thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[ATMAN]

Qeniet njerëzore nuk mund të përhapin një ideologji të madhe vetëm me njohuritë, intelektin apo statusin e tyre shoqëror. Ata mund ta bëjnë këtë vetëm me sjelljen e tyre. Sjellja njerëzore pastrohet nga praktikat intuitive. Nuk është e nevojshme që njeriu të vijë nga një familje e ashtuquajtur e lartë, apo të ketë kryer studimet universitare. Përkundrazi, këta faktorë mund të krijojnë kotësi të rreme në mendjen e dikujt, e cila në fund mund të pengojë reformimin e sjelljes së dikujt.

Në këtë univers dy forca punojnë krah për krah – e ndjeshme dhe statike. Nganjëherë dominon forca e ndjeshme dhe herë të tjera forca statike. Nuk ka hapësirë për një pakt mes këtyre forcave. Qeniet njerëzore do të duhet të marshojnë përpara mes luftës së pandërprerë të këtyre forcave të kundërta. Në shoqëri, nga njëra anë shohim gropat e elementëve antisocialë, dhe nga ana tjetër shikojme një ndjenjë zhgënjimi te moralistët. Prandaj, këta moralistë kanë zhvilluar një tendencë për të dalë apo larguar nga shoqëria. Me më shumë pasuri dhe forcë, elementët antisocialë janë në një pozitë të favorshme dhe moralistët duket se janë fajtorët. Kjo gjendje nuk është as e dëshirueshme dhe as e pranueshme dhe nuk duhet lejuar të vazhdojë.

Detyra juaj njerzore do të jetë të bashkoni moralistët. Moralistët janë shpërndarë për aq kohë sa nuk kanë mundur të luftojnë. Forca e bashkuar e pesë moralistëve është shumë më here me e madhe se forca e bashkuar e njëqind imoralistëve, sepse mes këtyre të fundit ekziston një aleancë jo e shenjtë. Meditimi pas dyerve të mbyllura nuk do të bëjë asgje. Mblidhni forcën me praktika intuitive dhe bashkohuni kundër imoralistëve.

Pra, detyra juaj është e trefishtë. Detyra juaj e parë është të vëzhgoni moralin dhe të bëni praktika intuitive. Pa këtë gje nuk mund të kesh vendosmëri mendore. Detyra tjeter e radhës është të bashkoni moralistët e botës, përndryshe Dharma nuk do të mbreteroje ne shoqeri. Masa e shfrytëzuar që nuk respekton Yama dhe Niyama - parimet kardinalë morale - nuk mund të luftojë kundër ndjenjës së tyre të shfrytezimit. Prandaj është e nevojshme të bashkohen moralistët. Kjo do të jetë Dharma juaj e vërtetë. Do të bëheni të mëdhenj duke e bërë këtë, sepse ideja për të Madhin e bën një person të madh. Në fazën e tretë, do t'ju duhet të luftoni pa mëshirë kundër mëkatit kudo që ai ka zënë rrënjë në këtë botë.

Ju do të duhet ta përhapni këtë ideal kudo. Asnjë parti politike apo i ashtuquajtur institucion fetar nuk mund të sjellë shpëtim. Lavdërimi i Zotit në koncerte me daulle dhe cembale nuk do të sjellë asnje shpëtim, sepse kjo nuk do ta sjellë mëkatarin në rruge te mbare. Për të frenuar sulmet e imoralistëve sot, bashkimi i apiranteve janë më të nevojshme se daullet dhe cembalet.

Nuk është e mundur të luftosh kundër mëkatit për sa kohë që ka ndonjë dobësi në mendjen tënde. Në këtë luftë, qëllimi juaj nuk është mëkati apo mëkatari, qëllimi juaj është Ndërgjegjja Supreme. Çdo gjë që vjen në rrugën e kësaj duhet të hiqet pa mëshirë. Kur retë mblidhen rreth yllit polar dhe e mbulojnë atë, detyra juaj do të jetë të hiqni retë dhe të ndiqni yllin polar pa u kujdesur të shihni se ku kanë shkuar retë. Nëse gjithmonë mendoni për armikun tuaj, mendja juaj do të përvetësojë cilësitë e këqija të objektit tuaj të ideimit, por nëse Qenia Supreme është qëllimi juaj, mendja juaj do të metamorfozohet në vetë Qenien Supreme.

Mos harroni - ju duhet t'i shërbeni njerëzimit. Duhet t'i përkushtohesh kauzës së njerëzimit në tërësi. Jeta juaj është e vlefshme; koha juaj është edhe më e vlefshme. Nuk duhet të humbisni asnjë moment. Detyra është e lavdishme. Detyra është e re. Drejtoni jetën si aspirante shpirterore me moral dhe luftoni vazhdimisht kundër të këqijave. Ju do të jeni fitimtar.



Burimi: Misioni juaj

Publikuar ne: Prout me pak fjalë

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

…. thashë se në procesin tonë psiko-shpirtëror, pikënisja jonë është brenda sferës së kohës, hapësirës dhe personit. Dhe qëllimi ynë, për të cilin përdor termin “Entitet Suprem Noumenal”, është përtej mundësive të kohës, hapësirës dhe personit.

Tani në rrjedhën e praktikës shpirterore, lidhjet e parimit shdryshues, parimit statik dhe parimit sensitiv bëhen të lirshme. Kur skllavëria e parimit statik zhduket, aspiranti gëzon një natyrë të veçantë lumturie. Atje, pra, në atë fazë, nuk mbetet skllavëri statike, por robëritë e parimit ndryshues dhe sensitiv janë aty. Atëherë skllavëria e parimit ndryshues zhduket. Dhe së fundi, kur skllavëria e parimit sensitiv zhduket, njeriu bëhet njësh me objektin e tij të ideimit.

Tani kur, në fazën primordiale, pas fillimit në sferën fizike, aspiranti është gati të kalojë kordonin e parimit statik, ai gëzon një natyrë të veçantë kënaqësie. Mund të themi “kënaqësi”, sepse nuk është lumturia supreme, por është një formë e modifikuar e lumturisë. Jo thjesht kënaqësi, diçka më e lartë, diçka më delikate, diçka më simpatike, më e bukur - më shumë se kënaqësi. Ajo kënaqësi, ajo kënaqësi psiko-shpirtërore, njihet si dashá në sanskritisht.

Në fazën dashá, aspiranti gëzon një lloj kënaqësie të brendshme, por organet e tij shqisore dhe motorike nuk arrijnë dot ta shprehin atë. Edhe gjuha është shumë e dobët për të përcjellë nje pervoje te tille. Kjo fazë e mendjes njerëzore quhet dashá. Mendja përpiqet të shprehë diçka, por korda vokale nuk mund të prodhojë tingullin e duhur. Në atë fazë, aspiranti mund të krijojë një tingull si oṋ. . . oṋ . . . o, si kjo, por nuk prodhohet apo shprehet një gjuhë e caktuar.

Pikërisht kur aspiranti kalon kordonin e pikës supreme statike, pikërisht në anën tjetër, ai ndjen një lloj tjetër kënaqësie, dhe në kete rast (është një fazë më delikate) ai ndjen se është me qëllimin e tij, ai është me Entitetin Suprem. Aty është edhe Universi, por ai ndjen se është bërë një person i fortë – fizikisht, mendërisht, shpirtërisht – dhe në rrethana të tilla, nuk i intereson asnjë gje për atë që thotë bota. Kjo fazë quhet bháva. Kur një person është në bháva, do të jetë shumë e lehtë për ty ta njohësh atë, sepse do të ketë një shprehje të caktuar, jo në kordonin vokal, por prej këtu [trokitje e lehtë anáhata cakra]. Ndoshta keni parë dikë duke thënë “Bábá! Bábá!” – duke thënë kështu. A keni parë atë? Sepse shprehja vjen nga kjo pikë [tregon sërish anáhata cakra].

Pastaj, kur aspiranti kalon kordonin-kufirin e parimit ndryshues, ajo fazë njihet si bháva samádhi. Në atë fazë, aspiranti ndjen se është me Qëllimin e tij Kozmik. Nuk ka Univers. Në atë fazë, ai injoron ekzistencën entitative të Universit. Por ai ndjen se është me Zotin e tij. Ai gëzon lumturinë hyjnore, por i bëhet shumë e vështirë të shprehet, domethënë nuk mund ta shprehë dot kete lumturi.

Në fazën përfundimtare, kur ai kalon juridiksionin e parimit sensitiv, ai ndjen se nuk ka dualitet, domethënë, dualiteti i tij dhe i Zotit të tij, ky dualitet, zhduket. Ai ndjen se ekziston vetëm një ekzistencë - ai ndjen "ai është" ose ai ndjen "Zoti është". "Unë jam me Zotin tim" - "Unë" dhe "Zoti" – kur ky dualitet zhduket. Kjo quhet mahábháva.

Tani të gjithë samaditë më të lartë janë përvoja të ndryshme të kësaj mahábháva. Varet nga stili i ideimit. Por kur dikush arrin qëndrimin e mahábháva-s, nuk është aspak e vështirë apo e pamundur për aspirantin të shijojë lloje të tjera samádhi. Jo bháva samádhi, por samádhi aktual, domethënë forma më e lartë e samádhi.

Por të gjithë ata samádi që janë brenda kufijve të parimit sensitiv janë samádhis të kualifikuar, samádhis atribuues. Dhe mendja mbetet - ose në formën e mikrokozmosit ose në formën e makrokozmosit, lënda ektoplazmike është atje. Por kur aspiranti e sjell mendjen e tij në një formë të theksuar, në një formë kulmore, mendja, lënda ektoplazmike, zhduket për shkak të përqendrimit ekstrem, dhe në rrethana të tilla Fakulteti Suprem Njohës mbetet. Ky quhet "samádhi i pakualifikuar, pa atribut" - nirvikalpa samádhi në sanskritisht.

Me anë të japa kriyá, japa, njeriu arrin fazën e atribuimit të samádhi-t dhe me anë të dhyána-s arrin qëndrimin jo-atribuues të samádhi-t, i cili është qëllimi i çdo individi të këtij Universi. Duhet ta dini dhe duhet të veproni në përputhje me rrethanat.



Burimi : Ju duhet të veproni në përputhje me rrethanat

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

"Ju keni vetëm të drejtën për të vepruar"



Karmańyevádhikáraste má phaleśu kadácana,

Má karmaphalaheturbhúmá te sauṋgo’stvakarmańi.(1)

[Ju keni të drejtën për veprim, por jo të drejtën për frytet e veprimit. Ju nuk duhet të bëni veprime që do t'ju detyrojnë, por as nuk duhet të jeni të neveritshëm ndaj veprimit.]

Thuhet: “O njerëz, ju keni të drejtë për veprim, por jo për frytet e tij. Pra, mos kryeni asnjë veprim duke shpresuar për rezultate të caktuara, duke mbajtur një sy në rezultatet, duke u lakmuar për rezultatet.” Në pamje të parë duket se ka një mospërputhje në këtë deklaratë, ose të paktën një keqkuptim serioz i psikologjisë. Për një personalitet kaq të madh si Zoti Krśńa, të paktën, të keqkuptojë psikologjinë ose të japë mësime të meta, është krejt e paimagjinueshme. Megjithatë, mospërputhja e dukshme mbetet.

Karmańyevádhikáraste - "Ju keni të drejtën për veprim." Çfarë do të thotë karma? Fjala karma rrjedh nga folja rrënja kr dhe prapashtesa njeri. Folja kr do të thotë "të bësh diçka". Ju e dini se një folje krijohet në bazë të reagimit që një tingull prodhon brenda mendjes; dhe në bazë të foljes krijohen fjalë të tjera – ky është rregull i përgjithshëm. Për shembull, prania e një objekti [të bezdisshëm], ose lëvizja e një objekti të tillë, mund të prodhojë një tingull si *** ***, dhe njerëzit do të thonë: Cokht́á karkar karche, cokhe váli paŕeche [“Syri im po shkon karkar, duke ndjerë një ndjesi kruarjeje – ndoshta ka hyrë pak pluhur”]. Ose njerëzit mund të thonë: Jinist́á dekhe mant́á karkar karche [“Duke parë atë gjë të pakëndshme, mendja ime po shkon karkar”]. Ne shohim formën e llojit të valës që lind në mendjen imagjinative dhe në bazë të saj krijojmë fjalë - dhe gjithashtu në bazë të vetë veprimit [si gërvishtja]. Një dridhje e ngjyrës së kuqe vjen duke lundruar dhe përmes nervave arrin në sy; atëherë në mendje prodhohet një dridhje. Sa herë që një objekt dridhet, ai ka gjithashtu zë dhe ngjyrë. Dridhja e prodhuar nga e kuqja është në vetvete me ngjyrë të kuqe. Edhe sytë tuaj e shohin ngjyrën e kuqe. Atë që shihni si rezultat i dridhjeve në mendje, ju e quani të kuqe. Tani, ajo që është e kuqe për ju mund të jetë një ngjyrë e ndryshme nga dikush tjetër. Megjithatë, ai person do ta quajë atë të kuqe, sepse mendja e tij ose e saj përjeton të njëjtin lloj dridhjeje.

Ngjyra që shihni dhe e quani të kuqe – e cila është një lloj ngjyre e veçantë – një person tjetër gjithashtu do ta shohë dhe do ta quajë të kuqe. Por e kuqja që po shihni mund të mos jetë e njëjta ngjyrë që po sheh ai person. Ai person mund të jetë duke parë një ngjyrë të ndryshme. Ngjyrat në sytë e dy njerëzve mund të jenë të ndryshme. Mund të ndodhë që për ju është vjollcë, dhe për personin tjetër është e verdhë. Mund të ndodhë gjithashtu që ju mund të zbuloni diçka që dikush tjetër nuk mundet. Atë që ju e quani të kuqe kur jeni duke folur, dikush tjetër nuk e sheh si të kuqe kur ai ose ajo flet - ata shohin diçka tjetër - por thonë "e kuqe". Sigurisht që këtu nuk po flas për verbërinë e ngjyrave, por për shikimin normal.

Duke parë të kuqen, një dridhje lind në mendjen tuaj dhe emri që i jepni asaj dridhjeje është "i kuq". Emri që i jepni asaj që shihni me sytë tuaj është "i kuq".

Siç u përmend më herët, çdo dridhje ka zë; edhe dridhjet në mendje kanë zë. Kur shihni një dridhje të caktuar, ju e quani atë t́akt́ake lál [e kuqe e kuqe e ndezur], sepse tingulli që prodhonte ngjyra ishte diçka si t́ak t́ak t́ak. Në mënyrë të ngjashme, kur shihni diçka të bardhë, në mendjen tuaj krijohet një ngjyrë e bardhë dhe ju e quani "të bardhë"; dhe për shkak të atij dridhjeje, një tingull prodhohet brenda mendjes suaj. Ai tingull është dhav dhav dhav, nga i cili në sanskritisht rrjedh fjala dhava + la = dhavala. Dhavala do të thotë "e bardhë". Në gjuhën Bhojpuri është dhaorii. Kështu krijohen fjalët –dhavdhave shádá [përsosmërisht e bardhë], t́akt́ake lál [e kuqe e kuqe e ndezur]. Asgjë nuk del nga asgjëja. Çdo gjë ka një histori logjike pas saj.

Fjala karma rrjedh nga rrënja e foljes kr. Folja kr do të thotë "të ndryshosh pozicionin". Shtimi i lakimit të njeriut jep ndjenjën e "marrjes së një forme të veçantë". Tani, folja kr do të thotë "lëviz", "ndrysho pozicionin". Nëse një objekt nuk kufizohet në një vend të caktuar dhe nuk mbetet statik, ai do të jetë gjithmonë në lëvizje. Rabindranath tha: "Kur skicoj ndonjë objekt, kur vizatohet ndonjë objekt, ai nuk humbet lëvizshmërinë e tij." Kur shihni një foto, nuk mund ta mohoni që ajo ka lëvizshmëri. Nëse thoni se diçka është e kufizuar brenda kufijve të rreshtave dhe paraqitet si foto dhe si e tillë është statike, e keni gabim, sepse ideja përfaqësoned nga fotografia hyn në mendjen tuaj dhe e lëkund atë, dhe ju nuk mund t'i kufizoni ato vibrime; ju nuk mund të deklaroni asgjë si statike ose inerte.

Kii praláp kahe kavi!

Tumi chabi,

Nahe, nahe, naj shudhu chabi

Ke bale, rayeche stira rekhár bandhane,

Nistabdha krandane?

Mari mari, sei ánande theme yeta yadi

Ei nadii

Hárát tarauṋgaveg,

Ei megh

Muchiyá phelite tár fluturoj likhan.

[Sa thënie e pakuptimtë ka bërë poeti! Jo, jo, jo, nuk është thjesht një foto! Kush thotë se është statike? Do të ishte një tragjedi e madhe nëse ajo bukuri do të zhdukej.]

Gjithçka në këtë botë është e shqetësuar. Të gjitha idetë në mendjet e të gjithëve qëndrojnë aty në formë fara. Çfarëdo pune që bëni përmban lëvizshmëri latente, e cila duhet të shprehet – por është një shprehje e pjesshme. Si mund t'i jepni shprehje të plotë një entiteti që është në lëvizje të përjetshme nga anádi [pafillimi] në ananta [pafundësia]? Ju nuk mund ta kufizoni plotësisht atë brenda fushëveprimit të rreshtave. Në njërin skaj është anádi dhe në skajin tjetër ananta, kështu që nëse përpiqeni ta kufizoni atë brenda rreshtave, ku do t'i vendosni rreshtat? Pra, një formë e pjesshme shtrihet nga anádi në ananta; nuk mund të kufizohet kudo brenda rreshtave.

Supozoni se ju përcaktoni diçka këtu dhe diçka tjetër atje. Atëherë ajo që po bëni është të demarkoni pjesë të veçanta, forma të pjesshme. Ju mund të kufizoni vetëm një formë të veçantë, një projeksion të veçantë të rrjedhës së veprimit nga anádi në ananta, i cili po përparon vazhdimisht në rrjedhën e segmentuar të përjetshme të kohës. Është në këtë kontekst që fjala karma rrjedh nga folja rrënjë kr plus lakimi njeri. Ju kuptoni vetëm një pjesë të veçantë, një shprehje të pjesshme të rrjedhës së përjetshme të kohës - kjo është karma.

Shrii Krśńa tha: Karmańyevádhikáraste má phaleśu kadácana - domethënë, "Ju keni të drejtën për veprim, por jo për frytet e veprimeve." Ju keni një trup fizik, keni energji jetike dhe me ndihmën e tyre mund të lëvizni një objekt nga një vend në tjetrin. Ndryshimi i pozicionit të një objekti quhet karma; është vetëm një segment i rrjedhës së përjetshme të kohës. Ju sigurisht keni të drejtën e veprimit: keni një trup, keni vitalitet, keni krahë dhe këmbë, keni fuqi për të menduar, keni një strukturë ektoplazmike, keni kaq shumë gjëra; sigurisht që mund të bësh shumë gjëra.

Edhe duke mbetur në një vend mund të shkoni në shumë vende të ndryshme. Trupi dhe mendja juaj mund të kryejnë shumë veprime. Ju sigurisht keni të drejtë t'i detyroni ata të bëjnë gjëra të ndryshme. Ju gjithashtu mund të qëndroni të papunë –Pi-pu-phi-shu.(2) Mund të bëni gjithçka; gjithçka është në duart tuaja. Prandaj thuhet: “Ju keni të drejtë të veproni por jo në frytet e veprimeve”.

Veprimet dhe reagimet janë të lidhura në mënyrë të pandashme. Kudo që ka një veprim, ka një reagim përkatës, sepse çdo veprim ose reflektohet ose thyhet. Vala e prodhuar nga veprimi ose do të reflektohet ose thyhet. Si reflektimi ashtu edhe përthyerja janë reaksione. Pra, sa herë që veproni, cilado qoftë natyra e asaj pune, ky është lloji i reflektimit ose thyerjes që do të prodhojë. Por ai reagim i reflektuar ose i përthyer nuk është në duart tuaja. Të bësh çfarëdo që të bësh, kjo është e drejta jote e vetme.

Pra, është thënë: "Nuk keni të drejtë në frytet e veprimit". Dhe duke qenë se nuk keni të drejtë, nuk keni kontroll mbi frytet e veprimit, duhet të mendoni me kujdes përpara se të veproni. Puno; bëj punë të mirë; bej pune shume te mire. Pasi të keni përfunduar punën, nuk do të jeni në gjendje të tërhiqni rezultatet. Pra, duhet vepruar me kujdes; veprimi është në dorën tuaj. Dhe nëse, pas aktit, filloni të shqetësoheni për pasojat e veprimit, kjo do të jetë e pakuptimtë. Mos harroni, reagimi do të vijë në mënyrë të natyrshme, si një dharma natyrore [veti (e veprimit)].

Kartrtva karma karmaphala ["Bërja, veprimi, rezultati i veprimit"]. Qeniet njerëzore bëjnë veprimet dhe rezultatet vijnë sipas ligjit të natyrës - Zoti nuk ka të bëjë fare me të. Pra, kur njerëzit janë në vështirësi, ata thonë: “O Zot, çfarë më ke bërë mua? Çfarë e vendosi këtë në mendjen tuaj?” Por fakti është se Náráyańa, Zoti, nuk ka bërë asgjë dhe nuk ka pasur asgjë në mendjen e Tij. Ju keni bërë diçka dhe jeni duke vuajtur pasojat. Jeni në hall dhe po qani. Shumë njerëz janë të tillë. Por Náráyańa nuk ka bërë asgjë. Siç keni mbjellë, ashtu edhe tani korrni. Kjo është e vërteta e qartë.

Pra, para se të bëni diçka, duhet të mendoni mirë, sepse veprimi është në dorën tuaj, por jo rezultati - ai është në dorën e Prakrtit [Parimi Operativ Kozmik]. Náráyańa as nuk e kryen veprimin dhe as nuk i administron rezultatet. Ai thjesht i jep Prakrtit mundësinë për të punuar brenda sferës së saj të kufizuar; Prakrti e bën detyrën e saj në përputhje me rrethanat. Ajo nuk synon të kënaqë as mendjen tuaj dhe as mendjen e dikujt tjetër. Ajo synon vetëm të kënaqë mendjen e Náráyańa. Çfarëdo pune që i ka dhënë Náráyańa të drejtën për të bërë, atë e bën Ajo. Ajo nuk ka të drejtë të bëjë më shumë se kaq.



Burimi: “Ju keni të drejtën për veprim vetëm”

Publikuar ne: Ananda Marga Karma Yoga me pak fjalë

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Ju nuk jeni të pafuqishëm



Disa njerëz thonë: “Jam i pafuqishëm. Nuk ka kush të kujdeset për mua”, dhe disave u vjen keq për të tjerët duke thënë: “Shiko, zotëri, ky njeri është i pafuqishëm. Ju lutemi bëni diçka për të.” Në këtë kontekst, unë do të them se askush në këtë univers nuk është i pafuqishëm. Disa njerëz besojnë se paratë dhe pasuria do t'i ndihmojnë shumë në jetë, por ata gabohen sepse pasuria dhe prokopia janë të kufizuara. Një entitet i kufizuar vjen dhe shkon; ka fillim dhe fund. Si mundet t'ju ndihmojë? Kështu, trupi fizik, pasuria, veshjet dhe rrobat nuk mund t'ju japin ndonjë ndihmë të qëndrueshme. Vetëm ai entitet që as vjen e as shkon, që ka një ekzistencë të pandërprerë nga koha e pafillim në ate te pafundme, mund të jetë streha juaj e përhershme.

Çdo entitet, organik apo inorganik, i lëvizshëm apo statik ka nevojë për një strehë. Parama Puruśa-ZOTI është e vetmja strehë e vërtetë e të gjithëve. Parama Puruśa ka krijuar një sistem për të gjithë, në të cilin ka dispozita për qortim dhe ndëshkim parandalues. Megjithatë, pas kësaj qëndron dashuria dhe bujaria e Tij e thellë. Kjo është arsyeja pse unë i këshilloj qeniet njerëzore: “Mos kini frikë nga asnjë ashpërsi apo asnjë vështirësi në botë. Mos kini frikë nga qortimi ose ndëshkimi parandalues. I Larti, i cili është Krijuesi, Entiteti më i fuqishëm i këtij universi, është me ju, ndaj kaloni jetën tuaj në këtë botë pa shqetësime apo ankth. Para jush qëndron thirrja e detyrës. Parama Puruśa do t'ju ofrojë forcën që ju nevojitet për t'iu përgjigjur kësaj thirrjeje. Ju nuk keni pse t'i bëni ndonjë lutje të veçantë Parama Puruśa-s për këtë, sepse Ai do t'ju furnizojë me gjithçka sipas nevojës suaj. Kjo është detyrë e Tij, është një domosdoshmëri për Të.”

Disa njerëz i luten Parama Puruśa-s, "O Zot, të lutem më jep forcë." Sipas mendimit tim, nuk ka nevojë të kërkosh forcë nga Parama Puruśa. Së pari ju duhet të përdorni forcën që ju është dhënë tashmë. Vetëm kur të jesh plotësisht i rraskapitur, kur të kesh shfrytëzuar të gjithë energjinë tënde, mund të thuash: “O Zot, e kam konsumuar gjithë forcën që më ke dhënë. Nëse do që unë të bëj më shumë punë, më jep më shumë forcë. Nëse nuk kërkon më punë nga unë, mos më jep më forcë.” Ndërsa posedoni ende mbetjet e fundit të kapacitetit që ju është dhënë, ndërkohë që keni ende forcën për të lëvizur dhe aftësinë për të folur, nuk ka nevojë të kërkoni asgjë nga Parama Puruśa. Unë kam thënë tashmë se është detyra e Tij t'ju japë forcën e nevojshme. A ka ndonjë nevojë për t'i kujtuar Atij për detyrën e Tij? Ju e dini se Parama Puruśa ekziston në të gjitha entitetet e universit – diellin, hënën, planetët, satelitët, mjegullnajat dhe trupat e panumërt qiellorë, atomet dhe molekulat e panumërta – në shoqërimin e Tij individual dhe kolektiv. Prandaj, përderisa keni një grimcë pluhuri nën këmbët tuaja, për sa kohë që një yll i vetëm vezullon mbi kokën tuaj, duhet të mbani mend se nuk jeni të pafuqishëm, se nuk jeni vetëm. Në asnjë rrethanë nuk duhet të keni frikë apo ankth për këtë. Thjesht vazhdoni të ecni përgjatë rrugës së spiritualitetit.

Atëherë lind pyetja, pse duhet të vazhdoni praktikat tuaja shpirtërore?

Përgjigja është që ju të vazhdoni sepse Parama Puruśa ju dëshiron. Vetëm në respekt të dëshirës së veçantë të Parama Puruśa-s, ju vazhdoni praktikat tuaja shpirtërore.

Gjatë praktikave tuaja shpirtërore duhet të siguroheni që Parama Puruśa është objekti juaj mendor dhe ju jeni subjekti i Tij. Tingëllon qesharake që qeniet njerëzore bëhen subjekt dhe Parama Puruśa objekt. Në kuptimin absolut, Parama Puruśa është kontrolluesi Suprem i gjithçkaje, Subjektiviteti Suprem, me qeniet njerëzore si objekt të Tij. Zakonisht, qeniet njerëzore nuk mund ta bëjnë Parama Puruśa objektin e tyre mendor. Prandaj, kur përsëritni mantrën tuaj iśt́a, ose kur mendoni, duhet të mbani mend se, në fakt, ju jeni objekti dhe Parama Puruśa është subjekti. Kjo do të thotë, në meditim ju nuk e shihni Parama Puruśa, por Parama Puruśa ju sheh ju. Ideja aktuale në mendjen tuaj duhet të jetë se Parama Puruśa ka mbajtur një vëzhgim të ngushtë mbi ju në të kaluarën, po ju monitoron nga afër tani dhe do t'ju vëzhgojë nga afër në të ardhmen. Në asnjë rrethanë nuk jeni vetëm apo të lënë pas dore. Për sa kohë që ju kujtoni se Parama Puruśa po shikon, asnjë fuqi në këtë univers nuk mund t'ju kundërshtojë ose t'ju dëmtojë. Për më tepër, çdo entitet, nga Krijuesi Suprem i universit e deri te një fije e vetme bari, do të bashkëpunojë plotësisht me ju. Është një dekret hyjnor që qeniet njerëzore duhet të jetojnë në këtë botë miqësisht. Askush nuk duhet të shfrytëzojë askënd, askush nuk duhet të kryejë tortura apo shfrytëzim. Të gjithë duhet të përdorinze fuqinë e tyre të qenësishme në maksimumin e kapacitetin e tyre.

Përdorni plotësisht forcën tuaj dhe të gjitha cilësitë e tjera që keni marrë nga Parama Puruśa. Kur t'i keni ezauruar, kur nuk keni më forcë, inteligjencë apo fuqi shpirtërore në ju, Parama Puruśa do t'ju sigurojë gjërat që ju nevojiten më shumë. Ju nuk duhet të humbni kohën tuaj të vlefshme duke iu lutur Parama Puruśa që t'ju japë këtë apo atë. Mos harroni, ju nuk jeni kurrë vetëm dhe nuk duhet të keni kurrë ndonjë frikë apo ankth. Ju nuk duhet të uleni dhe të vajtoni, "Oh, çfarë do të ndodhë me mua tani?" Një mendim i tillë është krejtësisht absurd. Parama Puruśa me siguri do ta shohë problemin dhe do të marrë hapat e nevojshëm në të gjitha rrethanat. Ashtu si një fëmijë i vogël nuk duhet të mendojë kurrë për veten e tij – prindërit e tij mendojnë për mirëqenien e tij – në mënyrë të ngjashme, ju nuk duhet të shqetësoheni për nevojat tuaja. Lëreni Parama Puruśa të shqetësohet për këtë ndërsa ju e kryeni detyrën tuaj pa frikë dhe me gëzim. Do të shihni që Parama Puruśa me siguri do të bëjë gjithçka që është e nevojshme për të mbrojtur interesat e fëmijëve të Tij të dashur dhe të shtrenjte. Ju nuk duhet të keni asnjë lloj kompleksi inferioriteti në mendjen tuaj - ju nuk jeni inferior ndaj askujt, as nuk jeni më pak të rëndësishëm se kushdo tjeter. Unë ju kam thënë tashmë se një baba u jep të njëjtën dashuri dhe perkushtim djemve dhe vajzave të tij: të dy janë të barabartë. Ata që kufizojnë të drejtat e njerëzve të tjerë e kundërshtojnë ligjin hyjnor providencës, duke shkaktuar kështu telashe për veten e tyre.



Burimi: Ju nuk jeni të pafuqishëm

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Ushqimi, qelizat, zhvillimi fizik dhe mendor



Trupi fizik i çdo qenieje njerëzore është i përbërë nga qeliza të panumërta. Këto qeliza janë dy llojesh: protozoike dhe metazoike. Të gjitha pjesët e trupit të njeriut përbëhen nga këto dy lloje qelizash. Në një kuptim tjetër, e gjithë struktura njerëzore mund të konsiderohet si një qelizë metazoike.

Secila prej këtyre qelizave ka mendjen, shpirtin, etj., por mendjet e qelizave janë të ndryshme nga mendja e njeriut. (Dhe mendjet e qelizave metazoike janë më të zhvilluara se ato të qelizave protozoike.) Mendja e njeriut është mikrokozmosi njësi plus koleksioni i mendjeve të qelizave protozoike dhe metazoike; prandaj mendja e njeriut është një mendje kolektive. Ashtu si Mendja Makrokozmike është e lidhur në mënyrë të pandashme me çdo entitet të këtij universi nëpërmjet ota yoga-s dhe prota-yoga-s, mendja e njësisë është e lidhur në mënyrë të pandashme me secilën prej entiteteve të saj të përbëra [individualisht]; dhe në mënyrë kolektive gjithashtu, mendjet e qelizave kanë një marrëdhënie të caktuar me mendjen e njësisë.

Në përgjithësi një qelizë jeton rreth njëzet e një ditë dhe më pas vdes, duke u zëvendësuar nga qeliza të reja. Kur dikush fërkon një pjesë të caktuar të trupit, disa papastërti në dukje largohen, edhe kur trupi mbetet i mbuluar, por kjo nuk është gjithmonë papastërti nga mjedisi. Në shumicën e rasteve, është akumulimi i qindra qelizave të vdekura.

Qelizat në përgjithësi rriten nga drita, ajri, uji dhe ushqimi që hamë. Natyra e ushqimit dhe pijeve ka ndikimin e saj në qeliza, dhe si pasojë ndikon edhe në mendjen e njeriut. Natyrisht, çdo aspirant shpirtëror duhet të jetë shumë i kujdesshëm në zgjedhjen e ushqimit. Supozoni se një person merr ushqim támasika [statike]. Rezultati do të jetë që pas një periudhe të caktuar, qelizat statike do të rriten dhe do të ushtrojnë një ndikim statik në mendjen e aspirantit. Qeniet njerëzore duhet të zgjedhin ushqimin sáttvika [ndjeshëm] ose rájasika [mutativ] sipas kohës, vendit dhe personit. Kjo do të çojë në lindjen e qelizave të ndjeshme, të cilat nga ana tjetër do të prodhojnë një dashuri për praktikën shpirtërore dhe do të ndihmojnë në arritjen e ekuilibrit dhe ekuilibrit psikik, duke çuar në lartësi të pamasë shpirtërore.

Pas rreth njëzet e një ditësh qelizat e vjetra derdhen dhe rriten të reja. Por në pleqëri, për shkak të disa defekteve në qeliza, lëmimi dhe shkëlqimi i fytyrës zhduket, lëkura rrudhohet dhe pjesët e ndryshme të trupit dobësohen. (Tek personat e vjetër, qelizat e vjetra prishen, qelizat e reja prodhohen në numër më të vogël dhe disa nga qelizat e reja nuk marrin ushqimin e duhur.)

Në të gjitha rastet kur një pacient është i sëmurë për një kohë të gjatë, mjekët me përvojë këshillojnë pushim të plotë për të paktën njëzet e një ditë për të lejuar rritjen e qelizave të reja e të shëndetshme në mënyrë që personi i sëmurë të rifitojë energjinë fizike dhe mendore.

Qelizat janë qenie të gjalla dhe si rezultat i transformimit përmes jetëve së bashku, ato kanë gjetur ekzistencën në trupin e njeriut. Më vonë, përmes evolucionit gradual, çdo mendje qelizore do të zhvillohet në një mendje njerëzore.

Aura ose shkëlqimi që rrezaton nga trupi i njeriut është shkëlqimi kolektiv i të gjitha qelizave të tij të përbëra. Kur në pleqëri shumë qeliza në trup dobësohen, kjo rezulton në zvogëlimin e shkëlqimit. Edhe trupi i një të riu që vuan nga një sëmundje humbet shkëlqimin e tij.

Vetëm në fytyrën e njeriut ka miliona qeliza. Kur një person zemërohet, një sasi e madhe gjaku vërshon në fytyrë, duke e bërë atë të skuqet dhe duke shkaktuar vdekjen e shumë qelizave. Njerëzit e dhunshëm ose mizorë mund të dallohen lehtësisht nga fytyrat e tyre.

Si rezultat i ngrënies së ushqimit të ndjeshëm dhe kryerjes së praktikave shpirtërore, qelizat e trupit të njeriut bëhen të ndjeshme. Natyrisht, një shkëlqim buron nga këto qeliza, duke krijuar një atmosferë rreth trupit fizik të aspirantit shpirtëror. Kjo është arsyeja pse shumë fotografi të mahápuruśas [personave shumë të evoluar] i tregojnë ata me atmosferë rrezatuese.

Nëse qelizat preken nga ushqimi dhe uji, dhe nëse natyra e qelizave ndikon në natyrën e mendjes njerëzore, padyshim që qeniet njerëzore duhet të hanë dietën e duhur, sepse ushqimi dhe mendja janë të lidhura ngushtë me njëra-tjetrën. Çdo ushqim, qoftë i mirë apo i keq, nuk duhet të merret pa dallim sepse mund të çojë në degjenerim mendor. Aspirantët e sinqertë shpirtërorë duhet të ndjekin urdhrin,

Áhárashuddhao sattvashudhih.

[Një dietë e ndjeshme prodhon një trup të ndjeshëm.]

Duhet të hahet vetëm ushqimi që është i dobishëm për të mbajtur trupin dhe mendjen të ndjeshme.

Çdo objekt i botës dominohet nga një nga tre parimet - sensitive, mutative dhe statike. Ushqimi nuk bën përjashtim, dhe sipaspër nga natyra e tij e brendshme, ndahet në të njëjtat tre kategori.

Ushqimi i ndjeshëm: Ushqimi që prodhon qeliza të ndjeshme dhe në këtë mënyrë është i favorshëm për mirëqenien fizike dhe mendore është i ndjeshëm. Shembuj të ushqimit të ndjeshëm janë orizi, gruri, elbi, [pothuajse] të gjitha llojet e bishtajve; fruta, qumësht dhe produkte qumështi.

Ushqimi mutativ: Ushqimi që është i mirë për trupin dhe mund të jetë ose jo i mirë për mendjen, por sigurisht nuk është i dëmshëm për mendjen, është mutativ.

Ushqimi statik: Ushqimi që është i dëmshëm për mendjen dhe mund të jetë ose jo i mirë për trupin është statik. Qepa, hudhra, kërpudhat, vera, ushqimi i ndenjur dhe i kalbur, mishi i kafshëve të mëdha (si lopët dhe buallet), peshku, vezët etj., janë statike.

Shumë shpesh njerëzit hanë ushqim pa i ditur cilësitë e tij të brendshme. Për shembull, qumështi i një lope që sapo ka lindur. Ose patëllxhanë të bardhë, khesárii pulse [gram kali], puṋi të kuqe [Basella rubra Linn.] dhe gjethe mustarde, të cilat të gjitha shpesh rriten nga lënda e kalbur [dhe për këtë arsye janë statike].

Për të pasur një mendje të ekuilibruar dhe për të përparuar shpirtërisht, qeniet njerëzore duhet t'i kushtojnë vëmendje cilësive të ushqimit që hanë. Ideja se "Unë thjesht do të bëj sadhanán time dhe do të ha çdo ushqim, të duhur apo të pahijshëm" nuk do të funksionojë.



Burimi: Ushqimi, Qelizat, Zhvillimi Fizik dhe Mendor

Publikuar ne: Ananda Marga Filozofia me pak fjalë

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Ne kemi diskutuar tashmë jogën dhe kuptimin e vërtetë të jogës. Nuk mund ta bësh një person jogi vetëm duke i mësuar disa ásana. Yoga do të thotë Saḿyogo yoga ityukto jiivátma Paramátmanah. Qëllimi themelor i jogës është bashkimi i jiivátmá [vetëdijes së njësisë] dhe Paramátmá [ndërgjegjës supreme]. Ai është bashkimi suprem i këtyre dy entiteteve, dhe si rezultat, jiivátmá pushon së ekzistuari një identitet më vete. Joga [bashkimi] i shkaktuar nga përzierja e sheqerit dhe kripës nuk është joga shpirtërore. Por nëse një pije e ëmbël bëhet duke përzier sheqerin dhe ujin, në mënyrë që ato të bëhen një, kjo është e ngjashme me jogën shpirtërore. Në pijen e ëmbël, nuk gjen ekzistencën e veçantë të sheqerit. Ky nuk është thjesht shtesë, është bashkim.

Në këtë kontekst, duhet të mbahet mend fakti që joga ndodh midis jiivátmá dhe Paramátmá. Kjo do të thotë, joga është menduar për teistët dhe jo për ateistët. Joga nuk është për njerëzit që kryejnë veprime të kësaj bote nën ndikimin e ateizmit. Çfarëdo vepra, të vogla apo të mëdha, të mira apo të këqija, personale apo shoqërore apo kombëtare, të bëhen nga një ateist, filozofia e tyre e jetës bazohet në ateizëm. Ai person nuk mund të ndjekë rrugën e jogës. Sipas aforizmit Saḿyogo yoga ityukto jiivátmá Paramátmanah, njeriu duhet të pranojë realitetin e jiivátmá dhe Paramátmá. Pra, fakti është se yoga sádhaná [praktika e jogës] është e mundur vetëm për teistët.

Kush është një teist?

Në kohët e lashta, një ástika [teist] konsiderohej si një person që pranonte realitetin e jiivátmá, Paramátmá dhe Vedave. Më pas në epokën budiste, fjala ástika pësoi një ndryshim kuptimi. Sipas kuptimit të ndryshuar, ástika u konsiderua si ai që pranon realitetin e njërës prej të treve, domethënë jiivátmá, Paramátmá ose Vedat. Veda do të thotë "dije e vlefshme ose njohuri e vërtetë". Veda nuk qëndron për një libër të veçantë. Veda do të thotë njohuri më e lartë, njohuri shpirtërore. Ky është kuptimi i vërtetë i vedës. Supozoni se diku ka udhëzime të hollësishme se si të vidhni ose të kryeni vjedhje. Kjo është gjithashtu një lloj njohurie. Por këto lloje të njohurive nuk mund të quhen veda. Njohuria shpirtërore është domosdoshmëria kryesore dhe unë do të thosha se nga ky këndvështrim [d.m.th., nëse e përkufizojmë veda-n në këtë mënyrë], ai që pranon realitetin e jiivátmá, Paramátmá dhe Vedave është një teist.

Ky është shpjegimi i saktë i fjalës yoga. Ndryshimi i kuptimit që ndodhi në epokën budiste nuk ishte aspak i dobishëm. Si mund të jetë i mundur përparimi shpirtëror për atë që pranon jiivátmá, por nuk pranon Paramátmá ose Vedat? Në cilin drejtim atëherë duhet të lëvizë jiivátmá? Për të përparuar shpirtërisht, në cilin drejtim duhet të lëvizë jiivátmá? Çfarë do të ndodhë nëse personi nuk mendon për Paramátmá-n? Po kështu, nëse një person pranon Paramátmá, por jo jiivátmá, ekzistenca e individit do të jetë në rrezik. Dhe aty ku nuk ka jiiva [vetë njësi], edhe të flasësh për përparim do të jetë e parëndësishme. Pra, një jogi duhet gjithashtu të pranojë realitetin e jiivátmá. Dhe kush do të bëjë punën aktuale për të bërë lidhjen midis jiivátmá dhe Paramátmá? Ky është roli i njohurive shpirtërore. Pra, njeriu është i detyruar të pranojë se dija shpirtërore ka një rol për të luajtur. Pa njohuri shpirtërore, si mund të ecë një person përpara, si mund të përparojë një jiivátmá drejt Paramátmá? Pra, një teist është ai që pranon jiivátmá, Paramátmá dhe veda. Këtu veda do të thotë "njohuri shpirtërore", duke mos derdhur ghee si ofertë në zjarr. Këtu veda nënkupton "njohuri rreth procesit që ndihmon jiivátmá të lëvizë drejt Paramátmá". Pra, një jogi duhet të jetë një teist. Nëse dikush thotë: "Unë jam jogi, por ateist, nuk besoj në shkrime dhe tekste", atëherë ju do të thoni - "Jo zotëri, ju nuk jeni jogi. Ju jeni duke bërë hipokrizi në emër të jogës.” Duhet të keni kujdes nga keqpërdorimi i shpeshtë i fjalës “yoga” në ditët e sotme.

Në lidhje me këtë ju duhet të mbani mend një gjë. Në gjuhën sanskrite, foljet yuiṋj dhe yuj nuk kanë kuptime identike. Yuj do të thotë "të shtosh", ndërsa yuiṋj do të thotë "të bashkosh, të bëhesh një pa asnjë ndryshim". [Në të njëjtën mënyrë,] jiivátmá dhe Paramátmá bëhen një. Jiivátmá nuk ka më asnjë identitet të veçantë. Ajo është bashkuar në Paramátmá. Brahmavid brahmaeva bhavati - "Ai që njeh Paramátmá bëhet vetë Paramátmá." Ai nuk ka më asnjë ekzistencë të veçantë. Në fushën shpirtërore, joga përdoret në këtë kuptim (në kuptimin e "bashkimit" dhe jo në kuptimin e "shtimit"). Ju duhet të mbani mend se ndoshta nëe ka mësuar disa ásanas si shiirśásańa, sarváuṋgásana, pashcimottanásana, e kështu me radhë, por a bëhet kështu një jogi? Nuk ndodh kështu. Nuk është aq e lehtë të bëhesh jogi.

Ashtu si njerëzit kanë një ekzistencë në sferën fizike, ata kanë një ekzistencë edhe në sferën psikike. Në sferën fizike ata kanë trupin e tyre quinquelemental. Në rrafshin psikik ata kanë mendjen e tyre, dhe në planin shpirtëror, ata kanë átmá [shpirtin] e tyre. Një person mund të zhvillojë trupin quinquelemental me disa ushtrime, por kjo nuk do ta bëjë atë një jogi. Përparimi në sferën fizike nuk mund të çojë në bashkim me Paramátmá. Në mënyrë të ngjashme, një person përpiqet të zgjerojë mendjen e tij përmes përparimit në sferën psikike. Dikush mund të afrohet më shumë me Paramátmá, dhe madje të parashikojë mundësinë e bashkimit në Paramátmá, por pavarësisht kësaj, mendja funksionon brenda një periferie të caktuar. Njerëzit veprojnë në botë brenda kufijve të një perimetri të kufizuar. Për shkak të kësaj, ato nuk mund të bashkohen plotësisht në Parama Puruśa. Ka një skllavëri, një kufi, rreth mendjes. Pra, një jogi duhet të zgjerojë mendjen e tij ose të saj dhe të heqë skllavërinë. Kjo skllavëri është skllavëria e Máyá. Dikush mund të bëhet jogi vetëm kur të hiqet kjo skllavëri. Vetëm atëherë mendja njerëzore dhe mendja kozmike do të bëhen një.

Cila është metoda për të hequr një robëri të tillë? Nëse dikush thotë: "O Mahámáyá, të lutem më lër mendjen me dëshirën tënde që të bëhem një me Paramátmá-n", a do ta bëjë Mahámáyá kaq lehtë? Jo, ajo nuk do të bëjë ndonjë gjë të tillë, sepse funksioni i Mahámáyá është të mbajë skllavërimin e jiivës. Nëse një person i shpall luftë Mahámáyá-s dhe Mahámáyá mposhtet në betejë, atëherë personi mund të bëhet një me Paramátmá-n. Por problemi është – qeniet njerëzore janë krijesa të vogla, kapaciteti i tyre është shumë i kufizuar. Si munden qeniet njerëzore, me kapacitetin e tyre të kufizuar, të bëjnë një luftë kundër Máyá-s, i cili është pafundësisht i fuqishëm? Ju duhet të keni vënë re se qeniet njerëzore kanë kaq shumë dobësi, kaq shumë mangësi. Kështu ka thënë Bhagaván Krśńa

Daevii hyeśá guńamayii mama máyá duratyayá;

Mámeva ye prapadyante Máyámetáḿ taranti te.

Ky Máyaʼ, megjithëse një fuqi e jashtëzakonshme, është fuqia Ime. Nuk është aspak e lehtë të bësh luftë kundër Máyá-s. Cila është rruga për të dalë? Vetëm ai që strehohet në Paramátmá mund të shpëtojë nga kthetrat e Máyá. Pra, gjëja e parë dhe e fundit është dorëzimi i plotë.



Burimi: Një Jogi duhet të jetë me siguri një teist

Botuar në: Yoga Sádhaná

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Nga ekspresioni i pare i moralit,deri tek instalimi i nje shoqerie te plote te Njerzimit Universal (vllazeria kozmike) ka nje boshllek. Sforcimi i konstant per te mbushur kete hendek eshte quajtur progres social ,dhe trupi kolektiv i atyre personave qe jane te impenjuar ne kete sforcim konstant e quaj SHOQERI


Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Yatamána, Vyatireka, Ekendriya dhe Vashiikára



Gjatë rrjedhës së sádhaná-s, sádhaka [praktikanti shpirtëror] duhet të kalojë nëpër katër faza: yatamána, vyatireka, ekendriya dhe vashiikára. Ka një shloka [çift]:

Yacchedváuṋmanasi prajiṋastadyacchejjiṋána átmani;

Jiṋánamátmani mahati niyacchettadyacchecchánta átmani.

[Personat e mençur fillimisht bashkojnë indriya-t e tyre, organet shqisore, në cittën e tyre, pastaj cittën e tyre në aham, pastaj aham në mahat, pastaj mahat në jiivátmá dhe në fund jiivátmá-n e tyre në Ndërgjegjen Supreme.]

Në yatamána, fazën e parë, prirjet mendore drejtohen drejt citta [mendja objektive, gjëja e mendjes]. Është një fazë shumë e vështirë: vështirësitë lindin si nga brenda ashtu edhe nga jashtë. Vështirësitë e brendshme krijohen nga prirjet mendore të patrajnuara, të cilat sillen keq si kafshë të egra. Pas një momenti kontrolli, ata largohen përsëri, duke vrapuar si kuaj të pandërprerë. Problemet e jashtme lindin nga miqtë dhe të afërmit e shqetësuar, të cilët janë të zemëruar me përpjekjet e fillestarit shpirtëror. Ata kanë frikë se ai do të bëhet asket dhe do të heqë dorë nga lidhjet e kësaj bote. Këto shpërqendrime të brendshme dhe presione të jashtme provojnë durimin dhe qëndrueshmërinë e fillestarit shpirtëror.

Në fazën e dytë, vyatireka, prirjet drejtohen nga citta në ahaḿtattva [bërës "unë"]. Kjo fazë është më pak e mundimshme sesa yatamána. Në fakt, herë pas here është paksa e këndshme. Kuajt e egër që shkelmojnë janë thyer në një farë mase dhe për intervale të shkurtra këto prirje mendore pjesërisht të zbutura ndjekin drejtimin nga citta në ahaḿtattva. Gjatë këtyre intervaleve sádhaka shijon copa, copëza dhe pamje të lumturisë. Lotët e një lumturie të tillë mund t'i rrokullisen nëpër faqe. Në këtë periudhë presionet e jashtme janë gjithashtu pakësuar, sepse miqtë dhe të afërmit janë pajtuar disi me ndjekjet e botës tjetër të sádhaka.

Në fazën e tretë, ekendriya, drejtimi lart ndiqet nga ahaḿtattva në mahattattva. Siç nënkupton edhe vetë emri ekendriya, (1) sádhaka fiton kontrollin mbi një prirje ose organ të vetëm, që i sjell atij një fuqi okulte përkatëse.

Fuqia okulte (e quajtur vibhúti ose aeshvarya në sanskritisht) është fuqia e mbinatyrshme e fituar nga praktika e kultit mistik psikik. Tetë vibhútis janë ańimá, laghimá, mahimá, prápti, iishitva, vashitva, prákámya dhe antaryámitva. Kjo fazë shënon një hap të madh përpara. Megjithatë, kjo është gjithashtu një fazë e rrezikshme. Rreziku vjen më shumë nga brenda sesa nga jashtë. Sádhaka mund të dehet me ndjenjën e fuqisë okulte dhe të tundohet ta abuzojë me të. Për më tepër, ekziston kërcënimi i jashtëm që dikush mund ta provokojë atë në një abuzim të tillë. Çdo keqpërdorim i këtyre fuqive shkakton një pengesë apo edhe një rënie në udhëtimin shpirtëror. Abuzimi me pushtetin është i keq në çdo sferë. Edhe në sferën kohore keqpërdorimi i pushtetit çon në rënie. Pushteti korrupton dhe pushteti absolut korrupton absolutisht – përveç nëse ka forcë për të kontrolluar pushtetin.

Faza e katërt dhe e fundit e sádhaná-së është ajo e vashiikára-s, kur prirjet drejtohen të gjitha plotësisht nga mahattattva drejt Vetes së vetme origjinale dhe përfundimtare: domethënë, sádhaka vendoset në svabháva [natyrën] dhe svarúpa [formën e vet] të tij. Siç nënkupton vetë fjala vashiikára [vash do të thotë "kontroll"], të gjitha prirjet janë plotësisht nën kontroll. Miqtë dhe të afërmit e kësaj bote tashmë e kanë braktisur sádhaka-n ndërsa braktisin një trup të vdekur pas djegies ose varrimit, dhe ai shkrihet në Vetveten e përhershme dhe të qëndrueshme, Brahma.

Sádhaka duhet të kërkojë dhe të lutet për Vetë Zotin dhe asgjë tjetër. Ai as nuk duhet të lutet për fuqi botërore pa u lutur në të njëjtën kohë për aftësinë nëpërmjet sádhaná-it për ta frenuar atë fuqi. Më mirë akoma, nëse Zoti është aq i gjithëfuqishëm sa të jetë në gjendje t'i japë fuqisë së kësaj bote dhe forcën shpirtërore për ta frenuar atë fuqi, atëherë pse të mos lutemi për Vetë Zotin? Boons (baradánas) mund të jenë të këndshme për disa, por në realitet ato janë thjesht një rregullim në kohë, formë ose [shkallë e përqendrimit ose shpërndarjes] e asaj që sádhaka ka të drejtë për shkak të karmës së tij. Nëse dikush përpiqet të fitojë fuqi që është përtej detyrimit të tij, ai mund të zbulojë se paaftësia e tij për ta trajtuar atë përbën një kërcënim nga një ndihmë në dukje.

Është historia e dhënies së dorës së tharë të një majmuni një aspiranti. Dora e tharë ishte mjaft e fuqishme për të përmbushur tre dëshira. Përfituesi i grantit para së gjithash kërkoi një pasuri prej pesëdhjetë mijë rupi nga dora e tharë. Në pak çaste i trokiti dera dhe u shfaq një burrë me pesëdhjetë mijë rupi; por këto para përfaqësonin pagesën e sigurimit të djalit të tij, i cili kishte vdekur papritur në një aksident. Përfituesi, i cili e konsideronte veten si një njeri të zgjuar, kërkoi si kërkesë të dytë që djali t'i sillte të gjallë. Në pak çaste erdhi një zhurmë kërcitëse e dikujt që po afrohejShtëpia. Kur babai shikoi jashtë, për tmerrin e tij, ajo që po vinte ishte skeleti i djalit të tij të vdekur. Ai po ecte vetvetiu dhe prandaj mund të thuhet se ishte gjallë, por megjithatë ishte një skelet. Babai ishte aq i tmerruar sa i kërkoi dorës së tharë majmunit që ta largonte skeletin. Dora e tharë e bëri këtë, por ishte e fundit nga tre dëshirat dhe dora e tharë ishte shteruar nga fuqia e saj. Kështu babai mori pesëdhjetë mijë rupi, por humbi djalin e tij.



Burimi: Yatamána, Vyatireka, Ekendriya dhe Vashiikára

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Lëvizja është thelbi i ekzistencës. Ekzistenca shtyhet nga pas dhe lëviz përpara drejt yllit pole suprem të të gjithë lëvizjes. Kjo forcë drejtuese nuk është lineare, por sistaltike. Shkallët e sistaltikës së tij në një fazë nuk janë të njëjta si në fazën pasuese. Arsyeja e këtij jouniformiteti është se rruga e lëvizjes është e ndarë në disa faza. Çdo lëvizje sistaltike ose pulsative brenda sferës së faktorëve relativ fillon nga një pikë dhe përfundon në një pikë tjetër brenda fushës së hapësirës. Hapësira ndërmjet dy pikave matet me faktorin kohë dhe vërtetohet dhe mbështetet nga faktori personal.

Kur lëvizja është në sferën psikike, ajo zakonisht fillon nga një ide e papërpunuar mendore dhe prej andej vazhdon drejt hollësisë. Mendja e papërpunuar e fazës së parë, bëhet gjithnjë e më delikate në fazat pasuese, dhe përfundimisht bëhet aq delikate saqë bëhet inekzistente.

Qeniet njerëzore të udhëhequra nga ëmbëlsia dhe hijeshia e zemrës së brendshme i luten Zotit,

Namah Shiváya shántáya kárańatraya hetave

Nivedayámi chatmánam tvaḿ gatih parameshvara

[Përshëndetje Shivait, Kontrolluesit Suprem dhe Zotit të botëve të papërpunuara, delikate dhe shkakësore.]

Unë të dorëzohem plotësisht te ti, o Zot. Ju jeni destinacioni Suprem i të gjitha mikrokozmoseve

Sádhakas fillimisht i drejtohen Zotit të jetës së tyre: "O Parama Puruśa, Ti je Enti Suprem, Ti je Shiva". Këtu Shiva do të thotë Fakulteti Suprem Njohës që shikon, dëgjon, kupton dhe dëshmon gjithçka në cilësinë e shoqatës së Tij individuale dhe të përhapur. Askush nuk mund të mendojë për asgjë fshehurazi, çfarë flasin për të bërë diçka pa dijeninë e Tij. Ky ent me majat që mbetet si dëshmitar i heshtur i të gjitha dukurive është Shiva. Ai luan rolin e heroit në të gjitha dramat, Ai është i patëmetë, i gjithëdijshmi, i përshkuar nga mendimi për mirëqenien e të gjithëve në çdo kohë. Pra, roli i Tij nuk është vetëm ai i një dëshmitari. "Shiva" do të thotë gjithashtu mishërim i mirëqenies. Nëse Ai nuk do të kishte luajtur rolin e një Ati Suprem Mirëdashës, mikrokozmoset nuk do të kishin mundur të jetonin as për një moment të vetëm. Qeniet njerëzore mbijetojnë sepse ndiejnë prekjen e Tij dashamirëse çdo moment. Tek Ai kulmojnë të gjitha lëvizjet, tek Ai është ngulitur aftësia supreme e dashamirësisë, dhe kështu Ai është objekti më i dashur në këtë univers. Dhe Ai nuk është vetëm Fakulteti Suprem Njohës, mishërimi i mirëqenies absolute - Ai është shumë më i madh, shumë më i thellë se kaq. Sepse Ai shtrihet në mendimet më delikate të mendjes së dikujt dhe ekziston si sfera e pakufishme përtej periferisë së mendjes së kufizuar njerëzore. Çfarëdo që qeniet njerëzore duan ose çfarëdo që marrin është manifestimi i Tij. Megjithatë, Ai është përtej aftësisë së mendjes njerëzore për të kuptuar. Pra, para një entiteti të tillë duhet bërë vetëm sexhde. Sasia e lumturisë që arrijnë qeniet njerëzore pasi ia dorëzojnë gjithçka Atij është shumë e thellë për t'u matur me mendjen e vogël njerëzore.

Në shloka e mësipërme, Parama Puruśa është përshkruar si Shánta. Për sa kohë që mendja e njeriut tërhiqet nga objektet e jashtme magjepsëse, për sa kohë që përparimi mendor kontrollohet nga ndjekja e fizikës së rëndë, zemra e njeriut mbetet e shqetësuar dhe thotë me zi: "Unë jam i uritur". Unë jam i uritur” Kjo uri e pangopur nuk mund të ngopet me asgjë nga bota e zakonshme, dhe as kjo nuk është e mundur. Pra, cila është zgjidhja? Vetëm Shánta, Enti Suprem i Qetë, në të cilin të gjitha objektet e këtij universi, qofshin të gjalla apo të pajetë, pozitive apo negative, strehohen dhe kontrollon të gjitha potencialet e Tij latente me anë të trimërisë së Tij të pamatshme, mund të kënaqë urinë e pakufishme të qenieve njerëzore. Vetëm Ai mund t'i vendosë qeniet njerëzore në botën e gëzimit mbiestetik, në banesën e lumturisë, duke aplikuar balsamin e paqes së brendshme. Një emër tjetër i këtij Enti të Qetë është Shiva.

Në fushën e manifestimit, ka shprehje të vrazhda, delikate dhe shkakore. Entiteti që më duket i papërpunuar është domosdoshmërisht i tillë, sepse edhe ai është i ngopur me ëmbëlsinë e Parama Puruśa-s. Çfarëdo që unë e konsideroj delikate është ëmbëlsia më delikate e Parama Puruśa. Ai është në rrënjët e gjithçkaje të universit. Në botën kauzale, forma e Tij e ëmbël e buzëqeshur po transformohet sipas dëshirës së Tij dhe po rrezaton shkëlqimin hyjnor në të gjithë universin. Parama Puruśa është Enti Suprem që është fara e three botët.

“Të dorëzohem ty, o Zot, sepse Ti je Strehimi Suprem. Unë ofroj gjithçka në këmbët e Tua”. Nuk ka asnjë entitet të dytë në univers, të cilit mund t'i dorëzohet gjithçka. Nëse qeniet njerëzore ia dorëzojnë veten objekteve të zakonshme ose psikike, ato përfundimisht do të shndërrohen në vrazhdësi në jetën e tyre - mjerimi do të jetë fati i tyre. Jo e dëshiron këtë. Të gjitha qeniet njerëzore duan të arrijnë lumturinë e qëndrueshme. Por për këtë ata do të duhet të dorëzohen në altarin e Parama Puruśa. Pika kulmore e rrugës së lëvizjes ku çdo manifestim arrin kulmin është edhe Parama Puruśa. Ai është fundi Suprem i çdo lëvizjeje.

Kështu rruga psiko-shpirtërore ndahet në katër faza: yatamána, vyatireka, ekendriya dhe vashiikára. Kur mendja rri pezull midis së papërpunuar dhe delikate është faza e yatamana. Kur, pasi luhatet midis fitimeve dhe humbjeve të vogla, dikush dëshiron të dëshirojë të këputë për mirë skllavërinë e fitimeve dhe humbjeve dhe të zhytet në botën e lumturisë psikike, është faza e dytë, vyatireka. Kur lumturia vjen si një përmbytje drite në një natë me hënë, ajo është ekendriya. Dhe kur dikush përpiqet fort të vendoset në [[botën]] absolute duke pezulluar të gjitha dëshirat e zakonshme nëpërmjet përpjekjeve psiko-shpirtërore, është vashiikára.


Burimi: Vashiikára

Publikuar ne: Ananda Marga Filozofia me pak fjalë

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Ku është Varanasi?


Cili është kuptimi i fjalës váráńasii?

Si në anglisht ashtu edhe në Bengalisht kuptimi i fjalës vár ("bar") është "të kontrollosh" ose "të ndalosh". Vár + anat́ = várańa që do të thotë "të ndalosh". Është një urdhër negativ. Në mënyrë të ngjashme, ni – vár + anat́ = nivárańa [gjithashtu do të thotë "ndalim", "ndalim"]. Tani, anas do të thotë "lindje". Vár + anas = váráńas. Në sanskritisht, váráńas bëhet váráńasii në gjininë femërore. Filozofikisht, váráńasii i referohet një pike ose bindu të veçantë. Në sferën shpirtërore, kur njeriu arrin atë bindu, nuk rilind më - cikli i lindjes dhe i vdekjes ndalet dhe aspiranti nuk duhet të kthehet më në këtë botë. Në váráńasii nuk ka rilindje.

Duhet të kuptohet se ky váráńasii nuk i referohet një qyteti të veçantë të Uttar Pradeshit në Indi, por një pike që ndodhet midis cakras ájiṋá dhe sahasrára, domethënë midis gjëndrës së hipofizës dhe pineale. Aspirantët shpirtërorë, nëpërmjet praktikës së sádhaná-s dhe me ndihmën e Shpirtit Hyjnor, vendosen në atë pikë, duke arritur fuqi të madhe mendore dhe gjithëdije. Njerëz të tillë nuk duhet të bëjnë një lindje tjetër në këtë botë. Prandaj thuhet se nëse dikush vdes në káshii, nuk do të rilindë kurrë. Káshii nuk i referohet një qyteti, por asaj pike shpirtërore.

Traelokye yáni bhútáńi táńi sarváni dehatah.

Çdo gjë që ekziston në këtë botë ekziston edhe brenda trupit tuaj. Ju jeni një shprehje mikrokozmike e universit. Prandaj është thënë: “Njihe veten. Përvetësoni vetënjohjen, ose átmajiṋána.” Si mund të fitoni vetë-njohuri? Shkoni thellë brenda në pikën qendrore të ekzistencës suaj. Fillimisht, shkoni në plexusin tuaj qendror dhe më pas në muládhára cakra tuaj. Cakra juaj muládhára është një entitet ideor që rrotullohet si një satelit rreth muládhára supreme. Nëse bëni përpjekje për të njohur brendësinë tuaj, nëse dëshira juaj për njohje të vetvetes është e fortë, të gjitha sekretet do t'ju zbulohen. Traelokye yáni bhútáńi táńi sarváni dehatah.

Ajo pikë, ajo váráńasii, e cila, siç kam thënë, ndodhet midis ájiṋá dhe sahasrára cakras, është e ndritshme dhe e ndritshme. Është káshii i vërtetë. Káshii rrjedh nga folja e rrënjës sanskrite kásh + al + striiyám + iṋiip. Káshii do të thotë "entitet shumë i ndritshëm". Mendoj se kuptimi i tij është i qartë.

Disa njerëz thonë se qyteti Varanasi quhet kështu sepse ndodhet midis lumenjve Varuná dhe Ashi, por kjo nuk është e saktë. Nëse do të ishte kështu, emri do të ishte "Varuńásii" dhe jo "Váráńasii". Prejardhja e saktë është vár + ánas = váráńas që bëhet váráńasii në gjininë femërore. A është i qartë kuptimi për ju tani?

Vár do të thotë "të ndalosh" dhe ánas do të thotë "lindje". Ata që vdesin në váráńasii nuk rilindin. Nuk është një qytet në Indi, por një bindu ose pikë. Dikush mund të mësojë sekretet e kësaj pike nëpërmjet praktikës së Visheśa Yoga.(1) Gjatë këtij meditimi mendja ngrihet në një lartësi të tillë saqë nuk ka më nevojë për të fituar një trup të ri. Ata që nuk e kanë mësuar ende Visheśa Yoga do ta mësojnë atë në të ardhmen dhe do ta kuptojnë rëndësinë e saj dhe do ta pëlqejnë.

Për të vendosur mendjen në këtë pikë të váráńasii ose káshii, njeriu duhet ta lartësojë shpejt mendjen. Ata që kanë mësuar teknikën e Tantra sádhaná ose kápálika sádhaná, e dinë se çfarë gëzimi mund të rrjedhë nga kjo. Ndihmon për të vendosur praktikuesin në kultin e váráńasii. Ata që nuk e kanë zotëruar ende, një ditë do të vendosen në kultin e váráńasii. Pse jo? Ata që kanë fituar një strukturë njerëzore me siguri do të vendosen në váráńasii.



Burimi: Ku është Varanasi?

Botuar në: Yoga Sádhaná

Shrii Shrii Anandamurti