Aborti, Kush ka te drejten e jetes?

[Anakondakiss]

Shpresoj se ne jeten reale mos te me duhet te bej nje zgjedhje te tille, por nese do te gjendesha perballe nje situate ku vendimi im per te abortuar do te perballej me mundesine per tu mbetur sterile, atehere une do te zgjidhja te lindja femijen, sepse nuk dua tu heq mundesine per te ardhur ne jete atyre femijeve qe UNE do te vendos te lind(dua te them kur une vendos te mbetem shtatzan).

Nuk e di sa eshte kuptuar nga ato qe une kam thene dhe me pare, por nje nga rastet ku une mund te zgjidhja abortin (jo ne lidhje me shembullin e mesiperm)eshte atehere kur une kam mbetur shtatzan pa e vendosur, apo zgjedhur vete.

Me respekt, Anakondakiss.

[Estella]

N.q.s nje femer merr vesh se ajo nuk do te kete me mundesi per te lindur nje femije mbas abortit qe ajo do te kryeje, nuk besoj se ajo do te abortonte.
N.q.s eshte e vetmja mundesi per tu bere nene atehere nje person me ndjenja te verteta nuk do te abortonte.

Prandaj edhe kam theksuar se varet nga situata. Kjo eshte pikerisht njera nga situatat qe aborti te mos kryhet.

[baobabi]

Nuk kisha idene mbi abortin para se te shihja nje film amerikan ne televizionin shqiptar ku trajtohej problemi i abortit.

Ne film u bene demonstrata te medha pro dhe kunder abortit, foli kisha e kush nuk dha mendim.

Aty e kuptova cfare ishte aborti dhe po pershkruaj pak ketu.

Skenari ka keto protagoniste

1. Shoqeria
2. Femija
3. Nena
4. Babai

Secili prej ketyre elementeve ka rolin e vet.

Shoqeria e konsideron krijimin e njeriut si nje vullnet reciprok te nenes dhe babes, dhe kete e sanksionon me ligj.

Shoqeria vendosi me ligj se deri ne tre muaj prej fekondimit i njeh te drejten prinderve qe te vendosin per krijesen.

Pas kesaj periudhe askush ska me te drejte te vendose sepse femija quhet njeri dhe jeta e tij mbrohet nga ligji.

Pra njeri quhesh pas tre muajsh qe nga momenti i fekondimit.

Afati prej tre muajsh eshte percaktuar per aresyet e njohura qe jane shendetesore dhe sociale.

Aresyeja kryesore eshte ajo shendetesore. Pra shoqeria eshte e detyruar qe te mbroje femijen por gjithashtu edhe nenen.

Ne kete rast i jepet e drejta nenes qe te mos demtohet nga shendeti i vet dhe t'a abortoje femijen para muajit te trete.

Afati prej tre muajsh u vendos ne konsultim me sistemin mjekesor i cili percaktoi se deri atehere embrioni eshte ne zhvillim dhe se teknikisht aborti mund te kryhej pa shume komplikacione.

Kjo eshte e lidhur edhe me anen sociale te ceshtjes.

Meqenese femija ska fuqi qe te ushqehet vete dhe te mbijetoje, dikush e ka per detyre qe t'a beje kete. Ne qofte se vullneti i krijuesve pra nena dhe babai mungon atehere ngelet qe shoqeria te kujdeset per kete gje.

Porse edhe shoqeria vete nuk eshte e interesuar qe te mbaje dhe rrise pa hesap femije.

Duke qene se shoqeria detyron prinderit qe te rrisin femijet deri ne moshen 16 vjec atehere ajo eshte e ndergjegjeshme se duhet qe ti njohe te drejten qe te lindin aq sa ka takat.

Gjithe ky kontekst vjen nga marrja e kontaktit seksual si nje e drejte qytetare.

Dmth, by default, ky veprim qe ne fakt ne shumicen e rasteve kryhet per qejf, eshte nje e drejte njerezore dhe se veprimi me qellim krijimin e femijes eshte nje ceshtje biologjike dhe sociale.

Une nuk e di nese do vije ndonje dite qe shoqeria do heqe dore nga ky lloj qejfi dhe do e perdore kontaktin vetem per riperteritje

Por derisa te vije ajo dite nuk mund te pranohet qe nga cdo kontakt te linde femije se kjo nuk do ti pergjigjej ritmeve te zhvillimit.

Pra u njihet prinderve e drejta te vendosin si dhe koha e duhur per kete.

Ketu kuptohet se nena do te favorizohet sepse aty zhvillohet femija.
(brenda tre muajshit te pare)
Problemi me i madh eshte kur Babai e do femijen dhe nena jo.

Ne kete rast femija nuk mund te abortohet nga nena ne menyre te nje aneshme. Kjo mund te behet vetem kur vendoset qe te shpetohet shendeti i nenes.

Porse kur babai nuk deshiron dhe nena do atehere ligji nuk i njeh te drejte babait.

Dmth ligji i njeh te drejte prinderve vetem ne shume pak raste

Edhe politikat mjekesore simulojne metodat mbrojtese dhe pjese e abortimit eshte keshillimi i vazhdueshem per mos kryerjen e tij.

[Estella]

te falenderoj i dashur per c'ka ke sjelle ne kete teme.
Te respektoj per mendimet dhe komentet e dhena.

Me respekt
Estella

[Estella]

Dr. S. AKSOY
Abortimi çdo herë ka qenë temë diskutimi nga ana e mjekëve, filozofëve, avokatëve dhe teologëve prej këndëvështrimeve të ndryshme. Këtu do të përmendi vetëm disa prej këtyre argumenteve dhe do të mundohem të vij në kokludim rreth
etikës së abortit. Në të vërtetë, ne do ta marrim parasysh vetëm etikën e kësaj praktike veç më shumë të shpërndarë dhe në shpërndarje e sipër, në të gjitha
viset e botës. Aborti është shkatërrim i qëllimtë i fetusit në mitër, apo çfarëdo lindje e para kohe me qëllim që të shkaktohet vdekje e fetusit. Siç është evidente në definicionin e dhënë, qëllimi është që të përfundohet jeta e një krijese të gjallë, që e bën abortin temë kaq kontraverze. Hipokrati ka shënuar në betimin e
tij të famshëm: "Nuk do t’i jap leje gruas që të shkaktojë abortin". Historia e abortit shkon aq larg prapa, ndoshta edhe më tepër. Si është e mundur që aborti, i cili është në kundërshtim me urdhërat bazik të praktikës mjekësore, siç janë "Mos dëmto" apo "Respektoje jetën njerëzore", të jetë aq thellë i rrënjosur në historinë e asaj praktike? Çka kanë bërë (dhe më tej bëjnë) punëtorët shëndetësorë që të pakësojnë numrin e aborteve
që gjenden në një shkallë të lartë?
Dy lloje parimore të indikacioneve janë definuar për "përfundimin e shtatzënisë". Lloji i parë, i quajtur "indikacione mjekësore", në të hynë 1) Kur vazhdimi i shtatzënisë do ta rrezikonte jetën e gruas shtatzënë, apo shëndetin fizik dhe psikik të saj, apo madje edhe të fëmijës, në përmasa shumë më të mëdha sesa po
të ndërpritej shtatzënia, 2) Po të ekzistonte rreziku, po të lindej foshnja do të kishte abnormalitete fizike dhe mentale që do ta ç’aftësonin seriozisht.
Lloji i dytë i indikacioneve, të ashtuquajturat "indikacione sociale", janë më të ndërlikuara dhe ndryshojnë mes kulturave dhe epokave kohore. Disa shembuj janë: shtatzënitë që rezultojnë prej marrëdhënieve jashtëmartesore, prej
dhunimeve apo incesteve, shtatzëni të padëshiruara apo paplanifikuara, shtatzëni në moshë shumë të re apo shumë të vjetër, pritje e foshnjës së gjinisë së "gabuar" - informatë kjo e cila në ditët e sotme sigurohet nga teknologjia e
zhvilluar. Mund të themi se janë në rend të parë "shkaqet sociale" të këtij lloji që shpiejnë prindërit që të kryejnë abortin. Përfundimet aktuale të shtatzënive janë bërë gjithashtu pa kujdesin e punëtorëve shëndetësorë apo nga ndonjë person i pakualifikuar, në disa raste edhe nga vetë femra shtatzënë.
Abortimi çdoherë ka qenë temë diskutimi nga ana e mjekëve, filozofëve, avokatëve dhe teologëve prej këndvështrimeve të ndryshme. Këtu do të përmendi vetëm disa prej këtyre argumenteve, dhe do të mundohem të vij në konkludim rreth etikës së abortit. Në të vërtetë, ne do ta marrim parasysh vetëm etikën e kësaj praktike
veç më shumë të shpëmdarë, dhe në shpëmdarje e sipër, në të gjitha viset e
botës. Një milion e gjysmë abortime kryhen vetëm në SHBA për çdo vit, një e
treta e lyre në tinejxhere ndërmjet moshës 12 dhe 17 vjeçare. Andaj, është
vështirë të diskutohet mbi përgjegjësinë morale të diçkahit që është e pranishme
në masë aq të madhe. Anketa e Harris J. e vitit 1991 ka treguar se 81% e të
moshuarve në Angli janë deklaruar në favor të së drejtës së femrës për të
zgjedhur se a do të aplikojë abort në tre muajt e parë të shtatzënisë. Mason
J.K. shënon: "Tipar i rëndësishëm nuk është aq shumë numri i përgjithshëm i
aborteve, por eskalimi i qëndrueshëm në numra në krahasim me vitet e kaluara. Të
dhënat tregojnë se këtu kemi të bëjmë me rritje të pranueshmërisë publike të
abortit si mënyrë normale e jetës". Dunstan G.R. duke komentuar këtë fakt thotë:
"Aborti tani është duke u legalizuar dhe praktikuar edhe më tepër për shkak se
ajo është çfarë njerëzit duan - indikacion për intervenim mjekësor për
shkatërrimin e jetës, e panjohur në etikën tonë më parë."
Njerëzit që kanë shkruar për çështjen e abortit janë koncentruar më tepër në dy
çështje: e para, të "drejtat" e fetusit dhe nënës, veçanërisht e drejta e femrës
në trupin e saj; dhe e dyta, çështja e "personalitetit" të foshnjës së palindur.
Judith Jarvis Thompson është njëra prej atyre që i drejtohet çështjes nga
perspektiva e të "drejtave" të fetusit dhe nënës. Ajo nuk ka vështirësi ta njohë
"personalitetin" e fetusit. Ajo thotë se çdo person ka të drejtë të jetojë, pra edhe fetusi ka të drejtë të jetojë. Sidoqoftë, ajo beson se nëna është ajo që mban të drejtën të vendos se çfarë do të ndodhë në dhe me trupin e saj.
Njerëzit të cilët kanë definuar pikëpamjet rreth kësaj çështjeje, në përgjithësi marrin njërën nga këto tri pozita: 1) aborti është çdoherë i gabuar dhe nuk duhet lejuar në asnjë kohë dhe për kurrfarë arsye, 2) aborti mund të aplikohet
në çdo kohë dhe për çfarëdo arsye, 3) aborti duhet lejuar vetëm deri në një stadium të caktuar të shtatzënisë, pas të cilit nuk mund të lejohet, me përjashtim nën rrethana të posaçme.
Njerëzit e grupit të parë nuk janë shumë në numër. Ata veprojnë sipas mësimeve të kishës Romake Katolike, e cila thotë: "Nuk mund të jemi absolutisht të sigurtë se kur jeta zen vend, apo kur fetusi është personalitet njerëzor; por ndoshta kjo mund të jetë saktësisht në momentin e fekondimit. Sipas kësaj, do të
ishte gabim serioz të shkatërrohet qeliza vezë e fekonduar kurdoqoftë, përshkak se kjo do të thotë vrasje e krijesës njerëzore". Sipas kësaj thënie rigoroze, aborti është i ndaluar edhe atëherë kur jeta e nënës është në rrezik, apo kur
shtatzënia është rezultat i ndonjë ngjarjeje të padëshiruar, si për shembull dhunimi apo incesti.
Qëndrimin e dytë e marrin ata të cilët avancojnë argumentin "personalitet". Harris J. është njëri ndër ata që thonë: " Personi është kreaturë e aftë të vendosë për ekzistencën e vet, dhe asnjë person ose person potencial nuk duhetbërë përjashtim në këtë drejtim për shkak se vdekja nuk i ka privuar ata prej asgjëje për çka mund të vendosin. Nëse ata nuk mund të dëshirojnë të jetojnë, ata nuk mund ta kenë të frustruar këtë dëshirë duke u mbytur." Pozicioni i tretë i cili mund të definohet si "i moderuar" thotë se aborti nuk duhet lejuar pas një stadiumi të caktuar të shtatzënisë dhe vetëm nëse rrethana
të caktuara e justifikojnë atë. Për shëmbull, është shumë në rregull që shtatzënia të ndërpritet nëse jeta e nënës është në rrezik. Disa njerëz mendojnë se aborti është po ashtu moralisht i justifikueshëm kur shtatzënia është rezultat i dhunimit apo incestit, dhe kur janë diagnostifikuar abnormalitete të
fetusit në zhvillim. Madje disa sugjerojnë se përfundimi i shtatzënisë mund të jetë i lejueshëm edhe nëse nëna potenciale është tepër e re. Një rrethanë e veçantë që justifikon abortin, nga kjo pikëpamje, është diagnostifikimi i abnormaliteteve të rënda në fetusin. Argumenti është se është gabim të sillen në botë vuajtje të cilave mund t’u shmangemi dhe ne jemi
moralisht të obliguar të përfundojmë jetën e fetusëve seriozisht të hendikepuar. Dikush ka shpjeguar se nuk është e pranueshme ta pranojmë këtë arsyetim si "në llogari të" fetusit. Në realitet, shmangia e vuajtjeve është shmangie në llogari
të nënës dhe përkujdesësve të tjerë potencial. Duhet të jemi të qartë rreth asaj se, përfundimi në bazë të paaftësisë, a kryhet duke pasur në konsideratë interesin e supozuar të foshnjës së palindur - se do të ishte "më mirë" për
fëmijën të mos jetojë fare se sa të jetojë me gjithë ato hendikepe të dukshme - apo në "interes" të atyre të cilët duhet të kujdesen për atë fëmijë, duke përfshirë këtu dhimbjet dhe mundimet e tij. Williams është i prerë se aborti në
rrethana të tilla është në të mirë të prindërve, jeta e të cilëve do të ishte e vështirësuar me përkujdesjen e fémijës krejtësisht të paaftë.
Pas tërë debatit, sugjerimeve dhe alternativave, duket se aborti do të mbetet dilemë siç ka qenë me shekuj. Sidoqoftë, duhet të kemi parasysh faktin thelbësor se aborti është përfundim i jetës së qenies së gjallë. Duhet ta trajtojmë përfundimin e jetës së fetusit me aq kujdes dhe ndjeshmëri, sikur të ishim duke
i dhënë fund jetës së çdo qënie tjetër të gjallë, dhe nuk duhet ta përfundojmë jetën e asnjë krijese të gjallë pa nevojë dhe pa ndonjë arsye shumë të mirë.
Rreth çështjes së "personalitetit" të fetusit, ne mund të jemi të sigurt vetëm në atë se asnjëherë nuk do të jemi të sigurtë rreth asaj, nëse së paku nuk gjejmë ndonjë indikator që do të vendoste çështjen. Rreth asaj se statusi moral
i fetusit nuk është diçka materiale, duhet t'i drejtohemi autoritetit të diturive metafizike dhe transcendentale, ndër të cilat është edhe religjioni.
Siç jam munduar të dëshmoj edhe gjetkë, jo vetëm që të gjithë religjionet por edhe shumë filozofé, prej Aristotelit e këtej, kanë deklaruar se qeniet njerëzore përbëhen nga shpirti dhe trupi. Nga pikëpamja e religjionit, ekzistimi i qenies së gjallë në tokë mbaron kur shpirti lëshon trupin. Ne nuk dimë shumë rreth asaj se kur dhe si shpirti largohet, por në Librin e Zotit, Kur'anin Famëlartë, gjejmë shpallje të qarta rreth kohës dhe mënyrës së paraqitjes së tij. Po ashtu disa informata të tilla gjejmë edhe në Tallmud, si dhe disa shpjegime të detajizuara në punimin e Akuinit.
Të gjitha argumentet shkencore (anatomike dhe fiziologjike) dhe metafizike (religjioze dhe shpirtërore) na tregojnë se, nëse aty ka kohë ndërmjet fekondimit dhe lindjes në të cilën fetusi "pranon njerëzoren", "bëhet person", "bëhet moralisht i rëndësishëm" apo sido që ta kishim quajtur atë, ajo është më e mundshme të jetë diku në javën e tetë. Në përfundim: madje edhe në fillimin më të hershëm të ekzistencës së fetusit, ne duhet ta respektojmë atë, por pas kohës tetë javëshe përfundimi i jetës së tij do të duhej të definohej si vepër tejet e papranueshme moralisht.
Mund të parashtrohet pyetja, nëse fetusi "bëhet person i vërtetë" pas tetë javëve, atëherë si do ta konsiderojmë embrionin? Donceel J.F. ka thënë: "Edhe pse embrioni paranjerëzor nuk mund të kërkon nga ne respektin absolut të cilin ne ia kemi borxh njeriut, ai meriton konsideratë shumë të madhe, për shkak se ai është qenie e gjallë, që synon njerëzimin e mëtutjeshëm. Prandaj, mendoj se
vetëm shkaqe shumë serioze mund të na lejojnë t'i japim fund ekzistencës së tij". Siç duket, është një gjë të thuash se atij i mungon dinjiteti për t’u bërë
person në kuptimin e plotë të "personit", ndërsa tjetër është të thuash se ai nuk ka asnjë vlerë. Embrioni mundet, në këtë drejtim, të konsiderohet ngjashëm si me kufomën njerëzore. Në momentin e caktuar asnjëri prej tyre nuk është qenie humane. Embrioni do të bëhet ajo, që trupi i pajetë dikur ka qenë. Prandaj ua kemi borxh respektin që të dyve. Nëse e dëmtojmë dhe nënçmojmë kufomën, kjo do të jetë diçka jomorale dhe e turpshme. Njëjtë, nëse e shkatërrojmë apo i japim fund jetës së embrionit, kjo nuk është sulm mbi qenien individuale njerëzore (humane), por mbi qenien edhe më tej jonjerëzore dhe jodinjitoze. Sidoqoftë, ndonjëherë është e nevojshme të ndërmarrim veprim të pamoralshëm dhe jonjerëzor që të mbulojmë disa veprime tjera më jonjerëzore dhe më të pamoralshme, siç është dhunimi.
Mënyra në të cilën Dunstan G.R. ka shprehur dilemën e tij për abortin i jep drejtimin më të mirë moralit tonë për të menduar për të: "Duhet të kalojmë prej pyetjes, çfarë dëmi jemi duke i bërë fetusit duke e shkatërruar atë, te pyetja, çfarë dëmi po i shkaktojmë vetvetes, njerëzimit, kur ne veprojmë kështu ?".
Nga anglishtja: Avni Lecaj ne revisten VEPRA

[tiziana]

DITARI I NJE FEMIJE QE S'LINDI KURRE[/U]

5 TETOR Sot kam filluar te jetoj.Prinderit e mi akoma nuk e dine,por une jam tashme. Dhe do te jem nje vajze. do t'i kem floket e verdha dhe syte e kalter.Gjithcka eshte gati e vendosur,edhe fakti qe do t'i dua edhe lulet.

19 TETOR Dikush thote qe akoma nuk jam nje person,qe ekziston vetem mamaja ime.Por une jam me te vertete nje person,ashtu sic edhe nje therrime buke eshte me te vertet BUKE.
Mamaja ime ekziston.Une ekzistoj.

23 TETOR Sot goja ime po fillon te hapet.Mendoni, mbas rreth nje viti do te qesh dhe me vone do te flas.Di edhe kush do te jete fjala ime e pare: MAMA.

25 TETOR Sot zemra ime ka filluar te rrahe vete.Qe ketej e tutje do te rrahe embelsisht per gjithe kohen e diteve te jetes time pa pushuar asnjehere!Dhe pas shume vjetesh do te lodhet.
Do te pushoje e atehere do te vdes.

2 NENTOR Rritem pak nga pak cdo dite.Krahet dhe kembet fillojne te marrin forme.Por duhet te pres akoma derisa keto kembe te me lejojne te kerceje deri ne krahet e mamase time,dhe krahet e mi te vegjel mund te mbledhin lule dhe te perqafojne babane tim.

12 NENTOR Ne duar po fillojne te formohen gishterinj te vegjel.Sa te vegjel qe jane!Me ato do te mund te ledhatoj floket e mamase time.

20 NENTOR Vetem sot mjeku i tha mamase qe jam edhe une e jetoj nen zemren e saj.Oh, sa e lumtur duhet te jete! Je e lumtur mami?

25 NENTOR Mami dhe babi me siguri po mendojne se si do te me quajne.Por as nuk e dijne qe jam vajze.Do te me pelqente te me quanin Katerina.Tashme jam duke u rritur.

10 DJETOR Po me rriten edhe floket.Jane te bute dhe te ndritshem.Kushedi si do t'i kete floket mami im!

13 DJETOR Gati shikoj.Eshte komplet erresire.Kur mamaja te me lindi do te shoh diellin edhe lulet.Por gjeja e vetme qe deshiroj mbi te gjitha te shoh eshte mami im.Si je, mami?

24 DHJETOR Pyes veten se mamaja ime e ndjen rrahjen e zemres time. Ka disa femije qe lindin edhe te semure.Por zemra ime eshte e shendetshme dhe e forte.Rreh ne nje menyre kaq te rregullt : tap-tap, tap-tap. Do te kesh nje vajze te shendetshme mami!

28 DHJETOR Sot mamaja ime me vrau.

[Estella]

Njerzit qe kyrejne demonstrata kundra abortit perpara klinikave te abortit, tashme kane gjetur nje menyre tjeter per te influencuar femrat qe te mos kryejne aborte. Ata nxjerrin ne fotografi te gjitha femrat qe hyjne dhe dalin nga klinikat dhe i vendosin fotografite e tyre ne internet per tu treguar te gjitheve se cilat prej tyre kryejne aborte.

Disa femra jane teper te revoltuara per kete madje duan te hedhin ne gjyq grupe te ndryshe, sepse simbas tyre shume femra nuk do te deshironin qe dicka e tille te ishte publike.

[erin73]

Nuk dua të bëj polemika për sa i përket atyre që janë thënë më lart,por do të doja të shprehja mendimin tim për sa i përket temësNë fillim nuk ka veçse një embrion në mitrën e nënës,në muajin e tretë fillon prodhimi i gjakut dhe i sekrecioneve biliare,krijimi i shtresave të lëkurës,krijimi i mushkërive.në pankreas fillojnë të krijohen gjendrrat e insulinës....Në muajin e katërt bëhet ndarja e zemrës në barkushe,në kocka fillon të depozitohet kalcium etj.etj...
Por deri në momentin e mos krijimit të këtyre ,nuk është veç një embrion,dhe çdo grua ka të drejtë ta vazhdojë ose ta ndërpresë një situatë të tillë,qoftë kjo për egoizëm apo për arsye të tjera.Nuk kuptoj diçkase aborti trajtohet si një krim,ndërkohë që shumë mirë e dimë se sa e sa fëmijë të braktisur "jetojnë" në botë të paushqyer o të sëmurë me AIDS për "meritë" të këtyre prindërve jo "kriminelë"!!????Nuk është edhe vetë lindja një akt egoist yni?A nuk e bëjmë vallë për të lënë pas vetes dikë që të na kujtojë e të na dojë?Apo për të dhënë ne dashuri që është formë egoizmi gjithësesi?Pse atëherë,ti kursesh vuajtjet një krijese të pafajshme qenka krim,egoizëm e poshtërsi ?????Mendohuni mirë e mundohuni të kuptoni................

[Estella]

Dicka tjeter qe me erdhi ne koke ne keto momente.

Eshte marre vesh se femija qe do te lindi eshe i infektuar nga SIDA ose AIDS. A do te lejonit abortin ne keto kushte?

[berat96]

Disa metoda qe perdoren per abortim
====================================

1. Kembet e femijes kapen me nje si tip pince dhe trupi terhiqet poshte. Pastaj, ai qe kryen abortin e kap femijen prej qafe dhe me gershere i can pjesen e prapme te kafkes. Fut ne brendesi te carjes nje pajisje tjeter per t'i thithur materialin e trurit.

2. Trupi i femijes behet cope-cope duke perdorur nje vegel qe ka nje thike prerese qe rrotullohet. Pasi eshte copetuar ne grimca te vogla hiqet nga uterusi dhe ky i fundit pastrohet per te larguar dhe ndonje pjese qe mund te kete ngelur.

3. Injektohet nje solucion i kripur ne lengun amniotik, i cili shkakton djegien e lekures dhe pas disa oreve te trupit.

4. Thithja, si ajo e fsheses me korrent - shkakton copetimin e trupit te femijes ne pjese te ndryshme qe kalojne nepermjet nje tubi ne nje kavanoz.

Kur fillon jeta
====================================
Abortimi eshte vrasje, sepse zigotes, e cila ploteson kriterin e nevojshem per formimin e jetes biologjike (duke perfshire metabolizmin, aftesine per te reaguar ndaj stimulanteve, riprodhimin e qelizave etj) i jepet fund. Qenia ne mitren e nenes eshte qenie njerezore sepse eshte produkt i dy qenieve njerezore dhe ka nje kod gjenetik krejtesisht te vecante. E verteta qe aborti i jep fund nje jete njerezore eshte i mbeshtetur edhe shkencerisht.
Dr. Micheline Matthew-Roth, nje nder kerkuesit shkencore kryesore te Shkolles per Mjekesi ne Harvard thote se "Eshte shekncerisht e sakte qe te thuhet se jeta e nje qenie njerezore fillon qe ne ngjizje, kur veza dhe sperma bashkohen per te formuar zigoten, dhe ky njeri qe po zhvillohet eshte anetar i llojit tone qe nga fillimi i jetes se tij."

Shkencetari i njohur francez, Jerome L. LeJune shprehet: "Pranimi i faktit se pas fertilizimit kemi te bejme me nje jete njerezore nuk eshte me ceshtje opinioni. Natyra njerezore e qenies njerezore qe nga ngjizja e deri sa vdes nuk eshte pretendim metafizik, por evidence eksperimentale"

Dr. Hymie Gordon, profesor i njohur shkencave gjenetike shprehet: "Mendoj se tani mund te themi se pyetje 'kur fillon jeta?' nuk eshte me nje pyetje per teologet e filozofet. Eshte tashme nje fakt shkencor. Jeta fillon ne momentin e ngjizjes."

Dr. Francis Beckwith shprehet: "Nga nje pikepamje rigoroze shkencore, nuk ka asnje dyshim se zhvillimi i nje individi fillon qe nga ngjizja. Si rrjedhoje, eshte shume e rendesishme qe lexuesi te kuptoje se ai/ajo nuk erdhi nga nje zigote, porse ai/ajo ishte nje zigote; ai/ajo nuk erdhi nga nje embrion, porse ai/ajo ishte nje embrion; ai/ajo nuk erdhi nga nje fetus, porse ai/ajo ishte nje fetus; ai/ajo nuk erdhi nga adoleshenca, porse ai/ajo ishte adoleshent."

Po e mbyll me nje shprehje nga Bibla:

PSALMI 139:13-16
"Po, ti me ke formuar te perbrendshmet e mia, te me ke endur ne barkun e nenes sime. Une do te kremtoj, sepse jam krijuar ne menyre te mrekulluar; veprat e tua jane te mrekullueshme, dhe une e di shume mire kete gje. Kockat e mia nuk ishin nje e fshehte per ty kur u formova ne fshehtesi duke u endur ne thellesite e tokes. Dhe syte e tu pane masen pa trajte te trupit tim, dhe ne librin tend ishin shkruar ditet qe ishin caktuar per mua, megjithese asnje prej tyre nuk ekzistonte ende."