PËRGATITJA E LITURGJISË
NGJITJA E J. në qiell VITI B
MË 13 MAJ OSE 16 MAJ 2021
UNGJILLI: Mk 16,15-20.
15 Dhe u tha: “Dilni në mbarë botën e predikojani Ungjillin të gjithë njerëzve.
16 Kush do të besojë e do të pagëzohet, do të shëlbohet, ndërsa kush s’do të besojë, do të dënohet.
17 Shenjat që do t’i përcjellin ata që do të besojnë, janë këto:
në emër tim do t’i dëbojnë djajtë, do të flasin gjuhë të reja;
18 [në duar] do t’i marrin gjarpërinjtë e, nëse do të pijnë ndonjë gjë që sjell vdekjen,
nuk do t’u bëjë keq. Do t’i vënë duart mbi të sëmurë, e këta do të shërohen”.
19 Zotëria [Jezusi], pasi u tha kështu, u ngjit në qiell dhe rri në të djathtë të Hyjit.
20 Kurse ata dolën e predikuan gjithkund.
Zoti bashkëpunonte me ta dhe e përforconte Fjalën me mrekulli që e përcillnin.
LECTIO DIVINA-MEDITIMI-LUTJA.
ATA QË BESOJNË DHE QË PAGËZOHEN, DO TË SHPËTOHEN.
Ungjilli i Markut mbaron siç filloi: fjala "Ungjill" (fjalë për fjalë "lajm i mirë", në kuptimin e lajmit të madh) ndodh tre herë në kapitullin e parë, dhe dy herë këtu. Ungjilli fillon kështu: “Fillimi i Ungjillit të Jezu Krishtit, Birit të Hyjit" (1,1), dhe pak më tej, Mark vëren:" Jezusi shpalli Ungjillin e Zotit dhe tha: “Koha u plotësua e Mbretëria e Hyjit është afër! Kthehuni e besojini Ungjillit!” (1.15). Ky rifillim i qëllimshëm i të njëjtit term në fund të librit sugjeron që Apostujt tani e kanë marrë përsipër shpalljen e Ungjillit: "Ata dolën e predikuan gjithkund" (v. 20) (Kuptohet se shkuan të shpallnin lajmin se Mbretëria e Zotit është përuruar në tokë).
Vetë Jezusi ua besoi atyre këtë mision që ishte i tij deri më tani: " “Dilni në mbarë botën e predikojani Ungjillin të gjithë njerëzve".
Dhe menjëherë ai shpjegon se cila është përmbajtja e këtij Lajmi: "Kush do të besojë e do të pagëzohet, do të shëlbohet, ndërsa kush s’do të besojë, do të dënohet" (v.16). Me fjalë të tjera, njerëzimi shpëtohet me një kusht, duke besuar në Jezu Krishtin. Spiralja e urrejtjes, luftërave, xhelozisë dhe dhunës nuk është më një fatalitet për të cilin njerëzimi është i dënuar nga shekulli në shekull. Jezu Krishti e theu këtë ingranazh; duke e ndjekur atë, ne mund të jetojmë si njerëz të lirë për sa kohë që jemi si ai.
Ky është kuptimi i fjalës "Besoj" që do të thotë "të aderosh duke ndjekur, të rregullosh jetën tënde që të jesh i ngjashëm me të, me atë që e ka shpallur ungjillin, të bashkëngjitesh me të që të jesh gjithmonë me të". Siç thotë Jezusi, mjafton të "qëndrosh" në të, ose të jesh si dega e bashkuar me hardhinë:
"Banoni në mua sikurse edhe unë në ju.
Sikurse shermendi nuk mund të japë fryt
prej vetvetes,
i shkëputur prej hardhisë,
po ashtu as ju, nëse nuk mbeteni në mua.
Unë jam hardhia,
ju jeni shermendet.
Kush mbetet në mua e unë në të,
ai jep shumë fryt,
sepse pa mua s’mund të bëni asgjë"(Gjn 15,4-5).
Kjo na lejon të kuptojmë pjesën e dytë të fjalisë: "Ndërsa kush s’do të besojë, do të dënohet" (v. 15).
Ai që nuk pranon të besojë, do të dënohet. Ne nuk jemi nën sëpatën e një gjykatësi që dënon sipas dëshirës së ti; ne jemi në duart e një Ati që mirëpret të gjithë ata që janë të gatshëm të shoqërojnë Birin e Hyjit të Madh; por ai na lë të lirë: ne mund të refuzojmë dhe të shkëputemi nga burimi i shpëtimit.
ZOTI BASHKËPUNONTE ME TA
Ja, pra, apostujt janë dërguar në botën mbarë, për të predikuar e të shpallur lajmin e shpëtimit. Dhe njoftimi i tyre shoqërohet me prova të prekshme: "Ata dolën e predikuan gjithkund. Zoti bashkëpunonte me ta dhe e përforconte Fjalën me mrekulli që e përcillnin" (v. 20). Jezusi u kishte premtuar atyre: "Shenjat që do t’i përcjellin ata që do të besojnë, janë këto: në emër tim do t’i dëbojnë djajtë, do të flasin gjuhë të reja; [në duar] do t’i marrin gjarpërinjtë e, nëse do të pijnë ndonjë gjë që sjell vdekjen, nuk do t’u bëjë keq. Do t’i vënë duart mbi të sëmurë, e këta do të shërohen” (v. 17-18). Në të vërtetë, Veprat e Apostujve tregojnë fakte të këtij lloji: “Turmat ua vinin veshin me kujdes mësimeve të Filipit, sepse i dëgjonin dhe i shikonin shenjat e mrekullueshme që bënte. E njëmend, prej shumë të djallosurish dilnin shpirtrat e ndytë duke bërtitur me zë të lartë, shëroheshin shumë të paralizuar e të çalë. Dhe u bë gëzim i madh në atë qytet” (Vap. 8,6-9) .
Mundësia e të folurit në gjuhë të tjera dëshmohet disa herë: në ditën e Rrëshajëve (2,4) dhe te centurioni Korneli (10,46), apo edhe kur Pali mbërriti në Efes: "Kur Pali i vuri duart mbi ta, në ta zbriti Shpirti Shenjt dhe filluan të flasin në gjuhë të ndryshme e të profetizojnë" (Vap, 19,6). Më në fund, Luka tregon se Pali, kur arriti në Maltë, shpëtoi prej kafshimit të një gjarpri: " Pali mblodhi një krah rrozga e i hodhi në zjarr. Kur, ja, prej të nxehtit doli një gjarpër dhe iu kap për dore... Pali e shkundi gjarprin në zjarr e nuk i ndodhi kurrnjë e keqe" (Vap. 28,3.5).
Sidoqoftë, Jezusi nuk u transmeton besimtarëve fuqi magjike; Luka mbajti një nga fjalët e tij që i paralajmëron apostujt mirë për këtë temë: "Ja, ju dhashë pushtet të shkelni përmbi gjarpërinj e përmbi akrepë dhe mbi çdo fuqi armike dhe asgjë s’do të mund t’ju bëjë keq. Por mos u gëzoni pse ju nënshtrohen shpirtrat, por gëzohuni pse emrat tuaj janë të shkruar në qiell!”(Lk 10,19-20).
Këto fakte të jashtëzakonshme janë shenja që krijimi i ri tashmë është përuruar; Këtu dëgjojmë profecinë e famshme të Isaisë që jehon:
"Ujku do të banojë me qengjin,
përbri kecit do të shtrihet leopardi,
viçi e këlyshi i luanit bashkë do të kullotin,
fëmija i vogël do t’i çojë e do t’i bjerë.
Lopa e arusha bashkë do të kullotin,
këlyshët e tyre së bashku do të rrinë,
luani kashtë do të hajë si kau.
Foshnja do të luajë
mbi vrimën e shlligës,
në strofullin e kapastrecit
fëmija dorën do ta futë.A!
S’do të bëhet dëm as s’do të vritet kush
në mbarë malin tim të shenjtë,
sepse plot do të mbushet vendi me dijen e Zotit,
porsi deti që mbushet me ujë" (Is 11,6-9).
Dhe Marku tashmë kishte aluduar në këtë ëndërr të vjetër të harmonisë universale në tregimin e tundimeve të Jezusit, duke vërejtur se Jezusi bashkëjetonte me kafshët e egra: " Në shkretëtirë qëndroi dyzet ditë, ku qe vënë në provë prej djallit. Rrinte me egërsira dhe engjëjt i shërbenin" (Mk 1,13).
Tregimi i Ngjitjes mund të përmblidhet me disa fjalë: “Zotëria [Jezusi], pasi u tha kështu, u ngjit në qiell dhe rri në të djathtë të Hyjit" (v.19). Por, për lexuesit e Markut, këto fjalë janë të rënda dhe kuptohen me vështirësi. Ato zgjojnë premtimet e Besëlidhjes së Vjetër në lidhje me Mesinë dhe në veçanti atë të profetit Daniel:
Ai i dha pushtetin, nderin e mbretërinë.
Të gjithë popujt, fiset e gjuhët
u shtruan nën shërbimin e tij:
pushteti i tij pushtet i amshuar
që kurrë s’do të merret,
mbretëria e tij
kurrë nuk do të prishet" Dn, 7,14) .
Biri i njeriut, që vjen mbi retë e qiellit,
merr sovranitetin, lavdinë dhe mbretërimin.
Ai e dëgjon Vetë Perëndinë duke shpallur frazën rituale
të kurorëzimit mbretëror:" Uluni në të djathtën time! ... "
Krijoni Kontakt