Lufta në Lindjen e Mesme dhe genocidi shumë ngjyrësh…

[arbereshi_niko]

Sot më 27 korrik,


GJEOPOLITIKË

Macron: Franca do ta njohë Palestinën!


Presidenti francez Emmanuel Macron njoftoi se vendi i tij do ta njohë Palestinën si shtet, duke ndjekur atë që ai e quajti një "angazhim historik për një paqe të drejtë dhe të qëndrueshme" në rajon.

Në një deklaratë të papritur të lëshuar të enjten në X, Macron tha se do të bënte një njoftim zyrtar për këtë qëllim në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara në Nju Jork në shtator.

"Sot, nevoja urgjente është të përfundojë lufta në Gaza dhe të shpëtojë popullsinë civile", shtoi ai.

Ndërsa shumica e vendeve në mbarë botën e njohin Palestinën si komb, Shtetet e Bashkuara dhe shumë nga aleatët e saj të ngushtë nuk e bëjnë këtë. Me vendimin e Presidentit Macron, Franca do të bëhej vendi i parë i madh i G7 - i përbërë nga Shtetet e Bashkuara, Britania e Madhe, Kanadaja, Gjermania, Japonia dhe Italia - që njeh zyrtarisht një shtet palestinez.

Ky veprim vjen ndërsa administrata e Presidentit të SHBA-së Donald Trump kërkon t'i japë fund armiqësive midis Izraelit dhe Hamasit. Të enjten në mëngjes, i Dërguari Special i SHBA-së për Lindjen e Mesme Steve Witkoff deklaroi se Uashingtoni kishte vendosur të thërriste ekipin e tij negociator për konsultime "pas përgjigjes së fundit të Hamasit", e cila "tregon qartë mungesën e vullnetit për të arritur një armëpushim në Gaza".


Marrëveshja në diskutim kërkon një armëpushim 60-ditor gjatë të cilit Hamasi do të lirojë gradualisht dhjetë pengje të mbijetuara dhe mbetjet e 18 të tjerëve në këmbim të të burgosurve palestinezë të mbajtur nga Izraeli. Do të rriten shpërndarjet e ndihmës humanitare dhe të dyja palët do të fillojnë negociatat për një armëpushim të qëndrueshëm.

Bisedimet kanë ngecur për shkak të kërkesave kontradiktore se si të përfundojë lufta. Hamasi këmbëngul se do t'i lirojë të gjithë pengjet vetëm në këmbim të një tërheqjeje të plotë izraelite dhe ndërprerjes së armiqësive. Nga ana tjetër, Izraeli refuzon të pranojë fundin e fushatës së tij derisa Hamasi të heqë dorë nga pushteti dhe të çarmatoset, një kusht që grupi militant e refuzon.

Shtetet e Bashkuara dhe Izraeli e kanë kritikuar ashpër Presidentin Francez Emmanuel Macron pas njoftimit të tij për qëllimin e Francës për të njohur Shtetin e Palestinës.

"Ky vendim i pamatur vetëm sa nxit propagandën e Hamasit dhe pengon paqen", tha Sekretari i Shtetit i SHBA-së, Marco Rubio. "Është një shuplakë në fytyrë për viktimat e 7 tetorit 2023", shtoi ai, duke iu referuar datës në të cilën militantët e Hamasit me bazë në Gaza kryen një sulm vdekjeprurës në Izraelin jugor.

Kryeministri izraelit, Benjamin Netanyahu, kritikoi vendimin e Macron, duke e quajtur atë një akt që "shpërblen terrorin dhe rrezikon të krijojë një tjetër përfaqësues për Iranin, ashtu siç ndodhi në Gaza".

Bisedimet e paqes të ndërmjetësuara nga Katari dështuan përsëri këtë javë pasi Shtetet e Bashkuara dhe Izraeli u tërhoqën, duke akuzuar Hamasin se nuk po vepron me mirëbesim.

Agjencitë kryesore perëndimore të lajmeve kanë paralajmëruar se gazetarët e tyre në Gaza rrezikojnë urinë. BBC News, Agence France-Presse (AFP), Associated Press dhe Reuters i kanë bërë thirrje Izraelit të lejojë shtypin e huaj të hyjë në enklavë.

Ministri ( sionist ) i Trashëgimisë Izraelite i ekstremit të djathtë, Amichai Eliyahu, tha se qeveria nuk duhet të ndërhyjë sepse banorët e enklavës përballen me urinë. "E gjithë Gaza do të jetë hebre", u tha ai mediave lokale.

Shteti hebre mohoi akuzat për pengimin e ndihmës humanitare dhe ia atribuoi problemet e shpërndarjes "plaçkitjes" së Hamasit dhe asaj që e përshkroi si mosveprim të Kombeve të Bashkuara.

Siç raportohet nga Renovatio 21, në kontekstin e konfliktit të vazhdueshëm, disa vende e kanë njohur zyrtarisht Shtetin e Palestinës, përfshirë Spanjën, Norvegjinë, Irlandën dhe Meksikën.



Burimi: www.renovatio21

[arbereshi_niko]

GJEOPOLITIKË:


Spastrimet xhihadiste të maskuara si "zjarre" nën qeverinë e re siriane.

Publikuar më 28 korrik 2025

Më pak se katër muaj pas marrjes së detyrës, qeveria e përkohshme siriane është nën presion në rritje, pasi çdo krizë, qoftë natyrore apo e lidhur me sigurinë, vë në pikëpyetje aftësinë e saj për të qeverisur dhe për të ruajtur kontrollin.
The Cradle raportoi këtë.

Zjarret që shkatërruan Latakinë veriore para masakrave të Suwayda nuk ishin një incident sezonal. Ato shpërthyen ndërsa vrasjet sektare u intensifikuan dhe dyshimet për bashkëpunim shtetëror u rritën.

Ky sulm shkaktoi një mosmarrëveshje të rrallë publike midis Ministrisë së Brendshme dhe Saraya Ansar al-Sunna.
Ndërsa ministria fajësoi ISIS-in dhe parakaloi një celulë individësh të arrestuar, grupi kishte identifikuar një fajtor tjetër, Muhammad Zain al-Abidin Abu Uthman. Pavarësisht premtimit për të publikuar rrëfime për të mbështetur versionin e saj, ministria heshtte.

Anas Khattab, një ish-komandant i al-Kaedës dhe bashkëthemelues i Frontit al-Nusra, tani Ministër i Brendshëm, vetëm sa i theksoi kontradiktat gjatë vizitës së tij në vendin e zjarrit, duke këmbëngulur se nuk kishte "asnjë provë" për zjarrvënie të qëllimshme, edhe pse ministria e tij po hetonte të dyshuarit.

Refuzimi i Khattab për të njohur Saraya Ansar al-Sunna sugjeron që Damasku ende e konsideron atë një fantazmë, një pozicion i përforcuar kur zëdhënësi i ministrisë Noureddine al-Baba e hodhi poshtë publikisht atë si "imagjinare" gjatë një konference për shtyp pas sulmit në kishë.

Në të njëjtën kohë, disa alavitë besojnë se Ministri i Brendshëm Khattab po përdor Saraya Ansar al-Sunna për të kryer sulme kundër alavitëve, të krishterëve dhe pakicave të tjera, duke ruajtur një mohim të besueshëm.

Në zonën bregdetare të Latakias, shumë fshatra nuk ishin rikuperuar ende nga dhuna e marsit, kur bastisjet policore dhe vrasjet sektare shkatërruan komunitete të tëra, duke lënë pas shtëpi të djegura dhe varre masive, numri i të cilave nuk është publikuar ende nga kanalet zyrtare.

Vetëm pak muaj më parë, përleshjet e përgjakshme morën 2,000 jetë në të gjithë rajonin. Popullsia lokale, kryesisht komuniteti alavit, i pa këto ngjarje si kulminacionin e një spastrimi sistematik nën regjimin e ri. Një valë vrasjesh të synuara, rrëmbimesh dhe dhune i la komunitetet thellësisht të plagosura.

Disa ditë para se të shpërthenin zjarret, vrasja e dy vëllezërve që punonin si korrës gjethesh hardhie, së bashku me rrëmbimin e një vajze të re, shkaktuan protesta të gjera në zonat e Al-Burjan dhe Beit Yashout, në fshatin Jableh.

Këto demonstrata, të amplifikuara nga zëra nga diaspora, përkuan pothuajse saktësisht me shpërthimet e para të zjarreve, duke nxitur dyshime të përhapura se flakët ishin një devijim ose një perde tymi. Në të njëjtën ditë që u bë ky apel, përhapja e zjarreve në pyjet e fshatit Latakia filloi të tërhiqte vëmendjen e medias.

Zjarri në Qastal Ma'af, më intensivi dhe shkatërruesi, u mor përsipër në mënyrë të qartë nga Saraya Ansar al-Sunna. Edhe pse grupi deklaroi qëllimin e tij për të zhvendosur alavitët, disa nga fshatrat e prekura ishin shtëpi e një popullsie të konsiderueshme turkmene sunite. Grupi më vonë lëshoi një sqarim të fshehtë: "Djegia e fshatrave sunite i atribuohet grupeve Nusayri, dhe kjo në kontekstin e konfliktit të vazhdueshëm dhe të tërbuar."

Burime lokale i thanë The Cradle se zjarri shkatërroi sipërfaqe të mëdha pyjesh dhe tokash bujqësore, duke detyruar komunitete të tëra të largoheshin nga zona. Pavarësisht mohimeve të qeverisë, pak veta besojnë se kjo është një rastësi.

Në vend që të adresojë kërcënimin, Ministria e Brendshme ka minimizuar përgjegjësinë njerëzore për zjarret. Vëzhguesit sugjerojnë se kjo ishte një zgjedhje e qëllimshme për të shmangur vërtetimin e pretendimeve të Saraya Ansar al-Sunna dhe për të shmangur nxitjen e tensioneve sektare.

Por disa anëtarë të komunitetit alavit akuzojnë qeverinë e Ahmad al-Sharaa për përdorimin e zjarrit si një mjet të inxhinierisë demografike. Ata tregojnë për videot që qarkullojnë të forcave të sigurisë, grupeve beduine sunite dhe madje edhe automjeteve me targa turke që djegin tokat e alavitëve.

"Alavitët mbështeten në tokën dhe punën e tyre, ndërsa Sharaa kërkon të sjellë ndryshime demografike në rajonin bregdetar. Qëllimi i tij është të mbytë dhe vrasë alavitët, duke i detyruar ata të largohen nga vendi ose të bllokohen në raste vrasjesh, rrëmbimesh dhe zjarrvëniesh. Objektivi është i qartë: zhvendosja dhe shkatërrimi i çdo burimi jetese", shpjegoi një burim alavit për The Cradle.

Burimi shton se më 9 korrik, një zjarr i vogël shpërtheu në qytetin Al-Haffa, Latakia. Tridhjetë të rinj - të gjithë rreth 21 vjeç - nxituan ta shuanin zjarrin, përfshirë nëntë alevitë. Pasi zjarri u shua, nëntë të rinjtë alevitë u arrestuan dhe u zhdukën në mënyrë misterioze. Kur familjet e tyre pyetën autoritetet lokale se ku ishin, e vetmja përgjigje që morën ishte: "Ne i transferuam në Latakia".

Shumë alevitë besojnë se Turqia po anekson në mënyrë efektive pjesë të bregdetit sirian për të sekuestruar rezervat detare të gazit dhe se sulmet nga militantët turkmenë dhe ujgurë besnikë ndaj Damaskut janë të dizajnuara për të provokuar kërkesa për mbrojtje nga Turqia.

Historikisht, sulmet me zjarrvënie në Siri nuk kanë qenë kurrë të rastësishme. Në vitin 2020, qeveria e mëparshme arrestoi 39 persona për vënien e zjarreve të koordinuara në Latakia, Tartous, Homs dhe Hama, të financuara nga një "fraksion i huaj".

Vitin e kaluar, zjarre masive dogjën Wadi al-Nasara në Homs dhe më pas u përhapën në Kasab, pranë kufirit turk. Guvernatori i atëhershëm Khaled Abaza pranoi: "Shumëllojshmëria e zjarreve sugjeron fuqimisht se ato ishin të qëllimshme, pasi midis 30 dhe 40 zjarre shpërthyen brenda një dite të vetme në zona të ndryshme të guvernatorit, veçanërisht në zona të largëta të paarritshme për automjetet." "Një kërkim është nisur për dy automjete që besohet se u përkasin zjarrvënësve", shtoi ai.

Trendi i zjarrvënies së planifikuar politikisht tani është i pamundur të injorohet. Çdo zjarr i madh në pesë vitet e fundit ka përkuar me momente të rëndësishme politike, të tilla si tranzicionet e regjimit dhe shpërthimet e trazirave sektare, duke treguar një strategji të qëllimshme të maskuar si katastrofë mjedisore.

Ndërsa varfëria dhe prerja e paligjshme e pemëve janë shpjegimet më të zakonshme për zjarret sezonale në Siri, po shfaqen edhe motive më të thella. Agjencitë e inteligjencës thuhet se po kontrollojnë pyjet e Latakias për arka të varrosura armësh, shpjegon The Cradle.

Ushtarakët e huaj po studiojnë territorin për vende të ardhshme bazash ushtarake. Zhvilluesit e tokës bregdetare po synojnë fshatrat e djegura për projekte luksoze turistike. Dhe pas gjithë kësaj, Izraeli mbetet një agjitator i vazhdueshëm, duke ndezur flakët sektare për axhendën e tij ekspansioniste dhe për të dobësuar më tej Boshtin e Rezistencës. Në të vërtetë, këmbëngulja e ministrisë për të përjashtuar përfshirjen njerëzore në zjarret e këtij viti ka gërryer më tej besimin e publikut.

Në një vend të ekspozuar ndaj operacioneve të fshehta të pafundme, versioni zyrtar i ngjarjeve nuk i qëndron shqyrtimit, shkruan faqja amerikane e internetit.

Siç raportohet nga Renovatio 21, Shteti i Izraelit është bashkuar gjithashtu në kaosin e masakrës etnike brenda-siriane, me sulme të vazhdueshme në mbrojtje të druzëve. Bastisjet janë denoncuar nga vendet arabe dhe islamike.

Burimi: renovatio21

[arbereshi_niko]

Brazili i Bashkohet Afrikës së Jugut në Çështjen që Akuzon Izraelin për Gjenocid


25 KORRIK 2025 -


Qeveria braziliane ka njoftuar se pothuajse ka përfunduar një ndërhyrje formale kundër Shtetit të Izraelit, të cilën do ta paraqesë në Gjykatën Ndërkombëtare të Drejtësisë si pjesë e çështjes së gjenocidit të ngritur nga Afrika e Jugut. Në deklaratën e saj, Brazili "shpreh indinjatën e thellë për episodet e përsëritura të dhunës kundër popullsisë civile në Shtetin e Palestinës" dhe kritikon ndjenjën e pandëshkueshmërisë që rrethon krimet izraelite kundër palestinezëve, si në Gaza ashtu edhe në Bregun Perëndimor. Me këtë njoftim, Brazili bëhet vendi i pesëmbëdhjetë që deklaron qëllimin e tij për t'u bashkuar me çështjen kundër Izraelit dhe i katërti në Amerikën e Jugut pas Bolivisë, Kilit dhe Kolumbisë.

Njoftimi i qeverisë braziliane erdhi të mërkurën, më 23 korrik. Brazili shpjegon se vendimi i tij bazohet në detyrat dhe detyrimet ligjore të vendit - si të gjitha shtetet - për të vepruar për të siguruar respektimin e ligjit ndërkombëtar dhe të drejtave humanitare, "duke pasur parasysh besueshmërinë që të drejtat e palestinezëve për mbrojtje nga aktet e gjenocidit janë të kompromentuara në mënyrë të pakthyeshme, siç është përfunduar nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë në masat e përkohshme të shpallura në vitin 2024". Në deklaratën e saj, qeveria i referohet sulmeve izraelite kundër civilëve, si në Gaza ashtu edhe në Bregun Perëndimor, si dhe kundër infrastrukturës civile dhe fetare, si dhe selisë së institucioneve humanitare dhe ndërkombëtare. "Bashkësia ndërkombëtare nuk mund të mbetet joaktive përballë mizorive të vazhdueshme. Brazili beson se nuk ka më vend për paqartësi morale ose mosveprim politik". Brazili shpjegon se tani ka arritur "fazat përfundimtare" të paraqitjes së një ndërhyrjeje në GJND.

Brazili është vendi i pesëmbëdhjetë që deklaron qëllimin e tij për t'u bashkuar me çështjen e gjenocidit të ngritur nga Afrika e Jugut. Ata që kanë deklaruar qëllimin e tyre për të paraqitur një ankesë zyrtare kundër Shtetit të Izraelit përfshijnë Nikaragua (më 8 shkurt 2024), Belgjikën (më 11 mars), Kolumbinë (më 5 prill), Libinë (më 10 maj), Egjiptin (më 12 maj), Maldivet (më 13 maj), Meksikën (më 24 maj), Irlandën (më 27 maj), Kubën (më 22 qershor), Palestinën (më 3 qershor), Spanjën (më 6 qershor), Turqinë (më 7 gusht), Kilin (më 13 shtator) dhe Bolivinë (më 9 tetor). Nga këto, Nikaragua, Kolumbia, Libia, Meksika, Palestina, Spanja dhe Irlanda kanë kërkuar të bashkohen me çështjen ose kanë paraqitur shkresa kundër Izraelit.

Burimi: lindipendente.online

[arbereshi_niko]

Edhe sipas dy OJQ ( ONG ) izraelite pretendojnë gjithashtu
se në Gaza po kryhet gjenocid


29 KORRIK 2025 -



ONG-të izraelite B'Tselem dhe Mjekët për të Drejtat e Njeriut (PHRI), të cilat janë prej kohësh aktive në të drejtat palestineze, kanë publikuar dy raporte të ndara duke argumentuar se veprimet e Izraelit në Gaza përbëjnë gjenocid.
Kjo është hera e parë që nga 7 tetori që shoqëria civile izraelite ka akuzuar vendin e tyre për gjenocid. B'Tselem përqendrohet në tre aspekte:
jetën nën regjimin e aparteidit,
përdorimin sistematik të dhunës kundër palestinezëve dhe
mekanizmin e institucionalizuar të dehumanizimit të popullit palestinez.
PHRI, nga ana tjetër, ofron një analizë ligjore të fokusuar në çështjen e shëndetit, duke demonstruar "çmontimin e qëllimshëm dhe sistematik të sistemit të mbështetjes së jetës në Gaza" përmes sulmeve ndaj spitaleve dhe personelit mjekësor dhe mohimit të ndihmës humanitare.
Të dy raportet arrijnë në përfundimin se veprimet izraelite në Gaza shkelin konventën ndërkombëtare për parandalimin e krimit të gjenocidit; dokumentet shënojnë një moment të parë ndërgjegjësimi midis shoqërisë izraelite dhe vijnë disa ditë pas një demonstrate që kërkonte që qeveria të ndalonte bombardimin e Gazës.

Raporti i B'Tselem titullohet "Gjenocidi ynë".
Ai fillon duke përcaktuar termin gjenocid, duke e paraqitur atë nga një perspektivë ligjore dhe duke theksuar se kryerja e krimit nuk nënkupton domosdoshmërisht përpjekjen për të shkatërruar të gjithë anëtarët e një grupi. Raporti pohon se "regjimi izraelit ka demonstruar në mënyrë të qartë qëllimin e tij gjenocidal - një element kyç në identifikimin e krimit - kundër popullsisë palestineze.
Kjo pamje është e qartë nga deklaratat e oficerëve, zyrtarëve dhe politikanëve ushtarakë izraelitë, si dhe nga bombardimet e zonave civile, infrastrukturës, zonave humanitare dhe spitaleve.
Gjenocidi palestinez, argumenton B'Tselem, kryhet në disa mënyra:
së pari, duke vrarë dhe duke shkaktuar probleme të shëndetit mendor midis popullsisë civile palestineze.
Për të vërtetuar këtë pikë të parë, B'Tselem citon shifra dhe shembuj të shumtë, para së gjithash numrin e vrasjeve të drejtpërdrejta të kryera nga ushtria izraelite në Gaza.
OJQ-ja gjithashtu citon disa studime që tregojnë se shumica (afërsisht 96%) e fëmijëve në Gaza kërkojnë mbështetje psikologjike për traumën që kanë pësuar. Ashtu si në Gaza, Izraeli ka vrarë qindra civilë në Bregun Perëndimor dhe në burgjet e tij, ka kryer sulme ajrore dhe ka arrestuar, poshtëruar dhe torturuar përfaqësues palestinezë.

Krahas vrasjeve dhe traumave të shkaktuara nga Izraeli, ekziston edhe shkatërrimi sistematik i kushteve të jetesës që në Gaza, Bregun Perëndimor dhe Izrael ka qenë i dukshëm që para 7 tetorit, përmes një sistemi të vërtetë aparteidi.
Në Gaza, shumica e popullsisë jeton në kushte urie dhe ata që kanë nevojë për kujdes janë të privuar nga qasja në një sistem shëndetësor funksional. Në përgjithësi, në të gjithë Palestinën, shkruan B'Tselem, Izraeli kontrollon dhe kufizon shpërndarjen e ujit dhe energjisë elektrike, shkatërron shtëpitë dhe banesat, spastron të mbjellat dhe dëmton drejtpërdrejt kapacitetin ekonomik të popullit palestinez. Për më tepër, Izraeli vazhdon, sipas raportit, të shkaktojë qëllimisht zhvendosjen e popullsisë civile si brenda territorit të vet ashtu edhe në territorin palestinez, kryen një gjenocid kulturor dhe shoqëror duke fshirë identitetin dhe historinë e popullit palestinez dhe ndjek atë që raporti e përcakton si "gjenocidin si një proces" i rrënjosur në vetë themelin e Shtetit të Izraelit: "Gjenocidi është rezultat i një zhvillimi gradual", shkruan grupi,
një proces që përparon në faza, duke filluar me dehumanizimin e një grupi, duke kaluar në transformimin e tij në një kërcënim ekzistencial dhe më në fund duke arritur në justifikimin për fshirjen e tij.
Një proces, argumenton grupi, që Izraeli e ka ndjekur për tetëdhjetë vjet dhe i cili më 7 tetor thjesht gjeti "shkakun" për të lëshuar makinën gjenocidale.

Ndërsa B'Tselem ofron një pasqyrë të përgjithshme të gjenocidit palestinez, duke u përqendruar në aspekte të ndryshme, PHRI përqendrohet vetëm në një nga shumë krimet e Izraelit, duke arritur në të njëjtin përfundim. Sipas PHRI-së, vrasja e palestinezëve, mohimi i kujdesit dhe ndihmës mjekësore, si dhe shkatërrimi i spitaleve dhe materniteteve plotësojnë të paktën tre nga përkufizimet e gjenocidit të përcaktuara nga Konventa: vrasja e anëtarëve të një grupimi të synuar, shkaktimi i dëmit mendor ose fizik dhe shkaktimi i qëllimshëm i dëmit me qëllim shkatërrimin e tij.
Kjo pikë e fundit është më e analizuara nga grupi, i cili, për të mbështetur tezën e tij, citon një listë të gjatë rastesh në rend kronologjik dhe gjeografik.
Raporti i dy OJQ-ve, të cilat kanë luftuar prej kohësh për të drejtat e popullit palestinez, Ato vijnë disa ditë pas një demonstrate kundër ekzekutivit të vendit, në të cilën qytetarët izraelitë marshuan duke shfaqur foto të fëmijëve të Gazës, duke i bërë thirrje qeverisë së tyre të ndalojë masakrat dhe të lejojë ndihmën humanitare të hyjë në Rripin e Gazës.



Burimi: www.lindipendente.online

.-.-.-.-.-.-.


Sa çudi, këto krime i pranojnë vetë hebrenjtë, por që në Perëndimin e largët as që vihen në diskutim….
Ç’farë bote e vështirë!

[arbereshi_niko]

PA FJALË!


Gaza: Gjatë "pauzës humanitare", Izraeli ka vrarë tashmë më shumë se 150 palestinezë.


29 korrik 2025 -




Pavarësisht njoftimit për pauza humanitare ditore dhe vendosjes së të ashtuquajturve "korridore humanitare", Izraeli vazhdon të shënjestrojë popullsinë e Gazës. Pauzat e supozuara kanë të bëjnë me tre zona të Rripit të Gazës dhe zgjasin 10 orë në ditë.
Megjithatë, vetëm pardje, të hënën, më 28 korrik, forcat izraelite vranë të paktën 92 palestinezë; nëse u shtohen më shumë se 60 të vrarëve të dielën, ditën kur filloi pauza humanitare, numri i njerëzve të vrarë nga Izraeli tejkalon 150.
Ndërkohë, popullsia e Rripit vazhdon të vdesë nga uria: sipas përditësimit të fundit, 133 persona kanë vdekur nga uria që nga 7 tetori 2023, përfshirë 88 fëmijë, me raste të vdekjeve të lidhura me urinë që rriten çdo ditë.
Sipas OKB-së, një në tre banorë të Gazës nuk ka ngrënë për ditë të tëra dhe gati 500,000 njerëz vuajnë nga uria.

Iniciativa për të vendosur një pauzë humanitare në Rripin e Gazës u njoftua nga Forcat Mbrojtëse të Izraelit (IDF) në agim të së dielës, më 27 maj. Ajo që IDF e quan një "armëpushim taktik lokal" për aktivitetet ushtarake, për të mbështetur nevojat humanitare, teorikisht do të jetë në fuqi nga ora 10:00 e mëngjesit deri në orën 20:00 të mbrëmjes çdo ditë deri në njoftim të mëtejshëm. Do të prekte "zonat ku IDF nuk vepron" (dhe për këtë arsye, sipas versionit të tyre, nuk duhet të kryejë sulme në asnjë rrethanë), të identifikuara në kampin Al Mawasi, në perëndim të Khan Younis, Deir al-Balah dhe Qytetin e Gazës.
Në të njëjtën kohë, deklarata e IDF thotë se "janë vendosur rrugë të sigurta të përhershme, duke filluar nga ora 6:00 e mëngjesit deri në orën 23:00, të cilat do të lejojnë lëvizjen e sigurt të konvojeve të OKB-së dhe humanitare për të shpërndarë ushqim dhe ilaçe për popullsinë në të gjithë Rripin e Gazës".

Pas njoftimit të së dielës, IDF vazhdoi operacionet e saj në Rripin e Gazës.
Në të njëjtën ditë të njoftimit, Izraeli vrau të paktën 63 persona, duke sulmuar, sipas gazetares “Hind Khoudary” që raportoi për transmetuesin katarian “Al Jazeera”, madje edhe pikërisht zonat ku duhej të ishte në fuqi pauza.
Vrasjet e së dielës janë përveç 92 të djeshmes, duke e çuar numrin e përgjithshëm të personave të vrarë nga Izraeli, pavarësisht njoftimit të armëpushimeve lokale, në 155. Nga të vrarët të hënën, të paktën 41 po kërkonin ndihmë humanitare.
Pas njoftimit të korridoreve, filluan të qarkullonin video dhe imazhe të shumta të njerëzve që mblidheshin rreth kamionëve me ndihmë humanitare për të marrë furnizime ushqimore; në total, Izraeli lejoi hyrjen e 87 kamionëve.

Ndërkohë, kriza ushqimore në Gaza po përkeqësohet çdo ditë dhe uria tani po vret aq shumë njerëz sa bombat izraelite.
Sipas buletinit të fundit të OKB-së, e gjithë popullsia e Gazës ka hyrë të paktën në fazën e tretë (nga pesë) të shkallës IPC (Klasifikimi i Fazës së Integruar të Sigurisë Ushqimore), e cila mat ashpërsinë e krizave ushqimore.
Kjo do të thotë që e gjithë popullsia palestineze në Gaza po përjeton deficite të konsiderueshme të konsumit të ushqimit, me nivele mbi mesataren e kequshqyerjes akute; shkalla e vdekshmërisë nga uria është midis 0.5% dhe 1%.
Përafërsisht gjysma e popullsisë ka hyrë në fazën e katërt të shkallës IPC, e cila ka një shkallë vdekshmërie prej më shumë se 1% dhe më pak se 2%.
Një e katërta e palestinezëve kanë arritur tashmë fazën e pestë të shkallës IPC, të rezervuar për "katastrofat humanitare", ku shkalla e vdekshmërisë është mbi 2%.

Që nga përshkallëzimi më 7 tetor, Izraeli ka shkatërruar, dëmtuar ose bërë të papërdorshme 92% të shtëpive (përditësimi i fundit është i këtij muaji, korrik 2025), 83% të tokës së punueshme dhe 71% të serave (të dhënat më të fundit janë nga prilli 2025), 88.8% të shkollave (të dhënat e përditësuara deri më 4 prill 2025), 89% të impianteve të ujit (shkurt 2025) dhe, në përgjithësi, 70% të të gjitha strukturave në Rripin e Gazës (4 prill 2025); më pak se gjysma e spitaleve janë në funksion (20 korrik 2025) dhe 87.8% e territorit të Rripit është nën urdhër evakuimi ose është i mbyllur për civilët.
Në total, ushtria izraelite ka vrarë drejtpërdrejt të paktën 59,921 njerëz, megjithëse numri i përgjithshëm i vdekjeve mund të kalojë qindra mijëra, siç argumentohet nga një artikull në revistën shkencore “The Lancet” dhe një letër nga vullnetarë mjekësorë në Rripin e Gazës.


Burimi: lindipendent.online