Madheshti e dashurise.

[Mina]

Ti ndeze ate shkendije
te fikur prej kohesh
te harruar prej harreses
jetesove embrionin e gjalleses
lartesove ate shpirt te denuar
te drobitur, padrejtesisht te dhunuar
I dhe territ driten e praruar
syte verberise, qe sodit e mrekulluar
pafundesine e gjithsesise
Rend, etjen per te shuar
perveluar nga ai zjarr
sadopak per te shijuar
Madheshtine e Dashurise.

[drini_në_TR]

Lumsi atij që i drejtohet!
Më shumë s'kam se çfarë të komentoj!
Sinqerisht
drini.

[Agim Doçi]

I verbëri ka fatin të shoh me sytë e shpirtit
Ato nuk të gënjejnë dhe udhën saktë e gjen.
Shkëndijat që papritmas na feskin dhe prej hiçit...
Na mbushin dhe boshllëkun, që na kafshon si qen!

Agimi

[Agim Doçi]

I verbëri ka fatin të shoh me sytë e shpirtit
Ato nuk të gënjejnë dhe udhën saktë e gjen.
Shkëndijat që papritmas, na feksin dhe prej hiçit...
Na mbushin plot boshllëkun, që na kafshon si... qen!

Agimi

[^VJOSA^]

ma mbush kete boshllek
a e kupton po me mbyt
nuk marre dot me fryme
mi hiq te gjitha, te gjitha zinxhiret e mallit
nuk dua te te ndjej me
nuk dua te te njoh me
nuk dua te mendoj e rikujtoj
uf po kjo heshtje
me merziti, me corjentoi
mu largo, hije e zeze
nuk te dua me
pse nuk e kupton
u be kohe e gjate
tani dua te dashuroj

Hap syte
qeke ti?
Ti, vetmia budallaqe...

[denku]

Sa bukur!!!!!!!!!!!!!!!
Përshëndetje!!!!!!!!!!

[Agim Doçi]

Moj ti Vetmi e shëmtuar dhe kriminele!
Që Gjyqi i Hagës të pret!
Kaq e pashpirt dhe idjote ngele?...
por mua dot s'më vret!

Unë do të nisem në këmbë rreth e rreth botës
T'a gjej oborrin që gumëzhin!
Le t'më zhurisë zhegu, e le të rrihem prej shqotës
Do ik prej Vetmisë!... Të takoj Shqipërin!

Agimi