Eksperimente me heshtjen

[Dita]

Bastuni


Humbur ngjyra prej ditës kur e verbuan,
Që t’ia nxirrnin sytë kur ta gjenin të pambrojtur.
Jehona e fjalëve që vijnë nga larg,
me rryma ajrore, dallgë oqeanesh, prehur në brigjet,
përcjellë në qelizat e trurit, mbetur gjallë
nga përpjekjet për shpëlarje.
Çfarë shpëtoi, ndjen thellësinë e dhimbjes së kohëve;
Bastuni për të verbuarin.

[pluhur]

Dita, ti shkruan shume bukur. Me pelqejne shume poezite e tua. Uroj qe te vazhdosh keshtu, si nje Dite e bukur me diell e re endacake, me ujevara qe zbresin me vrull nga lartesite e qe anembane sjellin pyje e drite.
Ndoshta e tejkalova pak. Ama ajo qe dua te them ngelet. Urime dhe te vazhdosh keshtu.

[Dita]

Pelqimin per shkrimet e kemi reciprok PLUHUR

Me e reja .......Piktori i portreteve....skene makabre....... po si mundet t'i portretosh kokat e keputura nga trupat .....tmerr!


Te falenderoj per cka ke shkruar!

Dita

[Dita]

Të paktën peshqit të notojnë në ujëra



-Gjendja-

Dita natës po i merr ende jetë,
Po fryjnë erërat, po mblidhen retë,
I marrosur qielli nga sëmundja
Me vapë natyrën po pëlcet.

S’kanë avulluar krejt lumenjtë,
Detet akoma mbushin thellësitë,
Peshqit notojnë të lumtur në ujëra,
Pa ditur se fundi po i pret.



-Sqarimi-

Me gurë goditës mos verbohem?
Me vrer pa ngjyrë mos helmohem?
Me kujë nënash mos mbulohem?
Thonë e nevojshme e Toka qetësohet.



-Fjala-

Të nisje të ndëshkoje mashtruesit,
Filizat e tu në mëkate tek i cysin,
Në emër të të madhit në qiell,
Të ngrihen njëri-tjetrin të mbysin.

Jetë njerëzish të fundosin në gjëma,
Në librat e shenjtë lutjet t’i ndrydhin,
Martirë të shpallen për përtejjetën,
Nga ata që sytë njerëzve i mbyllin.

Vepra që Zoti ua shpalli profetëve?
Përpjekja e njeriut për vendin në jetë?
Lufta e përjetshme për pushtet?
Bekuar prej mashtruesve me mbulim,

Në një kohë kur përpjekja vazhdon,
T’i afrohen të pashpjeguarës në kohë,
A është vepër Zoti a evolucioni,
Ajo çka shohim sot në botë.

U duhet dikush t’u hapë sytë,
Që të kuptojnë marrëzinë.



-Lutja-

“Nis derdhjen qiell”, lutet e përvëluara,
“të paktën peshqit të notojnë në ujëra”.

[dikeafajtore]

e mrekullueshme, struktura, figuracioni, gjithcka
urime

[Dita]

Të qeshësh a të qash


Vëlla i dashur, kur me fjalë ndodh të vrasim,
Kur mërzisë së ditëve zemrat i zbrazim,
Pa kuptuar në fund, përballë njëri-tjetrit presim.

Të qeshësh a të qash, për njëri-tjetrin frymë e gjak.
I falur je për gjithçka sot e në mote të vijë,
Vëlla i dashur, për ty do të flijohesha me shpirt.



Mbërthyer të dy në një dhomë ku një film gëzon,
Në ekranin e atij qe njerëzit budallalleps thonë.
“Dikush që nga larg po na sheh”, me vjen zëri në vesh,
“E vetme s’qenkam me të tilla mendime”, me zë të lartë qesh.
Sa mirë kur në hapësirën miliardëshe aq i vogël je,
Sa në flagrancë private s’kujtohet kush të të gozhdojë,
A veç varfëri prej burracakësh kjo që shpirtin ta pushton?
Ngujuar të mëdhenjtë nëse këtë ide fikse e çojnë në kokë,
A ndoshta hiç s’e vrasin mendjen, se ka të tjerë pafund,
Që për flagrancat e tyre u duhet të heqin mund.
Big Brother*, gjigand i satelitëve që ndrisin frikën si kometë,
Do të biesh ti, a pa përjashtime veten ta ngujojmë përjetë?



Të qeshësh a të qash,
Të mbyllësh gojën a të shpërthesh në maraz,
Më e lehtë sytë drejt ekranit t’i mbash.

Çudi, dhe bijë e vetme të ndodhë të jesh,
e sigurtë se me mijëra Big Brothers**,
i ke pas vetes duke të ndjekur në jetë.



*Big Brother - Vella i Madh
**Big Brothers - Vellezer te Medhenj

[drini_në_TR]

Filmi me i bukur eshte kur sheh "jeten tende" ne pasqyre... aktore te vertete te ngjarjeve te verteta. Por vecse askush s'e ka telekomanden ne dore per te kthyer filmin mbrapsh... cfare thuhet, behet, jetohet, s'vjen me... hiken andej nga erdhi. Besoj se s'e kishe fjalen per filmin Dita ... per ate ndjenje te pavetdijshme kur je duke ndjekur dicka ne nje cast. Me ndodh edhe mua... eshte e verteta, ndjenja ne vetvete, vetem ajo te thote se kush je, cfare ben, cfare te nevoitet.

Kaq.
drini

p.s. ai do të të vij kur s'e pret

[Dita]

Drin te pershendes!

Per BIG BROTHER........besoj si term ne perdorim, do te kesh degjuar patjeter per te......vellai i madh i perbere prej mijera, miliona vellezerish te vegjel qe pergjojne jeten e gjithsecilit prej nesh e qe bashkuar japin gjigandin qe i ka ne dore dhe satelitet e qe zbret deri ne jeten tende private e te vezhgon do apo nuk do ti..... Vezhgimi lidhet me ate nese ti je i madh apo i vogel...ne kuptimin cila eshte rendesia jote ne shoqeri. Nese je aq i vogel, sa me ty mos lidhet gje, je i vezhguar ne nje mase te kufizuar. Ndryshe, po te ishe i madh, si "pulle poste" nga mbrapa i ke perhere...... ndaj nese ti per t'iu shmangur nje vezhgimi te tille i uron vetes te jesh i vogel, atehere mos eshte "varferi prej burracakesh"........te medhenjte nga ana tjeter ne shumicen e tyre nuk e vrasin mendjen shume per kete vezhgim te "pislleqeve" te jetes se tyre, se pikerisht se jane te medhenj e te tjere iua kane nevojen, e dine se jane te tjere ata "qe per flagrancat e tyre u duhet te heqin mund"...... mendo pak per zgjidhjen e kesaj ceshtje.

Edhe nese bije e vetme te ndodhe te jesh (mos te kishe vella ne gjak e ne fryme), prape e vetme s'do te ishe ne bote.....do te kishe plot vellezer qe nga pas do t'i kishe.........a eshte kjo TE QESHESH a TE QASH .......mendoje njehere edhe vete.

[Dita]

Këshilla


Fal por mos harro, këshilla e Njeriut të Urtë;
Fal se jeta e tillë është, me ulje dhe ngritje,
me uri dhe etje, me ngrënie dhe tretje.
Ndryshe përbrenda do të gërryheshe e hiçi do të mbeste,
gjallesë pa vlerë në turmën e të mjerëve,
që shpirtin ia falën grahmave të fundit para vdekjes.
Lartësuar para shkaktarëve të dhimbjeve,
që pas dhënies së mandatave,
u falin një buzëqeshje veç të përulurve:
« Ku jeni ju lypësit, ne gati për t’ju ndihmuar ».

Fal, por mos harro, këshilla e Njeriut të Urtë;
Sa keq që më të shumtët mes falësve harrojnë,
e shkelin mbi vuajtjen e hequr në shpirt thellë.

Me faljen prej gërryerjes shpëtuan,
Me harresën fytyrën e shndërruan.
Njeri i Urtë, shkeljen me këmbë e merituan?







(Sa falës njohën këto vite të fundit të historisë sonë, sa prej tyre u kthyen në ngrënës të vuajtjeve të veta, sa prej tyre shkelën mbi emrat e qeshën paturpshëm nën thundrat e shkaktarëve të dhimbjeve, sa rezistuan, sa u dorëzuan, sa luftuan e sot vazhdojnë të luftojnë, sa mendojnë se jemi pushtuar e sa dëshirojnë ta shohin përpjekjen e tyre si një çlirim, sa... sa... Një Njeri i Urtë t'i mblidhte gjithë këto "sa" e të ulej të shkruante historinë tonë, atë të vërtetën, të vuajtjeve dhjetëra vjeçare që mbuluar me një tis modern përsëri vazhdojnë)

[Dita]

Brendi


Nën fryrjen e buzëve të zbehta, të pathënat me gjuhën në kapërthim.
Nën veshët e rraskapitur, prej mbarsjes me fjalë pafund një rënkim.
Nën krahët e kryqëzuar, gjurmë zanore prej shpirtit në shtrëngim.
Nën njollën e errët të natës, një puthje pa emër gjen prehje mbi syrin tim.