Eksperimente me heshtjen

[Eagle]

Dita, me pelqen menyra si shkruan. Poezia e fundit eshte me e mira e jotja.
Je fantastike....

[Dita]

Eagle te falenderoj per fjalet e mira. E qe m'i ndjek krijimet akoma dhe me shume.

Dita!

[Dita]

***


E diellit që me natyrën qesh,
Një rreze e bukur që lind e vdes.
E shpirtit që buron mirësi,
“marrëzia” e luftës për drejtësi.

E netëve heshtja natyrës veshur,
Me eklipse hëne në qiell magjepsur.
E ditëve shpresa për mrekulli,
Ndriçuar brenda me pafundësi.

[Dita]

(Eklipsi me i fundit i henes ndodhi ne naten mes 15 dhe 16 majit.)

[deti_bajri]

Dita,

Bera nje kalim te shpejte ne gjithe kete faqe tenden. Kam filluar te krijoj idene e stilit tend, asaj cfare ti thua me vargjet e tua.
Qe ne krye bie dicka ne sy; ti ke shume filozofi ne gjitha krijimet e tua, ke shume mendim, ndoshta me shume nga "c'duhet" te kete. E them kete sepse une besoj se duhet te kete nje raport me te barazpeshuar mes mendimit dhe figurave artistike, perndryshe mendimi e "demton" poezine.
Por kjo nuk do te thote se ti nuk perdore figura artistike, perkundrazi; une thjeshte po flas per raportin mes mendimit filozofik dhe mesazhit qe percjell, me anen artistike te krijimtarise poetike.
Edh dicka tjeter. Asnjehere mos mendo qe te krijosh "cikle", meqense une besoj se ti i shkruan direkt e ne forum. Ato krijohen me kohe, pasi ti seleksionosh dhe ti peshosh me mendje te ftohte.

Ndoshta e zgjata shume me "kritika"...por ne te vertet poezia jote flet shume, ndoshta me shume se shume nga poezite e autoreve te tjere qe kam lexuar. Dije nje gje, askush nuk ka lindur poet as shkrimtar, te gjithe jane bere te tille, ndoshta se bashku me ata ka lindur shpirti poetik, te tjerat kane ardhur "rruges".

Edhe nje here urime,

[Dita]

nga Deti Bajri

Dita,

Bera nje kalim te shpejte ne gjithe kete faqe tenden. Kam filluar te krijoj idene e stilit tend, asaj cfare ti thua me vargjet e tua.
Qe ne krye bie dicka ne sy; ti ke shume filozofi ne gjitha krijimet e tua, ke shume mendim, ndoshta me shume nga "c'duhet" te kete. E them kete sepse une besoj se duhet te kete nje raport me te barazpeshuar mes mendimit dhe figurave artistike, perndryshe mendimi e "demton" poezine.
Por kjo nuk do te thote se ti nuk perdore figura artistike, perkundrazi; une thjeshte po flas per raportin mes mendimit filozofik dhe mesazhit qe percjell, me anen artistike te krijimtarise poetike.
Edh dicka tjeter. Asnjehere mos mendo qe te krijosh "cikle", meqense une besoj se ti i shkruan direkt e ne forum. Ato krijohen me kohe, pasi ti seleksionosh dhe ti peshosh me mendje te ftohte.

Ndoshta e zgjata shume me "kritika"...por ne te vertet poezia jote flet shume, ndoshta me shume se shume nga poezite e autoreve te tjere qe kam lexuar. Dije nje gje, askush nuk ka lindur poet as shkrimtar, te gjithe jane bere te tille, ndoshta se bashku me ata ka lindur shpirti poetik, te tjerat kane ardhur "rruges".

Edhe nje here urime,

Deti,

te falenderoj me gjithe zemer per gjithe sa ke shkruar.

Lidhur me poezine e vleresoj si kritiken me me vlere qe me eshte bere deri me sot ne forum. Me ndihmon te kuptoj se cfare duhet te ndryshoj ne menyren time te te shkruarit.

Per mendimin si baze e poezise....ne rastin e kesaj teme eshte akoma dhe me shume i theksuar. Eksperimentimi me format e ndryshme te heshtjes e kerkon ate, por ajo cka me shkruan ka akoma me shume vlere (lidhur me raportin mendim - figura artistike), keshtu qe do ta kem parasysh per vazhdimesine.

Ne lidhje me krijimin e mbledhjen e poezive ne cikle. Ndoshta e kam praktikuar, sepse me eshte dukur dhe me e lehte per syrin orientimi im dhe i atyre qe kane lexuar brenda temave qe kam hapur. Por eshte e drejte cka thua, se rigrupimi dhe seleksionimi behet pas kohesh me mendje te ftohte.



Nese e ndjek vazhdimesine e kesaj teme, apo edhe ndonje tjetre te hapur prej meje me poezi, kritikat jane te mirepritura perseri.
Te falenderoj edhe njehere!


Shendet!
Dita

[Dita]

Akuzën se…


Akuzën se gjëmat i mbulojnë me pëlhura të ndritshme,
E hodhën pas shpine si gjithë të tjerat deri më sot.
Xhevahiret në doçkat e zonjave kanë gojë vetë
E flasin me gjuhën që akoma s’kam mundur ta mësoj.

Deshifrojnë palodhur sy e shpirtra ngujuar të mbetur
Në atë parajsë, ku e pamundur Zoti të mos ketë patur dorë,
Ku fushat shkrihen hijshëm me kodrat, thepisur me malet,
Ku pyjet të dendur gjelbër thyejnë kaltërimin në qiell.

Lumenj që qajnë rrëmbyeshëm e dinë edhe të qeshin,
Tek rrugën gjejnë, palodhur të derdhen në detin,
Që në dy ngjyra ndahet, ku kripa ndryshe flet,
ëmbël derdhet ajo mbi ranën e gjurmë dhimbjesh sjell,

Thepisur mbi shkëmbinjtë, të egër si njerëzit vetë.
Deshifrojnë palodhur njerëzit e kësaj parajse,
Në vite, dekada, shekuj një gjuhë pakuptueshme,
Që prej nga lart nën uniforma të ndryshme i gjëmon.

Akuzën se gjëmat i mbulojnë me pëlhura të ndritshme,
E hodhën pas shpine si gjithë të tjerat deri më sot.
Xhevahiret në doçkat e zonjave kanë gojë vetë
E flasin me gjuhën që akoma s’kam mundur ta mësoj.

[Brari]

Shume e bukur kjo poezi...

[Dita]

Te falenderoj Brari!

[Dita]

Buzëqeshja


Do të luhej me buzëqeshjen e falur,
Nga një i zhgënjyer humbjesh të njëpasnjëshme,
A ndonjë i palodhur prej lëvizjeve në gjumë.
“E imja një ditë, një natë, një muaj, një vit,
a e pe zoçkën si iu skuqën faqet kur më pa në sy.”
Sekreti, fjalët mos mbërrijnë deri në veshët e saj,
Që me një fjalë do ta rrëzonte kalanë e rërës,
Ngritur mes mashtrimesh endacake.

Një buzëqeshje që një jetë zgjat,
Përçudnuar një shpirt prej një keqdashje,
Mbi kokën e qelbur duke mbajtur brirë.