Napoleon Tasi ishte djali i madh i Koço Tasit, një intelektual i formuar, njohës i pesë gjuhëve të huaja, një prej përkthyesve më të shquar të poetëve klasikë anglofonë. Përballja e tij me regjimin komunist do të ishte për çështjen e Kosovës.
Lekë Tasi e rrëfen kështu historinë e vëllait të tij të burgosur nga komunistët:
“Vëllai, kur u arrestua, pas një viti, më 1946, për një formim grupi gjoja subversiv, por ata ishin vetëm opozitarë.
Vëllai i madh ka qenë më fatkeq nga ne, sepse shkoi në Kosovë atëherë me Seit Kazazin dhe me Halim Begenë, batalioni “Besnik Çano” kundër çetnikëve malazezë. Në Morinën e Kosovës, atje luftonin, atje pati edhe një dëshmor, Hamit Troplini. Këtë ia mbajtën Napolonit dhe e dënuan më 1946, se ka qenë në Kosovë. Në fakt ishin kundër çetnikëve. Por a doli në krah të Kosovës? Kosovën s’e donin. D.m.th. ca paradokse që tregojnë se çfarë ndjenje kishte regjimi ndaj Kosovës.
Ai u kishte dhënë shkak sepse ishte në një organizatë opozitare më 1945, në pritje të zgjedhjeve. D.m.th. një mentalitet, është kjo që nuk e kupton njeriu që jeton në një normalitet politik, sado e prapambetur Shqipëria, të jesh qeveri dhe opozitë, nuk është kiameti. Kurse këta menjëherë, me të krijuar asamblenë kushtetuese, Gjergj Kokoshin kur kërkoi leje të shtyheshin zgjedhjet që të bëhej opozita, ata e burgosën. Edhe pastaj me radhë të gjithë ata i pushkatuan. Shefqet Bejën e varën, d.m.th. opozitën e zgjedhur nga populli e varën sepse kundërshton në parlament. Ky është paradoksi më absurd i Evropës Lindore”.
Nepoleoni kaloi 7 vite të jetës së tij në burg me akuza krejt të kota, mes vuajtjeve , punës munduese në kampet burgje dhe urisë së përhershme. U lirua në vitin 1953, duke vijuar jetën sërish nëpër kantiere herë si hekurkthyes e herë si saldator. Familja, me bashkëshorten dhe tre fëmijët ishin i vetmi gëzim që jeta i fali në muzgun e gjatë të diktaturës.
VIDEO
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt