thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[ATMAN]

Kuptimi i Fjalës "Yoga"

Maharshi Patanjali thotë, Yogashcittavritti nirodhah. Me fjalë të tjera, joga i referohet pezullimit të të gjitha prirjeve të mendjes njerëzore. Këtu, nirodhah do të thotë "pezullim". Yogashcittavritti nirodhah – një interpretim i tillë i "joga"-s nuk është i pranueshëm. Gjendja në të cilën prirjet e mendjes janë pezulluar, nuk mund të quhet gjendje e jogës. Për shembull, kur një person bëhet i pandërgjegjshëm, edhe prirjet pezullohen. Prirje të tilla si zemërimi, lakmia dhe mashtrimi nuk funksionojnë në atë gjendje. Në bazë të kësaj, nuk mund ta quajmë këtë gjendje joga. "Joga" në kuptimin shpirtëror të termit nuk është kaq e thjeshtë.

Atëherë, cili është analizimi i jogës në sistemin Rájayoga?

Sarvacintá parityágo niscinto yoga ucyate. Kjo do të thotë se joga është një gjendje ku mendimet pushojnë dhe mendja është e lirë nga çdo lloj shqetësimi, mendimi dhe valë mendimi. Por kjo nuk është joga e vërtetë, sepse joga (në kuptimin shpirtëror) nuk është e mundur kur mendja është e zbrazur nga të gjitha mendimet. Për shembull, një person që është i dëshpëruar shkon për të fjetur. Supozoni se ai fle për një orë. Ai do të përjetojë paqe mendore gjatë kësaj ore gjumi.

A mund të quhet kjo gjendje e përkohshme e lirimit nga shqetësimi joga?

Ne kemi thënë se joga nuk është një proces i lehtë. Prandaj është e qartë se analizat e mësipërme, pra Yogacittavrti nirodhah dhe Sarvacintá parityágo niscinto yoga ucyate, nuk janë të sakta. Prandaj nuk mund t'i pranojmë ato.

Në Tantra, përkufizimi i jogës është Saḿjogo yogo ityukto jiivátmá-Paramátmánah. Kjo do të thotë se joga është bashkimi i vetes individuale (jiivátmá) me Vetën Kozmike (paramátmá). Format e tjera të jogës nuk janë ne vërtet joga. Duhet të kujtojmë gjithashtu se joga nuk do të thotë as shtim, as njësi. Joga do të thotë bashkim. Nëse kripa dhe sheqeri përzihen, kjo nuk është joga sepse kokrrat e kripës dhe të sheqerit janë ende aty në enë. Edhe pse janë përzier, ato ende ruajnë identitetet e tyre të veçanta. Por joga nuk është kështu.

Atëherë, çfarë është joga?

Kur sheqeri përzihet me ujin, krijohet një pije e ëmbël. Joga është kështu. Kjo është joga e vërtetë. Kur dy gjëra shkrihen së bashku, ato bëhen një. Sheqeri nuk ka më ekzistencë të veçantë në pijen e ëmbël. Në anglisht, kjo gjendje quhet bashkim, jo shtim; nuk është shtim, por bashkim. Nëse dikush mëson disa pozicione joge (asana) ose një proces meditimi, ato nuk përbëjnë joga. Joga është gjendja e bashkimit të plotë midis jiivátmá dhe Paramátmá.

Fjala "yoga" rrjedh nga rrënja sanskrite yuiṋj. Kur jiivátmá dhe Paramátmá bëhen një, kjo quhet bashkim. Në këtë rast, fjala "yoga" rrjedh nga rrënja sanskrite yuiṋj. Përkufizimi i fundit i jogës është ai i saktë.


Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Një entitet i vetëm pa formë, pa fillim dhe i pafund, Parama Brahma (Ndërgjegjja Supreme) është i vetmi entitet që duhet arritur nga qeniet e gjalla - Ai i vetëm është Jagat Guru (mësuesi suprem), Ai i vetëm na ka zbuluar Brahmavidyá (shkencën intuitive) përmes emrit dhe formës së Ánandamúrtijii. Qeniet e veçanta duhet të bëhen të vetëdijshme për madhështinë e Tij.

Unë tashmë kam thënë se nëse ka një rregullim të lumtur dhe një përzierje të ekuilibruar midis pabulave karbonike dhe jo-karbonike në mendjen dhe trupin njerëzor, nuk do të ketë fare imperializëm. Përkundrazi, parajsa do të zbresë në tokën e pluhurt.
Duke ndjekur rrugën e Neo-etikës, qeniet njerëzore do të arrijnë përparim të madh në fushën shpirtërore dhe kjo vjen me shpejtësi më të madhe. Me ndihmën e pabulave jo-karbonike, ata do të mprehin depërtimin e tyre psikik brenda hapësirave ndër- dhe intra-atomike dhe molekulare. Me ndihmën e mikrovitumeve, ata do të jenë në gjendje të shkatërrojnë ektoplazmat e tyre dhe t'i transformojnë ato në faktorë kognitivë-njohes.

Shumica e njerëzve sot nuk e dinë teknikën e përdorimit të mikrovitumeve. Entiteti Universal, duke qëndruar në një vend, ka përdorur mikrovitumet për të përshpejtuar rritjen shpirtërore të individëve në trupa të ndryshëm qiellorë në mënyra të ndryshme. Vetëm ai Entitet Suprem që është i njohur me këto teknika dhe mund t'i mësojë ato aspirantëve shpirtërorë të veçantë dhe ky është Guru Supremi. Ai i mban të gjithë në kontaktin e Tij dhe, me ndihmën e mikrovitumeve, i ngre të gjithë shpirtërisht.

Qeniet e gjalla, përmes përpjekjeve të tyre individuale, mund të arrijnë vetëm pak përparim në botën karbonike, por në botën jo-karbonike, aty vetëm hiri i Guru-t Suprem arrin t'i udhëheqë drejt qëllimit suprem.

Prandaj është thënë me të drejtë, Gurukrpá hi kevalam ["hiri i Guruut është gjithçka"].

Kjo është e vërteta supreme. Ky është kuptimi i plotë i jetës.


Burimi: Mikrovitumi dhe Roli i Guru-t

Publikuar në: Kush Është Guru i Vërtetë?

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Rishikimi i Dharma-s

Publikuar në:

Tantra është Sadhana – Sadhana është Tantra

Çdo veprim i njeriut ka një reagim të barabartë ose të kundërt, me kusht që tre faktorët kryesorë – koha, hapësira dhe subjekti – të mbeten të pandikuar, të pandryshuar dhe të paprekur. Për shembull, nëse një veprim kryhet në orën dhjetë të mëngjesit, reagimi mund të mos ndodhë menjëherë; ai mund të shfaqet më vonë. Në mënyrë të natyrshme, reagimi shpesh nuk është thjesht i barabartë, por shpesh është edhe më i fortë. Njeriu kryen veprime të mëdha dhe të vogla, të drejta dhe të padrejta, dhe si pasojë duhet të përballet me reagimet për të gjitha ato veprime.

Nga sa dimë, historia e njerëzimit është afërsisht pesëmbëdhjetë mijë vjet e gjatë, megjithëse fazat e saj fillestare ishin shumë të thjeshta. Gjatë kësaj periudhe, njerëzit kanë kryer shumë veprime dhe kanë akumuluar përshtypje (samskara) të ndryshme si pasojë. Perëndia Sadashiva dhe Perëndia Krishna, të cilët mund të konsiderohen si manifestime të Qenies Supreme, erdhën në këtë botë në formën njerëzore gjatë kësaj periudhe për t'i treguar njerëzimit rrugën drejt çlirimit dhe për t'i bekuar ata me mëshirën e tyre hyjnore. Falë këtyre bekimeve dhe mëshirës së tyre të pafund, njerëzimi një ditë do të çlirohet nga zinxhirët e karmës dhe do të arrijë çlirimin (moksha).

Askush nuk mund të çlirohet nga përshtypjet e akumuluara të jetëve të mëparshme (praarabdha) vetëm përmes përpjekjeve individuale. Për këtë arsye, kërkohet mëshira e Guru-t dhe e Mjeshtërve të mëdhenj (Mahat). Shkrimet e shenjta tregojnë se për të arritur këtë, njeriu duhet të praktikojë Sadhana-në (meditimin dhe përkushtimin), sepse vetëm përmes saj mendja mund të disiplinohet dhe të organizohet. Mendja e njeriut është si një luan cirku; përpara se të shfaqë aftësitë e tij të mahnitshme, duhet të trajnohet me kujdes. Në të njëjtën mënyrë, mendja e njeriut mund të bëjë gjëra të mrekullueshme, por vetëm nëse përgatitet si duhet.

Çdo njeri duhet të përballojë rezultatet e samskara-ve të tij të pashprehura (përshtypjeve të palidhura me veprimet e kaluara). Për të arritur çlirimin, duhet të shkatërrohen të gjitha këto përshtypje të së kaluarës. Nëse një farë është lagur në ujë dhe më pas mbillet në tokë, ajo do të mbijë. Por, nëse fara digjet, ajo nuk do të mbijë më. Çdo njeri, për të arritur çlirimin, duhet të bëhet një “farë e djegur,” që do të thotë se të gjitha përshtypjet e tij të së kaluarës duhet të jenë shkatërruar plotësisht. Për këtë, është e nevojshme mëshira e Guru-t dhe e Qenies Supreme. Shkrimet thonë: "Një grimcë e mëshirës së Mahat-it është e mjaftueshme për çlirimin e shpirtit."

Qëllimi i vërtetë i rishikimit të Dharma-s është të ndihmojë shpirtin të bëhet një “farë e djegur.” Në gjithë historinë pesëmbëdhjetëmijëvjeçare të njerëzimit, një rishikim i tillë i Dharma-s nuk ka ndodhur kurrë më parë. As literatura sanskrite nuk përmend një ngjarje kaq të jashtëzakonshme. Ne shpesh themi se një foshnjë është “e pastër nga çdo mëkat” sepse nuk është ndikuar ende nga mëkatet. Por më vonë, edhe një foshnjë, sado e mirë të bëhet, do të kryejë me vetëdije ose pa vetëdije gabime dhe mëkate. Një herë i kryer, mëkati nuk mund të kthehet pas. Pasojat e tij janë të pashmangshme.

Ju të gjithë që jeni mbledhur këtu për rishikimin e Dharma-s jeni njerëz të mirë. Disa prej jush kanë udhëtuar pesë ose dhjetë mijë kilometra, ndërsa të tjerë kanë ardhur nga afër. Vetë fakti që keni ardhur tregon se ekziston një arsye e thellë për këtë. Ju jeni njerëz të nivelit të lartë dhe për këtë arsye keni ardhur. Megjithatë, shumë të tjerë që janë pranë nuk kanë ardhur. Sipas mendimit tim, është detyra e Qenies Supreme të bëjë diçka për njerëzit e mirë si ju. Për sa kohë një qenie biologjike duhet të mbajë barrën e samskara-ve të pashprehura? Nëse Qenia Supreme i merr një pjesë të kësaj barre, atëherë ju do të bëheni të lehtësuar dhe të liruar nga mëkatet dhe zinxhirët e samskara-ve. Kur të çliroheni, do të jeni në gjendje të bëni gjëra të mëdha dhe heroike. Përmes përpjekjeve tuaja të bashkuara, ju mund të sillni parajsën në Tokë.

Për këtë arsye, them edhe një herë, rishikimi i Dharma-s është një nga ngjarjet më revolucionare të pesëmbëdhjetëmijë viteve të fundit.



Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Kur vizitova zyrën e WWD-së, çfarë thashë, çfarë shkruajta? Ju lutem, lexoni atë qe kam shkruar.

"Ju, si pjesa më dinjitoze e shoqërisë njerëzore, bëni diçka për njerëzit universalë."

Pse dinjitoze?

Çdo gjë duhet të shpjegohet dhe të amplifikohet si duhet. Të gjithë njerëzit janë projeksione të vogla të të njëjtit reflektim mbi pllaka të ndryshme, në pasqyra të ndryshme.
Dhe cilat janë ato pasqyra?
Mendjet e njësisë individ. Ka kaq shumë mendje individuale, dhe ajo Qenie Supreme e reflektuar [në secilin] është [jiivátmá]. Mendja e njësisë është ajo pasqyrë, dhe Parama Puruśa (Zoti) i reflektuar në qenien e njësisë është jiivátmá, átmá (shpirti) i njësisë, vetëdija e njësisë. Kështu, në këtë aspekt, të gjithë janë qenie dinjitoze dhe të shenjtëruara.
Por, ju e dini, ky shenjtërim ose dinjitet është në shtresën shpirtërore; dhe kur bëhet fjalë për shtresën tokësore, dinjiteti varet nga shenjtërimi [dhe shërbimi], dhe shenjtëria varet nga diçka tjetër. Kur njerëzit vijnë në kontakt me një njeri të caktuar, jeta e të cilit është ngritur lart për shkak të lëvizjes së tij ose të saj drejt Supreme-s, atëherë të tjerët e shohin atë si një qenie të shenjtëruar.

Si çfarë?

Si një qenie të shenjtëruar. Dhe kur, nga ai entitet i shenjtëruar, ose nga ajo qenie e shenjtëruar, ata marrin shërbim të altruist, atëherë ajo qenie e shenjtëruar jo vetëm që mbetet e shenjtëruar, por bëhet edhe me dinjitoze.
Unë ju drejtova juve, si pjesa më dinjitoze e shoqërisë njerëzore, dhe e di që jam plotësisht në të drejtë duke e ndjerë kështu. Dhe unë pres që këto qenie të vogla dinjitoze, pjesa dinjitoze e shoqërisë njerëzore, të jenë – duhet të jenë – gjithnjë e më shumë, dhe më shumë, dinjitoz përmes punës së tyre, duke ofruar gjithnjë e më shumë shërbim të altruist për njerëzimin që vuan. Kjo është ajo që dua. Për këtë arsye e shkrova këtë.


Burimi: Pjesa Më Dinjitoze e Shoqërisë Njerëzore

Publikuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Në kohët e lashta ishte një studiues i njohur me emrin Rohita. Ai ishte një studiues i madh, pa dyshim, duke kaluar gjithë ditën të përqendruar në studimin e shkrimeve të shenjta, por ai e urrente punën e përditshme. Babai i tij u përpoq shumë ta rregullonte, por pa sukses, pasi ai ishte plotësisht i zënë me përvetësimin e njohurive të librave.

Babai i tij tha, “Shiko Rohita, fytyra e një personi të punësuar shpesh pikëlon me djersën e punës. Bukuria që rrezaton nga një fytyrë e tillë është e pakrahasueshme. Madje mbreti i perëndive gëzon shoqërinë e njerëzve të tillë që fitojnë shumë reputacion dhe prestigj në shoqëri për shkak të veprimeve të tyre të përkushtuara. Në fakt, shoqëria përparon falë kontributeve të njerëzve të tillë fisnikë. Prandaj Rohita, lëviz përpara, lëviz përpara. Mos qëndro përtac. Bëj gjithnjë e më shumë punë. Fati i atyre që plaken përtacë në shtrat gjithashtu qëndron me ta. Kur një person ngrihet, fati i tij gjithashtu ngrihet. Kur ata qëndrojnë, fati i tyre gjithashtu qëndron. Kur ata lëvizin përpara, fati i tyre gjithashtu lëviz përpara. Prandaj, Rohita, lëviz përpara, lëviz përpara. Mos qëndro përtac."

“Kalih shayáno bhavati.” Për aq kohë sa njerëzit mbeten të zhytur në errësirën e stanjacionit, ata thuhet se janë në Kali Yuga [e ashtuquajtura "Epoka e Hekurit"]. “Saiṋjihánastu Dvápara.” Por kur ata zgjohen dhe kuptojnë se duhet të bëjnë diçka, duhet të lëvizin përpara, thuhet se kanë hyrë në Dvápara Yuga [e ashtuquajtura "Epoka e Bakrit"]. “Uttiśt́han Tretá bhavati”. Kur ata ngrihen dhe përgatiten për punë, thuhet se kanë hyrë në Treta Yuga [e ashtuquajtura "Epoka e Argjendit"]. “Krtaḿ sampadyate carań.” Kur ata lëvizin përpara, thuhet se kanë hyrë në Satya Yuga [e ashtuquajtura "Epoka e Artë"]. “Prandaj, Rohita, lëviz përpara, lëviz përpara.”

Çfarëdo që i tha të birit është plotësisht e vërtetë dhe mesazhi që bartin fjalët e tij duhet ndjekur edhe sot. Edhe unë e përsëris që në asnjë rrethanë nuk duhet të jepni tolerance për përtacinë. Gjithmonë mbajeni veten të zënë me ndonjë aktivitet dhe gjithmonë lëvizni përpara.
Mos u përqendroni në ngjarjet e së kaluarës: nuk ju shërben për asnjë qëllim. Lëvizni përpara me njohuritë tuaja të shkencës moderne, jo, ultra-moderne, teknologjisë dhe mendimit. Përparoni si një pararojë që drejton rrugën për të tjerët. Kjo është fryma e vërtetë e jetës dhe kjo është rruga mbi të cilën do të vendoset lavdia juaj.


Publikuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Në këtë botë asgjë nuk është pa shkak. Çdo gjë ka një shkak. Fakti që jeni lindur si qenie njerëzore ka gjithashtu një shkak dhe një qëllim. Ju mund të mos e dini, por Qenia Supreme e di atë.

Jeta është një lëvizje nga papërsosmëritë drejt përsosmërisë. Kur objektet e pajeta bëhen të gjalla, ka përparim. Ka një përparim të mëtejshëm kur qeniet e gjalla bëhen organizma shumëqelizorë, metazoikë, struktura gjithnjë e më të ndërlikuara. Qenia njerëzore është qenia më e lartë, më e përsosur në strukturë. Njeriu është kështu një i përsosur. Por ky është vetëm fillimi i përparimit për njeriun. Njeriu ende duhet të arrijë përsosmëri të mëtejshme fizike, intelektuale dhe shpirtërore.

Lëvizja drejt përsosmërisë, pra Zotit, është dharma; ndërsa lëvizja drejt papërsosmërisë është adharma. E para është jetë, e dyta është vdekje. Lëvizja e njeriut drejt animalizmit (instikteve kafsherore) është, vdekje.

Asnjë lëvizje nuk është e lirë nga perplasja. Edhe kur ecni, forca e gravitetit ju pengon. Lëvizja drejt përsosmërisë pengohet nga të gjitha forcat e papërsosmërisë. Mëkatarët, të trashët, mendje-ngushtesia, pengojnë të gjitha lëvizjet për zgjerimin e mendjes së një njeriu. Por, duke qenë se përsosmëria është një lëvizje drejt Zotit, nuk duhet të keni frikë. Lëvizni përpara; pengesat do të shkojnë në rrjedhën ku i përkasin; ju do të përparoni.

Misioni i qenies njerëzore në jetë është lëvizja drejt përsosmërisë – drejt Zotit. Kjo është dharma, ose detyra juaj. Në këtë luftë, forcat e së keqes janë të destinuara të mposhten. Kjo ka ndodhur gjithmonë dhe do të përsëritet gjithmone.

Ju nuk do të keni të drejtë të pushoni derisa të keni përmbushur misionin tuaj të të bërit i përsosur, hyjnor. Vendosuni në përsosmëri. Pushimi është një mëkat, pasi ndalon lëvizjen. Mos pushoni derisa të keni arritur qëllimin.

Burimi: Lëvizja drejt Përsosmërisë është Dharma

Publikuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Ti hyre në zemrën time
dhe më zgjove nga një gjumë i zymtë.
Ti ngjyrose mendjen time me ngjyrën Tënde të ndritshme.

Isha i lodhur nga udhëtimi im i pafund,
plot me konfuzion dhe keqkuptim.
Jeta ime ishte ndotur me disonancë helmuese.

Ti i largove të gjitha me një lëvizje të dorës Tënde.
Ti i dhe jetë ritmit tim me gëzimin Tënd.

Isha i rënduar me mendjemadhësi dhe poshtërim,
dhe me barrën e zhgënjimeve dhe shpresave të thyera.

Ti erdhe dhe hoqe gurin e mullirit nga qafa ime.
Ti e mbushe jetën time me shkëlqimin Tënd të lavdishëm.


Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

"Misticizmi"



Unë ekzistoj, Zoti im ekziston, dhe kërkimi im për bukurinë e Tij, kërkimi im për madhështinë e Tij, është i pafund. Po lëviz drejt Tij, po lëviz përgjatë një rruge të pafundme. Ky kërkim i të Madhit (Zot) nga i vogli (njeri) quhet misticizëm. Pika themelore e shpirtërores varet nga ky misticizëm. Dhe kur ky misticizëm, kjo ekzistencë e jashtme e misticizmit, përkon me shpirtin e brendshëm të misticizmit, qëllimi arrihet: njësia (individi) bëhet Kozmike (Zot).

Dhe për arritjen e këtij statusi kemi ardhur këtu. Per kete arsye kemi ardhur në këtë botë. Kështu që jeta jonë nuk është pa kuptim. Gjithçka e jona ka kuptim; dhe me ane te dijes, veprimeve dhe sinqeritetin tonë, do të rrisim kuptueshmërinë tonë nga njësia individ në të Pafundmin Zot.


Publikuar në: Ánanda Vacanámrtam

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Misticizmi dhe Yoga

Kur ndjesia estetike, e bazuar në shkencën hollë estetike, arrin të prekë një standard të caktuar, ajo quhet misticizëm. Dhe kur ky misticizëm arrin kulmin e lavdisë njerëzore, ose madhështisë së njerëzimit, ai është spiritualitet.

Çfarë është misticizmi?

Misticizmi është përpjekja e pandërprerë për të gjetur lidhjen midis të fundmit dhe të pafundmit. Është përpjekja e pandërprerë për të gjetur një lidhje midis vetes dhe Vetes siperore, khud dhe Khudá. Kjo është misticizmi.


Tani, është ne nayren njerëzore që njerëzit kurrë nuk janë të kënaqur me diçka të fundme. Ata kurrë nuk janë të kënaqur me diçka të kufizuar. Në sanskritisht thuhet: Nálpe sukhamasti bhúmaeva sukham – "Etja e njeriut nuk mund të shuhet nga diçka e kufizuar, uria e njeriut nuk mund të kënaqet nga diçka e fundme."

Dhe në kërkim të kësaj të pafundmeje, domethënë në kërkim të këtij realiteti te pafund, njeriu fillimisht erdhi në kontakt me shkencën estetike. Shkenca estetike nuk do të thotë gjithmonë të marrësh diçka të këndshme ose të vish në kontakt me diçka të këndshme; ajo mund të jetë diçka e vështirë, diçka e sikletshme – mund ose nuk mund të jetë gjithmonë e këndshme. Shkenca estetike është ajo që dikush mund ta shprehë në një mënyrë më të hollë, nga e hollë në më të hollë akoma, dhe kur arrin në pikën më të hollë perfundimtare, ajo pikë është kulmi i lavdisë njerëzore.

Tani, është detyra e artistëve që ta shprehin në një mënyrë të bukur, në një mënyrë të qartë, dhe ta vendosin atë përpara botës. Çdokush nuk mund ta bëjë këtë. Po shijimi i këtij bekimi estetik ose tërheqje estetike është brenda kapacitetit të çdo njeriu.

Tani, kur njeriu nisi lëvizjen e tij në kërkim të Qenies Supreme, në kërkim të atij Bekimi Suprem, njeriu fillimisht erdhi në kontakt me shpirteroren. Dhe shpirtërore do te thote të vish në kontakt me të Pafundmin, domethënë, i fundmi njeri vjen në kontakt me të Pafundmin Zot, kjo quhet yoga. Yoga është njësia individ që lëviz në kërkim të të Pafundmit Zot, e fundmja që lëviz drejt të Pafundmes, në një stil mistik.

Në sanskritisht, [një kuptim i] yoga është "shtim". "Dy plus dy është e barabartë me katër" – ky është shtim. Por për një mistik, për një aspirant të qëllimit mistik ose dëshirës mistike, yoga nuk është vetëm shtim – "Dy plus dy është e barabartë me katër" – këtu yoga do të thotë "bashkim".

Çfarë lloji bashkimi behet fjale ne yoga?

Është ashtu si bashkimi i sheqerit dhe ujit. Në rastin e shtimit, supozoni se janë dy mollë (një mollë dhe një mollë tjetër) dhe pastaj edhe dy mollë të tjera (një mollë dhe një mollë tjetër). Në rastin e shtimit, do të jenë katër mollë – një, dy, tre, katër. Çdo mollë do të ruajë individualitetin e saj ose identitetin e saj. Identiteti që u ruajt nga një mollë e caktuar përpara shtimit, mbetet i njëjtë edhe pas shtimit.

Por në rastin e bashkimit, siç është ai i sheqerit dhe ujit, ju nuk do ta gjeni më sheqerin; ai bëhet një me ujin. A e kuptoni? Ky është bashkimi. Në sferën e misticizmit, yoga do të thotë ky lloj bashkimi, si ai i sheqerit dhe ujit, dhe jo shtim si "Dy plus dy është e barabartë me katër".

Tani aty ku pika e fillimit është shija estetike ose shkenca estetike, atëherë nga pika e kulmimit fillon te lëvizja e tërheqjes supreme. Dhe në këtë lëvizje me frymën, me qëllimin, të tërheqjes supreme, njeriu bashkohet me Entitetin Suprem, vendi i të cilit është pertej ose mbi kulmin e ekzistencës njerëzore.

Prandaj kjo lëvizje për yogën, për bashkimin, të njësisë me Supreme, të fundmit me të Pafundmin, është një domosdoshmëri për çdo qenje njerëzore. Dhe struktura fizike dhe struktura psikike e njeriut janë më të përshtatshme për këtë qëllim. Kafshët dhe bimët nuk mund ta bëjnë atë (praktiken shpirterore). Të dyja kafshët dhe bimët veprojnë sipas instinkteve të tyre të lindura. Ata nuk kanë forcë psikike për të praktikuar [veprime]. Ata janë mendërisht të pazhvilluar, dhe për këtë [d.m.th., për të mbështetur atë mendje të pazhvilluar] truri i tyre është gjithashtu i pazhvilluar. Një bimë merr kënaqësi ose dhimbje kur instinktet e saj të lindura inkurajohen ose dekurajohen. Kur instinktet e lindura të një bime ose të një kafshe inkurajohen, ajo merr kënaqësi, dhe kur ato instinkte të lindura dekurajohen, shtypen ose depresohen, ajo merr dhimbje. Kjo është funksioni i mendjes së tyre, i trurit të tyre. Por në rastin e mendjes njerëzore, ka kaq shumë shprehje, ka kaq shumë rrugë të emanacipimit; prandaj psikologjia njerëzore, lëvizja psiko-shpirtërore e njeriut, nuk mund të shtypet, nuk mund të kontrollohet, nuk duhet të kontrollohet. Sepse këtu qëndron veçantia e ekzistencës njerëzore.

Tani, yoga. Yoga është shprehja më e zhvilluar dhe më e vlefshme e natyres njerëzore, prandaj është faza e parë e yogës që dikush shprehet përmes kaq shumë artesh dhe shkencash. Sepse pika përfundimtare e të gjitha lëvizjeve artistike dhe gjithashtu pika përfundimtare e të gjitha shkencave është burimi suprem, AI është burimi i përhershëm i të gjitha energjive, AI eshte vendi suprem i të gjitha energjive. Është Entiteti Suprem, që është Ati i të gjithëve, që është Matrica Shkakësore e gjithçkaje në këtë univers, si të gjalle ashtu edhe jo te gjalle. Dhe prandaj për të gjithë njerëzit, qofshin inteligjentë ose të pashkolluar, të varfër ose të pasur, të shkolluar ose të pashkolluar, ai Entitet Suprem duhet të jetë qëllimi i jetës. Kjo është, ai Entitet Suprem duhet të jetë pika kulmore, duhet të jetë dëshira e të gjitha shprehjeve tona. Kur një njeri nuk shkon apo leviz në atë frymë të lëvizjes, ai degradon veten nga standardi i llojit njerzor. Ju të gjithë, duhet të mbani mend këtë shprehje supreme të se vërtetës.

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Nitya Karma dhe Naemittika Karma

Fjala karma rrjedh nga folja rrënjore kri + prapashtesa man. Kri do të thotë "të bësh diçka", dhe man nënkupton themelimin. (Në mënyrë të ngjashme, dhr + man = dharma) Kështu, karma do të thotë një kriyá [veprim] që është më i lartë se një kriyá e zakonshme. Të dyja, karma dhe kriyá, nënkuptojnë veprim në kuptimin e ndryshimit të vendit të një objekti, megjithatë ka një ndryshim midis të dyjave. Një veprim pa ideacion Kozmik është kriyá. Nëse duam të jetojmë në botë duhet të kryejmë veprime për të ruajtur ekzistencën tonë fizike. Çfarëdo që bëjmë me organet tona fizike pa një qëllim shpirtëror është kriyá – gjumi, pushimi, pirja dhe ngrënia pa ideacion Kozmik janë kriyá dhe jo karma. Veprimet e kryera me ideacion Kozmik quhen karma. Pra, njerëzit që kryejnë karma duhet të jenë të vetëdijshëm për pyetje të tilla si

Cili është qëllimi im?

Me çfarë mënyrash mund të arrihet qëllimi im?

Kështu të gjitha karma janë kriyá, por të gjitha kriyá janë karma. Disa veprime njerëzore janë kriyá, ndërsa të tjerat janë karma. Kryerja e kriyá-s çon në robëri, ndërsa kryerja e karma-s çon në çlirimin nga robëria. Edhe ritualet dhe ceremonitë (e botes se jashtme) janë kriyá.

Karma është e dy llojeve: Nitya karma dhe naemittik karma. Ato veprime që janë thelbësore për ruajtjen e ekzistencës njerëzore janë nitya karma, ndërsa ato që janë të rastësishme dhe bëhen me ndonjë qëllim tjetër quhen naemittik karma. Për shembull, ngrënia, larja, pushimi, praktika shpirtërore janë nitya karma, sepse pa ushqim, pije, larje dhe pushim, etj., ekzistenca fizike e njeriut rrezikohet, dhe në mungesë të praktikës shpirtërore degjenerimi dhe degradimi psikik i njeriut është i pashmangshëm. Prandaj, në jetën e përditshme të qenieve njerëzore, praktika shpirtërore është e domosdoshme. Praktika e rregullt shpirtërore çon në paralelizëm psiko-shpirtëror. Një sádhaka (praktikues shpirtëror) përparon ngadalë dhe me qëndrueshmëri shpirtërisht dhe përfundimisht bëhet i vendosur dhe i realizuar në qëndrimin suprem shpirtëror.

Naemittik karma janë veprime që janë të rastësishme dhe bëhen me një qëllim të caktuar, të tilla si punësimi, studimi, bamirësia, festivalet, kremtimet, etj. Naemittik karma mund të ketë një vlerë të caktuar relative në jetën njerëzore, por nuk është aq e rëndësishme sa nitya karma.

Njerëzit shpesh i japin më pak rëndësi aspektit shpirtëror të nitya karma-s dhe më shumë rëndësi aspektit fizik. Kjo është e dëmshme sepse askush nuk duhet të harrojë se jeta njerëzore është e shkurtër. Nga momenti i lindjes, dikush përparon ngadalë dhe me qëndrueshmëri drejt vdekjes me çdo cast që kalon. Kjo periudhë e shkurtër kohore nga lindja deri në vdekje është jeta njerëzore. Qeniet njerëzore kanë ardhur nga bota e padukshme dhe në fund të kësaj periudhe të shkurtër kohore do të kthehen në botën e padukshme. Ata njerëz mund të quhen inteligjentë nese do te shfrytëzojnë çdo moment të jetës së tyre të shkurtër duke u angazhuar në praktikë shpirtërore. Prandaj, përsa i përket karma-s, pikëpamja e Ananda Marga është "Karma Brahmeti, karma bahukurviita" ("Karma është Brahma, dhe Brahma eshte karma, kështu që kryeni sa më shumë karma - me ideacion shpirteror - që të mundeni").



Publikuar ne: Ananda Marga Philosophy in a Nutshell

Shrii Shrii Anandamurtiji