Mësuesia

[sirena_adria]

Çabej: Mësuesia nuk është profesion, ajo është mision

Në vitet 1962-1966 isha student në Fakultetin Histori dhe Filologji të Universitetit të Tiranës. Fakulteti përdorte dy katet e para të asaj godine, kurse në katin e tretë kishin zyrat e tyre Instituti i Historisë dhe i Gjuhësisë dhe Instituti i Folklorit. Gjatë pushimeve midis orëve mësimore, në oborrin e fakultetit rastiste të shikonim duke ecur ngadalë për të vajtur tek kafja aty pranë Prof. Eqrem Çabejn, të shoqëruar prej treshes shkodrane: Pashko Geci, Anton Krajni dhe Filip Fishta, intelektualë të shkolluar në Austri, Gjermani ose Itali.

Ashtu si Profesor Çabej, edhe ata shquheshin për njohjen e thellë të disa gjuhëve të huaja, por në Institutin e Gjuhësisë dhe të Historisë punonin si forca teknike për vjeljen e fjalëve të gjuhës shqipe në gazeta dhe libra të ndryshëm. Profesor Eqrem Çabej jepte në degën Gjuhë Letërsi Shqipe të Fakultetit të Historisë e të Filologjisë kursin e plotë të leksioneve Historia e Gjuhës Shqipe, vepër origjinale e tij. Këtë lëndë ai e zhvillonte në dy semestra, gjatë semestrit të dytë të kursit të tretë dhe gjatë semestrit të parë të kursit të katërt.

Ai ishte pedagogu më mbresëlënës i fakultetit, ndoshta dhe i gjithë Universitetit të Tiranës. Ai ishte nga ato rastet kur përputhen te një person i vetëm gjithë të mirat: pamja e bukur fizike, bukuria shpirtërore, aftësitë profesionale, sjellja fisnike dhe talenti. Mbas shkërmoqjes së diktaturës, kur shpërtheu shfaqja e pakënaqësive të ndrydhura, ky profesor ishte një nga personalitetet e pakta të kulturës sonë që nuk u kritikua për asgjë prej askujt, dëshmi e vlerave të tij. Ishte burrë i gjatë e i pashëm, elegant, me një shikim të ëmbël, gjithnjë i natyrshëm, asnjëherë pozant ose kërcënues.

Mbante kapelë republikë, kur ecte i vetëm, ecte shpejt me hapa të gjatë, si atlet. Përshëndetja e tij na bënte përshtypje: të shikonte në sy dhe, pasi përulte kokën, e çonte pak kapelën me dorën e djathtë. Në sallën e leksionit, ose në korridoret e fakultetit, si dhe gjatë viteve që punova në institut, nuk e pashë kurrë të parruar dhe asnjëherë nervoz. Gjithnjë i matur në të folur, madje pak i ngadalshëm. Na sillej sikur ishim të barabartë me të. Leksionet i mbante gjithnjë duke folur në këmbë te katedra, kurse fragmentet që sillte për ilustrim mendimesh prej stujuesve të tjerë i lexonte. Kur lexonte vinte syzet. Vënia dhe heqja e syzeve i kishte shumë lezet. Disa fjalë kyçe të leksionit i shkruante në dërrasën e zezë. Fliste me zë jo të lartë, gjë që e shtonte qetësinë në sallë. Ato që shqiptonte ai, ne përpiqeshim t’i përpinim.

Në pamjen dhe sjelljen e tij kishte diçka madhështore që të tërhiqte e të bënte për vete. Leksionet e tij, ndonëse trajtonin probleme të vështira, ishin plotësisht të kuptueshme. Në to sundonte analiza logjike dhe argumentimi, rrallë përdorte fjalë të huaja, gjithçka ishte e qartë. Profesori përdorte disa shprehje të vetat, midis të cilave më kanë mbetur në mendje dy. Shprehjen: Për hir të së vërtetës, duhet pranuar se, e përdorte për të miratuar një mendim të kundërshtuar më parë, kurse shprehjen: Këtë, një Zot e di, e përdorte për të treguar dyshim ndaj një mendimi ose hipoteze të pazgjidhur. Këtë shprehjen e dytë, e cila ishte një shprehje popullore shumë e vjetër, e shqiptonte duke ngritur deri te fytyra e tij gishtin tregues të dorës së djathtë. Shprehjen e parë filluan ta përdornin me gojë e me shkrim dhe disa pedagogë, studiues e studentë, por shprehjen e dytë nuk guxonte ta thoshte askush tjetër veç tij. Për bindjet e tij fetare ishte e vështirë të krijoje një mendim të qartë.

Ai asnjëherë nuk hapi ndonjë bisedë me temë fetare. Botëkuptimi dhe sjellja e tij ishin brumosur që në rini gjatë jetës në Austrinë e qytetëruar, prandaj ishte i çliruar prej shumë dobësive që manifestonin shqiptarët e lindur dhe plakur brenda atdheut. Në sjelljen dhe pamjen e tij binin në sy tipare prej një evropiani të vërtetë, tipare që nuk i gjeje as në të krishterët e muhamedanët e përkorë. Ora e fundit e mësimit me të, aty nga fundi i dhjetorit 1965, më ka mbetur në mend. Atë orë, profesori nuk shpjegoi lëndë nga teksti, por duke na konsideruar kolegë, na dha disa këshilla për jetën tonë të ardhshme. Për të krijuar afrimitet me ne, atë orë ai foli ulur. Këshillat e asaj ore më kanë lënë mbresë, ndoshta sepse kujtimi i mjaft prej tyre më bën të ndihem fajtor.

Ndihem fajtor, sepse në rininë time dhe më vonë nuk i vlerësova sa duhej dhe nuk i zbatova si duhej… Mbasi u vendos qetësia, profesori filloi:

“Ju do të bëheni mësues. Mësuesia nuk është profesion, ajo është mision. Ju do të punoni për formimin e njeriut. Gabimet që mund të bëni ju me nxënësit, janë të pakorrigjueshme. Po ta formosh shtrembër karakterin e një njeriu, është shumë, shumë e vështirë, në mos e pamundur, ta ndreqësh atë. Ju duhet të edukoni përmes sjelljes suaj, përmes shmbullit tuaj. Në rast se ju silleni keq, edhe sikur të mbani dhjetëra leksione morali, ose leksione për nevojën e sjelljes së mirë, nxënësit nuk do të përfitojnë asgjë, ata do të ndikohen kryesisht prej sjelljes suaj. Shembulli të bën ta ndjekësh njeriun. Kur punoni, punoni seriozisht dhe me ritmin e duhur. Mos u merrni me biseda gjatë punës. Kur të pushoni, pushoni vërtet. Mos e përzieni kohën e punës me kohën e pushimit dhe as kohën e pushimit me atë të punës.

Ata të cilët gjatë punës bëjnë muhabete dhe gjatë pushimit përpiqen të kryejnë ndonjë punë të mbetur në mes, nuk arrijnë rezultatet e duhura. Mos jini kategorikë kur shprehni mendimet tuaja. Gjithçka shikojeni me sy kritik. Kur mendoni ndryshe, mos e konsideroni veten tepër të rinj dhe të paformuar për të shprehur dyshime, për të hapur diskutime. Mos kini turp të pyesni për gjëra që nuk i keni të qarta. Gjërat e paqarta nuk mbahen mend. Mos bëni asnjë punë shkel e shko. Mos filloni të shkruani diçka pa e pasur të qartë në kokën tuaj. Mos lini asnjë punë pa e përfunduar plotësisht dhe si duhet. Mos merrni dhe mos lejoni t’ju marrin dinjitetin nëpër këmbë. Jeta e njeriut është një fragment i planeve, dëshirave dhe ëndrrave të tij, prandaj kushtojuni planeve, dëshirave dhe ëndrrave tuaja kryesore…”

Thanas L. Gjika
KultPlus.com

[Albo]

Këshilla të urta të profesorit me një kulturë evropiane, që iu desh të jetonte e mësonte në Shqipërinë Enveriane. Nuk mundem ta imagjinoj se çfarë dënimi ka qenë për të të jetonte në Shqipërinë komuniste, kur ai vetë kishte parë botën e qytetëruar dhe ishte formuar jashtë Shqipërise.

Për hir të së vërtetës (një nga frazat e profesorit), mësimdhënia në Shqipëri u pa si një mjet indoktrinimi të rinisë me ideologjinë komuniste të rregjimit. Dhe nuk u ndalën me aq. Shkuan më tej. Fëmijët në bankat e shkollave gjatë viteve të komunizmit, nuk mësonin vetëm indoktrinimin e verbër "Parti Enver", por mësonin edhe artin e spiunllëkut: i shtynin fëmijët e vegjël që të spiunonin prindërit e familjarët e tyre. Pra bankat e shkollës shqiptare ishin banka indoktrinimi dhe rekrutimi nga Shërbimi Sekret i rregjimit komunist. Dhe rregjimi komunist priti plot 2 dekada, për të krijuar brezin e ri komunist, të cilin rregjimi komunist e përdori për të kryer "revolucionin kulturor" që ishin sulmet ndaj institucioneve shekullore fetare e morale të vendit: kishat, xhamitë, teqetë. Kjo u shit në popull si një revolucion rinor, ku rinia e vendit, produket e bankave të shkollave komuniste, sulmonin kishat e xhamitë e baballarëve dhe gjyshërve të tyre, dhe jo rregjimi komunist.

Nuk e them këtë të vërtetë, për ti bërë mësuesit të ndihen keq. Mësuesit e atyre viteve, ishin të gjithë nën diktatin e atij rregjimi dhe nuk mund ti bësh me faj. Por është një e vërtetë që duhet thënë, pasi brezat e rinj duhet të mësojnë të vërtetën historike. Po nuk e mësuan të vërtetën historike, nuk do të jetë e largët dita kur ata do të bëjnë të njëjtat gabime si brezat para tyre.

Si një nxënës i atyre viteve, më vjen keq të konstatoj se nuk kam lexuar ende një profesor apo mësues të atyre viteve për të dëshmuar këto të vërteta historike, apo të reflektojnë sadopak për rolin e tyre në indoktrinimin komunist e dy breza shqiptarësh.

Albo

[sirena_adria]

Motrat Qiriazi, mësueset e para të gjuhës shqipe

Në vitin 1891, Korça qyteti më elitar shqiptar, qyteti i dijeve dhe i mësonjëtores së parë shqipe do të shënonte dhe hapjen e një shkolle për vashat.

Ishte një hap i madh për kohën. Ndoshta më moderni. Në një kohë kur prej pesëqind vjetësh sundonin osmanët, të cilët e kishin mbajtur në obskurantizëm popullin shqiptar dhe veçanërisht femrën, hapja e një shkolle për vashat do të ishte një kthesë vendimtare drejt emancipimit.

Të ishe mësues në atë kohë për meshkujt ishte e vështirë sepse të rrezikohej jeta në çdo moment nga turqit, dhe qarqet shoviniste greke, të cilët dënonin çdo përpjekje për mësimin e gjuhës shqipe. Janë jo të rralla rastet kur ata që predikonin shqip dhe mësuesit e parë vdiqën në mënyrë të llahtarshme e të mistershme.

Por brezi i shqiptarëve që rritej në atë kohë do ishte me të vërtetë brezi i artë i kombit shqiptar. Ata e adhuronin kombin, ata edukoheshin me një frymë të tillë, ku jeta nuk ishte asgjë para këtij ideali të çmuar. Dhe jepnin çdo gjë për idealin. Ishte një frymë mahnitëse shqiptare.

Motrat Qiriazi do të ishin pjesë e kësaj fryme, pjesë e këtij ideali me emrin komb. Dhe do realizonin diçka që deri në atë kohë as nuk ishte menduar e jo më të bëhej realitet. Do ishin mësueset e para shqiptare në shkollën e vashave dhe vite më pas do bëheshin drejtueset e saj. Sa guxim, sa ngjadhnjim, sa forcë!

Të bën përshtypje karriera e tyre në një kohë obskurantizmi. Por ia dolën. Të dyja bashkë në udhëtimin e arsimit shqip, aq sa më të drejtë mund të cilësohen si binjaket e shqipes së çmuar.

“Motër, punë më të mirë dhe më të vyer nuk mund të bësh për Shqipërinë e mjerë”.

Për Sevastinë kjo ishte porosia dhe “bekimi” i Naim Frashërit, kur e takoi në Stamboll dhe i firmosi diplomën e arsimit të lartë në Ministrinë e Arsimit turk.

Dhe në fakt të dyja do shkëlqenin në karrierën e tyre në një vend të vështirë si Shqipëria duke dhënë kontribute të çmuara jo vetëm në arsim por dhe në emancipimin e gruas shqiptare.

Ishin të pandara në veprimtarinë e tyre derisa vdekja i ndau. Së bashku do ishin mësueset e para të shkollës së vashave, më pas do shkonin në Rumani dhe në Amerikë ku do jepnin një kontribut të padiskutueshëm dhe në revistën “Ylli i mëngjesit” në Amerikë.

Ajo që do ndriste pak më shumë nga këto veprimtare patriote dhe ndër më të kulturuarat në jetën shqiptare do ishte Parashqevia. Rezultatet e saj do ishin shkëlqyese.

Parashqevi Qiriazi lindi më 2 qershor të vitit 1880 në Manastir. Shkollën e parë fillore dhe të mesme e kreu në vendin e saj të lindjes. Më pas vazhdoi studimet në kolegjin e Stambollit për vajza në degën e letërsisë dhe do të shquhej për veprimtaritë e saj studentore.

Ëndrra e saj e madhe ishte të kontribuonte për Atdheun. Në një kohë të artë ku veprimtaria patriotike ishte në kulmin e saj njerëzit më të ndritur të kombit shqiptar iu përkushtuan ideve kombëtare dhe veçanërisht çështjes së gjuhës shqipe. Kështu ajo do bëhet mësuese dhe pak muaj më vonë drejtuese në Shkollën shqipe të Vashave në Korçë.

Parashqevia do të marrë pjesë në Kongresin e Manastirit ku u hartua alfabeti shqip dhe ajo do të përpilonte këngën e Famshme të alfabetit.

Në 16 janar të vitit 1909 Parashqevia do të hartojë në bazë të alfabetit të ri të vendosur nga Kongresi i Manastirit abetaren shqipe që është teksti i parë i hartuar me alfabetin e ri.

Në vitin 1912 ajo do regjistrohet në studimet pauniversitare për pedagogji në Kolegjin e Oberlinit në Ohaio, SHBA. Dhe aty ajo do shkëlqente me temën e saj të doktoraturës që ishte: “Zhvillimi i shkollave në Perandorinë Turke dhe një sistem ideal i arsimit në Shqipëri.”

Në Amerikë ajo hartoi dhe programin mësimor të Qeverisë së Përkohshme të Ismail Qemalit.

Për shkak të fillimit të Luftës së Parë Botërore në vitin 1914 do të largohet nga Shqipëria. Gjatë fundit të vitit mori pjesë në krijimin e partisë “Partia Kombëtare Shqiptare” në Sofje ku do të jetë sekretare.

Gjatë viteve 1917-1920 ajo do qëndrojë në SHBA ku do të hapë një revistë shumë të njohur me emrin “Ylli i mëngjesit”. Në vitin 1913 ajo emërohet drejtoreshë e shkollës së Vashave në Korçë e cila më pas do hapet në Tiranë.

Në vitet e pushtimit nazifashist do të arrestohet dhe do të internohet në kampet e përqëndrimit. Pas çlirimit do t’i shtetëzohet Instituti Qiriazi. Dhe do ta ngrysë jetën si Mësuese patriote. / KultPlus.com


https://www.kultplus.com/libri/motra...gjuhes-shqipe/

[sirena_adria]

Ky është ndoshta mesazhi më me vlerë, që çdo mësues dhe prind duhet ta lexojë

“Mamaja ime punonte si mësuese. Mbaj mend që çdo darkë, pasi kishim ngrënë darkë, ajo ulej në të njëjtën tavolinë ku pak më parë ishin shtruar pjatat tona, për të korrigjuar detyrat e nxënësve të saj. Nuk përdorte stilolaps të kuq për të korrigjuar gabimet, por në vend të tij, i nënvijëzonte ato me një stilolaps të gjelbër, thuajse në ngjyrën e gjetheve të bimëve.

Në një nga netët kur nuk kisha gjumë dhe më pëlqente t’i qëndroja pranë duke lexuar “Topolinon”, e pyeta se pse e përdorte atë ngjyrëm në vend të ngjyrës së kuqe që përdornin gjithë mësueset e tjera, edhe ato të miat.

Mami m’u përgjigj pa e ngritur kokën nga fletoret që po korrigjonte: “E bëj sepse në gjërat e të tjerëve duhet të hysh me delikatesë, sidomos kur ke detyrën të korrigjosh gabimet e tyrë. E kuqja është si një e ulëritur, një akuzë përpara së cilës personi nuk mund të replikojë dot. Ajo duket sikur thotë: “Ti ke gabuar” duke i drejtuar gishtin tregues me akuzë. Ndërkohë që ngjyra e gjelbër është më xhentile, si një bimë që rritet dhe për ta bërë një gjë të tillë, ka nevojë për mbështetje. Ngjyra e gjelbër nuk të bën tëndihesh keq, të mbështet”. – M. Maggio

Është e vërtetë, mënyra e logjikimit të kësaj mësueseje është padyshim e drejtë. Shoqëria, sidomos ajo shqiptare, ka një tendencë për ta vënë tepër në dukje gabimin e tjetrit. Mirëpo duke e bërë një gjë të tillë tek një fëmijë, sigurisht që ndikohet shumë keq në psikologjinë e tij. Ndaj dhe prindërit duhet të jenë më pak të ashpër me fëmijët dhe mësuesit, sikurse mësuesja më sipër, duhet të gjejnë mënyra alternativë për korrigjimin e gabimeve të tyre. Sigurisht duke i lënë të kuptojnë se kanë gabuar, por duke u lënë tëkuptojnë se edhe janë të aftë të bëjnë shumë më mirë për të ndrequr gabimet e tyre.


Bota.al

https://bota.al/ky-eshte-ndoshta-mes...het-ta-lexoje/

[sirena_adria]

Letra emocionuese që Abraham Lincoln i dërgoi mësuesit të djalit të tij

Kjo është letra që Presidenti amerikan Abraham Lincoln i drejtoi mësuesit të djalit të tij në fillim të shkollës. Një letër që duhet lexuar për të kuptuar jetën dhe mësimet që janë të rëndësishme tek fëmijët.


Letra e plotë:

Mësues i nderuar.

Djali im sot e fillon shkollën.

Pas pak, gjithçka do të jetë për të e re dhe e çuditshme, prandaj do të doja ta trajtonit butësisht. Është një aventurë që ai do ta marrë me vete nëpër të gjitha kontinentet. Të tilla aventura që ndoshta mund të përfshijnë luftëra, tragjedi dhe fatkeqësi. Ta jetosh këtë jetë, të duhet besim, dashuri dhe kurajo.

Për këtë, i dashur mësues, do t’ju lutesha ta merrnit përdore e t’i mësoni gjëra që do t’i duhen t’i dijë, mësojeni atë, por butësisht, nëse mundeni.
Mësojeni se për çdo armik, ekziston një mik.

Atij do t’i duhet të mësojë se jo të gjithë njerëzit janë të drejtë, dhe jo të gjithë njerëzit janë të sinqertë.

Megjithatë mësojeni se për çdo faqezi ka një hero dhe se për çdo politikan egoist, jeton një lider i përkushtuar.

Mësojeni nëse mundeni se 10 centë të fituar kanë shumë më tepër vlerë se një dollar i gjetur. Në shkollë, mësues, është shumë më e ndershme të dështosh se të mashtrosh.

Mësojeni atë si të humbë hijshëm, dhe si t’i gëzohet fitores kur ai fiton.

Mësojeni të jetë i mirë, me njerëzit e mirë, dhe i ashpër me njerëzit e ashpër. Mundohuni t’i qëndrojë sa më larg zilisë, nëse do të mundeni dhe mësojani sekretin e një buzëqeshjeje të çiltër.

Mësojeni po të jetë e mundur, si të qeshë kur të jetë i trishtuar, dhe se të derdhësh lotë nuk është aspak turp.
Mësojeni ti përqeshë cinikët.

Mësojeni nëse mundeni të zbulojë mrekullinë e leximit të librave, por gjithashtu i jepni edhe kohën e mjaftueshme për të kundruar misterin e përjetshëm të fluturimit të zogjve në qiell, të bletëve në diell e të luleve mbi një kodër të gjelbëruar.

Mësojeni të ketë besim në idetë e tij edhe nëse të gjithë do ti thonë se janë të gabuara.

Mundohuni t’i mësoni birit tim forcën për mos e ndjekur turmën edhe kur të gjithë vrapojnë pas fitimtarit.

Mësojeni të dëgjojë me vëmendje çdo njeri, por gjithashtu të shoshisë të gjithë atë që dëgjonte në sitën e së vërtetës dhe të marrë veç të mirën.

Mësojani atij se si të shesë talentin dhe zgjuarsinë e tij tek ofertuesi më i lartë, por mos të pranojë kurrë asnjë lloj çmimi për shpirtin e zemrën.

Lejojeni të ketë kurajo për të qenë i padurueshëm. Lejojeni të ketë durimin për të qenë trim.

Mësojeni atë të ketë besim sublim te vetvetja, sepse atëherë ai do të ketë gjithmonë besim sublim në njerëzimin dhe në ZOTIN. Këto janë kërkesat, mësues, por ju bëni
më të mirën që mundeni. Ai është fëmijë i vogël dhe i mire DHE ËSHTË BIRI IM.

Me respekt
Abraham Lincoln


Kush ishte Abraham Lincoln:

Abraham Lincoln lindi më 12 shkurt të vitit 1809 në Hodgenville, dhe u vra më 15 prill të vitit 1865 në Washington, Ai ishte Presidenti i 16-të i SHBA-ve.
Lincoln udhëhoqi Shtetet e Bashkuara gjatë Luftës Civile, lufta e përgjakshme dhe e moralit të madh, si dhe në krizën e saj më të madhe politike. Në këtë mënyrë, ai e ruajti bashkim, hoqi skllavërinë, forcoi qeverinë federale, dhe modernizoi ekonominë.
I zgjedhur në Shtetet e Bashkuara në Dhomën e Përfaqësuesve të vitit 1846, Lincoln promovoi modernizimin e shpejtë të ekonomisë nëpërmjet bankave, tarifave, dhe hekurudhave.
Lincoln është renditur si një nga tre presidentën amerikanë më të mëdhenj.
Lincoln u vra nga John Wilkes Booth në një shfaqje teatri.


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/letra...djalit-te-tij/

[sirena_adria]

Ditën kur vodha orën e shokut mësuesi nuk më turpëroi, por më dha mësimin më të madh të jetës

Sot, KultPlus sjell një rrëfim tejet emocionues që tregon rëndësinë dhe vlerën e madhe të mësuesit.


Një zotëri i ri në moshë takon një të moshuar.

– A më mbani mënd?

– Jo.

– Kam qenë nxënësi juaj.

– Çfarë bëni; Me çfarë merreni?

-U bëra dhe unë mësues, ia kthen djaloshi.

-Si e sheh veten, je i mirë në punën që bën?

-E vërteta është se po. Ju më frymëzuat dhe doja t’ju ngjaj.

I çuditur zotëria i moshuar, pyet të mësojë se çfarë ishte ajo që i mbeti në mëndje dhe e frymëzoi kaq shumë saqë donte të bëhej dhe ai mësues. Dhe ish nxënësi i tij i shpjegoi historinë e mëposhtme.

-Një ditë një shok klase- që ishte dhe shoku im i ngushtë, erdhi në klasë dhe më tregoi një orë të re shumë të bukur. Nuk i rezistova dot tundimit dhe në një çast ia vodha orën. Pas pak, kuptoi se ora mungonte nga xhepi i tij dhe menjëherë lajmëroi mësuesin që jepte mësim në atë orë në klasë, dhe ishit ju.

Ju, pra, iu drejtuat klasës dhe thatë:

-Ora e një shokut tuaj të klasës u vodh gjatë mësimit. Kushdo që e ka vjedhur, i lutem ta kthej menjëherë.

-Më erdhi kaq shumë turp nga ideja e poshtërimit para klasës, saqë nuk guxova të zbulohesha. Pastaj ju mbyllët derën, na the të gjithëve të qëndrojmë në këmbë dhe se do kontrolloje të gjithë xhepat tanë derisa ta gjeje. Por vurët një kusht: se të gjithë ne duhet të lidhnim sytë për të mos parë fajtorin. Dhe kështu ndodhi. Kur arritët tek mua, e gjetët në xhepin tim dhe e morët. Por, ju vazhduat kërkimin dhe në xhepat e të tjerëve dhe kur mbaruat, na the:” tani mundeni ti hapni sytë, ora u gjend.” Nuk e zbuluat kurrë emrin tim para klasës dhe as nuk ma përmende kurrë këtë ndodhi. Prisja të më injoronit, të më poshtëronit, të më përjashtonit, por asgjë nga këto nuk ndodhi. Atë ditë shpëtuat dinjitetin tim përgjithmonë. Ajo ditë ishte dita më e turpshme e gjithë jetës time dhe me mënyrën tuaj më dhatë një mësim. E kujtuat ngjarjen z. Mësues?

-Po, duke të dëgjuar, i kujtova të gjitha. Por ekziston diçka që nuk më kujtohet dhe ajo je ti, sepse edhe unë i kisha sytë të mbyllur kur po i kontrolloja të gjithëve!!

Morali: Nëse duhet të poshtërosh dikë para syve të të gjithë shokëve të tij të klasës për ta dënuar, atëherë vetëm mësues nuk quhesh, thjesht, nuk je. Të tillë mësues kanë prekur shpirtëra dhe mbeten në zemrat dhe kujtesën e nxënësve.

Shqipëruar nga M. Sota


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/diten...dh-te-jetes-4/

[sirena_adria]

FALEMINDERIT!

Letër falenderuese mësuesit


Çdo ditë është dita e duhur për t’i shprehur mirënjohjen mësuesit për punën e mundimshmë që ai bën. Çdo letër falenderimi është një mënyrë për t’i treguar mësuesve sesa të rëndësishëm janë ata në jetën e fëmijës.

Kur ke një mësues i mrekullueshëm, të vjen në mënyrë të natyrshme, t’i dërgosh një letër falenderimi. Nuk mund të jeni 100% të kohës me fëmijën tuaj, ndaj dikush duhet të marrë rolin e edukuesit dhe mësuesit. Një mësues i mirë ka një impakt të jashtëzakonshëm në jetën e fëmijës, ndaj duhet të shprehni mirënjohjen mësuesit tuaj. Çdo letër falenderimi është një mënyrë për t’i treguar mësuesve sesa të rëndësishëm janë ata në jetën e fëmijës.



Çdo ditë është dita e duhur për t’ia shprehur mirënjohjen mësuesit për punën e mundimshmë që ai bën. Mësuesi ka nevojë të ndihet i vlerësuar.



1. Si prindër mund të punoni si inxhinierë, mjekë dhe shkencëtarë, por asgjë nuk mund të krahasohet me sakrificat e bëra nga një mësues. Puna juaj është përgjegjëse për edukimin e brezave të rinj dhe kontribuon shumë në zhvillimin e vendit. Faleminderit për të gjitha gjërat që bëni - vajza / djali im me të vërtetë e do klasën tuaj.

2. Ne jemi kaq të lumtur që fëmija ynë e do shkollën shumë. Kur filluam klasën e parë, ne ishim mjaft nervozë. A do ta pëlqente shkollën? A do të ketë miq? Kur ajo menjëherë filloi të donte shkollën dhe të shkonte në klasë, ishim kaq të lumtur. Përmes gjithë aktiviteteve që planifikoni, keni bërë që fëmija ynë të mendojë se shkolla është vend mjaft argëtues.

3. Faleminderit për gjithë durimin dhe kohën tuaj. Ju falenderoj që jeni atje për të ndihmuar me detyrat e shtëpisë dhe t'i udhëzoni. Faleminderit që qëndroni prapa për të ndihmuar dhe për të siguruar gjithmonë që ai të bëjë më të mirën. Falë jush, fëmija ynë e do shkollën.

4. Ndërsa fëmija ynë rritet, ai ka mësuar një mësim të rëndësishëm për jetën. Nga klasa juaj, ai ka mësuar se sa e rëndësishme është të mësuarit dhe sa shumë ai dëshiron të mësojë gjëra të reja. Kjo aftësi do të vazhdojë gjatë gjithë jetës, pra të mësuarit dhe edukimi. Ju keni inkurajuar dhe mbështetur fëmijën tonë në shumë mënyra. Nëpërmjet punës suaj të vështirë, fëmija ynë është duke shkuar në klasën e ardhshme me kaq shumë histori të mahnitshme për të treguar. Faleminderit aq për plotësimin e çdo dite shkollore me entuziazëm, argëtim dhe dashuri.

5. Njerëzit gjithmonë flasin se sa e vështirë është të jesh prind, por akoma më e vështirë është të jesh edukues. Të rrisësh fëmijë të fortë, të sigurt dhe inteligjentë. Mendojmë se mësuesit me të vërtetë kanë punën më të vështirë. Ju punoni kaq shumë për një kohë të shkurtër dhe mund të shpresoni vetëm se puna juaj e vështirë ka mbjellë fara të mençurisë brenda mendjes së secilit fëmijë. Ju mund të shihni disa nga shpërblimet tani, por shumë nga frytet e përpjekjeve tuaja nuk do të jenë të dukshme për vite me rradhë. Puna, mençuria dhe pasioni juaj ndihmojnë fëmijët të bëhen qenie më të mira. Faleminderit për gjithë punën, sakrificën dhe energjinë tuaj!

6. Faleminderit për miqësinë, udhëzimin dhe disiplinën. Ne nuk mund të jemi gjithmonë me fëmijën tonë, por e dimë se ai / ajo është i dashuruar dhe i kujdesshëm kur është në klasën tuaj. Ne e kemi parë atë të bëhet më i sigurt gjatë muajve të fundit. Çdo ditë, duket sikur ai / ajo ka diçka të re për të ndarë. Kur e pyesim ku e ka mësuar, ai thotë se ti e mësove atë! Faleminderit që keni marrë kohë për të mësuar fëmijën tonë dhe për ta ndihmuar atë të nxjerrë më të mirën nga vetja.

7. Faleminderit që jeni një edukator i shkëlqyer. Mësues si ju janë të rrallë.

8. Ne e vlerësojmë të gjithë durimin, kohën dhe energjinë që keni vënë në mësimdhënie. Edhe kur tema duket e mërzitshme, ju frymëzoni studentët për të mësuar dhe për t'u argëtuar.

9. Një klasë mund të mbijetojë pa një kompjuter ose një iPad, por kurrë nuk do të ishte një vend ku edukohet pa një mësues të mrekullueshëm. Ju jeni vërtet të pazëvendësueshëm!

10. Dëshiroj vetëm që të dini se sa të pazëvendësueshëm jeni për fëmijën tonë. Ne jemi kaq mirënjohës që kemi një mësues që angazhon fëmijët dhe e bën çdo fëmijë kaq kurioz për të mësuar. Ai / ajo është aq i ngazëllyer për të ndarë gjithçka që ka mësuar. Faleminderit!

11. Unë e di që puna juaj nuk mund të jetë gjithmonë e lehtë, prandaj dua t'ju tregoj se sa e vlerësoj gjithë punën tuaj të vështirë. Falë jush, të gjithë nxënësit tuaj kanë një mjedis pozitiv dhe të angazhuar për mësim.

12 Shumë shpejt e kuptuam se ti je mësuesi më i preferuar i fëmijës sonë. Gjatë muajve të fundit, ne kemi dashur të shikojmë të gjitha ndryshimet pozitive që keni bërë në qëndrimin, opinionin dhe njohurinë e tij / saj. Faleminderit për udhëheqjen tuaj të dashur dhe për punën e madhe!

13. Asnjë dhuratë nuk mund të shprehte vlerësimin për ju. Ju nuk jeni vetëm një mik apo një mësues. Ju jeni një mentor, një nxitës, një edukator dhe një shembull i asaj se çfarë është një person i mrekullueshëm duhet të jetë.

14. Mund të jemi në gjendje ta fusim fëmijën tonë në shkollën më të mirë, por kjo nuk do të kishte rëndësi nëse nuk kishte mësuesin më të mirë. Ne jemi kaq me fat që fëmija ynë ju ka si mësues.

15. Do doja t'ju tregoja se sa i vlerësoj të gjitha përpjekjet tuaja. Ju keni bërë një ndryshim të madh në jetën e tij / saj.

16. Ti jo vetëm e edukon fëmijën tim. Ju i mësoni atij rëndësinë e mësimit dhe të arsimimit. Ju jeni gjithnjë kaq i vëmendshëm dhe i sjellshëm, por e di që mund të jeni edhe i rreptë kur e kërkon nevoja. Ndaj, i besoj edukimit tuaj.

17. Një mësues i mirë është dikush që duket si një prind, mendon si nxënësi dhe vepron si një shef.

18. Fëmijët tanë janë të mbrojtur nga ndikimet e këqija për shkak të mësuesve si ju. Shembulli, dashuria dhe udhëzimi juaj e bëjnë të gjithë ndryshimin.

19. Unë jam pafundësisht i lehtësuar që ju jeni mësuesi i fëmijës tim. Mëshira, mirësia, udhëzimi dhe inteligjenca juaj më impresionon.

20. Ju bëni një ndryshim pozitiv në jetën e secilit fëmijë që ecën në klasën tuaj. Sepse ju stimuloni nxënësit të besojnë në ëndrrat e tyre.

21. Faleminderit që gjithmonë keni shkuar përtej thirrjes së detyrës!

22. Nëse çdo mësues në botë do si ti, bota do të ishte një vend më i mirë. Çdo fëmijë do të kishte vlera të duhura dhe një arsimim të shkëlqyer.

23. E shikojmë vitin që hodhëm pas me shumë mirënjohje. Ju jeni një mësues i shkëlqyer, i cili preku jetën e secilit nxënës në një mënyrë të mahnitshme. Ndërsa kurrikula ishte vetëm materiali i papërpunuar, ju i dhatë jetë dhe ngrohtësi.

24. Çdo fëmijë është një farë. Kur ushqehen siç duhet, ata rriten në qenie njerëzore të mrekullueshme. Për shkak të dhembshurisë, inteligjencës dhe edukimit, ne e dimë se fëmija ynë ka fillimin më të mirë të mundshëm në jetë.

25. Mësimet tuaja dinamike e bëjnë fëmijën tonë të ngazëllyer për të mësuar dhe për të marrë pjesë në çdo orë mësimore.

26. Mësues i dashur, faleminderit që nuk e bëtë fëmijën tonë të mësojë atë që ju doni të mësoni, por t'i mësoni atij që të mësojë dhe të evoluojë aty ku ai ka prirjet.


(P. Shtini; Portali Shkollor)

https://www.portalishkollor.al/news/...ruese-mesuesit

[sirena_adria]

Mësuesja e parë rome në Shqipëri: Kur isha 11 vjeç prindërit donin të më martonin, refuzova dhe vazhdova studimet!

Krenare që me vendimin tim frymëzova breza të tjerë


https://www.youtube.com/watch?v=VHywMuCQNX0

https://shqiptarja.com/lajm/speciale...-tjerw?r=pop5s

[sirena_adria]

“Detyra e një mësuesi modern nuk është të presë xhunglën, por të ujisë shkretëtirën”

Mësuesit kanë detyrën fisnike të frymëzojnë nxënësit e tyre. Por kjo ngre një pyetje shumë të rëndësishme: kush do t’i frymëzojë vetë mësuesit?


Ja disa thënie frymëzuese që e ngrejnë lart figurën e mësuesit, për t’u lexuar edhe nga prindërit dhe fëmijët, që ta vlerësojnë edhe më shumë.

1. Mësimdhënia nuk ka të bëjë vetëm me njohjen e lëndës suaj …

“Ata që dinë diçka, e bëjnë. Ata që kuptojnë “japin mësim”. – Aristoteli

Kjo është gjithashtu përgjigja e përsosur kur ju bëjnë të ndiheni inferiorë.

2. Për ato ditë që ju harroni pse po e bëni këtë punë.

“Një libër, një laps, një fëmijë dhe një mësues mund të ndryshojnë botën”. – Malala Yousafzai

Ju do të ndikoni gjithmonë në jetën e dikujt duke bërë atë që bëni. Dhe, kjo është ajo që e bën që t’ia vlejëe gjithë puna që bëni.

3. Arsimi është një themel për një të ardhme më të mirë

“Mësoni fëmijët që të mos mësoni të rriturit” – Abraham Linkoln

Mësimdhënia e vetëdijes emocionale, menaxhimi i konfliktit dhe përgjegjësia sociale i nxit nxënësit të bëhen qenie njerëzore më të mira.

4. Të gjithë dështojnë, pregatituni për dështimin.

“Edukimi është pashaporta për të ardhmen, e tashmja u përket mësuesve që po e pregatisin sot” – Malcom X

Dhe ju jeni përgjegjës për atë përgatitje.

5. Shtrirja e vërtetë e mësimeve tuaja

“Një mësues ndikon në çdo kohë, ai nuk mund ta thotë kur mbaron influenca e tij.” – Henry Adams

Mësimet e tua sot mund të kalohen për breza. Ju nuk jeni vetëm duke i mësuar nxënësit tuaj të tanishëm, por të gjithë njerëzit që do të mësojnë dhe ndërveprojnë me të.

6. Mësuesi Modern

“Detyra e një mësuesi modern nuk është të presë xhunglën, por të ujisë shkretëtirën” – C.S, Lewis

Mundësia që keni për të edukuar nxënësit dhe për t’u mundësuar atyre që të ndezin flakën brenda tyre për të mësuar është një aspekt thelbësor i mësimdhënies.

7. Sepse mësimi nuk është vetëm një profesion …

“Kuptimi i jetës është të gjesh dhuntinë tënde, qëllimi i jetës është ta ndash atë me të tjerët”. – Pablo Picasso

Ju kërkohet që, çdo ditë, të jepni pjesë të vetes për nxënësit tuaj. Dhe kjo është një dhuratë e vërtetë në vetvete.

8. Nuk janë vetëm studentët tuaj të cilët janë atje për të mësuar

“Pasi të mësoni vetë ju do të jepni mësim, dhe pasi të jepni mësim ju do të mësoni akoma më shumë” – Phil Cholins

Në çdo mësim jepni vetes mundësinë për të mësuar nga klasa, në të njëjtën mënyrë që ata mësojnë prej jush.

9. Mos e harroni këtë herën tjetër që ndjeheni keq për nxitjen e një nxënësi për të punuar vetë

“Fëmijëve mund t’u thuash çfarë të mësojnë, por jo si të mendojnë – Margaret Mead”

Ju nuk do të jeni atje për t’i ndihmuar ata gjatë gjithë kohës; ata duhet të kuptojnë procesin e të mësuarit për veten e tyre.

10. Për shkak se ndodhin ditë të këqija

“Nëse u rrëzove dje, ngrihu sot”- H.G Wells

Ngrihuni, hiqni pluhurin nga vetja dhe filloni përsëri nga një perspektivë e freskët.

11. Një mënyrë e re për të parë punën tuaj

“Unë nuk jam mësues, unë jam një njeri i zgjuar” – Robert Frost

Zgjoni pasionin që keni për lëndën tuaj, ose për të mësuar, te nxënësit.

12. Mendoni për këtë herën tjetër që do të inatoseni nga një pyetje

“Mos i mësoni fëmijët vetëm të lëxojnë mësimin, mësoni ata të bëjnë pyetje për atë që lexojnë. Mësoni të pyesin për çdo gjë”. – George Carlin

Pyetjet çojnë në: shpikje, zbulime, ndryshime dhe gjithçka në mes. Ndihmoni nxënësit tuaj që të mos pranojnë gjithçka që dëgjojnë ose shohin, si fakt.

13. Dhurata që vazhdon të japë

“E bukura e të mësuarit është që, asnjeri nuk mund ta marrë atë prej teje” – B.B.King

Mësimi i gjërave të reja sigurisht që është emocionuese dhe e frikshme në të njëjtën kohë, por gjithmonë duhet të inkurajohet. Sepse, nëse kjo ishte një përvojë e mirë apo e keqe, një mësim i jetës zgjat përgjithmonë.

14. Për atëherë kur ndiheni sikur nuk ju kupton njeri

“Ne nuk e dimë jetën e kujt do të ifluencojmë, kur dhe si” – Stephen King

Ngrihuni çdo ditë dhe bëni atë që bëni më mirë.

Ju do të ndikoni dikë më mirë se sa e imagjinoni ndonjëherë.

Ju kurrë nuk mund t’i shihni ata duke e hapur dhuratën, por ata po, dhe a ka ngushëllim më të madh se ky.


/ KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/detyr...-shkretetiren/

[sirena_adria]

“Mësuesi i vërtetë mbron nxënësit e tij kundër ndikimit të tij personal”

Në vijim, do të gjeni disa nga shprehjet më të bukura për mësimdhëniet dhe… pse Mësimdhënia është art dhe të tillë e bën vetëm mësuesi.


“Ata që dinë, bëjnë. Ata që kuptojnë, japin mësim.” (Aristoteli)

“Unë kurrë nuk i mësoj nxënësit e mi; Unë vetëm përpiqem të siguroj kushtet në të cilat ata mund të mësojnë.” (Albert Ajnshtajni)

“Edukimi nuk është mbushja e një gotë bosh, por ndezja e zjarrit”. (W.B. Yeats)

“Unë nuk mund t’i mësoj askujt asgjë, unë vetëm mund t’i bëjë ata të mendojnë.” (Sokrati)

“Unë nuk mund të jem mësues, pa e njohur vetveten.” (Paulo Freire)

“Mësuesi i vërtetë mbron nxënësit e tij kundër ndikimit të tij personal.” (Amos Bronson Alcott)

“Në një shoqëri krejtësisht racionale, më të mirët do të ishin mësues dhe pjesa tjetër prej nesh do të duhej të vendoste për diçka tjetër”. (Lee Iacocca)

“Mësuesi jo i mirë, thjesht tregon. Mësuesi i mirë shpjegon. Mësuesi profesionist inspiron.” (William Arthur Ward)

“Mësuesit më të mirë janë ata që ndryshojnë mendim.” (Terry Heick)

“Mësuesi i mirë është si qiriri – konsumon veten për t’i ndriçuar rrugën të tjerëve.” (Mustafa Kemal Atatürk)

“Vlera e mësuesit dhe pesha e qiellit nuk maten kurrë“ (Konfuci)

“Një mësues i mirë është si një qiri: Ai konsumon vetveten për t`ua ndriçuar rrugën të tjerëve.” (Anonime)

“Mësuesi prek përjetësinë. Kurrë nuk mund të thuhet se ku përfundon influenca e tij“. (Henry Adams)

“Mësuesi është përhapësi i dritës“ (Luigj Gurakuqi)

“Secila fjalë që flet mësuesi duhet të jetë mësim; secili hap që bën ai duhet të jetë shembull i mirë“ (Jean-Baptiste de La Salle)

“Shkolla vlen aq sa vlen arsimtari i saj“ (Fridrih Adolf Vilhelm Disterveg)

“Mësuesit më të mirë mësojnë nga zemra e jo nga libri“(Anonime)

“Kush guxon të japë mësim, kurrë nuk duhet të pushojë së mësuari“. (John Cotton Dana)

“Mësuesi është ai që të hap derën, në të cilën ti duhet të hysh vet.” (Kineze)

“Është arti suprem i mësuesit, të ngjallë kënaqësi në shprehjen kreative dhe dituri”. (Ajnshtajn)

“Mësuesi gjithmonë fillon me gjetje gabimesh. Por nxënësi shikon merita pozitive në gjithçka”. (George Vilhelm Fredrih Hegel)

“Teknologjia është vetëm mjet. Për të bërë që fëmijët të punojnë së bashku dhe të motivohen, mësuesi është më i rëndësishmi”. (Bill Gates)

“Mësimdhënia nuk është një art i humbur, por respektimi i saj është një traditë e humbur”. (Jacques Barzun)

“Mësimdhënia është forma më e lartë e të kuptuarit.” (Aristoteli)

“Mësimdhënia është profesioni ndoshta më i çmuar, më i dobishëm për bashkësinë dhe ka ndikim më të madh në lumturinë e përbashkët“- Etiene Cabe

“Një mësimdhënia e mirë ndahet në ¼ përgatitje dhe ¾ improvizim.” (Gail Goldwin)

“Armiku më i keq është mësuesi yt më i mirë.” (Buda)

“Detyra e një mësimdhënësi është t’i mësojë nxënësve të njohin karakterin e tyre.” (Joseph Campbell)

“Arti i mësimdhënies është të dish të sugjerosh.” (Henri-Frédéric Amiel)

“Mësimdhënia demonstron që diçka është e mundur. Mësimi të ndihmon ta bësh të mundur për veten tënde.” (Paulo Coelho)

“Mund t’i mësoj dikujt gjithçka që di, por vetëm eksperienca do ta bindë për vërtetësinë e atyre që i ke mësuar.” (Richelle E. Goodrich)

“Nuk ka dështime. Vetëm mësime.” (Robert Allen)

“Shenja më e madhe e suksesit për një mësues është ata mund të thonë: Nxënësit po punojnë sikur unë të mos ekzistoja.” (Maria Montessori)

“Pyetja që duhet të shtrohet është “Si mund të mësojnë më mirë?” dhe jo “A mund të mësojnë?” (Jaime Escalante)

“Mësimdhënësit e mirë janë ata që të tregojnë se ku duhet të shohësh por jo se çfarë duhet të shohësh.” (Alexandra K. Trenfor)

“Nëse një nxënës nuk mëson me mënyrën që ne shpjegojmë, ndoshta duhet të mësojmë të shpjegojmë në mënyrën që ato mësojnë.” (Ignacio ‘Nacho’ Estrada)

“Synimi i jetës është të zbulosh dhuntinë tënde. Qëllimi i saj është ta ndash me të tjerët.” (Pablo Picasso)

“Nëse do të krijoni statuja për njerëzit e rëndësishëm, krijoni për mësuesit. Ata janë heronjtë e shoqërisë tonë.” (Guy Kawasaki)



/KultPlus.com

https://www.kultplus.com/libri/theni...-tij-personal/