Koko kokodhima dhe Lubonja

[Brari]

Ku vate ay Kllodua i yne..qe ish dashuruar ne pjeset Anti-Berisha te Lubonjes..sikur te ishin ato te Pamelles...lol.

Belaja ska fund..

Ja cthote Shekulli.

-------

Intervistë e Presidentit të “2K Grup” dhënë radios kombëtare +2
Kokëdhima: I kemi paguar kostot e lirisë sonë

Zoti Kokëdhima, shoqëria juaj e botimeve “Spektër” ka bërë në gjykatë një padi për zotin Lubonja. A mund të shpjegoni diçka për dëgjuesin e “+2”-shit?

Lubonja bashkëpunoi me ne për 4 vjet. Ai dërgoi tek ne gjithsej 82 shkrime dhe ne i botuam atij 82 shkrime. Ne i kemi kthyer atij vetëm një artikull të cilin pas ripunimit ia kemi botuar po brenda ditës. Artikulli i fundit është vonuar 2 ditë pasi z. Lubonja nuk ka pranuar të shqyrtojë vërejtjet e redaktorit përgjegjës. Kurrë nuk e kemi porositur Lubonjën për ndonjë shkrim. Në katër vjet bashkëpunim, unë kam diskutuar me të vetëm një herë në gusht të vitit 2002. Bëhej fjalë për emigrantët shqiptarë të bllokuar në kufi nga autoritetet greke. Pas dy orësh debat në telefon ai pranoi ta ripunojë artikullin dhe të zbuste idenë e shkrimit se fajtorë për atë që ndodhte në kufi ishin vetë emigrantët shqiptarë. Nga debati mësova se Lubonja e kish marrë këtë qëndrim për hir të ruajtjes së balancave dhe të një pozicioni origjinal në spektrin e trajtesave të tjera të shtypit! Gjithë debati ishte aq i lodhshëm e stërmundues sa e ndava mendjen të mos diskutoj më kurrë me të për çështje të ngjashme. Kjo qe hera e parë dhe e fundit në 4 vjet. N.q.s. Lubonja tani rezulton “i përdorur” për këtë nuk mund të bëjë neve me faj. Ai duhet të bëjë me faj vetëm veten pse ka parapëlqyer të bëjë publikime e të mbajë qëndrime për të cilat sot ndihet i penduar.
Në Maj të vitit 2002 ndodhi një incident. Bashkëpuntori ynë Përparim Kabo u ankua se z. Lubonja, në një artikull të botuar tek “Shekulli” kishte kopjuar disa pjesë nga një artikull i z. Kabo të botuar po nga “Shekulli” ditë më parë. Me ndërmjetësimin e redaktorit përgjegjës, Lubonja i kërkoi falje z. Kabo dhe gjithçka u mbyll. Pas kësaj, i porosita drejtuesit e “Shekullit” ta lexonin më me kujdes Lubonjën. I kam kërkuar gjithashtu më shumë se një herë Rakipllarit e Thanos t’i komunikojnë z. Lubonja se je i lirë të publikosh tek “Shekulli” çdo opinion, por nuk të lejojmë të publikosh fakte të pavërteta dhe thashetheme.
Gjatë gjithë kohës Lubonja shkruante sa herë të donte dhe si të donte dhe ne jo vetëm që nuk e kemi “censuruar” por e kemi paguar rregullisht për çdo shkrim që ka sjellë. Është e tepërt të them se ai nuk flet me gojë me gjithë kolegët e bashkëpunëtorët e “Shekullit” vetëm sepse ata nuk u bashkuan me Lubonjën për të shkatërruar Edi Ramën. Nuk fliste e as komunikonte me analistët e tjerë, as me redaktorin më të afërt që punonte me të, zotin Thano qysh nga gushti i vitit të kaluar kur ky “turp i Shqipërisë” kish guxuar t’i kthente mbrapsh për të ripunuar shkrimin që përmenda më lart. Ndërsa botuesi i “Shekullit” ishte censor, pikërisht sepse duke lejuar publikimin e mendimeve ndryshe nga ato të Lubonjës vërtet nuk censuronte tekstin por censuronte “frymën” e Lubonjës tek “Shekulli”! Kështu pra, Kokëdhima ishte censor vetëm sepse nuk censuronte antilubonjët!

Ju mendoni se Lubonja e përdori mosmarrëveshjen për shkrimin e fundit vetëm si preteks?

Më lejoni të mbaroj përgjigjen e pyetjes së mëparshme. Lubonja ishte konsumuar në këtë marrëdhënie kohë më parë. Donte vetëm rastin për të bërë një ikje sa më komerciale, sa më ndëshkuese, spektakolare e gjëmëmadhe. Ai gjeti mbështetjen e atyre mediave konkurrente me ne që mezi prisnin një rast për të goditur reputacionin dhe suksesin tonë të lakmuar. Nuk pata mundësi të bëj ndonjë bisedë me të. E mora vesh se kish ikur kur lexova tek një gazetë tjetër. Lubonja shkruante se pas 4 vjet u largova nga “Shekulli” sepse prej një viti jam ndier i censuruar! Gjithashtu ai theksonte se Kokëdhima e censuroi shkrimin tim për luftën në Irak sepse është paguar me 400 mijë dollarë të buxhetit të shtetit nga kryeministri Nano! Sa akt i paburrë e i shthurur që m’u duk. Jo 4 vjet por edhe 4 muaj po të punonte një njeri diku, para se të largohej do të vinte të bënte dorëheqjen, do falenderonte, do paraqiste edhe vërejtjet, do mbyllte hesapet dhe pastaj do të largohej duke qenë i detyruar të mos përdorej nga konkurrentët për të dëmtuar shoqërinë ku kish punuar për vite me radhë. Provova shijen e hidhur të një veprimi të papërgjegjshëm, të një shpirti të robëruar nga urrejtja dhe armiqësia. U habita një ditë kur lexova tek “Shekulli” një artikull të Lubonjës në të cilin kërkonte t’ua marrim gazetat pronarëve dhe t’ua japim gazetarëve (p.sh. t’ja marrim Koços e t’ja japim Fatosit)! Ndërgjegja e tij e traumatizuar, mediokriteti dhe verbëria e çuan deri në atë pikë sa në “Opinion” - in e Fevziut të lëshojë thirjen: T’ja marrim paratë Kokëdhimës dhe me to të ndërtojmë shkolla! Mos e dhëntë Zoti që urrejtja për sipërmarrësit dhe lakmia për paratë e tyre të jetë tek shumë analistë, përndryshe duhet të përgatitemi t’i përcjellim me këngë funeralet e biznesmenëve dhe marrjen peng të familjarëve të tyre!
Largimin nga “Shekulli”, Lubonja dëshironte ta kthente në një ndëshkim për ne. Ku nuk “raportoi” ai. Në dhjetëra intervista e emisione televizive, në qindra e-maile, në dhjetëra artikuj gazetash në Shqipëri, Ballkan e Europë, në sa raporte të OJQ-ve, nëpër homepage në të gjitha kontinentet, Lubonja kërkonte të bindte se “Shekulli” e Kokëdhima janë shitur, se jam censuruar e autocensuruar dhe se unë (Lubonja) kam ikur nga “Shekulli”. Në këtë rrugë ai synonte të dëmtonte emrin dhe pozitën e mediave tona në treg, të kënaqte nevojën e tij jocivile për hakmarrje ndaj një sipërmarrësi si unë, të përfitonte ndoshta edhe ndonjë buxhet nga Europa për kontributin e shquar që Lubonja po jepte kundër luftës në Irak dhe pro europacifizmit, shpërblente dëshirën perverse të konkurrentëve për të shkatërruar nderin tonë, natyrisht në shkëmbim të një mbështetjeje më të mirë në disa drejtime për Lubonjën.
- Unë do të vij këtu bashkë me lexuesit e mi(!), - pat pretenduar Lubonja tek “agai” i ri ku kish trokitur. Kurrë ndonjëherë më parë nuk kam mundur të njoh nga afër një ligësi kaq të zjarrtë në një trup kaq të përvuajtur. Për të gjitha këto arsye shoqëria jonë e botimeve e ka paditur në gjyq Lubonjën me pretendimin se ai ka shpifur dhe duhet të zhdëmtojë shumën prej 100 milionë lekë.
Me t’u thirur në gjyq, Lubonja dhe gazetat “55”, “RD”, “Tema” e ndonjë tjetër e shpallën gjyqin me prapavijë politike, kërcënim të fjalës së lirë, rrezik të demokracisë, persekutim të martirit Lubonja etj. Ne e mbanim zotin Lubonja në punë, i publikonim shkrimet dhe e paguanim me korrektesë. Zoti Lubonja vendos të largohet. Ne mirëkuptojmë të drejtën e tij të largohet. I bëjmë llogaritë, e paguajmë dhe i themi mirupafshim. Edhe për këtë nuk mendoj se i bëmë keq. Tarifat që janë zbatuar për të kanë qenë më të mirat që ekzistojnë në treg. Kur ai shkel ligjin dhe shpif në dëm të shoqërisë tonë ne ushtrojmë të drejtën elementare qytetare për t’u ankuar në gjykatë. Nuk e paragjykojmë Lubonjën kur shkon në gjykatë p.sh. për të ndarë gruan dhe e konsiderojmë këtë një të drejtë të tij të pamohueshme. Në të njëjtën mënyrë ai duhet të kuptojë të gjitha përgjegjësitë në bazë të ligjit dhe ta njohë arbitrimin e gjykatës edhe kur do të ndajë gruan, edhe kur duhet të ndajë llogaritë që ka me të tretët.


Ju keni zhvilluar dy debate televizive me Lubonjën. Një në “TV Klan” një në “TOP Channel”. A do të ketë një debat të tretë midis jush?

Është një parim i rëndësishëm jo vetëm etik, respektimi i konfidencialitetit të informacionit që buron nga një marrëdhënie dypalëshe private. Në të gjitha kontaktet e mia me mediat, përfshi edhe mediat tona, deklarova se nuk mund të flas për Lubonjën në mungesë të tij. Lubonja nuk ndalesh. Fola me z. Zheji të na jepte mundësinë për të sqaruar publikun në një debat. Përmes Mustafa Nanos e ftova Lubonjën në TVSH. Ai nuk pranoi TVSH-në dhe as ballafaqimin vetëm për vetëm me mua. Zgjodhi “TV Klan” dhe formatin e bisedës. Emisioni sqaroi gjithçka. Ai pranoi se nuk qe censuruar. Për akuzat që ju kam bërë – tha publikisht Lubonja, - më hidhni në gjyq. Pavarësisht nga të gjitha këto ende doja ta respektoja Lubonjën, kërkoja ta ndihmoja të përcillte gjithçka me qetësi e normalitet. Nuk më pëlqente të mendoja se bashkëpunëtori ynë për një kohë të gjatë kishte shumë më tepër probleme nga sa besoja unë. Madje nuk jam i prirur asnjëherë të nënvizoj të metat që kanë njerëzit tanë.
Mbas hapjes së seancës së parë gjyqësore më telefonoi gazetarja Xhunga dhe më kërkoi të bëja një debat me Lubonjën në “Top Channel”. Pasi e dëgjova disa herë i kundërshtova kategorikisht që ne të debatonim me zotërinjtë Mero Baze, Fari Balliu apo Astrit Patozi. Isha dakord të bisedoja me zotin Lubonja që kish qenë bashkëpunëtori im për 4 vjet. Natyrisht për çështje me interes publik dhe në respekt të atyre që na ndjekin nga ekrani. I thashë se unë nuk kam besim tek televizioni juaj i cili ka manifestuar mungesë të theksuar të parimeve elementare të etikës profesionale. I shpjegova se ne gjithashtu e kemi paditur “Top Channel”-in për shpifje ndaj kompanive tona. Ajo më siguroi për korrektesë maksimale. Konsultuam edhe problemet që do të diskutonim dhe ramë dakord për to. Kur shkova në televizionin e tyre, para meje në studio kishin hyrë Lubonja me Mero Bazen dhe Znj. Makbule Ceço. Për gati 20 minuta refuzova të hyj në studio dhe i thashë drejtueses së emisionit se po largohem.

Përse hytë atëherë në emision?
U krijua një situatë shumë e keqe. Isha i befasuar nga përkushtimi djallëzor i atyre njerëzve që më kishin ftuar në televizionin e tyre, pavarësisht se gjithnjë kam patur shumë rezerva për ta. -“Të lutem, të përgjërohem mos ma prish emisionin sepse ky është skandal. Asgjë nuk ka qenë e parapërgatitur por një defekt teknik në ndriçimin e studios tjetër na ka detyruar të bashkojmë në të njëjtën tryezë edhe dy të ftuarit e tjerë me të cilët do të bëhej një debat tjetër pasi të përfundonte debati juaj me Lubonjën. Ata nuk do të flasin fare, të lutem më shpëto nga ky siklet sepse nuk di si të justifikohem. Faji është i imi por të lutem më ndihmo”, - përpiqej të më bindte me një zë të dridhur gati sikur po qante znj. Xhunga.
E ndjeva veten në kurth. Isha i sigurt se çfarë emisioni kishin përgatitur dhe njëkohësisht i çuditur me dëshirën e këtyre njerëzve për të më bërë patjetër me baltë. Në minutën e fundit vendosa të shkoj. Nuk doja t’jua dështoja emisionin megjithëse s’kisha pikën e dëshirës për të diskutuar. Unë po vij por ti nuk do të kesh më asnjë bashkëpunim me mua – i deklarova Xhungës teksa “Top Channel”, në pritje që të fillonte debati, po transmetonte disa pasazhe dokumentarësh me peshq.
Nuk munda të përcjell asnjë ide, asnjë mesazh për teleshikuesin. Dy “viktimat” Lubonja e Baze kishin mbushur “xhepat” me baltë dhe u përpoqën të ndotin gjithçka. Asnjë normë etike veç dhunës verbale nuk konstatohej. Lubonja ia kaloi edhe zotit Baze. Ndoshta jeta dhe shoqëria e burgut nuk mjaftojnë për t’i edukuar atij këtë mentalitet dhune e psikologji primitive. Edhe kur e merrja fjalën, nuk më lejonte të flisja. Gjithçka dukej si një llogari personale. Lubonja e humbi edhe këtë shans. Kurrë më në jetë unë nuk do të pranoj me dëshirë një debat të tretë me të. Ai nuk tregoi se e meriton një mundësi të tillë. Për mua është një problem shumë i madh të shpërdorosh e ndotësh me “nevoja personale” një bashkëbisedim publik. Ndofta disa analistë të emisioneve të natës që bredhin televizion më televizjon për një pagë 5 mijë lekëshe nuk e kanë një sensibilitet të tillë.

Mendoni se ky debat do të qe shmangur nëse Lubonjës do t’i ishte premtuar botimi i menjëhershëm i shkrimit mbi Irakun?
Mendoj se përgjigja është ezauruar me sa thamë më lart. Mund të shtoj vetëm dy gjëra. Pretendimi për censurë në një media private, nuk ka baza. Lubonja e ka të domosdoshme të jetë në qendër të vëmendjes përmes konflikteve. Të jetë në qendër të vëmendjes është qëllimi, konfliktet janë mjeti. Në veprimtaritë tona botuese censura nuk ekziston as si realitet, as si mundësi. Ne ndihemi e jemi plotësisht të lirë të marrim vendimet që na duken të dobishme. Ne mund të pranojmë dhe mund të refuzojmë çdo lloj shkrimi. Është plotësisht e ligjshme dhe e mjaftueshme t’i themi Lubonjës dhe kujtdo tjetri që shkrimin tuaj nuk e botojmë, thjesht sepse nuk na pëlqen, nuk na përshtatet, nuk na intereson. Kështu veprohet në gjithë botën kapitaliste. Kudo në një shoqëri demokratike, në një treg të hapur, mediat private nuk të censurojnë por të refuzojnë. Që të kursehej ky debat nuk mjaftonte asnjë premtim përveçse të rreshtonim të gjitha bateritë, formacionet tona mediatike, bashkëpunëtorët, me kuç e me maç në “luftën e shenjtë” të Lubonjës për asgjësimin e Edi Ramës. Po ta kishim bërë këtë, Lubonja do të vazhdonte të ishte me ne dhe ne do të vazhdonim të ishim më të mirët në zërin dhe në shpirtin e tij.

Ky debat i zgjatur, në një vështrim të fundit mund të konsiderohet i dëmshëm apo i dobishëm për publikun?
Ky dhe shumë debate të tjera të disa opinionistëve, analistëve, gazetarëve e politikanëve që zhvillohen thjesht dhe vetëm për çështje të tyre personale, nuk shtyn përpara asnjë punë. Shqipëria ka vërtet probleme jashtëzakonisht të mëdha për të diskutuar e zgjidhur. Ka probleme të punësimit, të ekonomisë, pensioneve, shëndetit publik dhe arsimit, ka probleme të bilancit të pagesave, të eksporteve, të deficitit të buxhetit apo të rendit publik, ka probleme të zhvillimit të ndërmarrjeve dhe të kreditimit të bizneseve etj, etj, etj. E çfarë i dha opinionit shqiptar diskutimi në dhjetëra emisione televizive i opinioneve dhe shqetësimeve të pacifistëve të tipit Lubonja lidhur me luftën në Irak. Ç’mund t’i përcjellin çdo natë publikut, njerëz që vetëm flasin por nuk bëjnë asgjë. Eshtë për të ardhur keq në gjithë këto emisione e debate televizive mungojnë njerëzit e punës, mungojnë sipërmarrësit dhe problemet e tyre.

Zoti Lubonja pretendoi në bisedën e fundit se ju jeni favorizuar nga ana e qeverisë për disa privatizime me çmime shumë të ulëta. Cili është komenti juaj për këtë?
Ekziston në Shqipëri një kulturë e vjetër e hakmarrjes duke të “prerë hardhitë”. Kjo lloj kulture ndeshet tek gazetarë e pronarë mediash, nëpunës të shtetit, ministra, politikanë e qytetarë. Mjafton të të perceptojnë si kundërshtar dhe ata mund të ofrojnë shumë aksione “shpërblyes” për ju. Kompanitë tona u themeluan qysh në fillim të viteve ‘90 por vetëm pasi roli ynë në tregun e informacionit u rrit në vitin 1998 e këtej ato u bënë objekt sulmesh e paragjykimesh nga politikanë e pronarë mediash të tjera. Në këtë kuptim, kompanitë e mia jo vetëm nuk kanë pasur asnjë favorizim por kanë paguar të gjitha kostot e lirisë që qëndron në themel të sukseseve të iniciativave tona investuese në media. Unë nuk kam mbajtur kurrë në jetën time ndonjë post shtetëror a publik, nuk kam menaxhuar kompetenca e fonde të të tjerëve apo buxhete OJQ-sh. Në ditën e parë të njohjes së iniciativës së lirë në Shqipëri kam qenë privat. Kam zhvilluar biznesin tim i qartë e i kthjellët se në çdo kohë do të jem në gjendje t’u them publikisht e ligjërisht: Më pyesni edhe për milionin tim të parë. Natyrisht, unë nuk jam Mesia. Por kam pasur atë kapacitet moral, profesional, qytetar e social që të punoj në mënyrën që përgjithësisht më lejon të ndihem krenar e i lirë për atë që kam bërë.
Kritikuesit e transaksioneve të mia përgjithësisht janë konkurrentë ose të financuar nga konkurrentët tanë në fushat e mediave. Ata kanë dashur të dëmtojnë besueshmërinë dhe të frenojnë rritjen tonë të mëtejshme në treg. Të gjitha privatizimet dhe kontratat i kemi fituar përmes garës së hapur, brenda të gjitha ligjeve në fuqi. Unë kam merituar një ndërmarrje kur i kam paguar shtetit më shumë se çdo pjesëmarrës tjetër në garë. Natyrisht unë nuk jam nga ata privatë që përpiqen të blejnë sa më shtrenjtë e të shesin sa më lirë! Drejtorët e shoqërive tona ndërtuese kur shkojnë në tendera në bashki ose në ndonjë ent tjetër prokurues nuk i thonë komisionit që t’i skualifikojë nga gara sepse themeluesi i ndërmarrjes së tyre është mik me kryetarin e bashkisë. Ju duket normale kjo? Megjithatë, për hir të së vërtetës duhet të themi se kompanitë e mia kanë punuar më pak se çdo kompani tjetër e rangut të tyre me Bashkinë e Tiranës. Paketat e aksioneve të ndërmarrjeve që u shitën pa vleftë fillestare u përkisnin shoqërive të rrënuara, të mbytura në borxhe e në prag falimentimi. Sh.A. Frigoriferi Durrës ishte një ndërmarrje e tillë dhe plotësisht e plaçkitur dhe e shkatërruar nga ngjarjet e vitit 1997. Unë e privatizova 51% të aksioneve për 1500 dollarë vetëm sepse nuk kishte të interesuar. Ne bëmë një blerje të mirë, me një ofertë të saktë. Edhe sot është në shitje 18% e aksioneve të kësaj ndërmarrjeje dhe askush nuk dëshiron ta blejë. Kush ka interes le të shkojë në AKP. Sapo e privatizova pagova borxhet që kishte ndërmarrja, gjithsej 11 milionë lekë dhe nuk nxitova që ta bëj pallate tokën e frigoriferit.
Kam insistuar që Shqipëria të zbatojë një strategji të zhvillimit të bujqësisë që do t’i japë mundësi jo vetëm të plotësojë nevojat por edhe të eksportojë produkte bujqësore e blektorale. Aktualisht Shqipëria ka të lejuar një kuotë prej rreth 300 ton eksporte bujqësore në të gjitha vendet e BE-së në një vit. Për të bërë këtë eksport mjafton edhe një frigorifer shtëpie i ndonjë drejtuesi të “TOP Channel”-it. Vetëm një marrëveshje e drejtë për integrimin e Shqipërisë në Europë do t’i krijonte perspektiva eksporteve shqiptare në fushën e produkteve ushqimore dhe do ta bënte të mundur edhe modernizimin dhe vënien në punë të Frigoriferit të Durrësit. Ndryshe budallenjtë e “merakosur” për punët e mia duhet ta dinë se ky frigorifer që ka kapacitet përpunimi mbi 100 mijë ton produkte në vit do të prishet dhe në vend të tij do të ndërtohet diçka tjetër. Le të shohim më parë se si do të përfundojë marrëveshja e stabilizim – asociimit midis Shqipërisë e BE-së.

Ju zoti Kokëdhima doni të thoni se mënyra e privatizimit përcakton edhe çmimin e paketës që shitet?

Është me vend të kujtojmë se çmimi i shitjes së një pakete aksionesh nuk tregon gjthçka. Për ilustrim po ju them se Banka Kombëtare Tregtare e Shqipërisë me gjithë degët e saj u privatizua këtu në mes të gjithë shqiptarëve me vleftën totale prej 1 dollar. Ky nuk është një fakt humoristik. S’ka rëndësi nëse unë jam dakord apo jo. Kjo tregon vetëm se kaq u vlerësua banka në momentin e privatizimit dhe nuk do të thotë asgjë të keqe, asgjë pozitive, asgjë të dyshimtë. Sh.A. Boja e Tiranës u privatizua nga “2K”. Megjithëse ankandi për 51% të aksioneve të saj filloi nga vlera 350 milionë lekë, ne fituam vetëm me shifrën 5,3 miliardë lekë. Për fat të keq, kur ne nuk e kishim marrë akoma në dorëzim, ndërmarrja u dogj. I gjithë risku ishte yni sepse kështu qe rregulli i lojës. Ne bëmë kështu një blerje të keqe me një ofertë të drejtë. Në të njëjtën ditë dhe në të njëjtin vend kur dhe ku ne privatizuam Frigoriferin e Durrësit, n.q.s. nuk gabohem, ne privatizuam edhe 51% të aksioneve të Sh.A. PMN Elbasan me një ofertë që kishte 10 njësha. Vlefta që dhamë ne ishte 111 111 111,1 lekë. Në këtë zgjedhje nuk kishte ndonjë arsye tjetër përveç qejfit tim. Oferta jonë ishte shtatë herë më e shtrenjtë se oferta e vendit të dytë. Në këtë rast ne bëmë një blerje të mirë përmes një oferte të keqe.
Në 6 vjet (1994-1999) ne arritëm të privatizojmë paketat kontrolluese të 15 shoqërive. Megjithëse kishim angazhuar një strukturë (Delta 2K) të kompletuar me specialistë mjaft të përgatitur, nuk mundëm t’i evitonim gabimet. Kështu dështuam në blerjen e Sh.A. Vaji Lushnjë sepse pasi dolëm nga privatizimi si aksioner kryesor ndërmarrja u sulmua dhe uzurpua nga të patokët e të pashtëpitë. U vodh gjithçka. I hoqën edhe tullat. Kur kemi dështuar kemi përballuar reziqet pa u ankuar për asnjë. Në raste të tjera kemi përfituar shanset. Gjithmonë kemi konkurruar si blerës duke zbatuar ligjet dhe rregullat e lojës të vendosura nga shitësi. Këto rregulla lejojnë dhe bëjnë garën, gara përcakton çmimin.
Kompanitë tona synojnë të jenë sa më konkurruese, të fitojnë gara e të punojnë. N.q.s. disa spekulantë, në emër të “interesave publike” lançojnë e promovojnë idenë se duhen ndarë bizneset nga mediat (!) sepse politikanët tremben nga “presioni” dhe “dhuna” e mediave që kanë biznese (!) dhe u bëjnë lëshime bizneseve në fjalë në dëm të interesave publike, këtyre kaqolëve do t’u thosha dy gjëra: Së pari, të kenë parasysh se shqiptarët e kanë fare të qartë se kush ka spekuluar me lirinë e fjalës, kush e ka përdor fjalën si armë brezi e mjet shantazhi dhe i ka kthyer mediat e veta në kufoma të mbushura me urrejtje e keqdashje. Së dyti, të kenë parasysh se kur një politikan ka frikë nga presioni i njerëzve nuk “eliminohen” këta të fundit por hiqet politikani dhe zëvendësohet me një tjetër, me një trim.
A pranohet ndonjë arsye që na çon në formulimet absurde: ndërroni popullin (!) ose, vdekje popullit (!) ose, lidheni popullin! Ju këshilloj të mos mendoni se operatorët e tregut bëjnë pjesë në popull! Sidoqoftë nuk është gabim që në mbyllje të thërrasim: Rroftë sipërmarrja e lirë shqiptare, rroftë liria, rroftë Lubonja!

Zoti Kokëdhima, zoti Lubonja ju ka akuzuar…
Dua të falenderoj dëgjuesit për vëmendjen por mendoj se tani nuk duhet të vazhdojmë më me pyetje, sepse më duket se u kemi ngrënë shumë kohë njerëzve. Nuk ka më kuptim të merremi me akuzat e Lubonjës. Unë tanimë dua ta harroj këtë histori. Më vjen keq dhe kam dëshirë të mendoj mirë edhe për Lubonjën, gjithashtu.

* Përshtatur nga “Radio +2”

----------

[Orku]

Eshte teper interesant fakti qe argumentat qe kundershtaret e Lubonjes perdorin klunder tij jane shume te ngjashme me argumentat qe Lubonja perdorte kunder Berishes ...... te jete ironi ????

[Agim Doçi]

antishqiptari dallohet nga stili "gazetaresk" i Lubonjës. Kokëdhima e mbajti 4 vjet(!) Shumë e paska duruar! Përse??? E di vetë Koçua...
Lubonja është negacion. Ai është antishqiptar! Lexoni revista "PËRPJEKJA" që e botonte me një antishqiptar tjetër (nipi i gruas së Ramiz Gënjeshtarit) që e ka emrin Ardina Bilbil Klosi! Aty shekullin 11 ia heqin "krrabat" dy njëshave, dhe na del sipas Lubonjës e Klosit që sllavët dhe dyndjet e tyre paskan pas ngjarë aty nga shekulli i II - të(!!!!!!!!) O Tempora o Mores!?........
Mirë, shumë mirë kjo intervistë, por kjo është luftë midis komunistave të pakënaqur dhe komunistave të kënaqur!
Kalloshkelësit dhe kallotëshkelurit!
Pika shqiptarëve që lexojnë mbroçkullat e Lubonjës, i cili na konsiderohet edhe si "elitë intelektuale" - Hajduti i Tezave të Provimit Shtetor të Maturave Socialiste!
Mjaft me këto emra të ndyrë të letrave "shqiptare"!
Përse nuk e pyesni Lubonjën se çfarë diksutoj me 12 - 14 mars në Beograd në Sessioni Ndërkombëtare Antishqiptar me emrin "New Patriotismus"????????
Hajt pra!!!!! Bëjeni të flas atë megafon antishqiptar!
Agimi

[Iceberg]

Te quajturit e Lubonjes "elite intelektuale" tregon asgje me teper vetem se mjerimin dhe apatine e inteligjencies se vertete shqiptare.
Fatos Lubonja nje nga antishqiptaret me aktive te 10 vjecarit te fundit, spiun ne burg, argat i antishqiptareve ne kohen pasburg.
Mos harroni kontributin e tij te pacmuar ne Forumin per Demokraci te katastrofes shqiptare te vitit 1997.

Perfaqesuesi me ne ze i kozmopolitizmit shqiptar!!se bashku me monstren tjeter Ardian Klosi, dhe etalonin e ndyresise gazetareske ne Shqiperi Frrok Cupin.



Dashnorja lavire e Gazetave me filogreke te Tiranes, mbrojtesi i tezes se ekzistences se dy kombeve shqiptare qe per honoraret e qelbura qe merr nga gazetat e qelbura eshte ne gjendje te shkruaje cdo gje.

Teoricen i panballkanizimit dhe integrimit (gjoja) rajonal qe nuk eshte gje tjeter vecse integrim ne Greqi dhe vasalizim i shtetit shqiptar.

[Brari]

EDITORIALI

Mekanizmi “2K” dhe majmërimi nga plehrat
Mero Baze

Në historinë e shtypit njihen plot gazetarë me emër që identifikohen si mbështetës të një presidenti, të një ish presidenti, të një kryeministri, të një ish kryeministri, të një kryetari partie e kështu me radhë. Njihen gazetarë të lirë dhe gazetarë oborri. Së fundi, zoti Lubonja identifikoi, madje, dhe një kategori tjetër, “publicistët ose shkrimtarët bashkiakë”, siç e quajti ai rrjetin e gazetarëve të mobilizuar kryesisht në gazetën “Shekulli”, pro Edi Ramës. Mua po më bie në pjesë të shtojë këtë listë dhe me një kategori tjetër, me gazetarë që identifikohen si mbrojtës të pronarit të një firme për pastrimin e plehrave. Më ka rënë në pjesë të ballafaqohem, jo gjyqësisht, por para lexuesve me z. Mustafa Nanaj.

Për gati një javë, gazeta “TemA” ka botuar rregullisht një raport të mbajtur sekret nga Mustafa Kërçuku rreth tenderave të firmës “2K”, fituar padrejtësisht prej Koço Kokëdhimës, i favorizuar nga kryebashkiaku Edi Rama. Kjo ka zgjuar natyrshëm zemërim tek pronari i “2K”-së, i cili mendon se më fyen rëndë duke më lëshuar në shpinë një argat të tij, për të cilën më duhet të bëjë disa shpjegime se kush i bën dëm gazetarisë shqiptare, “fenomeni Mero Baze” apo “mekanizmi 2K”.

Në librezën time të punës, prej vitit 1990, është i nënshkruar vetëm profesioni i gazetarit. Nuk më ka rënë në pjesë këto 12 vjet, ashtu sikundër ma përmend dhe si “meritë fantastike” Mustafa Nanaj, të jem në krah të qeverisë. Kam qenë Drejtor i Lajmeve të “ATSH”-së, gazetar i “Zërit të Amerikës”, gazetar i “Evropa e Lirë”, komentator i disa gazetave të Kosovës; kam themeluar një agjensi lajmesh dhe një gazetë private, por në asnjë ditë nuk më ka rënë në pjesë të marrë rrogë shteti. Njeriu që shqetësohet nga biografia ime dhe gazetat që unë kam bërë nuk dihet saktësisht si e ka emrin, por unë po marrë të mirëqënë disa dokumenta zyrtare që më janë servirur të shoh në kohën e “Komisionit Klosi” ku ky person quhej Mustafa Nanaj. (Më poshtë, për lehtësi kuptimi, do ta citojmë si “Nanua i 2K”).

“Nanua i 2K”, në tërë biografinë e tij, nuk ka asgjë të përbashkët me gazetarinë dhe me shtypin shqiptar të pasnëntëdhjetës. Ka qenë kryetar i Partisë Demokratike në Skrapar ku për traditë ky post është emërtesë e PS-së. Më pas figuron që ka dashur të transferohet në kryeqytet dhe ka siguruar nga partia e tij e atëhershme një vend në Drejtorinë e Jashtme të SHIK-ut, në katin e katërt në Ministrinë e Punëve të Jashtme. Ka pasur disa probleme me disa ndërmarrje të privatizuara në mënyrë të paligjshme, por qeveria e korruptuar e Partisë Demokratike, në atë kohë, ia ka falur meqenëse “Nanua i 2K” kaloi emërtesë e SHIK-ut. Pas disa specializimesh e kanë nisur si atashe në ambasadën shqiptare në Zagreb ku bënte atë punë që bën çdo sekretar i Shërbimit Sekret në një ambasadë. Nuk kam informacione të hollësishme për mënyrën si e ka kryer këtë punë, por një kolegu i tij, që në atë kohë ka qenë në Beograd, tregon se si ishte nxehur në telefon, pse kolegu i tij kishte shprehur rezerva për Sali Berishën. Pasi socialistët erdhën në pushtet në Shqipëri në vitin 1997, ky person është thirrur në punë në një gazetë të sapohapur në atë kohë nga pronari i grupit pa ortakë “2K” dhe për një kohë të gjatë ka shkruar me emrat Besim Vorpsi dhe emrin e tij, për të cilin nuk jam i sigurtë, nëse është zyrtar. Në botimet e tij nuk ka asgjë gazetareske, përveçse shpjegime propagandistike për udhëzimet e nëntokës politike në pushtet. Aq e dyshimtë është kjo prodhimtari, saqë gjatë kohës së Komisionit hetimor parlamentar Klosi, një nga konfliktet e mëdha ishte fakti që ato që ishin të pasqyruara në dosjet e SHIK-ut, në sektorin e analizës një ditë më parë, të nesërmen janë të botuara, ose me emrin Besim Vorpsi ose me emrin në fjalë në gazetën “Shekulli”.

Për shkak të kësaj biografie nuk është në nderin tim të merrem si palë me “Nanon e 2K” dhe gjithë këtë mundim po e marr në të vërtetë për pronarin e “2K”, i cili meriton vëmendje. Mekanizmi me të cilin ai depërtoi në shtyp dhe politikë, ndoshta nuk është qind për qind përgjegjësi e tij, por dhe e politikës shqiptare. Sidoqoftë e vërteta është se “2K” mbetet një momunent i korrupsionit financiar, politik dhe publik në Shqipëri. Këto dy iniciale, i dalin përpara një qytetari shqiptar që nga “gjyqi i sabotatorëve të naftës” në Fier, tek plaçkitja e firmave të Ajdin Sejdisë në vitin 1991-1992, tek “arratisjet” në Lindjen e Largët vite më vonë, rikthimin e tij në skenë në vitin 1997 me një gazetë që ishte veshi i zgjatur i SHIK-ut, me telefonata që lidhen me vrasjen e Azem Hajdarit, me përfshirje totale të kësaj gazete në përgatitjen e alibisë për 12 dhe 14 shtatorin, me trafikun e influencës brenda klaneve të korruptuara të Partisë Socialiste dhe deri me projektet e frikshme për sjelljen e mbeturinave toksike në Shqipëri, që të kujtojnë objektivat e mafias klasike italiane të viteve 70-të.

Beteja ime dhe e shtypit të lirë në Shqipëri është me këtë mekanizëm, me mekanizmin “2K”. Ky mekanizëm nuk më fyen dot as mua, biles as gazetarin më modest në shtypin shqiptar duke përdorur si çomange mitomaninë, injorancën dhe megallomaninë e “Nanos së 2K”. Biles nuk na fyen dot dhe nëse ne nuk e fitojmë dot betejën me mafian që përfaqëson mekanizmi “2K”. Ne mund të jemi të humburit e kësaj beteje, por nuk jemi të dënuarit e shoqërisë shqiptare dhe shpresoj të mos jemi të humburit e betejës finale me mafian shqiptare. Qytetarët shqiptarë do të kenë mirësinë të mbajnë mend së paku artikullin tonë të fundit, para se të marrim ndëshkimin final të mafias. Këtë e kuptojmë dhe kur na dënojnë në gjykata dhe kur na mbyllin zyrat e shtetit për reklama dhe kur përpiqen të na izolojnë, madje dhe kur tentojnë të na spërkasin me pikla nga diaretë e përditshme të “Nanos së 2K”. Mekanizmi “2K” nuk është i fituar në asnjë rast edhe nëse arrin formalisht të na mund ne gazetarëve që mbijetojmë vetëm për shkak të profesionit tonë, ndryshe nga majmërimi i “nanove të 2K” që ushqehen pasi firma e tyre ka fituar tenderin për pastrimin e plehrave.


...... tema....

[Orku]

o brari nga e peshkove shkrimin se tema nuk del online

[Brari]

Orkush orkushaj..

degjo...

Po... gazeta tema u zhduk ca kohe nga interneti e nje dizaj kot formova ne vend te gazetatema.com ne gazetatema.net dhe duall kjo e flamosur..
pra Albo duhet te ndrroj adres aty tek LAJME...e te vendosi si gazet Tema kte adres...

www.gazetatema.net


Ork !

Cka e ka gjet RD qe nuk del ne internet?
Nano e pengon ose mos-kok-by-th-carja e tyre si PD ?

A e di ti ORk se populli Yne eshte i mencur?

Nuk e di..?


Ta dish se ky popull nuk voton ne Parti qe "ti japc" voten eshte njesoj si ta hedhesh ne shkumbin..por voton ne parti qe te pakten vota behet nje Thes Miell nga ato te valentina Lesko-miliarderes..

Ke lidhje me ata te PD-se?

thuaj qe Rd ka tre muaj qe nuk del ne internet.

Duan dhe te bejn Shtet ata..

Skane fare "mjekerr per qabe " per at pune..

I terheq per hunde moz Ruci me Abdi fehmiun dhe ata shkojne zvarre..
As ligjin e zgjedhjeve akoma nuk e kane siguruar..

Une do behem me Socialistet se te pakten nje thes miell e nje bidon vaj e fitoj jo ashtu kot..

Oj..ajo qe kuptoj une nashti me kto gjerat e reja qe dalin eshte se BOSET SOCIALISTE u bene MILIONERE nen SALI- MEKS MUSARA- Pollon e Tritan Prasin..e populli mjere shpresonte ke ata gomere..

Me NANON vec se shtuan xerrot Boset e Kuq nga miliona i ben miliarda..

Jane tallur zyrtaret demokratas keq me miletin..shume keq..

E kan dhene voten me shpirt populli SALIUT per hir te atyre qe u kalben burgjeve e jo per mullaqet e Fehmi Abdive e bashkim Finove..

Jazek...

...

[Orku]

brari rrofsh per linkun se nuk e dija qe e paska nxjerre online gazeten ...... sa per te tjerat ke ngaterruar adrese se nuk njoh askend.

Mileti le t'ia japi voten kujt t'ia kete kokrra e qejfit sepse per vete e ka.

[manoklla]

Aaah, sa i lumtur jam dhe une tani qe mund te lexoj serisht te cmuaren gazete 'Tema'.

[Orku]

ju akademiket lexoni shume