verteta nuk egziston nuk dine as te genjejne.


Meqe ma paski zmadhuar koken me pahir, po bej si koke e madhe e po them dhe une nje thenie sic bejne kokat e medha:

Edhe sikur vullneti i lire te mos egzistonte, une do t'a krijoja!

[korçar]

O Armando te them te drejten nuk ma ka enda te debatoj me nje bir te devotshem te perendise. Ky eshte difekti me i madh qe ke ti!

Sidoqofte, per te riardhur tek motivimi i cili eshte e njejta gje me shkakun vetem se per perkufizimin e tij perdoren fjale te tjera, veprimet idiote jane gjithashtu te determinuara nga biokimia e njeriut, si tek te gjithe njerezit, vetem se arsyetimi kete radhe nuk kalon nepermjet ndergjegjies, ose pak fare. Eshte nje proçes pak me shume animalesk (kafshor). Kjo eshte e gjitha. Tani ti nga e pe qe veprimet idiote nuk kane nje shkak, dhe si rrjedhoje nuk na qenkan pasoje?
Pas veprimit gjendet motivimi dhe jo thjesht shkaku, thua zoterote ; motivimi rrjedh nga shkaku, bej te qarte une. Pra motivimi eshte nje lidhesi midis shkakut dhe pasojes, kalimi nga shkaku tek pasoja, qe eshte gjithesesi i zberthyeshem ne "pjese" me te vogla te cilat qeverisen nga shkaqe dhe pasoja me te nendheshme.

Une do mundohem ta zgjidh agallarçe njehere... se eshte e vetmja menyre qe ju pershtatet juve, ne mos qente dhe kjo e tepert.

Dhe qe te te pergjigjem a eshte i zbulueshem determinizmi, duhet me perpara te hedh poshte ate tezen time se jeta eshte iluzion. Nuk kam qejf ta flak tutje te pakten deri atehere kur te dal dikush qe mund ta kundershtoje. Jo se e kam provuar se jeta eshte iluzion por pasi askush nuk mund te me provoje se jeta eshte realitet, atehere dhe ajo ngelet nje mundesi e vlefshme, me e vlefshmja.


Une nuk e di se cfare jane tollonat, mbase ke dashur te thuash tallona! Megjithate te siguroj se kishte nje ushqim qe nuk ishte me tallona dhe shume i perhapur, ushqimi i preferuar i skatofileve. Ja pse mund te kesh gjithesesi koken e madhe...

Nuk e di cfare duhet menduar kur dikush qe e ka shpalosur tere biograficken e tij ne forum, si dhe qe nuk i vjen zorr te hedhe firmen nen "krijimet" (cvaj halli) e tij, te akuzon per mendjemadhesi, per shitje mendsh! kur pikerisht i akuzuari nuk ka asnje fare identiteti te treguar! Nejse, nje gje te vetme, rruajini mire veprat se e gjithe bota ka dale per tua vjedhur, te gjithe mendjen ne ju e kane.

Per ta perfunduar kete ceshtje po i referohem titullit te temes.
"Kur bota ndryshon shkrimtaret hane nje "petull" (me tallon dhe ajo) sic e hanin dhe kur ajo skishte ndryshuar, dhe ata qe ja lejojne vetes te bejne pohime te tilla jane petulla e shkrimtareve. Cilimi burra (dhe me besoni ska fyerje me te rende), qe mendjelehtesia ju ka kalbur palcen."

Ti, apo ndonje tjeter, krijoni me nder nje "petull"...

[Sokoli]

Atyre burrave te urte e te mencur te Korces, atyre tregtareve me nam e me mend plot ti u paske trasheguar vetem emrin e qytetit, e ma ke vene per pseudonim, se arroganca e gazrat qe leshove s'tregojne per gjak te paster korcari jo.
Une gjerat e fshehta, gjerat jetime e pseudonimet i kam urryer gjate gjithe jetes e ndaj e ve dhe ate nenshkrimin. Po arsyeja kryesore qe ve nenshkrimin eshte se ka plot njerez pa karakter, skeptike si puna jote, qe nga pertacia, edhe sikur karakteri te egizstonte ne nje doze te caktuar e mbysin me thonjte e arrogances. Krijimet e mia, ne nje fare menyre, jane pjelle e jotja se njerez si ti jane bere shkas qe ato te lindin ne mua.
Korcaret qe njoh une, jane njerez te bute dhe me karakter e te gjithe ata qe i thone vetes korcar sot e nuk i kane keto vecori, te shkojne te pyesin gjyshet e tyre plaka se ku u jane mpleksur fijet e trashgimise.
Ti nuk e ke lexuar mire ate zgjedhimin qe te kam bere me siper sepse aty mbizoteron termi "force e karakterit" term ndaj te cilit ti je krejtesisht i verber.
Sa per tallonat, kujtoja se do e kuptoje se per c'tallona flas. Por meqe ti e ke rrotulluar muhabetin rreth Mbeturinave Ushqimore Trupore te bej ftese te mos i vertisesh shume neper goje se do mesohesh keq pastaj e s'do besh dot pa to.
Ti nuk po arrin te kuptosh qe nuk me kercet shume se kush del i fituar nga debati, apo nese kush derdellit me me arrogance mbi egzistencen e vullnetit te lire. Aq me pak te te mbush mendjen tende apo timen. Bindjet e mia tashme i kam krijuar, dhe ti me c'po shoh gjithashtu. Por mua me vjen keq t'u servir ide te tilla njerzve qe vuajne per ide, dhe e kam fjalen per lexuesin qe ngaterron opinionin me shtypin. Te flasesh c'te vjen per mbare per tema te tilla eshte si te thuash sheqeri eshte i embel e perse te mos e ha tere jeten. Po hae sa te fryhesh, vetem kujdes kur e ndan me te tjere se ka plot njerez me semundje sheqeri. Prandaj te them o korcar qe ti s'ke karakter, por te pakten mos u mundo te krijosh tipa te tjere si vetja jote me mesazhet qe shperndan.

Njeriu eshte nje qenie shume e pjerdhur per nga natyra e tij, dhe nese nuk zoteron karakter apo forcen e karakterit, ai kthehet ne nje qenie te dhjere.