Komenti i ungjillit

[ninoenina]

18-9-2021/E SHTUNË JAVA 24/UNGJILLI: Lk. 8, 4–15.


LUTJA: Ps 100.

2 Toka mbarë le t’i brohoritë Zotit,
shërbejini Zotit me hare,
dilni para tij me brohoritje!
3 Dijeni mirë se vetëm Zoti është Hyj:
Ai na krijoi e atij i përkasim:
jemi populli i tij dhe delet e kullosës së tij.
4 Hyni nëpër dyert e tija duke i dhënë lavd,
hyni në treme të tija e këndoni himne,
lavdërojeni e madhërojeni Emrin e tij!
5 Sepse i mirë është Zoti,
e amshuar dashuria e tij,
nga breznia në brezni besnikëria e tij.


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 8, 4–15.

4 Si u tubua turmë e madhe e popullit, që erdhën nga qytete të ndryshme tek ai, Jezusi foli në shëmbëlltyrë:
5 “Doli mbjellësi për të hedhur farën. E, ndërsa po hidhte farën, disa kokrra ranë pranë udhës: u shkelën dhe i hëngrën zogjtë e qiellit.
6 Disa të tjera ranë në gurishte; mbinë, por u thanë, sepse nuk kishte lagështinë.
7 Disa ranë në ferra; ferrat, duke u rritur bashkë me to, ua morën frymën.

8 Kurse disa të tjera ranë në tokë të mirë; mbinë e dhanë fryt njëqind fish”. Kur i tha këto fjalë, theksoi: “Kush ka veshë për të dëgjuar, le të dëgjojë!”
9 Nxënësit e tij e pyetën çka do të thotë ajo shëmbëlltyrë.
10 Ai iu përgjigj: “Ju e keni dhuratë dijen e mistereve të Mbretërisë së Hyjit, kurse të tjerëve u paraqitet vetëm në shëmbëlltyra, që: ‘Të shikojnë e të mos shohin, të dëgjojnë e të mos kuptojnë’“.
11 “Ky është vështrimi i shëmbëlltyrës së mbjellësit: Fara është fjala e Hyjit.
12 Ato ‘pranë udhës’, janë ata që e dëgjojnë fjalën, por pastaj u vjen djalli dhe ua nxjerr nga zemra fjalën, që të mos besojnë e të mos shëlbohen.
13 Ato ‘në gurishte’, janë ata që, kur e dëgjojnë Fjalën e pranojnë me gëzim, porse nuk kanë rrënjë: për disa kohë besojnë, por kur vjen koha e tundimit, e lënë fenë. 14 Ato ‘në ferra’, janë ata që e dëgjuan, por ende në udhë, ua zënë frymën kujdeset tokësore, pasuritë dhe kënaqësitë e jetës e nuk japin fryte të pjekura.
15 Ato ‘në tokë të mirë’, janë ata që e dëgjojnë Fjalën dhe e ruajnë në zemër të mirë e bujare dhe japin fryt me qëndrueshmëri.”



MEDITIMI.

KA shumë njerëz rreth Jezusit, njerëz që vijnë nga fshatrat e afërta dhe të largëta për ta dëgjuar. Kush e di nëse do ta ketë ndjerë zemrën e tij të dridhej, duke parë atë turmë, i vetëdijshëm për rolin e mbjellësit, që e shtynte të hedhëte fara me bollëk duke mos pasur para shysh shpenzimet, në një tokë pak a shumë mikpritëse dhe të përgatitura. Ndoshta ai imagjinoi se ato që tani ishin vetëm sytë dhe veshët e vëmendshëm, do të bëheshin fusha të plota me kallinj. Ai me siguri do t'i ketë duartrokitur me hare.
Vëmendja dhe dëgjimi janë hapi i parë. Ka shumë rreziqe në procesin që çon nga mbjellja në korrje: thatësia e tokës, djalli grabitqar që vjedh farën sepse ai do të donte vetëm tokë të shterpë dhe të djegur, veset dhe kënaqësitë e kësaj bote që pengojnë mbirjen e farës. Dëgjimi nuk është i mjaftueshëm: duhet përkushtim për tu ruajtur, kripërat e përulësisë, këmbënguljes dhe mirësisë që fekondojnë tokën. Duhet aftësia për të dalluar dhe zgjedhur të mirën, në ushtrimin e lirisë së plotë që Zoti na lë.
Fara teston tokën. Nga cili terren jam bërë?


VAZHDO MEDITIMIN.


Nuk mund të jemi të krishterë
nëse jemi mbjellës i luftës në familje,
në lagje, në vendin e punës.

Zoti na dhëntë Shpirtin Shenjt që të qëndrojmë në Të
dhe të na mësojë të duam me thjeshtësi,
e të mos bëjmë luftëra me të tjerët.
(Papa Françesku).

[ninoenina]

20-9-2021/E HËNË JAVA 25/UNGJILLI: Lk. 8, 16–18.

Shën Andrea Kim Taegon dhe shokët.

LUTJA: Ps 126.

3 Vërtet Zoti bëri për ne mrekulli
e zemrat na u mbushën me gëzim!
4 Ktheji, o Zot, robërit tanë
porsi përrenjtë e mesditës!
5 Ata që mbjellin me lot,
deh, le të korrin me gëzim!
6 Në të shkuar ecnin e qanin
duke mbartur farën për ta mbjellë,
kurse në kthim do të vijnë plot gëzim
duke mbartur dorëzat e veta.




LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 8, 16–18.

16 “Askush nuk e ndez dritëzën për ta vënë nën ndonjë enë ose për ta vënë nën shtrat, por e vë përmbi pishtar që ta shohin dritën ata që hyjnë.
17 Jo po, s’ka asgjë të fshehtë, që nuk do të zbulohet, as fshehtësi që nuk do të dihet e nuk do të dalë në dritë.
18 Prandaj kini kujdes si dëgjoni: sepse, kush ka, do t’i jepet më, kurse atij që nuk ka, do t’i merret edhe ajo pakicë që kujton se e ka”.

MEDITIMI.

Kini kujdes, u thotë Jezusi dishepujve të vet.. Ky këshillë kumbon sot në zemrën time me aspekte të ndryshme: “Veshtro gjithçka me kujdes, ji në djeni për situatën që përjeton, mos shiko prapa, prano gjithçka me dashuri e me falënderim". Ajo që ne nuk mund të shohim dhe kuptojmë sot, do të zbulohet. Ajo që duket e ndriçuar, do të jetë e errët, ashtu si ata shkopinjtë e lehtë me të cilët luanim në fëmijërinë tonë gjatë verës, të cilët të nesërmen në mëngjes u fikën dhe u hodhën tutje.
Kujdes, specifikon Jezusi, sepse duhet t'i kushtoheni dëgjimit. Për ta bërë këtë, ne duhet të decentralizohemi, përndryshe rrezikojmë të dëgjojmë në mënyrë selektive atë që na pëlqen dhe të heqim atë që nuk na pëlqen. Ne rrezikojmë të flasim për vetveten dhe të ndërtojmë për veten një pallat që do të zhduket sapo të ndizet drita e duhur.


VAZHDO MEDITIMIN.

O Zot Hyji, që në fillim ke thënë: "Le të behet drita",
- Le të gëzohen sytë tanë për të gjitha gjërat e bukura dhe le t’i shohin atoo ashtu siç i sheh ti.
Fjalë e Përjetshme e Atit, që erdhe në botë si dritë e vërtetë,
- Bëj që çdo njeri të të pranojë dhe ta shohë fytyrën tënde.
Jezus, Zot, që i ke dhënë shikimin njeriut të lindur të verbër,
- Bëj që vëllezërit dhe motrat që mendojnë se shohin,
por që janë të verbër, të të takojnë në rrugën e tyre.
Vëlla Jezus, që erdhe në botë
që kushdo që beson në ty të mos mbetet në errësirë,
- Bëj që drita e lajmit tënd të mirë, të përhapë pa ndërprerë nëpër tokë.
(Vëllazëria e Betanisë).

[ninoenina]

21-9-2021/E MARTE JAVA 25/ UNGJILLI: Mt. 9, 9–13.


LUTJA: Ps 18

8 I përsosur është Ligji i Zotit,
shpirtin përtërin;
për t’u besuar është Dëshmia e Zotit,
të miturve u jep dijen.
9 Urdhërimet e Zotit janë të drejta,
kënaqin zemrën;
urdhri i Zotit është i qartë,
dritë u jep syve.
10 E panjollë është frika e Zotit,
nuk ndërron në shekuj të shekujve;
gjyqet e Zotit janë të vërteta,
të gjitha njësoj të drejta.
11 Më të çmueshme se ari, se më i pastri ar, më të ëmbla se mjalti, se hoja që rrjedh mjaltë.

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 9, 9–13.

9 Jezusi, si shkoi prej andej, pa një njeri që quhej Maté, ndenjur në doganë. Jezusi i tha: “Eja pas meje!” Ai u ngrit dhe shkoi pas tij.
10 Dhe, kur më vonë, Jezusi u ul në tryezë në shtëpi, ja se ia behën shumë tagrambledhës e mëkatarë e u ulën në tryezë bashkë me Jezusin e me nxënësit e tij. 11 Farisenjtë kur e panë këtë, i pyetën nxënësit e tij: “Pse mësuesi juaj ha bukë me tagrambledhës e me mëkatarë?” 12 Jezusi, kur i dëgjoi, u përgjigj: “Mjeku nuk u duhet të shëndoshëve, por të sëmurëve! 13 Shkoni e mësoni çka do të thotë: ‘Më pëlqen mëshira e jo flia!’ Sepse unë nuk erdha të ftoj të drejtët, por mëkatarët.”

MEDITIMI.

Në dy fjali të para flitet për zgjedhjen më e rëndësishme në jetën e Mateut. Më shumë hapësirë i kushtohet përshkrimit të kontekstit në të cilin ndodh kjo sesa fjalëve të përdorura për thirrjen dhe përgjigjen. Ndoshta komunikimi jo verbal luajti rolin më të rëndësishëm. Nxitjes "Më ndiq!", Mateu u përgjigj me veprimin e ngritjes dhe ecjes:. nga tagrambledhësi u bë shërbëtor në dhjetë sekonda. Çfarë vështrimi duhet të ketë pasur Jezusi drejt tij, çfarë dhembshuri, çfarë gjeste dashurie dhe faljeje ... Nga ana tjetër, na çudit besimi i pamasë nga ana e Mateut, i cili zhvesh rrobat e atyre që kërkojnë dhe vesh menjëherë ato të atyre që u bëjnë veten dhuratë të tjerve pa kërkuar ndonjë kredit. Pyes veten se çfarë lëvizi në zemrën e tij para ardhjes së Jezusit, nga çfarë shqetësimesh u përhap, çfarë i motivoi veprimet e tij të përditshme. Çfarëdo që të ishte, në vështrimin e Jezusit, gjeti qendrën e saj dhe pajtimin e saj. Ai me siguri lexoi brenda atyre syve atë që u thirr të bëhej: i Shenjtë. Dhe, duke u ngritur, ai u përgjigj: Po.

VAZHDO MEDITIMIN.

Në rrugën që bëri ai,
ne të gjithë jemi nën vështrimin e Jezusit:
ai na shikon gjithmonë me dhembshuri,
na kërkon diçka,
ai na fal diçka dhe na jep një mision.
(Papa Françesku).

[ninoenina]

13-10-2021/E MERKURE JAVA 28/UNGJILLI: Lk, 11, 42–46.

LUTJA: Ps 62.

2 Vetëm në Hyjin pusho, shpirti im,
sepse prej tij vjen shpëtimi im.
3 Vetëm ai është qeta ime e shpëtimi im,
kështjella ime: më kurrë nuk do të trandem!
4 Deri kur do të suleni kundër një njeriu,
do ta rrëzoni të gjithë së bashku
si murin e prishur, si gardhin e thyer?
5 Synojnë ta rrëzojnë prej së larti,
kënaqësinë e gjejnë në gënjeshtër.
Me gojë bekojnë e me zemër mallkojnë.
6 Vetëm në Hyjin pusho, o shpirti im,
vetëm në të qëndron shpresa ime!
7 Vërtet vetëm Ai është Hyji im e shpëtimi im,
kështjella ime: më kurrë nuk do të trandem!



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk, 11, 42–46

42 Porse; vaj për ju, o farisenj që jepni të dhjetën e mendrës, të ryzës e të çdo barishteje, por e lini pas shpine drejtësinë dhe dashurinë e Hyjit! Këto të fundit është dashur të bëhen e ato të parat s’është dashur të lihen!
43 Vaj për ju farisenj, sepse jua ka ënda katedrën e parë në sinagoga dhe përshëndetjet në sheshe!
44 Të mjerët ju, sepse jeni porsi varret që nuk shihen e njerëzit, pa ditur, ecin mbi to!”
45 Atëherë një mësues i Ligjit i tha:
“Mësues, ti, duke folur kështu, po na fyen edhe ne!”
46 “Vaj edhe për ju, mësues të Ligjit ‑ iu përgjigj Jezusi ‑ sepse u ngarkoni njerëzve barrë që mezi mund të mbarten, ndërsa ju vetë as me gisht të dorës nuk i prekni!


MEDITIMI

Duke lexuar pjesën e parë të Ungjillit të sotëm na vjen në mendje vëllai më i madh i shëmbëlltyrës së babait të mëshirshëm që nuk dëshiron të humbasë vendin e parë: "Ja, unë të shërbej tash sa kohë e kurrë nuk e shkela asnjë urdhër tëndin. E ti kurrë s’më dhe as një edh të gostitem me miqtë e mi" (Lk.15,29).
Në fakt, nëse nuk e duam vëllain që bën gabime, sepse ai është i papërsosur si të gjithë njerëzit, ne e urrejmë Atin që fal vëllain tonë, birin e tij, sepse e do atë pafundësisht. Ne e urrejmë Atin dhe lëmë mënjanë drejtësinë dhe dashurinë e Perëndisë, si farisenjtë. Jezusi është kundër religjiozitetit që në praktikën e jashtme është i përsosur, sikur të na duhej të mbroheshim nga një Perëndi si gjykatës që ne kemi ndërtuar për veten tonë, një Perëndi që kërkon, i krijuar sipas imazhit tonë dhe jo anasjelltas.
Drejtësia e njerëzve është e ndryshme nga drejtësia e Perëndisë.Ligjvënësi është Hyji Atë dhe ligji i Tij është dashuria, Ai është dashuria. Ai është ligjvënësi dhe Ai është gjykatësi. Nuk ka ndarje e pushteteve kur bëhet fjalë për dashurinë e vërtetë.
Në pjesën e dytë të Ungjillit të sotëm Jezusi e trajton këtë temë teksa u drejtohet doktorëve të Ligjit. Ata kanë refuzuar drejtësinë dhe dashurinë e Zotit dhe ligjet e tyre bëhen barrë të padurueshme. Çfarë sfide e madhe për njerëzit për ta bërë drejtësinë të mëshirshëm, për t’i drejtuar ata që kanë gabuar drejt së mirës, pavarësisht nga rëndësia e gabimit!



VAZHDO MEDITIMIN.

Kur, i mbyllur në qelinë time, rilexova historinë e mundimeve të Krishtit, shpërtheva në lot:
pas njëzet e nëntë vjet burg akoma nuk e kam humbur aftësinë për të qarë,
të kem turp për historinë time të kaluar, për të keqen e bërë.
Unë ndihem si Barabë, Pjetri dhe Juda në një person.
E kaluara është diçka për të cilën ndihem i neveritur, madje duke e ditur se është historia ime.
Kam jetuar për vite nën regjimin kufizues 41-bis
dhe babai im vdiq në të njëjtën gjendje.
Shumë herë, natën, e dëgjoja të qante në qelinë e tij.
Ai e bëri atë fshehurazi, por unë isha në dijeni për këtë.
Të dy ishim në errësirë të thellë. Në atë jo-jetë, megjithatë, unë gjithmonë kërkoja diçka që ishte jeta:
e çuditshme për të thënë, por burgu qe shpëtimi im.
Nëse për dikë jam akoma Baraba, nuk zemërohem:
Ndjej, në zemrën time, se ai Njeri i pafajshëm, i dënuar si unë, e
rdhi të më kërkonte në burg për të më edukuar për jetën.
(Lutja e një personi të dënuar me burgim të përjetshëm, Via Crucis 10 Prill 2020, Sheshi i Shën Pjetrit).

[ninoenina]

14-10-2021/E ENJTË JAVA 28/UNGJILLI: Lk. 11, 47–54.


LUTJA: Ps 130.

Prej humnerës klitha tek ti, o Zot,
2 o Zot, dëgjoje britmën time!
Le ta dëgjojnë veshët e tu,
zërin e lutjes sime.
3 Nëse do t’i mbash mend paudhësitë, o Zot,
O Zot, e kush do të qëndrojë para teje?
4 Por tek ti gjendet falja
që të dimë të të druajmë.
5 Shpresoj në ty, o Zot,
shpirti im shpreson në premtimin e tij.
6 E pret shpirti im Zotin
më tepër se rojtarët agimin.


LEXIMI II UNGJILLIT: Lk. 11, 47–54.

47 Të mjerët ju, që u ngritni përmendore profetëve, kurse etërit tuaj i patën vrarë.
48 Kështu dëshmoni se i pëlqeni veprat e etërve tuaj; ata vranë, ndërsa ju ndërtoni përmendore!
49 Këndej edhe Dija e Hyjit tha: ‘Do t’u dërgoj profetë e apostuj. Ata do t’i vrasin e do t’i salvojnë disa prej tyre,
50 që prej kësaj breznie të kërkohet llogari për gjakun e derdhur të të gjithë profetëve që nga krijimi i botës:
51 prej gjakut të Abelit deri te gjaku i Zakarisë, që u vra ndërmjet lterit e shenjtërores’. Po, unë po ju them: do të kërkohet llogari prej kësaj breznie.
52 Vaj për ju, mësues të Ligjit! Ju e morët çelësin e dijes: vetë nuk hytë e, ata që deshën të hyjnë, i penguat!”
53 Kur Jezusi doli prej andej, skribët e farisenjtë filluan ta sulmojnë rëndë dhe t’i bëjnë shumë pyetje,
54 duke i ngrehur leqe për ta zënë pisk në ndonjë fjalë prej gojës së tij.



MEDITIMI.

Ungjijtë shpallin se shpëtimi është dashuria falas e Zotit që jep jetën e tij për ne mëkatarët. Dhe, ajo që nuk pranon shpëtimin që Zoti në dashurinë e vet jep falas, është super-egoja fetare. Jezusi përfundon: "Prej kësaj breznie të kërkohet llogari për gjakun e derdhur të të gjithë profetëve që nga krijimi i botës... Po, unë po ju them: do të kërkohet llogari prej kësaj breznie". Ky brez është brezi i Jezusit. Jezusi po shkon në Jeruzalem dhe çfarë do të ndodhë? Ai do të vritet dhe në vdekjen e tij do të jetë Qengji i Perëndisë që mbart mbi vete të keqen e botës, nga e cila Zoti donte të na çlironte që në fillim. Është nga brezi i Jezusit "që do të kërkohet llogari" dhe Jezusi do të paguajë faturën: në fakt ata përpiqen ta vrasin. Zakaria ishte profeti i cili, para se të vdiste, do të thoshte: "Kështu thotë Hyji: Pse i shkelni urdhërimet e Zotit? Kjo gjë nuk do t’jua sjellë të mirën! Pasi ju e latë Zotin, edhe Zoti do t’ju lërë ju!” (2Kr 24:20).
Dhe Jezusi, në kryq, do të thotë: "Fali ata", kështu që ai në këtë mënyrë pagoi faturën për të gjithë gjakun, për të gjitha padrejtësitë e historisë, sepse ai, i pafajshmi, e ka identifikuar veten me të gjithë të pafajshmit, me të gjithë krishterët e varfër që ekzistojnë edhe sot, çdo të keqe që i bëjmë ne i bëjmë atij. Jezusi thotë: "Atë, fal", por ai nuk e pagoi gjithë këto me çmim të ulët, ai e thotë këto fjalë, i varur në Kryq, në momentin kur ishte duke dhënë shpirtin. (Atë Filippo Clerici dhe Atë Silvano Fausti, Jezuitët e Villapizzone).



VAZHDO MEDITIMIN.

Lum ai që iu fal mëkati,
që iu mbulua faji!
2 Lum ai njeri që Zoti nuk e numëron ndër mëkatarë,
në shpirtin e të cilit nuk ka dredhi.
3 Pse heshta, eshtrat m’u kalbën
prej dënesës së vazhdueshme,
4 sepse ditën, natën dora jote rëndonte mbi mua,
fuqia më lëshonte porsi në vapë të verës.
5 Atëherë ta dëftova mëkatin tim,
fajin tim më nuk e fsheha.
Thashë: “Do t’ia rrëfej Zotit fajin tim”,
e ti ma fale fajësinë e mëkatit tim.
(Ps 32).

[ninoenina]

15-10-2021/E PREMTË JAVA 28/UNGJILLI: Lk. 12, 1–7.

Tereza e Avilës.

LUTJA: Sal 32

7 Ti je strehimi im,
ti më ruan prej vështirësisë,
do të më rrethosh me këngë gëzimi.
8 Do të të bëj të ditur, do të ta mësoj rrugën që duhet ndjekur,
sytë e mi do t’i përqëndroj mbi ty.
9 Mos u bëni si kali e mushku
që nuk kanë mend.
Për ta lypset kapistër e fre për t’i sunduar,
përndryshe s’do të afroheshin tek ti.
10 Shumë vështirësi e rrethojnë keqbërësin,
atë që shpreson në Zotin e rrethon hiri.
11 Gëzohuni në Zotin e galdoni, o të drejtë,
brohoritni të gjithë ju që jeni zemërpastër.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 12, 1–7.

1 Ndërkaq u mblodh një turmë e madhe e popullit ‑ mijëra e mijëra ‑ aq sa shkelnin njëri‑tjetrin. Jezusi më së pari u drejtua nxënësve të vet:“Ruajuni prej tharmit të farisenjve d. m. th. hipokrizisë!
2 S’ka gjë të mbuluar që nuk do të zbulohet, as të fshehur që nuk do të merret vesh.
3 Prandaj, çdo gjë që ju thatë në errësirë, do të dëgjohet në dritë dhe çdo gjë që pëshpëritet në vesh ndër skuta, do të predikohet prej pullazeve”.
4 “Po ju them juve, miq të dashur: mos jua kini drojën atyre që mbysin trupin e pastaj s’mund të bëjnë gjë tjetër!
5 Po ju tregoj kujt duhet t’ia keni frikën: druani nga ai që, pasi t’jua ketë marrë jetën, ka pushtet t’ju hedhë në ferr. Po, unë po ju them: atij kijani frikën!
6 Po, a nuk shiten pesë trumcakë për dy qindarë? E pra, asnjërin prej tyre nuk e qet në harresë Hyji.
7 Kurse juve deri edhe fijet e flokëve të kresë i keni të numëruara! Mos kini frikë! Ju vleni më shumë se një mori trumcakësh!”.



MEDITIMI.

[B]Shumë herë Jezusi i rekomandon dishepujt e tij të mos kenë frikë, të mos druajnë. Njerëzit kanë frikë për shumë gjëra: për humbjen e dashurisë, vlerësimin e të tjerëve, për gjërat që mbushin vendet tona të njohura, por mbi të gjitha për humbjen e jetës, domethënë për vdekjen. Kemi frikë sepse nuk e pranojmë realitetin tonë, dhe realiteti ynë është se jemi të kufizuar. Nëse, nga ana tjetër, ne e pranojmë kufizimin tonë, vdekjen, si një vend bashkimi me Perëndinë, ne e vendosim veten në një gjendje ngushëllimi dhe besimi dhe jetojmë si miq të Perëndisë, siç na kujton Jezusi: “Unë ju quajta miq".
Duket se gabimi themelor i çdo njeriu është të mos pranojë kufizimin e tij si një vend solidariteti me të tjerët. Nëse kufiri absolut, vdekja, bëhet bashkim me Zotin që është babai im, të gjithë kufijtë e tjerë janë vendi ku unë kam nevojë për tjetrin dhe bëhem mundësia e një marrëdhënieje autentike me të tjerët.
Në Bibël, "Mos ki frikë" është refreni i Zotit. Përgjigja e Adamit ndaj Zotit ishte: "U fsheha, sepse kisha frikë". Dhe aty fillojnë të gjitha të këqijat tona: në fshehjen e së vërtetës sonë. Sepse kemi frikë. Siç bëjnë farisenjtë ...
Frika nga Zoti do të na çlirojë nga çdo frikë. Frika nga Zoti nuk do të thotë të kesh frikë nga Zoti, por të marrësh parasysh se vetëm Zoti është Zoti, se Ai na do ne, është kuptimi i jetës sime; nëse e marr parasysh këtë, nuk kam më frikë nga asgjë.
Nëse nuk kemi frikë nga Zoti dhe kemi gjithmonë frikë nga vdekja, ne nuk bëjmë asgjë tjetër veçse e hedhim jetën në plehra (Gehena), sepse frika na bën të bëjmë atë që bën të kemi frikë.
Maja e mirë, domethënë majaja e jetës, qëndron në njohjen se ne jemi të dashur me butësi të pafundme nga ai që na ka krijuar, pavarësisht kufizimeve tona. Nuk duhet të kemi frikë! Edhe në vogëlsinë tonë kemi një vlerë të jashtëzakonshëm! Shumë më tepër se harabela, shumë më tepër se flokët e kokës sonë.


VAZHDO MEDITIMIN

Zoti e rinderton Jeruzalemin,
i bashkon Izraelitët e mërguar,
ai i shëron zemrat e copëtuar,
dhe i lidh plagët e tyre.
Ai i njeh numrin e yjeve,
dhe e thërret secilin me emër.
I madh është Zoti ynë, i gjithëpushtetshëm,
e pakufishme është dija e tij.
Zoti i lartëson të përvuajturit,
kurse përdhe i shtron keqbërësit.
Këndojani Zotit këngën e falenderimit,
bini harpës për nder të Hyjit tonë.
Ai me re i mbulon qiellin,
dhe ia përgatit dheut shiun.
(Ps 147).

[ninoenina]

16-10-2021/E SHTUNË JAVA 28/ UNGJILLI: Lk. 12, 8–12.

LUTJA: Ps 105.

1 ALELUJA!
Lavdëroni Zotin e thirreni në ndihmë Emrin e tij
shpallni mes popujsh veprat e madhërueshme të tijat!
2 Këndoni, luani në vegla muzikore për nder të tij,
kujtoni të gjitha mrekullitë e tija!
3 Mburruni me Emrin e tij të shenjtë:
le të galdojë zemra e atyre që e kërkojnë Zotin.
4 Kërkojeni Zotin dhe fuqinë e tij,
kërkojeni gjithmonë fytyrën e tij!
5 T’ju bien në mend mrekullitë që bëri,
mrekullitë e tija dhe gjyqet e gojës së tij:
6 ju fara e Abrahamit, shërbëtorët e tij,
ju, o bijtë e Jakobit, të zgjedhurit e tij!
7 Ai është Zoti, Hyji ynë,
mbi mbarë tokën gjyqet e tija!
8 Ai s’e harron Besëlidhjen e vet askurrë,
premtimin që ua bëri një mijë breznive,
9 lidhjen që e bëri me Abrahamin
dhe përbetimin që i bëri Izakut.


LEXIMI II UNGJILLIT: Lk. 12, 8–12.

8 “Unë po ju them: kushdo të dëshmojë para njerëzve se është imi, edhe Biri i njeriut do ta dëshmojë se është i tiji para engjëjve të Hyjit.
9 E ai që të më bjerë mohit para njerëzve, edhe atij do t’i bihet mohit para engjëjve të Hyjit.
10 Kushdo të thotë ndonjë fjalë kundër Birit të njeriut, ka për t’iu falur, por kush të shajë Shpirtin Shenjt, nuk do të ketë falje.
11 Pastaj, kur t’ju qesin para sinagogave, para ushtruesve të drejtësisë e para pushteteve, mos u shqetësoni [se] si do të mbroheni e çka do të thoni:
12 sepse Shpirti Shenjt në atë orë do t’ju mësojë çka duhet të thoni”.


MEDITIMI.

Shpirti është majaja, mënyra konkrete e të jetuarit: ka majaja e farisenjve, që është hipokrizia dhe majaja e Perëndisë, Shpirti i Birit, Shpirti i atij që ka mëshirë ndaj vëllezërve të tij dhe i bashkon me dashuri me të gjithë dhe i bën të thonë: "Papa", "Abbà".
Prandaj majaja e farisenjve, hipokrizia, është imazhi i vetvetes, protagonizmi i atyre që thonë: "Unë e bëra veten, unë jam perëndia im, unë jam vetëmjaftueshëm".
Edhe ata që nuk njohin në Jezusin Perëndinë që paraqitet në varfëri, në përulësi dhe me të gjitha të drejtat që ne i konsiderojmë të gabuara, do të falen. Jezusi në kryq do të thotë: "Fali ata, ata nuk dinë se çfarë po bëjnë".
"Por ai që ka blasfemuar kundër Shpirtit Shenjtë, nuk do të falet". Shpirti Shenjtë është Shpirti i së vërtetës. Por nga çfarë përbëhet e vërteta?
Ndoshta e vërteta konsiston në gatishmërinë e vazhdueshme për të kërkuar dhe mëkati i vërtetë kundër Shpirtit Shenjtë u përket atyre që nuk kërkojnë, atyre që ndihen të sigurt, atyre që nuk ndryshojnë kurrë, atyre që nuk kthehen në besim, sepse mendojnë që janë të përsosur.
E gjithë jeta jonë është një udhëtim gjatë të cilit jemi në kërkim të urtësisë, sepse urtësia e vërtetë, në mënyrë paradoksale, është pikërisht ajo e atyre që janë të bindur që nuk janë të urtë, sepse nëse mendojnë se tashmë janë të urtë, nuk e kërkojnë me urtësinë. Është për këta njerëz që Jezusi thoshtë: “Ju jeni të verbër dhe kjo nuk është mëkat. Por sepse ju besoni se shihni, mëkati juaj
mbetet ”.
Mëkati i vërtetë kundër Shpirtit që është dashuria dhe jeta, Shpirti i gëzimit të vërtetë, konsiston në prezumimin e të qenit të urtë dhe në moshapjen ndaj risisë.
(Nga Lectio 65 nga At Filippo Clerici dhe At Silvano Fausti).


VAZHDO MEDITIMIN.

Ju nuk jeni të krishterë të rremë, të krishterë vetëm me fjalë.
Ju jeni të krishterë me fjalën, me zemrën, me duart tuaja.
Ndjehuni si të krishterë, flisni si të krishterë dhe bëni punën e të krishterëve.
Por ju nuk mund ta bëni vetëm.
Është Jezusi që do t'ju japë këtë Shpirt, do t'ju japë forcën për të rinovuar gjithçka: jo ju, por Ai në ju.
(Kardinali Jorge Mario Bergoglio, 2012).

[ninoenina]

18-10-2021/E HËNË JAVA 29/UNGJILLI: Lk. 10, 1–9.

SHËN LUKA


LUTJA: Ps145.

0 Le të lavdërojnë, o Zot, të gjitha veprat e tua
e le të bekojnë shenjtërit e tu.
11 Le ta tregojnë lavdinë e Mbretërisë sate,
le të kuvendin për pushtetin tënd.

12 Për t’ua shpallur njerëzve gjithëpushtetësinë tënde
dhe lavdinë e madhërisë së Mbretërisë sate.
13 Mbretëria jote është Mbretëri e amshueshme,
pushteti yt prej breznie në brezni.

17 I drejtë është Zoti në të gjitha udhët e veta
dhe i shenjtë në të gjitha veprat e veta.
18 Zoti është afër të gjithë atyre që e thërrasin,
të gjithë atyre që e thërrasin me çiltërsi.


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 10, 1–9.

1 Pastaj Zotëria i zgjodhi edhe shtatëdhjetë [e dy] nxënës të tjerë dhe i dërgoi nga dy [e dy] përpara vetes në çdo qytet dhe vend, ku mendonte të shkonte.
2 U thoshte: “Të korrat janë të mëdha e punëtorë janë pak! Luteni të zotin e të korrave të çojë punëtorë në të korrat e veta.
3 Shkoni! Ja, po ju dërgoj porsi qengja mes ujqish!
4 Mos merrni me vete as qese, as strajcë, as sandalet e mos përshëndetni udhës askënd!
5 Në cilëndo shtëpi të hyni, më parë thoni: ‘Paqja me këtë shtëpi!’
6 Po qe se është aty ndokush mik i paqes, mbi të do të zbresë paqja juaj; po qe se s’është asnjë, do të kthehet te ju.
7 Rrini në atë shtëpi! Hani e pini çka t’u ketë qëlluar; sepse punëtori ka tagër në rrogën e vet. Mos kaloni prej një shtëpie në një tjetër!
8 Në çdo qytet që të hyni e t’ju pranojnë, hani çka t’ju vënë përpara.
9 Shëroni të sëmurët që janë në të e thuajini popullit: ‘U afrua Mbretëria e Hyjit!’


MEDITIMI.
Misioni do të thotë të japësh dëshmi se Jezusi është Biri dhe se ne të gjithë jemi vëllezër, fëmijë të të njëjtit Atë. Si japin dëshmi? Me jetën, para së gjithash. Nëse njëri, në varfëri, shkon te vëllai i tij dhe mirëpritet, erdhi atje mbretëria e Perëndisë. Të mirëpresësh tjetrin si vëlla do të thotë të bëhesh bir.
Ky bashkim nuk mund të përjashtojë askënd dhe është i hapur për të gjithë: nëse dikush përjashton një tjetër, përjashtohet Zoti që e ka bërë veten të fundit nga të gjithë.
Mirësia e Zotit shfaqet në shpalljen e thjeshtë, të përulur dhe të varfër nga ana e atyre që janë dërguar dhe që jetojnë të zhytur në dashurinë e tij të mëshirshme.
Sidoqoftë, është e vërtetë që dishepujt dhe apostujt përshkruhen vazhdimisht si njerëz të zakonshëm, të cilët shpesh nuk shkojnë mirë me njëri -tjetrin, sepse janë shumë të ndryshëm.
Njëri tradhton, tjetri mohon, të gjithë ikin dhe askush nuk ka kuptuar asgjë për Jezusin, deri në fund.
Janë gratë ato që do të shkojnë dhe do ta shpallin atë. Pikërisht për këtë arsye mund të mendojmë se Jezusi i dërgon dy nga dy: nëse ata arrijnë të jenë së bashku duke qenë personazhe kaq të ndryshëm, ekziston një prani që i bashkon përtej defekteve dhe virtyteve të tyre.
Mospranimi është gjithashtu pjesë e lojës së misionit. Dëshmia e dashurisë bëhet pikërisht aty ku ka refuzim. I dërguari nuk refuzon, përkundrazi ai shpall "Shikoni, mbretëria e Perëndisë ka ardhur". "Mbretëria e Zotit është këtu sepse ju dua njëlloj", dhe më pas, pikërisht në refuzim, realizohet maksimumi i dashurisë, një dashuri pa kushte.
(Atë Filippo Clerici dhe Atë Silvano Fausti).


VAZHDO MEDITIMIN.

Fillon një ditë tjetër.
Jezusi dëshiron ta jetojë atë me mua.
Ai nuk u izolua.
Ai eci mes njerëzve,
ec me mua mes burrave të sotëm. (...)
Përmes vëllezërve më të afërt, Jezusi do të na bëjë
të shërbejmë, të duam, të kursejmë, të deshmojmë
dashurinë e tij, duke arritur deri në fund të botës.

(Madeleine Delbrêl)

[ninoenina]

19-10-2021/E MARTE JAVA 29/UNGJILLI: Lk12, 35–38.


LUTJA. Ps 84.

2 Sa të dashura janë banesat e tua,
o Zoti i rruzullimit!
3 Shpirti im shkrihet e meket
për pallatet e Zotit.
Zemra ime e trupi im
i brohoritin Hyjit të gjallë.
4 Edhe trumcaku e gjen bunin e vet
edhe turtulli çerdhen e vet
ku i vë zogjtë e vet:
e unë lterët e tu, o Zoti i ushtrive,
Mbreti im e Hyji im!
5 Lum ata që banojnë në shtëpinë tënde:
do të të lavdërojnë për amshim.
6 Lum ai që në ty gjen forcën
dhe vendos për shtegtim të shenjtë.
7 Kur kalojnë nëpër luginën e thatë
e shndërrojnë në burim uji të gjallë,
sepse shiu i mëngjesit e vesh me bekime.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk12, 35–38.

35 “Jini gati ‑ të veshur e të ngjeshur me llamba të ndezura ‑
36 porsi ata që presin zotërinë e vet kur kthehet prej dasmës për t’ia çelur derën posa të vijë e të trokëllitë.
37 Lum shërbëtorët që, kur kthehet zotëria, i gjen zgjuar! Përnjëmend po ju them: ai vetë do të ngjeshet, ata do t’i ulë në tryezë, do të afrohet dhe vetë do t’i shërbejë. 38 Po erdhi në të dytën ose në të tretën rojë të natës dhe, po i gjeti kështu, lum ata!


MEDITIMI

Është një tekst që quhet "eskatologjik": flet për mbarimin e botës: një horizont që mund të përjetohet si fundi i gjithçkaje për ne, ose si një pasazh që pret takimin me Dhëndrin. Është në jetën e përditshme që dyert mund t'i hapen Zotit, në çdo veprim të jetës sonë, në çdo moment, në çdo takim. Nëse mbyllemi, ne e refuzojmë Zotin tasmë i pranishëm; nëse hapemi, Zoti vjen, në çdo person, në çdo situatë: në Eukaristi ne festojmë këtë takim. Në këtë ungjill kujtojnë Pashkën: ijet e ngjeshura, rrobat e gjata të ngritura, për të ecur dhe për të shërbyer, në frymën e Eksodit dhe të daljes nga skllavëria drejt lirisë.
(Atë Filippo Clerici dhe Atë Silvano Fausti)


VAZHDO MEDITIMIN.

O Krijuesi im, si një poçar që me shumë kujdes ia jep format argjilës,
mish e kocka, frymë dhe jetë ti më dhurove.
Zot, ti më krijove mua ti, Gjyqtari im dhe Shpëtimtari im,
dhe më kthen sot tek ti.
Ki mëshirë për mua, o Zot, ki mëshirë për mua.
(Shën Andrea e Kretës: Kanuni i madh).

[ninoenina]

21-10-2021/E ENJTË JAVA 30/UNGJILLI: Lk 12, 49–53.

LUTJA: Ps 1.

1 Lum njeriu që nuk i ndjek këshillat e keqbërësve,
që nuk qëndron në udhën e mëkatarëve
e nuk rri së bashku me përqeshës,
2 por kënaqet në Ligjin e Zotit
dhe e kujton atë ditë e natë.
3 Ai është porsi pema e mbjellë në bregun e ujit që rrjedh,
e cila frytin e vet e jep në stinë
dhe gjethet kurrë s’i vyshken:
i ecën mbarë gjithçka të ndërmarrë.



LEXIMI I UNGJILIT: Lk 12, 49–53.

49 “Erdha të sjell zjarrin mbi tokë e sa dëshiroj të ishte tashmë i ndezur flakë!
50 E po, më duhet të pagëzohem me pagëzim, e sa ngushtë jam derisa të kryhet!
51 A kujtoni se erdha të sjell paqen mbi tokë? Jo, po ju them, por përçarjen! 52 Që tani, për të vërtetë, pesë anëtarë në një shtëpi, do të jenë të ndarë: tre kundër dyve e dy kundër treve: 53 babai do të zihet me djalin,e djali me babain,
nëna me të bijën, e bija me t’ëmën,
vjehrra me të renë e reja me vjehrrën”.




MEDITIMI

Shqetësimi është pjesë e jona, e tashmja jonë është gjithmonë një luftë midis dëshirës për të mirë dhe ankthit për të keqen, midis paqes dhe zgjedhjeve të vështira. Jezusi gjithashtu e jetoi atë plotësisht: dëshirën për të sjellë dritën, dashurinë, mëshirën e Zotit që shpëton botën, zjarrin e Shpirtit shenjtë në Rrëshajë dhe në të njëjtën kohë ankthin sepse ky zjarr buron nga një pagëzim që vjen nga Kryqi. Zgjedhja është: të heqësh dorë nga dëshira sepse përfshihet kjo ankth, kjo frikë? Apo të kapërcesh frikën, të kapërcesh këto rezistenca dhe të përmbushesh dëshirën?
Edhe ne jemi thirrur për ta jetuar këtë konflikt, jemi të ndarë dhe e gjejmë veten duke dalluar se çfarë e fermenton jetën tonë të përditshme dhe i jep asaj përmbushje dhe çfarë e anulon atë.
Pjesa e dytë e Ungjillit të sotme është një citim nga libri i Mikeas (7, 6) ku flitet për mbarimin e botëss. Kur mbaron bota? Kur baballarët janë kundër fëmijëve dhe fëmijët kundër baballarëve, domethënë, kur nuk ka më transmetim të jetës. Nëse babai, i cili është ai që i transmeton gjithçka djalit të tij, nuk i transmeton asgjë atij, ai ka vullnetin për ta hequr qafe atë. Nëse fëmija, i cili duhet të marrë, nuk dëshiron të marrë asgjë, ai do të shkatërrojë rrënjët e tij. Pra është kaos absolut në marrëdhëniet vertikale, babë e bir, vjehrra dhe nusja.
Kjo është shenja e fundit të botës që ka qenë atje që nga fillimi. Cila është marrëdhënia e parë midis Zotit Atë dhe njeriut? Njeriu e konsideroi Zotin si një armik dhe në këtë armiqësi ai u olargua nga Perëndia. Jezusi do të vijë pikërisht për ta zgjidhur këtë problem duke ia besuar veten Atit pavarësisht vuajtjeve të tij, si njeri, që ishte. Kuptimi i tij i parë do të jetë kapërcimi i rrënjës së së keqes, e cila është mosbesimi te Zoti, mosbesimi tek ata që japin jetë. Mund të thuhet se të gjitha sëmundjet tona varen gjithmonë nga mosbesimi në marrëdhëniet baba / nënë / fëmijë / fëmijë. (Atë Filippo Clerici dhe Atë Silvano Fausti).



VAZHDO MEDITIMIN.

Çdo gjë që ekziston, të lutet.
Të gjitha qeniet të bëjnë homazhe Ty, o Zot,
ata që flasin dhe ata që nuk flasin,
ata që mendojnë dhe ata që nuk mendojnë.
Dëshira e universit, rënkimi i të gjitha gjërave,
gjithçka ngrihet drejt Teje.
Gjithçka që ekziston, të lutet Ty dhe çdo qenie,
që di të shohë brenda krijimit tënd,
një himn i heshtur e bën atë të ngrihet tek Ti.
(Shën Geg nga Nazianzë).