Komenti i ungjillit

**ninoenina** · 25-02-2025, 13:40

Mc 9,38-40 26-2-2025

Gjoni i afrohet Jezusit dhe i thotë: "Mësues, pamë dikë që ndiqte demonët në emrin tënd dhe donim ta parandalonim, sepse ai nuk po na ndiqte." Përgjigja e Jezusit befason: "Mos e pengo, sepse ai që nuk është kundër nesh është për ne."
Kjo skenë na fton të dalim jashtë kufijve të ngushtë të zakoneve tona, besimeve tona dhe, ndonjëherë, edhe gjykimeve tona. Është e natyrshme të dëshirojmë të kufizojmë atë që ndjejmë si "tona", por Jezusi na mëson se hiri i Perëndisë nuk njeh kufij. Ajo funksionon edhe aty ku nuk presim, përmes njerëzve, situatave dhe shtigjeve që mund të duken të largëta ose të ndryshme nga tonat.
Njohja e hirit të Perëndisë do të thotë të kesh një vështrim të përulur dhe të hapur, të aftë për të parë të mirën që bëhet rreth nesh, edhe nëse nuk është fryt i drejtpërdrejtë i veprimeve tona. Ky qëndrim na çliron nga tundimi për të ndjerë bartës unikë të së vërtetës dhe na shtyn të bashkëpunojmë, me një qëndrim që e ka burimi i tij në dhuratën e hirit, në një projekt më të madh se ne.
Por ekziston një mesazh i dytë bazë: të ndihesh i vajosur në një mision. Secili prej nesh, në pagëzim dhe në jetën e përditshme, është thirrur të jetë një shenjë e dashurisë së Perëndisë në botë. Ky bekim nuk është privilegj, por përgjegjësi: ne jemi dërguar për t'i shërbyer së mirës, drejtësisë dhe së vërtetës, kudo që jemi. Sado të vogla të duken veprimet tona; çdo gjest i bërë në emër të Krishtit ka fuqinë për të transformuar botën. Ne vërtet përpiqemi të bëjmë diçka të mirë që shkon përtej zakoneve tona, përpiqemi të bëjmë një gjest dashurie në emër të Jezusit.

**ninoenina** · 26-02-2025, 15:46

Mk 9,41-50 Më 27-3-2025

Jezusi përdor imazhe të forta për të na mësuar rëndësinë e eliminimit të gjithçkaje që na largon nga jeta e vërtetë. Ai na fton të bëjmë zgjedhje radikale: nëse diçka na pengon, duhet të kemi kurajë ta ndalojmë. Nuk është një ftesë për gjymtim fizik, por një thirrje për të hequr nga jeta jonë atë që heq bukurinë, paqen dhe vërtetësinë. Le të pyesim veten: Çfarë e merr bukurinë nga jeta jonë? Ata shpesh janë zakonet e këqija, marrëdhëniet toksike, ose qëndrimet si mëri, zili ose indiferenca. Ndoshta është edhe ankthi të shfaqet, dëshira për të pasur gjithnjë e më shumë, ose paaftësia për të falur. Këto pesha na pengojnë të jetojmë plotësisht dhe të jemi të lumtur. Jezusi na sfidon që të kemi guximin të zgjedhim atë që ka vërtet rëndësi: një jetë autentike plot dashuri dhe në harmoni me Perëndinë dhe të tjerët. Kjo zgjedhje nuk është e lehtë, por është e vetmja që çon në lumturinë e vërtetë. Prerja e asaj që na largon nga Perëndia është një akt lirie dhe besimi, një mënyrë për t'u hapur ndaj gëzimit dhe për t'u bërë një bekim për botën. Kur mund të çlirohemi nga ajo që na kap, bëhemi më të lehtë, më të vërtetë dhe më të aftë për t'u sjellë dritë të tjerëve. Bota ka nevojë për njerëz si ju, njerëz që dinë të zgjedhin të mirën, që kanë guximin t'i thonë jo të keqes, dhe që janë të përkushtuar për ndërtimin e paqes, shpresës dhe dashurisë.

**ninoenina** · 27-02-2025, 16:05

Mk. 10,1-12 DATA: 28-3-2025.

1 Jezusi u çua prej andej e shkoi në krahinën e Judesë (dhe) në anën përtej Jordanit. Prapë u mblodh rreth tij një turmë e madhe populli dhe ai përsëri nisi t’i mësojë siç e kishte zakon. 2 Atëherë iu a fruan farisenjtë e, për ta sprovuar, e pyetën:
“A ka leje burri ta lëshojë gruan?”
3 Ai u përgjigj: “Çka ju urdhëroi Moisiu?”
4 Ata i përgjigjën: “Moisiu lejoi ‘të shkruhet letra e divorcit e të lëshohet. ’“
5 Jezusi u tha: “Atë rregullore Moisiu e shkroi për ju për arsye të kryeneçësisë suaj. 6 Por në fillim të botës, Hyji ‘i krijoi mashkull e femër. 7 Prandaj njeriu do ta lërë babain e vet e nënën e vet e do të bashkohet me gruan e vet, 8 e kështu të dy do të jenë një trup i vetëm.’ Këndej pra, nuk janë më dy, ‑ por një trup i vetëm. 9 Prandaj, çka bashkoi Hyji, njeriu të mos guxojë ta ndajë!”
10 Në shtëpi nxënësit e pyetën përsëri për të njëjtën gjë. 11 Ai u tha: “Kush e lëshon gruan e vet e merr një tjetër, bën kurorëthyerje kundër së parës. 12 Po qe se edhe gruaja e lëshon burrin e vet e martohet me një tjetër, bën kurorëthyerje”.

Jezusi na flet për bukurinë e martesës, por mesazhi i tij shkon më tej: Ai na fton të pranojmë se ndjenjat më të çmuara të jetës sonë – të tilla si dashuria, miqësia dhe kujdesi për të tjerët – janë dhurata të mrekullueshme që vijnë nga Zoti. Dashuria, miqësia, lidhjet familjare: këto gjëra nuk janë thjesht emocione apo rastësi. Ato janë dhurata që Zoti na vë në zemrën tonë për të na bërë të lumtur. Nëse ndalojmë së menduari për këtë, e kuptojmë se sa të çmuara janë dhe sa të bukura janë jetët tona. Nuk mjafton të kesh këto ndjenja: duhet të jesh në gjendje t'i vlerësosh ato. Të dashurosh vërtet, të kultivosh një miqësi të sinqertë, të jetosh lidhjet familjare me thellësi: ato janë të gjitha raste për të shijuar bukurinë e jetës dhe për të falënderuar Zotin. Çdo ditë është një mundësi për të jetuar këto dhurata me më shumë mirënjohje.
Kur kalojmë nëpër momente të errëta, pikërisht këto lidhje na japin forcë. Një mik që të dëgjon, një përqafim që të ngushëllon, një gjest dashurie që të bën të ndihesh më pak i vetmuar: e gjithë kjo është një shenjë e pranisë së Zotit në jetën tënde. Mos e harro, sidomos në kohë vështirësish. Ndonjëherë, për shkak të vendime të marra me nxitim ose krenari, rrezikojmë të neglizhojmë ose shkatërrojmë dhuratat më të bukura që kemi. Të kujdesesh për dashurinë, miqësinë dhe familjen është një mënyrë për të qenë besnikë ndaj Zotit dhe për të jetuar një jetë të plotë. Le të kujtojmë këtë çdo ditë për të falënderuar Perëndinë për këto ndjenja që i japin kuptim jetës sonë. Le t'i jetojmë me pasion dhe respekt, sepse ato janë mënyra e Tij për të na thënë se Ai na do. Me këto dhurata, ne mund ta bëjmë jetën më të ndritshme në momente të bukura dhe më të durueshme në ato të vështira

**ninoenina** · 28-02-2025, 15:57

Mk 10,13-16 - DATA: 1-3-2025.

13Ia sillnin fëmijët që të vinte dorën mbi ta, por nxënësit ua ndalonin.
14 Jezusit, kur i pa, i erdhi keq dhe u tha: “Lërini fëmijët të vijnë tek unë e mos i ndaloni; sepse atyre u përket Mbretëria e Hyjit! 15 Përnjëmend po ju them: kush nuk e pranon Mbretërinë e Hyjit porsi fëmija i vogël, nuk do të hyjë në të”.
16 Atëherë i përqafoi fëmijët dhe i bekoi duke vënë duart mbi ta.

Sa herë, përgjatë rrugës së jetës, humbasim aftësinë për të pasur zemrën tonë të lirë, të na habisim nga gjëra të thjeshta, të duam pa llogaritje? Megjithatë, nëse i shikojmë ato momente të fëmijërisë sonë, gjejmë një dhuratë të çmuar: atë spontanitet që na bëri të shikojmë botën me sy të mbushur me çudi, atë besim të pa rezerva që na bëri të ndihemi të sigurt dhe të mbrojtur. Këta nuk janë ndoshta përbërësit e një jete të shenjtë dhe të gëzuar. Jezusi na fton të kthejmë fëmijët jo sepse Ai dëshiron që ne të mbetemi naivë ose të papjekur, por sepse Ai dëshiron që zemra jonë të gjejë atë lehtësi, atë aftësi për të na braktisur në mirësinë e Atit, atë gëzim që mund të lindë sepse nuk kemi frikë apo rezervë. Nuk është e thjeshtë, e dimë: plagët e jetës, zhgënjimet dhe shqetësimet shpesh peshojnë rrugën tonë. Por Zoti na thërret që ta lëmë atë të kujdeset për këto barra, që të kthehemi të jetojmë me besim dhe liri. Ka një bukuri të veçantë në një jetë të jetuar me mirënjohje edhe për dhuratat e vogla të jetës. Dhe këtë Jezusi na mëson pikërisht me gjestin me të cilin ai pranoi me dashurie fëmijët, duke i marrë në krahët, duke i bekuar. Është sikur ai po na thoshte: “Edhe ti mund të jetosh kështu, mund të kthehesh të kesh një zemër të re, të lirë, plot gëzim”.
Le të frymëzohemi nga Ungjilli. Le t'i kërkojmë Zotit të na ndihmojë të gjejmë ata aspekte të bukur të rinisë sonë që kemi humbur, por që janë të domosdoshme që të jetojmë si fëmijë të Perëndisë. Dhe ndoshta, duke parë me sy të rinj, do të zbulojmë se sot mund të jemi të lumtur, sepse Ai është gjithmonë i gatshëm të na mirëpresë, ashtu siç bëri me ata fëmijë

**ninoenina** · 01-03-2025, 20:11

Lk. 6,39-45. DATA: E DIELA 2-3-2025.

39 U tha edhe shëmbëlltyrën:“A mund t’i prijë i verbëri të verbërit? A thua s’do të bien të dy në gropë? 40 Nuk është nxënësi më i aftë se mësuesi; por, çdo nxënës plotësisht i aftësuar, do të jetë si mësuesi i vet.
41 Po pse e shikon lëmishten në sy të vëllait tënd e nuk e sheh traun në syrin tënd?
42 Si mund t’i thuash vëllait tënd: ‘Vëlla, ndal ta heq lëmishtën, që ke në sy, ti që nuk e sheh traun në sy tënd? Shtiracak, nxirre më parë traun nga syri yt dhe atëherë do të shohësh qartë ta nxjerrësh lëmishten nga syri i vëllait tënd”.
43 Nuk ka pemë të mirë që jep fryt të keq, as pemë të keqe që jep fryt të mirë. 44 Çdo pemë njihet prej frytit të saj. Nuk mblidhen fiq nga murrizi as nuk vilet rrush nga ferra.
45 Njeriu i mirë nxjerr të mirën nga visari i mirë i zemrës së vet, njeriu i keq nxjerr të keqen nga visari i keq: sepse goja i qet çka i ka zemra”.

Fjala e Zotit të lavdëron ty ose Krishti Jezus na thotë të kujdesemi para së gjithash për shpirtin tonë, dhe pastaj përfundimisht mund të mendojmë edhe për korrigjimin e të tjerëve. Të çlirosh shpirtin tonë dhe ta bësh të pastër mund të duket, në shikim të parë, diçka egoiste, sikur të ishte vetëm për të mirën tonë. Por ndalo për një moment dhe reflekto: një zemër e lirë nga peshat si mëri, frika ose faji është një zemër që mund të dashurojë me të vërtetë. Është një zemër që jep pa kërkuar asgjë në këmbim. Në vend të kësaj, ne gjithmonë projektojmë jashtë, ne përpiqemi të përmirësojmë botën duke ndryshuar atë që na rrethon dhe duke shpresuar se të tjerët do të ndryshojnë. Bota është e keqe për shkak të të tjerëve. Por kur vendos të lësh të shkojë atë që të bllokon dhe e pastron shpirtin tënd, nuk po bën vetëm diçka për veten tënde. Ti je duke krijuar një hapësirë paqeje në brendësinë tënde që reflektohet në mënyrën se si jeton, flet dhe ndërvepron me të tjerët. Po bëhesh dritë për ata që të rrethojnë. Mos nënvlerëso fuqinë e një jete të thjeshtë dhe një shpirt të lirë. Një person që gjen paqe brenda vetes, frymëzon të tjerët të bëjnë të njëjtën gjë. Gjesti yt, sado i vogël që mund të duket, mund të kthehet në shpresë për ata që janë afër teje. Liro shpirtin tënd: nuk është egoizëm, është dashuri. Dashuria që rritet brenda teje dhe derdhet në botë, duke e transformuar atë. Fillo që sot. Ji i lirë. Bëhu i lehtë. Bëhu dashuri!

**ninoenina** · 02-03-2025, 15:58

Mk. 10,17 -27: DATA 3-3-2025.

17 Kur doli në rrugë, një njeri u lëshua me vrap, ra në gjunjë para tij dhe e pyeti:
“Mësues i mirë, çka duhet të bëj për të fituar Jetën e pasosur?” 18 Jezusi iu përgjigj:
“Pse më thua: i mirë? Askush s’është i mirë përveç Një Hyji të vetëm! 19 Urdhërimet i di: ‘Mos vra! Mos the kurorën! Mos vidh! Mos dëshmo rrejshëm! Mos bëj kurrfarë padrejtësie! Ndero babain tënd e nënën!’“
20 Ai iu përgjigj: “Mësues, të gjtha këto i kam zbatuar që prej rinisë sime.”
21 Atëherë Jezusi e shikoi ëmbël, i pëlqeu dhe i tha:
“Të mungon edhe një gjë: shko, shit çka ke, ndajua skamnorëve e do të kesh thesar në qiell; atëherë kthehu e eja pas meje!” 22 Djaloshi u prish kur e dëgjoi këtë fjalë e, i trishtuar, u largua, sepse kishte prona të shumta.
23 Jezusi, pasi e hodhi shikimin përreth, u tha nxënësve të vet:
“Sa vështirë do të hyjnë pasanikët në Mbretërinë e Hyjit!”
24 Nxënësit mbetën shtang të habitur prej këtyre fjalëve të tij. Por Jezusi foli përsëri dhe u tha:
“Bijtë e mi! Sa vështirë është të hyhet në Mbretërinë e Hyjit! 25Më lehtë është të përshkohet gamilja nëpër vrimë të gjilpërës se të hyjë i pasuri në Mbretërinë e Hyjit!”
26 Nxënësit çuditeshin edhe më tepër dhe i thoshin njëri‑tjetrit:
“Atëherë kush do të mund të shëlbohet?”
27 Jezusi ua nguli sytë dhe tha:
“Sa për njerëz, njëmend, është punë që s’bëhet, por jo për Hyjin, Hyji mund të bëjë gjithçka.”

Një njeri vrapon për të takuar Jezusin, i etur për të ditur se çfarë të bëjë për të marrë jetën e përjetshme. Është një moment sinqeriteti të madh: ky njeri, ndoshta i pasur, ka një jetë të urdhëruar dhe i mban urdhërimet. Megjithatë, Jezusi, duke e parë me dashuri, e sfidon atë të bëjë një hap tjetër: “Të mungon edhe një gjë: shko, shit çka ke, ndajua skamnorëve e do të kesh thesar në qiell; atëherë kthehu e eja pas meje!”. Por i riu po largohet i trishtuar, sepse ai zotëronte shumë pasuri. Kjo skenë na fton të reflektojmë mbi sinqeritetin e dëshirës sonë për të ndjekur Jezusin. Le të pyesim veten: A jam me të vërtetë duke kërkuar Jezusin, apo jam duke kërkuar diçka për veten time nëpërmjet tij? Të ndjekësh Jezusin nuk është një titull për të treguar, as një mjet për të dalë midis njerëzve. Nuk mund të jetë thjesht një formalitet. Jezusi na kërkon shumë më tepër: Ai na kërkon dhuratën e plotë të vetes sonë.
Kjo dhuratë nuk ka të bëjë vetëm me të mirat materiale, por për sigurinë tonë, projektet tona dhe imazhin tonë të vetes. Të ndjekësh Jezusin do të thotë të kesh kurajë të besosh Atë, të heqësh dorë nga ajo që na mban, të zbulosh se çdo gjë është e mundur me Perëndinë (Mk 10,27). Mund të pyesim veten: Çfarë është në jetën time që nuk mund të largohem? Çfarë jam sulmuar që më pengon të jem plotësisht i lirë të ndjek Zotin? Jezusi nuk na kërkon të heqim dorë që të na privojë, por të na japë diçka pafundësisht më të madhe: një zemër të lirë, e aftë për të dashur pa rezerva. Ashtu si i riu i pasur, edhe ne jemi para thirrjes së tij. Do të jetë një zgjedhje e vështirë, por me hirin e Perëndisë mund ta bëjmë atë.
Zot, na ndihmo të kuptojmë vlerën e thirrjes tënde. Na bëj të aftë të lëmë të ikim nga ajo që na mban, të na japë plotësisht Ty dhe të zbulojmë gëzimin e ndjekjes tënde me një zemër të lirë.

**ninoenina** · 03-03-2025, 13:50

Mk.10,28-31 DATA 4-3-2025.

28 Atëherë Pjetri mori fjalën e i tha:
“Ja, ne lamë çdo gjë e erdhëm pas teje.”
29 Jezusi iu përgjigj:
“Për të vërtetë po ju them: s’mund të ketë asnjë njeri që la për shkak timin e për shkak të Ungjillit shtëpinë, ose vëllezërit, ose motrat, ose nënën, ose babain, ose fëmijët, ose arat 30 e të mos marrë tani në këtë botë, edhe pse me salvime ‑ njëqind herë aq shtëpi, vëllezër, motra, nëna, fëmijë e ara ‑ e në botën e ardhshme Jetën e pasosur.
31 Shumë nga ata që janë të parët do të jenë të sprasmët, ndërsa shumë të sprasmë do të jenë të parët.”

Pjetri i thotë Jezusit: Ja, ne kemi lënë gjithçka dhe të kemi ndjekur. Jezusi përgjigjet me fjalë që na bëjnë të mendojmë: Kush ka lënë diçka për shkakun tim dhe Ungjillin do të marrë njëqind herë më shumë. Këto fjalë na kujtojnë se kur zgjedhim Perëndinë, Ai nuk na harron. Sa herë e kemi gjetur veten duke hequr dorë nga diçka për dashurinë e Perëndisë? Ndoshta kemi lënë zakonet, sigurinë apo njerëzit, sepse ne e ndjemë se nuk ishin të mira për ne. Por, çdo herë, Zoti na befasoi me diçka më të madhe: marrëdhënie të reja, përvoja që na pasuruan, momente gëzimi të thellë. Në kohë të vështira, ai nuk na la vetëm. Duke parë mbrapa, mund të shohim se sa herë e kemi ndjerë praninë e tij, ndoshta përmes një miku, një buzëqeshje apo një situate që dukej e pashpresë, por e zgjidhur.
Shpesh përqendrohemi në atë që na mungon, por Ungjilli na fton të shikojmë gjithçka që kemi marrë me sy të rinj. Zoti nuk na kërkon të lëmë diçka, pa na dhënë shumë më tepër në këmbim. Ai është një Atë që dëshiron të na japë më të mirën, edhe kur ne nuk e kuptojmë atë në fillim. Zot, faleminderit për të gjitha kohët që na kërkove të besojmë. Faleminderit për gjithçka që na dhe në këmbim, edhe kur nuk e prisnim. Na ndihmo të shohim dhuratat e tua në jetën tonë dhe të jetojmë me mirënjohje. Dhe ne ju themi faleminderit, me zemër të sinqertë.

**ninoenina** · 06-03-2025, 01:12

Mt 6,1-6.16-18 DATA: 6-3-2025.

1 “Ruajuni të mos i bëni veprat tuaja të mira në sy të njerëzve për t’u parë prej tyre! Përndryshe nuk do të keni farë shpërblimi te Ati juaj që është në qiell.
2 Prandaj, kur të ndash lëmoshë, mos i bjer borisë para vetes, siç bëjnë shtiracakët në sinagoga dhe në rrugë të madhe për t’u nderuar prej njerëzve. Për të vërtetë po ju them: u ndanë me atë shpërblim! 3 Ndërsa ti, kur të bësh lëmoshë, të mos dijë e majta çfarë bën e djathta, që lëmosha jote të jetë e fshehtë, 4 e Ati yt që sheh në fshehtësi, do ta shpërblejë.”
5 “Kur të luteni, mos bëni si shtiracakët, të cilëve u pëlqen të luten në këmbë në sinagoga dhe në sheshe të rrugëve, që t’i shohin njerëzit. Përnjëmend po ju them: u ndanë veç me atë shpërblim! 6 Ndërsa ti, kur të lutesh, hyr në dhomën tënde, mbylle pas vetes derën e lutju Atit tënd që është në fshehtësi; e Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë.
16 “Edhe kur të agjëroni, mos u mërrolni porsi shtiracakët, të cilët marrin një hije të rëndë në fytyrë për t’u treguar njerëzve se agjërojnë: përnjëmend po ju them: u ndanë veç me atë shpërblim! 17 Ti, përkundrazi, kur të agjërosh, përeroje kokën tënde dhe laje fytyrën tënde, 18 që të mos e vënë re njerëzit se po agjëron, por Ati yt, që është në fshehtësi. Ati yt që sheh në fshehtësi, do të të shpërblejë.”

Jezusi na fton ta jetojmë besimin tonë me autenticitet, pa u shqetësuar se duhet të dukeshim të drejtë në sytë e të tjerëve. Kur na thotë të mos praktikojmë drejtësinë tonë që njerëzit të admirojnë, ai po na flet për diçka të thellë: marrëdhënia jonë me Perëndinë nuk ka nevojë për ndriçim, por për sinqeritet. Sa herë, në jetën e përditshme, a jemi të kushtëzuar nga gjykimi i të tjerëve? Ndoshta bëjmë diçka të mirë, por pastaj ndjejmë nevojën për ta bërë atë të njohur, për të marrë një kompliment. Natyrisht, është njerëzore, por Jezusi na mëson se vlera e asaj që bëjmë nuk është në duartrokitjet që marrim, por në dashurinë me të cilën e bëjmë. Të kujdesesh për brendësinë tonë do të thotë t'i bësh vend Perëndisë në zemrat tona, të mësosh të kultivosh ata momente heshtjeje dhe të dëgjosh në të cilat mund ta takosh me të vërtetë. Nuk është gjithmonë e lehtë. Rezistenca vjen: gjithmonë ka diçka më urgjente për të bërë, ose ndonjë mendim që na shqetëson. Dhe pastaj ka lajka: dëshira për t'u vlerësuar, frika për t'u gjykuar. Por Jezusi na inkurajon të shkojmë më tej, të mos na lejojmë të ndalojmë nga këto gjëra. Mendo sa çliruese është të dish se Zoti na sheh në fshehtësi dhe se Ai i njeh zemrat tona. Nuk kemi nevojë t'i provojmë asgjë askujt. Veprat e mira, lutja, madje edhe agjërimi... nuk janë shfaqje të organizuara, por gjeste dashurie, të vërteta dhe të thjeshta, të bëra për Të dhe Atë.
Kështu jetojmë: pa frikë nga gjykimi i të tjerëve, pa kërkuar miratim. Ne mësojmë të gjejmë gëzim në gjestet e vogla të fshehura, në të mirën e bërë për shijen e dashurisë, në besnikëri ndaj gjërave të përditshme. Këtu rritemi, që t'i afrohemi Perëndisë, që të bëhemi autentik. Dhe kur ndjejmë rezistencën ose lajkatimin që trokasin në derën e zemrave tona, mund të lutemi kështu: “Ati, më mëso të jetoj me autenticitet. Më ndihmo të jem e vërtetë para Teje, gjeje forcën për të dashur pa kërkuar njohje dhe shërblim, duke besuar shikimin tënd që sheh në fshehtësi. Më jep lirinë të rritem çdo ditë në dritën dhe paqen tënde.

**ninoenina** · 06-03-2025, 13:46

Mt 9,14-15 DATA 7-3-2025.

14 Atëherë iu afruan nxënësit e Gjonit e i thanë:
“Përse ne dhe farisenjtë agjërojmë shpesh, kurse nxënësit e tu nuk agjërojnë?”
15 Jezusi u përgjigj:
“A është e mundur të mbajnë zi dasmorët derisa të jetë me ta dhëndri? Por, do të vijë koha, kur do t’ua rrëmbejnë dhëndrin. Atëherë edhe ata do të agjërojnë.

Dishepujt e Gjonit e pyesin Jezusin pse nuk e agjërojnë dishepujt e tij. Jezusi përgjigjet se agjërimi ka kuptim në kohë largësie prej Tij, jo kur ai Jezusi është i pranishëm. Me këtë, ai na mëson se sakrificat dhe heqja dorë kurrë nuk kanë një kuptin në vetveten, një qëllim në vetvete, por mund tëë jenë një mënyrë për t'iu afruar Perëndisë, veçanërisht në kohët kur prania e tij duket larg. Le të mendojmë për paraqitjet e Zojes Mari në Fatima.

Ajo u kërkoi tre fëmijëve të ofrojnë sakrifica për mëkatarët dhe të riparojnë të keqen e botës. Këta fëmijë, madje të vegjël, kanë kuptuar se edhe gjërat më të thjeshta, të tilla si një agjërim i vogël apo si një vuajtje e vogel, mund t'i ofrohen Zotit nëpërmjet dashurisë. Çdo heqje dorë prej tyre ishte një lutje konkrete, një mënyrë për të thënë: “Jezus, kjo është për ty dhe për ata që kanë më shumë nevojë për të.
Edhe ne mund të bëjmë të njëjtën gjë në jetën e përditshme. Një problem në punë, një ditë e rëndë, ose një punë e vështirë me të cilën përballemi… çdo gjë mund të bëhet një ofertë për Perëndinë. Nuk ka nevojë të kërkojmë sakrifica të mëdha, thjesht transformojmë atë që jetojmë në një gjest dashurie. Mund të themi, Jezus, kjo përpjekje është për ty, për njerëzit që vuajnë ose për ata që janë larguar prej Teje. Zoja jonë nga Fatima na kërkoi pikërisht këtë: t'i ofrojmë Zotit me zemrat tona vështirësitë tona, duke i transformuar ato në diçka të bukur dhe të dobishme. Nuk është një barrë, por një mënyrë për t'u ndjerë pranë Jezusit dhe për të ndihmuar të tjerët.

**ninoenina** · 10-03-2025, 13:34

Mt. 6,7-15. DATA: 11 – 3 - 2025.

7 E kur të luteni, mos e teproni me fjalë të kota porsi paganët: ata mendojnë se do t’u plotësohet lutja nëse thonë shumë fjalë. 8 Mos bëni si ata, sepse Ati juaj e di mirë se për çka keni nevojë para se t’i luteni.
9 Prandaj lutuni kështu:
Ati ynë që je në qiell,
u shenjtëroftë Emri yt!
10 Ardhtë Mbretëria jote!
U bëftë vullneti yt
si në qiell ashtu në tokë!
11 Bukën tonë të përditshmen na e jep sot!
12 Na i fal fajet tona,
si i falim ne fajtorët tanë!
13 E mos na lër të biem në tundim,
por na shpëto nga i Keqi!
14 Vërtet, në qoftë se ju ua falni njerëzve gabimet e tyre, edhe Ati juaj qiellor do t’jua falë juve; 15 por, nëse ju nuk ua falni njerëzve gabimet e tyre, as Ati juaj qiellor nuk do t’jua falë juve gabimet tuaja.”

Kur lutemi, sa shpesh shqetësohemi për fjalët? Ne mendojmë, "A po them gjërat e duhura? A jam mjaft i thellë apo elokuent?" Megjithatë, Jezusi na mëson se shumë fjalë nuk janë të nevojshme përkundrazi, ai na fton në një lutje të thjeshtë e të vërtetë që vjen nga zemra. Nuk është çështje sasie, por cilësie. Është si të flasim me një mik të besuar, dikë që na njeh nga brenda.
Ati ynë, që na dha Jezusi, është më shumë se një lutje e thjeshtë për t'u recituar: është një shkollë e jetës. Çdo frazë është një çelës për të hyrë në një marrëdhënie me Perëndinë Kur themi "Ati ynë", kujtojmë se nuk jemi vetëm, se jemi pjesë e një familjeje. Ekziston një lidhje që na bashkon me të tjerët dhe me Zotin. Kjo na jep forcë, veçanërisht në momentet kur ndihemi të humbur ose të dekurajuar.
Dhe pastaj, "u shenjtëroftë emri yt". Është një ftesë për të vënë Zotin në qendër, për të kërkuar që prania e tij të ndriçojë jetën tonë. A nuk është kjo ajo që ne vërtet duam? Të udhëhiqemi, të gjejmë kuptimin? Kërkojmë mbretërinë e tij, paqen, drejtësinë e tij. Dhe po, kërkojmë edhe bukë, por jo vetëm për trupin: bukën e shpirtit, të ngushëllimit, të shpresës.
Dhe kur arrijmë te falja, ndoshta ndiejmë pak nyjë brenda. Të falësh nuk është e lehtë, këtë e dimë të gjithë. Megjithatë, kur hapemi ndaj faljes, gjejmë një liri që nuk e kishim menduar kurrë të mundshme. Është si të lëshojmë një peshë të panevojshme që e kemi mbajtur për një kohë të gjatë.
Pra, sot mund të përpiqemi të lutemi me thjeshtësi. Nuk ka nevojë për fjalime të mëdha, thjesht thuaj: "Zot, unë jam këtu. Faleminderit për atë që jam dhe për atë që bën në jetën time. Më udhëzo, më ndihmo të bëj vullnetin tënd. Dhe më jep një zemër të aftë për të dashur dhe për të falur."
Të lutesh është të kthehesh në shtëpi, të gjesh veten në një përqafim. Mos kini frikë të hapni zemrën tuaj: Zoti nuk pret asgjë tjetër.

Tema: Komenti i ungjillit

Funksionet e Temës

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Për: Komenti i ungjillit

Tema të Ngjashme

Komenti juaj per kete foto te ministrit Tahiri.

Joautenticteti i ungjillit

Komenti i librit Medarixhus-Salikin nga Muhamed Husejn Jakubi

Komenti i Sures Jasin?

Komenti per prezervativet, Facebook kunder Papes

Regullat e Postimit

Projekti Albasoul

Komuniteti i Forumit

Rreth Nesh

Kërko

Krijoni Kontakt