thënie të bukura dhe shprehje nga njerëz të mëdhenj

[sirena_adria]

Thënie brilante nga gjeniu Leonardo da Vinçi

Më poshtë gjeni disa prej thënieve më të bukura të Da Vincit:


E vërteta është vajza e vetme e kohës.

Ai që zotëron shumë është ai që edhe frikësohet shumë, prej humbjes.

Kudo që hyn fati i mirë, zilia e rrethon dhe e sulmon atë vend; dhe kur ajo të largohet, hidhërimi dhe pendimi mbeten prapa.

Është më lehtë të luftosh me të keqen në fillim sesa në fund.

Trupi ynë varet nga Qielli dhe Qielli nga Shpirti ynë.

Ashtu si guximi e rrezikon jetën, frika e mbron atë.

Sepse, me të vërtetë, dashuria e madhe buron nga njohja e madhe e objektit të dashurisë, dhe nëse dini pak, do të jeni në gjendje ta doni atë vetëm pak ose aspak.

Atje ku ka britma, nuk ka njohuri të vërteta.

Ashtu siç çdo mbretëri e ndarë bie, ashtu çdo mendje e ndarë midis shumë studimeve ngatërron dhe shkatërron vetveten.

Në lumenj, uji që prekni është i fundit prej atij që ka kaluar dhe i pari prej atij që vjen; pra me kohën e tanishme.

Hekuri ndryshket nga mospërdorimi; uji humbet pastërtinë e tij nga pezulli … po ashtu edhe mosveprimi e thith fuqinë e mendjes.

Pse syri e sheh një gjë më qartë në ëndërr sesa në imagjinatë kur është zgjuar?

Ndërsa mendoja se po mësoja si të jetoja, në fakt mësova se si të vdisja.

Arti nuk mbarohet, vetëm braktiset.

Urtësia është vajza e përvojës.

Asgjë nuk e forcon autoritetin aq shumë sa heshtja.

Më ka bërë përshtypje urgjenca për të vepruar. Të dish nuk mjafton; ne duhet të aplikojmë. Të jesh i gatshëm nuk mjafton; ne duhet të bëjmë.

Natyra është burimi i gjithë njohurisë së vërtetë. Ajo ka logjikën e saj, ligjet e saj, nuk ka asnjë efekt pa shkak, as shpikje pa nevojë.

Përvoja nuk gabon. Vetëm gjykimet tuaja gabojnë duke pritur prej saj atë që nuk është në fuqinë e saj.

Koha qëndron mjaftueshëm për këdo që dëshiron ta përdorë.

Atje ku shpirti nuk funksionon bashkë me duart, nuk ka art.

Ai që e do praktikën pa teori është si marinari që hip në bordin e anijes pa timon dhe busull dhe kurrë nuk e di se ku mund të shkojë.

Eshtë më lehtë të rezistosh në fillim sesa në fund.

Burrat gabojnë kur ankohen për fluturimin e kohës, duke e akuzuar atë se është shumë e shpejtë dhe nuk e kuptojnë që është e mjaftueshme edhe ndërsa kalon.

Ai që nuk e dënon të keqen, urdhëron që të bëhet.

Ashtu si ngrënia në kundërshtim me këshillat është e dëmshme për shëndetin, ashtu edhe studimi pa dëshirë prish kujtesën dhe nuk mbart asgjë që merr përsipër.

Jeta jonë është e përbërë nga vdekja e të tjerëve.

Nuk është i aftë për virtyt ai njeri që sakrifikon nderin e tij për përfitime. Pasuria është e pafuqishme për të ndihmuar atë që nuk e vlerëson veten.

Ndërsa një ditë e kaluar mirë sjell gjumë të lumtur, ashtu edhe një jetë e kaluar mirë sjell vdekje të lumtur.

Përvetësimi i çdo njohurie, çfarëdo që të jetë, është gjithmonë e dobishme për intelektin, sepse do të jetë në gjendje të dëbojë gjërat e padobishme dhe të ruajë ato që janë të mira. Sepse asgjë nuk mund të dashurohet ose urrehet nëse nuk njihet së pari.

Mashtrueset më të mëdha që i shkaktojnë vuajtje njeriut janë mendimet e tij.

Një poet e di se ka arritur përsosmërinë jo kur nuk mbetet asgjë për të shtuar, por kur nuk ka asgjë për të marrë.

Nëse dikush dëshiron të shohë se si shpirti banon në trupin e tij, le të vëzhgojë se si ky trup përdor banesën e tij të përditshme. Kjo do të thotë, nëse kjo është pa rregull dhe e konfuze, trupi do të mbahet në çrregullim dhe konfuzion nga shpirti i tij.

I varfër është nxënësi që nuk e tejkalon mësuesin e tij.

Pasi të keni shijuar fluturimin, do të ecni përgjithmonë në tokë me sytë e kthyer drejt qiellit, sepse atje keni qenë dhe atje do të keni gjithmonë dëshirë të ktheheni.

Zoti na i shet të gjitha gjërat me çmimin e punës.

E vërteta e gjërave është ushqimi kryesor i intelekteve superiore.

Është po aq gabim i madh të flasësh mirë për një njeri të pavlefshëm sa të flasësh keq për një njeri të mirë.

Fatkeqësia më e rëndë është kur pikëpamjet tuaja vijnë përpara punës tuaj.

Mësoni si të shihni. Kuptoni sesi gjithçka lidhet me gjithçka tjetër.


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/theni...ardo-da-vinci/

[ATMAN]

Dharmasya tattvaḿ nihitaḿ guháyám

[“esenca e dharma-spiritualitetit qëndron thellë në mendje”]. Ata që kanë sy për të parë, çfarë shohin?

Nihitaḿ guháyám – “Ai shtrihet i mbuluar brenda guhá-it, brenda ndjenjës së tij ‘unit’ të [aspirantit shpirteror]”.

Pra, nëse sádhaka-aspiranti shpirtëror, dëshiron të shijojë afërsinë e Tij (ZOTIT), çfarë duhet të bëjë Ai?

Ai aspiranti shpirteror nuk ka nevojë të shkojë në kaq shumë tiirtha [vende te shenjta pelegrinazhi]. Ai nuk duhet të qajë për Të me zë të lartë. Sepse Ai ZOTI është pika më e afërt. Ai mund të dëgjojë gjuhën tuaj mendore (mendimet).

Pra, ata që duan të shijojnë afërsinë e Tij, çfarë duhet të bëjnë, çfarë duhet të bëjnë?

Ata duhet ta kërkojnë Atë brenda ndjenjës së tyre te “Unit”, brenda guhá-it të tyre; dhe kjo është ajo që quhet sádhaná apo praktike shpiretrore.

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

Angazhimi më i mirë mendor

Trńádapi suniicena taroriva sahiśńuná;
Amániinaḿ mánadena kiirtaniyah sadá Harih.
[Duhet të jesh më i përulur se bari dhe më tolerant si pemët.]

Ju duhet t'i respektoni ata që askush nuk i respekton dhe gjithmonë t'i bëni gjithmone kiirtana-(nje valle spirituale e Zotit).
Ju jeni një aspirant shpirtëror. “Ju duhet të zhvilloni frymën e tolerancës se forte, ashtu si një pemë; dhe fryma e modestisë, më shumë se ajo e një fije bari.” Dhe ju e dini, në këtë univers ka kaq shumë njerëz që nuk marrin asnjë lloj respekt nga të tjerët - njerëzim i shtypur, gjysmë i ushqyer, gjysmë i zhveshur. "Ju duhet t'u kushtoni respekt ketyre njerëzve të shtypur." Ju duhet të ngrini standardin e tyre te jetes, standardin e tyre socio-ekonomik-kulturor. Nëse nuk i respektoni, si mund t'u shërbeni atyre? Ju po i shërbeni popullit të shtypur duke ia atribuar sherbimin qe I beni ketyre njerzve Hyjnisë.

Dhe e fundit, por jo më e rëndësishmja është se mendja nuk mund të mbetet kurre bosh, mendja nuk mund të mbetet pa mendime. Ju duhet të angazhoni mendjen, dhe objekti i mendjes suaj, domethënë pabulumi juaj psikik, duhet të jetë ose diçka psikike, ose diçka psiko-shpirtërore, ose diçka thjesht e natyrës shpirtërore. Nuk duhet të jetë psiko-fizike apo fizike e pastër.

Thashë qe, mendja nuk mund të mbetet kurre bosh pa mendime. Sa herë që nuk ka punë të rëndësishme për të bërë, mos e humbni kohën duke menduar mendime boshe, sepse të menduarit bosh do të thotë përkeqësim,shperdorim mendor, degradim mendor, degjenerim psikik. Pra, përdorni çdo moment të jetës tuaj për të bërë diçka të mirë, duke menduar diçka të mirë. Kur nuk jeni duke bërë diçka të mirë fizikisht, atëherë bëni diçka të mirë mendërisht. Dhe puna më e mirë mendore, angazhimi më i mirë mendor, është kiirtaniiyah sadá harih - "Bëni kiirtana e Parama Puruśa-ZOTIT TE MADH".

Në gjuhen Sanskrite, një emër i Parama Puruśa (Zotit) është Hari. Hari do të thotë "hajdut", "që të heq të gjitha mëkatet pa dijeninë tënde". Në sanskritisht, folja me rrënjë hr do të thotë "të vjedhësh". Tani marrëdhënia midis Zotit dhe aspirantit shpirteror të Tij është shumë e ëmbël dhe jashtëzakonisht, e thjesht,dhe personale. Parama Puruśa e do devotin e Tij, dhe devoti gjithashtu e do Zotin e Tij. Tani mali i grumbulluar i mëkatit i lidhur me devotin është i padurueshëm për Zotin. Ai dëshiron ta largojë atë mal të mëkatit nga devotet e Tij. Ai mund të thotë: “O i devotshëm, më jep Mua mëkatet e tua”. I devotshmi do të thotë: "Jo, Zot, unë jam gati të të jap gjithçka, jam gati të të jap shpirtin tim, shpirtin tim, gjithçka, por si mund t'i jap mëkatet e mia Ty? Nuk mundem." Por Parama Puruśa e do devotin e Tij, kështu që pa dijeninë e devotit, Ai ia heq mëkatin. Tani të marrësh diçka nga një njeri pa dijeninë e tij është vjedhje. Pra, Parama Puruśa vjedh - domethënë, Ai heq mëkatin nga devoti i Tij. Dhe kjo është arsyeja pse Ai quhet Hari. Hari do të thotë "Ai që vjedh".

Pra kiirtaniiyah sadá harih – domethënë, ju nuk duhet të angazhoni mendjen tuaj në asnjë pabulum psiko-fizik ose fizik. Shfrytëzojeni atë kohë, shfrytëzoni çdo aspiratë të ekzistencës suaj, duke bërë kiirtana e të Lartësuarit.


Burimi: The Best Mental Engagement

Botuar në: Ánanda Vacanámrtam Pjesa 34

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

"Prirjet-tendencat mendore dhe Prama".


Siç e dini, prirjet janë dy llojesh: prirjet introverse te brendshme ose Saḿvrtti dhe prirjet e jashtme ose Pravrtti ekstroverse.

Çfarë është prirja apo tendenca mendore (Vrtti)?

Në rastin e prirjeve introverse, mendja lëviz drejt çdo pabulumi-qellimi shpirtëror, çdo pabulumi psiko-shpirtëror, ose në raste të caktuara, ndonjë pabulumi psikik te zhvilluar dhe rrjedha e mendjes bëhet përmes kanaleve të ndryshme të mendjes dhe trupit psiko-shpirtëror. Por qëllimi përfundimtar është gjithmonë shpirtëror edhe pse në dukje mund të jetë psiko-shpirtëror ose psikik. Sa më i hollë të jetë pabulumi apo tendenca mendore, aq më i madh është lartësia e prirjeve, pasi ato lëvizin drejt sferave te larta dhe te holla më delikate.

Në rastin e prirjeve ekstroversale, lëvizja e mendjes është drejt pabulës së papërpunuar psikike, psiko-fizike ose fizike. Dhe mendja ose trupi psiko-fizik lëviz nëpër kanale të ndryshme të mendjes së papërpunuar ose trupit të papërpunuar materjal psiko-fizik.

Pra, prirjet tendencat nënkuptojnë jo vetëm prirje fizike ose psikofizike, por edhe prirje psikike dhe psiko-shpirtërore. Por duhet mbajtur mend mire se në fushën e spiritualitetit, nuk ka prirje.

Në rastin e mikrokozmosit individit njeri ka prirje ekstroversiale dhe introverse te jashtme dhe te brendshme (Pravrtti dhe Samvrtti), por në rastin e Makrokozmosit ZOTIT, ka vetëm ato introversiale te brendshme, jo prirje ekstroversiale. Lëvizja e prirjeve në Pravrtti është gjithmonë ekstroversiale, dhe meqë nuk ka asgjë jashtë Makrokozmosit apo mendjes Kozmike, nuk mund të ketë fare lëvizje ekstroverse – lëvizja është gjithmonë introverse, çdo lëvizje është brenda arenës makrokozmike brenda mendjes se Zotit. Pra, në rastin e Parama Puruśa-Zotit, ka vetëm prirje tendenca të brendshme. Edhe ky univers quinqu-elemental-pese elementesh i shprehur është brenda periferisë së strukturës se mendjes Makrokozmike. Kjo është arsyeja pse ata që nuk janë cinikë apo nihilistë në qëndrimin e tyre ndaj botës, japin interpretimin filozofik të botës si “Saḿvrtti bodhicitta” (“krijim psikik i projektuar nga brenda”).

Në rastin e mikrokozmosit dhe makrokozmosit, ka shumë prirje, por ato vijnë kryesisht në pesëdhjetë grupe, dhe të gjitha këto pesëdhjetë grupe kanë lëvizje si introverse ashtu edhe ektroverse. Pra, pesëdhjetë shumëzohet me dy: (pesëdhjetë prirje introverse dhe pesëdhjetë ekstroversiale) = njëqind. Dhe meqenëse këto njëqind prirje lëvizin drejt dhjetë drejtimeve, kështu që njëqindja shumëzohet me dhjetë: 100 X 10 = 1000. Kështu thuhet se Vrttis ose prirjet tendenciale mendore (ose emetimet, manifestimet ose rrjedhat e prirjeve) janë një mijë në numër, dhe të gjitha ato kontrollohen nga pleksusi multi-propensiv i trupit të njeriut. Dhe pika kontrolluese e këtij pleksusi, kur hapet, prek Parama Puruśa. Ajo gjendje është gjendja e ekuilibrit dhe barazpeshës së përsosur psikike - gjendja e Nivrtti. Nivrtti është vija e argjendtë e demarkacionit midis Pravrtti ose prirjeve ekstroverse, dhe Samvrtti, ose prirjeve introverse.

Çfarë është Pramá?

Pramá është ekuilibër psikik – ekuilibër në arenën e fakultetit psikik dhe ekuilibër në arenën e masës psikike. Në fazën përfundimtare të Prama, kur ka ekuilibër dhe barazpeshë absolute në aftësinë dhe masën psikike, atëherë trekëndëshi i forcave, trekëndëshi i ekuilibrit, mbetet i patrazuar. (Pra – má + d́a + t́a prapashtesë = Pramá).

Tani, siç e kam thënë tashmë, prirjet ekstroversale lëvizin drejt objekteve të papërpunuara materjale dhe prirjet introversiale lëvizin drejt Entitetit te madh ZOTIT. Si rezultat i këtyre prirjeve ekstroversale, qeniet njerëzore dhe qeniet e tjera të gjalla ruajnë marrëdhëniet e tyre me tokën. Pa ekzistencën e prirjeve ekstroversale, asnjë qenie e gjallë nuk mund të ekzistojë siç duhet në tokë, dhe pa ekzistencën e prirjeve introverse, njeriu humbet të gjitha aftësitë mendore; Rrjedha psikike nuk mund të lëvizë lart drejt niveleve më holla dhe delikate të ekzistencës, dhe kështu mendja gradualisht bëhet e trashe dhe krudo si guri ose hekuri. Të gjitha ndjenjat e njerëzimit, të gjitha përsosjet dhe ndjeshmëritë më të holla janë copëtuar në copa: e gjithë ekzistenca njerëzore është rrafshuar në themelet e saj më të vrazhda. Kjo është arsyeja pse ata filozofë që propagandojnë materializmin në fakt i mashtrojnë qeniet njerëzore drejt prirjeve ekstroversale dhe i shtyjnë drejt objekteve të papërpunuara dhe materjale.

A është i dëshirueshëm dhe pranueshem një gjendje e tillë?

Sigurisht qe jo. Duke qenë se nuk ka shtrirje të Nivrtti-t, nuk ka ekuilibër apo barazpeshë, qeniet njerëzore gradualisht e identifikojnë veten me fizikun e papërpunuar ose materien si guri, dheu etj. Në terma filozofikë kjo quhet gjendja e Prakrtiliina, d.m.th., njeriu materjalist bëhet një me natyrën.

Kështu qeniet njerëzore do të duhet të lëvizin drejt Entitetit Suprem në plexusin multipropensiv përgjatë rrugës së prirjeve introverse; mendjet e tyre duhet të jenë të ngritura te lartesuara. Por prirjet ekstroversale do të mbeten gjithmonë në të gjitha krijesat e gjalla. Pra, ndërsa ecni përgjatë kësaj rruge, duhet të ruani përshtatjen me Pravrtti, prirjet ekstroversale: ato nuk mund të shtypen plotësisht.

Edhe në rrugën e prirjeve introverse ka pengesa të ndryshme dhe ato pengesa krijojnë shqetësim në mendjen e njeriut. Pra, qeniet njerëzore do të duhet të lëvizin drejt Entitetit Suprem duke luftuar njëkohësisht kundër këtyre pengesave që njihen si Pasha dhe Ripus, armiq të brendshëm dhe të jashtëm. Si rezultat i luftës së tyre, qeniet njerëzore vendosen në realizimin suprem të Nivrttit; dhe kur ata arrijnë atë pikën kulmore në cakra më të lartë (Parama Pada) në plexusin multipropensiv, ata arrijnë qëllimin suprem në jetën njerëzore. Atëherë qeniet njerëzore nuk mbeten më njerëz: ata bëhen perëndi të vërteta në kuadrin e realizimit shpirteror njerëzor.

Është e mundur që një dite të gjithë të arrijnë këtë rrealizim suprem; ajo ka nevojë vetëm për përpjekje, sinqeritet dhe praktikë të vazhdueshme intuitive spirituale nepermjet meditimit dhe sherbimit social pa interes, si dhe pak ndihme nga hiri dhe bekimi i Parama Puruśa apo Zotit. Ju e dini se hiri hyjnor nuk varet nga asnjë lloj logjike; varet vetëm nga deshira e Parama Puruśa. Nëse Parama Puruśa është i kënaqur me praktikën tuaj intuitive, me zellin tuaj të sinqertë, atëherë Ai mund t'ju bekojë që të mund ta arrini lehtësisht atë Qëndrim Suprem. Por nëse Ai nuk ju bekon, atëherë ju mund ta arrini qëllimin në teori, por jo në praktikë. Kështu të gjithë do të duhet të kërkojnë bekimin e Tij për të arritur qëllimin.

Themi se përparimi shpirtëror arrihet nga aplikimi i mikrovitës pozitive; por në fakt edhe mikrovita nuk është gjë tjetër veçse hiri i Parama Puruśa. Lërini qeniet njerëzore të kryejnë vepra të virtytshme, të praktikojnë meditim, t'i shërbejnë njerëzimit të vuajtur dhe në këmbim ata do të arrijnë hirin dhe bekimin e Tij. Atëherë me hirin e Tij ata me siguri do të arrijnë qëllimin e tyre kur të gjitha prirjet introverse dhe të gjitha prirjet ekstroversale të arrijnë gjendjen e Nivrtti. Jo vetëm qeniet njerëzore, por edhe kafshët dhe bimët do të arrijnë atë pozicion më të lartë me ndihmën e hirit të Tij. Çfarë nuk është e mundur me hirin e Tij? Çdo gjë është e mundur.

Qeniet njerëzore nuk mund të kërkojnë asgje nga Parama Puruśa ; maksimumi mund t'i luten Atij vetëm për bekimin e Tij. Thuhet, Brahma Krpá Hi Kevalam, Guru Krpá Hi Kevalam. "Hiri i Brahmës dhe hiri i Guru është gjithçka." Mahadkrpayaeva bhagavadkrpá leshád vá: "Kërkohet hiri i një personi të madh dhe pak nga hiri i Parama Puruśa." Jo shumë, por vetëm pak bekimi dhe hiri i tij kozmik do të mjaftojë.

Duhet të mbani mend gjithmonë se nuk i përkisni një familjeje të zakonshme, një prejardhjeje të zakonshme. Ata që janë bijtë dhe bijat e Parama Puruśa apo ZOTIT sigurisht që nuk mund t'i përkasin një prejardhjeje të zakonshme. Ju qe keni një marrëdhënie personale me Parama Puruśa dhe për shkak të asaj marrëdhënieje intime mund t'i thoni Atij: “Oh Parama Puruśa, ti më njeh shumë mirë; kështu që nëse e mendon të drejtë, mund të më japësh hirin Tënd mbi mua. Por varet nga Ti.” Parama Puruśa sigurisht ka dashuri dhe bujari të madhe për devotet e Tij; Ai me siguri do të dëshirojë që djemtë dhe vajzat e Tij të arrijnë qëllimin e tyre përfundimtar. Dhe çfarëdo lumturie që mund të arrijnë qeniet njerëzore duke arritur atë Qëndrim Suprem, unë e di se në mendjen e Parama Puruśa's lumturia do të jetë shumë here me e madhe.


Burimi: Prirjet dhe Prama

Botuar në: Subháśita Saḿgraha Pjesa 18

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

Intelekti i duhur

Nëse Parama Puruśa ZOTI ju pyet për dëshirën tuaj për të kerkuar diçka, cila do të jetë përgjigjja juaj?

Ju duhet të kerkoni dhe luteni vetëm një gjë

"Unë dua nga bekimet tuaja që mendja ime, intelekti im, të lëvizë në rrugën e duhur". Sepse kur mendja ime drejtohet në rrugen e duhur, çfarë ka me tjeter për të kërkuar? Gjithçka ne jete është arritur tashme. Qeniet njerëzore përballen me rënien dhe degradimin e tyre ne jete për shkak të të metave dhe difekteve në intelektin e tyre.

Sa no buddhyá shubhayá saḿyunaktu.

Është thënë në Vedat se krijuesi i këtij universi është i madh. Lutja ime e vetme ndaj Tij është që ta mbajë gjithmonë Buddhin (intelektin) tim të lidhur me shubha (bekimin). Unë nuk dua asgjë tjetër pervec kesaj .

E njëjta gjë është thënë në Mantra Gáyattrii në gjuhen sanskrite -

Oṋḿ bhúrbhuvahsvah Oṋḿ tatsaviturvareńyaḿ bhargo devasya dhiimahi dhiyo yo nah pracodayát Oṋḿ.

“Ne meditojmë” – dhiimahi.

Pse meditojmë mbi Atë ZOTIN?

Që Ai të udhëheqë intelektin tonë në rrugën e drejtësisë.

Ky univers është saptalokátmaka, ka shtatë shtresa - bhuh, bhuvah, svah, mahah, janah, tapah dhe satya. Krijuesi i saj i drejtohet si "Savitá". "Savitá" do të thotë "Paraardhës". Disa njerëz ne indi gabimisht i quajnë vajzat e tyre "Savitá". Emri i një vajze nuk duhet të jetë "Savitá". "Savitá" do të thotë "baba", (gjinia mashkullore). Ne meditojmë mbi shkëlqimin e shenjtë hyjnor të krijuesit të shtatë lokave Shtresave apo niveleve.

Pse meditojmë mbi Të?

Që Ai të mund ta udhëheqë intelektin tonë (buddhi, medhá) në rrugën e duhur. “Dhii” do të thotë “intelekt”, “nah” do të thotë “i yni” dhe “pracodayát” do të thotë “të shkosh në rrugën e duhur”. Duhet të ketë vetëm një lutje nga ana e qenieve njerëzore – që intelekti i tyre të mund të udhëzohet në rrugën e drejtë. Nëse intelekti reformohet dhe drejtohet drejt te madhit ZOT, gjithçka arrihet. Nëse intelekti humbet, asgjë nuk arrihet.


Burimi: Intelekti i duhur

Publikuar ne:

Ánanda Vacanámrtam Pjesa 1

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

Yatamána - 1

Thuhet se rruga e përparimit njerëzor ndahet kryesisht në katër faza:

yatamána, vyatireka, ekendriya dhe vashiikára (katër fazat në zhvillimin e një personaliteti shpirtëror).
Këto faza janë të zbatueshme për tre shtresat e jetës njerëzore: botën materiale, psikike dhe shpirtërore.

"Yatamána" rrjedh nga folja e rrënjës Saḿskrite "yata" + prapashtesa "shánac" dhe do të thotë "ai që po përpiqet" (përpjekja është ende duke vazhduar). Në një Dharma Maha Cakra të mëparshme (një kongregacion shpirtëror) fola gjatë për yatamanën. Tani a është yatamána vetëm një përpjekje mendore, apo vetëm një përpjekje fizike, apo buron nga një mbretëri më e lartë se mendja?

Kur njerëzit kryejnë veprime me vetëdije, ato veprime duhet të kenë sanksionin-miratimin e mendjes. Por edhe nëse një veprim është i miratuar nga mendja, nuk do të thotë domosdoshmërisht se ai është sanksionuar edhe nga vetvetja me e larte apo shpirti njeriut. Për më tepër, nëse mendja kryen një veprim sipas udhëzimeve të një filozofie te larte apo fisnike, edhe atëherë nuk do të thotë domosdoshmërisht se miratimi psikik mbështetet nga Vetja apo shpirti (Átman).

Ka shumë filozofi që tentojnë të demtojne mendjen njerëzore dhe t'i bëjnë njerëzit të dhunshëm dhe të pavëmendshëm. Ata i bëjnë njerëzit të besojnë se janë fëmijët e preferuar të Zotit, ndërsa pjesa tjetër e njerëzimit është e mallkuar. Edhe pse këto pikëpamje kanë sanksion filozofik, ato nuk gëzojnë miratimin e Átman apo shpirtit.

Ekziston vetëm një rast kur Parama Puruśa ZOTI pranon mendimin njerzor.

Cfare eshte ky miratim?

Pikërisht kur mendja njerëzore i është përkushtuar mirëqenies së mbarë njerëzimit pa asnjë diskriminim, kur qëllimi i vetëm është promovimi i mirëqenies universale. Kur mendja njerëzore, e motivuar nga ndjenja të tilla, angazhohet në veprim përmes trupit, vetëm ai veprim mund të trajtohet si yatamana e vërtetë. Përpjekjet e tjera nuk duhet të përkufizohen si të tilla.

Ndonjëherë ndodh gjithashtu që trupi të veprojë pa miratimin paraprak të mendjes: një person i frikësuar nga një grabitës, për shembull. Njerëzit jo gjithmonë veprojnë vullnetarisht, por ndonjëherë nga frika, ashtu si skllevërit në kohët e vjetra. Një skllav do të punonte shumë me urdhër të zotërisë së tij ose të saj. Veprime të tilla janë të kufizuara thjesht në sferën fizike. Ato janë veprime pa dyshim, por nuk gëzojnë mbështetjen e mendjes dhe natyrisht nuk kanë mbështetjen e Átman apo Parama Puruśa ZOTIT. Vepra të tilla nuk i sjellin asnjë mirëqenie njeriut, dhe për këtë arsye nuk mund të kategorizohen si yatamána. Pra, sipas spiritualitetit të vërtetë, qeniet njerëzore nuk duhet të reduktohen në skllavëri.

Dikush mund të thotë se skllavëria është hequr plotësisht nga bota e sotme. Mund të jetë e vërtetë në teori, por një pjesë e vogël e njerëzve që nuk meritojnë emër më të mirë se "demonet intelektualë" kanë skllavëruar njerëzit duke përhapur filozofi difektoze plot me te meta. Në një farë mënyre, këta njerëz të shfrytëzuar nuk janë më të mirë se skllevër, sepse ata kanë humbur intelektin e tyre. Edhe kur dikush përpiqet t'i ndriçojë me argumente logjike, ata refuzojnë të dëgjojnë. A janë ata më të mirë se skllevërit? Intelektualisht ata janë padyshim skllevër, per kete arsye edhe në botën materiale janë skllevër. Kështu, çdo veprim nga ana e tyre nuk do të përfshihet në kategorinë e yatamanës, sepse nuk do të çojë kurrë në mirëqenie totale. Faza e parë e progresit njerëzor yatamána nuk promovohet nga aktivitetet e tyre.

Çfarë duhet bërë për të sjellë përparim në fazën e yatamanës?

Duhet mësuar filozofinë e duhur nga një person kompetent. Për të gjykuar se çfarë është një filozofi e duhur dhe çfarë është një pseudo-filozofi, duhet parë se deri ku shkon filozofia në trajtimin e të gjithë njerëzimit si një entitet të vetem dhe promovimin e unitetit të tij. Vetëm ajo filozofi që meson dhe ngulit ndjenja universale është e pranueshme për qeniet njerëzore, sepse vetëm ajo pasqyron frymën e yatamanës. Filozofi të tjera do të prishin thesaret njerëzore duke keqmesuar njerëzit, edhe pse ata janë të pajisur me sy, këmbë, duar, etj., duke i degjeneruar në nivelin e kafshës, apo edhe më poshtë. Kafshët grinden mes tyre ose me të tjerët për të siguruar ushqim, por këta njerëz të papërpunuar, edhe pse nuk kanë nevojë të blejnë ushqim për mbijetesën e tyre, keqpërdorin autoritetin e tyre për të shkatërruar ose nënshtruar qeniet njerëzore të pafajshme.

Njerëzit e sotëm duhet ta kuptojnë këtë fakt themelor dhe të qëndrojnë vigjilentë ndaj veprimeve të dëmshme të demoneve intelektualë dhe shfrytëzues gjakpirës. Njerëzit e sotëm duhet të ecin përpara duke luftuar kundër dy armiqve – gjakpirësve që shfrytëzojnë në sferën ekonomike dhe demoneve intelektualë që jo vetëm shfrytëzojnë qeniet njerëzore, por i zbresin në nivelin e kafshëve.

I kërkoj racës së tanishme njerëzore që të vazhdojë luftën e tyre pa kompromis në këto dy fronte. Ata duhet të kujtojnë se në të dy këto fronte po luftojnë kundër armiqve të cilët, të udhëhequr nga dogma, nuk kanë logjikë në metodën e tyre të shfrytëzimit. Edhe pse po shfrytëzojnë njerëz në sferën socio-ekonomike, socio-intelektuale dhe shpirtërore, sapo ndërgjegjja e tyre të zgjohet kundër dogmës, shfrytëzimi i tyre automatikisht do të pushojë. Demonët gjigantë të shfrytëzimit do të zhduken menjëherë.


--

Burimi: Yatamána – 1

Publikuar ne:

Mánasádhyátmik Sádhanár Staravinyás Fazat e Sádhaná Psiko-Shpirtërore

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

Yadá yadá hi dharmasya glánirbhavati Bhárata;

Cábhyutthánamadharmasya tadátmánaḿ srjámyáham.

[O Bhárata, në një kohë kur dharma-spiritualiteti është e shtrembëruar dhe adharma-materjalizmi është në rritje, unë e krijoj veten nga faktorët e mi nga 5 faktoret themelorë.]

Rreth 3500 vjet më parë, lindi Krśńa. ávirbháva (ardhja) e tij ishte pikërisht në një kohë vendimtare – njerëzimi po vuante atëherë. Ai largoi vuajtjet e njerëzimit duke krijuar Mahábhárata. Ai i dha një garanci gjithë botës se nuk do të kishte degradim të Dharma, se Ai do të vinte dhe do ta shpëtonte atë.

Mundohuni të kuptoni thënien e Krśńa. Ai i drejtohet Arjunës si "Bhárata".

Cili është kuptimi i "Bhárata"?

Bhar plus al do të thotë "furnizuesi i ushqimit". Ta do të thotë "zhvillim i gjithanshëm". Ai që kërkon t'u sigurojë qenieve njerëzore ushqim, në mënyrë që ata të ruajnë ekzistencën e tyre dhe të arrijnë zhvillimin psikik, kjo është "Bhárata".

Deri në tridhjetë e nëntë vjet trupi fizik zhvillohet, pastaj fillon te degradoje pak. Ndersa Në një nivel psiko-shpirtëror, njeriu zhvillohet deri në fund të jetës. Aty ku mund të ndodhë zhvillimi, ajo pjesë e tokës është bháratavarśa - që tregon një vend. Varśa do të thotë një pjesë e globit. Duhet t'i shtohet bhárata, pasi vetë bhárata nuk tregon një vend.

Derisa arianët arritën në Indi, ata duhej të endeshin si te mundeshin për të ruajtur jetën e tyre. Me të arritur këtu u zgjidhën problemet e tyre fizike po ashtu edhe të zhvillimit psikik të tyre. Prandaj vendi u quajt "Bháratavarśa".

Krśńa i drejtohet Arjunës si "Bhárata". Krśńa donte që njerëzit të merrnin përgjegjësinë e zhvillimit te tyre fiziko-psiko-shpirtëror. Prandaj Ai i drejtohet atij si "Bhárata".

Çfarë është gláni [në shloka]? Është një gjendje më e ulët, nën standardin e pranuar përgjithësisht. Kur dharma spirituale shkon më poshtë se standardi i saj i pranuar, thuhet se vuan gláni. Për shembull, vendi i pranuar zakonisht për një kurorë mbreti është koka; nëse dikush e mban në këmbë, mund të konsiderohet se ka pësuar degradim. Pra, Krśńa thotë se aty ku ka degradim në dharma dhe adharma ngrihet - kur kapelat e njerëzve zbukurojnë këmbët e tyre dhe sandalet e tyre, kokat e tyre - Ai vjen si Táraka Brahma [Brahma-ZOT Çlirimtar] për ta rikthyer dharman në statusin e VET origjinal. Në rrethana të tilla, veprimet e njerëzve të zakonshëm nuk bejne pune dhe nuk munden te zgjidhin kete problem te madh. Pastaj Ai krijon tat átmá – tadátmá [në shloka], domethënë Táraka Brahma. Táraka Brahma polarizon dharma dhe adharma. Ai i bën ata të përgatitur për të luftuar.

Sa herë që dharma vjen në një pozitë dytësore, një pozicion të degraduar, një pozicion të shthurur; domethënë, dharma po mposhtet nga adharma por kjo ndodh ne nje fazë të përkohshme të luftës –por në fund dharma fiton, por ju e dini, një luftë ndahet në disa faza dhe secila fazë njihet si betejë. Pra, në një betejë adharma mund të fitojë, në një betejë tjetër mund të fitojë dharma, por më në fund, si rezultat i betejës përfundimtare të luftës, dharma fiton. Prandaj, o qenie njerëzore, mos u trembni, drita është e sigurt që do të vijë pas errësirës.

--

Burimi: Ardhja e Zotit

Publikuar ne:

Ánanda Vacanámrtam Pjesa 1

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

Vásáḿsi jiirńani yathá viháya naváni grhńáti naroʼparáńi;

Tathá shariiráni viháya jiirńányáni saḿyáti naváni dehii.

“Kur rrobat bëhen të vjetra dhe të copëtuara, ato zëvendësohen me të reja. Ky është ligji. Askush nuk dëshiron të veshë rroba të vjetra, të copëtuara dhe të pista. Në mënyrë të ngjashme, kur trupi bëhet i vjetër dhe i pavlefshëm, ai ndryshohet për një më të ri, dmth reinkarnacioni.”

Trupi plaket për shkak të punës, aktivitetit. Njeriu duhet të marshojë çdo fraksion të sekondës në jetën e tij. Marshimi përpara vetëm mund të vendosë një në Dharma spirituale. Ata që nuk lëvizin, nuk duan të ecin, janë si kufoma; vendi i tyre nuk është në shoqëri, por në terrenin e djegies. Ata janë [mëkatarë], antisocialë.

Ka lëvizje në të tre sferat e jetës - fizike, mendore dhe shpirtërore.

Lëvizja në sferën fizike nënkupton ndërtimin e shoqërisë sadvipra. [Sadvipra: jane revolucionare shpirtërore.] Shoqëria është e mbushur me dogma antisociale sot. Thyejini këto me një goditje të këmbëve. [Ky është fati yt.] e vjetra,e degraduara do t'ju kundërshtojë, por ju do të duhet të përballeni me sfidën. Ai që asgjëson dogmen antisociale fizik është një sadvipra. Kjo është dharma juaj në botën e zakonshme.

Ju jeni qenie njerëzore, sepse po luftoni kundër imoralistëve.

Në sferën psikike ju duhet të vendosni drejtësinë duke hequr papastertite e mentalitetit të papërpunuar krudo. Kudo në botë sot dominon intelekti i papërpunuar,injorant dhe krudo. Është detyra juaj ta zëvendësoni atë me intelektin tuaj të drejtë.

Një herë po udhëtoja me makinë në Bihar. Shoferit iu desh të ndalonte makinën disa herë për të hequr qentë nga rruga. Kur një sádhaka aspirant shpirteror që ishte ulur pranë meje më pyeti pse qentë nuk ia vunë veshin borisë së makinës, unë u përgjigja se qentë nuk mund të dëgjonin, sepse kjo ishte mbretëria e qenve, sundimi i qenve.

Kjo është gjendja që mbizotëron sot në mbarë botën. Intelekti i papërpunuar i kafshëve po mbretëron suprem në të gjithë botën. Ju duhet ta hiqni atë. Është e natyrshme që nuk do të dëgjojne thirrjen tuaj, nuk do duan të lëvizin nga pozicioni i tyre. Në këto rrethana, do t'ju duhet të hiqni mbizotërimin e intelektit të kafshëve i.njorante edhe me përdorimin e forcës. Unë nuk dua që [kafshët] në formën e qenieve njerëzore të mbeten në këtë tokë as për një sekondë. Kjo është një botë e njerëzve dhe jo e kafshëve. Prandaj, mos u relaksoni as për një pjesë të sekondës.

Në sferën shpirtërore, detyra juaj është të krijoni idenë e vellazerise kozmike. Të ecësh përpara është jetë. Ata që i shmangen përgjegjësisë për të ecur përpara duhet të hidhen në koshin e mbeturinave. Nëse trupi plaket duke lëvizur, le të ndryshohet. Nuk është e përshtatshme të vishni rroba të vjetra dhe të pista. Nëse trupi prishet gjatë procesit të ecjes përpara, ndërrojeni me një tjetër dhe vazhdoni të bëni veprime të mira.

Unë dua që ju të punoni vetëm me këtë trup, dhe pastaj ta lini atë përgjithmonë. Kjo nuk është e pamundur për ju. Rritni shpejtësinë e aktiviteteve tuaja mijëra herë ose edhe të panumërta herë më shumë se sa është tani, dhe kryeni punën tuaj vetëm me këtë trup.

Ekzistojnë tre sfera - fizike, mendore dhe shpirtërore. Ata janë trilokat dhe ai që i kontrollon është "Trilokanáth". Është dharma juaj t'i tregoni shoqërisë rrugën e duhur në ato tre sfera – kjo varet edhe nga shpejtësia juaj.

Punoni me fuqinë e pafundme të Paramátman Zotit te Madh dhe me shpejtësi të pafund. Fitorja është me siguri e juaja.


Burimi: Përfundoni punën tuaj vetëm me këtë trup

Publikuar ne:

Ánanda Vacanámrtam Pjesa 23

Shri Shri Anandamurtiji

[ATMAN]

"Ádarsha dhe Iśt́a".

çfarë është Ádarsha dhe çfarë është Iśt́a?

Ne jemi të gjithë vazhdimisht në lëvizje: çdo entitet i universit, nga elefandet e mëdhenj deri te fija më e vogël e barit është në një gjendje lëvizjeje të vazhdueshme - asgjë nuk është e fikse, asgjë nuk është statike. Lëvizja është jetë, dhe levizja është ligji natyror i universit.

Kur çdo gjë është në gjendje lëvizjeje, atëherë cili është qëllimi i lëvizjes?

Çdo lëvizje sigurisht ka një pikë përfundimtare, dhe ajo pikë përfundimtare është ádarsha. Qeniet njerëzore gjithashtu ecin përpara, por për të ecur përpara ndonjëherë ata kanë nevojë për energji. Por nga vjen kjo energji? Burimi i gjithë energjisë është Parama Puruśa-ZOTI. Me energjinë e Tij të gjitha entitetet lëvizin. Asnjë qenie e gjallë nuk ka energjinë e vet: vetem te pajisur me energjinë e Parama Puruśa-ZOTIT, ato ecin përpara drejt ádarshës drejt qellimit .

A ka ndonjë ndryshim midis ádarsha dhe iśt́a?

Kjo është me të vërtetë një pyetje kyce. Ádarsha është ai që është vetë qëllimi drejt të cilit po lëvizin të gjitha entitetet. Fjala ádarsha rrjedh nga á – drsh + ghaiṋ; kur fjalës ádarsha i shtohet prapashtesa femërore uniiś, marrim fjalën ádarshii që do të thotë “pasqyrë”. Ato që qeniet njerëzore dëshirojnë të bëhen është ádarsha e tyre.

Qeniet njerëzore janë vazhdimisht në lëvizje, por pyetja është, cila është pika kulmore – pika që arrijnë në fund të lëvizjes së tyre?

Merrni rastin e një fëmije të vogël: ai është i dobët dhe i pafuqishëm. Nëse dëshiron të jetë e fortë, duhet t'i nënshtrohet ushtrimeve të rregullta fizike. Nëse fëmija bëhet i fortë dhe i fuqishëm përmes ushtrimeve fizike, kjo është ádarsha - domethënë ádarsha është një gjendje e pajisur me cilësi të veçanta.

Tani, kur qeniet njerëzore nuk lëvizin drejt kesaj gjendjeje, çfarë ndodh?

Sapo thashë se lëvizja është ligji i universit. Është një dekret hyjnor që lëvizja është një domosdoshmëri për të gjithë: caraeveti, caraeveti - "vazhdoni, vazhdoni". Natyrisht qeniet njerëzore duhet të vazhdojnë të lëvizin pandërprerë; por duke supozuar se dikush nuk ka një qëllim, atëherë lëvizja e dikujt do të jetë si ajo e një anijeje pa timon që lundron në detin e stuhishëm. Nëse vazhdoni të vozitni një varkë pa një qëllim fiks, i gjithë mundi juaj do të shkojë kot, koha juaj do të humbet dhe gjithashtu do të rrezikoni të kapeni në një stuhi. Prandaj qeniet njerëzore duhet të kenë gjithmonë një ádarsha, një ideologji përpara tyre.

Tani, çfarë është iśt́a?

Fjala iśt́a ka dy kuptime: entiteti që e doni më shumë, ose që është më i preferuari juaj, është iśt́a juaj.

Tani shtrohet pyetja, cili është objektivi juaj më i preferuar?

Çdo mikrokozmos-individ ka një ndjenjë ekzistenciale "Uni-n" dhe çdo ndjenjë mikrokozmike "unë" është një shprehje e ndjenjës më të madhe "unit kozmik". Tani, çdo mikrokozmos ka dy "Unë": njëra është "Uni" i vogël dhe tjetra është "Uni" i madh. Parama Puruśa ZOTI është "Uni" më i madh; "Uni" i vogël është lumturi e kufizuar e limituar e perkohshme, ndërsa "uni" i madh përfaqëson lumturinë e pafund. Çdo mikrokozmos dëshiron lumturinë [e pafundme], dhe objektivi më i dashur per të gjithë është lumturia e pafund. Lumturia e fundme është çështje individuale, ndërsa lumturia e pafundme është një çështje universale. Lumturia e pafund është ai aspekt i Parama Puruśa që në përgjithësi quhet Zot Personal.

Sipas filozofisë, THELBI Suprem që kontrollon këtë univers është Parama Puruśa-ZOTI; Ai është gjithashtu bërthama e rendit kozmologjik. Por Parama Puruśa e filozofisë, qendra e universit, është një entitet pa formë, jopersonal, ndërsa qeniet njerëzore preferojnë gjithmonë një Zot personal, të cilin mund ta duan dhe të cilit mund t'i shpjegojnë kënaqësitë dhe dhimbjet e jetës së tyre. Qeniet njerëzore nuk mund të ndiejnë dashuri dhe përzemërsi ekstreme ndaj një Zoti apo filozofie jopersonale, sepse ky është vetëm një koncept metafizik dhe zemra e njeriut nuk mund ta identifikojë veten plotësisht me një ide abstrakte. Njerëzit nuk mund t'i zbulojnë historitë e gëzimeve dhe hidhërimeve, dhimbjeve dhe kënaqësive, dashurive dhe afeksioneve të tyre para një ideje abstrakte. Ata duan një Zot personal, të cilit mund t'i përcjellin plotësisht ndjenjat dhe ndjenjat e tyre. Kjo është një domosdoshmëri absolute. Qeniet njerëzore nuk e kërkojnë Zotin e tyre në mjegullnajat dhe meteorët e largët – ata e kërkojnë Atë pikërisht pranë tyre, në mes tyre. Ata duan ta pranojnë Atë plotësisht si strehën e tyre në jetë. Në lojën e imagjinatës abstrakte njerëzit mund të nxjerrin njëfarë kënaqësie të përkohshme, por jo paqe të qëndrueshme dhe te perhershme. Zoti i filozofisë nuk mund të sigurojë përmbushjen e plotë të dëshirave të thella të brendshme të njerëzve: ata duan një të cilit mund t'i hapin zemrat e tyre. Një entitet i tillë është iśt́a.

Cili është ndryshimi midis dharma dhe iśt́a?

Ajo që mban është dharma: Yah dhárańaḿ karoti sah dharma. Dhriyate dharmah ityáhuh sa eva paramaḿ prabhuh. Një mikrokozmos dallohet nga vetia e tij e lindur: themi "ky është oksigjen" sepse ka karakteristika të tilla e të tilla. Ne themi "ky është zjarr" sepse ka cilesine e vet. Në mënyrë të ngjashme, ajri gjithashtu ka pronën e tij unike. Kështu, çdo objekt në univers dallohet nga karakteristikat e tij unike. Nëse zjarri pushon së djeguri, ne nuk e quajmë më zjarr; nëse ajri pushon së fryri, ne nuk e quajmë më ajër, sepse lëvizshmëria është karakteristikë e tij e natyrshme. Në Saḿskrta ka dy fjalë nila dhe niila. Niila do të thotë "ngjyrë blu", ndërsa nila do të thotë "fikse, e palëvizshme". Nëse ajri është i palëvizshëm, atëherë ai bëhet nila ose i palëvizshëm, dhe jo anila ose i lëvizshëm. Në këtë mënyrë vetitë e lindura ose karakteristikat e objekteve bëjnë dallimin midis entiteteve të gjalla dhe të pajeta ose te vdekura, organike dhe inorganike, të luajtshme ose të paluajtshme.

Qeniet njerëzore, kafshët dhe bimët, të gjithë kanë jetë. Ashtu si bimët kanë disa karakteristika të përbashkëta, edhe kafshët kanë disa karakteristika të përbashkëta. Nga ndryshimet e shumta midis bimëve dhe kafshëve, ndryshimi kryesor është se bimët janë relativisht statike, ndërsa kafshët janë dinamike. Tani, nëse bimët bëhen më dinamike, atëherë edhe ato do të hyjnë në kategorinë e kafshëve.

Tani, cili është ndryshimi midis qenieve njerëzore dhe kafshëve?

Qeniet njerëzore ndjekin Bhágavata Dharma praktiken shpirterore, por kafshët jo. Karakteristikat e përbashkëta të njerëzve dhe kafshëve janë instiktet baze ngrënia, gjumi dhe vdekja. Por qeniet njerëzore kanë pronën unike të Bhágavata dharma e cila u mungon kafshëve. Ky është specialiteti i vecante i qenieve njerëzore.

Tani, nëse kjo karakteristikë unike u mungon qenieve njerëzore, atëherë ata do ta degradojnë veten e tyre në nivelin e kafshës; dhe nëse kafshët e zhvillojnë këtë karakteristikë, atëherë ato do të ngrihen në statusin e njerëzimit.

Cilat janë karakteristikat e veçanta të Bhágavata Dharma?

Ato janë: vistára (zgjerimi), rasa (rrjedhja), seva (shërbimi) dhe tadsthiti (realizimi i të Lartësuarit).

Kriteri i parë i madhështisë njerëzore është fryma e zgjerimit. Qeniet njerëzore duan t'u japin një shprehje estetike të gjitha ndjenjave dhe prirjeve të brendshme; ky është aspekti i parë i Bhágavata dharma - vistára.

Rasa do të thotë "rrjedhje", valët e pafundme burojnë nga qendra e rendit kozmologjik dhe rriten në koritë dhe kreshtat në të gjitha drejtimet. Këto valë të mendimit makrokozmik po kërcejnë sipas vullnetit kozmik të Parama Puruśa. Qeniet njerëzore po kërcejnë gjithashtu në ritmin e këtyre valëve estetike, me melodinë e bukur e te ëmbël muzikore të flautit të Krśńa's, ndërsa Ai mbetet në bërthamën e universit. Ky është aspekti i dytë i Bhágavata Dharma.

Aspekti i tretë është sevá ose shërbimi. Tani çfarë është shërbimi?

Prańipátena pariprashnena sevayá. Midis kafshëve nuk ka shpirt shërbimi, por mes qenieve njerëzore është sigurisht i pranishëm. Prańipátena do të thotë "përmes dorëzimit të plotë". Pariprashnena do të thotë "përmes pyetjeve të duhura": dhe sevayá do të thotë "nëpërmjet shërbimit" - domethënë, Parama Puruśa arrihet nëpërmjet dorëzimit total, pyetjeve shpirtërore dhe shërbimit vetëmohues. Vetë Parama Puruśa nuk kërkon ndonjë shërbim, por në këtë univers çdo objekt i krijuar është pasardhësi i Tij. Nëse u shërbeni fëmijëve të Parama Puruśa-s, nëse u shërbeni qenieve njerëzore të dëshpëruara dhe të vuajtura, nëse i bëni shërbim të gjithanshëm njerëzimit në sferat fizike, mendore, të zakonshme, siper-mendore, sociale dhe shpirtërore të jetës, Parama Puruśa me siguri do të jetë i kënaqur. Ky është shërbimi i vërtetë për të Lartësuarin. Nëse doni të kënaqni një nënë, thjesht shërbeni fëmijëve të saj dhe nëna do të jetë e kënaqur. Ky është aspekti i tretë i Bhágavata Dharma.

Shërbimi është gjithmonë i njëanshëm ose i pa interes: ky është ndryshimi kryesor midis shërbimit dhe biznesit, sepse biznesi është i ndërsjellë - ju jepni ca para dhe merrni diçka, të themi, merrni dhe jepni në këmbim. Transaksioni është i ndërsjellë. Por shërbimi është krejtësisht i ndryshëm: ai është gjithmonë i njëanshëm. Ju i jepni diçka Parama Puruśa-s pa kërkuar asgjë në këmbim.

Kur i ofroni gjithçka Parama Puruśa-s, çfarë tjetër mund të kërkojë Ai?

Për më tepër, kush do të pyesë?

Kur i keni ofruar gjithçka Parama Puruśa-s, atëherë jeni bërë një me Parama Puruśa, çfarë tjetër mund të kërkojë Ai?

Për më tepër, kush do të pyesë?

Kur i keni ofruar gjithçka Parama Puruśa-s, atëherë jeni bërë një me Parama Puruśa, dhe padyshim që nuk mund të mbetet asgjë për të kërkuar.

Aspekti i katërt i Bhágavata dharma është tadsthiti: do të thotë të bashkosh identitetin tënd individual në Të, te Objektivi yt Suprem. Unë kam thënë tashmë se Parama Puruśa është Táraka Brahma; Ai është iśt́a juaj, Zoti juaj personal. Ky nuk është një koncept teorik.

Mendja e njeriut mund të kënaqet me disa ide filozofike, por zemra nuk kënaqet dot kështu. Kjo Dharma e katërfishtë Bhágavata është si një vijë e argjendtë e demarkacionit midis qenieve njerëzore dhe kafshëve. Bhágavata dharma është dharma njerëzore, mánava dharma; përveç te tij nuk ka asnjë dharma tjetër shpirterore për njerëzimin.

Në Bhágavata Giitá, Zoti Krśńa shpalli, Shreyán svadharma viguńah paradharmát svánuśt́hitát.

Çfarë është paradharma apo “dharma e të tjerëve”! Këtu Paradharma do të thotë ajo Dharma e cila pasohet nga bimët dhe kafshët. Dharma e qenieve njerëzore është Bhágavata dharma. Kafshët dhe bimët gjithashtu kanë dharman e tyre, por kjo nuk duhet të ndiqet nga qeniet njerëzore. Kështu Zoti Krśńa deklaroi më tej, Svadharme nidhanaḿ shreyah paradharma bhayávaha; Vdekja preferohet se neglizhimi i dharmas së dikujt: nuk duhet ndjekur kurrë dharma e tjetrit. Nga injoranca, disa njerëz e keqinterpretojnë paradharman si dharma hindu, islamike, dharma të krishterë etj., por kjo nuk është e saktë; Paradharma do të thotë dharma e kafshëve dhe bimëve.

Dharma njerëzore është një, dhe ajo është Dharma Bhágavata. Dhe iśt́a do të thotë Zoti personal me të cilin të gjitha qeniet e njësive mund të krijojnë një marrëdhënie dashurie dhe miresie familjare, të cilit mund t'i zbulojnë dhimbjet dhe kënaqësitë e tyre dhe të dorëzohen dhe të gjejnë strehën më të sigurt tek Ai. Ai Parama Puruśa, ai Zot personal nuk është Zoti i filozofisë. Qeniet njerëzore nuk mund të krijojnë një marrëdhënie shumë të ngushtë me diçka teorike. Nëse dikush ndjek nga afër Bhágavata Dharma, rezultati përfundimtar do të jetë realizimi i së Lartit, duke u bërë një me iśt́a-në e dikujt. Disa kohë më parë thashë yato dharma tato iśt́ah Yato iśt́a tato jayah. Kur aspirantët shpirtërorë bëhen një me iśt́a-në e tyre, ata nuk mbeten më si njerëz të parëndësishëm; në atë rast lumturia e tyre e fundme shndërrohet në lumturi të pafundme. Pastaj me forcën e tyre të kufizuar ata bëhen të aftë të kryejnë detyra gjigante. Pra, megjithëse ekziston një ndryshim teorik midis ádarsha dhe iśt́a, praktikisht të dyja janë të njëjta. Qeniet njerëzore mund të bëhen një me iśt́a-në e tyre, nëpërmjet ndjekjes së pakompromis të Bhágavata dharma. Ata që nuk ndjekin Bhágavata Dharma janë si kafshë.

Një poet mistik ka thënë:

Krśńa bhajibár tare saḿsáre áinu

Miche máyáy baddha haye brkśa sama hainu.

Qeniet njerëzore kanë ardhur në këtë tokë vetëm për të ndjekur Bhágavata Dharma, dhe jo për ndonjë qëllim tjetër. Ju keni shumë detyra për të kryer: çfarëdo që të bëni, duhet të ndjeni gjithmonë se të gjitha veprimet tuaja janë pjesë e Bhágavata Dharma. Kudo që të jeni, duhet të bëni diçka për të hequr varfërinë dhe shqetësimin e njerëzve në atë zonë, për të përmirësuar gjendjen e tyre socio-ekonomike. Por edhe gjatë kryerjes së detyrave tuaja në këtë mënyrë, duhet të mbani mend gjithmonë se çdo gjë që po bëni nuk është një detyrë e zakonshme, ajo është pjesë e pandashme e Dharma-së tuaj Bhágavata shpirterore.


Burimi: Ádarsha dhe Iśt́a

Botuar në: Subháśita Saḿgraha Pjesa 12


Shri Shri Anandamurtiji

[sirena_adria]

NGA HENRY MILLER

‘E vetmja gjë që nuk e marrim dhe japim mjaftueshëm është dashuria’

Henry Miller është shkrimtar amerikan i shekullit të XX që shkroi një lloj të ri të novelës, e karakterizuar më vonë si një autobiografi e fiksionit.

Veprat tij janë “Tropic of Cancer” (1934), “Tropic of Capricorn” e cila u publikua në vitin 1939. Novela “Black Spring” u botua në vitin 1936 dhe më pas libri i udhëtimeve “The Colossus of Maroussi” (1941).

KultPlus ju sjell thëniet më të famshme të Henry Miller:

Ne vrasim sepse frikohemi nga hija jonë, frikohemi se nëse shfrytëzojmë pakë mendjen do të duhej të pranonim se principet tona të famshme janë gabim.

E vetmja gjë që nuk e marrim mjaftueshëm është dashuria. Dhe e vetmja gjë që nuk e japim mjaftueshëm është dashuria.

Rrëmujë është fjala e shpikur për të treguar një rregull që nuk kuptojmë.

Njeriu që merakoset vazhdimisht për hallet e njerëzimit ose nuk ka halle të vetat ose refuzon të përballet me to.

Qëllimi është në të shndërruarit e jetës në art.

Janë vetëm tre gjëra për të bërë me një grua. Ta duash atë, të vuash për të ose ta kthesh në letërsi.


Konica.al

https://konica.al/2022/12/e-vetmja-g...shte-dashuria/