Ndaleni kete Maskarade !

[shigjeta]

Dita,
kenge tjeter e perpunuar nga Francesk Radi eshte "Oj Zogo". Ndersa si kenge qe eshte mbeshtetur ne motivet popullore, ato te veriut, eshte kenga "Humba Pranveren" kenduar ne festivalin RTSH'98. Nuk e di nese te kujtohet, por mua me ka pelqyer kur e kam degjuar.

StterollA
bie dakort me ate qe thua me lart se perpunimi i kenges ne rryma te ndryshme e ben te njohur ate, tek fans te ketyre rrymave, por nga ana tjeter kenga popullore ne kete rast humbet origjinalitetin, per te cilen dallohen ato kenge. Mendoj qe eshe ky origjinalitet qe i ben ato te vecanta.

[ganoid]

Mendoj se shqetsimi duhej ngritur ne 90 por jo tani. Pse?
Sepse ne vitet 90 asnje nuk degjonte muzike popullore por degjonim ´te huajat.
Corasoni ka permendur diku djemte e detit dhe "Jakup Ferrin" qe eshte me te vertet kryeveper 100.
Me kalimin e kohes (96) shqipot filluan te kthehen tek muzika qe kane ne vena pra ajo shqiptare vecse muzika e huaj la dicka ne shijen e tyre. Keshtu qe edhe kengetaret mundohen ta gjejne 100% shijen e degjuesit(pra mix).
Per kete arsye kohet e fundit gjithe kengetaret jane orjentuar nga folklori shqiptar dhe i pershtatin me muziken bashkekohore.

Me vjen keq qe ai "xhaxhua" qe ka shkrujt ate artikullin tek koha jone nuk i pelqekan ata tre cunat tullac te shemtuar te cilet kendojne kenget popullore por te perpunuara. Atij (dhe atyre qe mendojne si ai) i them se nuk eshte ai i cili vendos nese eshte mire apo keq qe modernizohen kenget por eshte forca me te cilen e pelqejne degjuesit keto kenge.

Cdo gje e vendos tregu (dmth kerkuesit qe jane njerzit). Nqs tregu nuk i do me populloret ashtu sic kane qene por i do te modernizuara atehere le ti fusin ne muze nqs kane frik se mos ju humbasin kenget e vjetra. Se do nje pensionist te degjoje gerneten e Laverit nuk eshte e thene ta duan te gjithe.
Te gjithe kendojne per popullin. Vetem jo te gjithe behen popullor por vetem ata qe kendojne bukur.

Hajt shnet!

[Dita]

E drejte Mariglen!

Eshte tregu ai qe percakton. Por gjithcka varet edhe nga cilesia e mallit qe ofrohet. ka dhe nga ata qe e quajne veten kengetare e po percudnojne kenget popullore shqiptare, pa pike shije dhe e keqaj eshte se po mbijetojne. Shijen e perpunon edhe media dhe televizionet qe i transmetojne luajne nje rol direkt ne kete mes. Ata perfitojne se paguhen per transmetimin, por demi qe behet eshte i madh.


"Balada per Jakup Ferrin" eshte me te vertete shume e bukur. Kur e kam degjuar per here te pare, kam thene me vete, O Zot ta dinte Jakup Ferri se ne cfare ritmi po i kendojne, dhe kam qeshur. Por ta degjosh e ridegjosh eshte me te vertete e bukur dhe te mbetet ne mendje.


LIDHJA per tek BALADA per Jakup Ferrin





Kenge tjeter qe perfshin elemente muzike popullore me nje tekst tmerresisht te shkurter eshte

"Mallkimi" nga Bojken Lako.


U rafte shiu e u befte balte, gjer ne gju.


Perseritet shume here por melodia instrumentale qe e shoqeron eshte madheshtore dhe e thekson gjemen e mallkimit.





Une jam per perpunimin e kengeve dhe sjelljen ne ritmet e kohes, vetem jo ne shdnerrimin ne kendim ne ngjyra greke dhe serbe. Kjo eshte vdekje per traditen popullore.

[Andrra e Jetes]

Epo ketu u katandis shqiptari nga muzika ruso-kineze e festivaleve me aksione e traktoriste qe martohen me mesueset e gezonte fshati socialist!Rrofte muzika e mejhaneve e ciganeve te Ballkanit,njerezit me zor nuk ndjekin muziken...Koha e antivlerave vazhdon qe me festivalet e shpifura komuniste,"Shamia e aksionit!"

[Redi]

Andrra e Jetes ka kapur nje pike qe askush nuk e ka permendur me pare dhe pikerisht Muziken e Lehte.
Pra thuhen shume gjera ne lidhje me perpunimin qe i behet muzikes popullore, por duhet pare dhe se ne cfare drejtimi behet ai perpunim.
Per tju dhene nje shembull; Para disa kohesh u futa ne nje dyqan kinez dhe ndersa po shihja disa gjera per te blere, degjoja nje muzike qe me ngjau komplet si muzike shqiptare. Ktheva koken dhe pashe qe ne nje televizor qe ishte aty, por jepeshin kenge kineze. U cudita aq shume sa nuk mund ta imagjinoni. U perqendrova qe te degjoja me mire dhe vetem fjalet nuk ishin shqip, pasi cdo gje dukej e "tille".
Natyrisht eshte qesharake te mendosh qe ishte muzike shqiptare, por mua me erdhi keq kur mendova se cfare na ishte servirur tere keto vite dhe cfare kemi marre ne per muzike te lehte. Dicka komplet e importuar nga Kina.
Prandaj dhe eshte nje gje kur perpunohet muzika popullore ne ate te lehte dhe eshte nje gje tjeter kur ajo e lehte nuk eshte aspak shqiptare, megjithese i eshte servirur shqiptareve per vite me rradhe.
Gjithashtu, dhe vete muzika popullore ne shume raste ka ndikimin e atyre te huaja. Cfare nuk degjon aty brenda, motivet lindore turke jane teper te pranishme, ashtu si ato greke, sllave etj.
Eshte e vertete qe publiku vendos, por harrohet qe publiku degjon ato qe i serviren dhe nuk mund te zgjedhe dicka tjeter qe nuk ekziston ne treg.

[s0ni]

Redi dicka e tille me ndodhi dhe mua. Kisha disa minuta perpara se te me fillonte provimi, dhe po studioja ne makine. Kur degjova muzike shqiptare nga nje makine qe sapo erdhi ne parkim. Isha 100% e sigurt qe muzika ishte Shqip. Shkova ti flisja kesaj vajze, dhe per cudi pashe qe kishte flamurin Israelit varur ne makine. Jam cuditur pa mase.

[Dita]

Nje lajm POZITIV ne lidhje me perpunimin e muzikes popullore.



Nga gazeta LOBI

http://www.lobi.com.mk



"TUNG TUNG” ME ALBUM NXJERRIN ALBUMIN “RRUSHI I KUQ”
GËRSHETIM I MUZIKËS POPULLORE ME XHAZIN




CD-ja përmban i përket një zhanri që më së miri mund të përshkruhet si etno-xhaz. Është bërë një përpunim i këngëve popullore shqipe, duke bërë një shkrirje me muzikën xhaz, apo xhaz i lehtë (light jazz), deri diku edhe bluz, thonë anëtarët e grupit “Tung tung”, Adnan Ajdini, Afrim Aziri dhe Bashkimi Aziri


Arlinda KALISI


“Në dëgjim të parë, muzika e CD-së në fjalë, nuk të përkujton aspak melosin popullor. Kur CD-në e dëgjon një i huaj, i cili nuk e njeh melosin tonë popullor, s’do t’i shkojë fare mendja se bëhet fjalë për muzikë popullore shqipe”, thotë Adnan Ajdini, njëri nga anëtarët e grupit “Tung Tung”. Kur kjo CD ishte dëgjuar nga dëgjues të huaj ajo ishte pëlqyer shumë. Ata ishin fascinuar kur kishin mësuar se fubdamenti apo thelbi i kësaj muzike sihin këngët tona. Kjo, sipas Ajdinit, ka ndodhur edhe gjatë inçizimit, ku kureshtja ka qenë e madhe edhe tek profesionistët e muzikës, kompozitorë, inçizues, mjeshtër të zërit etj.


Dëgjuesit shqiptarë e kanë më të lehtë që të përjetojnë këto melodi, kurse pas disa çasteve u kujtohen edhe këngët.


“Stili i muzikës dhe interpretimit është i butë, i këndshëm për vesh, për shqiptarët dhe të tjerët. Është një muzikë e qetë dhe relaksuese”, thotë Adnan Ajdini.


JO PËRDHOSJE, POR MODIFIKIM


Ideja për të bërë një CD të këtillë ka qenë e kahmotshme. Ajo kishte mundur që të realizohet vetëm pasi anëtarët e grupit kishin arritur një përvojë përsa i përket muzikës. Grupi kishte shfrytëzuar rastin që me pak investime të jetësonte projektin.


“Që të bësh një punë si kjo duhet përvojë e mirë. Ky grup vepron prej 15-20 vjet duke kultivuar zhanret e ndryshme muzikore”, thotë Ajdini.


Grupi ka filluar me muzikë popullore. Anëtarët e grupit e duan atë, e kultivojnë dhe e interpretojnë me kënaqësi. Por ata adhurojnë xhazin, bluzin dhe zhanret tjera.


“Me plot përgjegjësi bëmë një gërshetim të muzikës popullore shqipe dhe xhazit. Nuk guxojmë të përdhosim dhe ç’vlerësojmë muzikën popullore, siç ndodh me disa të ashtuquajtur artistë”, thotë Ajdini.


Anëtarët e grupit thonë se me nxjerrjen e CD-së ia kanë arritur qëllimit, si në interpretim, përpunim, aranzhman, cilësi, në aspektin teknik dhe dizajnimin e kopertinës. Tani ngel se si do ta vlerësojë publiku.


KOMERCIALJA NË PLAN TË DYTË


Qëllimi i nxjerrjes së një CD-je të këtij lloji nuk ka qenë komercial.


“Si zakonisht aty ku ka komercializëm mungon vlera, ose ka më pak vlerë. Ne kemi qenë entuziast dhe s’kemi menduar fare për përfitimet materiale. Asgjë s’kemi bërë pa vullnetin dhe dëshirën tonë”, thotë njëri prej anëtarëve të grupit, ndërkohë që mendimi i tij miratohet edhe nga të tjerët.


Ata janë optimistë se këtë muzikë do ta pranojnë një numër i konsiderueshëm i dëgjuesve, dhe mendojnë se me këtë CD sadopak e “kanë mbushur zbrazëtirën përsa i përket kësaj muzike”.


Ata thonë se ndjehen të kënaqur që kanë arritur që të japin kontributin e tyre në afirmimin e melosit popullorë dhe modifikimin e tij, duke e gërshetuar me një zhanër që, kohët e fundit, është trend përmasash botërore.


“Besojmë se po të ketë fatin CD-ja që të depërtojë jashtë vendit, do të ketë efekt më të madh në afirmimin e muzikës dhe kulturës sonë në përgjithësi”, thonë ata.


Kjo është CD-ja e parë e grupit “Tung Tung”. Aty janë përfshirë këngët shqipe: “Rrushi i kuq”, “Hajde malenake”, “Kur hëna del”, “Esmerja”, “Hajredin pasha” dhe “Laje ti moj goce” dhe dy instrumentale sikurse “Make Me a Memory”, nga G. Washington dhe “Tequila”. Interpretimi është gjithashtu specifik, me instrumentet: saksofon, xhaz bateri dhe sintisajzer.


EDHE MËTEJ KËSHTU...


Anëtarët e grupit “Tung Tung” kanë ndërmend të vazhdojmë me këtë krijimtari edhe në të ardhmen.


“Këtë lloj krijimtarie aspak nuk e përjetojmë si diçka të rëndë dhe të vështirë. Ne gjejmë një kënaqësi shumë të madhe. Muzika për ne është dimension tjetër ku gjejmë prehjen dhe ku mund të shprehemi”, thonë ata.


Atyre u krijohet një kënaqësi e veçantë kur dëgjojnë se muzika e tyre po pëlqehet. Kjo u jep kurajo që të vazhdojnë me punën që e kanë nisur.
Grupi vepron në kushte të pavolitshme pune. Ata kanë probleme të ndryshme: mungesë të lokalit për të ushtruar, mungesë mjetesh finansiare për të paguar inçizimin, kontaktimin me njerëz të muzikës siç janë producentë muzikorë, reklamimin etj.


ANËTARËT E GRUPIT


Adnan Ajdini ka lindur më 15 mars 1969, në Shkup, ku ka diplomuar në Fakultetin e Informatikës, pranë Fakultetit të Shkencave Natyrore-Matematikore. Tani punon në Bankën Popullore të Republikës së Maqedonisë, në drejtorinë për teknologji të informatikës.


Afrim Aziri, ka lindur më 2 dhjetor 1969 në Shkup. Ka studjuar në Fakultetin e Shkencave Natyrore-Matematikore në Prishtinë, drejtimi Gjeografi. Punon në TVM, programin në gjuhën shqipe si përgjegjës i programeve muzikore.


Bashkim Aziri, ka lindur më 22 gusht 1976 në Shkup, ku ka kryer edhe shkollën e mesme. Merret profesionalisht me muzikë.


----------------




Prej ketij grupi nuk kam degjuar gje, por kam degjuar muzike nga nje tjeter grupi xhazi i cili ka ne perberje pese anetare. Vetem njeri prej tyre eshte shqiptar nga Kosova dhe te tjeret zvicerane. Te gjithe jetojne ne Zvicer, grupi po ashtu funksionon aty.

Quhet KAPSAMUN.


Dhe ka kete faqe ne internet:


http://www.kapsamun.com


Ne faqe mund te gjeni shume me teper informacion per ta.
Njera prej CD-ve te tyre quhet "Mesnate" dhe eshte shume e bukur.

[sydylimri]

Hi miq te dashur ,hi BRARI.Lexova dhe une artikullin , dhe vedosa te them dhe une mendimin tim.
Me pelqen muzika shqiptare , si ajo popullorja ,dhe kjo modernia. Me pelqen Laver Bariu , por me pelqejne dhe Drimsat. Nuk e di por nuk kam frike , nga keto eksperimente qe bejne disa te rinj (me njohuri a pa njohuri muzikore e folklorike ) me muziken tone popullore .Nuk kam frike se jam i sigurte per nje gje , gjerat me vlere sado vite , sado rryma a moda te ndreohen do mebten me vlere dhe do vazhdojne te jen burim frymezimi per brezat e ardheshem. Por njekohesisht nuk duhet haruar dhe dicka tjeter , muzika ashtu si dhe gjithe artet evulon , perpiqet te gjej menyra shprehese te reja, ndjenja te reja , perpiqet ti pershtatet e te pasqyroj nje realitet tjeter . Pastaj ndikimi i muzikes perendimore a muzikes se ''zeze'' eshte nje fenomen nderkombetar e jo vetem shqiptare. Gjithmone njeriu eshte i ndruajtur dhe i frenuar qe te pranoje nje mendim a nje ide te re dhe megjithese nuk jam i sigurte per vlerat e rymes se re muzikore ne shqiperi ,une do doja te prisja e te shikoja me kalimin e viteve ca do jetoje dhe ca do shuhet. Muzika shqiptare ka nje problem shume te madhe, anen ekonomike ,dhe ky eshte nje faktor shume negativ pasi nuk u jep mundesi artistave te jetojne dhe te meren me kete art kaq te bukur dhe te na zbukurojne dhe ne jeten sadopak, ndaj le ti lem ata ti rinj dhe a pa pantallona te grisura , qe shajne e qe bejne , te bejne kryengritjen e tyre te vogel . Ja mendo mos ekzistonin dhe ata , do degjonim vetem Eminem.Le mos te jemi kaq te ashper dhe nese duhet te bejme kritike duhet te bejme kritik per t e regulluar e jo nga frika se mos perdunohet a bastardohet folkolri jone popullor. ''Djelli mbulohet me shosh'' thoshne disa pleq te mocem

[sydylimri]

Dielli nuk mbulohet me shosh !

[Dita]

Shikoni sa interesante veprimtaria e nje grupi shqiptar.




Aventura e artistëve nga Mallakastra në Francë në grupin “KAN” me këngëtarë të folkut botëror. Pas zbulimit të liderit francez Eric Marchand në Festivalin Folklorik të Beratit, prej disa vitesh ata janë pjesë e një projekti të suksesshëm në Francë dhe regjistrimin e dy albumeve

“Kënga” e katër shqiptarëve, muzika ku Zoti ëndërron


Çfarë qenka ajo ndjesi shqiptare që të huajt me vend e pa vend, e quajnë ekzotike?
Kur francezi Eric Marchand erdhi në Festivalin Folklorik Kombëtar të Beratit, tre-katër vjet më parë, mendonte se shija për muzikën folk ballkanike, mund ta çonte drejt një zbulimi shqiptar. Dhe ishte grupi polifonik i Mallakastrës me Guri Rrokaj, Vladimir Shehaj, Ali Shametaj dhe Fatmir Tahiraj. Katër burra mbi të tridhjetepesat që këndonin pa instrumente. Marchand, ky perëndimor prej vitesh kishte pelegrinazhin nëpër botë në ato që vende që kishin traditë dhe kultivonin folkun. Kërkues, novator, i hapur ndaj kulturave, muzikës së popujve të tjerë i propozon katërshes nga Mallakastra, të jenë pjesë e grupit të tij eksperimental ndërkombëtar, të këngës polifonike e monodike (a capella). Sot ky grup i quajtur “KAN” mbush tre vjet nga krijimi. Po të duam të luajmë pak me emrin e grupit, mund të thoshim se aty gjen një origjinë shqiptare: ndërmjet “kan” dhe “kangë” (në gegërisht). Ansambli i vogël i Mallastrës u bashkua në Bretanjë, ku ndodhet streha dhe laboratori i kërkimit muzikor të Eric Marchand, me pjesën tjetër të trupës që vinin nga vende të ndryshme të botës, dhe të çuditshme.
Ishin “Tenore de Santu Predu” ansambël nga Sardenja, Fransy Gonzales nga Galicia, Bassey Kone nga Mali (Afrikë) dhe vetë Marchand këngëtar e instrumentist.
Manaxheri i disa koncerteve për grupin shqiptar, Viktor Sharra, i cili ka shoqëruar në Francë edhe ansamble të tjera si Familja e famshme Lela e Përmetit, apo “Shqiponja” e Tepelenës, tregon se “Kan” sjell një përvojë të re eksperimentale në muzikën folk.
“Janë të gjithë këngëtarë tradicionalë, me veshë dhe asnjë prej tyre nuk di të lexojë notat. Puna konsiston në faktin që secili prej tyre zgjedh këngë të vendit që përfaqëson të cilat mund t’i këndonin bashkë. Dhe nuk ishte e lehtë të gjeje këngë që të plotësonin këtë kusht”, - shpjegon manaxheri Viktor Sharra.
E veçantë për katërshen nga Mallakastra, duke mos qenë këngëtarë lokalë, zërat e tyre hynin në një gamë më të gjerë muzikore, duke u adoptuar më lehtë e më mirë, me ritmet spanjolle, bretone e afrikane.
Koncerti i parë erdhi po vitin e takimit të grupit, në 2000. Ishte suksesi në skenën e Teatrit “Kuarc” në Bretanjë. Në vitin 2001 realizojnë të parën CD. Kohët e fundit, kanë dhënë koncert në Korsikë, Poitier dhe Perigeux të Bretanjës. Pas dy ditësh, ansambli “Kan” përgatitet për një regjistrim të ri. Manaxheri shqiptar Sharra shpjegon se kjo muzikë të cilën media franceze si “Le monde” e “Liberation”, e cilëson si “muzika për të cilën Zoti ëndërron”, ende nuk mund të shitet jashtë Francës.

Repertori
Edhe “Xhan-xhan, vetullaholla”
Ashtu si pjesëtarët e tjerë të “Kan”-it, edhe shqiptarët në çdo koncert kanë në repertor tre-katër këngë popullore. “Shëndëllia”, rrallë njihen me këtë emër, ansambli polifonik i mallakastrës, këndon thuaj gjithë këngët e Jugut shqiptar, por dinë të jenë të manovrueshëm edhe me trevat e tjera. Këngët kryesore të cilat janë përfshirë edhe në CD-në e “Kan”-it, regjistruar në vitin 2001, janë shumë të njohura për të gjithë ne: “Legjenda e Ago Ymerit”, “Më dërgoi babai me shqerra”, “O Margarita, ku je”, “Dasma”, “Dil Pasha se kam pak punë” dhe shumë e njohura “Xhan-xhan vetullaholla”. Në këto polifoni shqiptare përzihen jehonat e isove nga Mali, Sardenja, Bretanja e Galicia. “Askujt nuk i vritet veshi”, komenton manaxheri në vite i grupeve folk, Sharra. Interpretohen këngë të origjinave të ndryshme. Maliania Kone këndon në “bambara”dhe në “bobo”, sardët dhe galiciani, këndojnë në vetën, Marchand në ritmet bretone dhe shqiptarët këndojnë shqip. Por ndryshe nga të tjerët ata munden të këndojnë ndonjëherë edhe bretonen. Kështu kryqëzohen gjuhët, dhe qëllimi nuk është që kjo përzierje e formave të pabarabarta polifonike të jenë me çdo kusht në harmoni. “Një temperament shumë larg asaj që e kemi zakon të dëgjojmë nga muzika oksidentale”,- do thoshte lideri dhe krijuesi i “Kan”, Eric Marchand.

Pelegrini i kulturave
“Të gjithë ne funksionojmë mbi bazë të traditës orale. Për të kuptuar se cili është koncepti i tyre i ritmit, melodisë, modeleve, masës, duhet të hysh seriozisht në mendimin muzikor të njerëzve me të cilët punojmë, për të ditur cilët janë kufijtë, interesat që duhet të ruajë një këngëtar”,- shpjegon Eric Marchand. Ky njeri ka punuar gjatë dhe me kujdes me të zgjedhurit e tij. Ka vizituar dhe udhëtuar nëpër vendet e shtëpitë e tyre dhe ka regjistruar shumë nga repertori i tyre. Në skenë, akoma më shumë në regjistrimin e CD-ve kërkohet që çdo këngëtar të jetë në funksionin muzikal të tjetrit. Ndërsa roli i Marchand-it është që ansambli të japë maksimumin e mundshëm. Duke respektuar identitetet artistike të secilit, bretoni Marchand dhe pelegrinazhi i tij ia ka dalë mbanë: të eksplorojë në takimet mes kulturave të përbashkëtat dhe dallimet, duke luajtur mes kufijve të tyre.