Feja e Gjergj Kastriotit - Skënderbeut

[Seminarist]

Ne kete teme jeni te lutur te sillni materiale historike te besueshme qe hedhin drite mbi besimin fetar te familjes se Kastrioteve dhe vete heroit tone kombetar, Gjergj Kastriot - Skenderbeu.

Jeni te lutur te mos beni asnje replike, asnje koment subjektiv, por vetem te sillni citate historike nga libra dhe burime te ndryshme historike. Ne fund te cdo citati, vendosni burimin nga e keni nxjerre. Sillni vetem ato fakte historike qe i perkasin temes.

Te gjitha replikat, komentet do te kalojne ne kosh. Ne kete teme duhet te gjeni vetem burime historike, as debat, as replika, vetem fakte te larmishme historike.

Lereni secilin lexues te nxjerri perfundimin e tij se cfare besimi ka patur familja e Kastrioteve.

Albo

P.S Ky mesazh u ndryshua nga stafi i forumit

[Albo]

Ky me poshte eshte portreti i Skenderbeut nga Marin Barleti ne doreshkrimet e tij. Ua sjell studiuesi danez Bjoern Andersen. Kliko ketu Per tu njohur me artikullin e tij.

Kurse vula me poshte mendohet te jete vula e Kastrioteve, dhe ruhet edhe sot e kesaj dite ne Muzeumin Kombetar Danez, eshte gjetur nga arkeologu danez Dr Peter Pentz. Vula eshte shkruajtur ne greqisht se prapri: 'Aleksandri i Madh'. Autenciteti i vules nuk eshte mundur te provohet dhe as origjina e saj nuk eshte shume e qarte, megjithate vlen te permendet.

[Albo]

Referojuni edhe komunitetit arberesh ne Itali, ne komunitetin e tyre ne Internet, ne faqen ArbItalia.net ku i kushtohet nje faqe e vecante historise se etapave te emigracionit drejt Italise.

Gli albanesi mantennero la religione cristiana di rito ortodosso e questo fu, ed è tuttora, uno dei tratti caratterizzanti la etnia albanese sia rispetto alla restante popolazione italiana sia riguardo agli albanesi rimasti in patria, divenuti nella stragrande maggioranza dei casi mussulmani

http://www.arbitalia.it/storia/migrazioni.htm

[Albo]

Historia e komunitetit arberesh ne Itali sipas vete historianeve italiane, ku nder te tjera:

.....
.....
Many of these villages still exist in Southern Italy. Over 800,000 Albanians in Italy speak a language called 'Tosca." Tosca is a type of Albanian distinct to Italy. It is primarily Aberesh ( the native language of Albania), but also contains Italian and traces of Greek. Although Tosca is not an official language of Italy, it can be heard spoken at homes in Albanian-Italian villages like Civita. There are four Tosca dialects, all spoken in Southern Italy. Those dialects are Sicilian Albanian, Calabrian Albanian, Central Mountain Albanian, and Field Marino Albanian.

http://www.initaly.com/regions/ethnic/arberesh.htm

Nuk mund te mesosh mbi jeten e Gjergj Kastriotit, pa iu referuar komunitetit arberesh ne Itali dhe ne bote, qe jane pasardhesit gjenetike te Gjergj Kastriotit.

Albo

[Albo]

Skënderbeu u tha (simbas tekstit të Barletit
përkthye nga Fan Noli):

"Kapedanë dhe ushtarë trima".

S'është as e re, as e papritun pamja që
kam sot përpara syve. Ashtu si ju kujtonja,
ashtu ju gjeta, stërnipër të thjeshtë të një
race të vjetër dhe bujare, trima dhe besnikë
të patronditur të vendit dhe të mbretit tuaj.
Edhe jam i lumtur tani që mund t'ju hap
zemrën time. Ju thom pa u mburrur që, sa
kam rrojtur, kam patur gjithnjë këtë mall
për atdhenë dhe këtë dëshirë për lirinë.
Kur më ftuat për këtë vepër nga shërbimi i
Sulltanit, kisha në zemër atë dëshirë që
kishit edhe Ju. Juve ndofta ju shkoi nga
mëndja që e kisha harruar vëndin, edhe
nderin, edhe lirinë, kur ju ktheva prapa të
helmuar, pa ju dhënë asnjë shpresë dhe pa
ju treguar asnjë ndjenjë bujare dhe
shpirtmadhe. Po unë sillesha me atë
mënyrë, se ashtu e deshte shpëtimi i juaj
dhe i imi, se puna ish e tillë se duhej bërë
dhe jo thënë, se e shikonja që kishit më
tepër nevojë për frë sesa për shtyrje. Jua
fsheha planet e mia dhe s'jua çfaqa
dëshirën që kisha në zemër aq vjet, jo se s'u
kisha besim, jo se s'jua dinja shpirtin, po
se ju ishit të parët që e hothtë zjarrin dhe u
futtë në këtë valle; po se puna duhej
mejtuar thellë, se duheshin gjetur mjetet, se
duhej zgjedhur koha e mirë. Ndryshe do të
derdhej gjak më kotë dhe përfundimi do
t'ish nji robëri me e keqe se e para. Dhe
ahere çdo shpresë për të nesërmen
fluturonte; se nji punë si kjo niset njiherë e
mirë; dhe në mos vaftë mbarë, rasja dhe
mjetet për ta nisur ikin e s'kthehen kurrë
prapë. Prandaj s'ja tregonja planin tim as
vetes sime dhe ruhesha mos me shkiste
gjuha dhe më dëgjonin muret. Kam për
dëshmor Hamzën, tim nip, që e kam pasur
këshilltar, përkrahës dhe shok armësh, me
ca të tjerë të pakë, me besnikërin e të cilve e
vumë këtë plan në vepërim. Tani, ndonëse
rronim e hanim bashkë dhe kishim një
zemër dhe një shpirt, me gjithë këtë asnjë
nga këta s'më kish dëgjuar kurrë të zë
n'gojë atdhenë, lirinë dhe krishtërimin,
gjersa ardhi rasa në betejë të Nishit. Lirinë
mund ta kishit fituar me trimërinë tuaj
nuk i mungojnë burrat, po ju pëlqeu ta
prisni nga dora e ime, ndonëse vonë, se
kështu ndofta desh vet i madhi Zot. Se
është me të vërtetë çudi që trima kryelartë
si ju, të rritur në liri, duruat kaq kohë
robërin e barbarve, duke pritur të më
shikoni një ditë në krye tuaj. Po vallë, a e
meritonj këtë titull të bukur të çlironjësit që
kini mirësinë të më jipni? Lirinë s'jua solla
unë, po e gjeta këtu, në mes tuaj. Posa
shkela këmbën këtu, posa dëgjuat emrin,
renttë që të gjithë, më dualtë përpara kush
e kush më shpejtë, sikur t'ishin ngritur nga
varret atërit, vëllezërit, bijtë tuaj, sikur të
kishte zbritë nga qielli vetë Perëndia. Më
prittë me aq dashuri dhe gëzim, më sualltë
aq shërbime të çmuara e pa numër, sa më
bëtë më tepër ju robin tuaj sesa unë të lirë
ju. Këtë mbretëri, këtë qytet nuk jua dhashë
unë, po ju gjeta t'armatosur, lirinë e kishit
kudo, në krahërore, në ballë, në shpata e në
ushtat; si gardjan besnikë t'emëruar prej
tim eti, ja ma vutë mbi krye këtë kunorë, ju
ma dhatë në dorë këtë shpatë, ju më bëtë
zot të kësaj mbretërije, të cilën ma ruajtët
me aq besë, me aqë kujdes, me aq
mundime. Shpjermëni tani, me ndihmën e
perëndisë, që ta çlirojmë tërë Shqipërinë.
Pjesën më të madhe, pothuaj tërë
punën, e mbaruat: Kruja dhe tërë krahina e
saj u fitua; Dibra dhe Malësitë u bashkuan
me ne; anmikut s'i mbeti as emëri, as
shënjat në fushat tona; qëndrojnë vetëm
fortesat. Kam shpresë t'i marrim edhe këto
me hir a me pahir, me dhelpëri a me
trimëri, ndonëse garnizonet turke janë më
të forta dhe kështjellat janë vendosur si
shkëmbenj të ashpër dhe të paafruarshëm.
Armiku është i rrethuar, i dëshpëruar, dhe
s'i kanë mbetur veçse muret e fortesave. Po
për këto do të këshillohemi e do të
përfundojmë më nurë kur të vemi në vënt e
kur të kemi armët në dorë dhe anmikun
përpara, sesa tani për së largu dhe pa ditur
se ç'kemi përballë. Do të nisim nga Petrela
më parë, jo se kjo është më e lehtë për t'u
fituar - përkundër është një fortesë prej
natyre dhe ka një garnizon të fortë - po se
ndodhet më afër kryeqytetit, dhe jam i
sigurt që lajma e mirë e ngjarjeve në Krujë
ua ka ngrirë gjakun armiqve. Të tmerruar
nga trimërija e juaj dhe nga çkatërrimi i
garnizonit të Krujës, ndofta do të na
lëshojnë fortesën më të mirë; në mos, po do
t'i shtrëngojmë të na e japin me të keq. Një
gjë vetëm duhet të keni nër mënt: në mos e
marrshim Petrellën, asnjë nga ne s' duhet të
kthehet prapë i gjallë.
Ngrehni pra flamurin përpara, dhe
rrëfehuni burra si ngahera. Perëndia, si
gjer tani, ashtu edhe paskëtaj, do të na
ndilnmojë dhe do të na nxjerrë faqebardhë.

0 Burrani!"

Fjalimi i Gjergj Kastriotit i mbajtur ne Kruje pas kthimit te tij ne Atdhe.

[Hyllien]

Un tja them atyre? Jo mor Albo se ata e kan provuar vete kete gje, prandaj dhe jane ndare me kohe nga ajo influence. Megjithate Seminaristi akoma ka mllefe ndaj kishes maqedonase.... kush e di pse...

Na jep fakte ore, un dua fakte, ti me jep mjekrra mua dhe vija ndarese ndermjet veri/jugut. A e shef se cfare dobesie kane argumentat e tua? E ti qe quan veten edukator? Edhe ne cerdhe te shkoje nuk do beje fajde.

"The sovereignty of the Sultan came thus to an end, and the Turkish garrison of Croia was destryed. Thereupon, Scanderbeg solemnlu abjured the Moslem religion in the CATHEDRAL of his capital in the presence of THE CATHOLIC PRIMATE, who bestowed upon the future defender of the faith of JESUS and of HIS COUNTRY the benedictions of THE CHURCH"
"On March 1 of the following year, a stately gathering of the Albanian feudal lords tool place in the CATHEDRAL OF ALESSIO.... "IN IT, Scanderbeg was proclaimed "Chief of the League of the Albanian Peoples"

Constantine A. Chekrezi faqe 31.
Eastern European Collection - Albania Past and Present - MacMillan 1919

Shkrimet qe jan perdorur per kete reference... rreth 5 faqe eshte seksioni i dedikuar per Skenderbeun por shume i dendur me informata dhe as qe nuk permendet fakti se ai eshte orthodhoks... dhe keto jane konsultimet.

1) Barbarich, Eug. Albania pp. 177-193
2) Fallmerayer, Dr. J. Ph., Das Albanesiche Element in Griechenland, Vol 9. , 00. 1-110
3) Lavardin Du Plessis, Jacques de, Historie de Gerges Castriot, surnomme Scanderbeg, Paris 1621
4) Knolles, The general history of the Turkes, London, 1603, pp. 283-33, 365-403, 413-426.
5) Marinus Barletius, De vita et moribus Georgii Castrioti, Venice, 1504. Strasburg 1696, Frankfort 1577.
6) Petrovich, G., Scanderbeg, Essai de bibliographie raisonance, Paris, M.D., CCCLXXXI
7) Scapolo, Emilio, Venezia e Albania, in L'Ateneo Veneto, Venice, 1908

Te lutem dua bibliografine tende.
Edhe mos na be me me shkrujt libra ne forum, se ta thashe i her je i humbur ne ket debat kryqtar qe ke ndermarr se nuk ke asnjefare reference pervec mjekrrave, disa citateve te ndonje albanologu qe tenton te vej vija ndarese orthodhoksi/katolicizem per aresye influence zonale etj etj. Eshte e kote qe i futesh keti muhabeti se nuk ke REFERENCA.

Sa per gjarpinjte nqs ka nej njeri qe nxjerr bishta ktu, ti me bishtat qe ke nxjerr kur vete forumi yt te ka dhen shpulle realiteti ja ke kalu edhe teorive me te guximshme te Darvinit per prejardhjen e njeriut nga hardhuca. Kthehu tek argumentat meqe i ke qef.

[Seminarist]

Ja tu jap shkurtimisht edhe nje shembull te normalitetit te dualitetit ortodoks-katolik te familjeve princore Ballkanase, respektivisht serbe, ate te Nemanjave.


Shen Sava, i biri i Stefan Nemanjes, pasi kthehet nga Mali i Shenjte me eshtrat e te atit, prej manastirit Hilandar, qe ai sebashku me te atin, qe si murg quhej Simon, e kishin themeluar edhe ndertuar per llogari te serbeve, fpreokupohet me pajtimin e dy vellezerve te tij, Stefanin e pare, qe zoteronte Rashken, edhe Vukanin, qe zoteronte Zeten (Malin e Zi), pasi keta te dy, ne ato kohe pas kryqezates se 1204, dmth rrenies se Konstandinopojes, kishin filluar, te detyruar nga rrethanat politike, te konkurronin per te njohur kush me pare nga papa si mbreter.

Shen Sava e keshillon te vellane Stefanin qe ti shkruanin papes Honorius III qe ky ta kurorezonte Stefanin si mbret te serbevet, gje qe papa e mirepriti, me shpresen se ky veprim do conte ne perfshirjen e Raskes nen autoritetin kishtar papal, e dergoi nje kardinal per te kryer kurorezimin. Me tu bere kurorezimi, Shen Sava niset drejt Nicese, ku kishte rezidencen perandori ne eksil i Konstandinopojes, edhe i kerkon patrikut qe ti jape atij Autoqefaline e kishes serbe, gje qe, per arsye te situates politike ne Ballkan, ai ia arriti me sukses, duke zhgenjyer keshtu thellesisht aspiratat e papes per aneksim te Raskes nen Romen, qe tashme donte s'donte e njihte kurorezimin e Stefanit si mbret.



Historiani kishtar, Papadakis, e cileson si normal kete dualitet veprimi, ne ato kushte politike te asaj kohe, e aspak si ndonje tradheti e hile ndaj besimit ortodoks.


Pra, bashkepunimi i princave ortodoks me papet deri ne lenien e pershtypjes se po konvertohen ne katolik ka qene nje dukuri e disahershme edhe para shekullit 14,15.

[Albo]

E drejta dhe simbolet shtetërore

Shteti shqiptar, i bashkuar nën drejtimin e Skënderbeut, kishte simbolet e veta, që mbështeteshin në traditën vendase dhe shprehnin sovranitetin e tij. Skënderbeu krenohej me historinë e lavdishme të kombit shqiptar. Prandaj, ai mbajti si emër të dytë vetjak përgjegjësen e emrit të Aleksandrit të Madh të Maqedonisë, që te osmanët ishte Iskander (Skënder në gjuhën shqipe). Siç e dëshmon edhe M. Barleci, emërtimet gjeografike Maqedoni dhe Epir janë përdorur në mesjetë si sinonime të emërtimit etnogjeografik Arbëri. Për më tej, krahas evokimit të lavdisë së Pirros dhe të epirotëve të lashtë (sinonim i emrit “arbër” gjatë mesjetës), Skënderbeu përdori edhe simbolet shtetërore të Pirros së Epirit (shqiponjën dhe përkrenaren e zbukuruar me një kokë dhie), të Aleksandrit të Madh të Maqedonisë (shenja e Diellit), si dhe simbole pellazgjike. Simbolet dhe evokimet e mësipërme dëshmojnë për formimin e tij kulturor humanist dhe tregojnë se ai mbështetej në traditën vendase për t'i dhënë një frymë sa më kombëtare shtetit të tij dhe luftës së shqiptarëve kundër pushtimit osman.

Shtetin e tij Skënderbeu e emërtoi me emrin etnogjeografik kombëtar mesjetar Arbëria (Albania) edhe pse në të u përfshi një pjesë e viseve shqiptare. Titulli zyrtar i Skënderbeut ishte Zot i Arbërisë (Dominus Albaniae), të cilin e gjejmë të shënuar në vulën e në shkresat zyrtare të tij, si dhe në letrat e kancelarive të huaja që i janë drejtuar atij si kryetar i shtetit shqiptar.
Shkresat zyrtare të Skënderbeut, që njihen deri tani dhe që kanë dyllin me gjurmën e vulosjes së tyre, tregojnë se kryetari i shtetit shqiptar ka pasur dy vula zyrtare, që kishin madhësi e simbole të ndryshme.

Vula e madhe zyrtare e Skënderbeut ishte në formë rrethore me diametër 41 mm dhe perimetër afro 125 mm. Në qendër ajo kishte shqiponjën dykrenore dhe yllin me gjashtë cepa, të vendosur ndërmjet krerëve të saj. Anash vula kishte rrethin me shkronja të mëdha GEORGIVS CASTRIOTIVS SCENDARBIC. Në krye të rrethit të vulës ishte shenja e diellit me tetë rreze, që ndante fillimin dhe mbarimin e emërtimit GEORGIVS CASTRIOTIVS SCENDARBIC. Shenja e diellit me tetë rreze ka qenë simbol shtetëror i Aleksandrit të Madh të Maqedonisë. Nën krerët e shqiponjës dhe mbi krahët e saj kishte inicialet D AL të fjalëve Dominus Albaniae. Këto iniciale të fjalëve Dominus Albaniae, që përbënin titullin zyrtar të Skënderbeut, tregonin pozitën juridike të tij (Dominus) si kryetar shteti, si dhe emrin e shtetit (Albania), ku ai ushtronte pushtetin e tij.

Vula e vogël e Skënderbeut ishte skalitur në gurin e çmuar të unazës personale të tij. Ajo kishte formë tetëkëndëshe me përmasa maksimale 9 mm gjatësi dhe 7 mm gjerësi. Simbolet e saj ishin marrë nga mitologjia e lashtë pellazgjike. Në gurin e vulës së vogël ishin skalitur dy figura të mitologjisë pellazgjike: mbretëresha Leda dhe Zeusi i Dodonës i shndërruar në mjellmë.
Si simbole më përfaqësuese për shtetin shqiptar Skënderbeu përdori shqiponjën dykrenore me krahë të ulur dhe yllin me gjashtë cepa, simbole këto që ishin mjaft të njohura në mjedisin shqiptar. Këto simbole ishin edhe në stemën dhe në flamurin shtetëror. Në një katolog venecian stemash është vizatuar në mes të viteve 60 të shek. XV stema e Kastriotëve, kur djali i Skënderbeut, Gjoni, mori titullin “fisnik venecian”. Gjithashtu stema ruhet e gdhendur në varrin monumental të nipit të Skënderbeut, Konstandinit, që gjyshja e tij, Donika, ia ngriti në Napoli të Italisë në vitin 1500. Shqiponja e zezë dykrenore, siç e ka treguar M. Barleci, ka qenë e vendosur edhe në qendër të flamurit të Skënderbeut që fushën e kishte të kuqe.

Shqiponja dykrenore ishte simbol i njohur shtetëror i Perandorisë Bizantine dhe i familjes së Muzakajve, që kishin krushqi me Kastriotët. Edhe Arianitët dhe Gjurashët kishin shqiponjën dykrenore si simbol të tyre. Kurse ylli me gjashtë dhe shtatë cepa ishte përdorur si simbol nga Muzakajt dhe nga Balshajt. Ylli me gjashtë cepa duhe të ketë qenë vendosur edhe ndërmjet krerëve të shqiponjës në flamurin e Skënderbeut, si një element dallues kundrejt flamurit të Perandorisë Bizantine.
Vula me shqiponjë, si simbol shtetëror i Skënderbeut, del se është përdorur për herë të parë në letra që janë shkruar gjatë mesit të viteve 50 dhe ndoshta jo rastësisht. Në të njëjtën kohë me vulën duhet të jetë përdorur edhe flamuri me fushë të kuqe dhe shqiponjën dykrenore në mes, që e ka patur Perandoria Bizantine. Nëpërmjet këtyre simboleve synohej që të shprehej uniteti i viseve të lira shqiptare dhe të tregohej se pas pushtimit të Konstandinopojës prej turqve më 1453, shqiptarët ishin forca kryesore antiosmane që luftonte në ish zotërimet e Perandorisë Bizantine. Këto simbole të reja pushteti të përdorura nga Skënderbeu pasqyrojnë procesin e krijimit të një shteti të vetëm në tokat e lira shqiptare.

Kryeqytet i shtetit të bashkuar shqiptar u bë Kruja. Ndonëse në hapësirat e këtij shteti kishte qytete të tjera më të mëdha e më të rëndësishme si qendra ekonomike, si Prizreni e Ohri, për shkak të pozicionit të vet gjeografik shumë të favorshëm Kruja u bë kryeqendra administrative e viseve të lira shqiptare. Nëpërmjet rrugëve të shumta tokësore e detare që kryqëzoheshin pranë saj, Kruja, si qendër administrative, kishte komunikimin më optimal me të gjitha viset shqiptare dhe me shtetet e huaja.

(Marre nga historia zyrtare e botuar kete vit nga Akademia e Shkencave.)
Postuar nga Shendelliu ketu

[Albo]

Pinjollet e Kastrioteve

....
Gjergj Kastrioti lindi rreth vitit 1405. Ishte fëmija i parafundit në familjen me shumë fëmijë të Gjonit e të Vojsavës. Këta kishin katër djem (Stanishën, Reposhin, Konstandinin e Gjergjin) dhe pesë vajza (Marën, Jellën, Angjelinën, Vlajkën e Mamicën).
.....

Që në kohën e Gjon Kastriotit motrat e Skënderbeut ishin martuar me anëtarë të familjeve më të fuqishme të kohës: Mara me Stefan Gjurashin (Cërnojeviçin), Jella me Stres Balshën, Angjelina me Vladan Arianitin, vëlla i Gjergj Arianitit, Vlajka me Gjon Muzakën. Veç këtyre, Heroi shqiptar, i cili qysh në vitin 1443 e kishte cilësuar veten si trashëgimtar të Balshajve, bëri lidhje martesore të tjera. Vetë u martua me Donikën, vajzën e Gjergj Arianitit, kurse të motrën, Mamicën e martoi me Muzak Topinë. Zotërimet e Arianitëve e të Topiajve kishin një rëndësi të veçantë strategjike për mbrojtjen e vendit, sepse nëpër to kalonte Rruga Mbretërore (Egnacia) dhe degëzimet e saj në drejtim të viseve të Shqipërisë së Epërme e asaj të Poshtme, nëpërmjet të cilave trupat osmane mund të futeshin në thellësi të tokave të lira shqiptare për të sulmuar kryeqendrën e tyre, Krujën. Lidhjet martesore të shumta lehtësuan veprimtarinë politike të Skënderbeut për integrimin sa më të plotë të viseve shqiptare nën pushtetin qendror të tij.

Burimi: Akademia e Shkencave te Shqiperise
Mund ta lexoni te plote ketu

....
Kështu shpjegohen, p.sh., lidhjet e tij me manastirin e Hilandarit në Malin e Shenjtë, që gjendet në brigjet e detit Egje. Këtij manastiri, Gjon Kastrioti i dhuroi në vitin 1426 dy fshatra nga pronat e veta në rajonin e Gostivarit, i bleu pirgun e Shën Gjergjit (i njohur edhe me emrin Pirgu Shqiptar) dhe në këtë manastir një nga djemtë e tij, Reposhi, e kaloi jetën si murg derisa vdiq më 25 korrik 1431. Në epigrafin e varrit, Reposhi mban titullin e lartë fisnik dukë....

Burimi: Akademia e Shkencave te Shqiperise
Mund ta lexoni te plote ketu

Donika Kastrioti

Gjergji u martua me një Kominata apo Komneno, siç e përmendin të gjithë historianët, me emrin Andronika (Donika). Qe një grua shumë e virtytshme dhe me zemër të madhe, e cila, edhe kur mbeti e ve, pasa vdekjes së burrit, mbeti gjithë kohën e respektuar; për nder të cilësive të saj të rralla, Federiku i Aragonës, i dhuroi në vitin 1498, kështjellën e Galianos (...)

Breznia e parë

Donika lindi dy fëmijë: djalin me emrin Gjon, dhe vajzën Vojsava, që më vonë u martua me Stefano Maramonten. Gjoni trashëgoi feudet e babait, të cilët pas disa vitesh, më 1485, iu zëvendësuan me ato të San Pierit, në Galatinë e Soletos, me titullin e dukës së kontit (...)

Pinjolli i parë

Nga Gjoni lindën katër fëmijë: Ferdinandi dhe Kostandini, ndërsa Gjergji dhe Maria vdiqën (njëri në vitin 1540, tjetra në 1560) (...)

Dëshmi gjenealogjike

Emblema e markezit të Auletës, Don Antonio Kastriot Skënderbeg, është e njëjta me atë që ka përdorur Skënderbeu, dhe pasardhësit e tij.

Burimi: ketu

Gjenealogjia e Familjes se Skenderbeut, sipas dy te ashtequajtur pasardhes se tij
- Djali i vetem i Skenderbeut, Gjoni ose Xhovani, sic i thone ne Itali, pas vdekjes se te atit, ende i ri, jetoi ne domenin e vet mbi Gargano e me pas, nga 1485, kur lulezon qyteti i Shen Pjetrit ne Galatina ne Token e Otrantos, vendoset atje, ka titullin Duke, duke i shtuar dhe ate te Kontit te Soletos.

- Gjon Kastrioti u martua me Irena Brankovic Paleologa, pasardhesja e fundit e familjes perandorake te Bizantit dhe paten shume femije, mes te cileve Konstandinin, peshkop ne Insernia, Ferdinandin, qe qeveriste domenin feudal te Katrioteve dhe Marien, grua e kulturuar qe njihte shkelqyer letersine greke e latine.

- Ferdinandi u martua me Adriana Acquavivan, vajzen e Dukes se Nardose, paten shume femije si Erinen, Pardon, Akilin e Xhovanin. (Gjonin)... me titullin Baron dhe nga kjo dege familjare pati pasardhes deri ne fund te 1700.

- Ndersa nga Akil Kastrioti rrjedh dega tjeter familjare e Skenderbenjve, te cilet u shperngulen ne Napoli ne vitet 1700 dhe jane atje deri ne ditet tona.

- Biri i Pardos, Konstandini, shperngul rezidencen e vet ne Copertino. Ndersa ne fund te viteve 1600 Aleksander Kastrioti Skenderbeu u shperngul ne Lece, pasardhesit e te cilit jetuan atje deri me 1700.

- Nga mesi i viteve '800 me i madhi i femijve te kesaj linje familjare, nje tjeter Aleksander, u shperngul ne Ruffano, Lece, ku eshte dhe sot rezidenca princerore e Kastrioteve te Skenderbeut.

- Perfaqesuesit e tanishem te kesaj linje familjare jane Alessandro Castriota Scanderbeg, mjek ne Rome dhe i vellai i tij Guilio, magjister adminitrativ.

[Albo]

Maredheniet midis kishave

Ndërkaq në jetën kishtare e politike të Shqipërisë ndikuan pozitivisht vendimet e Koncilit të Ferrarës, që u mbajt gjatë viteve 1438-1439. Krahas papë Eugjenit IV, në të morën pjesë edhe përfaqësuesit më të lartë të universit ortodoks, si perandori i Bizantit, Johan Paleologu, patriarku i Konstandinopojës, Jozefi, dhe peshkopët bizantinë e sllavë më në zë. Në korrik të vitit 1439 përfaqësuesit e të dy palëve nënshkruan tekstin e bashkimit shpirtëror të të dy kishave nën supremacinë e Papatit. Ky vendim ndikonte pozitivisht për zbutjen e mosmarrëveshjeve ndërmjet kishave ortodokse e katolike në Shqipëri dhe për rritjen e bashkëpunimit ndërmjet sundimtarëve shqiptarë të besimit katolik dhe ortodoks, si dhe të këtyre me forcat politike të huaja. Vendimet e Koncilit të Ferrarës ndihmonin bashkëpunimin ndërmjet vendeve evropiane, që politikisht ishin shumë të copëtuara e të përçara, në luftën kundër armikut të përbashkët, pushtuesve osmanë, luftë që filloi të propagandohej si një kryqëzatë e të krishterëve kundër pushtuesve aziatikë e besimit të tyre islam.

Burimi: Akademia e Shkencave te Shqiperise
Mund ta lexoni te plote ketu