Ecja

[sirena_adria]

Përfitimet që marrim nga e ecura çdo ditë në këmbë

Një shëtitje e gjatë, bashkë me një dietë të shëndetshme dhe gjumë të rregullt, mund të të ndihmojnë të jetosh një jetë të shëndetshme


Të mjaftojnë vetëm 15-30 min ecje në ditë për të përmirësuar gjithë gjendjen e përgjithshme të trupit dhe shëndetit tënd. Mbi të gjitha, është diçka që e bën falas, është shumë e thjeshtë dhe kërkon vetëm një përpjekje të vogël. Më poshtë do të mund të lexoni një listë me përfitimet që kemi prej të ecurit përditë në këmbë:

Ndryshime cerebrale pozitive

Sipas një studimi, ushtrimet aerobike, si ecja, parandalojnë demencën e parakohshme, riskun për t’u prekur prej sëmundjes së Alzhaimerit, si dhe përmirësojnë shëndetin mendor.Për të mos folur edhe për reduktimin e stresit dhe çlirimin e një sasie më të lartë të endorfinave në gjak.

Përmirësimi i shikimit

Edhe pse mund të mendohet se sytë janë gjëja e fundit që mund t’i lidhësh me këmbët, mendohet se të ecurit ndihmon shumë për shikimin. Mund të ndihmojë gjithashtu në trajtimin e glaukomës duke ulur presionin intraokular.

Parandalimi i sëmundjeve kardiake

Sipas “Shoqatës Amerikane të Zemrës”, të ecësh normalisht është po aq efikase sa vrapi për të parandaluar sëmundjet kardiake, apo iktusin. Ecja ndihmon në uljen e presionit të lartë, si dhe të nivelit të kolesterolit duke përmirësuar qarkullimin e gjakut.

Rrit volume pulmonare

Ecja është një ushtrim aerobik që rrit fluksin e oksigjenit në gjak dhe ndihmon gjithashtu në rritjen e volumeve pulmonare duke rritur thellësinë e frymëmarrjes dhe frymënxjerrjes.Kjo gjë parandalon dhe zhvillimin e shumë sëmundjeve pulmonare.

Efektet pozitive në pankreas

Mund të duket e vështirë për t’u besuar, por ecja mendohet se ndikon në uljen e riskut për zhvillimin e diabetit.Në një studim ku janë përfshirë një numër i konsiderueshëm personash që ecnin mjaft minuta përditë në këmbë, u vu re një tolerancë rreth gjashtë herë më e mirë e glukozës, krahasuar me ata që bënin një jetë më sedentare.

Përmirësimi i tretjes.

30 minuta ecje përditë jo vetëm që reduktojnë riskun për zhvillimin e kancerit të zorrës së trashë, por të përmirësojnë edhe tretjen dhe kalimin e ushqimeve nëpër zorrë, duke reduktuar edhe mundësitë për zhvillimin e konstipacionit.

Shtimi i tonusit muskular

Shtimi i tonusit muskular dhe rënia në peshë (në rastet e mbipeshës) mund të arrihen lehtësisht me anë të ecjes.Praktika e të bërit rreth 10.000 hapa në ditë mund të konsiderohet si një kohë e shpenzuar në mënyrë efektive në palestër.

Kocka dhe artikulacione më rezistente

Ecja mund të sigurojë stabilitet më të lartë artikular, të parandalojë humbjen e masës muskulare, të parandalojë osteoporozën dhe rrjedhimisht të reduktojë edhe riskun për fraktura, shkruan bota.al.Shoqata e reumatologëve sugjeron rreth 30 minuta ecje në ditë për të reduktuar dhimbjet artikulare.

Një mendje më e qetë dhe e relaksuar

Nëse ecja ndihmon në përmirësimin e simptomave të depresionit tek pacientët me depresion, imagjinoni se sa mirë bën ajo në përballimin e situatave të vështira në jetë. Një shëtitje me një mik apo me një person të dashur mund të përmirësojë në mënyrë të dukshme humorin.


Shqiptarja.com

https://shqiptarja.com/lajm/ja-perfi...-dite-ne-kembe

[sirena_adria]

Çfarë ndodh me trupin tuaj nëse ecni çdo ditë

Ekspertët po këshillojnë rregullisht që të mos harrojmë domethënien e aktivitetit fizik.


Ecja është aktiviteti fizik më i vjetër i njeriut dhe është jashtëzakonisht i dobishëm për trupin tonë.

Shkencëtarët konfirmojnë se është një nga ushtrimet më të mira për të parandaluar shtimin e peshës, dhe të ndjeheni më të rinj, më të shëndetshëm dhe më të lumtur.

Ajo ka ndihmuar njerëzit të kontrollojnë peshën e trupit dhe të rrisin jetëgjatësinë e tyre që nga fillimi i kohës.


Këto janë gjashtë përfitimet shëndetësore të ecjes:

Mund të luftojë sëmundjet kronike siç janë sëmundjet e zemrës, artriti dhe diabeti.

Ecja është një mënyrë e lirë, efektive dhe e thjeshtë për të mbajtur një formë të mirë fizike dhe për të përmirësuar funksionimin muskulor, të zemrës dhe hormonalit.

Ecja është një mënyrë tepër efektive për të mbajtur një peshë të shëndetshme. Një ushtrim i thjeshtë për tu mbajtur në këmbë, ka një rrezik të ulët për të shkaktuar lëndime dhe nuk shkakton rraskapitje në krahasim me stërvitjet më intensive.

Ul rrezikun e goditjeve në tru, sëmundje koronare të zemrës dhe sulme në zemër.

Ecja është një mënyrë natyrale për të përmirësuar gjendjen shpirtërore dhe për të luftuar depresionin dhe ankthin.

Ecja është një mënyrë e shkëlqyeshme për të luftuar kundër gravitetit, pasi detyron kockat të bëhen më të forta për të vazhduar të mbështesin peshën e trupit dhe ul rrezikun për fraktura ose osteoporozë, raporton “Natural Solutions Magazine”.


Express.com

https://www.gazetaexpress.com/cfare-...ecni-cdo-dite/

[sirena_adria]

Pesë arsye pse duhet të ecni gjatë dimrit ?

Edhe pse i ftohti dhe temperaturat e ulëta na shërbejnë shpesh si një justifikim që të mbyllemi në shtëpi dhe të kalojmë fundjavën nën batanije, përfitimet e ecjes dimërore, si për shëndetin mendor ashtu edhe për atë fizik, do t’ju bëjnë të lëvizni. Ajri i pastër dhe lëvizja janë të mira për shëndetin dhe humorin.

Djegia e kalorive

Ecja në temperatura më të ulëta do t’ju ndihmojë të digjni më shumë kalori pasi trupi juaj punon më shumë për të qëndruar ngrohtë.

Një studim zbuloi se koha e kaluar në temperatura të ulëta mund të rrisë djegien e kalorive deri në 30 për qind. Para se të shkoni për një shëtitje në temperatura të ulëta, përgatitja e mirë është thelbësore.

Krijimi i një zakoni të shëndetshëm

Ndërkohë që mund të hiqni dorë nga ushtrimet në palestër shumë shpejt, ecja është një aktivitet që e bën më të lehtë krijimin e zakoneve të shëndetshme – sepse gjatë ecjes shijoni natyrën e bukur dhe ajrin e pastër në të njëjtën kohë. Dhe ndërsa shijoni pamjen, numri i hapave të ndërmarrë dhe kalorive të djegura vetëm sa rritet.

Kur filloni të ecni, nuk do të ishte keq të mbani shënim sa kohë keni qenë aktiv dhe sa hapa keni bërë sepse kur të keni një pasqyrë të rezultateve, motivimi dhe dëshira për të vazhduar aktivitetin do të rritet. Ngadalë, ky aktivitet i shëndetshëm do të bëhet zakon dhe pjesë e rutinës suaj.

Jetë më të gjatë

Nëse ndani 20 minuta çdo ditë për një shëtitje të shpejtë, ju reduktoni ndjeshëm shanset për të vdekur para kohe. Këtë e tregoi një studim i kryer në Universitetin e Kembrixhit, ku përfshiheshin 334 mijë evropianë të rritur. Mjafton një rritje modeste e aktivitetit fizik për të përmirësuar shëndetin dhe për të zgjatur jetën.

Ndihmon në luftimin e depresionit

Gjegjësisht, në rast depresioni rekomandohet të kaloni sa më shumë kohë jashtë. Nëse jeni ndër ata që janë zhytur plotësisht në dimër, lërini shëtitjet të bëhen pjesë e jetës suaj, mundësisht në vende të bukura, në natyrë, gjë që do të jetë një plus shtesë.

Prodhimi i vitaminës D

Edhe pse ndonjëherë kemi përshtypjen se nuk e shohim diellin në dimër për ditë të tëra, ai mund të avullojë në temperatura të ulëta dhe mjaftojnë vetëm 15 minuta në diell dy deri në tre herë në javë për të prodhuar vitaminë D. Ekspozimi në diell stimulon prodhimin e kësaj vitamine, ndër të tjera, e rëndësishme për kocka të forta. Le të jetë kjo një nxitje për ju që të përdorni çdo ditë me diell dimri për shëtitje.


Lajme.al

https://www.lajme.al/pese-arsye-pse-...-gjate-dimrit/

[sirena_adria]

Studimi: Ecja e shpejtë ju shton deri në 16 vjet jetë

Nëse ju pëlqen të ecni, atëherë bëjeni atë me një ritëm më të shpejtë. Sipas një studimi të publikuar në “Communications Biology”, ecja e shpejtë mund t’ju shtojë deri në 16 vjet jetë. Megjithëse plakja shpesh lidhet me gjenetikën, për jetëgjatësinë është më mirë të ecësh për një orë me një ritëm të shpejtë sesa një orë e gjysmë ngadalë.

Ky përfundim u arrit nga një ekip studiuesish nga Qendra Kërkimore e Diabetit të Universitetit të Leicesterit (Angli), të cilët lidhën ritmin e ecjes së një subjekti me gjatësinë e telomereve të tij, pjesë të vogla të ADN-së që mbrojnë jetën e qelizave dhe që janë tregues të plakjes. Shkenca ka treguar se sa më të gjatë të jenë, aq më i ri është njeriu për nga mosha biologjike, ndryshe nga mosha kronologjike.

Telomeret janë të vendosur në skajet e kromozomeve, duke i mbrojtur ato gjatë ndarjes së qelizave. Sa më shumë qeliza të ndahen, aq më të vogla bëhen ato. Nëse telomeret zhduken, procesi i fragmentimit ndalon, qelizat vdesin dhe indet plaken. Përfundimi i studimit ishte se, te njerëzit që ecnin shpejt, telomeret ishin më të gjata se ato të ecjes së thjeshtë.

Për mbledhjen e të dhënave, ekipi i studiuesve pyeti 405 000 pjesëmarrës britanikë të moshës së mesme për ritmin e ecjes së tyre. Gjysma e grupit tha se ecja ishte mesatare, rreth 40% e shpejtë dhe 6% e ngadaltë. Më pas, shkencëtarët vunë re se ata që pretendonin se ecnin me një ritëm mesatar ose të shpejtë kishin telomerë më të gjatë. Më poshtë, studiuesit testuan gjithashtu këto të dhëna në një kampion prej afro 86 000 njerëzish që mbanin një akselerometër që mat ritmin aktual të ecjes së tyre. Rezultatet e dy eksperimenteve ishin të ngjashme: telomeret ishin më të gjata te njerëzit që ecnin me një ritëm mesatar ose të shpejtë.

Vitet e fundit, disa studime kanë shpjeguar se ecja e shpejtë është thelbësore për shëndetin mendor dhe fizik. Për shembull, një raport i Harvardit “Walking for Health” theksoi se si një mënyrë jetese sedentare rrit rrezikun e vuajtjes nga diabeti ose sëmundjet kardiovaskulare, si dhe dhimbjet e shpinës apo edhe depresioni. Duke arritur në përfundimin se ecja me shpejtësi për 30 minuta në ditë pesë ditë në javë mund t’i parandalojë ato, duke rritur jetëgjatësinë me tre vjet e gjysmë. Një studim tjetër nga Universiteti i Sidneit në Australi, duke mbledhur të dhëna nga 50 000 këmbësorë britanikë mbi moshën 30 vjeç (midis viteve 1994 dhe 2008), konfirmoi gjithashtu se ata kishin një rrezik më të ulët të vdekjes së parakohshme nga sëmundjet kardiovaskulare ose kanceri.


/A2CNN / Gazeta Express

https://www.gazetaexpress.com/studim...-16-vjet-jete/

[sirena_adria]

Ecja është një lojë që na çliron nga kaosi i brendshëm

“Nuk eci për t’u rinuar apo për të shmangur plakjen, as për t’u mbajtur në formë dhe as për të kryer një detyrë. Unë eci ashtu siç ëndërroj, siç imagjinoj, siç mendoj, për një lloj lëvizshmërie të qenies dhe për një nevojë lehtësie”, shkruante Georges Picard në “Le vagabond approximatif”.

Duhet lexuar “Jeta në këmbë. Një praktikë lumturie”, libri i tretë që David Le Breton, sociolog dhe antropolog francez, i dedikon kësaj teme. “Nuk lodhem kurrë duke ecur, as duke rrëshqitur penën mbi fletë”, thotë.


Pse vendosët të publikonit një libër të tretë mbi ecjen?

Për mua të tre librat mbi ecjen kanë qenë një lloj pushimi nga rrugëtimi i gjatë në mësimdhënie dhe në kërkim shkencor, si një mënyrë të shkruari me një kod më të çlirët sesa kur përballem me argumenta të tjerë. Janë libra prej shëtitësi, ku patjetër që shpreh edhe ndjeshmërinë time prej antropologu. Një lloj udhëkryqi për të menduar ndryshe dhe për të marrë kohën për veten time: Shkruaj shumë për ngadalësinë, por ashtu si të gjithë jam detyruar që gjithmonë të nxitoj. Pikërisht ecja është një mënyrë për t’u rrënjosur, për të rizbuluar orientimet tona dhe, në veçanti, për të zbuluar atë ndjeshmërinë e botës që ne shpesh priremi ta humbasim në rrjedhën e aktiviteteve të përditshme. Të ecësh do të thotë të rifitosh trupin, të qëndrosh me këmbë në tokë në kuptimin fizik e moral të fjalës. Në librin “Jeta në këmbë” jam përqëndruar edhe te përfitimet e të ecurit, mbi faktin që shpeshherë përbën një formë shërimi nga vështirësitë e jetës. Thjesht na bën të jetojmë çastet e lumturisë. Ecja rikthen gravitetin që mungonte ose e forcon atë, duke siguruar momente plotësie. Mendja endet lirisht: ecja është një udhëtim i pangutur në mendime, në kujtesë, pa frikë se do të ndërpritet papritur nga një punë e lodhshme ose një tringëllimë e papërshtatshme. Është devijimi i duhur për të ribashkuar fragmentet tona të shpërndara: krasit ato mendime që janë tepër të rënda e të shqetësuara të cilat na paralizojnë. Është një rend i ri i kaosit të brendshëm. Të ecësh do të thotë të gjesh rrugën tënde.

Ju shkruani: “Të ecësh do të thotë të ekzistosh, në kuptimin e fortë, siç na thotë vetë etimologjia e fjalës: ex-sistere, të largohesh nga një vend i caktuar, të ikësh prej vetvetes”.

Një ecës eksperimenton me gjithë forcën e trupit, me gëzimin për t'u ndjerë shumë i gjallë në hapat e ndërmarrë dhe në përpjekjet e bëra. Ai përballet me një botë që nuk e ka parë kurrë më parë. Sheh agimin ose dritën që bie ndërsa dita përparon. Përjeton thjeshtësinë, çlirohet nga superstrukturat teknologjike dhe kufizimet e identitetit, nga presionet familjare dhe profesionale. Ai më në fund jeton në mjedisin real që e rrethon: zhytet në hapësirat e mëdha duke e braktisur veten në lirinë e tyre. Zhvishet prej të gjitha rehative, por edhe nga gjithçka që rëndon mbi ekzistencën e tij. Duke ecur ne ndryshojmë perceptimet tona shqisore, emocionet, kohën dhe hapësirën tonë. Gjejmë dimensionin telurik të gjendjes njerëzore. Pra e gjitha përmblidhet lumturisht në zhdukjen e përkohshme nga vetja.

Të ecësh po kthehet në modë, një lloj suksesi planetar.

Bashkëkohësit tanë kalojnë shumë kohë të ulur pas timonit apo përpara kompjuterit dhe ekraneve televizive, ku pasiviteti fizik është edhe një prej shqetësimeve kryesore të shëndetit publik. Në jetën e përditshme ecim gjithnjë e më pak. Burimet fizike janë lënë pas dore, përpjekja perceptohet si shqetësim. I pashfrytëzuar në jetën e përditshme, trupi bëhet burim çrregullimesh dhe ndonjëherë gjeneron një diskurs denigrimi, bartësi standard i të cilit është trans-humanizmi. Jo më në qendër të përvojës, por si një anekdotë: një shembull është nocioni banal i "lodhjes nervore". Shpesh herë themi: “Sot jam i telendisur, por nuk kam bërë asgjë.” Në këtë situatë jemi ne që mbajmë trupin tonë, jo ky i fundit ne. Ecja sigurisht që kontribuon për t'u ndjerë më mirë, për shëndetin tonë, por ta bëjmë atë vetëm për këtë do të ishte një formë puritanizmi, një detyrë që thjesht duhet kryer e të çon në mërzitje. Udhëtari rizbulon trupin e tij nën një tjetër prizëm, duke u larë në erën plot botë. Shumë sëmundje që lidhen me mungesën e stërvitjes ose tensionet e jetës së përditshme zhduken me kalimin e orëve ose ditëve të lëvizjes. Ecja është një lojë: nuk kërkon zbatimin e një minimumi shpejtësie dhe as kufizim, pasi secili përparon me ritmin e vet. Ecësit po shtohen kudo në numër, po kthehen në një vlerë thelbësore si një kundërvënie e nevojshme ndaj vlerave dhe kushteve të jetesës në shoqërinë tonë bashkëkohore.

A mund të jepni një arketip të ecësit?

Janë kryesisht burra dhe gra rreth të tridhjetave, e të tjerët pensionistë që kanë kohë në dispozicion. Por edhe në rrugët klasike të ecjes, si për shembull ajo drejt Kompostelës në Spanjë, do të takoni njerëz të të gjitha moshave dhe kombësive, dhe të besimeve të ndryshme ku shumë janë ateistë. Do të gjeni studentë të rinj ose studentë të doktoraturës që kanë dashur të përjetojnë një parantezë magjepsëse në jetën e tyre. Është një globalizim i lumtur moralisht, ndryshe nga ai globalizimi ekonomik që izolon, kundërshton, shfrytëzon. Në shtigje mbretëron miqësia, ndarja, solidariteti, kurioziteti, zbulimi i ndërsjellë. Ndonjëherë mendoj se shëtitësit janë pionierët e botës së ardhshme bazuar në kënaqësi, në kohën për të jetuar dhe në njohjen reciproke. Por mbase jam duke ëndërruar.

Cilët janë “ecësit historikë” (intelektualë apo zbulues për shëmbull) me të cilët ndiheni më i lidhur idealisht?

Ndihem shumë afër me R.L. Stevenson, Thoreau, John Muir, Nicolas Bouvier, Peter Mathiessen, Jacques Lacarrière, Bernard Ollivier (një mik i imi) dhe shumë të tjerë. Janë ata bashkëshoqëruesit e mi të udhëtimeve. Në sytë e mi, libri më i bukur i ecjes është “Leopardi i borës” i Peter Mathiessen, që përshkruan disa muaj bredhje në Dolpo në Himalaje: një libër sublim, nga i cili dua të nënvizoj gjithmonë çdo rresht. Në “Jeta në këmbë” citoj shumë shkrimtarë shëtitës që vazhdoj t'i rilexoj.

A patën dy vitet e “ndalesës biologjike” për shkak të Covid efekte pozitive në përhapjen e të ecurit?

Palëvizshmëria si kufizim ngjalli në fund të izolimit dëshirën për lëvizje, lodhjen fizike, lirinë e lëvizjes. Miliona njerëz që nuk kishin ecur kurrë më parë nxituan për t’u endur nëpër rrugica vetëm me qëllim argëtimi. Në Vosges, ku eci shpesh, nuk kam parë kurrë kaq shumë alpinistë, madje edhe në shtigje ku nuk takoja askënd. Ishin burra ose gra që nuk kishin dijeni për kodet e ecjes. Kur u buzëqeshje ose i përshëndesje, ata të shikonin me habi, në mos me dyshim. Dhe flisnin me zë të lartë nëpër pyje, pa dyshim të frikësuar, ende të panjohur me heshtjen.

Brezat e rinj duken rezistentë ndaj ecjes. Për t’ju perifrazuar, "njerëzillëku i tyre tanimë është kërrusur dhe po lëngon". Ata i kalojnë ditët e tyre pas një ekrani ose lëvizin me skuter. Sipas jush, a është kjo është një tendencë e pakthyeshme? Dhe çfarë këshille mendoni se mund t'i jepni njëzetëvjeçarëve të sotëm?

Po, më të rinjtë jetojnë përherë e më shumë para telefonit inteligjent dhe me gjithnjë e më pak shqetësime për botën që i rrethon, madje nuk shqetësohen shumë as për të dashurit e tyre. Mbi të gjitha tek ata bashkëbisedimi ia lë vendin komunikimit dhe ky i fundit nënkupton virtualitetin, distancën, çmishërimin, mungesën fizike apo morale, humbjen e ekulibrit në prani të të tjerëve. Bashkëbisedimi kërkon disponueshmëri, vëmendjen e tjetrit dhe hera-herës një mjedis të caktuar. Ecja stabilizon thellësinë qenies dhe është një mjet i fuqishëm për t'u ribashkuar me të dashurit. Disa vite më parë, përpara thyerjes antropologjike të sjellë nga interneti dhe nga banaliteti i telefonit inteligjent, ngrënia e një vakti me familjen ishte vendi më i lartë për transmetimin dhe komunikimin e kujtimeve familjare. Sot ky ritual po zhduket e po kthehet në një meze të lehtë individuale, përpara se njeriu të përhumbet në ekranin e vet personal. Hiperlidhja ka kolonizuar edhe vaktet e zakonshme jashtë shtëpisë. Thjesht hidhini një sy asaj që ndodh në një restorant: miqtë që takohen, përshëndeten dhe papritur zhyten të gjithë pas celularëve. Adoleshentët kalojnë ditë të tëra në të njëjtin vend, duke shkarkuar video me njëri-tjetrin. E përsëris, në shumë familje, vakti i përbashkët kthehet në një grumbull fantazmash që hanë të shpërqendruar, të pavëmendshëm ndaj shijes së ushqimit, indiferent ndaj pranisë së të tjerëve, të zhytur plotësisht në celularët e tyre. Për këtë arsye, ecja me fëmijët është një moment gjithmonë e më i çmuar ribashkimi dhe transmetimi emocionesh veçanërisht në ndarjen e ndonjë përvoje që është e pazakontë për ta. Ecja është bërë tashmë një nga rastet e rralla të bashkëjetesës. Këto momente të vëmendjes së ndërsjellë i dedikohen të dashuruarve, miqve, familjarëve të ngushtë që ecin së bashku pa ndërhyrjen e celularit. Dhe po ashtu janë ideale për adoleshentët e vuajtur dhe për të miturit që kanë pasur probleme me ligjin, sepse ai u siguron atyre një distancë fizike dhe morale nga mjedisi i zakonshëm, larg rutinave personale, larg nga indiferenca. Në përvojën time, këto shëtitje të gjata pa muzikë, pa telefona inteligjentë, me një shoqërues janë jashtëzakonisht efektive për një rikthim pozitiv të të rinjve te marrëdhëniet shoqërore.

Në të kaluarën, njerëzit ecnin disa kilometra në ditë. Për shembull, në Francën e viteve 1950, njerëzit ecnin mesatarisht shtatë kilometra çdo ditë. Ndërsa sot vetëm treqind metra. Dhe nuk është vetëm shëndeti ai që humbet.
Në të kaluarën ishte nevoja që na shtynte të ecnim për të arritur në ndonjë vend. Për një kohë të gjatë, edhe në fëmijërinë time, ecja nuk ishte një privilegj, një zgjedhje, por një domosdoshmëri për të shkuar në punë, për të bërë pazar apo për të vizituar miqtë. Sot lëvizja në këtë mënyrë është ende prerogativë e të varfërve dhe emigrantëve, refugjatëve dhe e njerëzve të pastrehë. Më pas, në një moment në shoqëritë tona të pasura, nga fundi i viteve 1980, ecja u bë një aktivitet rekreativ gjithnjë e më popullor. Në këtë njerëzim që rri ulur, shëtitësit janë burra dhe gra që ngrihen për të marrë përsëri jetën në duart e tyre. Dhe për ta parë botën përsëri në sy.

*David Le Breton është profesor në Universitetin e Strasburgut, anëtar i “Institut Universitaire de France” dhe studiues në laboratorin “Dynamiques Européennes”. Si antropolog dhe sociolog, ai është i specializuar në implikimet e trupit të njeriut, të cilat ai i ka studiuar duke analizuar në veçanti sjelljet e rrezikshme. Intervista u përkthye në shqip nga Erjon Uka.


Kultplus.com

https://tiranapost.al/shenime-ne-blo...ndshem-i515800

[sirena_adria]

Nuk do ta besoni se çfarë përfitimesh merrni nëse ecni zbathur në rërë

Kënaqësia më e madhe në verë është plazhi dhe aktivitetet që mund të bëni kur jeni atje. Shumë zgjedhin volejbollin në plazh, ndërsa të tjerë thjesht kënaqen duke ecur në rërë. Por a e dini se ecja zbathur në rërë nuk është vetëm argëtim, por edhe ushtrimi më i mirë që mund të bëni?

5 arsye për të ecur më shpesh zbathur në rërë:


Digjni dy herë më shumë kalori sesa ecja në asfalt

Kur ecni në rërë, trupi shpenzon dyfish (madje edhe trefish) energji në krahasim me ecjen në sipërfaqe të forta. Kjo i sjell dobi sistemit kardiovaskular.

I bën dobi zemrës, lëkurës, muskujve, tendinave dhe kockave

Ecja në rërë ushtron të gjithë muskujt që mbështesin dhe lëvizin trupin, duke theksuar shputat dhe vithet.

Punon si anksiolitik

Ecja në plazhet me rërë largon stresin dhe ofron një ndjenjë unike lirie dhe kontakti me natyrën.

Ofron stimulim dhe mirëqenie të gjymtyrëve të poshtme

Ecja në mënyrë alternative në gishta dhe thembra mbi rërë tonifikon ekstremitetet e poshtme. Ndihmon në formësimin e harkut. Sipas ekspertëve, ecja me këmbë zbathur në rërë kufizon deformimet në gjymtyrët e poshtme.

Masazhon dhe eksfolion

Kokrrat e rërës, ndërsa ecni mbi të, masazhojnë të gjithë shputën dhe veprojnë si eksfolim natyral.


Gazeta Sot

https://sot.com.al/gossip/kishte-net...channe-i526419

[benseven11]

Eshte interesant te kuptohet efekti qe ka ecja tek lekura.
Kur personi ecen dhe e ben ecjen si ushtrim fizik per te mbajtur trupin ne forme
dhe jo thjesht nje ecje ne bregdet apo ecje ne pazar,ecja rrit dhe permirson shume qarkullimin e gjakut
ne periferi ne zonen e lekures lekura merr me shume gjak me shume oksigjen nga gjaku dhe
lekura duket me mire duket me e shendetshme.
Ecja te pakten 1 ore ne dite ka efekt te fuqishem ne shendetin e zemres,
ne djegje kalorish qe nuk lejon dhjamosjen ne trup,
deformime ,fryrje barku e gjera te tilla,e mban trupin pa mbingarkesa.
Sipas studimeve te bera nga suedezet,ecja nordike(Nordik Walking) ka efekt shume pozitiv
per shendetin e zemres dhe ndihmon ne uljen e peshes,pasi kjo lloj ecje vjen me djegje kalorish.
https://www.youtube.com/watch?v=bIXFsTKLFfo

[sirena_adria]

30 minuta në ditë, ja përfitimet e ecjes së përditshme

Ka disa aktivitete shumë të thjeshta që ju ndihmojnë të humbni peshë (ose ta mbani atë, sipas rastit) duke mbajtur një mënyrë jetese aktive dhe të shëndetshme. Një prej tyre është të ushtroheni çdo ditë. Për këtë arsye, zakonisht rekomandohet të ecni 30 minuta në ditë. Më poshtë do të shpjegojmë pse është e rëndësishme të fitoni dhe mbani zakonin e ecjes 30 minuta në ditë. Falë kësaj, jeta juaj do të jetë më cilësore në shumë aspekte.

Ecni 30 minuta në ditë

Ecja është një aktivitet që mund ta integroni në jetën tuaj të përditshme në një mënyrë shumë të thjeshtë dhe me fleksibilitet të plotë. Mund të dilni për një shëtitje herët në mëngjes, në mes të pasdites ose vonë natën.

Nuk është e nevojshme të dilni çdo ditë në të njëjtën kohë, nëse nuk mundeni. Gjëja e rëndësishme është që pasi ta filloni ecjen, ta ruani si zakon si për shëndetin tuaj fizik, ashtu edhe për atë mendor.

Ecja 30 minuta në ditë (e vazhdueshme, e pa segmentuar gjatë gjithë ditës) ndihmon në kullimin, çlirimin e tensionit emocional, pastrimin e mendjes, si dhe fitimin e rezistencës dhe përmirësimin e gjendjes fizike në përgjithësi. Ajo gjithashtu ndikon në jetëgjatësi, siç theksohet në këtë studim të botuar në “Journal of Epidemiology”.

Me ushtrimin e një aktiviteti të tillë si ecja 30 minuta në ditë, shumë sëmundje mund të parandalohen dhe problemet e shëndetit mendor mund të mbahen larg. A është e nevojshme të bësh nxehje të mëparshme? Po, para se të dilni për një shëtitje, këshillohet të bëni disa ushtrime nxehjeje dhe më pas strecing.

Kjo ndihmon trupin “të ngrohet” dhe të përgatitet për aktivitet. Si duhet të jetë ecja? Për të përfituar nga të gjitha përfitimet e një shëtitjeje 30-minutëshe, duhet të merren parasysh aspektet e mëposhtme: Gjatë ecjes, gishtat e këmbëve duhet të drejtohen përpara.

Ndërsa bëni çdo hap, thembra e këmbës suaj duhet të prekë tokën së pari. Më pas, pesha e trupit duhet të vazhdojë përpara me lëvizjen. Krahët duhet të lëvizin natyrshëm dhe vazhdimisht. Shpatullat duhet të jenë pak mbrapa dhe mjekra duhet të jetë e lartë, duke u përpjekur të mos shohë tokën.

Ndjekja e këtyre udhëzimeve jo vetëm që e përdor më mirë aktivitetin, por gjithashtu zvogëlon rrezikun e lëndimit. Prandaj, këto këshilla duhet të merren parasysh gjithmonë.


Përfitimet shëndetësore

Ecja 30 minuta në mëngjes, me një ritëm të qëndrueshëm, mund të jetë po aq e dobishme sa vrapimi. Ky lloj ushtrimi ndihmon në reduktimin e rrezikut të zhvillimit të diabetit, depresionit ose hipertensionit, siç theksohet në këtë artikull të botuar në Revistën e Shëndetit Publik.

Përveç kësaj, aktiviteti fizik ul rrezikun e vdekjes së parakohshme. Gjithashtu ndihmon në luftimin e kontradiktave kardiovaskulare dhe ruan shëndetin e zemrës. Një studim i kryer nga një ekspert i Universitetit të Uashingtonit dhe ai i Kalifornisë konfirmoi se ecja dhe vrapimi ndihmojnë në reduktimin e sëmundjeve të zemrës.

Ndër rezultatet u gjetën të dyja përfitimet e ecjes dhe vrapimit:

Kolesteroli: Ecja e ul atë me 7%, ndërsa vrapimi me 4.3%.

Sa i përket rrezikut të sëmundjeve të zemrës, ecja i ul ato me 9.3%, ndërsa vrapimi me 4.5%.

Ecja zvogëlon mundësinë për të pasur hipertension me 7.2%, ndërsa vrapimi me 4.2%.

Ecja ul rrezikun e diabetit me 12.3%, ndërsa vrapimi e ul me 12.1%.

Këto gjetje sugjerojnë një përfitim të ngjashëm me shpenzimet e energjisë me stërvitje, pavarësisht nga intensiteti. Megjithatë, për ata që janë në gjendje të angazhohen në ushtrime më të forta, kjo strategji mund të jetë më efikase për kohën, siç thekson ky studim i publikuar në “Journal of the American Heart Association”.

Sipas dr. Gregg Fonarow, hulumtimi zbuloi që, nëse qëllimi është humbja e peshës, vrapimi është më i dobishëm sesa ecja. Shëtitja në natyrë rekomandohet shumë, por duhet të merren parasysh disa aspekte, si lloji i tokës (nëse është shkëmbor, asfalt, etj.) dhe moti. Për më tepër, aspektet themelore të tilla si:

Vishni këpucë të përshtatshme si dhe veshje të rehatshme.

Mbani një çantë të vogël me celularin (të ngarkuar) dhe kartën e identitetit. Për më tepër, mund të konsideroni të mbani një shishe të vogël me ujë dhe disa ilaçe të rëndësishme (në rast se konsiderohet e nevojshme).

Këshillohet të njoftoni në shtëpi se do të largoheni, kohëzgjatja e përafërt e ecjes dhe zonën ku do të jeni.


Koha Jonë

https://kohajone.com/30-minuta-ne-di...se-perditshme/

[sirena_adria]

https://www.youtube.com/watch?v=8tDo1MprkgA

Dita Ndërkombëtare e Ecjes në Natyrë - Në Shkugëz

15 Tetor, 2022

[sirena_adria]

15 tetori shënon Ditën Ndërkombëtare të Ecjes në Natyrë

15 tetori nga Organizata Botërore e Shëndetësisë shënohet si Dita Ndërkombëtare e Ecjes në Natyrë, shkruan KultPlus.

Siç përcaktohet nga Organizata Botërore e Shëndetësisë (OBSH), aktiviteti fizik është “çdo lëvizje trupore e prodhuar nga muskujt skeletorë që kërkon shpenzim energjie”.

Është një nga stimujt funksionalë themelorë të organizmit, i cili, nëse aplikohet rregullisht, zvogëlon rrezikun e zhvillimit të një sërë sëmundjesh kronike, kryesisht kardiovaskulare, disa llojeve të kancerit, diabetit jo të varur nga insulina dhe osteoporozës.

Aktiviteti fizik i rregullt stimulon metabolizmin e glukozës, zvogëlon yndyrën e trupit, përmirëson rregullimin e peshës trupore, ul presionin e gjakut, si dhe redukton humbjen e masës kockore.

Aktiviteti fizik ndihmon në uljen e stresit dhe përmirëson cilësinë e gjumit, i cili është një pjesë e rëndësishme e shëndetit të mirë dhe cilësisë së jetës në përgjithësi (1-4).

Organizata jo-qeveritare, Let’s Do It – Ta Pastrojmë Kosovën, ka thënë se ndonëse Kosova përballet me probleme të mëdha të ndotjes së mjedisit, ka hapësira të mjaftueshme për ta festuar këtë ditë, hapësira këto të cilat me një kujdes të shtruar, kundër ndotjes, do t’i ofronin qytetarëve portën drejt një shëndeti më të mirë.


/KultPlus.com

https://www.kultplus.com/lajme/15-te...jes-ne-natyre/