thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[sirena_adria]

“Nëse kërkon përsosmërinë, nuk do të jesh asnjëherë i kënaqur”

Thënie nga Leo Tolstoy

– Nuk është bukuria që zgjat, është dashuria që na bën neve të dukemi të bukur.

– Respekti u shpik për të zënë vendin bosh, aty ku duhej të ishte dashuria.

– Nëse kërkon përsosmërinë, nuk do të jesh asnjëherë i kënaqur.

– E habitshme se sa i madh është iluzioni, që bukuria është mirësi.

– Dy luftëtarët më të fuqishëm janë durimi dhe koha.

– Pa e ditur se çfarë jam dhe përse jam këtu, jeta është e pamundur.

– Që të heqësh qafe një armik, duhet që ta duash atë.

– Të gjithë mendojnë për të ndryshuar botën, por askush nuk mendon për të ndryshuar vetveten.

– Mund të dimë vetëm që nuk dimë asgjë. Dhe kjo është shkalla më e lartë e urtësisë njerëzore.

– Kuptimi i vetëm i jetës është që t’i shërbejë njerëzimit.

– A është vërtetë e mundur që t’i thuash dikujt tjetër atë që ndien?

– Në emër të Zotit, ndalu një moment, lëre punën, shih përreth teje.

– Muzika është gjuha e shkruar e emocionit.

– Nuk ka madhështi atje ku nuk ka thjeshtësi, mirësi dhe të vërtetë.

– Lumturia nuk varet nga gjërat e jashtme, por nga mënyra se si ne i shohim ato.

– E vërteta, ashtu si floriri, duhet ruajtur jo nga madhësia e saj, por duke hequr prej saj të gjithë ato që nuk janë flori.

– Mërzia: Dëshira për të patur dëshira.

– Njeriu mund të jetojë dhe të ketë shëndet pa i vrarë kafshët për ushqim; kështu që, nëse ai ha mish, ai merr pjesë në mbytjen e kafshës për hir të urisë së tij.

– Jeta e vërtetë jetohet kur ndodhin ndryshime të vockla.

– Një nga kushtet e para të lumturisë është që lidhja midis Njeriut dhe Natyrës të mos prishet.

– Ne humbëm sepse i thamë vetes sonë se humbëm.

– Dhe të gjithë njerëzit jetojnë, jo nga arsyeja e ndonjë kujdesi ndaj vetes së tyre, por nga dashuria që të tjerët kanë për ta.

– Lumturia nuk varet nga gjërat e jashtme, por në mënyrën se si ne i shikojmë ato.

– Kape momentin e lumturisë, dashuro dhe dashurohu. Ky është realiteti i vetëm në botë, gjithçka tjetër është marrëzi.

– Të gjitha ato që kuptoj, i kuptoj prej dashurisë.


Kultplus.com

https://www.kultplus.com/libri/theni...ere-i-kenaqur/

[ATMAN]

thënie për tolerancën nga ndër njerëzit më të ditur në histori:

1. "Toleranca është një cilësi e njerëzve të urtë." - Arthur Schopenhauer

2. "Për të qenë tolerent, duhet të kuptosh se të tjerët kanë të drejta, siç keni edhe ju." - Eleanor Roosevelt

3. "Toleranca është vlera më e lartë e një shoqërie." - Frank Herbert

4. "Toleranca është një virtyt i rëndësishëm që na ndihmon të jemi më të hapur ndaj ndryshimeve dhe të respektojmë ndryshimet e tjera në mënyrë pozitive." - Unknown

5. "Toleranca është një pushtet që është më i madh se forcimi." - Albert Schweitzer

6. "Toleranca është një cilësi që duhet të përdoret në çdo moment të jetës sonë." - Mahatma Gandhi

7. "Toleranca nuk është të pranosh ndryshimet vetëm kur t'ia ndonjë fajin e keq." - Unknown

8. "Toleranca është një manifestim i vlerave njerëzore." - Unknown

9. "Toleranca është një mjet i rëndësishëm për të arritur harmoninë në mes njerëzve." - Unknown

10. "Toleranca nuk është e lehtë, por është e nevojshme për të krijuar një shoqëri të ndershme dhe të fshehtë." - Unknown

11. "Toleranca është një shenjë e një shoqërie të zhvilluar dhe të ndërgjegjshme." - Unknown

12. "Toleranca është një vlerë themelore për çdo shoqëri demokratike." - Unknown

13. "Toleranca është një akt i vullnetit, që të pranosh dhe të respekton ndryshimet e tjera." - Unknown

14. "Toleranca nuk është të pranosh vetëm ndryshimet, por të jesh në gjendje të jesh i hapur ndaj tyre dhe të ndjehesh i rehatshëm me to." - Unknown

15. "Toleranca është një detyrë morale për të gjithë njerëzit." - Unknown

16. "Toleranca është një akt i nderit dhe dinjitetit njerëzor." - Unknown

17. "Toleranca nuk është të pranosh vetëm atë që është e lehtë për të pranuar, por të jesh në gjendje të pranosh edhe atë që është e vështirë." - Unknown

18. "Toleranca është një shenjë e një mendësie të hapur dhe të ndërgjegjshme." - Unknown

19. "Toleranca është një cilësi e rëndësishme që na ndihmon të jemi më të kuptueshëm ndaj ndryshimeve dhe diversitetit." - Unknown

20. "Toleranca është një mjet i fuqishëm për të ndërtuar marrëdhëniet ndërmjet popujve dhe kulturave të ndryshme." - Kofi Annan

21. "Toleranca është një manifestim i një respekti të thellë për të drejtat dhe liritë e të tjerëve." - Unknown

22. "Toleranca është një vlerë e rëndësishme për të ndërtuar një shoqëri të ndershme dhe të harmonizuar." - Unknown

23. "Toleranca është një prej virtyteve themelore të një njeriu të urtë dhe të ndërgjegjshëm." - Unknown

24. "Toleranca është një shprehje e një qasjeje të hapur dhe të ndërgjegjshme ndaj ndryshimeve dhe diversitetit." - Unknown

25. "Toleranca është një vlerë e rëndësishme për të ndihmuar në ndërtimin e një shoqërie të ndershme dhe të ndjeshme ndaj ndryshimeve." - Unknown

26. "Toleranca është një shenjë e një ndërgjegjje të zhvilluar dhe të ndjeshme ndaj ndryshimeve dhe diversitetit të jetës." - Unknown

27. "Toleranca është një shenjë e një inteligjence të lartë dhe një respekti të thellë ndaj të drejtave dhe lirive të të tjerëve." - Unknown

28. "Toleranca është një pushtet i jashtëzakonshëm që mund të ndryshojë botën." - Nelson Mandela

29. "Toleranca është një vlerë e rëndësishme që na ndihmon të krijojmë marrëdhënie të ndershme dhe të harmonizuara me të tjerët." - Unknown

30. "Toleranca është një shenjë e një ndërgjegjje të lartë dhe një respekti të thellë ndaj të drejtave dhe lirive të të tjerëve." - Unknown

31. "Toleranca është një cilësi e rëndësishme që na ndihmon të jemi më tëhapur ndaj ndryshimeve dhe të respektojmë ndryshimet e tjera në mënyrë pozitive." - Unknown

32. "Toleranca është një cilësi e nevojshme për të krijuar një shoqëri të harmonizuar dhe të ndershme." - Unknown

33. "Toleranca është një cilësi e rëndësishme për të ndihmuar në ndërtimin e një shoqërie pa diskriminim dhe me respekt për të gjithë." - Unknown

34. "Toleranca është një akt i njohjes së vlerave të ndryshme dhe një respekti për to." - Unknown

35. "Toleranca është një cilësi që na ndihmon të jemi më të hapur ndaj ndryshimeve dhe të pranojmë diversitetin e jetës." - Unknown

36. "Toleranca është një cilësi e rëndësishme që na ndihmon të jemi më të mirë në marrëdhëniet tona me të tjerët." - Unknown

37. "Tolerancaështë një mjet i rëndësishëm për të ndërtuar një shoqëri të ndershme dhe të harmonizuar, e cila respekton dhe promovon diversitetin e saj." - Unknown

38. "Toleranca është një virtyt i cili na ndihmon të kuptojmë, të pranojmë dhe të respektojmë ndryshimet e tjera në mënyrë të ndershme dhe pozitive." - Unknown

39. "Toleranca është një cilësi e rëndësishme që na ndihmon të jemi më të hapur ndaj ndryshimeve dhe të pranojmë diversitetin e botës së shumëllojshme në të cilën jetojmë." - Unknown

40. "Toleranca është një shenjë e një ndërgjegjje të lartë dhe një respekti të thellë

[ATMAN]

Procesi më i mirë

[Mokśakárańasamagryáḿ] bhaktireva gariiyasii [“Nga të gjitha mënyrat për të arritur shpëtimin, bhakti është më i madhi”].

Çfarë është mokśa,realizimi shpirtëror ?

Mokśa është pezullim i ndjenjës fizike individuale në mendjen e papërpunuar; pezullim i mendjes së papërpunuar, bashkim i mendjes së papërpunuar, në mendjen e holle delikate; bashkimi i mendjes delikate në ndjenjën e pastër "unë"; dhe pezullimi i ndjenjës “ego” në átman, shpirt. Kur ndjenja “unë” pezullohet brenda fushëveprimit, brenda juridiksionit të njohjes së pastër, ai qëndrim quhet shpëtim, ose mokśa. Mokśakárańasamagryáḿ bhaktireva gariiyasii.

Për të arritur mokśa, duhet ndjekur disa procese. Ka disa praktika. “Ndër ato procese apo praktika”, thonë sadhakas, “më e mira është bhakti [përkushtimi]; domethënë, pezullimi i vetes më të ashpër në vetveten më delikate bëhet më së miri nga bhakti,devocioni. Dhe bhakti është procesi më i mirë. Në shruti [shkrimin e shenjtë] është thënë:

Yacched váuṋmanasi prajiṋastad yacchejjiṋána átmani;
Jiṋánamátmani mahati niyacchet tadyacchecchánta átmani.

[Personat e mençur fillimisht bashkojnë indriya-t e tyre, organet shqisore, në cittën e tyre, pastaj cittën e tyre në aham, pastaj aham në mahat, pastaj mahat në jiivátmá dhe në fund jiivátmá-n e tyre në Ndërgjegjen Supreme Kozmike.]

“Aspiranti shpirtëror i zellshëm dhe inteligjent duhet të pezullojë ndjenjat e tij shqisore në mendjen e papërpunuar; ata të mendjes së papërpunuar duhet të udhëhiqen, duhet të kanalizohen drejt mendjes delikate, mendjes shkakesore, egos individuale; ato të egos individuale duhet të udhëhiqen, duhet të devijohen, drejt ndjenjës së pastër "unë"; dhe ndjenja e pastër "Unë" duhet të bëhet njësh me njohjen e pastër Kozmike." Ky proces i bashkimit mund të realizohet me ndihmën e jiṋána njohuria, karma puna dhe bhakti devocioni.

Në fazën e parë sádhaka aspirant shpirtëror është të dish çfarë të bësh, si të bësh, pse të bësh. Kjo marrje e përgjigjes se çfarë të bësh, si të bësh, pse të bësh, është sádhaná praktika shpirtërore e jiṋána-s. Është Jiṋána. Dhe pas marrjes së njohurive elementare - e dini, në xhinána ka dy klasa, dy lloje. Njëra është jiṋána, tjetra është vijiṋána. Jiṋánam dhe vijiṋánam. Njohuritë në lidhje me entitetet e zakonshme - shkencën inxhinierike, shkencën mjekësore, artin, arkitekturën, letërsinë - të gjitha këto janë njohuri të zakonshme, njohuri relative të kësaj bote. Një njohuri e tillë quhet jiṋánam. Dhe njohuria në lidhje me shkencën shpirtërore quhet vijiṋánam.

Tani, pas marrjes së njohurive, duhet të veprohet në përputhje me rrethanat. Njëra është të bësh diçka praktike. Të bësh diçka praktike është karma sádhaná. Pra, pas jiṋánam-it, pasi të dish se çfarë të bësh, si të bësh, sádhaka, aspiranti shpirtëror, duhet të bëjë në përputhje me rrethanat. Ky veprim është karma sádhaná. Dhe rezultati i jiṋána sádhaná dhe karma sádhaná është bhakti. Pra, bhakti nuk është një sádhaná, bhakti devocioni nuk është një praktikë. Është rezultat i dy praktikave - xhinána dhe karma njohurise se kulluar dhe punes .

Pra, në fazën bazë, në fazën primordiale, xhiṋánam ka një vlerë të caktuar për një sádhaka, për një aspirant shpirtëror. Në fazën tjetër karma ka një vlerë të caktuar. Por në fazën përfundimtare, bhakti devocional është faktori udhëzues.

Vetëm tani thashë se bhakti është rezultanti i jiṋánam dhe karma. Por mund të ndodhë që një djalë i vogël, një djalë pesë ose gjashtë vjeç, të ketë zhvilluar bhakti. Zhvilloi bhakti: por ai nuk fitoi apo kishte asnjë jiṋánam dhe nuk bëri asnjë karma.

Si eshte e mundur?

Është e mundur sepse bhakti është rezultati i jiṋána sádhaná dhe karma sádhaná. Ai fëmijë bëri jiṋána sádhaná dhe karma sádhaná në jetën e tij të kaluar. Kjo është arsyeja pse në këtë jetë, në jetën e tanishme, ai zhvilloi bhakti që në fëmijëri.

Tani, Mokśakárańasamagryáḿ bhaktireva gariiyasii. Këta tre faktorë janë tre faktorët e nevojshëm për arritjen e mokśa - jiṋánam, karma dhe bhakti(njohuria,puna,dhe devocioni). Por bhaktireva gariiyasii – “bhakti devocioni është më i miri”, sepse është i fundit, është faktori më delikat .

Prandaj sádhaka thotë:

Mokśakárańasamagryáḿ bhaktireva gariiyasii. Ju sádhakas aspirante, duhet ta mbani mend këtë faktor, duhet ta mbani mend këtë pikë. Këtu, e gjithë karma juaj sádhaná dhe e gjithë jiṋána sádhaná juaj më në fund do të bëhen faktorë të kulmuar, të kulmuar në bhakti sádhaná. Pa bhakti, njeriu nuk mund të vihet në kontakt me Zotin. Dhe ju duhet të mbani mend se bhakti nuk është një sádhaná, nuk është një praktikë; është rezultat i dy praktikave, xhinamit dhe karmës. Bëhuni bhaktimána dhe shijoni lumturinë e Tij Hyjnore.

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Tiirtha ( pelegrinazhi) më i mirë

Publikuar ne:

Ánanda Vacanámrtam

... ata që e kanë zhvilluar këtë, kanë arritur këtë, fuqinë e brendshme okulare, vizionin e brendshëm vizionar, shohin se Zoti i tyre qëndron i mbuluar brenda vetë ndjenjës së tyre "Unë", brenda vetë ekzistencës së tyre. Ata nuk kanë nevojë të shkojnë në tempuj, nuk kanë nevojë të shkojnë në tiirthas [vendet e pelegrinazhit], në kërkim të Parama Puruśa.

Párvatii e pyeti Zotin Shiva:

"O Zot, cili është tiirtha pelegrinazhi më i mirë?"

E dini, kuptimi i tiirtha është tiirasthaḿ. Supozoni se në një lumë ka një vijë ujore; ajo vijë ujore, ajo vijë ujore që prek bregun, ajo pikë, quhet tiira. Dhe mbi të, shpati i lumit quhet belá ose belábhumi - "breg", "breg". Por tiira nuk është banka. Tiira është pika prekëse ku uji prek tokën. Kjo është banka dhe ky është uji. [gjeste] Kjo pikë është tiira.

Pra, tiirasthaḿ do të thotë "i vendosur në tiira". Nëse shkoni një hap poshtë, do të jeni në ujë. Një hap lart, do të jeni në tokë të thatë. Ajo pikë quhet tiira, tiirasthaḿ.

Në fakt, tiirtha nënkupton atë qëndrim nga ku nëse shkoni një hap më thellë, një hap brenda, do të jeni në tokën e lumturisë dhe nëse shkoni një hap më pas te ashpër do të jeni brenda sferës së materialitetit të papërpunuar, botës së papërpunuar. Pra tiirasthaḿ. Një burrë duhet të përpiqet gjithmonë të mbajë mendjen e tij, të mbajë veten, në tiirtha. Pra, sapo të ulet në meditim, ai do të jetë në meditim të thellë; dhe posa të fillojë punët e dynjasë do të fillojë punën e kësaj bote. Pozicioni i tij, qëndrimi i tij duhet të mbahet gjithmonë. Një burrë duhet të jetë gjithmonë në tiirtha. Si mund të jetë gjithmonë në Varanasi ose Rameshvaram [vendet e pelegrinazhit]? Nuk eshte e mundur. Dikush do të duhet të kujdeset për vatrën dhe shtëpinë e tij. Pra, tiirtha është diçka e brendshme, jo e jashtme.

Kur Párvatii pyeti Zotin Shiva: "O Zot, cili është tiirtha më e mirë?" Përgjigja e Lord Shiva ishte:

Idaḿ tiirtham idaḿ tiirthaḿ bhramanti támasáh janáh;
Átmatiirthaḿ na jánanti kathaḿ mokśa varánane.
[Këtu është një vend pelegrinazhi, ka një vend tjetër.]

Njerëzit me natyrë statike enden nga një vend në tjetrin. Por, pa gjetur vendin e vërtetë të pelegrinazhit brenda vetes, si mund ta arrijnë shpëtimin?
“O zonjë, njerëz támasik, ata që udhëhiqen nga idetë statike, lëvizin andej-këtej – 'Kjo është tiirtha, ky është kuńd́a [pellgu i shenjtë], njeriu duhet të zhytet në të… ky është idhulli, ky është se, kjo është ajo' – dhe duke bërë këtë ata thjesht po humbasin kohën, energjinë dhe paratë e tyre të vlefshme. Këto tiirta të jashtme në fakt nuk janë tiirtha. Tiirtha aktuale qëndron brenda, jo jashtë.”

Átmatiirthaḿ na jánanti – “Ata nuk e njohin këtë átmatiirtha [tiirtha e vërtetë e dikujt], ku Parama Puruśa shtrihet e mbuluar.” Vetëm tani ju thashë Dharmasya tattvaḿ nihitaḿ guháyám [“Thelbi i dharma qëndron thellë në mendje”]. Ajo tiirtha nuk është e njohur për ta, prandaj ata nuk mund të marrin mokśa, ata nuk mund të arrijnë shpëtimin. Njeriu duhet të jetë gjithmonë në átmatiirthën pelegrinazhin brenda vetes se tij.

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Rrjedha kozmike është në lëvizje të gjerë në këtë univers. Kjo rrjedhë ka krijuar universin dhe e ruan atë. Pas çdo veprimi ka lëvizshmëri: gjithçka është në lëvizje, gjithçka ka shpejtësi, asgjë nuk mund të mbetet statike. Në lidhje me Parama Puruśa është thënë: Raso vae sah - "Ai është mishërimi i rasa", Ai është një rrjedhë universale. Njerëzit janë më të zhvilluarit nga pasardhësit e Tij, ndaj është e natyrshme që të ketë një rrjedhë edhe në ta. Prandaj thuhet: “Ekzistenca njerëzore është një rrjedhë ideologjike”. Pra, koncepti i vjetër i njeriut si një kafshë racionale degradon dinjitetin njerëzor. Qeniet njerëzore kanë disa karakteristika të përbashkëta me bimët dhe kafshët – ata hanë, flenë, etj. – por kjo nuk do të thotë se janë bimë apo kafshë. Elefantët dhe milingonat hanë dhe flenë, por a do të thotë kjo se ata janë e njëjta gjë? Sigurisht që jo.

Sevá [shërbimi]:

Qeniet njerëzore kanë cilësinë e natyrshme për t'u shërbyer të tjerëve. Fryma e brendshme e një transaksioni tregtar është "Më jep diçka dhe merr diçka në këmbim". "Më jep një rupi dhe merr mallra me vlerë një rupi." Kjo dhënie e marrje është e ndërsjellë. Sidoqoftë, shërbimi është i njëanshëm. Kjo do të thotë, unë i jap gjithçka Parama Puruśa dhe nuk dëshiroj asgjë në këmbim. Unë dua vetëm të bashkohem në Parama Puruśa, thesarin më të vlefshëm në univers, dhe kështu dhuroj gjënë time më të vlefshme – ekzistencën time. Gjërat më të çmuara duhet të jepen në këmbim të gjërave më të çmuara. Pra, "Unë do t'i jap gjithçka Atij, duke mbajtur vetëm pak për veten time." Po pse duhet të mbaj qoftë edhe pak për vete? Sepse dëshiroj të shoh diçka, dëshiroj të dëgjoj diçka, dëshiroj të marr diçka. Por nëse nuk paguaj çmimin e plotë, nuk do ta marr objektin e çmuar.

Vistára, rasa dhe sevá janë pjesë të mánava dharma, ose Bhágavata dharma, dhe në këtë Dharma Bhágavata qëndron përsosmëria e njerëzimit. Është dharma supreme për njerëzit. Prandaj është thënë se është më mirë të ndjekësh dharman njerëzore sesa dharman e qenieve të tjera. Pra, edhe nëse svadharma është viguńa, domethënë, edhe nëse kjo mánava dharma është e mbushur me merita dhe të meta, me lumturi dhe dhimbje, njerëzit duhet të këmbëngulin vetëm me këtë dharma për të ruajtur identitetin e tyre të vërtetë.

Paradharma, dharma e kafshëve dhe bimëve, mund të ndiqet lehtësisht. Një pemë mbetet e fiksuar në një vend, një kafshë thjesht bredh përreth në kërkim të ushqimit. Ata kryejnë vetëm disa veprime si ngrënia dhe gjumi. Një qenie njerëzore që sillet si një kafshë shkon kundër vetë frymës së ekspansionit dhe nuk është më  mirë se një kafshë. Një person që ka frikë nga puna, që nuk i pëlqen as të lëvizë, duke ndjekur parimin e Pi-pu-phi-shu,  nuk është më i mirë se një bimë. Njerëz të tillë e kalojnë jetën e tyre në rehati, duke fjetur pa bërë asnjë punë. Ky lloj dharma nuk është menduar për qeniet njerëzore. Është e lehtë, pa dyshim, por nuk është menduar për njerëzit.

Svadharme nidhanaḿ shreyah - domethënë, "Nëse qeniet njerëzore vdesin duke ndjekur rrugën e Bhágavata Dharma, ajo vdekje do të hapë rrugën drejt çlirimit." Paradharmo bhayavaha. Dhe mendja e një personi që ndjek dharman e kafshëve do të degradohet - dhe ai person, pas vdekjes, do të rilindë si një kafshë ose bimë. Pra, paradharmo bhayávaha [“mos jetoni si kafshë”]. Këtu svadharma nuk do të thotë Shákta Dharma, Vaishnavite Dharma ose Hindu Dharma.

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Giitá thotë: Svadharme nidhanaḿ shreyah paradharmo bhayávahah. Edhe nëse svadharma [“dharma e vetë njeriut”] është e pavlerë dhe paradharma [dharma e qenieve të tjera] është e lehte dhe e këndshme, “është më mirë të humbasësh në svadharma; paradharma është e frikshme.”

Çfarë do të thotë Giitá me svadharma?

A do të thotë fetë e ndryshme - Vaeśńava Dharma, Shákta Dharma, Hindu Dharma, etj?

Jo, kjo nuk do të thotë keshtu. Svadharma do të thotë manuśya dharma [dharma njerëzore].

Pemët dhe bimët kanë gjithashtu një lloj dharma; ato udhëhiqen edhe nga disa parime. Në fakt, të gjitha qeniet e gjalla kanë një dharma të përbashkët për të gjitha. Por përveç kesaj dharma të zakonshme, bimët dhe pemët kanë edhe një dharma specifike; kjo është svadharma e tyre. Në mënyrë të ngjashme zogjtë dhe kafshët kanë një dharma specifike; kjo është svadharma e tyre. Dhe njerëzit kanë dharman e tyre specifike; kjo është svadharma e tyre.

Çfarë është atëherë ajo svadharma specifike e njerëzve?

Është mánava dharma [dharma njerëzore], Bhágavata dharma [dharma hyjnore], shtyllat themelore të së cilës janë vistára [parimi i zgjerimit], rasa [parimi i dorëzimit total ndaj Parama Puruśa], sevá [shërbimi vetëmohues ndaj Parama Puruśas dhe krijimit të Tij ], dhe tadsthiti [ zhytja tretja përfundimtare në Parama Puruśa]: të zgjerohesh, të përhapesh; të humbasësh në rrjedhën e pafundme të ndjenjave hyjnore; dhe për të nxjerrë lumturinë nga ajo [vistára], rasa dhe sevá. Dhe qëllimi suprem i tadsthitit është të arrijë një mburrje të përhershme në Parama Puruśa. Kjo është me të vërtetë manuśya dharma.

Pra, svadharma e qenieve njerëzore është kjo manuśya dharma, kjo Dharma Bhágavata. Ajo që është thënë është se edhe nëse praktika e Bhágavata dharma sjell dhimbje dhe pikëllim dhe praktika e paradharma (domethënë, dharma e kafshëve dhe bimëve) sjell kënaqësi, njerëzit do të duhet të qëndrojnë fort pas svadharmas së tyre, mánava-s së tyre dharma. Njerëzit kurrë nuk duhet ta lejojnë veten të zbresin në paradharma, dharma e zogjve dhe kafshëve, e pemëve dhe bimëve. Në asnjë rast nuk duhet të inkurajohet dharma e kafshëve. Flamuri i mánava dharma duhet të mbahet gjithmonë lart në çdo rrethanë.

Kjo është pikërisht ajo që do të thotë Shrii Krśńa kur thotë: Svadharme nidhanaḿ shreyah paradharmo bhayávahah – “Do të ishte më mirë të vdisje duke mbështetur dharman njerëzore, duke mbështetur idealin e njerëzimit; njeriu nuk duhet ta lejojë kurrë veten të bjerë përsëri në një gjendje kafshërore.”

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

“Më mirë të vdesësh. . .”

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam



Çdo objekt ka dharman e vet, shenjën thelbësore të natyrës së vet,karakteristiken e vet ; dhe një objekt njihet dhe emërtohet në lidhje me atë shenjë thelbësore. Është e mençur që çdo qenie të qëndrojë e patundur në dharman (natyren) e vet.

Ari dhe hekuri kanë dharmat e tyre përkatëse. Në të njëjtën mënyrë, qeniet njerëzore kanë dharman ( spiritualitetin) e tyre. Nëse qeniet njerëzore devijojnë nga dharma e tyre – mánava dharma – nuk mund të quhen më njerëz. Lavdia e njerëzve qëndron në dharman e tyre. Pra, është e dëshirueshme që ata të jenë besnikë ndaj svadharmas së tyre [dharmas së vet]. Edhe nëse njerëzit ndihen mirë nëse jetojnë si kafshë dhe e kanë shumë të mundimshme të jetojnë si qenie njerëzore, ata do të duhet të jetojnë si njerëz( duke bere praktike shpirterore). Pavarësisht vuajtjes, karakteri i tyre shpirteror si qenie njerëzore nuk duhet humbur.

Këtu termi svadharma do të thotë mánava dharma, dhe paradharma nënkupton çdo gjë që është jashtë kësaj mánava dharma. Është më mirë të përqafosh vdekjen e vendosur në svadharma; për njerëzit pashu dharma [dharma e kafshëve] është e rrezikshme. Njerëzit duhet të qëndrojnë gjithmonë të vendosur në mánava dharma e tyre; aty qëndron madhështia e tyre. As për një moment njerëzit nuk duhet ta harrojnë këtë.

Shrii Krśńa ka thënë pikërisht këtë gjë – që njerëzit duhet të vendosen gjithmonë në idealin e njerëzimit dhe të jenë një me të. Le të jetojnë për hir të njerëzimit të tyre dhe të vdesin nëse është e nevojshme për hir të humanizmit të tyre. Kjo është e vërteta më e lartë e jetës njerëzore. Të gjykosh vdekjen për hir të dharma është gjithmonë e preferueshme. Të adoptosh pashu dharma, paradharma, për hir të kënaqësisë nuk mund të mbështetet në asnjë mënyrë.


Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

Kujdes nga Dogma

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam

Strukturat

Për sa i përket solidaritetit strukturor, forma më e mirë është forma ovale. "Oval" do të thotë (në latinisht ovum do të thotë "vezë") "e ngjashme me një vezë, jo tamam si një vezë, por në një farë mase si një vezë; jo tamam eliptike por deri diku eliptike”. Të gjithë trupat qiellorë janë të asaj forme. Kjo është arsyeja pse në sanskritisht ky univers quhet Brahmáńd́a. (Ańd́a do të thotë "vezë". Dhe nga fjala sanskrite ańd́a u bë ańd́á në gjuhën urdu.)

Tani, ky univers i yni është shumë i madh, por jo i pafund. Është një figurë eliptike, një figurë ovale, që do të thotë se ka një vijë kufitare. Po, është shumë i madh, dhe në fakt aq i madh sa nuk mund ta masim; por në teori mund të matet.

Vetëm tani thashë se figura më e përshtatshme është e ashtuquajtura ovale, ose eliptike. Merrni rastin e një atomi të vogël. Ja çfarë ndodh? Në atë strukturë ekziston bërthama, lënda më e rëndë e strukturës, dhe elektronet lëvizin rreth asaj bërthame. Një strukturë e ngjashme është struktura jonë eterike: toka është bërthama dhe hëna lëviz rreth kësaj bërthame. Struktura tjetër më e madhe është sistemi ynë diellor: dielli është bërthama dhe kaq shumë planetë po lëvizin rreth tij. Dhe struktura më e madhe është struktura kozmologjike: Parama Puruśa (Puruśottama, Bërthama Supreme, Qendra Supreme) është në mes, dhe kaq shumë objekte të animuara dhe jo të animuara po lëvizin rreth saj.

Tani, kjo lëvizje ndikohet nga dy forca. Të gjithë studentët e shkencës e dinë se ata janë forca centripetale dhe forca centrifugale. Forca centripetale përpiqet të zvogëlojë rrezen, dhe forca centrifugale përpiqet të largojë objektin në lëvizje nga bërthama. Në Sanskritisht kjo forcë centripetale quhet Vidyá dhe forca centrifugale quhet Avidyá. (Në gjuhën e zakonshme, për Avidyá ne përdorim fjalën "Shaytán" - "Satan" në anglisht.)

Tani me vetëdije ose pa vetëdije, me vetëdije ose pa vetëdije, çdo entitet, qoftë fizik apo psikik, po lëviz rreth asaj Parama Puruśa. Në rastin e objekteve të fundme ose strukturave ose sistemeve të fundme, kur një entitet lëvizës largohet shumë nga bërthama e tij, ai tërhiqet nga një bërthamë tjetër dhe gjatë kësaj tërheqjeje ndodhin kaq shumë përplasje midis kaq shumë bërthamave. Por në rastin e rendit kozmologjik, ekziston një bërthamë e vetme për të gjithë universin e shprehur dhe të pashprehur. Pra, çështja e tejkalimit të juridiksionit të asaj bërthame nuk lind. Kjo do të thotë, kur qeniet njerëzore ndikohen shumë nga Avidyá, rrezja e tyre nga bërthama rritet, por rrezja është gjithmonë aty. Një njeri, një kafshë, një bimë, një objekt i pajetë - të gjithë do të duhet të lëvizin; dhe prandaj thashë që lëvizja është jetë. Pa trazim do të thotë vdekje.

Kur dogma funksionon në një strukturë
Dhe kur njerëzit udhëhiqen nga dogma – jo të udhëhequra, të kontrolluara nga –, trazimi i tyre humbet, kështu që ata bëhen të pajetë. Ata janë më keq se kufomat. Pra, ju djem dhe ju vajza, duhet ta dini se nuk duhet të lejoni kurrë asnjë dogmë t'ju shtyjë, t'ju largojë nga bërthama juaj. Asnjëherë mos lejoni që rrezja juaj të rritet. Gjithmonë përpiquni të zvogëloni rrezen. Gjithmonë përpiquni të afroheni gjithnjë e më afër bërthamës superiore së këtij universi.

Dogma gjithashtu një strukturë

Ju mund të pyesni: “Bábá, çfarë është dogma?” Duhet të mbani mend, ju jeni të gjithë djem dhe vajza të arsimuar: dogma është një strukturë psikike. Të gjitha idetë janë struktura psikike; por në lidhje me vijat e tyre kufitare duhet të ketë njëfarë fleksibiliteti.

Unë mendoj se disa prej jush kanë rënë në kontakt me teorinë tonë Prout. Unë mendoj se ju e keni kaluar atë. Është pika e pestë, faktori i pestë themelor, ku thuhet se stili i shfrytëzimit duhet të pershtatet në përputhje me ndryshimin në kohë, hapësirë dhe person. A nuk thashë kështu? Kjo do të thotë, ka, ose ka gënjeshtra, hapësirë për fleksibilitet - pa ngurtësi, fleksibilitet. Sepse mendja e njeriut nuk do të tolerojë asgjë të ngurtë. Kërkon lëvizje. Jo vetëm lëvizje, ajo kërkon lëvizje të përshpejtuar.

Por çfarë është dogma? Dogma është gjithashtu një ide, por ka ngurtësi të vijës kufitare. Dogma nuk do t'ju lejojë të shkoni përtej periferisë së asaj vije kufitare. Domethënë, dogma shkon kundër frymës themelore të mendjes njerëzore.

(Me vetëdije ose pa vetëdije, çdo objekt do të duhet të lëvizë rreth bërthamës supreme. Nuk ka alternativë. Por në rast dogme, çfarë ndodh? Ndërsa lëviz pranë bërthamës, mendja e njësisë ndikohet shumë nga Mendja Kozmike si ajo ecën drejt Bërthamës për qëllim të rastësisë.Dhe kur në fakt përkon, mendja e njësisë bëhet njësh me Mendjen Kozmike dhe Mendja Kozmike nuk njeh dogmë.)

Pra, që nga pikënisja duhet të jesh aktiv, të jesh i zëshëm, në luftën kundër ndikimit të dogmave. Për shkak të këtyre dogmave shoqëria njerëzore nuk mund të përparonte siç duhet. Përndryshe, intelekti njerëzor është zhvilluar shumë gjatë pesë mijë viteve të fundit; është zhvilluar akoma më shumë gjatë dyqind viteve të fundit; dhe që nga Lufta e Dytë Botërore – gjatë dekadave të fundit – është zhvilluar akoma më shumë.

Kriza e qytetërimit

Tani, megjithëse ka pasur përparim intelektual, ka një krizë civilizimi. Cila është baza e kësaj krize? Pse kriza? Kriza është se ekzistenca njerëzore në nivelin psikik është rrezikuar nga dogmat. Vetë ekzistenca e saj në nivelin psikik është rrezikuar nga dogmat. Në planin fizik mund të rrezikohet ose jo, ose mund të mos jetë rrezikuar, por në planin psikik ekziston rreziku. Nëse merrni garanci në nivelin fizik në lidhje me ngrënien dhe pirjen, gjumin dhe strehimin, kjo nuk do të mjaftojë. Ju dëshironi të jeni pa rreziqe në fushën e mendjes tuaj, në fushën e intelektit tuaj. Ju dëshironi përparim psikik të papenguar, të pandaluar - përparim intelektual. Por disa dogma me gojët e tyre gllabëruese po përpiqen t'ju hanë.

Merrni për shembull komunizmin, marksizmin. Është një dogmë e tillë. Nuk do t'ju lejojë të mendoni përtej periferisë së saj. Pra, është detyrë e të gjithë intelektualëve që t'i bëjnë njerëzit të ndërgjegjshëm për të tashmen dhe të ardhmen e tyre dhe të kujdesshëm ndaj ndikimit gjithëpërfshirës të dogmës.

E juaja është një rrugë drejt Lumturisë Supreme, dhe ju do të duhet të ecni përpara drejt Bërthamës Universale. Tani, kaq shumë objekte me kaq shumë mendje, kaq shumë bimë dhe kaq shumë kafshë kanë të gjithë mendjen. Ju thashë se në rastin e krijesave të pazhvilluara, mendja do të thotë instinkt i lindur, por në rastin e qenieve njerëzore, mendja do të thotë një forcë gjithnjë në zgjerim. Të gjithë lëvizin, me vetëdije apo pa vetëdije, me kaq shumë ide, me kaq shumë ndjenja, me kaq shumë prirje, me kaq shumë dëshira. Por çdo aspirant, çdo artist, çdo shkencëtar dhe çdo filozof duhet të përfshihet në këtë vërtetësi supreme – se ata do të duhet të jenë njësh me Supremin, se secili do të duhet të përkojë bërthamën e tij mikrokozmike me Njëshin makrokozmik. Dhe gjatë lëvizjes drejt kësaj Bërthame Makrokozmike, asnjë bariere nuk duhet toleruar, asnjë pengesë nuk duhet inkurajuar. Le të ketë një lëvizje pa pengesa per të gjithe njerëzimit, le të ketë një përparim pa pengesa të njerëzimit. Njerëzimi që nuk njeh ngjyrë, asnjë pengesë racore apo gjaku, asnjë pengesë historike apo tradicionale. Qeniet njerëzore kanë të njëjtën trashëgimi njerëzore dhe ata duhet të qëndrojnë me guxim mbi atë trashëgimi dhe të ecin përpara me flamurin e njerëzimit universal.

Kalyáńamastu.

Sarveʼtra sukhina bhavantu
Sarve santu nirámayáh;
Sarve bhadráńii pasyantu
Na kashcid dukhamápnuyát.

“Le të jenë të gjithë të lumtur në univers. Le të jenë të gjithë në univers të lirë nga të gjitha sëmundjet. Lërini të gjithë në këtë univers të shohin anën e ndritshme të gjithçkaje. Askush të mos detyrohet të pësojë vuajtje.” Shubhamastu.

Pas fjalimit, autori tha më tej:
Kush është Keshava? A ka ndonjë Keshava këtu? Ti je Keshava. Ju e dini se shkaku kryesor i të gjitha problemeve njerëzore dhe të gjitha vështirësive është mendja e trazuar, mendja e luhatshme. Në kohët e vjetra, ajo mendje e luhatshme, ajo mendje e luhatshme gjithëpërfshirëse, quhej keshi. Dhe si ta kontrollosh, si ta vrasësh atë mendje shqetësuese? Për qëllimin, shkenca është, ku mendja është e shqetësuar, ju duhet të kontrolloni frymëmarrjen. Dhe kur frymëmarrja është e kontrolluar, mendja do të kontrollohet, dhe kur frymëmarrja është shqetësuese, atëherë bëni meditim. Kur mendja kontrollohet, atëherë frymëmarrja do të kontrollohet. Pra, meditimi është ilaçi më i mirë për sëmundjet e zemrës, për sëmundjet e mushkërive. Duhet ta dini. Kur jeni duke bërë ndonjë punë të vrazhdë – mundje, vrapim – frymëmarrja juaj do të jetë a-há-a-há – si kjo. Frymëmarrja do të jetë e shqetësuar. Dhe kur jeni duke menduar thellë, duhet të jetë shumë i ngadaltë. Dhe kur të jeni plotësisht, të themi, të zhytur në meditim, atëherë vështirë se do të ketë ndonjë frymëmarrje. Kjo fazë quhet samádhi, frymëmarrja plotësisht nën kontroll. Pra, ai demon keshi, ajo mendje e trazuar, kontrollohet duke kontrolluar frymëmarrjen. Pra, ai kontroll i frymëmarrjes quhet kesh + a = keshava. Keshava do të thotë "fakulteti që kontrollon mendjen shqetësuese". Pra, "Keshava" do të thotë "Zot".

Shrii Shrii Anandamurtiji

[ATMAN]

“Përjetësia mbetet një gjendje konstante”

Oh po, kjo është një e vërtetë dhe jo relative… Një e vërtetë me “V” të madhe.

Mund të interpretohet në mënyra të ndryshme dhe, nëse duam, mund ta banalizojmë, ta konsiderojmë të qartë.

Por kjo frazë mishëron kuptimin dhe kuptimin e vetë jetës. Për të qenë i sinqertë, ai përmban kuptimin e të gjithë Krijimit, një lëvizje të pafundme dhe për rrjedhojë të përjetshme, të krijimit, të transformimit, të lëvizjes…

“Qëllimi i jetës njerëzore është arritja e ndërgjegjes supreme, asnjë qëllim tjetër nuk mund të pranohet.

Por qeniet njerëzore jetojnë në një botë relative. Ata duhet të qëndrojnë brenda kufijve hapësinorë, kohorë dhe personalë. Pra, njeriu duhet të kalojë jetën duke mbajtur një përshtatje të duhur me kohën, hapësirën dhe personin. Qëllimi i qenieve njerëzore është Ndërgjegjja Supreme, është Entiteti Suprem, Entiteti Absolut.

Ndërsa njerëzit lëvizin, nga bota relative në botën absolute, ata duhet të ruajnë përshtatjen e duhur me gjithçka. I njëjti rregullim, i njëjti ekuilibër gjeneron një bekim për shoqërinë. Dhe nga kjo përfiton edhe subjekti individual. Nëse dikush nuk e ruan përshtatjen, shoqëria nuk përfiton dhe askush individualisht nuk do të përfitojë.

Për shkak të mungesës së ekuilibrit, edhe praktika shpirtërore e njeriut është e shqetësuar. Si rezultat, përparimi individual pengohet. Jo vetëm kaq, ngadalësimi fillon. Qëllimi juaj duhet të jetë udhëtimi i vazhdueshëm, adekuat dhe i balancuar mirë.

Njeriu duhet të shkojë drejt Thelbit Suprem.

Qeniet njerëzore janë udhëtarë në rrugën e përjetësisë, karakteristikë e tyre është të ecin përpara pa u ndalur. Ata nuk duhet të ndalen në asnjë rrethanë.

Streha më e madhe për qeniet njerëzore është Ndërgjegjja Supreme. Pra, ata duhet të ecin përpara pa frikë. Ata duhet të jenë të patrembur, sepse Entiteti më i fuqishëm në botë është me ta. Nuk ka asnjë arsye për të pasur frikë, nuk ka arsye për të qenë i turpshëm. Nga kush duhet të ketë frikë nëse pushteti Suprem është me të?

Pse duhet të kemi ndonjëherë frikë?

Por ne duhet të ecim përpara në mënyrë të ekuilibruar. Ndërsa i shërbeni gjithë shoqërisë, do të duhet të ecni përpara sepse nga njëra anë do të jeni të bekuar nga shoqëria, dhe nga ana tjetër do të merrni frymëzim prej saj duke ju lejuar të ecni përpara me shpejtësi shumë më të madhe.

Duhet të mbani mend gjithmonë se kjo botë e krijuar u krijua nga Ndërgjegjja Supreme. Pra, është shumë, shumë e dashur për ju. Kur u bëni shërbim qenieve të krijuara është tamam si kur po i shërbeni Ndërgjegjes Supreme.

Qeniet njerëzore janë entitete që kanë racionalitet dhe intelekt. Shkalla në të cilën qeniet njerëzore mund t'i shërbejnë botës është më e madhe se ajo e çdo krijese tjetër. Pra, mbani mend gjithmonë se ju jeni djali dhe vajza më e madhe e Ndërgjegjes së Lartë, djali dhe vajza e tij e dashur.

Pra, detyra juaj është të përdorni plotësisht dhe siç duhet këtë trup dhe mendje fizike. Duke menduar gjithmonë për Të dhe duke folur me Të, bëhet ngritja psikike. Vazhdoni të lëvizni drejt saj. Vetëm në Të qëndron e mira juaj individuale dhe shoqërore. Ti erdhe me trupin e njeriut, me intelektin e njeriut. Jeta juaj njerëzore do të jetë e frytshme.

Me hirin e Tij Suprem ju keni një trup njerëzor dhe një mendje njerëzore dhe gjithashtu duhet të keni parasysh se vetëm me Hirin e Tij ju duhet të ecni përpara në jetë. Vetëm me Hirin e Tij do ta merrni.

Ju do ta arrini atë, ju me siguri do ta arrini atë.”

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Kan thene se qenjet njerëzore janë të trefishta në karakter: fizike, psikike dhe shpirtërore. Dhe qasjet njerëzore janë katër në numër: fizike, fiziko-psikike, psikike dhe psiko-shpirtërore.

Mjerimet dhe ankthet, kënaqësia apo qetësia që gëzon një njeri apo një kafshë në shtresën fizike janë jashtëzakonisht të kufizuara. Domethënë, valët e halleve dhe anktheve, ose te kënaqësisë, funksionojnë brenda një sfere të shkurtër dhe për këtë arsye ato janë thjesht të një natyre të përkohshme. Personi ose hapësira është gjithashtu jashtëzakonisht e kufizuar.

Në rastin e njerëzve, dhe gjithashtu në rastin e disa kafshëve të zhvilluara – kafshë si qentë apo majmunët – ka edhe kënaqësitë fiziko-psikike dhe dhimbjet fiziko-psikike. Megjithëse juridiksionet e atyre kënaqësive ose atyre dhimbjeve janë të kufizuara, ato juridiksione janë më të mëdha se të parat, domethënë më të mëdha se juridiksioni i kënaqësisë ose dhimbjes fizike të pastër.

Në rastin e njerëzve, ka kënaqësi psikike ose dhimbje psikike. Në rastin e kafshëve, shumica e tyre i kanë kënaqësitë dhe dhimbjet vetëm në shtresën fizike, dhe ato vijnë, ose krijohen, si një instinkt i lindur.

Por në rastin e kafshëve dhe njerëzve të zhvilluar, gjithçka nuk është vetëm e lindur; disa gjëra janë të imponuara. Dhe jo vetëm të imponuara, ka disa gjëra të zhvilluara vetë. Në to, pra, te kafshët e zhvilluara dhe te njerëzit, ka edhe gjeni, edhe teknike. Por në rastin e kafshëve të pazhvilluara, nuk ka asgjë te tille si një gjeni apo teknike.

E dini, gjeniu është një aftësi e lindur. Dhe çfarë është një teknik? “Teknik” do të thotë që një fakultet i zakonshëm qe është zhvilluar në një shkallë të jashtëzakonshme efikasiteti. Kjo mund të bëhet nga krijesat e zhvilluara dhe njerëzit. Qentë e zbutur, majmunët e zbutur, mund të bëjnë shumë gjëra, sepse edhe pse jane kafshë, ata janë kafshë të zhvilluara. Por gjenialitetin vështirë se do ta gjeni në ndonjë kafshë të zhvilluar. Do ta gjeni vetëm te njerëzit.

Tani kur njeriut i jepet mundësia të shijojë kënaqësitë fiziko-psikike, ai nuk gjen interes për kënaqësitë fizike, sepse kënaqësia fizike nuk është vetëm e papërpunuar në cilësi, por edhe e një natyre shumë të përkohshme. Ajo zgjat për një periudhë të shkurtër. Në nivelin psikik, njeriu është qenie e gjallë dhe mbizotëruese. Ai bën diçka të re, dëshiron të bëjë diçka tjeter  të re, të marrë më shumë kënaqësi psikike; dhe ai shpik shumë gjëra, dhe angazhohet në ndjekje psikike. Këto gjëra nuk mund të bëhen nga kafshët [të pazhvilluara] apo edhe nga krijesa të tjera të zhvilluara. Dhe këtu qëndron specialiteti i qenieve njerëzore. Por nuk do të them se është specialiteti i qenieve njerëzore, sepse në sferat psikike kënaqësia që merr nuk është gjë tjetër veçse një lloj projeksioni pozitiv i mendjes tënde. Nuk krijon asgjë konkrete, asgjë të qëndrueshme. Dhe sa herë që ndodh ky lloj projeksioni pozitiv, vjen një projeksion tjetër, një projeksion negativ, vetëm për ta kthyer mendjen në normalitet. Kjo do të thotë, kënaqësia psikike që merrni kundërveprohet ose neutralizohet nga një projeksion negativ - nga dhimbja që merrni për shkak të një projeksioni negativ. Plus dhe minus e bëjnë atë zero. Kështu që unë thashë se nuk mund të ketë zhvillim apo përparim në sferën fizike apo psikike.

Tani në rastin e qasjes psiko-shpirtërore, çfarë ndodh? Qasja njerëzore ndaj çështjeve shpirtërore nënkupton luftën kundër kufizimeve të kohës, hapësirës dhe personit. Pra, është zakoni më i mirë i qenieve njerëzore. Dhe këtu qëndron dallimi mes njeriut dhe kafshës. Edhe kafshët e zhvilluara nuk mund ta bëjnë këtë. Tani në rrjedhën e këtij përparimi psiko-shpirtëror, kur një aspirant i veçantë kalon vijën e argjendtë të demarkacionit midis relativitetit dhe absolutit, ai shkon përtej prekjes së të gjitha skllavërive të kësaj bote. Dhe ky është destinacioni përfundimtar, dhe ky është desideratum suprem , i të gjitha qenieve njerëzore. Dhe kjo qasje e njerëzve quhet Bhágavata Dharma. Është Dharma natyra e lindur dhe e duhur, është Dharma  e vërtetë. Të gjitha idetë e tjera janë bazuar në izma dhe dogma. Ato mund të funksionojnë brenda fushës së tre relativiteteve - faktorëve kohorë, personalë dhe hapësinorë. Njeriu që është inteligjent duhet që në fëmijërinë e tij të ecë në  rrugën të psiko-spiritualitetit. Sa më shpejt që një njeri të fillojë ose të ecë në këtë rrugë të psiko-spiritualitetit, aq më mirë është. Ai qe ben kete praktike shpirtërore është me i bekuari ne te gjithe universin.

Shrii Shrii Anandamurti