Hapa deren, lashe te gjitha gjerat mbi krevat dhe nisa te studjoj cdo cep te asaj dhome...vetem pluhur, zbrazeti, lageshtire,
ajer i mbyllyr, gjera te lena aty ketu...duket qe kur ke ikur, ke nxituar...dhe une pas kaq kohesh rikthehem te veshtroj pluhurin, zbrazetine, lageshtiren...te mar fryme ne kete ajer te mbyllur, te shoh gjerat qe ke lene ti ketu...pse nuk i ke mare me vete???ti e dije qe do kthehesha?(ti gjithmone e ke ditur kete!! prandaj dhe i ke lene...per te me thene qe "nga ty nuk kam shpetim")
...me kishin munguar...te gjitha me kishin munguar...kjo dhome qe dikur nuk qendronte asnje minute e heshtur, ky divan ku rrinim me ore te tera perpara televizorit, kjo tavoline e vjeter kur uleshim e luanim letra derisa merzitesha se e beje lojen me hile...kjo...ajo...keto...te gjitha...gjerat tona...me kishin munguar...momentet kur na mbetej qejfi per hic mos gje, per ato castet e pajtimit...me munguan...netet e pafundta zgjuar, ditet e pafundta duke qeshur me ty (cdo gje qeshte ne pranine tende) prandaj dhe muajt kalonin aq shpejt me ty...dhe mua me mungonte ai ritem alert...prandaj u riktheva, duke e ditur qe ritmi nuk egziston vecse ne te kaluaren time...u ktheva tek ato qe dikur kishin me teper rendesi edhe se une...gjerat e tua...pa Ty...
duke eksploruar cdo cep te dhomes, gjeta pertoke endrrat e mia...
i mora, i veshtrova dhe ndjeva dicka te lagesht...ato qanin...
...kishin kohe qe me prisnin...
Krijoni Kontakt