thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[sirena_adria]

ZBULOJENI!

12 thënie brilante që kanë fuqi të ta ndryshojnë jetën…


“Gjej një punë që e do fort, dhe nuk do të të duhet të punosh asnjë ditë në jetën tënde.”

“Udhëtimi prej një mijë kilometrash fillon me një hap të vetëm.”

“Një person që thotë se një gjë nuk mund të bëhet, nuk duhet ta ndërpresë atë që është duke e bërë atë.”

“Vizioni pa veprim është ëndërr me sy hapur. Veprimi pa vizion është një ëndërr e keqe.”

“Mos u ngut të zësh miq, por, kur t’i zësh, mos i braktis.”

“Ose duhet të modifikosh ëndrat e tua, ose të rrisësh aftësitë. Zgjedhja është e jotja.”

“Sipërmarrja është të jetosh disa vite të jetësh ashtu si shumica e njerëzve nuk duan ta bëjnë, me qëllim që pastaj ta jetosh gjithë pjesën tjetër të jetës, ashtu si shumica e njerëzve nuk munden ta bëjnë.”

“Çdo ditë ngrihem dhe shoh listën e Forbes, të njerëzve më të pasur në Amerikë. Nëse emri im nuk ndodhet aty, shkoj me vrap të punoj” “Sa herë që të kërkohet nëse e bën dot një punë, përgjigju: “Sigurisht që mundem!” Prandaj futju punës për të gjetur mënyra se si ta bësh”.

“Në një pikë të caktuar, paraja bëhet e pakuptimtë. Ajo pushon së qëni objektivi. Ajo që ka rëndësi është loja.”

“Lidershipi është të bësh gjënë e duhur, atëherë kur askush nuk po të shikon.”

“Anija në port është e sigurtë. Por anijet nuk janë bërë për të qëndruar në port.”

“Dallimi mes një shefi dhe një lideri: Shefi thotë “Shko!”, ndërsa lideri thotë “Shkojmë!”


Konica.al

https://konica.al/2020/06/12-thenie-...yshojne-jeten/

[ATMAN]

Ardhja e lidershipit



Në ciklin e evolucionit shoqëror, gjatë çdo epoke para se të pasohet nga një epokë tjetër, një klasë e veçantë gëzon pozitën e dominimit dhe epërsisë. Një klasë e tillë, ndërsa është në pushtet politik, ka të gjitha shanset për të shfrytëzuar shoqërinë. Historia ka treguar se kjo nuk është thjesht rastesi, por nje cikel social qe përsëritet vazhdimisht .

Në çdo epokë shfaqet një varńa dmth nje [klasë shoqërore] e veçantë, edhe si sundimtare edhe si shfrytëzuese.

  Në momentin që një klasë dominuese ne shoqeri kthehet në shfrytëzuese jeta e shumicës bëhet e mjerueshme; disa gëzojnë me koston ne kurriz te shumices se njerëzve, fati i të cilëve është vetëm të vuajnë.



Prandaj është thelbësore që askujt te mos t'i jepet asnjë hapësirë për të shfrytëzuar pjesën tjetër të shoqërisë.

Përgjegjësia për udhëheqjen e shoqërisë nuk mund të lihet në duart e kśatriyas,(klases sociale me tendenca mendore luftetare) sepse ata do të përpiqen të zbatojnë sundimin e kśatriya.

Ata do të shfrytëzojnë jo-kśatriyas dhe do ti përtypin dhe hajne kockat dhe palcën e të dobëtve.

As përgjegjësia për udhëheqjen e shoqërisë nuk mund të lihet në duart e viprave (shtreses sociale me tendenca mendore intelektuale), sepse ata do të përpiqen të vendosin sundimin e vipras. Ata do të shfrytëzojnë jo-viprat dhe do të përtypin kockat dhe palcën e jo-intelektualëve.

Po kështu, përgjegjësia për udhëheqjen e shoqërisë nuk mund të lihet në duart e vaeshyave( apo kapitalisteve), sepse ata do të përpiqen të imponojnë sundimin vaeshya. Ata do të shfrytëzojnë jo-vaeshyas dhe do të përtypin kockat dhe palcën e masës së munduar. Shúdras(shtresa sociale me mentalitet punetori) nuk mund të marrë përsipër udhëheqjen e shoqërisë.

Prandaj përgjegjësia e kontrollit të shoqërisë nuk duhet të jetë në duart e atyre që janë të pajisur vetëm me fuqi fizike, ose në duart e atyre që janë të pajisur vetëm me guxim, ose në duart e atyre që janë vetëm të zhvilluar. intelektualisht, ose vetëm në duart e atyre kapitalisteve( që kanë njohuri per te bere biznes dhe tregti).

Kontrolli social do të duhet të jetë në duart e atyre që janë të ngritur shpirtërisht, inteligjentë dhe të guximshëm në të njëjtën kohë.


Udhëheqja e Sadvipras: Fitorja e të gjitha klasave

Sadvipras janë vipras intelektuale, kśatriyas luftetare, vaeshyas kapitaliste, dhe shúdras punetore, të gjitha në një, prandaj udhëheqja e sadvipras do të nënkuptojë fitoren e çdo klase shoqërore.

  Nëse sadvipras kontrollojnë bërthamën e shoqërisë, klasat shoqërore mund të arrijnë një shkallë të spikatur në jetën shoqërore, por ato kurrë nuk do të jenë në gjendje të bëhen sundimtarët absolut.


Sadvipra: Përkufizim

Ata revolucionarë shpirtërorë që punojnë për të arritur ndryshime të tilla progresive për lartësimin njerëzor mbi një bazë të menduar mirë, të planifikuar paraprakisht, qoftë në sferën fizike, metafizike apo shpirtërore, duke iu përmbajtur parimeve të Yama dhe Niyama, janë sadvipras.



Sadvipras janë ata, të gjitha përpjekjet e të cilëve janë të drejtuara drejt arritjes së ánanda-s lumturise hyjnore. Ata janë gjithashtu të vetëdijshëm për asti dhe nuk u mungojnë gjashtë faktorët e bháti. Ata janë të fortë në moral dhe janë gjithmonë të gatshëm të bëjnë luftë kundër aktiviteteve imorale.

Detyrat e Sadvipras

Funksioni i një sadvipra do të jetë, pra, të shohë se klasa dominuese ose sunduese nuk kanë ndonjë hapësirë për shfrytëzim.

Nëse, për shkak të dominimit të tyre, luftëtarët në Epokën Kśatriya, intelektualët në Epokën Vipra ose kapitalistët në Epokën Vaeshya degjenerojnë në shfrytëzues grabitqarë në vend që të funksionojnë si administratorë dashamirës, të shenjtë Detyra e Sadvipras do të jetë të mbrojë të drejtët dhe të shfrytëzuarit dhe të nënshtrojë të ligjtë dhe shfrytëzuesit përmes aplikimit të forcës morale dhe sociale


Sadvipras nuk janë dëshmitarë joaktivë. Ata janë pjesëmarrës aktivë për të parë se asnjë person apo klasë nuk i shfrytëzon të tjerët. Për këtë mund t'u duhet të përdorin edhe dhunë fizike, sepse sadvipras do të duhet të godasin burimin e fuqisë [të klasës] që tenton të bëhet shfrytëzuesi.



Askush nuk mund të ndalojë rrotullimin apo evolucionin e ciklit shoqëror, madje as sadvipras.

  Pas vendosjes së epokës post-revolucionare Kśatriya, sadvipras do të duhet të mbajnë një sy vigjilent mbi kśatriyas në mënyrë që ata, si përfaqësues të shoqërisë kśatriya, të sundojnë dhe të mos zbresin në një shoqëri shfrytëzuese. rol. Kur ata tregojnë shenja të fillimit të shfrytëzimit, sadvipras do të krijojnë menjëherë një antitezë për t'i dhënë fund Epokës Kśatriya. Ata do të bëjnë të njëjtën gjë në epokën vipra dhe Vaeshya.


Në të gjitha vendet dhe në çdo kohë, sadvipras duhet të presin deri në shfaqjen e një antiteze kundër ndonjë teze të veçantë. Për sa kohë që një antitezë nuk ka evoluar, sadvipras do të vazhdojë të punojë në të gjithë botën për të sjellë sfondin psikologjik për antitezën e fazës tjetër. Në momentin që vjen agimi i mbarë i rilindjes apo i sintezës, sadvipras do të marrin në duart e tyre frenat e udhëheqjes së shoqërisë.



Nëse mbahen rregullimet e duhura me kohën, hapësirën dhe ne person, epoka sintetike e frymëzuar nga sadvipra do të jetë e përhershme. Në një shoqëri të qeverisur dhe administruar nga këto sadvipra, struktura sintetike e shoqërisë do të mbetet e paprekur, megjithëse periudha të ndryshme mund të vijnë dhe të shkojnë.


konkluzioni

Askush nuk mund të ndalojë rrotullimin apo ciklin social te rendit shoqëror, madje as sadvipras. Ata qëndrojnë në bërthamën e ciklit shoqëror, duke vëzhguar zgjuar dhe vigjilentë procesin e rrotullimit.


Ato nuk i përkasin periferisë së ciklit shoqëror, sepse duhet të kontrollojnë shoqërinë duke mbetur e vendosur fort në bërthamën e ciklit shoqëror.


Burimi: Ardhja e lidershipit

Botuar në: An Outline of Prout: A Presentation for Students.


Shrii Shrii Anandamurti

[sirena_adria]

"VËSHTIRËSITË JANË PROVA E NJERËZVE TË FORTË"

Seneka: Zjarri është prova e floririt


Seneka (Lucius Annaeus Seneka), i quajtur zakonisht Seneka Filozofi, është një nga personalitetet më komplekse dhe më interesante të lashtësisë.

Jeta e tij qe e jashtëzakonshme për nga ngjarjet dhe personazhet që e shoqëruan, për nga shtrirja dhe larmia e veprimtarisë mendore që ai zhvilloi, për nga armiqësia e dhunshme që e ndoqi gjatë gjithë jetës me një forcë të papërfytyrueshme. Seneka qe një mendimtar, që guxoi i pari të lidhte filozofinë me politikën, gjë kjo që përbën një nga ndihmesat e tij më të thella në mendimin modern.

Në vijim, do të mund të njiheni me 23 nga thëniet më të mençura të Senekës, të cilat mbeten aktuale dhe duket se do të mbeten gjithnjë kështu..

1. Tragjedia në jetë nuk është të mos arrish objektivin. Tragjedia është të mos kesh një objektiv për të arritur.

2. Gjithçka që ti dëshiron, ndodhet në anën tjetër të murit të frikës.

3. Sa më shumë flet për gjëra negative në jetën tënde, aq më shumë i afron ato. Fol për fitore, jo për humbje.

4. Zjarri është prova e floririt. Vështirësitë janë prova e njerëzve të fortë.

5. Një prej cilësive më të bukura të miqësisë së vërtetë është të kuptosh dhe të të kuptojnë.

6. Eshtë rrugë e vështirë ajo, që të shpie në lartësitë e madhështisë.

7. Lumturia e vërtetë është… të shijosh të tashmen, pa varësinë plot ankth prej të nesërmes.

8. Asnjë njeri nuk ka qenë ndonjëherë rastësisht i mençur.

9. Shpata nuk vret asnjëherë askënd; ajo është një mjet në duart e vrasësit.

10. Nëse nuk e di në cilin port po shkon, atëherë asnjë erë nuk është e favorshme.

11. Për babëzinë, e gjithë natyra është shumë pak.

12. E gjithë mizoria buron prej dobësië.

13. Sa më pak e meritojmë fatin e mirë, aq më shumë shpresojmë për të.

14. Ne jemi më shpesh të trembur, se sa të lënduar; dhe ne vuajmë më shumë nga imagjinata, se sa nga realiteti.

15. Nuk është se, për shkak se gjërat janë të vështira, ne nuk guxojmë; është për shkak se ne nuk guxojmë, që gjërat janë të vështira.

16. I shkon më shumë një burri që të qeshë me jetën, se sa të qahet prej saj.

17. Zemërimi është si ato rrënojat që shemben dhe përplasen me gjithçka që gjejnë poshtë.

18. Ne shpesh herë duam një gjë dhe lutemi për një tjetër, duke mos ua thënë të vërtetën as Perëndive.

19. Dita të cilës i trembemi si dita jonë e fundit, është në fakt lindja e përjetësisë.

20. Nuk ka asgjë në botë që të admirohet aq shumë, sa një burrë që di si të përballojë palumturinë me kurajë.

21. Për shumë njerëz, rritja e pasurisë nuk u jep fund telasheve të tyre, vetëm sa ua ndryshon.

22. Vdekja është dëshira e disave, çlirimi i të shumtëve, dhe fundi i të gjithëve.

23. Edhe pas një të korre të keqe, duhet të ketë sërish mbjellje.


Konica.al

https://konica.al/2023/04/seneka-zja...va-e-floririt/

[ATMAN]

Shkenca Estetike dhe Saḿgiita: Këngë, vallëzim dhe muzikë instrumentale




Ju ndoshta dini diçka për shkencën estetike.

Ka gjera dhe lende te atilla që nuk shprehen dot në gjuhën normale; ndjenjat më delikate shprehen përmes mënyrave më delikate të të shprehurit. Supozoni se pashë diçka të veçantë për një kohë të caktuar dhe më pëlqeu. Ndjenja pas një kënaqësie të tillë, d.m.th., bháva ose ideja - arsyeja pse më pëlqeu - të gjitha këto kur shprehen me një gjuhë të ëmbël e delikate janë ato që quhen shkencat estetike. Vazot me Lule mund të vendosen në mënyrë të rastësishme në dyshemenë e një shtëpie. Megjithatë, nëse në vend të kësaj merrni vazot me lulet dhe i rregulloni ato me përpikëri me një stil dekorativ, kjo gje do të hyjë në fushën e shkencës estetike. Tavolinat dhe karriget nuk janë të pakta në shtëpinë tuaj; përkundrazi janë në gjashtë dhe shtatë. Pamja nuk është e këndshme. Nëse i rigruponi ato në menyre te bukur,kjo do të hyjë në kategorinë e shkencës estetike. Supozoni se doni t'u transmetoni të tjerëve bukurinë e brendshme të të gjitha gjërave që i japin kënaqësi secilit individ . Mund t'i rregulloni ato në mënyrë artistike, ose jo vetëm që mund t'i rregulloni, por edhe t'ua transmetoni të tjerëve në një gjuhë shumë të ëmbël dhe të kthjellët; por më në fund nuk duhet as ta arrish këtë objektiv me një gjuhë të hollë; mesazhi gjithashtu mund të dërgohet në cdo shtëpi me ndihmën e stilolapsit. Kjo është ajo që njihet si shkencë estetike.

Ndjenja që funksionon pas shkencës estetike nuk është gjë tjetër perveçse kënaqësi. Por çfarë fshihet pas kësaj kënaqësie?

Më pëlqen kjo lule. Unë kënaqem me një marrëveshje të veçantë. Ndihem i kënaqur me një stil të veçantë të të folurit. Kështu lindën krijimet dramaturgjike dhe qeniet njerëzore shpikën edhe recitimin. Kur kjo kënaqësi më mbush mendjen, 'Uni' bëhet subjekt ose rast posedues, dhe ajo që më magjeps bëhet rast objektiv. Kur një gjendje e tillë vazhdon, arrihet një fazë kur ai Entitet ndihet se 'unë' jam i dashur për të. Nëse kjo fazë vazhdon për një kohë të konsiderueshme, njeriu humbet veten. Për sa kohë që unë kënaqem, ekzistenca ime e njësisë vazhdon. Ndërsa ekzistoj, unë mund të kënaqem, dhe kur e humbas veten, kur "Uni" bëhet i dashur për atë Entitet, kur "Uni" bëhet burimi i gëzimit për atë Entitet, më në fund arrihet një fazë kur ekzistenca ime e njësisë humbet plotësisht në atë Entitet. Humbja e vetvetes, gjendja e të qenit i humbur ose në fakt, fillimi i procesit të humbjes së vetvetes në vetë burimin e gëzimit, njihet si mohanavijiṋána, ose shkenca e super estetikës. Dhe Entiteti ndaj të cilit humbasim veten është Mohana, ose mishërimi i magjepsjes se mrekullueshme. Parama Puruśa ZOTI është Mohana pasi Ai magjeps një individ dhe të gjithë njerzit. Nëse Parama Puruśa nuk do të kishte magjepsur botën, askush nuk do të kishte dashur të jetonte këtu.

A mund ta imagjinoni peshën e problemeve të panumërta në kete botë?

Të acaruar nga problemet akute, qeniet njerëzore do t'i kishin dhënë lamtumirë botës me kohe dhe do të kishin ikur. Por njeriu nuk arrin ta bëjë këtë sepse ka rënë nën ndikimin dërrmues të Mohana-s, d.m.th., Parama Puruśa ZOTI-t dhe kështu është bërë i paaftë për të ikur nga kjo botë. Edhe nëse dikush nuk e pëlqen këtë botë, mbetet këtu për shkak të dashurisë për Parama Puruśa. Dhe kur dikush bie në dashuri me Parama Puruśa, dhe kur dikush është i dashur për Parama Puruśa, ku do të shkojë? Pikërisht për këtë është thënë se qeniet njerëzore e shpikën Dharma-n spirituale si rezultat i dashurisë së tyre për Mohana-n, ose për shkak të rënies në duart e Tij simpatike. Në këtë mënyrë, Dharma ose spiritualiteti u shfaq për herë të parë në jetën e njeriut.


Burimi: Shkenca Estetike dhe Saḿgiita

Publikuar ne: Ánanda Vacanámrtam Pjesa 17

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Estetika dhe misticizmi



Dharma-Praktika shpirterore duhet të kuptohet si duhet nga të gjithë. Dhe kjo është arsyeja pse thashë se duhet të ketë një përkthim të menjëhershëm – duhet të ketë përkthime në të gjitha gjuhët e njerëzve. Lërini njerëzit ta kuptojnë atë siç duhet dhe të veprojnë në përputhje me rrethanat.

Me pare kam thene se mbi – “përtej”, jo “mbi” –pra përtej periferisë së lëvizshmërisë materiale, është bota e estetikës; dhe mbi të, përtej saj, është bota e mistikëve. Bota e mistikëve dhe bota e estetikës janë për qeniet njerëzore. Dhe çdo qenie njerëzore duhet të ketë një shans të duhur, duhet të ketë mundësinë e duhur, për të lëvizur në keto botë estetike dhe super estetike.

Pra, ju djem, ju vajza, ju intelektualë, kjo duhet të jetë detyra juaj – në mënyrë që barrat dhe pesha e kësaj bote të njerëzve të zakonshëm të minimizohen, në mënyrë që keta njerez të kenë mundësi të mjaftueshme për të kaluar në botë më të larta dhe për të përdorur energjinë e tyre për kërkime më të larta dhe më delikate dhe te holla. E gjithë estetika është i vetmi entitet simpatik në jetën e njeriut. Po të mos kishte estetikë, jeta e njeriut do të ishte si një shkretëtirë. Një prekje e lehtë estetike në këtë jetë [të mbushur] me ankth të qenieve njerëzore është tamam si një oaz në një shkretëtirë. Arti, arkitektura, letërsia, muzika – gjithçka – e ka origjinën, e ka pikënisjen – ku? Pikërisht në pikën e përbashkët të estetikës dhe mistikës. Kjo është arsyeja pse në Indinë e lashtë, si në muzikën Áryavarta ashtu edhe në muzikën Dakśinatya (e njohur zakonisht si muzika Karnataka), muzika ishte mjet devotshmërie dhe inspirimi shpirteror. Muzika dikur frymëzohej nga misticizmi.

Ju duhet të ringjallni të gjitha këto shprehje teper te holla dhe delikate të njerëzimit. Duhet të mbani mend se jeta e njeriut nuk është si një lule, është si një koleksion dhe buqete me shumë lule, dhe ai koleksion i kaq shumë luleve është sharmi i bukur i jetës njerëzore. Jeta e njeriut nuk është si një lule; është si një kopsht i bukur me kaq shumë lule. Lërini të gjitha ato lule të zhvillohen dhe levizja përfundimtare e të gjitha atyre shprehjeve të sharmit dhe magjepsjes le t'i drejtohet Parama Puruśa-s ZOTIT.

Çfarëdo gjeje që të bëj, çfarëdo pune dhe veprimi që të bëjmë, çfarëdo praktike shpirterore që do të bëjmë, eshte vetëm për të kënaqur sharmin Suprem, vetëm për të kënaqur burimin Suprem, vetëm për të kënaqur Para-ardhësin Suprem Absolut - nuk mund të ketë asnjë qëllim tjetër të jetës njerëzore.


Burimi: Estetika dhe Misticizmi

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam Pjesa 34


Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Pyllëzimi


Shpresoj se të gjithë e dini se çfarë është erozioni i tokës. Në Ráŕh, Bengal, erozioni i tokës quhet khoyái. Për shkak të reshjeve të pandërprera, uji largon tokën nga trupi mëmë. Ndonjëherë mjafton edhe një shi i lehte që një shtresë e trashë dheu të ndahet nga trupi mëmë. Nëpërmjet këtij procesi pjelloria e tokës zvogëlohet gradualisht.

Në kohët e lashta kishte një bollëk pemesh dhe pyjesh të dendura. Nga njëra anë pyjet tërhiqnin retë dhe do të shkaktonin reshje të dendura shiu, dhe nga ana tjetër pemet e shumta parandalonin erozionin e tokës duke e lidhur tokën me rrënjët e shtrira të bimëve. Shumica e pemëve ruanin ujin pranë rrënjëve të tyre duke e lidhur tokën me sistemet e tyre të ndryshme rrënore. Pemët që kanë sistem rrënjor të lidhur ngushtë kanë kapacitetin më të madh për të ruajtur ujin. Në dimër ose verë ose në stinët e thata kur niveli i ujit bie, pemët lëshojnë ngadalë ujin që kanë grumbulluar, duke mbajtur kështu ujin të rrjedhë në tokë.

Këto ditë ne kohet tona, për shkak të shpyllëzimit të pamatur në shumë pjesë të botës, pemët dhe pyjet janë të privuar nga keto burim uji dmth rete dhe shiu. Nëse nuk ndalet ky shkatërrim i pakujdesshëm i bimëve dhe pemëve, atëherë në të ardhmen e afërt reshjet do të ulen në mënyrë drastike dhe do të rritet shpeshtësia dhe intensiteti i përmbytjeve. Rrjedhimisht, bimësia e harlisur dhe e gjelbër do të shndërrohet në shkretëtira të thata. Kjo ka ndodhur tashmë në pjesën juglindore të Rajasthan nje shtet ne Indi.

Sot njerëzit duhet të jenë shumë të kujdesshëm dhe të përmbajtur në këtë drejtim. Në asnjë rrethanë nuk mund të lejohet të vazhdojë shpyllëzimi i pamatur. Nuk duhet të harrojmë as për një moment se fara e shkatërrimit të racës njerëzore qëndron në shkatërrimin e pakujdesshëm të pyjeve. Nuk duhet lejuar më shpyllëzim pa kriter. Synimi ynë duhet të jetë pyllëzimi dhe gjelberimi në shkallë të gjerë.


Burimi: Pyllëzimi

Botuar në: Prout me pak fjalë Vëllimi 3 Pjesa 15

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Ágama dhe Nigama



Átmajiṋánamidaḿ Devi paraḿ mokśaekasádhanam;

Sukrtaermánavo bhútvá jiṋániicenmokśamápnuyát.

E dini, në Tantra Shástra ka dy krahë - njëri krah i Tantra quhet ágama dhe krahu tjetër njihet si nigama. Ekzistojnë dy interpretime të termit Tantra, domethënë dy kuptime të ardhura deri te ne. Njëri kuptim është "Taḿ jádyát tárayet yastu sah Tantrah parikiirttitah".

"Tan" do të thotë "letargji" dhe "tra" do të thotë çlirues. Ajo që ju çliron nga erresira shpirtërore, letargjia shpirtërore është Tantra. Një interpretim tjetër i termit Tantra është - "Tan" është një folje rrënjësore, një folje e rrënjës Saḿskrta, qe do të thotë "të zgjerosh". "Tra" do të thotë çlirues. Folja rrënjë “trae” + prapashtesa “d́a” = “tra”. Do të thotë çlirues; "trae" do të thotë të çlirosh. Pra, Tantra do të thotë shkencë që ju ndihmon në zgjerimin e gjithanshëm,dhe më tepër që ju ndihmon në çlirimin me zgjerimin tuaj të gjithanshëm. Tantra është mënyra dhe metoda për t'u zgjeruar. Trupi i një djali të vogël zgjerohet gjithmonë - çdo ditë, jave, muaj,vit. Pra, trupi i një mashkulli deri në moshën 39-vjeçare quhet “Tanu”. Në saḿskrta tanu do të thotë "zgjerim". Dhe pas moshes 39 vjecare, trupi i njeriut quhet sheriira. Sheriira do të thotë, ajo që zbehet,apo qe plaket,vjetersohet.

Ka dy krahë të Tantra - njëri është ágama dhe tjetri nigama. Á – gaḿ + al = ágama dhe ni – gaḿ + al = nigama.

Ágatáḿ shivavaktrebhyah gataḿ ca girijáshrutao.

Mataḿ ca vásudevasya Tasmát Ágama ucyate.

Párvatii i bëri Shives këtë pyetje:

"Cili është kualifikimi minimal për t'u bërë një aspirant shpirtëror?"

Përgjigjja e Lord Shives ishte se kualifikimi minimal është që ai aspiranti shpirteror duhet të ketë një trup njerëzor. Pra, ju i dini këto kualifikime minimale, ky shans mund të arrihet nga çdo qenie njerëzore, sepse çdo qenie njerëzore ka një trup njerëzor.

LORD Sada Shiva thotë:

Átmajiṋánamidaḿ devi paraḿ mokśaekasádhanam

Sa herë që dikush fiton átma-jiṋánam, domethënë, kur e di, kur i jepet mundësia të kuptojë se çfarë është, atëherë çfarë ndodh? Dikush arrin moksa shpetimin shpirteror. Dhe, për këtë qëllim, domethënë për të njohur vet-veten, kualifikimi minimal është “sukrtaermánavo bhútvá”.

Duke kaluar nëpër kaq shumë jetë kafshësh në fazën e pratisaiṋcara, njeriu fiton një trup njerëzor dhe ka të drejtë – me kete trup njerzor ai ka fituar kualifikimet minimale per tu bere aspirant shpirteror.

Sukrtaermánavo bhútvá jiṋániicenmokśamápnuyát.

"Sukrtaermánavo bhútvá." Në fazën e pratisaiṋcara, duke kaluar nëpër përplasje dhe kohezione, njeriu fiton formen njerëzore, strukturën njerëzore. “Sukrtaeh” do të thotë, në gjuhën e vjetër, duke kaluar nëpër kaq shumë forma të kaq shumë kafshëve dhe kaq shumë përplasje dhe kaq shumë kohezione, njeriu merr formën njerëzore dhe atëherë bëhet një aspirant shpirtëror dhe jo më parë. Ndërsa dikush është në trupin e një kafshe, nuk mund të bëjë asnjë lloj praktikë shpirtërore. Pas marrjes ne zoterim të një trupi njerëzor, nëse dikush nuk e përdor atë trup në kërkime shpirtërore, ai me siguri është budalla, sepse ai nuk po i shfrytëzon mundësitë e tij. Ai nuk po i shfrytëzon mundësine qe i eshte dhene per te bere praktike shpirterore .

Kur dikush bëhet jiṋánii-i realizuar shpirterisht, atëherë ai arrin mokśa. Gjithashtu, në pjesën e parë thuhet “Átmajiṋánam” dhe në pjesën e fundit gjithashtu është thënë “Jiṋánii cenmokśamápnuyát”.

"Átmajiṋánam është jiṋánam". Çfarë është átmajiṋánam?

Çfarë është vetënjohja?

Çfarë është vetë-realizimi shpirteror?

E shihni, është bere e natyrshme qe cdo çdo qenieje të gjallë të shohë të tjerët, jo të shohë veten.

Ju dëshironi të dini shumë gjëra, por kurrë nuk dëshironi të dini per veten. "Vetja" juaj është entiteti juaj më i afërt, por ju kurrë nuk dëshironi ta njihni veten. Kjo është keq-ardhja me e madhe , ky është halli juaj i vertete. Átmajiṋánam do të thotë një fazë pa objekt. Të shohësh vetveten brenda teje dhe të mos drejtosh asnjë aftësi njohëse ose psikike drejt ndonjë objektiviteti te jashtem. Ju keni kaq shumë aftësi psikike. Ju gjithashtu keni kaq shumë aftësi njohëse, por gjithmonë përpiqeni t'i drejtoni aftësitë tuaja psikike dhe njohëse në objekte të tjera jashte jush. Por, nëse i tërhiqni të gjitha aftësitë tuaja psikike dhe njohëse dhe i drejtoni këto aftësi drejt vetes dhe jeni në paqe pa rënë në kontakt me ndonjë botë objektive, ajo fazë e mendjes dhe shpirtit tuaj, ai qëndrim [jo-]relativiteti, është átmajiṋánam . Është Jiṋánam i vërtetë sepse të gjitha njohuritë e tjera janë të ndotura dhe te cunguara nga relativitetet. Ky jiṋánam, për shkak të mosvarësisë së tij nga ndonjë objektivitet i dytë dhe i jashtem ka karakter absolut dhe është átmajiṋánam.

Për të përvetësuar këtë átmajiṋánam nuk ka nevojë të kalosh nëpër vëllime librash. Njeriu duhet të zhvillojë një praktike të sinqertë për të arritur këtë átmajiṋánam dhe për të zhvilluar dashurinë për Supremin. Kjo është sádhanája juaj praktika shpirterore qe perfshin meditimin dhe sherbimin social pa interes. Dhe në këtë proces, pas vetë-realizimit, njeriu arrin shpëtimin.

Kjo ishte përgjigja e Shives. Pra, kjo duhet trajtuar dhe kuptuar si ágama.



Burimi: Ágama dhe Nigama

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam Pjesa 2

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Revolucioni Agrar



Zhvillimi ekonomik i një vendi varet nga puna kolektive e grupeve të ndryshme shoqërore. Kjo është arsyeja që sistemi i ndarjes së punës evoluon gradualisht jashtë praktikës së ekonomisë vendase. Vlera e punës së të gjitha grupeve, duke përfshirë punëtorët industrialë, fshatarët, marangozët, farkëtarët, argjendarët, poçarët, mjekët dhe nëpunësit, është e barabartë në zhvillimin kolektiv të ekonomisë.

Ekonomia e Indisë së Lashtë

Në Indinë e lashtë mbizotëronte një formë e ekonomisë elastike e cila mbështeti përpjekjet ekonomike kolektive të njerëzve. Në Epokën Vedike, sistemi ekonomik i Indisë evoluoi në bazë të klasave shoqërore (varńa). Shúdras, kśatriyas, vipras dhe vaeshyas - këto katër klasa shoqërore evoluan dhe mbetën të kënaqura me aktivitete specifike ekonomike sipas zgjedhjes së tyre. Një klasë e veçantë merrej me bujqësi, ndërsa klasa të tjera merreshin me profesione të ndryshme. Njerëzit nuk nxituan drejt punës bujqësore siç po ndodh sot. Duke qenë se ky sistem klasor (varńáshrama) ishte i trashëguar, kishte pak hapësirë për çekuilibër socio-ekonomik.

Në atë epokë bujqësia arriti një shkallë të lartë ekspertize dhe efikasiteti. Mbretërit merreshin drejtpërdrejt me aspekte të ndryshme të bujqësisë si mbjellja e kulturave të shumta sipas stinëve të ndryshme, bujqësia në shkallë të gjerë dhe e vogël, përdorimi i plehut organik, aplikimi i insekticideve, sistemet e ujitjes nëpër lumenj dhe kanale, dhe bujqësia e qumështit. Në ato ditë, shteti kishte për detyrë t'u konfiskonte tokën pronarëve që e mbanin të pashfrytëzuar dhe t'ua kalonte atyre që mund ta përdornin siç duhet për qëllime bujqësore. Vlera e tokës përcaktohej nga shkalla e produktivitetit të saj. Shteti rregullonte çmimin e prodhimit bujqësor dhe si rrjedhojë kishte pak hapësirë për klasën e biznesit për të shfrytëzuar fermerët.

Ndikimi i britanikëve

Pas ardhjes së britanikëve në Indi, ekuilibri ekonomik humbi, kryesisht për shkak se qeveria britanike ishte totalisht indiferente ndaj zhvillimit të industrisë dhe bujqësisë vendase. As që e kuptoi domosdoshmërinë e planifikimit për këtë lloj zhvillimi. Në vend të kësaj, ajo prezantoi një sistem të ri arsimimi i cili prodhoi kryesisht një klasë nëpunësish që u përdor nga qeveria britanike për të konsoliduar pushtetin e saj administrativ. Shumë njerëz hoqën dorë nga profesionet e tyre të trashëguara dhe kërkuan poste në administratën britanike. Kjo dëmtoi rëndë sistemin bujqësor.

Shkaku i dytë i çekuilibrit ekonomik ishte kolapsi gradual i ndërmarrjeve industriale vendase, veçanërisht industria e thurjes me dorë. Si rezultat i ofertës së pëlhurave nga fabrikat e pambukut në Mançester, kërkesa për pëlhura të endura me dorë filloi të zvogëlohej. Furnizimi me enët e aluminit shkatërroi gjithashtu industrinë e qeramikës në Indi. Fabrikat e krijuara nga britanikët ndikuan rëndë industritë indigjene sepse përdorën teknologjinë më të fundit. Rrjedhimisht, të punësuarit në këto industri hoqën dorë gradualisht nga profesionet e tyre tradicionale dhe mbushën sektorin e bujqësisë për të siguruar jetesën.

Ky problem u shtua nga rritja e popullsisë, e cila çoi në ndarjen dhe copëtimin e tokës bujqësore. Kjo nga ana tjetër rezultoi në ulje të prodhimit. Ushqimi importohej nga jashtë Indisë për të ushqyer popullsinë. Gjatë Luftës së Dytë Botërore importi i ushqimeve u ndërpre, duke shkaktuar një mungesë të madhe ushqimore në vend.

Për të kapërcyer urinë e madhe që goditi Bengalin në 1943, administrata Wavell prezantoi një sistem racionimi. Wavell gjithashtu u përpoq të lehtësonte urinë duke kufizuar lëvizjen e ushqimit nga një krahinë në tjetrën. Por këto masa nuk e zgjidhën problemin – përkundrazi shumica e njerëzve u bllokuan në sistemin e racionimit të ushqimit.

India pas Pavarësisë

Edhe pas largimit të britanikëve në vitin 1947, rreth 145,000 njerëz u përfshinë në sistemin e racionimit. Kjo rezultoi në rritjen graduale të tregut të zi, përfitimit dhe praktikave të tjera korruptive. Qeveria qendrore hoqi papritur sistemin e racionimit të ushqimit në përpjekje për të zgjidhur problemin e korrupsionit. Ky hap i shpejtë bëri që çmimi i ushqimit të rritet në lartësi të jashtëzakonshme. Më vonë, sistemi i racionimit të ushqimit duhej të rifutej.

Udhëheqësit indianë u përpoqën të zgjidhin këtë problem ushqimor duke bërë thirrje për një fushatë "të rrisni më shumë ushqim", por fushata ishte një dështim sepse sistemi i bujqesise nuk u ndryshua për të rritur prodhimin. Qeveria miratoi politikën e rritjes së sipërfaqes së tokës së punueshme dhe jo produktivitetit të tokës tashme ekzistuese. Nuk kishte asnjë plan për të përcaktuar nëse toka e re ishte apo jo e përshtatshme për bujqësi, dhe nuk kishte objekte të përshtatshme ujitëse për të përmirësuar produktivitetin. Por mbi të gjitha, në sistemin politik demokratik, burokratët kishin hapësirë të bollshme për të neglizhuar përgjegjësitë e tyre, dhe për shkak të administrimit të dëmtuar shumë potencial bujqësor u shpërdorua. Për rrjedhojë, tregtarët e pandershëm komplotuan për ta bërë sektorin e bujqësisë jo-efektiv. Ata përkeqësuan problemin e ushqimit për të kënaqur interesat e tyre egoiste. Pra, nga të gjitha këndvështrimet, sistemi bujqësor në Indi ishte jashtëzakonisht i dobët.

Karakteristika themelore e çdo ekonomie të zhvilluar është kjo: rreth tridhjetë për qind deri në dyzet e pesë për qind e njerëzve duhet të mbeten të angazhuar në bujqësi dhe pjesa tjetër e popullsisë duhet të punësohet në industri ose në sektorë të tjerë të ekonomisë. Presioni i tepërt në bujqësi nuk është shenjë e një ekonomie të shëndetshme. Aktualisht rreth shtatëdhjetë e pesë përqind e popullsisë indiane është e varur nga bujqësia për jetesën e saj. Kjo është një situatë shumë e rrezikshme për ekonominë indiane. Ata që merren me bujqësi mbeten të papunë shumicën e vitit dhe kjo është një humbje e madhe e punës njerëzore. Ky problem i papunësisë në bujqësi duhet të zgjidhet menjëherë – nuk duhet vonese.

Dallimet midis Indisë dhe Kinës

Kohët e fundit, një grup i caktuar politikanësh ngritën sloganin e "revolucionit bujqësor" për të zgjidhur problemin. Ata donin të zgjidhnin problemet bujqësore të Indisë duke ndjekur shembullin e Kinës. Megjithatë, ka dallime të mëdha midis problemeve bujqësore me të cilat përballet India dhe atyre me të cilat përballet Kina. Problemet e Indisë nuk mund të zgjidhen kurrë duke ndjekur politikat e Kinës.

Problemi themelor në Kinë është se pavarësisht përparimit të konsiderueshëm bujqësor, Kina nuk ka qenë në gjendje të ushqejë popullsinë e saj të madhe. Për më tepër, në Kinë nuk ka as tokë të mjaftueshme për të akomoduar popullsinë e saj të madhe - dhe popullsia e saj po rritet vazhdimisht. Në sferën industriale Kina ka shteruar tashmë shumicën e burimeve të saj natyrore. Ajo shpreson të ruajë burimet e saj të pakta të mbetura për zhvillimin industrial, duke parandaluar kështu një të ardhme të errët.

Ekzistojnë tre probleme kryesore ekonomike në Kinë. Së pari, Kina duhet të ushqejë popullsinë e saj në rritje përmes zhvillimit bujqësor. Së dyti, përqindja e popullsisë së punësuar në bujqësi është shumë e lartë. Dhe së treti, sektori jobujqësor i ekonomisë duhet t'i ofrohet punësim nëpërmjet zgjerimit industrial. Për shkak se asnjë nga këto probleme nuk mund të zgjidhej menjëherë, Kina nën drejtimin e Mao Ce Dunit miratoi një politikë të rrëmbimit të tokës nga shtetet fqinje. Sulmet e fundit kineze në Tibet, Indi dhe Bashkimin Sovjetik u motivuan nga një uri e pangopur për tokë. Ky është një plan shumë i zgjuar për revolucionin agrar kinez!

Problemet bujqësore në Indi janë të një natyre të ndryshme. Ka hapësirë të bollshme për zhvillimin bujqësor dhe revolucionin industrial në Indi. India vuan vështirësi ekonomike sot, sepse potenciali i saj ekonomik nuk është shfrytëzuar siç duhet.

Ekzistojnë dy çështje themelore ekonomike në Indi. Së pari, potenciali bujqësor i vendit duhet të zhvillohet duke ulur përqindjen e popullsisë që punon në bujqësi. Së dyti, përqindja tepër e lartë e popullsisë së varur nga bujqësia duhet të reduktohet nga industritë në zhvillim.

Mbjellja e ndjenjës së rrëmbimit të tokës nga vendet e tjera tek njerëzit nuk do të zgjidhë problemet bujqësore të Indisë. E vetmja zgjidhje është rritja e produktivitetit brenda vendit. Ata që ngritën sloganin, "Revolucioni agrar i Kinës i tregon rrugën Indisë" po punojnë nën iluzionin e të menduarit të dëmtuar.

Defektet e shpërndarjes së parcelave të tokës

Një grup tjetër politik në Indi dëshiron të sjellë ndryshime rrënjësore në sferën ekonomike duke transferuar të gjithë pushtetin te masat. Sipas tyre çdo qytetar duhet të zotërojë një pjesë të caktuar të tokës – askush nuk duhet të mbetet pa tokë. Njerëzit e varfër fitohen lehtësisht nga këto ndjenja. Politikanët i përkrahin këto ide thjesht për të joshur njerëzit në mënyrë që ata të përmbushin aspiratat e tyre politike. Fshatarët e varfër pa tokë gëzohen pa masë me mundësinë e zotërimit të tokës së tyre, pastaj politikanët i përdorin ato për të arritur objektivat e tyre.

Një parti e veçantë politike sot mbron rezimin me forcë të pronarëve nga toka e tyre dhe shpërndarjen e saj tek fshatarët pa tokë. Duke krijuar një përçarje mes pronarëve të tokave dhe punëtorëve të bujqësisë, këta politikanë përpiqen të kultivojnë një imazh filantropik.

Le të analizojmë se deri në çfarë mase kjo qasje do të ishte e favorshme për rritjen e përgjithshme ekonomike të Indisë. Së pari, nëse toka e tepërt do të shpërndahej mes njerëzve pa tokë, askush nuk do të merrte më shumë se një hektar tokë. Ky hektar tokë nuk do të ishte një vend ideal ekonomik sepse nuk mund të kultivohej me metodat më të fundit shkencore. Një pjesë e konsiderueshme e tokës do të shpërdorohej në përcaktimin e vijave kufitare, kështu që do të ishte e pamundur të rritet produktiviteti. Rritja e produktivitetit është kërkesa më e rëndësishme bujqësore në Indi sot. Përveç kësaj, nëse toka do të shpërndahej në këtë mënyrë, toka do të ndahej më tej me rritjen e popullsisë, duke e rënduar më tej problemin.

Së dyti, kjo qasje do të ndikonte në rritjen e numrit të borgjezisë së vogël. Me borgjezi të vogel nënkuptoj ata që nxjerrin të ardhura të pafituara duke ua dhënë tokën të tjerëve për kultivim sepse janë në vështirësi ekonomike. Nëse fshatarët pa tokë do të fitonin një parcelë prej një hektari, sigurisht që do të merrnin njëfarë kënaqësie psiqike, por kur nuk arrinin të fitonin asgjë pas kultivimit të tokës, ata patjetër do të dëshpëroheshin. Do të kërkonte të gjithë kohën, energjinë dhe paratë e tyre për të kultivuar një hektar tokë në mënyrë produktive, sepse toka do të ishte shumë e vogël për të përdorur teknikat moderne bujqësore. Sasia e prodhimit që do të merrnin në këmbim nuk do të mjaftonte për të mbajtur familjet e tyre. Ata do të duhet të japin me qira një pjesë të tokës dhe të përpiqen të fitojnë të ardhurat e tyre përmes metodave të tjera. Me këtë proces do të rritej numri i pronarëve të tokave dhe do të bëheshin të gjithë pjesë e borgjezisë së vogël. Politikanët që pretendojnë se i urrejnë pronarët e tokave dhe ngrenë parulla për shkatërrimin e tyre, devijojnë nga platforma e tyre e pretenduar, sepse një ideologji e tillë rezulton vetëm në krijimin e më shumë pronarëve.

Së treti, para rishpërndarjes së tokës, këta politikanë pushtojnë me forcë tokën, vjedhin prodhimet, i vënë zjarrin të mbjellave dhe me një mori metodash të tjera subversive, nxisin armiqësi kundër pronarëve të tokave. Për rrjedhojë, pronarët e tokave bëhen gjithnjë e më indiferentë ndaj prodhimit bujqësor të tokës së tyre pasi nuk kanë siguri ekonomike. Kur këta faktorë kombinohen së bashku, ata vetëm sa e përkeqësojnë problemin bujqësor në vend që ta zgjidhin atë.

Kështu, për të zgjidhur problemet bujqësore në Indi, nuk duhet te zbatohet sistemi kinez, i cili bazohet në parimin se ai që punon parmendën duhet të zotërojë tokën. Përkundrazi, për të zgjidhur problemet bujqësore të Indisë, duhet të ketë një ndryshim rrënjësor në të gjithë sistemin bujqësor.

Toka Ekonomike

Sipas PROUT, për të lehtësuar rritjen e prodhimit duhet së pari të riorganizohen pronat ekonomike. Një pronë ekonomike nënkupton një pronë ku prodhimi tejkalon inputin. Nuk është e mundur të paracaktohet madhësia e kësaj njësie ekonomike. Gjatë marrjes në konsideratë të inputit, prodhimit, produktivitetit, etj., për të përcaktuar madhësinë optimale të një njësie ekonomike, duhet të merren parasysh faktorë si pjelloria e tokës, kushtet klimatike, etj.

Sot shumë njerëz besojnë se rritja e prodhimit është e mundur edhe nëse toka është e vogël. Rritja e prodhimit varet nga ekspertiza e menaxherëve të fermave dhe vendimet e tyre korrekte dhe në kohë. Nëse menaxherët janë kompetentë, atëherë edhe fermat shumë të mëdha mund të rrisin prodhimin. Natyrisht, nuk është e nevojshme që të gjitha fermat të bëhen të mëdha. Gjëja kryesore është që pronat duhet të jenë ekonomikisht të qëndrueshme. Nuk ka asnjë arsye të vlefshme pse ka një humbje prej pesëmbëdhjetë për qind në prodhimin vjetor të fermave të mëdha kolektive në Bashkimin Sovjetik.

Për të rritur produktivitetin dhe për të parandaluar rritjen e kultivuesve të mëdhenj shfrytëzues, duhet të përcaktohet madhësia minimale dhe maksimale e një toke ekonomike. Madhësia minimale e një toke duhet të jetë e barabartë me madhësinë e një prone ekonomike në një rajon të caktuar. Kështu, madhësia minimale e një prone ekonomike do të ndryshojë nga vendi në vend. Madhësia maksimale e një toke do të varet nga pjelloria e tokës, prodhimi i përgjithshëm dhe ekspertiza e menaxhmentit. Pronat ekonomike në përgjithësi do të përbëhen nga toka me topografi të njëjtë me ujitje adekuate dhe objekte të tjera bujqësore. Madhësia e pronave ekonomike duhet të rritet në mënyrë progresive duke mbajtur parasysh të gjithë këta faktorë.

Madhësia e pronave ekonomike mund të ndryshojë nga vendi në vend. Në të njëjtën kohë, madhësia mund të ndryshojë brenda një vendi. Në fushat Indo-Gangetic, një pronë prej pesë hektarësh është mjaft produktive, ndërsa në Ladakh ose kodrat Chotanagpur, edhe pesëmbëdhjetë ose gjashtëmbëdhjetë hektarë tokë mund të mos japin prodhim të mjaftueshëm për të jetuar. Madhësia e pronave ekonomike në këto dy vende është e detyruar të ndryshojë.

Duhet mbajtur mend sa vijon. Së pari, shpërndarja e tokës për njerëzit nuk do t'i zgjidhë problemet e tyre. Pronësia e tokës është e parëndësishme; ajo që ka rëndësi është prodhimi nga toka. Së dyti, thjesht delegimi i menaxhimit të tokës tek dikush nuk do të japë prodhimin e dëshiruar. Nuk është gjithmonë e mundur që një person të investojë paratë e nevojshme për të kultivuar tokën sipas metodave më moderne, kështu që prodhimi i tokës me siguri do të ulet. Mbi të gjitha, në një ekonomi të shëndetshme, decentralizimi ekonomikjoni është thelbësor.

Sistemi i bashkepunimit

Për decentralizim, toka bujqësore duhet të menaxhohet përmes sistemit kooperativ. Megjithatë, nuk është e mençur që papritur t'i dorëzohet gjithë toka menaxhimit të kooperativës, sepse kooperativat evoluojnë nga puna dhe mençuria kolektive e një komuniteti. Komuniteti duhet të zhvillojë një mjedis të integruar ekonomik, nevoja të përbashkëta ekonomike dhe një treg të gatshëm për mallrat e tij të prodhuara në bashkëpunim. Nëse këta tre faktorë nuk punojnë së bashku, një ndërmarrje nuk mund të quhet kooperativë. Pas krijimit të një mjedisi të përshtatshëm, toka do të duhet t'i dorëzohet menaxhimit të kooperativës. Më pas, me ndihmën e teknologjisë së duhur shkencore, do të mundësohet rritja e prodhimit bujqësor.

Duhet të ketë një plan dyfazor për të futur menaxhimin kooperativ të tokës. Në fazën e parë, të gjitha njësitë joekonomike duhet t'u kërkohet të hyjnë në sistemin kooperativë në mënyrë që ato të shndërrohen në njësi ekonomike. Në këtë fazë, kooperativat do të përbëhen vetëm nga ata njerëz që shkrinë tokat e tyre së bashku për t'i bërë pronat joekonomike ekonomike. Pronësia private do të njihet. Për shembull, një person mund të zotërojë një hektar, një tjetër dy hektarë dhe një person i tretë tre hektarë brenda kooperativës. Çdo anëtar i kooperativës do të ketë të drejtën e një dividendi në bazë të prodhimit total në përpjesëtim me tokën që i ka dhuruar kooperativës. Çdo individ do të mbajë aktin e pronësisë së tokës së tij, por aktivitetet bujqësore do të zhvillohen në mënyrë bashkëpunuese. Rrjedhimisht, toka që mbeti e shfrytëzuar si vija kufitare nuk do të lihet më e papunuar. Në vende të caktuara në Bihar dhe Bengal sipërfaqja totale e tokës së punueshme është më e vogël se sasia e tokës së humbur në vijat kufitare. Nëse ky sistem zbatohet, të gjithë do të përfitojnë. Në fazën e parë të planit, ata që zotërojnë tokë që është produktive si një pronë ekonomike nuk duhet të binden të bashkohen me një kooperativë. Por nëse një pronë ekonomike përfshin tokë e cila është e shpërndarë në ngastra të vogla, parcelat e shpërndara duhet të konsolidohen në një pronësi. Përndryshe, kudo ku ndodhen parcela të vogla, të shpërndara, joekonomike, ato do të duhet të bashkohen së bashku nën menaxhimin kooperativ.

Në fazën e dytë të gjithë duhet të inkurajohen për t'iu bashkuar sistemit kooperativ.

Në fazën e tretë duhet të ketë shpërndarje racionale të tokës dhe ripërcaktim të pronësisë. Në këtë sistem të ri dy faktorë do të përcaktojnë shpërndarjen racionale të tokës – zotërimi minimal i tokës së nevojshme për të mbajtur një familje dhe kapaciteti i fermerit për të shfrytëzuar tokën.

Në fazën e katërt nuk do të ketë konflikt për pronësinë e tokës. Një mjedis i përshtatshëm do të ekzistojë për shkak të zgjerimit psikik, sepse njerëzit do të mësojnë të mendojnë për mirëqenien kolektive dhe jo për interesat e tyre të vogla personale. Një ndryshim i tillë sigurisht që nuk do të vijë brenda natës. Nëse nuk ka përgatitje të përshtatshme psikike përmes shtytjes së brendshme dhe presionit të jashtëm, duke u përshtatur me faktorin kohë, njerëzit nuk do ta pranojnë kurrë këtë sistem dhe nuk mund t'u imponohet me forcë.

Udhëheqësit e Bashkimit Sovjetik ishin injorantë për psikologjinë kolektive të njerëzve, ndaj u përpoqën të impononin bujqësinë kolektive me dhunë. Kjo shkaktoi zi buke dhe trazira masive civile. Në përpjekje për të përballuar këto probleme, administrata iu drejtua forcës brutale në vend që të merrte masa psikologjike dhe për rrjedhojë ata asgjësuan shumë njerëz. Sadvipras nuk do të shkojë kurrë kundër frymës së një vendi dhe nuk do të shkaktojë shkatërrimin e tij.

Shumë njerëz ngrenë pyetje në lidhje me kooperativat sepse në shumicën e vendeve sistemi i kooperativës ka dështuar. Në bazë të shembujve të deritanishëm, nuk është e përshtatshme të kritikohet sistemi kooperativist. Kjo është për shkak se shumica e vendeve nuk mund të zhvillojnë kushtet e domosdoshme të nevojshme për suksesin e sistemit kooperativ. Kooperativat varen nga tre faktorë kryesorë për suksesin e tyre - morali, mbikëqyrja e fortë dhe pranimi me gjithë zemër nga masat. Kudo që këta tre faktorë kanë qenë të dukshëm në çfarëdo mase, kooperativat kanë arritur sukses proporcional.

Merrni rastin e Izraelit. Për shkak se vendi është i rrethuar nga armiq nga të gjitha anët, njerëzit janë jashtëzakonisht të vetëdijshëm për nevojën për të qenë të mbështetur te vetja. Njerëzit duan me gjithë zemër të konsolidojnë ekonominë kombëtare. Kështu, ata përmes sistemit kooperativist kanë shndërruar shkretëtirat e thata në tokë bujqësore prodhuese.

Meqenëse ky lloj mentaliteti nuk u krijua kurrë në Indi, India është një shembull klasik i dështimit të sistemit kooperativist. Kooperativat indiane nuk u krijuan për zhvillimin ekonomik por për përmbushjen e interesave politike. Në rrethana të tilla ishte e pamundur që sistemi kooperativë të kishte sukses.

Duhet të krijohen shembuj të mirë për të inkurajuar njerëzit të adoptojnë sistemin kooperativ. Duhet të ketë projekte pilot kooperativash, stacione makinerish, sisteme adekuate vaditjeje dhe farëra dhe insekticide të përmirësuara. Në të njëjtën kohë njerëzit duhet të edukohen përt aspektet e dobishme të kooperativave. Në vend që të edukojnë njerëzit se si të rrisin produktivitetin e tokës së tyre, udhëheqësit e Indisë shfaqin filma mbi kontrollin e lindjeve në treg. Njerëz të tillë i quaj armiqtë më të mëdhenj të njerëzimit.

Modernizimi

PROUT mbron modernizimin maksimal në bujqësi dhe industri. Në sistemin bujqësor kooperativë duhet të përdoren pajisje moderne sepse një modernizim i tillë do të lehtësojë rritjen e prodhimit. Për shembull, traktorët mund ta gërmojnë tokën shumë thellë, të nxjerrin tokë me nivel të ulët në sipërfaqe dhe të detyrojnë tokën e sipërme poshtë. Pjelloria e tokës së sipërme zvogëlohet si rezultat i kultivimit të vazhdueshëm, kështu që kur toka e poshtme del në sipërfaqe përmes përdorimit të traktorëve, produktiviteti i tokës rritet. Përveç kësaj, toka e varfëruar e sipërme ka mundësinë të rivitalizohet për përdorim në të ardhmen. Ky është një nga përfitimet e traktorëve. E dyta është se fermerët nuk kanë nevojë të mbajnë lopë për lërimin e arave. Aty ku lopët mbahen për bujqësi, ato janë të pashfrytëzuara për gjashtë muaj në vit. Gjatë asaj periudhe boshe, ndodhin shumë kosto për t'i mbajtur ato siç duhet. Epoka aktuale nuk është epoka për përdorimin e kafshëve të mëdha. Në Evropë kuajt dhe elefantët nuk përdoren më. Për t'u përshtatur me kohën, traktorët duhet të përdoren sot. Një traktor është i barabartë me shërbimin e të paktën tetë palë demave. Ata që kanë gjysmë hektarë ose tre hektarë tokë duhet të mbajnë një palë dema. Ky është dyfishim i kotë.

Nëse pajisjet moderne përdoren në bujqësi, bujqësia nuk do të mbetet intensive e punës dhe njerëzit mund të përdoren në aktivitete të tjera për të rritur zhvillimin e vendit. Për këtë do të duhet të krijohen rregullime të reja. Nëse më pak njerëz punojnë në kooperativat bujqësore, do të ketë kursime të konsiderueshme. Njëkohësisht, gratë dhe fëmijët do të lirohen nga puna e lidhur, kështu që ata do të kenë hapësirë për t'u zhvilluar. Gjithashtu, rritja e mekanizimit do të lidhë fshatrat me qytetet dhe qytezat dhe si rezultat do të rritet standardi i jetesës së fshatarëve.

Asnjë ndërmjetës

Në sistemin bujqësor të PROUT nuk ka vend për ndërmjetës. Ata që investojnë kapitalin e tyre duke angazhuar të tjerët në punë produktive për të fituar një fitim janë kapitalistë. Kapitalistët, si parazitët, lulëzojnë me gjakun e punëtorëve industrialë dhe bujqësorë. Ata që veprojnë si ndërmjetës në sektorin e bujqësisë quhen “kapitalistë bujqësorë”. Ata marrin tokën e tyre të kultivuar nga të tjerët dhe marrin fitimet.

Në Indi, ndërmjetësit kanë ekzistuar që nga kohërat e lashta. Llojet e ndryshme të pronarëve të tokave si zamindarët, pattanidarët, darpattanidarët, sepattanidarët, jotedarët, vargadarët dhe adhikaris përbëjnë ndërmjetësuesit. Në Indinë moderne, sistemet zamindare dhe të përbashkëta janë hequr, por psikologjia feudale nuk është zhdukur. Sunduesit feudalë aktualë nuk janë pronarë të vërtetë të tokës. Ata marrin tokën me qira nga të tjerët dhe i paguajnë një përqindje të caktuar të prodhimit pronarit të tokës, duke shfrytëzuar si pronarin aktual të tokës ashtu edhe punëtorët e bujqësisë. Numri i këtyre ndërmjetësve është në rritje të vazhdueshme.

PROUT nuk i mbështet këto lloj ndërmjetësuesish. Sloganet si: "Toka është e atyre që punojnë parmendën", ose "Ata që mbjellin farën duhet të korrin të korrat", janë të paqëndrueshme. Politikat e bazuara në slogane të tilla çojnë në krijimin e një klase të vogël borgjeze.

Revolucioni Agrar

Sipas PROUT, në fazën e parë të revolucionit agrar do të njihet pronësia private e tokës brenda sistemit kooperativ. Njerëzit duhet të kenë të drejtën e punësimit të fuqisë punëtore për kultivim, por në këto raste pesëdhjetë për qind e prodhimit të përgjithshëm duhet t'u shpërndahet si paga punëtorëve të bujqësisë që punojnë në kooperativë. Domethënë, pronarët e tokës do të marrin pesëdhjetë për qind të prodhimit të përgjithshëm dhe ata që krijojnë prodhimin me punën e tyre do të marrin pesëdhjetë për qind të tjera. Ky raport nuk duhet të ulet kurrë, por duhet të rritet në favor të punëtorëve të bujqësisë që punojnë në kooperativë.

Organi drejtues i kooperativës duhet të përbëhet vetëm nga ata që kanë aksione në kooperativë. Ata do të zgjidhen. Pozitat e tyre nuk duhet të jenë nderi sepse kjo krijon hapësirë për korrupsion. Menaxherëve do t'u duhet të paguhen rroga sipas shkallës së ekspertizës së tyre intelektuale. Përveç kësaj, anëtarët e kooperativës mund të përdorin edhe punën e tyre fizike nëse dëshirojnë dhe për këtë duhet t'u paguhen paga të veçanta. Kështu, anëtarët e kooperativës mund të fitojnë dividentë në dy mënyra - si kthim në tokën e dhënë kooperativës dhe në bazë të punës së tyre prodhuese. Për këtë, prodhimi i përgjithshëm i kooperativës duhet të ndahet në pjesë të barabarta - domethënë pesëdhjetë për qind mbi pagën për punën dhe pesëdhjetë për qind për aksionarët e tokës.

Zgjidhja e papunësisë

Për zhvillimin e bujqësisëKa nevojë edhe për specialistë dhe teknikë të bujqësisë. Kooperativat prodhuese duhet të punësojnë punëtorë të tillë të kualifikuar. Kështu, të arsimuarit nuk do të mbeten pa punë dhe nuk do të largohen nga fshatrat për në qytete. Kjo do të sigurojë një zhvillim të shpejtë bujqësor.

PROUT beson në një ekonomi të decentralizuar. Pra, duhet të miratohen politika të cilat jo vetëm zhvillojnë një rajon të caktuar, por përshpejtojnë zhvillimin e gjithanshëm me një ritëm uniform në të gjithë zonën socio-ekonomike nëpërmjet shfrytëzimit të planifikuar të të gjitha burimeve dhe potencialeve lokale. Për të arritur këtë qëllim, banorët vendas duhet së pari të punësohen në kooperativat bujqësore.

Në Indinë moderne ekzistojnë dy fusha të dallueshme - njëra e fuqisë punëtore të tepërt dhe tjetra e punës me deficit. Kjo është arsyeja pse njerëzit zakonisht migrojnë nga zonat e tepërta të punës në rajone të tjera. Megjithatë, vetë koncepti i punës së tepërt është relativ. Aty ku nuk janë krijuar mundësitë e duhura për zhvillimin e duhur ekonomik, ka tepricë të fuqisë punëtore. Puna bëhet tepricë në të gjitha zonat e pazhvilluara socio-ekonomike. Kur puna e tepërt zhvendoset në një rajon tjetër, zona e pazhvilluar ka të gjitha mundësitë që të mbetet e pazhvilluar përgjithmonë.

Sipas PROUT, kudo ku ka punë të tepërt, përparësia kryesore duhet t'i jepet krijimit të punësimit për të gjithë fuqinë punëtore lokale. Kjo politikë do të rrisë standardin e jetesës së banorëve vendas dhe të gjithë zonës. Nëse kjo politikë nuk zbatohet dhe fuqia e tepërt lejohet të kalojë në rajone të tjera dhe ndiqet politika marksiste se "ata që mbjellin do të korrin", atëherë të gjitha plantacionet e çajit, minierat e qymyrit dhe burimet e tjera natyrore do të kontrollohen nga fuqia punëtore e jashtme. . Banorët vendas do të humbasin kontrollin mbi burimet e tyre natyrore. Kjo do të krijojë një situatë shumë të rrezikshme.

Mendimi i PROUT është se banorët vendas duhet të kenë përparësinë e parë në mundësitë e punësimit. Për sa kohë që nuk ka punësim të plotë për banorët vendas, duhet të bëhen përpjekje të vazhdueshme derisa e gjithë puna vendase të punësohet plotësisht. Përveç kësaj, asnjë program i ri zhvillimor nuk do të fillojë derisa të ketë kërkesë të mëtejshme për fuqi punëtore.(2) Vendet skandinave nuk filluan ndonjë skemë të re zhvillimi për këtë arsye.

Gjatë krijimit të punësimit për banorët vendas, duhet t'i kushtohet vëmendje ndjenjave lokale. Për shembull, shumë zona të Indisë janë rajone me punë intelektuale të tepërt. Njerëzit e kësaj kategorie janë të gatshëm të punojnë si nëpunës për një pagë shumë të ulët prej tridhjetë rupi në muaj, por ata nuk janë të përgatitur të punojnë si portierë dhe të fitojnë më shumë para. Problemi i punës së tepërt intelektuale është një problem i veçantë dhe duhet zgjidhur në mënyrën e duhur. Në këto zona duhet të krijohen industri që kërkojnë më pak punë manuale. Kështu, skema të ndryshme zhvillimi do të duhet të miratohen në njësi të ndryshme socio-ekonomike në varësi të kohës, vendit dhe personit.

Tatimet bujqësore

Sistemi aktual i mbledhjes së të ardhurave nga bujqësia nuk mund të mbështetet sepse është i papërshtatshëm si për taksambledhësit ashtu edhe për fermerët. Edhe sistemi i zamindarit që u krijua gjatë periudhës britanike për mbledhjen e taksave ishte me defekt. Fermerët duhet të paguanin një shumë të caktuar çdo vit në thesar për tokën që u jepej nga zamindarët. Në rast përmbytjeje, dështimi të të korrave, apo ndonjë arsye tjetër, kjo shumë fikse duhej të paguhej ende në thesar. Zamindarët e shijonin jetën si parazitë shoqërorë. Edhe sot taksa e tokës përcaktohet nga sipërfaqja e tokës. Në rastet e dështimit të të korrave në çdo vit, qeveria duhet të ulë taksat. Në rastet e korrjeve të bollshme, qeveria duhet të rrisë taksat përmes taksave. Ky sistem shkakton shqetësim të madh për fermerët.

Sistemi më i mirë i taksave ishte në modë në epokën e lashtë hindu. Në ato ditë vetëm njëzet e pesë për qind e të gjithë prodhimit i jepeshin mbretit si taksa. Fermerët gjithashtu mund të jepnin lopë, kuaj ose dele si taksa. Në një sistem të tillë fermerët nuk u përballën me ndonjë shqetësim. Sot, megjithatë, fermerët përballen me shumë shqetësime, sepse ata duhet të paguajnë taksat e tyre në para. Fermerët nuk mund të rregullojnë gjithmonë para duke shitur prodhime bujqësore, sepse një treg i duhur nuk ekziston gjithmonë.

Sipas PROUT, një përqindje e caktuar e prodhimit të fermerëve duhet të mblidhet si taksa direkte. Është gjithashtu e përshtatshme për qeverinë që të realizojë taksat në formën e mallrave, sepse ajo duhet të ruajë prodhimin si sigurim ndaj rasteve të ardhshme. Taksat në një formë të tillë mund të shpërndahen lehtësisht nga dyqanet qeveritare kur njerëzit janë në nevojë. Për më tepër, ky sistem do të plotësojë lehtësisht kërkesat e njerëzve në qytete dhe fshatra. Një sistem i tillë mund të transformojë me shpejtësi ekonominë indiane. Nëse punëtorët e bujqësisë ngrenë vetëm parulla të reformës bujqësore dhe sulmojnë e vrasin pronarët e tokave, ata nuk do të ndryshojnë sistemin bujqësor. Konsolidimi i ekonomisë është i mundur vetëm përmes një qasjeje konstruktive. Sadvipras do të duhet të mbajë mbi supe përgjegjësinë e madhe për zbatimin e kësaj qasjeje për të siguruar mirëqenien e te gjitheve


Burimi: Revolucioni Agrar

Publikuar ne:

Disa probleme të zgjidhura Pjesa 2

Prout me pak fjalë Vëllimi 2 Pjesa 7

Ekonomia Proutiste

Shrii Shrii Anandamurti

[ATMAN]

Ahiḿsá në Neohumanizëm –

Manovákkáyaeh sarvabhútá námapiidá namahiḿsá.

Ahiḿsá do të thotë të mos i shkaktosh dhimbje ose lëndim dikujt me mendim, fjalë ose veprime.

Kjo fjalë është interpretuar dhe kuptuar gabim nga shumë njerëz. Disa të ashtuquajtur persona të ditur, në fakt, e përkufizojnë fjalën ahiḿsá në një mënyrë të tillë që nëse dikush i përmbahet rreptësisht, është e pamundur të jetosh jo vetëm në një shoqëri, por edhe në pyje, kodra dhe shpella. Në një interpretim të tillë të termit ahiḿsá, jo vetëm vrasja është e ndaluar, por edhe luftimi i një lufte pper vetmbrojtëse nuk lejohet. Duke punuar tokën, njeriu mund të shkaktojë vdekjen e insekteve dhe krijesave të panumërta nën sipërfaqen e tokës. Prandaj, përdorimi i parmendës nuk lejohet sipas ketij shpjegimi te fjales AHIMSA-ne shqip mos perdorim i forces . Ndjekësit e një interpretimi të tillë të ahiḿsá-së thonë se ata që duan të bëjnë një jetë shpirterore nuk duhet të përdorin vetë parmendën, por të punësojnë njerëz të tjerë të rangut te ulët shoqeror për të bërë kete gjë për të shpëtuar veten nga mëkati i shkatërrimit të jetës. Sheqeri duhet të derdhet në banesat e milingonave; pa marrë parasysh nëse njerëzit kanë ushqim apo jo. Të varfërit duhet të kursejnë gjakun e tyre nga trupat e tyre dhe te mos mbrohen për të shpëtuar insektet, armiqtë e lindur të qenieve njerëzore.

Ky nuk është përkufizim i ahiḿsá. Ajo thjesht shkakton konfuzion. Është në kundërshtim me dharman spiritualitetin e vërtetë; është kundër vetë ligjeve të ekzistencës. Edhe procesi i frymëmarrjes përfshin vdekjen e mikrobeve të panumërta. Ato janë të gjitha qenie të gjalla dhe për t'i shpëtuar keto mikrobe do të duhet të ndalojme frymëmarrjen. Do të duhet të ndërpritet dhënia e barnave për personat që vuajnë, sepse ilaçe të tilla shkaktojnë shkatërrimin e baktereve që shkaktojnë sëmundje. Nëse ahiḿsá interpretohet kështu, ku do të mund të qëndrojnë interpretues të tillë? Ata do të duhet të heqin dorë edhe nga uji i filtruar, sepse procesi i filtrimit të ujit nënkupton shkatërrimin e baktereve që shkaktojnë papastërti. Gjithashtu sipas ketij interpretimi te AHIMSES nuk është e mundur të pini ujë të papastër, sepse atëherë ka të ngjarë që mikrobe të tilla të vdesin në stomak.

Në epokën post-Vedike, ky lloj shpjegimi i ahiḿsá u praktikua në Indi për një periudhë të gjatë, dhe si rezultat jeta për qytetarët e zakonshëm u bë shumë e mjerueshme. Popullsia e shikonte me frikë fenë e dominuar nga ky i ashtuquajtur ahiḿsá. Ata u detyruan të pranonin një besim ateist dhe braktisen dhe lanë rrugën e Dharma. Të lirë nga çdo kod sjelljeje dhe me synim për t'i dhënë përparësi egoizmit të tyre, ateistë të tillë u bënë barrë për shoqërinë dhe botën. Ata që donin të zbatonin të ashtuquajturën fe të ndikuar nga ahiḿsá, u bënë jopraktikë dhe të pafuqishëm nga natyra. Kështu qe, ekziston një nevojë urgjente në epokën moderne te sotme për të shpjeguar si duhet këto fakte historike nga një këndveshtrim i ri vizioni.

Kjo epokë u pasua nga një tjetër ku u përhap një përkufizim tjetër i ri i fjalës ahiḿsá. Sipas këtij përkufizimi, hiḿsá-dhuna kishte për qëllim t'u shkaktonte dhimbje qenieve të gjalla, por nuk përfshinte therjen e kafshëve për ushqim. Kjo ide ishte shumë e gabuar. Nëse shkaktimi i dhimbjes është hiḿsá, therja e kafshëve për ushqim duhet të quhet edhe hiḿsá, sepse kafshët nuk e ofrojnë kokën me dëshirë në altarin e vdekjes për këtë shkak.

Kohët e fundit është dëgjuar edhe një interpretim tjeter për këtë fjalë. Ai ngjan disi me përkufizimin e dytë të përshkruar më parë, por i mungon edhe thjeshtësia apo sinqeriteti i atij interpretimi. Sipas këtij interpretimi, ahiḿsá do të thotë mosdhunë ose moszbatim i forcës. Ndoshta është ky interpretim që ka shtrembëruar më së shumti kuptimin e ahiḿsá. Në të gjitha veprimet e jetës, qofshin të vogla apo të mëdha, mendja e njësisë individuale përparon duke kapërcyer forcat kundërshtare. Jeta evoluon përmes perdorimit të forcës. Nëse kjo forcë nuk zhvillohet siç duhet, jeta bëhet absolutisht e vaket dhe pa kuptim. Asnjë njeri i mençur nuk do ta përkrahte një gjë të tillë, sepse kjo do të ishte në kundërshtim me vetë bazat e natyrës njerëzore.

Prandaj, kampionët e jodhunës (të ashtuquajturit ahiḿsá) duhet të përvetësojnë hipokrizinë dhe gënjeshtrën sa herë që kërkojnë të përdorin këtë të ashtuquajtur ahiḿsá për qëllimet e tyre. Nëse njerëzit e një vendi pushtojnë një vend tjetër me forcë brutale, njerëzit e kombit të sulmuar duhet të përdorin forcën për të rifituar lirinë e tyre. Një përdorim i tillë i forcës mund të jetë i vrazhdë fizik ose holle psiqik dhe si rezultat, trupi dhe mendja e pushtuesve mund të lëndohen. Kur ka ndonjë aplikim force, nuk mund të quhet jo dhunë. A nuk është dhunë nëse lëndoni një person jo me duart tuaja, por me mjete të tjera indirekte psikologjike ose me fjale? A nuk është dhunë bojkotimi kundër një kombi të caktuar? Prandaj them se ata që interpretojnë jo-dhunën dhe ahiḿsá-in si sinonime duhet të përsërisin dhe përdorin hipokrizinë për të justifikuar veprimet e tyre. Ushtria ose policia janë të nevojshme për administrimin e një vendi. Nëse këto organizata nuk përdorin forcën edhe në rast nevoje, ekzistenca e tyre nuk do të ketë kuptim.

Ata që nuk janë të pajisur në mënyrë adekuate për t'iu kundërvënë një keqbërësi duhet të bëjnë çdo përpjekje për të fituar pushtetin dhe pastaj ta përdorin siç duhet këtë fuqi. Në mungesë të aftësisë për t'i rezistuar së keqes dhe në mungesë të një përpjekje për të fituar një aftësi të tillë, deklarimi i vetvetes si jo i dhunshëm për të fshehur dobësitë e dikujt përpara se kundërshtari do t'i shërbejë një qëllimi politik, por nuk do të mbrojë shenjtëria e drejtësisë.

Kuptimi i fjalës ahiḿsá në sferën e Sádhaná shpirterore është shpjeguar tashmë. Sipas kuptimit të tij të saktë, njeriu do të duhet të drejtojë sjelljen me kujdes për t'u siguruar që mendimet ose veprimet e tij nuk i shkaktojnë dhimbje askujt dhe nuk janë të padrejta ndaj askujt. Çdo mendim ose veprim me qëllimin për t'i shkaktuar dëm dikujt tjetër përbën hiḿsá dhune. Ekzistenca e jetës nënkupton shkatërrimin e disa formave më të ulëta, pavarësisht nëse ka qëllim për të bërë dëm apo jo. Procesi i frymëmarrjes vret mijëra miliona qeliza protoplazmike. E di apo jo, i vetedijshem ose jo, në çdo veprim qeliza të tilla të gjalla po vdesin dhe shkatërrohen. Përdorimi i mjeteve farmaceutike nënkupton shkatërrimin e miliona mikrobeve që bartin sëmundje. Në mënyra të panumërta po vriten edhe insektet, parazitët, mushkonjat, insektet, merimangat që hanë të korrat, etj. Kjo është e nevojshme për të ruajtur jetesën e dikujt; nuk është me qëllim që t'u shkaktojë dhimbje. Prandaj, akte të tilla gjithashtu nuk mund të klasifikohen si hiḿsá; ato duhet të bëhen për vetëmbrojtje.

Si rezultat i përplasjes dhe kohezionit brenda strukturës fizike të çdo entiteti individual dhe gjithashtu për ruajtjen e solidaritetit strukturor në çdo moment, zhvillohet gjithmonë një proces formimi dhe deformimi. Orizi merret nga pedi - a nuk ka jetë në oriz? Padi mund të mbijë. Është gjithashtu i aftë të riprodhohet. Për ruajtjen e trupit fizik ju përgatisni ushqeheni nga orizin duke vrarë orizin. A keni ndonjë qëllim të dëmtoni dikë gjatë përgatitjes së orizit? Pra, shihet se jeta varet nga forma të tjera të jetës për vetë ekzistencën e saj. Këtu nuk bëhet fjalë për hiḿsá ose ahiḿsá. Nëse kjo konceptohet si hiḿsá, qeniet e gjalla do të duhet të mbijetojnë me tulla, rërë dhe gurë. Edhe frymëmarrja do të duhet të ndalet ose individi do të duhet të bëjë vetëvrasje.

Megjithatë, është shumë e nevojshme të mbani mend dy gjëra në lidhje me ushqimet. Së pari, për aq sa është e mundur, artikujt ushqimorë duhet të zgjidhen nga ato subjekte në të cilët zhvillimi i vetëdijes është relativisht i vogël; d.m.th., nëse ka perime në dispozicion, kafshët nuk duhet të theren. Së dyti, në të gjitha rrethanat, përpara se të vritet ndonjë kafshë me vetëdije të zhvilluar ose të pazhvilluar, duhet të merret parasysh nëse është e mundur të jetosh në një trup të shëndetshëm pa marrë jetë të tilla.

Trupi i njeriut përbëhet nga qeliza të gjalla të panumërta. Këto qeliza zhvillohen dhe rriten me ndihmën e qenieve të gjalla të ngjashme. Natyra e qelizave tuaja të gjalla do të formohet në përputhje me llojin e ushqimit që merrni. Në fund të fundit, të gjitha këto së bashku do të ndikojnë në mendjen tuaj deri diku. Nëse qelizat e trupit të njeriut rriten në ushqime të kalbura dhe me erë të keqe, ose në mishin e freskët të kafshëve, në të cilat mbizotërojnë prirjet e ashpra, është e natyrshme që mendja të ketë një prirje poshtërsie dhe ashpersie. Politika e të ngrënit dhe ushqimit, pa konsideratën dhe vetedijen e duhur, per çfarëdo që është e disponueshme nuk mund të mbështetet në asnjë rast, edhe pse mund të mos bëhet fjalë për hiḿsá ose ahiḿsá. Nuk duhet të jetë politika juaj të bëni atë që dëshironi. Ju duhet të kryeni veprime pas mendimit të duhur dhe te paster. Për jetesë të vazhdueshme do të duhet të miratohet një politikë e pershtatshme për marrjen e ushqimit shendetshmem; përndryshe do të jetë kundër kodit të aparigrahas.



Burimi: Ahiḿsá në Neohumanizëm

Botuar në: Neohumanizmi me pak fjalë Pjesa 2

Shrii Shrii Anandamurti

[sirena_adria]

Thëniet më të bukura nga Thomas Jefferson

Thomas Jefferson (13 prill, 1743 – 4 korrik, 1826) ishte autori kryesor i Deklaratës së Pavarësisë dhe më vonë shërbeu si Presidenti i tretë i Shteteve të Bashkuara nga viti 1801 deri më 1809.

Për lexuesit tanë sjellim një koleksion me thëniet më briliante të Jefferson:


“Demokracia do të mbarojë ditën kur do të taksohen ata që duan të punojnë për të mbajtur ata që duan të rrinë”

“Një Ligj i të Drejtave është diçka të cilin njerëzit ia kërkojnë çdo qeveri dhe të cilin asnjë qeveri nuk duhet ta refuzojë ose ta vonojë.”

“Një burracak është shumë më tepër i prirur të grindet se çdo njeri shpirtmirë.”

“Një trup i fuqishëm e bën mendjen të fuqishme.”

“Një qeveri e zgjuar dhe kursimtare, e cila do t’i lërë njerëzit të lirë që t’i rregullojnë vetë prodhimet dhe vlerat, dhe të mos ua marrë nga goja bukën që kanë fituar – ky është përkufizimi i një qeverie të mirë.”

“Reklamat janë e vetmja e vërtetë që përmban një gazetë.”

“E gjitha për çfarë tiranitë kanë nevojë për të mbijetuar është që njerëzit me të vetëdijë të lartë të heshin.”

“Gjithashtu duhet ta ngulitim në mendje parimin e shenjtë se, ndonëse vullneti i shumicës në të gjitha rastet merr rëndësi, për të qenë i drejtë, duhet të jetë i arsyeshëm; se të gjitha pakicat zotërojnë të drejtat e tyre të barbarta, të cilat ligji i barbartë duhet t’i mbrojë, dhe shkelja e tij do të ishte shtypje.”

“Gjithmonë mbaji gjërat nga doreza e lëmuar.”

“Një shoqëri njerëzish të cilët nuk grinden me njëri tjetrin është një gjë e cila nuk ka ekzistuar kurrë, që nga perandoria më e madhe tek mëhalla më e vogël e katundit.”

“Armiku përgjithësisht thotë dhe beson çfarë dëshiron ai.”

“Një mik i lënduar është më i hidhur se të gjithë armiqtë.”

“Ashtu si thonë armiqtë tanë, ne mund të arsyetojmë si njerëz, prandaj le t’iu tregojmë atyre se mund të luftojmë gjithashtu si njerëz.”

“Ji i sjellshëm me të gjithë, por hape zemrën vetëm me pak prej tyre.”

“Trupi i sëmurë është i padurueshëm, por më i padurueshmi nga të gjitha gjërat njerëzore është trupi pa mendje.”

“Librat përbëjnë kapital. Një bibliotekë është jetëgjatë sa edhe një shtëpi, me qindra vjet. Pra librat nuk janë një artikull konsumi, por një kapital. Dhe shpesh, në rastin e njerëzve profesionistë, është i vetmi kapital.”

“Miqësia është e çmueshme, jo vetëm në hije, por edhe në dritën e jetës, dhe falë qeverisjes së mirë të miqësisë pjesa më e madhe e jetës sonë është dritë.”

“Bëj tregti me të gjitha vendet, aleancë me asnjërin, kjo duhet të jetë motoja jonë.”

“Pushtimi nuk është në parimet tona. Është i papajtueshëm me qeverinë tonë.”

“Shtyrja për më vonë është më e pëlqyeshme se gabimi.”

“Ndryshimi i opinionit është i dobishëm në religjion. Disa sekte kanë zyrën e Censorit – ndaj njëri – tjetrit.”

“Mos e kafsho karremin e kënaqësisë, gjersa ti e di se përtej ti është grepi.”

“A do ta dish se kush je? Mos pyet. Veprimet do ta përvijojnë dhe përkufizojnë se kush je.”

“Mos fol për çfarë ke bërë apo për çfarë ke ndërmend të bësh.”

“Arsimoje dhe informoje krejt masën e popullit…Ata janë e vetmja mbështetje e sigurt e ruajtjes së lirisë sonë.”

“Ndriçoi njerëzit përgjithësisht, dhe tirania e shtypja e trupit dhe mendjes do të shuhen sikurse shpirtërat e ligj në agimin e ditës.”

“Gabimet e opinionit mund të tolerohen atje ku arsyeja lihet e lirë t’i luftojë ato.”

“Secili qytetar duhet të jetë një ushtar. Kështu bënin grekët dhe romakët, dhe duhet të bëhet kështu në çdo shtet të lirë.”

“Cdo qeveri degjeneron kur iu besohet vetëm sundimtarëve të popullit. Populli është i vetmi rrëzues i tyre.”

“Përvoja ka treguar se njeriu është e vetmja kafshë që e ha dikë të llojit të vet, sepse unë nuk mund të gjej një term më të butë për të përkufizuar sjelljen e të pasurit ndaj të varfërit.”

“Përvoja ka treguar se madje edhe format më të mira të qeverive të cilave iu është besuar pushteti, me kohë dhe ngadalë janë shndërruar në tirani.”

“Për një popull që është i lirë dhe dëshiron të jetë i tillë, një polici e armatosur mirë dhe e organizuar mirë do të ishte siguria e tij më e mirë.”

“Forca është parimi vital dhe prindi i afërt i despotizimit.”

“Miqësia është një tjetër emër për aleancën me marrëzitë dhe fatkeqësitë e të tjerëve. Pjesa jonë e halleve është e mjaftueshme: pse atëherë vullnetarisht hyjmë në ato të të tjerëve?”

“Ai që di më së shumti, e di sa pak ai di.”

“Ai që di më pak është më pranë së vërtetës, se ai mendja e të cilit është e mbushur me rrena dhe gabime.”

“Historia në përgjithësi na informon ne vetëm sa e keqe është qeveria.”

“Ndershmëria është kapitulli i parë në librin e mençurisë.”

“Sa shumë dhimbje na kanë kushtuar ne ligësitë që nuk ndodhën kurrë.”

“Unë e urrej luftën dhe e shoh atë si ndëshkimin më të madh të njerëzimit.”

“Unë jam një epikurian. I konsideroj doktrinat burimore (jo të interpretuaraI të Epikurit si thelb të gjithçkaje racionale në filozofinë morale të cilën grekët dhe romakët na e lanë trashëgim.”

“Jam shokuar kur më thanë se në Shtetet e Bashkuara të Amerikës shitja e një libri mund të bëhet temë e një hetimi, dhe e një hetimi kriminal gjithashtu.”

“Unë besoj se çdo mendje njerëzore ndjen kënaqësi kur i bën mirë tjetrit.”

“Unë nuk mund të jetoj pa librat.”

“Unë nuk blej asnjë gazetë dhe nuk lexoj asnjë gazetë një muaj, dhe pastaj e ndiej veten pafundësisht më të lumtur.”

“Mendoj se më i lumturi është ai për të cilin bota flet më pak, mirë apo keq.”

“Nuk kam synim të qeveris njerëz; është një detyrë e dhimbshme dhe e pagratshme.”

“Unë nuk druaj se rezultati i eksperimentit tonë do të jetë që njerëzve t’iu besohet ta qeverisin veten pa një padron.”

“Unë kam parë mjaft një luftë, sa që nuk dua më të shikoj një luftë tjetër kurrë.”

“Unë jam betuar në alatarin e Zotit të kem armiqësi të përjetëshme kundër çdo forme të tiranisë mbi mendjen e njeriut.”

“Unë shpresoj se zgjuarsia jonë do të rritet bashkë me fuqinë tonë, dhe të na mësojë ne se, sa më pak ta përdorim fuqinë tonë, aq më të mëdhenj do të jemi.”

“Mua më pëlqejnë më shumë ëndërrat e së ardhmes se historia e së kaluarës.”

“Unë kurrë nuk e konsiderova një ndryshim opinioni në politikë, në religjion, në filozofi si shkak për t’u larguar nga një mik.”

“Unë kurrë, me fjalë as me veprime, nuk do të përkulem përballë intolerancës as nuk do të pranoj të drejtën e hetimit ndaj opinioneve religjioze të të tjerëve.”

“Unë pranoj se nuk jam miqësor ndaj një qeveri shumë energjike. Ajo është gjithmonë shtypëse.”

“Unë parashikoj të ardhmen e lumtur të amerikanëve nëse ata mund të parandalojnë qeverinë nga shkatërrimi i sindikatave nën pretekstin se po kujdesen për to.”

“Unë mendoj si romakët: se gjenerali i sotëm duhet të jetë nesër një ushtar po të jetë nevoja.”

“Më kapin drithmat për vendin tim kur mendoj se Zoti është i drejtë; se drejtësia e tij nuk mund të flejë gjithmonë.”

“Jam i vendosur në kërkimin e dijes, pa u druajtur kurrë se kërkimi i së vërtetës dhe arsyes pavarësisht në çfarë rezultati mund të çojnë, dhe në rrëzimin e çdo autoriteti që iu del pengesë atyre në rrugë.”

“Më mirë do të pranoja të papriturat e lirive të tepërta se zvogëlimin e tyre.”

“Nëse një komb pret që të jetë injorant dhe i lirë, në një shtet të qytetëruar, ai pret diçka që nuk ka qenë kurrë dhe nuk do të jetë kurrë.”

“Nëse ka një parim më thellë të rrënjosur në mendjen e çdo amerikani, ai është që ne kurrë nuk do të bëjmë diçka nëpërmjet pushtimit.”

“Në çdo vend dhe në çdo kohë, kleri ka qenë armiqësor ndaj lirisë.”

“Nga pikëpamja e stilit, noto në drejtim të rrymës; nga pikëpamja e parimit, qëndro si shkëmb.”

“Injoranca është më e pranueshme se gabimi, dhe është më larg së vërtetes ai që nuk beson në asgjë se ai që beson në diçka të gabuar.”

“Mua nuk më lëndon fqinji im nëse thotë se janë njëzet zota apo se nuk është asnjë një Zot.”

“Është më mirë gjithmonë të mos kesh fare ide sesa të kesh ide të rreme; dhe të mos besosh në asgjë, sesa të besosh në mënyrë të gabuar.”

“As pasuria, as luksi, por qetësia dhe puna ju japin lumturinë.”

“Religjioni ynë duhet të lexohet në jetët tona dhe jo në fjalët tona.”

“Nuk duhet të ketë asnjë autoritet i cili të mos jetë përgjegjës para popullit.”

“Njerëzimi është më shumë i prirur të vuajë sesa të luftojë për t’i larguar format me të cilat janë mësuar.”

“Tregtarët nuk kanë atdhe.”

“Droja ime e vetme është se mund të jetoj tepër gjatë. Kjo do të ishte burim frike për mua.”

“Nga leximi i historisë jam bindur se qeverisja më e keqe vjen nga tepërimi i qeverisjes.”

“Teoria ime ka qenë gjithmonë se nëse ne ëndërrojmë, flatrat e shpresës janë shumë më të lira dhe më të kënaqshme se tmerri i dëshpërimit.”

“Nuk ka detyrë më të lartë për një Qeveri se të përpiqet të vendosë njeriun e duhur në vendin e duhur.”

“Asnjë punë nuk është më e kënaqshme për mua se kultura e punimit të tokës, dhe asnjë kulturë nuk është e krahasueshme me atë të kopshtit.”

“Askush në botë nuk mund të ndalë njeriun me prirjen e duhur mendore që të arrijë qëllimin e tij; asgjë në botë nuk mund ta ndihmojë njerin me prirjen e gauar mendore.”


“Nuk ka epërsi më të madhe ndaj të tjerëve se gjakftohtësia dhe qetësia në çfarëdo rrethane.”

“Asgjë tjetër nuk është e pandryshueshme përveç të drejtave të paprekshme dhe të pashtrembërueshme të njeriut.”

“Individi guximtar është shumicë.”

“Njeriut i bën më mirë të udhëtojë vetëm, sepse mediton më shumë.”

“Paqja dhe korrektësia ndaj ndërhyrjeve evropiane janë qëllimet tona, dhe kështu do të vazhdohet ndërkohë që rendi ekzistues në Amerikë mbetet i pandërprerë.”

“Paqja dhe miqësia me gjithë njerëzimin mbetet politika jonë më e zgjuar, dhe unë dëshiroj që ne të jemi të përkushtuar t’iu përmbahemi atyre.”

“Politika është një tronditje e tillë sa do t’ia këshilloja kujtdo që ia dua të mirën të mos përzihet me të.”

“Pushteti nuk është ndjellës për mendjet e varfëra.”

“Fjalimet që maten me orë do të vdesin brenda orës.”

“Shija nuk mund të kontrollohet nëpërmjet ligjit.”

“Qeveria më e fuqishme është ajo ku çdo njeri ndjehet pjesë e saj.”

“Deti zhurmëmadh i lirisë nuk është kurrë pa dallgë.”

“Kujdesi për jetën dhe lumturinë njerëore, dhe jo shkatërrimi i tyre, është qëllimi i parë dhe më i mirë i çdo qeverie.”

“Toka iu përket të gjallëve, nuk iu përket të vdekurve.”

“Shkëlqimi i një mendimi të ngrohtë vlen për mua më shumë se vlera e çdo paraje.”

“Zoti që na krijoi, na e dha njëkohësisht edhe lirinë.”

“Mendimi i mirë i njerëzimit, si leva e Arkimedit, sapo t’i jetë dhënë pika e mbështetjes, e lëviz botën.”

“Njeriu që nulk lexon asgjë është më i ditur se ai që nuk lexon asgjë tjetër veç gazetave.”

“Në çastin që një njeri formon një teori, përfytyrimi i tij shikon në çdo objekt vetëm të dhënat që e favorizojnë teorinë e tij.”

“Edhe lufta më e suksesshme rrallë paguan për humbjet e shkaktuara.”

“Pema e lirisë duhet njomur nga koha në kohë prej gjakut të patriotëve dhe të tiranëve.”

“Shpirti i rezistencës ndaj qeverisë është kaq i vlefshëm në disa raste sa do të doja ta mbaja gjithmonë të gjallë.”

“Ka një aristokraci natyrale tek njerëzit. Bazat e saj janë virtuti dhe talentet.”

“Nuk ka të vërtetë që unë i trembem … ose që do të doja të ishte e panjohur për tërë botën.”

“Njerëzit e druajtur parapëlqejnë më shumë qetësinë e despotizmit se detin e zhurmshëm të lirisë.”

“Për të depërtuar dhe për t’i davaritur retë e errësirës, mendja njerëzore duhet të forcohet nëpërmjet shkollimit.”

“E vërteta sigurisht që është një degë e moralit dhe tejet e rëndësishme për një shoqëri.”

“Ecja është ushtrimi më i mirë fizik. Bëjeni zakon të ecni shumë shpejt.”

“Kalimi nga depostizmi në liri nuk është shesh me lule.”

“Kur një njeri merr një besim publik, ai asnjeherë nuk duhet ta konsiderojë veten një pronë publike.”

“Nëse më lihej mua në dorë të vendos a duhej të kishim një qeveri pa gazeta apo të kemi gazeta pa një qeveri, unë do ta parapëlqeja menjëherë pa nguruar këtë të dytën.”

“Kur njerëzit janë të mirinformuar ata mund t’i besojnë qeverisë së tyre.”

“Kurdo që jeni duke bërë diçka, veproni sikur e gjithë bota është duke ju parë.”

“Atje ku shtypi është i lirë dhe ku çdo njeri mund ta lexojë, gjithçka është e sigurt.”

“Ne nuk mund të stivosemi në qytete të mëdha si në Evropë, ne do të bëhemi të korruptuar si Evropa.”


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/theni...s-jefferson-2/