Pyjet dhe lumejte

[pluhur]

U nisa nga ferri i vetmisë
me një ëndërr në zemër.
Kalova malet e perëndisë,
i vetëm, pa njeri.
Kalova lumejtë e dritës
i vetëm, pa njeri.
Mbërrita pyjet e dashurisë
i vetëm mes shumë njerëzve.
Por askush nuk më dha
një shkrepse të vetme
t’u vija flakën.
Një shkrepse e vetme
më shkatërroi ëndrrën.

U ktheva sërish në lumejtë e dritës
dhe humba vetminë në thellësinë e tyre.

[pluhur]

Nje i cmendur


Kam vrare dike!
Te gjithe e shane,
te gjithe e qelluan,
te gjithe mllefin tek ajo nxorren.
E ndoten!
Une e vrava.
Tani pres te me shpetoje dhe mua dikush,
te shkoj prane saj
e te marr falenderimin e pare te jetes time.

Tek jepte shpirt nuk foli.
Syte e stermadhuar nuk i leviznin.
Goja gjysem e hapur,
nga shtellungat e ajrit
qe mundoheshi te hynin me terbim,
nuk nxirrte asnje fjale,
vec kaperdinte te miat.
Fytyra nuk i shprehte mirenjohjen me te vogel.
Ne fillim u inatosa
por me vone kuptova se
ajo po shijonte momentin.

[kulla]

dhe une e dashkam marien tende,
edhe borxh mbase mund te t'a kerkoj nje dite,
por te vrasesh marien tende
nuk meriton titullin e larte i cmendur,
me beso. i pafuqishem t'a lesh te jetoje, mbase,
e po ia fale jeten, mbase, mbase, tre here, mbase, budalla.


shkruan bukur. me pelqen.

[Sokoli]

Shum e fuqishme kjo e dyta.
Ai vargu i fundit eshte kriminel fare, po ashtu dhe i katerti nga fundi.

Jam kurioz te di ne c'gjendje i ke konceptuar keto.

[edspace]

Shumë të "fuqishme" poezitë Pluhur. Çdo varg ka kuptimin e tij dhe të gjitha janë të domosdoshme.

Edhe unë jam kurioz siç është Sokoli por kam frikë të lexoj përgjigjen tënde.

[pluhur]

Djema, Sokola, Kulla, Hapesira Ed, ju falenderoj!

...dhe nuk di nese mund te pergjigjem per gjendjen kur shkrova ato vargje Sokol. Vertet qe nuk mundem.

[pluhur]

Djallit I kerkova nje dite lirie. Ne bote doja te shkoja te vdisja perseri.
Ai me la.
Me percolli deri ne Purgator e me dha nje plumb e nje keshille: te perdorja ate kesaj here.

Eca ate dite dhe kujtova. Kujtimet me dhane forcen te shkrep pushken. Atehere cudia ndodhi. Nuk doli plumb nga gryka e asaj pushke por nje ze I qete djalli qe me thoshte te vrisja mendimet, jo veten. Ndodhia ime e kish lenduar, e kish zbutur. Ndaj largimin tim e kish pare si te vetmen rrugezgjidhje per t’iu kthyer detyrimeve me zell.

Tashme jane tre botet pas vdekjes. Bota e zotit, ne te cilen s’pranova te shkoj. Ajo e djallit nga ku me debuan. Dhe bota ime, ajo e njeriut qe i ktheu shpinen Perendise.

[macia_blu]

ti edhe shpinen e ke te bukur, keshtu qe perendia nuk te merr inat. Un e marr inat perendine ... pastaj shumoj te bijte e djallit , duke dashur te te zhbiriloj mendimin pasardhes tendin.
Ne cilen prej boteve pret vizitore???/
macia duke u pluhurosur mrekullisht!