Komenti i ungjillit

[ninoenina]

12-8-2022 – E PREMTE E JAVËS 19 VITI 2.

Shën Jeanne-Françoise de Chantal, regultare.

Vizioni hyjnor i dashurisë bashkëshortore.

UNGJILLI: Mt. 19, 3-12.

3 Atëherë iu paraqitën disa farisenj dhe, me qëllim që ta sprovonin, e pyetën: “A është e lejueshme ta lëshojë burri gruan për ndonjë arsye?”
4 Jezusi iu përgjigj: “A nuk keni lexuar: Krijuesi, kur i krijoi në fillim i krijoi mashkull e femër
5 e tha: ‘Për këtë arsye njeriu do ta lërë babain e nënën e vet e do të jetojë me gruan e vet e të dy do të jenë vetëm një trup?’
6 Kështu ata nuk janë më dy, por një trup i vetëm. Prandaj: çka Hyji bashkoi, njeriu të mos e ndajë!”
7 Por ata vijuan: “E përse atëherë Moisiu urdhëroi ‘të jepet letërndarja e të lëshohet?’“
8 Ai u përgjigj: “Moisiu ju lejoi t’i ndani gratë tuaja për shkak të karakterit tuaj të pagdhendur. Por në fillim nuk ka qenë ashtu.
9 Kurse unë po ju them: Kush e lëshon gruan e vet ‑ përveç në rast të fëlligështisë ‑ e martohet me një tjetër grua, bën kurorëthyerje; po edhe ai që martohet me gruan e ndarë, bën kurorëthyerje.” 10 Nxënësit i thanë: “Nëse qenka e tillë gjendja e burrit ndaj gruas, atëherë është më mirë të mos martohet njeriu!”
11 Ai u përgjigj: “S’e kuptojnë të gjithë këtë fjalë, por vetëm ata që e morën dhuratë këtë kuptim.
12 Sepse, ka njerëz që janë që nga barku i nënës të paaftë për martesë, ka edhe nga ata që njerëzit i bënë të paaftë për martesë dhe ka nga ata që i bien mohit martesës për dashuri të Mbretërisë së qiellit. Kush mund ta kuptojë, le ta kuptojë!”



MEDITIM


Eja, Shpirt i Shenjtë, Shpirt i së vërtetës, dhe na drejto në gjithë të vërtetën, për të kuptuar dhe marrë risinë e Fjalës sate.
Zot, Fjala jote më zbuloftë vizionin tënd të dashurisë!


1 “Por në fillim nuk ka qenë ashtu”.

Pyetja e farisenjve u bë në kontekstin e një diskutimi rabinik të arsyeve të vlefshme për divorc.
Ata nuk e pyesin Krishtin nëse lejohet divorci – gjë që tashmë ishte pranuar nga të gjithë –
por nëse lejohet “për çfarëdo arsye”.
Ndërsa disa e pranonin pa problem, të tjerë specifikuan se ishte autorizuar vetëm për një arsye serioze. Në cilën anë, pra, do të pozicionohet ky mjeshtër i ri? Pra, mund të imagjinojmë tronditjen që duhet të ketë shkaktuar përgjigja e Krishtit. Ai nuk e lejon veten të mbetet në kurthin e vogël të diskutimeve tona për ato që duken të vetmet mundësi realiste.
Ai sfidon supozimet tona dhe, nëpërmjet Fjalës së tij, ripërtërin shpresën tonë.
Kush nuk e ka ëndërruar kurrë dashurinë e pastër, totale dhe të përjetshme?
Por kush nuk është zhgënjyer nga realiteti i dashurisë së tij të vogël dhe të lënduar?
Megjithatë, përballë zhgënjimit tonë, Krishti na fton të shikojmë përsëri lart dhe të besojmë në atë dashuri të pastër totale e përjetshme,
ai nuk lëjon të supozohet se ëndrra jonë është thjesht një utopi.
Po, zemra jonë është e vështirë, por ai na jep mundësinë të duam me një zemër të re,
një zemër prej mishi. Dashuria është e mundur sepse Zoti është dashuri. Në të ne mund të duam.


2 “Çka Hyji bashkoi, njeriu të mos e ndajë!”

Jemi mësuar ta shohim martesën si një kontratë, si një vendim të lirë mes dy njerëzve që duan të jetojnë bashkë.
Dhe divorci ndjek lehtësisht këtë logjikë: nëse bashkimi ynë bazohet në vendimin tonë, a nuk mund të vendosim edhe ne të ndahemi?
Por, në logjikën e Jezusit, nuk janë burri dhe gruaja ata që arrijnë bashkimin, por vetë Zoti.
Është Perëndia që e bën burrin dhe gruan një mish të vetëm.
Në të vërtetë, ne zbulojmë seksualitetin e gdhendur në trupin tonë, si një dhuratë që nuk e kemi zgjedhur,
por që e kemi marrë nga Zoti: “A nuk keni lexuar: Krijuesi, kur i krijoi në fillim i krijoi mashkull e femër"
Ky dimension i lindur seksual na tregon se jemi krijuar për njëri-tjetrin,
se jeta jonë është e thirrur për të marrë dhuratën e tjetrit dhe për të dhënë veten për tjetrin.
Kështu, kur i përgjigjemi lirisht kësaj dispozite hyjnore të shkruar në ne,
futemi në logjikën hyjnore të dhuratës, me anë të së cilës dhurata ime ndaj tjetrit bëhet dhurata që Zoti i bën tjetrit.
Kur themi: “Të jap veten”, themi edhe: “Unë jam një dhuratë që të jep Zoti”.
Përmes meje, është Zoti që të do. Misteri i madh i dashurisë hyjnore i maskuar si dashuri njerëzore!
Madhështia e dashurisë njerëzore, e thirrur për të pasqyruar dashurinë hyjnore!
Zoti është dashuria e përjetshme. Dashuria bashkëshortore është një pashqyre e dashurisë së Zotit,
na zbulon vlerën e fuqisë së dashurisë së Zotit.
Që të gjithë kuptojnë që dashuria hyjinore, nuk na mëson vetëm të duam, por na hap mundësi të duam si Zoti.
O Zot, ma shëro zemrën. Plagët e një dashurie të zhgënjyer e bëjnë atë të mbyllet në vetvete dhe të braktisë dashurinë.
Gjallëroje shpresën në dashuri! Mos më lejo të ndaloj së besuari se je ti që dashuron nëpërmjet meje, përballë vogëlsisë së dashurisë sime!

[ninoenina]

13-8-2022 – E SHTUNË E JAVËS 19, VITI 2.

Mbretëria e Hyjit dhe fëmijët.

UNGJILLI: Mt. 19, 13-15.

13 Atëherë i sollën disa fëmijë të vegjël që t’i bekonte e të lutej mbi ta; porse nxënësit u bërtisnin.
14 Atëherë Jezusi u tha: “Lërini fëmijët e mos ua ndaloni të vijnë tek unë! Sepse atyre që janë si këta u përket Mbretëria e qiellit”.
15 E, pasi i bekoi, u largua prej andej.


MEDITIM

Zot, virtyti i thjeshtësisë është i nevojshëm në jetën shpirtërore. Bëj, o Zot, që zemra ime të mbetet zemra e një fëmije që di të flasë me një baba të dashur me besim të plotë.


Imazhi i fëmijëve shpesh jepet për të treguar nevojën për një besim e një dashuri të thjeshtë dhe rrezatues.
Është e qartë se Krishti nuk na kërkon të mbetemi fëmijë përjetësisht, sepse kjo do të ishte një mungesë e vërtetë pjekurie;
por bëhet fjalë për t'u përngjasuar. Ka shumë fusha ku fëmijët mund të na frymëzojnë dhe të na japin shembull.
Kemi në letërsinë franceze një kryevepër të Antoine de Saint-Exupéry, Princi i Vogël, të cilin mund ta rilexojmë shpesh.
Gjithmonë ka bukuri të reja për të zbuluar atje.
Princi i Vogël është një figurë fëminore që formulon megjithatë të vërteta të mëdha.
Është e rëndësishme të theksohet edhe një herë se Krishti nuk lavdëron papjekurinë dhe aq më pak papërgjegjshmërinë.
Por ne të gjithë duhet të mësojmë nga thjeshtësia e fëmijëve dhe ndjenja e tyre e thellë e dashurisë.

“Të gjithë të rriturit fillimisht ishin fëmijë, por pak e mbajnë mend atë". na thotë Princi i Vogël.
Një fëmijë shpesh e ka këtë naivitet përballë jetës që e bën atë të prekshëm në injorancën e tij.
Fëmija në përgjithësi nuk është aq racional sa i rrituri dhe ai mbështetet shumë më tepër në përshtypjet dhe instinktin e tij.
Mund të vendoset një fëmijë në një fortesë të mbrojtur nga një ushtri e tërë,
por ai nuk do të ndihet aq i sigurt sa të jetë në krahët e dashur të nënës së tij.

Le të dëgjojmë sërish atë që Princi i Vogël ka për të na thënë:
“Të rriturve u pëlqejnë numrat. Kur takojnë një mik të ri, ata kurrë nuk pyesin për gjërat thelbësore.
Nuk të thonë kurrë: Cili është zëri i tij? Cilat janë lojërat e tij të preferuara? A mbledh ai fluturat? Por pyesin: sa vjeç është? Sa vëllezër ka? Sa fiton babai i tij? Vetëm atëherë ata mendojnë se e njohin atë. Nëse u thua të rriturve: pashë një shtëpi të bukur me tulla rozë, me barbarozë në dritare dhe pëllumba në çati (...) ata nuk mund ta imagjinojnë këtë shtëpi. Duhet t'u thuash atyre: pashë një shtëpi me vlerë njëqind mijë franga. Atëherë do të thonë: Sa e bukur!".

Ky racionalizim ekstrem na bën të harrojmë thelbësoren.

Është sërish Princi i Vogël ai që na e shpjegon këtë: “Shojmë mirë vetëm me zemër. Ajo që është thelbësore është e padukshme për syrin".
I krishteri duhet të mësojë ta dojë Krishtin e tij, që është veta unike thelbësore në jetën e tij e që nuk mund ta shohë.
Është besimi i thjeshtë, ai i fëmijëve, që duhet të mësojmë të jetojmë pak më shumë çdo ditë.

Zot, eja dhe ndrysho zemrën time. Besimi im nuk mund të jetë thjesht rezultat i një llogaritjeje matematikore.
Më jep një besim të gjallë që është një marrëdhënie personale e vërtetë me ty, si me një mik në të cilin kemi besim, një marrëdhënie e thjeshtë dhe e shëndetshme.

[ninoenina]

15-8-2022 – E HENA E JAVËS 20 – VITI C.


TË NGRITURIT E SHËN MARISË VIRGJER NË QIELL

Gjëra të mrekullueshmë bëri për mua Hyji i gjithpushtetshëm: e lartësoi shërbetorën e vet të përvuajtur.

UNGJILLI: Lk.1, 39-56.

39 Ndër ato ditë Maria u nis me nxitim për krahinën malore në një qytet të Judës.
40 Ajo hyri në shtëpinë e Zakarisë dhe e përshëndeti Elizabetën.
41 Tashti, Elizabetës, posa e dëgjoi përshëndetjen e Marisë, i kërceu foshnja në kraharor. Elizabeta u mbush me Shpirtin Shenjt
42 dhe brohoriti me zë të lartë:“Je më e bekuar se të gjitha gratë dhe i bekuar është fryti i kraharorit tënd!
43 Dhe, nga e pata fatin të vijë tek unë Nëna e Zotit tim?!
44 Ja, që, posa zëri i përshëndetjes sate arriti në veshët e mi, foshnja prej hareje kërceu në kraharorin tim.
45 E lumja ti që besove se do të plotësohet çka të qe thënë prej Zotit!”
46 Atëherë Maria tha:“Shpirti im e madhëron Zotin,
47 shpirti im me hare i brohorit Hyjit, Shëlbuesit tim,
48 sepse shikoi me pëlqim mbi shërbëtoren e vet të përvuajtur:
ja, që tani të gjitha breznitë do të më quajnë të lumtur,
49 sepse punë të mëdha bëri për mua Hyji i gjithëpushtetshëm
‑ i shenjtë është Emri i tij!

50 Mëshira e tij brezni më brezni
për ata që e druajnë.
51 E tregoi fuqinë e krahut të vet:
i hodhi poshtë qëllimet e krenarëve,
52 i rrëzoi princat prej froneve të tyre
e i lartësoi të përvuajturit.
53 Me të mira i mbushi ata që s’kishin ç’të hanë
e të pasurit i nisi duarthatë.
54 I ndihmoi Izraelit, shërbëtorit të vet,
duke e sjellë në mend mëshirën
55 ‑ si ua pati premtuar etërve tanë ‑
në të mirën e Abrahamit e të pasardhësve të tij në amshim.”
56 Maria ndenji me Elizabetën rreth tre muaj e atëherë u kthye në shtëpinë e vet.



MEDITIM.


O Zot, unë kam besim te Ti!

1 . Maria u nis me nxitim për krahinën malore …”.

Në këtë ditë kur Kisha kremton solemnitetin e Fjetjes së Shën Mërisë, e cila "në fund të jetës së saj tokësore u ngrit me trup e shpirt për lavdinë e Qiellit" (sipas përkufizimit të Papa Piut XII në vitin 1950), le të ndalemi për pak çaste në vargjet e para të Ungjillit: “Maria u nis me nxitim për krahinën malore në një qytet të Judës".
Sipas Ungjillit të Lukës, i cili supozohet të jetë ai që kishte mbledhur kujtimet e Marisë, ajo sapo ka mësuar një lajm sa të gëzueshëm aq edhe marramendës: ajo do të bëhet në mënyrë misterioze nëna e Shpëtimtarit, e Jezusit, Birit të Hyjit. Nëse rajoni, drejt të cilit ajo po shkon, është malor dhe i thatë, duket se Kalvari që do të kalojë me shpalljen e këtij lajmi, për Marinë në këtë moment është i pranishëm në mendjen e në zemrën e saj. Por asgjë nuk e ndal zemrën e kësaj gruaje që e di se është shumë e dashur, e prandaj e mbrojtur dhe e sigurt. E forcuar nga kjo siguri, "ajo u nis" dhe "me nxitim". Me guxim, mund të thuhet:"Çfarë më mëson jeta e Marisë për zemrën e Perëndisë?"


2 . “Tashti, Elizabetës, posa e dëgjoi përshëndetjen e Marisë, i kërceu foshnja në kraharor. Elizabeta u mbush me Shpirtin Shenjt, dhe brohoriti...

Maria, e mbrojtura nga Ati dhe e dashura e Atit, Maria, ajo që e di se kujt i ka besuar, Maria e guximshme që u nis pa zotëruar tashmë gjithçka në jetën e saj, i bën një vizitë kushërirës së saj Elizabet . Dhe thjesht prania e saj - por çfarë prania! sepse ajo është e banuar nga Zoti - ngjall te kushërira e saj një lëvizje e Shpirtit të Shenjtë: “Je më e bekuar se të gjitha gratë dhe i bekuar është fryti i kraharorit tënd”.
Nëse Maria u nis, Elizabeta mbeti e vëmendshme, e disponueshme, e pranishme dhe ajo mundi të merrte pak më shumë sqarime mbi misterin që po jetonte edhe ajo gjatë vizitës së paparalajmëruar të kushëjririt të saj. Përsëri, le t'i bëjmë vetes pyetjen: çfarë më mëson jeta e Marisë për zemrën e Perëndisë?

Të njëjtën pyetje i bëri vetes Papa Benedikti XVI gjatë festës së Zonjës së ngritur në qiell në vitin 2012 dhe ja çfarë na propozon: “Zoti na pret, nuk po ecim përpara drejt një asgjëjë, jemi të pritur. Zoti na pret dhe, duke shkuar në botën tjetër, gjejmë mirësinë e Nënës, gjejmë të dashurit tanë, gjejmë Dashurinë e përjetshme. Zoti na pret: ky është gëzimi i madh dhe shpresa e madhe që lind pikërisht nga kjo festë. Maria na viziton, ajo është gëzimi i jetës sonë dhe gëzimi është shpresa. (Homilia e Papa Benediktit XVI, Festa e Zonjës 2012).
Nëpërmjet pagëzimit, edhe ne jemi të dashur, të thirrur dhe të dërguar për një mision nga Ati. Na jep, Zot, të veprojmë, si Maria, me të njëjtin besim të guximshëm.

[ninoenina]

16-8-2022 . E MARTE E JAVËS 20 . VITI 2

Të lëmë gjithçka për shkak të emrit tënd!

UNGJILLI: Mt. 19, 23-30.

23 Atëherë Jezusi u tha nxënësve të vet: “Për të vërtetë po ju them: vështirë do të hyjë i pasuri në Mbretërinë e qiellit. Prapë po ju them: 24 Është më lehtë të përshkohet deveja nëpër vrimë të gjilpërës se i pasuri të hyjë në Mbretërinë e Hyjit.” 25 Nxënësit, kur i dëgjuan këto fjalë, u habitën së tepërmi dhe thoshin: “Vallë, atëherë, kush do të shpëtojë?” 26 Jezusi i shikoi dhe u tha: “Për njerëz është punë që s’bëhet, porse Hyji mund të bëjë gjithçka!” 27 Atëherë Pjetri mori fjalën dhe e pyeti: “Ja, ne lamë çdo gjë dhe erdhëm pas teje, çka, pra, do të fitojmë?” 28 Jezusi u tha: “Për të vërtetë po ju them: ju që erdhët pas meje, në ripërtëritje të botës ‑ kur Biri i njeriut të rrijë mbi fronin e lavdisë së vet ‑ edhe ju do të rrini mbi dymbëdhjetë frone dhe do të gjykoni dymbëdhjetë fiset e Izraelit. 29 Edhe kushdo që të lërë, për dashuri të emrit tim, shtëpi ose vëllezër, ose motra, ose babë ose nënë, ose grua ose fëmijë, ose ara, do të marrë njëqind për një dhe do të fitojë jetën e pasosur. 30 Shumë prej atyre që janë të parët, do të jenë të fundit, kurse shumë prej atyre të fundit do të jenë të parët”.


MEDITIM.


Zot, besoj se ti je Hyji i vetëm dhe i vërtetë. Unë besoj në praninë tënde në jetën time e që Shpirti Shenjt më udhëheq..
Mbaje zemrën time, Zot, në dashurisë tënde, që unë të dua si ti më do dhe të jap falas pa pritur asgjë në këmbim.

1 . “Për të vërtetë po ju them: vështirë do të hyjë i pasuri në Mbretërinë e qiellit”.
Ky Ungjill pason atë ku Jezusi i kërkoi të riut të pasur që t'ua jepte pasurinë e tij të varfërve dhe ta ndiqte atë. “Por, kur djaloshi e dëgjoi këtë fjalë, shkoi i trishtuar, sepse kishte pasuri të mëdha" (Mt 19:22). Ai ishte i lidhur me pasuritë e tij dhe për këtë arsye kishte humbur lirinë e tij të brendshme për t'iu përgjigjur thirrjes së Jezuit dhe për të hyrë në Mbretërinë e Hyjit. Pasuria është një dhuratë që Zoti ia jep njeriut në mënyrë që ai të hapë zemrën e tij dhe ta ndajë atë me ata që kanë nevojë për të. Pavarësisht nëse është pasuri materiale, intelktuale ose shpirtërore a e kuptoj se gjithçka më vjen nga Zoti dhe se nuk jam pronari i vërtetë? A jam i vetëdijshëm për ta vënë atë në shërbim të të afërmit tim?


2. “Ja, ne kemi lënë gjithçka për t'ju ndjekur: cila do të jetë pjesa jonë?” Është njerëzore të presim diçka në këmbim. Zot, më mëso të jap si bën edhe ti dhe të besoj në përmbushjen e Fjalës sate: “...Me atë masë që të matni, me atë do t’ju matet! Madje edhe do t’ju shtohet! Sepse, atij që ka, do t’i jepet më, e atij që s’ka, do t’i merret edhe çka ka” (Mk 4, 24-25).


3 . “Edhe kushdo që të lërë, për dashuri të emrit tim, shtëpi ose vëllezër, ose motra, ose babë ose nënë, ose grua ose fëmijë, ose ara, do të marrë njëqind për një dhe do të fitojë jetën e pasosur”. Faleminderit, Zot, për ata njerëz që kanë lënë gjithçka për shkak të emrit tënd, që të ndjekin dhe që jetojnë sipas providencës sate. Ata mbështeten vetëm tek ti.. Ata janë shkëputur nga gjithçka që ju të jeni në vendin e parë në jetën e tyre. Bota ka nevojë për këta njerëz që kanë shumë dashuri për të dhënë dhe që na lejojnë të të njohim. Faleminderit që u ktheve atyre njëqindfish dhe që u trashëgove atyre jetën e përjetshme. Jepu këtë hir edhe atyre që japin sipas mundësive të tyre.
Dëshira ime, Zot, është të veproj për lavdinë e emrit tënd dhe t'i vë talentet e mia në shërbimin tënd dhe të të afërmit tim. Ti që më thërret të të ndjek sipas aftësive dhe misionit tim, më jep guximin të të them po duke u mbështetur në hirin dhe premtimet e tua!

[ninoenina]

17-8-2022. E MERKURE E JAVËS 20 VITI 2.

“Vallë a duhet të jesh ti smirëzi pse jam unë i mirë?’”

UNGJILLI: Mt. 20, 1-16.

1”Mbretëria e qiellit është e ngjashme me atë zot shtëpie, i cili doli herët në mëngjes që të gjejë punëtorë për vreshtin e vet. 2 E, si u mor vesh me punëtorët me nga një denarë në ditë, i çoi në vreshtin e vet. 3 Pastaj doli edhe rreth orës tre, pa disa të tjerë duke ndenjur të papunë në treg 4 e u tha: ‘Shkoni edhe ju në vreshtin tim e do t’ju jap sa të jetë e drejtë.’ 5 Shkuan edhe ata. Prapë doli rreth orës gjashtë dhe orës nëntë e bëri ashtu. 6 Doli përsëri rreth orës njëmbëdhjetë, gjeti të tjerë që po rrinin të papunë dhe u tha: ‘Përse rrini këtu të papunë gjithë ditën?’ 7 Ata iu përgjigjën: ‘Sepse askush nuk na mori në punë.’ Ai u tha: ‘Shkoni edhe ju në vresht!’
8 Si u bë mbrëmje, i zoti i vreshtit i tha kujdestarit të vet: ‘Thirri punëtorët dhe jepu pagën ‑ fillo prej atyre të fundit e deri në të parët.’ 9 Erdhën kështu ata të të njëmbëdhjetës orë e morën secili nga një denar. 10 Kur erdhën të parët, menduan se do të merrnin më shumë. Por edhe ata morën nga një denar. 11 Duke e marrë i ankoheshin të zotit të shtëpisë12 e thoshin: ‘Këta të fundit punuan vetëm një orë e ti i barazove me ne që mbartëm mundin e ditës e vapën.’
13 E ai iu përgjigj njërit prej tyre: ‘Mik, s’po të bëj padrejtësi! A nuk u more vesh me mua për nga një denar? 14 Merr sa të përket e nisu! Unë dua t’i jap edhe këtij të fundit sa ty! 15 A nuk kam të drejtë të bëj me pasurinë time si më pëlqen mua? Vallë a duhet të jesh ti smirëzi pse jam unë i mirë?’
16 Kështu të fundit do të jenë të parët, e të parët të fundit!”


MEDITIM.

“Zoti është bariu im, asgjë nuk më mungon” (Ps 23, 1).

Më ndihmo të të shërbej, o Zot, Ati im. Nuk është gjithmonë e lehtë t'i shërbej ty. Më jep forcën të të ndjek dhe, për të vënë veten në shërbimin tënd.

Sapo kremtuam festën e Ngritjes së Zojës në qiell. Kjo festë na flet për realitetin e botës që do të vijë: do të zhytemi në realitetet e ardhshme. Le të mos e harrojmë qëllimin për të cilin jemi krijuar, të kemi miqësi me Hyjin tani dhe në parajsë. Hyrja në parajsë i përket të zotit të shtëpisë, Zotit Atë. Ai na kërkon një gjë, vetëm një: të veprojmë për të duke e përmbushur vullnetin e tij.
Perëndia më kërkon të punoj për Mbretërinë e tij, në vreshtin e tij, në shumë mënyra. Më takon mua të zbuloj pse kam qenë formuar në barkun e nënës sime. Misioni që Zoti mendoi për mua është fisnik, cilido qoftë ai.
Le të shqyrtojmë, të lutemi, të veprojmë për të mirën e Mbretërisë. Aty ku jemi, kemi mjetet për ta bërë Mbretërinë të funksionojë. Nëse Zoti më vuri në këtë situatë, kjo është sepse unë mund të bëj diçka për të. A e mendoj herë pas here? A është një lëvizje e vazhdueshme e shpirtit tim të dua të ndihmoj Atin në çdo moment të jetës sime ku jam?
Psalmi i sotëm më mëson se duke qëndruar në shtëpinë e Perëndisë, do të jem i lumtur. Më ndihmo të qëndroj atje, Mari, duke bërë vullnetin e atit tonë qiellor.

[ninoenina]

18-8-2022 E ENJTE E JAVËS 20 VITI 2.

“...këdo që të gjeni, thirreni në dasmë!”.

UNGJILLI: Mt. 22, 1-14.

1 Jezusi filloi prapë t’u flasë në shëmbëlltyra. Thoshte:
2 “Mbretëria e qiellit është e ngjashme me mbretin që bëri dasmë për djalin e vet.
3 Mbreti dërgoi shërbëtorët e vet për të grishur të ftuarit në dasmë. Por ata nuk deshën të vijnë.
4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: ‘Thuajini të ftuarve: gostinë e kam gati: i preva demat e mi e bagëtitë e majura! Gjthçka është gati! Ejani në dasmë!’
5 Por ata nuk ia vunë veshin e shkuan: kush në arën e vet e kush në tregti të vet.
6 Të tjerët, pastaj, i zunë shërbëtorët e tij, i munduan e i vranë.
7 Për këtë punë mbreti u zemërua, dërgoi ushtrinë e vet, i vrau ata gjakësorë dhe e dogji qytetin e tyre.
8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: ‘Dasma njëmend është gati, por të ftuarit nuk qenë të denjë.
9 Shkoni, pra, në udhëkryqe e, këdo që të gjeni, thirreni në dasmë!’
10 Shërbëtorët dolën nëpër udhë dhe i sollën të gjithë ata që gjetën: të mirë e të këqij. Kështu salloni i dasmës u mbush me të ftuar.
11 Atëherë hyri edhe mbreti për t’i parë të ftuarit. Vuri re aty njërin që s’e kishte veshur petkun e dasmës. I tha:
12 “Mik, si hyre këtu pa pasur petkun e dasmës?” Ai s’e çeli gojën.
13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: ‘Lidheni këmbësh e duarsh e hidheni jashtë në errësirë, ku do të jetë vaj e kërcëllim dhëmbësh!’
14 Sepse, shumë janë të grishur, por pak janë të zgjedhur.”


MEDITIM.
Zoti Jezus, unë bëj tani një radiografi të zemrës sime që t’i njoh shqetësimet e mia më dominuese dhe dëshirat e mia më të thella. Dhe bëj që të mos më largojnë nga ti, në të ardhmen: të lutem ma merr zemrën dhe ktheje! Më ço tek ti!
Zoti Jezus, shto dashurinë time për ty!

1 . Në shëmbëlltyrën e festës së dasmës, Jezusi dëshiron t'u tregojë farisenjve atë që është vërtet e rëndësishme. Qëllimi i jetës, e vetmja gjë që mund të kënaqë etjen time për lumturi, është qielli, jeta e përjetshme, bashkimi përfundimtar me Zotin. Është një lumturi kaq e pafund sa nuk mund ta imagjinoj. Më duhet të kaloj nëpër imazhe. Këtu, Krishti përshkruan parajsën në formën e një banketi dasme, një imazh të përdorur tashmë nga profetët: Imazhi i banketit ngjall festën më të bukur në të cilën mund të marrim pjesë. Ajo që Jezusi dëshiron të na thotë është se edhe ëndrrat tona më të mira, janë asgjë në krahasim me lumturinë e pamasë që Ati ka planifikuar për ne.
Shëmbëlltyra e festës së dasmës paraqet në mënyrë të njëpasnjëshme tre pengesa, tre qëndrime që mund të na pengojnë të marrim pjesë në këtë lumturi të pafund. Ne do t'i shqyrtojmë ato një nga një.
Pengesa e parë është fusha dhe tregtia, pra të mirat materiale mbi të cilat përqendrohet gjithë vëmendje. Nëse gjithçka për të cilën mendoj është rritja e numrit në llogarinë time bankare, ngjitja e shkallëve të suksesit profesional ose blerja e gjërave të reja që sapo kanë dalë, atëherë sado që të më ftojnë njerëzit në jetën e përjetshme, këto gjëra nuk do të më interesonin fare. Nëse jetoj për një kohë tëtër, nëse kaloj nga kënaqësia në kënaqësi, mund të jem indiferent ndaj zërit që më thërret drejt lumturisë së vërtetë. Nuk kam kohë të ndalem dhe të dëgjoj pëshpëritjen e butë që nga thellësia e zemrës më kujton se jam krijuar për diçka tjetër përveç kënaqësive mediokre të kësaj bote.
2 . Pengesa e dytë është frika. Kjo frikë shfaqet kur dëgjoj ftesën hyjnore për jetën e përjetshme, por e konsideroj një pushtim. Zëri i Zotit më prish planet, festën e tij e konsideroj si konkurrente, diçka që kundërshton lumturinë time. Frika ime për t'u shqetësuar mund të më shtyjë drejt dhunës, të kapë të dërguarit që më flasin nga qielli, t'i keqtrajtoj dhe t'i vras.
Çfarë duhet bërë në këtë rast? Shëmbëlltyra flet për "zemërimin" e mbretit, i cili dërgon trupat e tij për të djegur dhe gjakosur qytetet e armiqve të tij. Zemërimi i Zotit është acarimi i tij ndaj pengesave që i bllokojnë rrugën dashurisë së tij. Është dashuria e Zotit ajo që dëshiron të më mbushë me lumturi dhe që plotëson refuzimin tim kategorik. Ky është qëndrimi i Zotit kur më sheh të refuzoj festën e tij të shijshme për të më ushqyer me baltën e ulluqit. Zemërimi i Zotit ka vetëm një qëllim, të shembë muret, ekranet dhe perdet që kam vendosur për t'u izoluar prej tij.
3 . Pengesa e tretë është veshja. Nga të gjithë ata që hyjnë në sallën e banketit, i vetmi që hidhet jashtë është ai që nuk kishte rrobën e dasmës. Çfarë do të thotë kjo veshje? Dhe si ndodh që mes gjithë të varfërve që hasen në udhëkryq, ky njeri është i vetmi që privohet nga ajo? Nëse të gjithë të tjerët kanë një veshje dasme, ata ndoshta e kanë marrë nga vetë mbreti. Ai duhej t'u ofrojë një veshje të tillë kur hynin në dhomë. Në këtë rast, i ftuari pa rroba dasme me siguri e ka refuzuar në hyrje, ndoshta sepse mendonte se ishte veshur mirë.
Dhe une? A e konsideroj veten të veshur mjaft mirë që të mos kem nevojë për veshjen që Zoti dëshiron të më japë? A e konsideroj veten mjaft të përsosur, mjaft të drejtë, që të mos kem nevojë për përsosmërinë me të cilën Zoti dëshiron të më veshë? Por përpjekjet e mia do të jenë gjithmonë të pamjaftueshme. Ndërgjegjja ime gjithmonë do të përfundojë duke më dënuar mua. Mënyra e vetme për t'u bërë i përsosur është ta lë Krishtin të jetojë në mua. E vetmja veshje që më lejon të marr pjesë në festën e dasmës është vetë Jezu Krishti, të cilin duhet ta vesh. At Victor Sion kujton se “ne tundohemi vazhdimisht të mendojmë se fillimisht duhet të bëhemi të bukur dhe më pas të përpiqemi t'i paraqitemi Perëndisë, sepse bukurinë e vërtetë, atë të “Zemrës së Birit të tij”, e kemi. Ja çfarë shikon Ati kur na sheh duke ardhur me lecka në shpinë”. Nëse vishem Krishtin, nëse ia lë veten atij jetën time, atëherë Ati nuk i sheh më leckat e mjerimit tim, ai vetëm sheh Birin e vet Jezus në mua, dhe ai nuk mund të bëjë ndryshe veçse të më mirëpresë pranë tij.
Më ndihmo, o Zot Jezus! Të mira materiale dhe frika le të mos më pengojnë të marr rrobën e dasmës, jetën tënde hyjnore, në mua.

[ninoenina]

19-8-22022. E PREMTE E JAVËS 20 VITI 2.

“Duaje Zotin, Hyjin tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd e me gjithë mendjen tënde! E ‘Duaje të afërmin tënd porsi vetveten!”

UNGJILLI: Mt. 22, 34-40.

34 Farisenjtë, kur morën vesh se ua mbylli gojën saducenjve, u bashkuan
35 dhe njëri prej tyre [mësues Ligji], për ta vënë në provë, e pyeti:
36 “Mësues, cili është më i madhi urdhërim i Ligjit?”
37 Jezusi u përgjigj: “Duaje Zotin, Hyjin tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd e me gjithë mendjen tënde!
38 Ky është më i madhi dhe i pari urdhërim.
39 I dyti është i barabartë me të: ‘Duaje të afërmin tënd porsi vetveten!’
40 Në këto dy urdhërime varet i tërë Ligji dhe Profetët.”



MEDITIM.

O Zot, të ofroj gjithçka jam dhe kam për t’u shërbyer më mire vëllezërve të mi. Ma jep, o Zot, një zemët të re.
Në shkollë mësojmë të ndajmë, të dallojmë, të zbërthejmë. Kështu e kuptojmë botën materiale. Nëse kjo metodë rezulton të jetë efektshme për të kuptuar realitetin fizik, është një mënyrë krejt tjetër për realitetin shpirtëror. Jezusi na jep shembullin e kësaj duke pohuar se dashuria për Hyjin është e ngjashme me dashurinë për të afërmin. Tashmë e dimë për mend këtë fjalë, por nuk është aspak e qartë. Çfarë është e ngjashme midis këtyre dy urdhërimeve? Termi "porsi" mund të na referojë në tregimet e krijimit të burrit në Zanafilla: burri dhe gruaja janë bërë në ngjashmërinë e Hyjit. Ne jemi porsi Zoti. Ka një ngjashmëri familjare, sepse imazhin e tij e mbajmë brenda vetes. Zoti dhe njeriu janë njësoj.
Kur Jezusi na thotë të duam të afërmin tonë si veten tonë, ai pohon se ne fillimisht duhet ta duam veten: por kjo dashuri nuk është dashuria egoiste, që ne jemi thirrur përkundrazi ta luftojmë. Përkundrazi, është një ftesë për të dashur ngjashmërinë e Perëndisë që është brenda nesh, për ta respektuar atë dhe për ta nderuar atë. Jeta jonë ka vlerë të pafund, sepse ne mbajmë brenda nesh imazhin e Zotit.
Kështu, dashuria për Hyjin që na ka bërë në imazhin dhe shëmbëlltyrën e tij e që është në ne, e karakterizon dashurinë tonë për të afërmin që është vetë i ngjashëm me Perëndinë. Duke kuptuar se ne duhet ta duam të afërmin, sepse ai mbart imazhin e Zotit brenda vetes të tij, ashtu si në veten tonë, uniteti i jetës tonë gjen këtu një formulim të përsosur. Asnjë teprim, asnjë devijim nuk është i mundur nëse mendojmë se është gjithmonë Zoti ai që duam dhe kërkojmë, se ai është drejtpërdrejt i pranishëm tek ne, si në Eukaristinë, se ai është në të afërmin tonë, ose edhe se ai është në ne.
OZot, imazhi yt në mua dhe në të tjerët shihet me vështirësi për shkak të mekatit që e fshin imazhin tënd nga zemrat tona. Eja me hirin tend, për të rinovuar imazhin tend në ne dhe në të gjithë njerëzit.

[ninoenina]

20-8-2022 - E SHTUNË E JAVËS 20 VITI 2.

Qortime ndaj skribëve dhe farisenjve: hipokrizi dhe kotësi

Shën Bernardi, Abati dhe Doktor i Kishës

UNGJILLI: Mt. 23, 1-12.


1 Atëherë Jezusi i tha turmës dhe nxënësve të vet:
2 “Në katedrën e Moisiut ndenjën skribët e farisenjtë.
3 Pra, ju duhet t’i dëgjoni e të zbatoni gjithçka t’ju thonë, por mos bëni si bëjnë ata. Ata nuk veprojnë siç thonë.
4 Ata lidhin barrë të rënda që mezi mund të barten dhe ua ngarkojnë njerëzve në krahë, kurse vetë as me gisht nuk i luajnë.
5 Pastaj të gjitha veprat e veta i bëjnë me qëllim që t’i shohin njerëzit. Këndej i zgjerojnë filakteritë e veta dhe i zgjasin thekët.
6 Në gosti dëshirojnë kryet e vendit, në sinagoga vendet e para,
7 përshëndetjet në sheshe dhe të quhen prej njerëzve ‘rabbi’.
8 Ju mos lejoni t’ju quajnë rabbi, sepse vetëm njëri është Mësuesi juaj, kurse ju të gjithë jeni vëllezër.
9 Dhe përmbi tokë mos thirrni askënd Atë, sepse keni vetëm një Atë ‑ atë që është në qiell!
10 Gjithashtu mos lejoni t’ju quajnë udhëheqës ‑ sepse keni vetëm një Udhëheqës ‑ Krishtin!
11 Më i madhi ndër ju le të jetë shërbëtori juaj.
12 Sepse, kush krenohet, do të përvujtërohet e kush përvujtërohet do të lartësohet.

MEDITIM

“5 Shpresoj në ty, o Zot,
shpirti im shpreson në premtimin e tij.
6 E pret shpirti im Zotin
më tepër se rojtarët agimin.
7 Më tepër se rojtarët agimin
le të shpresojë Izraeli në Zotin!” (Ps. 130).
O Zot, bëj që të mund të të jap vendin e parë në jetën time.


Çfarë thotë teksti.

Në Izrael, në kohën e Jezusit, skribët, mësuesit e Ligjit, e farisenjtë luajtën një rol shumë të rëndësishëm: ata u mësuan besimtarëve të Izraelit Ligjin e vërtetë, Fjalën e frymëzuar hyjnisht Moisiut dhe profetëve. Fjala e tyre duhej të dëgjohej si fjala e lajmëtarëve të Fjalës së Perëndisë. Por, për fajin e tyre ose të dëgjuesve të tyre, disa prej tyre kishin marrë një rol tepër mbizotërues. Duke harruar misionin e tyre si lajmëtarë, disa kishin mundur të pretendonin se ishin mesazhi ose, më keq, vetë ligjvënësit. Jezusi na kujton se Zoti është unik, se askush nuk mund ta zërë vendin e tij. Apostujt dëgjuan Fjalën e tij dhe, pas tyre, martirët. Duke dëgjuar Krishtin, ata nuk donin të thërrisnin askënd tjetër "Zot". Kur Diokleciani i dha vetes titullin "Dominus et Deus" ("Zot dhe Hyji”), të krishterët e vërtetë heroikisht preferonin vdekjen më shumë se të pranonin një gënjeshtër të tillë. Le të lutemi për të gjithë ata që edhe sot janë gati të bëjnë sakrificat më të mëdha për ta vënë Zotin në vend të parë.


Çfarë i thotë teksti Kishës.

Askush nuk mund ta vendosë veten në vendin e Zotit. Çdo shoqëri ka nevojë për një organizatë dhe drejtues dhe vetë Krishti donte të vendoste në krye të Kishës së tij dymbëdhjetë apostujt, dymbëdhjetë kolonat, si dymbëdhjetë fiset e Izraelit: këto ndërmjetësime njerëzore janë "rele" të pranisë së Krishtit në komunitet, por nuk e zëvendësojnë atë:
" 5 Sepse,
Hyji është një i vetëm,
një i vetëm është edhe Ndërmjetësi mes Hyjit e njerëzve:
Njeriu ‑ Jezu Krishti" (1 Tm 2, 5)
Kur njerëzit vendosin një model tjetër në vendin e Krishtit, ata mund të arrijnë të prishin imazhin e tij, të harrojnë praninë e tij. Kur e quajmë dikë "Atë" ose "mesues", le të kujtojmë se e gjithë atësia jonë, e gjithë dituria jonë e gjithë autoriteti ynë rrjedhin nga atësia, dituria dhe autoriteti i Zotit.


Çfarë më thotë mua teksti

Përtej emrave që mund t'u atribuojmë priftërinjve, mësuesve ose njerëzve me autoritet në shoqëri ose në Kishë, Fjala e Krishtit mund të ndriçojë jetën tonë shpirtërore dhe të brendshme: aq shpesh i japim vetes titullin "Zoti dhe Hyji" i jetës tonë, kur i vetmi Zot është Krishti. Të jemi të krishterë do të thotë të mirëpresim t'i përkasim Jezu Krishtit. Ai që shpall me gojën e tij se Jezusi është Zot dhe që beson në zemër se Hyji Atë e ringjalli prej së vdekurish, ai është i shpëtuar, thotë Shën Pali (krh. Rom 10,9). Le të heqim dorë nga ajo që na jep vendin e parë, të quajmë veten “rabi, mësues , Atë”; le të rezervojmë kete vend për Zotin. Kështu do të fillojmë të jetojmë Ungjillin, që na propozohet sot.
O Zot, ardhtë mbretëria jote! Që të jesh i pari në jetën time, që ti përkas ty, që jeta ime të kalojë në shërbimin tënd le të jetë qellimi i vetëm i jetës time.

[ninoenina]

22-8-2022 /E HENE E JAVËS 21 VITI 2.


“Vaj për ju, udhëheqës të verbër”.

Festa e zojës Marie Mbretëresha.

UNGJILLI, Mt. 23, 13-22.

13 Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë, sepse ua mbyllni njerëzve derën e Mbretërisë së qiellit! Ju vetë nuk hyni as nuk i lini të hyjnë ata që duan të hyjnë![14]. 15 Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë, që kërkoni det e tokë për të fituar një proselit e, kur kthehet, e bëni bir të ferrit dy herë më të keq se veten!
16 Vaj për ju, udhëheqës të verbër, që thoni: ‘Nëse ndokush betohet me Tempull, ai betim s’detyron, por, nëse betohet me arin e Tempullit, atëherë e detyron betimi.’
18 Ju thoni edhe: ‘Kush betohet me lter s’detyron ai betim, porse, kush betohet me dhuratën që është mbi lter, atëherë e detyron betimi!’
19 Të verbër! Po çka është më e madhe: dhurata apo lteri që e shenjtëron dhuratën?
20 Tashti kush betohet me lter, betohet me të dhe me krejt çka ka në të!
21 Kush betohet me Tempull, betohet me të dhe me Atë që banon në të.
22 Kush betohet me Qiell, betohet me fronin e Hyjit dhe me Atë që rri në të



MEDITIM


"Unë do të zbuloj një sekret shenjtërie dhe lumturie. Nëse çdo ditë, për pesë minuta, di të heshtësh imagjinatën tënde, të mbyllësh sytë para gjërave të ndjeshme dhe veshët para të gjitha zhurmave të tokës për t'u kthyer te vetja, dhe atje, në shenjtëroren e shpirtit tënd të pagëzuar, ti po flet me atë Shpirt Hyjnor: O Shpirt Shenjt, shpirt i shpirtit tim, të adhuroj. Më ndriço, më udhëzo, më forco, më ngushëllo; më thuaj çfarë të bëj, më jep porositë e tua; Unë premtoj t'i nënshtrohem çdo gjëje që dëshiron nga unë dhe të pranoj çdo gjë që lejon të më ndodhë, thjesht më njofton vullnetin tënd. Amen” (Mons. Mercier.)


1. “Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë”

Jezusi nuk i qorton skribët dhe farisenjtë për njohjen e tyre – e cila ishte e madhe – për shkrimet dhe rregullat e ligjit, por pse nuk e bëjnë për ta praktikuar vetë, por veçanërisht për të fituar lavdinë e njerëzve, dhe për të shtyrë të tjerët që t'i praktikojnë. “Mos t’ju shkojë ndër mend se erdha për ta shlyer Ligjin ose Profetët! Jo, s’erdha të shlyej, por të përkryej. Për të vërtetë po ju them: derisa të jetë qielli e toka, asnjë germë dhe asnjë presje nuk do t’i hiqet Ligjit, por do të zbatohen të gjitha. Unë nuk erdha për ta shfuqizuar Ligjin, por për ta përmbushur atë” (Mt. 5,17-18) dhe kjo përmbushje kalon përmes kryqit dhe dhuratës së jetës së tij nga dashuria për ne.
A po përpiqem gjithashtu të kuptoj mësimet e Krishtit dhe të Kishës, urdhërimet, nga kjo perspektivë dashurie dhe lumturie?

2 Fatkeqësia që Jezusi u paralajmëroi farisenjve dhe skribëve nuk erdhi nga ndjekja e ligjit ose mësimi i tij, por vetëm nga fakti që e bëjnë vetëm për veten, për të fituar lavdinë personale. “(…) ju udhëtoni në det dhe në tokë për të bërë një të konvertuar të vetëm, dhe kur të ketë ndodhur, ju e bëni atë një njeri të dënuar në Gehena, dy herë më i keq se ju! »
Unë mund të reflektoj vetë për aktet që kryej: akte përkushtimi, pjesëmarrje në meshë, sakrifica, dëshmi, etj. Çfarë dashurie e Perëndisë banon në to? Çfarë dashurie për të tjerët? A kërkoj të bëj gjëra vetëm për lavdinë më të madhe të Perëndisë? Sa shpesh shkurajohem nga mungesa e pastërtisë së qëllimit në veprimet e mia? Në cilën fushë duhet të filloj të punoj më konkretisht për "pastërtinë e qëllimit"?

O Jezus,t, ti na besove nënës tënde: “Ja nëna jote" (Gj. 19,27). Në këtë ditë të festës së Maria Mbretëreshës, na ndihmo ta imitojmë atë dhe ta marrim si model përulësie, pastërtie dhe dhuratë.

[ninoenina]

23 – 8 – 2022 / E MARTE E JAVËS 21 / VITI 2.

Liria e bijve të Hyjit.

UNGJILLI: Mt. 23, 23-26.

23 Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë, që lani të dhjetën e mendrës, të murajës e të kimit, por lini pas dore atë që është më e rëndësishme në Ligj: drejtësinë, mëshirën e besnikërinë! Këtë është dashur ta bëni e nga ajo e para, s’është dashur të hiqni dorë.
24 Udhëheqës të verbër! Ju shtrydhni mushkonjën e kapërdini gamilen!
25 Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë, sepse pastroni anën e jashtme të gotës e të enës, ndërsa përbrenda janë plot rrëmbime e papërkormëri!
26 Farise i verbër! Pastroje më parë brendinë e gotës, që edhe përjashta të jetë e pastër!



MEDITIM.

“Frymëzo në mua, Shpirt Shenjt, që të jenë të shenjta mendimet e mia.
Më udhëzo, Shpirt Shenjt,, që veprat e mia të jenë të shenjta.
Më ngashënje mua, Shpirt Shenjt, që të jetë e shenjtë dashuria në mua.
Më jep forcën tënde, Shpirt Shenjt, që të ruaj në mua atë që është e shenjtë.
Më ruaj, Shpirt Senjt,, që të mos humbas kurrë shenjtërinë tënde në mua" (Shën Augustini).


1 “Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë”.
Ungjilli na zbulon Zemrën e Jezusit: çfarë i shkakton gëzimet, hidhërimet, shqetësimet dhe indinjatën e tij. “Është një çështje jo vetëm dhe jo thjesht e ndjekjes së shembullit të Jezusit, si diçka morale, por përfshirja e gjithë ekzistencës në mënyrën e tij të të menduarit dhe të vepruarit. Lutja duhet të çojë në një njohje dhe bashkim dashurie gjithnjë më të thellë me Jezusin, për të qenë në gjendje të mendosh, të veprosh dhe të duash si ai, në të dhe për të. Ushtrimi i kësaj, mësimi i ndjenjave të Jezusit, është mënyra e jetës së krishterë" (Benedikti XVI).
Fjala e Hyjit është pika në të cilën e takojmë Zotin. Na lejon ta mirëpresim, ta duam dhe ta kuptojmë me zemër. Sot Fjala e Hyjit na godet në një mënyrë radikale, të ashpër, që mund të na lëndojë. Ne jemi të ftuar ta mirëpresim atë në tërësinë e saj, ashtu siç na vjen, dhe ta duam me zemër në të njëjtën mënyrë që secili prej nesh duhet të dijë se jemi të mirëpritur, ashtu siç jemi, nga ata që na duan, e që e dinë se janë të dashur dhe të kuptuar me zemër.
Çfarë fshihet pas fjalëve të Krishtit? Çfarë zbuloj unë për këtë Jezus që më tërheq dhe më sfidon? A nuk po zbuloj një Zot dhe një njeri të pasionuar e të shenjt? Një njeri dhe një Zot që di të dallojë atë që është thelbësore nga ajo që nuk ka vlerë, që është fryti i rastit? Një njeri dhe një Zot që zgjedh t'i bashkohen gjërat thelbësore në jetë dhe që i jepet plotësisht asaj?

2 "Pastroje më parë brendinë e gotës, që edhe përjashta të jetë e pastër!"
Kjo Fjalë është çliruese, qetësuese; në të vërtetë, nuk është e jashtme ajo që do të përcaktojë nëse jam një person i pastër apo jo. Nuk janë rrethanat ato që do ta udhëheqin jetën time, as situatat e pafavorshme në të cilat jetoj, ato që do të vendosin se çfarë lloj personi jam dhe do të jem; as vështrimi i të tjerëve që do të më dënojnë. Jam i lirë përballë situatave të pafavorshme. Ky është, për më tepër, shembulli që na kanë dhënë kaq shumë njerëz të djeshëm dhe të sotëm, të cilët në mes të persekutimit apo dhunës, dinin të qëndronin të pastër në zemrat e tyre dhe dinin të ishin të lirë t'u falnin xhelatëve të tyre. Kështu mund të ndodhë edhe në jetën time të përditshme: në fakt, kur atmosfera familjare ose profesionale është e tensionuar, unë mund të vendos gjithmonë të qëndroj i qetë, dashamirës, të bekoj çdo person në zemrën time, të thërras mbi ta emrin e Jezusit; dhe atëherë manifestimet e mia të jashtme do të jenë pasqyrimi i kësaj lirie të brendshme.

" Pranoni t’ju mësoj unë që jam zemërbutë e i përvuajtur" (Mt. 11, 29).