Komenti i ungjillit

[ninoenina]

24-8-2021/E MARTE JAVA 21/ UNGJILLI: Gj. 1, 45–51.

FESTA E SHËN BARTOLOMEUT


LUTJA: Ps 144.


10 Le të lavdërojnë, o Zot, të gjitha veprat e tua
e le të bekojnë shenjtërit e tu.
11 Le ta tregojnë lavdinë e Mbretërisë sate,
le të kuvendin për pushtetin tënd.

15 Sytë e të gjithëve shpresojnë në ty,
ti u jep ushqim në kohën e duhur.
16 Ti e hap dorën tënde
dhe mbush me të mira çdo gjë të gjallë.

17 I drejtë është Zoti në të gjitha udhët e veta
dhe i shenjtë në të gjitha veprat e veta.
18 Zoti është afër të gjithë atyre që e thërrasin,
të gjithë atyre që e thërrasin me çiltërsi.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj. 1, 45-51

Në ato ditë, 45 Filipi takoi Natanaelin dhe i tha: “E gjetëm atë, për të cilin shkroi Moisiu në Ligj dhe Profetët: Jezusin, birin e Jozefit, nga Nazareti.” 46 “A mund të dalë gjë e mirë nga Nazareti?” i tha Natanaeli. “Eja e shih”! iu përgjigj Filipi.
47 Kur Jezusi e pa Natanaelin duke u afruar, tha për të: “Ja një izraelit i vërtetë në të cilin nuk ka dredhi!” 48 “Nga më njeh?” i tha Natanaeli. Jezusi iu përgjigj: “Para se të të thërriste Filipi, të pashë nën fik!” 49 Atëherë Natanaeli i tha: “Rabbi, ti je Biri i Hyjit! Ti je mbreti i Izraelit!” 50 Jezusi iu përgjigj: “Pse të thashë: ‘Të pashë nën fik’, po beson. Do të shohësh më shumë se kaq!” 51 Dhe shtoi: “Për të vërtetë, për të vërtetë po ju them: do ta shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Hyjit duke u ngjitur e duke zbritur mbi Birin e njeriut.”


MEDITIMI.

Festa e shën Bartolomeut, apostullit të cilin tradita e identifikon me Nathanael. Filipi, i cili erdhi nga i njëjti vend si Andrea dhe Pjetri, Betsaida, merr të njëjtën thirrje nga Jezusi: "Më ndiq!". Ftesa është e qartë: shpëtimi gjendet në ndjekjen e Jezusit. Filipi takohet me Natanaelin dhe i prezanton atij menjëherë Jezusin Mesi, ai për të cilin Moisiu dhe Profetët kishin folur, duke treguar edhe origjinën e tij: Nazareti. Natanaeli, si një izraelit i mirë i kohës së tij, e di se, sipas mësimeve të Skrimit shenjtë, Mesia pritet nga Betlehemi i Judesë. Prandaj, ne e kuptojmë pyetjen e tij: "A mund të vijë ndonjë gjë e mirë nga Nazareti?". Filipi nuk bën fjalime të mëdha bindëse, por kufizohet në dëshmimin: "Eja dhe shiko". Ftesa e dishepullit për mikun e tij bëhet nga thjeshtësia dhe duke nisur nga realiteti: bëhet fjalë për të shkuar dhe për të takuar personalisht Mesinë. Vetëm nga përvoja e takimit me Jezusin mund të lindë besimi. Dhe kështu ndodh me Natanaelin i cili, i mahnitur nga fakti se ai tashmë është "i njohur" nga Jezusi, shpërthen në një profesion besimi të vendosur dhe të papritur: "Rabbi, ti je Biri i Perëndisë, ti je mbreti i Izraelit! ". Misteri i besimit, megjithatë, nuk përfundon këtu. Pohimi i besimit nuk është i mjaftueshëm, është e nevojshme të përjetohet Jezusi si mundësi e një lidhje të re dhe përfundimtare midis njerëzve dhe Zotit, si përmbushje e ëndrrës së Jakobit: "Ju do të shihni qiellin të hapur dhe engjëjt e Zotit që ngjiten e zbresin mbi Birin të njeriut ".



VAZHDO MEDITIMIN

Më udhëhiq, dritë e butë, nëpër errësirën që më rrethon, Ti më udhëzon!
Nata është e errët dhe unë jam larg shtëpisë, ti më udhëzo!
Mbështet këmbët e mia; unë nuk kërkoj të shoh
deri tani - një hap është i mjaftueshëm për mua.
Unë nuk isha i tillë, as nuk lutesha që të më udhëzosh.
Më pëlqeu të zgjedh, të shikoj rrugën time,
por tani më udhëhiq Ti! [...]
Mos i mbash mend vitet e kaluara.
Për shumë kohë forca jote më ka bekuar,
sigurisht që do të më udhëheqë gjithmopnë,
nëpër këneta , lugina dhe përrenj, derisa të kalojë nata
dhe në mëngjesin do të shfaqet buzëqeshja e atyre fytyrave engjëllore
që e doja aq shumë dhe e humba për një çast.
(John Henry Newman)

[ninoenina]

28-8-2021/E ENJTE JAVA 21/UNGJILLI: Mt 24, 42–51.

LUTJA: Ps 89.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur
duke thënë: “Kthehuni, bijtë e Adamit!”
4 Sepse mijëra vjet për sy të tu
janë si dita e djeshme që kaloi,
porsi ndërresa e rojës së natës!
12 Na mëso ashtu t’i numërojmë ditët tona
që zemra jonë dijes t’ia mbërrijë.
13 Kthehu, o Zot! Deri kur kështu?
Deh, ki mëshirë për shërbëtorët e tu!
14 Na e trego në mëngjes mëshirën tënde
e do të gëzohemi e do të galdojmë
të gjitha ditët e jetës sonë.
17 Rëntë mbi ne mirësia e Zotit, Hyjit tonë,
bëj të shkojë mbarë vepra e duarve tona,
të përparojë vepra e duarve tona.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 24, 42–51.

42 Prandaj: rrini zgjuar, sepse nuk dini se në ç’ditë do të vijë Zotëria juaj!
43 E mos harroni: po ta dinte i zoti i shtëpisë se në ç’orë të natës i vjen vjedhësi, do të rrinte zgjuar e nuk do të lejonte t’i thyhej shtëpia.
44 Prandaj: rrini gati, sepse Biri i njeriut do të vijë në atë orë kur ju s’e pritni.
45 Vallë, cili është ai shërbëtor besnik e i mençur, që zotëria e vuri përmbi shërbëtorët e vet për t’u dhënë ushqimin në kohën e duhur?
46 I lumi ai shërbëtor, që, kur të vijë zotëria, e gjen duke vepruar kështu!
47 Për të vërtetë po ju them: do t’ia besojë mbarë pasurinë e vet!
48 Por në qoftë se shërbëtori i keq thotë në zemrën e vet: ‘zotëria im vonon të vijë’
49 e fillon t’i rrahë shokët e vet e të hajë e të pijë me pijaneca;
50 zotëria i këtij shërbëtori do të vijë pikërisht atë ditë, kur ky s’e pret, pikërisht në atë orë, kur ky s’e di;
51 do ta ndëshkojë rëndë dhe do t’ia caktojë vendin me shtiracakët, ku do të jetë vaj dhe kërcëllim dhëmbësh”.


MEDITIMI.
Në Ungjillin Jezusi na nxit të jemi zgjuar. Kjo folje nuk duhet të kuptohet si thjesht e kundërta e gjumit; në ungjillin i referohet qëndrimit të të krishterit për të jetuar jetën e tij duke i hapur sytë mbi realitetin, gjithmonë i gatshëm për të bërë dallimin midis rrugës së gënjeshtrës dhe mëkatit dhe rrugës së vetëdijes dhe disponueshmërisë për të marrë pjesë aktivisht në projektin e dashurisë të Zotit. "Kthimi" i Zotit Jezus, që na takoi për herë të parë me Mishërimin, nuk është vetëm kthimi i fundit i Birit të njeriut në mbarimin e botës, por është vizita që Ai na bën çdo ditë të jetës sonë, duke folur me të gjithë përmes marrëdhënieve që ne ndërthurim dhe aktiviteteve që kryejmë. Ajo që ne po jetojmë, në fakt, është një kohë pritjeje për takimin e fundit dhe përfundimtar me Zotin, i cili do të zbulojë plotësisht kuptimin e historisë sonë. Një histori, ajo e jetës sonë, që, nga ana jonë, ne do ta kemi zbuluar dhe jetuar në plotësi duke mos e lënë veten përtacisë fajtore, mosmarrëveshjeve dhe shtypjes, por duke e jetuar atë si një dhuratë të marrë, unike, të bukur, të papërsëritshme, që do t'i jepet nga ana tjetër si një shërbim që synon të mirën e vetes dhe të tjerëve.



VAZHDO MEDITIMIN

O Zot, Hyji im, unë jam i bindur që ti kujdes
për të gjithë ata që shpresojnë tek Ti
dhe se asgjë nuk mund t’u mungojë atyre që presin gjithçka nga Ti.
Për këtë kam vendosur që për të ardhmen do të jetoj pa merak
Dhe do të derdh mbi ty gjithë shqetësimin tim.
Njerëzit mund të më heqin të gjitha pronat dhe nderin tim;
sëmundjet mund të më privojnë nga forca;
me mëkat mund të humbas edhe hirin tënd,
por kurrë, kurrë nuk do ta humb besimin te Ti. [...]
Në përvojën time, më duhet të pranoj
se jam i dobët dhe i paqëndrueshëm;
megjithatë asgjë, përderisa e mbaj këtë besim tek ti,
nuk mund të më shqetësojë. [...]
Unë jam i sigurt se Ti gjithmonë do të më duash
dhe se edhe unë, nga ana tjetër, do të të dua për gjithmonë.
Dhe për ta çuar këtë besim timen në shkallën më të lartë, o Krijuesi im,
shpresoj në ty gjatë kësaj jete dhe në përjetësinë. Amen.

[ninoenina]

27-8-2021/E PREMTE JAVA 21/UNGJILLI: Mt. 25, 1–13

Shën Monika


LUTJA: Ps 96

1 Zoti mbretëron! Le të galdojë toka,
le të gëzohen ishujt e shumtë!
2 Re e errësirë janë përreth tij,
e Drejta e Drejtësia themeli i fronit të tij.
5 Para fytyrës së Zotit si dylli shkrihen malet,
para fytyrës së Zotit të mbarë botës!
6 Qiejt e shpallin drejtësinë e tij,
të gjithë popujt e shohin lavdinë e tij.
10 Urreni të keqen ju që e doni Zotin,
Zoti e ruan shpirtin e të devotshmëve të vet,
i shpëton prej dorës së mëkatarit.
11 Lindi drita për të drejtin,
e gëzimi për zemërmirët.
12 Gëzohuni, o të drejtë, në Zotin,
nderojeni Emrin e tij të shenjtë.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 25, 1–13.

1”Atëherë Mbretëria e qiellit do t’u përngjajë dhjetë virgjërave, të cilat i morën dritëzat e veta e i dolën para dhëndrit.
2 Pesë prej tyre ishin marroqe e pesë të mençura.
3 Tashti, këto marroqet, morën me vete dritëzat, por nuk morën vajin.
4 Ndërsa ato të mençurat, morën me vete bashkë me dritëzat e veta edhe vaj në enë.
5 Pasi dhëndri u vonua, u kotën të gjitha dhe i zuri gjumi.
6 Rreth mesnatës u dha lajmi: ‘Ja, dhëndri! Dilini përpara!’
7 Atëherë të gjitha virgjërat u çuan dhe i rregulluan dritëzat e veta.
8 Atëherë marroqet u thanë të urtave: ‘Na jepni prej vajit tuaj se po na ndalen dritëzat.’
9 Të mençurat u përgjigjën: ‘ Assesi! Që të mos na mungojnë neve dhe juve, më mirë shkoni te tregtarët e bleni për vete!’
10 Kur ato shkuan të blejnë, erdhi dhëndri e ato që ishin gati, hynë bashkë me të në dasmë dhe u mbyll dera.
11 Më vonë ia behën edhe virgjërat e tjera e thanë: ‘Zotëri, o zotëri, na e çel derën!’
12 Por ai iu përgjigj: ‘Përnjëmend po ju them: nuk ju njoh!’
13 Prandaj: rrini zgjuar se nuk e dini ditën as orën!”

MEDITIMI.

Liturgjia propozon përsëri në këtë muaj shëmbëlltyrën e dhjetë virgjëreshave. Sot Ungjilli krahasohet me pjesën nga letra drejtuar Thesalonikasve në të cilën apostulli Pal shpjegon se cili është vullneti i Zotit për njeriun, pra "shenjtërimi" i tij. Kjo gjendje, e cila nuk është kurrë statike, por fruti gjithmonë i ri i një procesi të vazhdueshëm, përjetohet sa herë që abstenohemi nga papastërtitë, e trajtojmë trupin tonë me shenjtëri dhe respekt, duke u përmbajtur nga çdo formë ofendimi dhe mashtrimi ndaj vetvetes dhe ndaj vëllezërve (krh. 1Ts 4, 3–6). Apostulli përfundon: "Prandaj, kush i përbuz këto urdhërime, nuk përbuz një njeri çfarëdo, por vetë Hyjin që ju jep Shpirtin Shenjt të vetin" (1Ts 4: 8). "Gjërat e përbuzura" janë të gjitha mësimet që na vijnë nga Zoti Jezus nëpërmjet dhuratës së Fjalës së tij dhe Shpirtit të tij të Shenjtë. Kjo është dhurata që pesë virgjëreshat e mençura kanë qenë në gjendje ta ruajnë me xhelozi, domethënë origjinën e besimit tonë. Askush nuk mund të harrojë atë që e don thellësisht! Në të njëjtën mënyrë, secili prej nesh është i thirrur të ruajë dhuratën e marrë në mënyrë që të jetojë plotësisht dhe intensivisht pritjen e kthimit të të dashurit, Jezusit.



VAZHDO MEDITIMIN.

Eja, o Shpirt i Shenjtë, në mua,
në zemrën time dhe në mendjen time.
Më jep një dashuri të zjartë, që edhe sot,
i nxitur nga Fjala jote, të të kërkoj ty
në gjithçka më ndodh
dhe në njerëzit që takoj.
Më jep mençurinë tënde,
në mënyrë që të jetoj dhe gjykoj,
në dritën e Fjalës tënde,
atë që përjetova sot.
(Shën Thoma Akuini)

[ninoenina]

28-8-2021/E SHTUNE JAVA 21/UNGJILLI: Mt 25, 1–13

Shën Augustini


LUTJA: Ps 97.

Këndoni Zotit një këngë të re,
sepse bëri vepra të mrekullueshme!
Ngadhënjeu me fuqi të së djathtës së vet,
me fuqi të krahut të vet të shenjtë.
7 Le të buçasë deti me ç’ka në të,
rruzulli me banuesit e tij;
8 lumenjtë le të duartrokasin
e malet le të gërthasin me hare,
9 para Zotit që po vjen për të gjykuar dheun.
Ai do ta gjykojë botën me drejtësi
e popujt me maturi.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 25, 14–3O.


14 “Sepse do të vijë sikurse ai njeriu që, kur deshi të niset për dhe të largët, i thirri shërbëtorët e vet e ua dorëzoi pasuritë e veta. 15 Njërit i dha pesë talenta, tjetrit dy e të tretit vetëm një: secilit sipas zotësisë së tij e u nis për udhëtim. 16 Menjëherë ai që mori pesë talenta u çua dhe i futi në punë e me ta fitoi edhe pesë të tjerë. 17 Po ashtu, edhe ai që mori dy talenta, fitoi edhe dy tjerë. 18 Kurse ai që mori vetëm një, shkoi, çeli një gropë në dhe, dhe e fshehu paranë e zotërisë së vet.
19 Pas një kohe të gjatë, u kthye zotëria i atyre shërbëtorëve dhe kërkoi llogari prej tyre. 20 E si doli para ai që kishte marrë pesë talenta, i nxori para edhe pesë të tjerë e tha: ‘Zotëri, ti më pate dhënë pesë talenta, ja, edhe pesë të tjerë që i fitova.’ 21 Iu përgjigj zotëria i tij: Të lumtë, shërbëtor i mirë e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!’
22 U afrua pastaj edhe ai që kishte marrë dy talenta e tha: ‘Zotëri, ti më pate dhënë dy talenta, ja, edhe dy të tjerë që i fitova!’ 23 Iu përgjigj zotëria i tij: ‘Të lumtë, shërbëtor i mirë, e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!’
24 Kur u afrua ai që kishte marrë vetëm një talent, tha: ‘Zotëri, duke të njohur se je njeri i ashpër, se korr ku nuk mbolle e mbledh ku nuk hodhe, 25 u frikësova e shkova dhe e fsheha talentin tënd në dhe: ja, tani gjënë tënde!’ 26 Zotëria i tij iu përgjigj me këto fjalë: ‘Shërbëtor i keq dhe përtac! E ke ditur se korr ku s’mbolla, mbledh ku nuk hodha, 27 prandaj të është dashur ta shtiesh paranë time në bankë e në kthimin tim kisha marrë gjënë time me kamatë. 28 Prandaj merrjani këtij talentin e jepjani atij që ka dhjetë talenta! 29 Sepse, atij që ka do t’i jepet më e do të ketë me shumicë, e atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo pakicë që ka! 30 E shërbëtorin e pavlefshëm nxirreni përjashta në terr, ku do të jetë vaj dhe kërcëllim dhëmbësh!’“


MEDITIMI

Ungjilli i sotëm na paraqet shëmbëlltyrën e talenteve. Talentet, në kohën e Jezusit, ishin monedha me vlerë të madhe. Si në çdo shëmbëlltyrë, mjedisi dhe historia e treguar, janë realiste. Kjo flet për një njeri i cili, duke u nisur për një udhëtim të gjatë, u la disa prej këtyre monedhave të çmuara shërbëtorëve të tij: pesë te njëri, dy te tjetri, njëren te tjetri. Shpërndarja nuk është e rastësishme por "sipas aftësisë së secilit": ky njeri i njeh thellësisht shërbëtorët e tij dhe nuk ka ndërmend t'i ngarkojë ata me një barrë që ata nuk mund ta mbartnin. Pas ca kohësh mjeshtri kthehet dhe dëshiron të "zgjidhë llogaritë" me shërbëtorët e tij. Sidoqoftë, jo të gjithë e dinin se si t'i përdornin talentet e marra mirë; i fundit nga të tre u "frikësua" dhe e fshehu monedhën e tij në një fushë, dhe pastaj ia ktheu ashtu siç ishte atij që ia kishte besuar. Në gjuhën simbolike të shëmbëlltyrës, Zoti na jep, përveç vetë jetës, një seri të pafund dhuratash dhe cilësish fizike, psikike dhe shpirtërore, të cilat secili prej nesh është i thirrur t'i përdorë praktikisht në historinë personale dhe të bashkësisë që gjithmonë na karakterizon si persona, në marrëdhënie me të tjerët dhe me botën. Kjo mund të bëhet në vetëdijen për marrjen dhe aftësinë për të dhënë sipas një "mase" që mund të njihet thellësisht vetëm nga Zoti, domethënë nga Ai që mund të "korrë atje ku nuk ka mbjellë" dhe "të korrë ku ai nuk ka shpërndarë ". Detyra jonë është t'i besojmë atij, duke braktisur një herë e përgjithmonë idenë e një Zoti ndëshkues dhe të ashpër, për të gjetur guximin për të vënë vërtet veten në rrezik duke mirëpritur dashurinë e tij si një Atë, i cili dëshiron vetëm që fëmijët e tij të jetojnë plotësisht jetën në gjithë pasurinë dhe potencialin e saj si dhuratë për veten dhe për të tjerët.


VAZHDO MEDITIMIN.


Vetëm Zoti mund të japë besim;
ju, megjithatë, mund të jepni dëshminë tuaj.
Vetëm Zoti mund të japë shpresë;
ju, megjithatë, mund të ngjallni besim te vëllezërit tuaj.
Vetëm Zoti mund të japë dashuri;
ju, megjithatë, mund t'i mësoni tjetrit të dashurojë.
Vetëm Zoti mund të japë paqe;
ju, megjithatë, mund të mbillni unitet.
Vetëm Zoti mund të japë forcë;
ju, megjithatë, mund të mbështetni dikë që është i dekurajuar.
Vetëm Zoti është rruga;
ju, megjithatë, mund t'ua tregoni të tjerëve.
Vetëm Zoti është drita;
ju, megjithatë, mund ta bëni atë të shkëlqejë në sytë e të gjithëve.
Vetëm Zoti është jeta;
ju, megjithatë, mund të ringjallni dëshirën për të jetuar në të tjerët.
Vetëm Zoti mund të bëjë atë që duket e pamundur;
ju, megjithatë, do të jeni në gjendje të bëni atë që mundeni.
Vetëm Zoti është i vetëmjaftueshëm;
por ai preferon të mbështetet tek ju.
(Lutja për talentet).

[ninoenina]

30-8-2021/E HËNË JAVA 22/ UNGJILLI: Lk. 4, 16–30

LUTJA: Ps 96.

1 Këndoni Zotit një këngë të re!
Mbarë toka le t’i këndojë Zotit!
3 Kumtojeni ndër paganë lavdinë e tij,
ndër mbarë popujt mrekullitë e tija!
4 Sepse i madh është Zoti,
‑ tejet i denjë për t’u lavdëruar,
më i përfrigueshëm se të gjitha hyjnitë!
5 Një asgjë janë të gjithë zotat e paganëve,
kurse Zoti e ka krijuar qiellin.
11 Galdo, o qiell! Gëzo, o tokë!
Le të buçasë deti me ç’ka në të,
12 le të gëzojë fusha me ç’gjendet në të,
le të gërthasin me hare lëndët e pyjeve,
13 para fytyrës së Zotit, sepse Ai po vjen,
sepse po vjen për të gjykuar tokën!
Do ta gjykojë botën me drejtësi,
do t’i gjykojë popujt me të vërtetën e tij.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 4, 16–30.

16 Jezusi erdhi në Nazaret, atje ku ishte rritur dhe, sipas zakonit të vet, të shtunën hyri në sinagogë dhe u ngrit për të lexuar. 17 I dhanë librin e Isaisë profet. Kur e hapi librin, gjeti vendin ku shkruan:
18 ‘Shpirti i Zotit është mbi mua sepse Ai më shuguroi!
Ai më dërgoi t’u kumtoj të vobektëve Ungjillin, t’u shpall robërve çlirimin,
të verbërve dritën e syve; t’i lëshoj në liri të ndrydhurit,
19 të shpall vitin e hirit të Zotit.’
20 E mbylli librin, ia dha shërbëtorit dhe u ul. Të gjithë në sinagogë i drejtuan sytë në të. 21 Atëherë u tha: “Sot shkoi në vend kjo pjesë e Shkrimit të shenjtë që e dëgjuat me veshët tuaj”.
22 Të gjithë e miratonin dhe mrekulloheshin për fjalët e bukura që dilnin prej gojës së tij. Thoshin: “Vallë, a nuk është ky biri i Jozefit?”
23 Atëherë u tha: “Me siguri do të ma thoni atë fjalë: ‘Mjek, shëro veten!’ Gjithçka bëre, si dëgjuam, në Kafarnaum, bëj edhe këtu, në vendin tënd!’
24 Për të vërtetë po ju them ‑ vazhdoi ‑ asnjë profet nuk është i mirëseardhur në vendin e vet. 25 Për të vërtetë, prapë po ju them: në kohën e Elisë profet, kur qielli u ndry për tri vjet e gjashtë muaj dhe u bë uri e madhe në mbarë dheun, ishin shumë vejusha në Izrael, 26 dhe te asnjëra ndër to nuk u dërgua Elia, përveç te vejusha në Sareptë të Sidonisë. 27 Në kohën e Elizeut profet kishte shumë të gërbulur në Izrael dhe asnjë prej tyre nuk u pastrua përveç Naamanit Sirian.”
28 Këto fjalë i mbushën me zemërim të gjithë ata që ishin në sinagogë.
29 U çuan në këmbë, e hodhën jashtë qytetit, e çuan në buzë të malit, mbi të cilin është i ndërtuar qyteti i tyre, për t’ia thyer qafën në greminë.
30 Por, ai kaloi përmes tyre e vijoi rrugën e vet.


MEDITIMI.

Jezusi, pasi u pagëzua nga Gjoni në Jordan dhe përjetoi tundimet e djallit në shkretëtirë, shkoi në Nazaret, qyteti i vogël ku ai u rrit, ku të gjithë e njihnin si "biri i Jozefit ". Të shtunën, ai hyri në sinagogë dhe, siç ishte zakon, u zgjodh të lexonte një pjesë të Shkrimit. Pjesa ishte ajo e Isaisë 61, në të cilën profeti shpalli vitin e hirit të Zotit. Viti jubilar do të kishte siellë në Tokë konkretisht atë që ishte plani i Zotit, domethënë, krijimin e një bashkësie vëllezërish të qetësuar konkretisht nga çlirimi i skllevërve dhe rishpërndarja e tokave. Kjo kohë e hirit, në të cilën njerëzit mundt ta njihnin veten si vëllezër dhe si rrjedhojë fëmijë të një Ati, përurohet nga Jezusi, i cili fillon jetën e tij publike duke u shartuar në traditë (Jezusi lexon Izaian; e citon Elian dhe Elizeun), domethënë në bindjen ndaj Fjalës së Perëndisë - pra Atit - e cila ka shoqëruar gjithmonë historinë e popullit të Izraelit. Jezusi gjithashtu bëri një hap tjetër: ai pohoi se ajo Fjalë tani ishte përmbushur në Të, që ishte Fjala e Perëndisë e mishëruar. Besnikëria dhe mëshira, me të cilat Perëndia i kishte ndjekur gjithmonë ngjarjet e popullit të tij, tani kishin një fytyrë: atë të Jezusit, rrugën e Popullit të tij dhe rrugën tonë.



VAZHDO MEDITIMIN.

Jezus, ti je në zemrën time,
Unë besoj në dashurinë tënde besnike për mua.
Më mbro si një nënë.
Më ndihmo të jem e pastër si Ti, të jem e varfër si Ti,
e bindur si Ti dhe t'u shërbej të tjerëve ashtu siç u ke shërbyer Ti.
Më mbro nga e keqja që dëshiron të më shkatërrojë,
më mbaj në zemrën tënde, që të të përkas ty.
Asgjë nuk do të më ndajë nga dashuria jote.
Jezus, zemërbutë dhe i përvuajtur,
bëje zemrën time të butë dhe të përvuajtur si e jotja.
Unë të përkas ty, dhe sepse të përkas ty plotësisht
mund të bësh gjithçka që të pëlqen me mua,
mund të më përdorësh, mund të më dërgosh,
mund të më mbash të fshehur, mund të më japësh
gëzim dhe vuajtje, unë të përkas ty
dhe asgjë nuk do të më ndajë nga dashuria jote.
(Nënë Tereza e Kalkutës)

[ninoenina]

31-8-2021/E MARTE JAVA 22/UNGJILLI: Lk 4, 31–37.

LUTJA: Ps 26.


Zoti është drita ime dhe shpëtimi im,
kë do të kem frikë?
Zoti është mbrojtësi i jetës sime,
para kujt do të dridhem?
4 Për një gjë të vetme i lutem Zotit,
vetëm atë ia kërkoj
që të jetoj në Shtëpinë e Zotit t
ë gjitha ditët e jetës sime,

që ta shijoj kënaqësinë e Zotit
e ta vërej Shtëpinë e Zotit.
13 Besoj se do t’i shijoj të mirat e Zotit
në tokën e të gjallëve.
14 Shpreso në Zotin: bëhu burrë!
Ji zemërfortë e prite Zotin!



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk 4, 31–37.


31 Atëherë zbriti në Kafarnaum, qytet i Galilesë dhe mësonte ditën e shtunë.
32 Njerëzit i magjepste mësimi i tij, sepse fjalën e kishte plot autoritet.
33 Në sinagogë ndodhej një njeri që në trup kishte shpirtin e djallit të ndytë. Ai bërtiti me zë të lartë:
34 “Hej, ç’ke me ne, Jezus Nazareni? A erdhe të na farosësh? Unë e di kush je: Shenjti i Hyjit!”
35 “Praj dhe dil prej tij! ‑ i urdhëroi Jezusi. Djalli e rrëzoi para tyre e doli prej tij pa e lënduar fare.
36 Të gjithë i kapi frika dhe i thoshin njëri‑tjetrit:“Çfarë fjale! Ky po u urdhëron me pushtet e fuqi shpirtrave të ndytë e ata po dalin!”
37 Dhe u përhap zëri për të nëpër të gjitha vendet e krahinës.



MEDITIMI.


Nga vjen autoriteti me të cilin flet Jezusi? Të gjithë - na thotë Ungjilli i sotëm - janë të mahnitur nga mësimi i tij sepse mënyra në të cilën ai i shqipton fjalët, perceptohet në një mënyrë shumë të ndryshme nga ajo e skribëve të cilët gjithashtu kishin të drejtë të interpretonin dhe përcaktonin. Jezusi shpreh një autoritet të ri që njihet menjëherë nga djalli dhe e shpall identitetin teologjik të Jezusit: "Unë e di kush je ti, i Shenjti i Perëndisë!".
Pak kohë më parë, në sinagogën e Nazaretit, Jezusi kishte deklaruar si të vlefshme për veten e tij fjalët e profetit Isaia:
“Shpirti i Zotit është mbi mua sepse Ai më shuguroi! Ai më dërgoi t’u kumtoj të vobektëve Ungjillin, t’u shpall robërve çlirimin, të verbërve dritën e syve; t’i lëshoj në liri të ndrydhurit, të shpall vitin e hirit të Zotit" (v. 18).
Vini re, autoriteti me të cilin Jezusi flet dhe fuqia me të cilën ai dëbon demonët, vijnë tek ai nga "vajosja" që ai ka marrë si Mesia, nga Shpirti i Perëndisë që vepron në të. Identiteti i Jezusit që secili prej nesh mund të mirëpritet plotësisht nëse lejon që Shpirti i Shenjtë të veprojë në të. Mësuesit e Ligjit folën për teologji, por ata nuk arritën në zemrat e njerëzve sepse nuk komunikuan dashuri, pasion për tjetrin; identiteti i vërtetë i të krishterit është ai i Shpirtit të Shenjt, domethënë i Dashurisë së vetme që mund të japë autoritet - dhe, në të njëjtën kohë, përvujtëri! - fjalëve dhe veprimeve tona.



VAZHDO MEDITIMIN.


Eja, Ti, o Shpirt Krijues,
Mendjet njerëzve vizito,
Prej së larti hir diko
Në zemrat që vet’ krijove.
Drejt të thonë Ngushëllimtar
Je dhuratë e t’lartit Hyj,
Gurrë, flakë, dashuri
Edhe vajim shpirtëror.
Shtat’ dhuratat i ofron,
Gisht i t’djathtës atërore,
Ti je fjalë shekullore
Gurmazet ti mbush me fjalë.
Ndezi ndjenjat me dritë tënde
N’zemra zbraz plot dashuri,
Kur në trup kemi lig’si
Me virtyte na forco!
Na prapso edhe armikun,
Pa vonuar na jep qetim,
Që të zmbrapsim çdo dëmtim
Ti për ne bëhu prijatar.
Ti për Atin bën dëshmi,
Jep për Birin dijeni
Edhe n’ty, Shpirt, për të dy,
Të besojmë përgjithmonë.
Hyj, lavdi, Shëlbues plot hir,
Fitimtar Birit mbi vdekjen,
Ngushëllimtarit lëvdim
Përgjithmonë, për amshim. Amen!

[ninoenina]

2-9-2021/E ENJTË JAVA 22/UNGJILLI: Lj 5,1-11.


LUTJA:

Zoti i mirësisë dhe mëshirës,
tI na kërkoni të bashkëpunojmë ME TY për shpëtimin e njerëzimin.
Dërgo punëtorë të shumtë dhe të shenjtë për vreshtin tënd,
kështu që Kishës tënde nuk do t’i mungojnë kurrë lajmëtarët guximtarë të Ungjillit,
priftërinjtë të cilët gjithashtu të ofrojnë sakrificën e Eukaristisë me jetën e tyre
dhe me ato shenja të ndritshme të Krishtit, bariut të mirë,
drejtoji njerëzit e tu në rrugën e bamirësisë.
Dërgoje Shpirtin Shenjt për të freskuar zemrat e të rinjve,
në mënyrë që ata të kenë guximin të thonë po kur i thërret në shërbim të vëllezërve,
këmbënguljen për të ndjekur Jezusin edhe gjatë rrugës së kryqit
dhe gëzimin e madh për të qenë dëshmitarë të dashurisë tënde në botë.
O Maria, Nëna e priftërinjve, jepu të gjithë anëtarëve të Kishës besnikërinë tënde për të dëshmuar për të gjithë
gëzimin që vjen nga takimi me Krishtin që jeton dhe mbretëron përgjithmonë e përgjithmonë. Amen.
(Giovanni Paolo Benotto)

LEXIMI I UNGJILLIT: Lk 5,1-11.

1 Jezusi një ditë ishte në bregun e liqenit të Gjenezaretit e, ndërsa populli po shtyhej rreth tij për të dëgjuar fjalën e Hyjit, 2 pa dy lundra buzë bregut të liqenit: peshkatarët kishin dalë e po lanin rrjetat. 3 Hyri në njërën prej atyre lundrave ‑ në atë që ishte e Simonit ‑ dhe iu lut ta largonte pakëz prej tokës. U ul e, prej lundrës, mësonte turmën.
4 Kur pushoi së foluri, i tha Simonit: “Grahi në ujë të thellë e hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk”.
5 Simoni i tha: “Mësues, gjithë natën u përpoqëm e nuk zumë asgjë; por pasi po thua ti, do t’i hedh rrjetat.” 6 Si bënë kështu, zunë një sasi të madhe peshqish ‑ gati po u shqyheshin rrjetat. 7 Atëherë u dhanë shenjë shokëve në lundrën tjetër të vinin e t’u ndihmonin. Ata erdhën dhe i mbushën të dy lundrat aq sa gati u fundosën.
8 Kur pa Simon Pjetri, i ra ndër këmbë Jezusit dhe i tha: “Largohu prej meje, Zotëri, se jam njeri mëkatar!” 9 Vërtet, për arsye të peshkut që zunë, mbeti shtang prej habisë ai dhe të gjithë të tjerët që ishin me të; 10 gjithashtu edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, bashkëgjuetarë të Simonit. Jezusi i tha Simonit: “Mos ki frikë! Tani e tutje do të zësh njerëz.”
11 Ata, si i sollën lundrat në breg, lanë gjithçka e shkuan pas tij.

MEDITIMI.


Në Ungillin ka disa elementë që demonstrojnë aftësinë e Jezusit për t'u lidhur me të tjerët. Në sfondin e skenës ka disa peshkatarë që kishin mbaruar udhëtimin e peshkimit dhe që së shpejti do të shkonin në shtëpi: ata kishin tërhequr anijet drejt tokës dhe po lanin rrjetat e tyre në pritje të peshkimit të ardhshëm. Dita e punës kishte mbaruar.
Këta peshkatarë, krejtësisht të huaj për turmën që ndoqi Jezusin, nuk u interesuan aspak për atë që po ndodhte, por papritmas ata u bënë protagonistët e një konvertimi prekës. Jezusi kërkon që të jetë në gjendje të përdorë varkën e tyre, ai e bën atë të largohet nga toka larg pozicionit të saj të pushimit. Pastaj ai kërkon të rifillojë peshkimin, pavarësisht lodhjes dhe zhgënjimit të dështimit të peshkimit të natës që sapo kishte përfunduar, dhe më në fund u kërkon që ta ndjekin! Gjithmonë pa dhënë shpjegime. Do të duket paradoksale që peshkatarët e kanë dëgjuar atë të tre herë! Ata kishin besim, ata dinin të dëgjonin si fjalët ashtu edhe heshtjet e Jezusit, dinin të kapnin shikimin e tij.
Ata nuk janë as të çmendur as të papërvojë, thjesht dashuria e vërtetë nuk ka nevojë për shumë shpjegime ose siguri. Dashuria e vërtetë rritet në zemrën e atyre që janë të gatshëm të hedhin rrjetat e tyre mbi fjalën e tij.

VAZHDO MEDITIMIN


Jemi në duart e Jezussi.
Ai në mirësinë e tij
na pasuron me dhuratat e tij
që të mund të shërbejmë
dhe të shpëtojmë miqtë tanë.

[ninoenina]

3-9-2021/E PREMTE JAVA 22/UNGJILLI: Lk. 5, 33–39

Shën Gregori i Madh.

LUTJA: Ps 99.

Toka mbarë le t’i brohoritë Zotit,
shërbejini Zotit me hare,
dilni para tij me brohoritje!
3 Dijeni mirë se vetëm Zoti është Hyj:
Ai na krijoi e atij i përkasim:
jemi populli i tij dhe delet e kullosës së tij.
4 Hyni nëpër dyert e tija duke i dhënë lavd,
hyni në treme të tija e këndoni himne,
lavdërojeni e madhërojeni Emrin e tij!
5 Sepse i mirë është Zoti,
e amshuar dashuria e tij,
nga breznia në brezni besnikëria e tij.


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 5, 33–39

33 Atëherë ata i thanë: “Nxënësit e Gjonit agjërojnë shpesh dhe luten, po ashtu edhe ata të farisenjve ‑ përkundrazi, të tutë hanë e pinë.”
34 Jezusi u përgjigj: “A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë derisa dhëndri është me ta? 35 Tani vijnë ditët kur do t’ua rrëmbejnë dhëndrin, atëherë, në ato ditë do të agjërojnë.”
36 U tregoi edhe krahasimin: “Askush nuk e pret një copë prej petkut të ri për t’ia vënë petkut të vjetër, përndryshe shqyen petkun e ri, kurse copa prej petkut të ri nuk përkon me petkun e vjetër. 37 Askush nuk e shtie verën e re në rrëshiqa të vjetër, sepse vera e re i pëlcet rrëshiqat kështu që edhe vera derdhet edhe rrëshiqat prishen: 38 por vera e re duhet të hidhet në rrëshiqa të rinj.
39 Askush, duke pirë verë të vjetër, s’i lakmon verës së re, sepse thotë: “E vjetra është më e mirë!”



MEDITIMI.

Jezusi shpjegon se agjërimi nuk është një fe, ashtu si ushqimi. Në vend të kësaj, ajo që e karakterizon fenë është "Dhëndri", dhe marrëdhënia e tij me agjërimin, ushqimin dhe praktika fetare të tjera.. Kur në besim e humbim Jezusin, atëherë gjithçka bëhet ose një praktikë pendimi me qëllim në vetvete, ose një festë fshati që kremton vetëm barkun tonë. A ka besimi ynë akoma Krishtin në qendër? A janë ndërtuar komunitetet tona rreth tij? A e marrin parasysh zgjedhjet tona praninë ose mungesën e tij? Duke iu përgjigjur këtyre pyetjeve, ne do t'u përgjigjemi farisenjve dhe vetes (farisenjve të fshehur). Dhe pikërisht duke filluar nga kjo gjë, një lloj revolucioni, një konvertim do të ndodhë tek ne. Ne do të ndalojmë së besuari në ide dhe sisteme dhe do të kuptojmë se Krishterizmi nuk është një ide apo një sistem sigurues, por "Dikush". Dhe është gjithnjë në lidhje me këtë "Dikush" që ne lëvizim, ekzistojmë, zgjedhim. Fillimisht do të ndihemi pak të siguruar nga kjo, por me kalimin e kohës do të kuptojmë se besimi nuk shërben për të na siguruar, por për të na dhënë një jetë të re. Është shumë pak një besim jetuar me qellim që të shmangim atë frikë psikologjik që na mbush me ankht. Na shpëton të takojmë Krishtin dhe jo kontrollin e pasigurive tona që të lindin në ne sepse jemi larguar nga Krishti. Nuk kanë vlerë edhe praktikat fetare të shveshura nga prezenca e tij.



VAZHDO MEDITIMIN.

O Hyj i gjithëpushtetshëm,

prej teje vjen çdo e mirë:

ndikoje në zemrat tona dashurinë ndaj emrit tënd,

që në ne të zhvillohet e mira

dhe, nën ndikimin tënd, të arrijmë përsosmërinë.

[ninoenina]

4-9-2021/E SHTUNË JAVA 22/UNGJILLI: Lk. 6,1-5


LUTJA: Ps 54

[SIZE=3]Më shpëto, o Hyj, pashë Emrin tënd,
me fuqinë tënde mbroje të drejtën time.
4 O Hyj, vështroje lutjen time,
vështroji fjalët e gojës sime!
5 Sepse krenarët u çuan kundër meje,
mizorët kërkojnë të ma marrin shpirtin:
për Hyjin ata s’kanë kujdes.
6 Por, ja, Hyji po më vjen në ndihmë,
shpirtin tim ai po e merr ndore.
7 Rëntë e keqja mbi armiqtë e mi:
shfarosi, o Zot, pashë të vërtetën tënde.
8 E unë me ëndje do të të kushtoj fli,
do ta lavdëroj Emrin tënd, o Zot, sepse është i mirë,


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6,1-5.

1 Një të shtunë, kur Jezusi po kalonte nëpër të mbjella, nxënësit e tij këputnin kallinj, i shkokëlonin në dorë dhe i hanin.
2 Atëherë disa farisenj thanë: “Pse bëni çka s’është e lejueshme të bëhet të shtunën?”
3 Jezusi iu përgjigj: “A nuk keni lexuar çfarë bëri Davidi kur u urit ai dhe përcjellësit e tij?
4 [Si] hyri në Shtëpinë e Hyjit, i mori bukët e kushtimit, hëngri vetë dhe u dha të hanë edhe atyre që ishin me të, bukët, që s’kishte leje t’i hajë askush tjetër përveç priftërinjve?”
5 Dhe u tha:“Biri i njeriut është zotëria i të shtunës.”
[/SIZE]


MEDITIMI.

Në Palestinë, të varfërit, kur ishin të uritur, mund të mblidhnin kallëzat nga fushat, sipas normës së Ligjit të Përtërirë. Kallëzat ishin rrudhosur në duar dhe kokrrat që dilnin, ishin ngrënë. Pra, ku është problemi? Sipas interpretimit të ligjit, kjo mund të bëhet çdo ditë të javës, përveç të Shtunave. Dhe kishte edhe një dënim. Nëse puna gjatë shtunës bëhej pa dashje, fajtori paralajmërohej dhe duhej të ofronte një flijim shlyes. Nëse, nga ana tjetër, e shtuna ishte shkelur pavarësisht dëshmitarëve dhe paralajmërimit të mëparshëm, vepra përfshinte dënimin me vdekje me gurë. Çeshtja u drejtohej drejtpërdrejt dishepujve, por aludon ndaj Jezusit. Dhe Jezusi përgjigjet me një kundër-kundërshtim, duke cituar Shkrimin (1Sam 21, 1–7), domethënë autoritetin më të lartë të njohur nga të gjithë si fjala e Perëndisë. Bukët e ofertës, dymbëdhjetë në numër, një për secilin fis të Izraelit, mbetën në një tryezë për një javë me radhë në Tempullin, si një ofertë për Perëndinë. Askush nuk mundte t'i hante, përveç priftërinjve kur kaloi java. Por Davidi dhe shokët e tij i hëngrën, sepse ishin të uritur dhe nuk kishte bukë tjetër. Askush nuk e fajëson Davidin për këtë, as Shkrimi, as mësuesit e ligjit, sepse nevoja justifikon shkeljen e ligjit. Prandaj, as dishepujt e Jezusit nuk e shkelin ligjin, nëse fërkojnë kallëzat ditën e Shtunës sepse ishin të uritur. Në interpretimin e ligjit është e nevojshme të kërkohet vullneti i Zotit dhe e mira e vërtetë e njeriut. Dhe Zoti nuk e dha ligjin për të munduar njerëzit, por për t'i bërë ata të lumtur. E shtuna përdoret për të zgjidhur nevojat e të tjerëve, jo për të krijuar dhimbje koke të mëtejshme.



VAZHDO MEDITIMIN


Më jep, Zot, të jem hapur
drejt lirisë së fëmijëve të Perëndisë,
duke jetuar të dielën si një moment të fortë
në të cilin takohem me ty,
dhe duke jetuar angazhimin e krishterë jo si një barrë,
por si mundësia e realizimit:
domethënë duke shprehur plotësisht
që qenia ime është bërë në përgjasimin tënd.

[ninoenina]

6-9-2021/E HËNË JAVA 23/UNGJILLI: Lk 6, 6-11.


LUTJA: Ps 61.

2 Vështroje, o Hyj, përlutjen time,
dëgjoje lutjen time!
3 Nga skaji i dheut të thërras në ndihmë,
se më ka lëshuar zemra:
më nxirr në qetë që s’mund t’i afrohem.
4 Sepse ti je shpresa ime,
kala e fortë përballë armikut.
5 Përjetë do të banoj në tendën tënde,
do të gjej mbrojtje nën sqetullën tënde,
6 sepse ti, o Hyji im, i pranon kushtet e mia,
u jep trashëgim atyre që e druajnë emrin tënd.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6,6-11.

6 Një të shtunë tjetër Jezusi hyri në sinagogë e filloi të mësojë. Ishte aty një njeri që e kishte dorën e djathtë të thatë.
7 Skribët e farisenjtë nuk ia ndanin sytë a mos po shëron të shtunën, që, kështu, të kishin për çka ta paditnin.
8 Jezusi ua dinte mendimet e i tha njeriut që e kishte dorën e thatë: “Çohu e dil në mes!”Ai u ngrit e qëndroi në këmbë.
9 Atëherë Jezusi vazhdoi: “Ju po ju pyes: a është e lejueshme të shtunën të bësh mirë apo të bësh keq, t’ia shpëtosh jetën ndokujt apo t’ia humbasësh?”
10 Si i shikoi rreth e rrotull të gjithë, i tha atij: “Shtrije dorën!” Ai bëri ashtu e dora iu shërua.
11 Ata u tërbuan dhe kuvendonin mes tyre çka të ndërmarrin kundër Jezusit.



MEDITIMI

Edhe një herë Jezusi mbikëqyret nga ata që mezi presin të jenë në gjendje ta akuzojnë atë se nuk ka pushuar ditën e Shtunës. E Shtuna është zemra e religjiozitetit hebre, i përket urdhërimeve që Zoti i dha Moisiut: “Gjashtë ditë puno e kryej të gjitha punët e tua; kurse e shtata ditë është e shtuna e Zotit, Hyjit tënd: mos bëj kurrfarë pune ti as biri yt, as bija jote, shërbëtori yt, as shërbëtorja jote, as kafsha jote, as i huaji që banon te ti. Sepse gjatë gjashtë ditëve Zoti i bëri qiellin e tokën e detin e gjithçka gjendet në to e pushoi ditën e shtatë; prandaj Zoti e bekoi ditën e shtatë dhe e shenjtëroi”(Dal. 20: 9-11). Shkëputja nga çdo veprimtari ka një vlerë teologjike, ajo shfaq besimin në sovranitetin e Zotit, nga i cili vjen gjithçka që kemi dhe të cilit gjithçka i nënshtrohet.
Prandaj pyetja e Jezusit mund të përkthehet në këto fjalë: si mund ta lavdërojë njeriun Perëndinë? Pyetja bie në vesh të shurdhër, ose ndoshta Jezusi nuk është duke pritur për një përgjigje. Gjesti shërues që ai bën në favor të njeriut që kishte një dorë të paralizuar është përgjigjja e tij. Në këtë mënyrë ai riinterpreton ligjin e lashtë: gjithçka që shfaq ose rrit dinjitetin e njeriut, i jep lavdi Zotit! Ai që krijoi njeriun sipas imazhit të tij, gëzohet kur sheh se krijesa rimerr dinjitetin e vet dhe realizon veten. Njeriu që Jezusi shëron nuk ishte i ngarkuar nga një sëmundje e rëndë, me të vërtetë mund të mendohet se të metat e tij nuk e penguan atë të jetonte. Dhe, megjithatë, ajo patologji e pengon atë të punojë dhe të përmbushë veten në të gjithë plotësinë e tij. Shërimi ia kthen dinjitetin atij. Çdo gjë që bëjmë për ta veshur njeriun me dinjitetin e tij, i jep lavdi Zotit, e kjo nuk është vetëm e ligjshme, por edhe e detyrueshme.




VAZHDO MEDITIMIN.

O Atë, që na dhurove Shëlbuesin dhe Shpirtin Shenjt,

shIkoji me mirësi bijtë e adoptimit,

që të gjithë ata që besojnë në Krishtin

ta marrin lirinë e vërtetë dhe trashëgimin e amshuar.

[ninoenina]

7-9-2021/E MARTË JAVA 23/ UNGJILLI: Lk 6, 12–19.


LUTJA: Ps. 144.


Bekuar qoftë ZOTI, shkëmbi im,
që m'i mëson duart për luftë
e gishtërinjtë për betejë,
2 mirësia ime dhe fortesa ime,
streha ime dhe çlirimtari im,
mburoja ku gjej strehë,
ai që ma vë popullin nën sundim.
3 O ZOT, ç'është njeriu që të kujdesesh për të,
apo biri i njeriut, që të mendosh për të?
4 Njeriu është si fryma,
ditët e tij si hija që kalon.



LEXIMI I UNGJILIT: Lk 6, 12–19.

12 Ndër ato ditë Jezusi shkoi në një mal për t’u lutur. Natën e kaloi duke iu lutur Hyjit.
13 Kur zbardhi drita, i thirri nxënësit e vet e prej tyre zgjodhi dymbëdhjetë, të cilët edhe i quajti apostuj:
14 Simonin, të cilin e quajti edhe Pjetër, Andreun, vëllanë e tij, Jakobin e Gjonin, Filipin e Bartolomeun,
15 Mateun, e Tomën, Jakobin e Alfeut, Simonin që quhej Zelltar,
16 Judën e Jakobit edhe Judën Iskariot, i cili u bë tradhtar.
17 Pastaj zbriti bashkë me ta e zuri vend në rrafshinë. Ishte aty një shumicë e madhe nxënësish të tij dhe një turmë e madhe e popullit prej mbarë Judesë, prej Jerusalemit dhe prej bregut të detit të Tirit e të Sidonit, 18 që kishin ardhur për ta dëgjuar e për t’u shëruar prej sëmundjeve të veta. Shëroheshin edhe ata që i mundonin shpirtrat e ndytë.
19 Të gjithë këta njerëz kërkonin ta preknin, sepse prej tij dilte një fuqi që shëronte gjithkënd.


MEDITIMI.

Jezusi ngjitet në mal për të gjetur në takimin me Atin, qartësinë e nevojshme për të zgjedhur dymbëdhjetë apostujt. Numri dymbëdhjetë kujton atë të patriarkëve të Besëlidhjes së Vjetër. Kështu përvijohet lindja e Popullit të ri të Zotit.
Lutja është në origjinën e çdo zgjedhjeje dhe veprimi apostolik të Jezusit dhe të Kishës. Dita e Kishës del nga nata e Jezusit e kaluar në bashkësi me Atin në një mal. Kjo absolutisht nuk do të thotë që zgjedhjet që bëjnë Ati dhe Biri, duke i quajtur të dymbëdhjetët dhe të tjerët pas tyre gjatë shekujve, do të jenë më të mirat sipas logjikës sonë njerëzore. Struktura mbështetëse e Kishës po çalon që në fillim, gjithmonë e hapur për tradhti dhe refuzim të Zotit. Pjetri dhe Juda janë figurat emblematike për këtë. Dhe kjo nuk është një gjë e paparashikuar e pakëndshme, por është një realitet që është pjesë e planit të shpëtimit.
Arsyeja që i tërheq njerëzit tek Jezusi, është nevoja për të dëgjuar fjalën e Perëndisë dhe për t'u shëruar. Në të vërtetë, ekziston një lidhje e ngushtë midis dëgjimit të fjalës së Perëndisë dhe shërimit, si midis mosbindjes ndaj fjalës së Perëndisë dhe vdekjes (krh. Ligji i Përtërirë 11: 26–32). "Për këtë arsye, sikurse me anë të një njeriu mëkati hyri në botë e, me anë të mëkatit, vdekja, dhe kështu vdekja kaloi në të gjithë njerëzit, sepse të gjithë njerëzit mëkatuan..." (Rom 5:12) sepse njeriu e dëgjoi gjarprin. Njeriu bëhet ajo që dëgjon. Ashtu si njerëzit e asaj kohe, edhe ne mund ta prekim dhe përjetojmë fuqinë e Jezusit nëse dëgjojmë fjalën e tij. Fjala e Perëndisë në fakt: "Për të vërtetë, mua nuk më vjen turp prej Ungjillit, sepse Ungjilli është fuqia e Hyjit për shëlbimin e atij që beson: më së pari për judeun e pastaj për grekun" (Rom 1:16).



VAZHDO MEDITIMIN.


O ZOT HYJI, ATI YNË,

ndihmoji burrat dhe gratë

të cilët do të donin të luteshin,

por nuk dinë si ta bëjnë këtë.

Pranoje dëshirën e tyre për t'u lutur,

si me të vërtetë është: nje lutje.

Dëgjo heshtjen e tyre

dhe takoji ata atje në shkretëtirën e tyre.

(Nënë Tereza e Kalkutës).

[ninoenina]

8-9-2021/E MERKURE JAVA 23/UNGJILLI: Mt. 1, 1–16.18–23.

LINDJA E MARISË.

LUTJA

Maria, virgjëresha e heshtjes,
mos lejo që përballë sfidave të kësaj kohe,
ekzistenca jonë të jetë mbytur
nga dorëheqja ose pafuqia.
Na ndihmo të ruajmë qëndrimin e të dëgjuarit,
“barkun” në të cilin fjala bëhet frytdhënëse
dhe na bën të kuptojmë
se asgjë nuk është e pamundur për Hyjin. Amen.

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 1, 1–16.18–23.

MEDITIMI.


Po -ja që i tha Virgjëresha Mari Atit qiellor nuk është pa vuajtje. Shpirti i saj rënkon, zemra e saj loton. Jozefi mendon se do ta hedhë poshtë në fshehtësi. Çdo po që i thuhet Perëndisë, vetëm te Zoti gjen shpëtimin e tij, sepse e vërteta e tij vjen vetëm nga Zoti. Zoti kurrë nuk fillon një punë pa e përfunduar atë. Maria tani është Nëna e Zotit, Zoti e merr nën krahët e tij. E bën atë të ndiejë dhimbjen që vjen nga marrëzia e zemrës njerëzore, edhe nëse është e drejtë. Pastaj ai i jep asaj gëzim në mënyrë që ajo të mund të vazhdojë t'i thotë një po të përjetshme Zotit të saj. Kur thuhet po një herë, atëherë ky po duhet të thuhet çdo ditë, çdo orë, çdo moment të ditës. Është jeta që duhet të bëhet një po e plotë për Zotin, Hyjin tonë.
Mbretëria e Perëndisë lind nga dëgjimi i çdo Fjale që del sot nga goja e Perëndisë. Virgjëresha Mari dëgjon, i bindet, prej saj Biri i përjetshëm i Atit vjen në botë si një njeri i vërtetë. Edhe Jozefi dëgjon, i bindet për dhuratën e jetës së tij Zotit. Biri i Perëndisë bëhet Biri i Davidit, Mesia, Shpëtimtari, Shëlbuesi i botës. Nëse Jozefi nuk do të ishte bindur, ai do të kishte mbetur i drejtë, por një drejtësi e pajetë për botën. Në bindje drejtësia e tij bëhet shpëtim për çdo njeri. Maria dhe Jozefi janë mënyra e së mirës universale për besimin e tyre, dëgjimin e tyre, dërgimin e tyre te Zoti për të gjitha ditët e jetës së tyre. Virgjëria e Jozefit është krejtësisht e ngjashme me virgjërinë e Nënës së Jezusit. Ajo konsiston në dhuratën e trupit, e shpirtit, e zemrës, e mendimeve, e dëshirave. Maria dhe Jozefi jetojnë vetëm për të përmbushur dëshirat e Perëndisë. Mendimet e tjera nuk mund të banojnë në zemrat e tyre. Jeta e tyre është një dhuratë. Për këtë dhuratë Jezusi është Biri i Perëndisë, Biri i Davidit, Ndërmjetësi i vetëm i shpëtimit, i shpengimit, i hirit, i jetës, i bekimit midis Zotit dhe njerëzimit.



VAZHDO MEDITIMIN.

Maria, gruaja e të dëgjuarit,
na i hap veshët;
na trego se si ta dëgjojmë fjalën e Birit tënd Jezusit
mes mijëra fjalëve të kësaj bote;
na trego se si të dëgjojmë çdo person që takojmë,
veçanërisht atë që është i varfër,
nevojtar, në vështirësi.
Maria, gruaja e veprimit,
i bëjmë duart dhe këmbët tona të lëvizin "shpejt" drejt të tjerëve,
për të sjellë bamirësinë dhe dashurinë e Birit tënd Jezusit,
për të sjellë, si ju, dritën e Ungjillit në botë. Amen.
(Papa Françesku)

[ninoenina]

9-9-2021/E ENJTE JAVA 23/UNGJILLI: Lk. 6, 27–38.

LUTJA: Ps 150.

1 Aleluja, lëvdoni Perëndinë në shenjtoren e tij,
lëvdojeni në kupën qiellore të pushtetit të tij.
2 Lëvdojeni për mrekullitë e tij,
lëvdojeni sipas madhështisë e tij.
3 Lëvdojeni me tingullin e burive,
lëvdojeni me tingullin e harpës dhe me qeste.
4 Lëvdojeni me dajre dhe me valle, l
ëvdojeni me vegla me tela dhe me frymë.
5 Lëvdojeni me cembale tingëlluese,
lëvdojeni me cembale kumbuese.
6 Çdo gjë që merr frymë le të lëvdojë Zotin. Aleluja



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6, 27–38.

27 “Por po ju them juve që më dëgjoni:
‘Duajini armiqtë tuaj,
bëjuni mirë atyre që ju urrejnë,
28 bekojini ata që ju mallkojnë, lutuni për ata që dijekeqas ju mundojnë’.
29 Atij që të bie njërës faqe, ktheja edhe tjetrën! Atij që ta rrëmben pallton, mos ia ndal as këmishën!
30 Secilit që lyp prej teje, jepi, e atij që merr gjënë tënde, mos i kërko ta kthejë!
31 Si dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, ashtu bëjuni edhe ju atyre!
32 Nëse i doni vetëm ata që ju duan, çfarë merite të veçantë pritni? Sepse edhe mëkatarët i duan dashamirët e vet.
33 Edhe nëse, [pra] u bëni mirë vetëm atyre që ju bëjnë mirë, çfarë merite të veçantë pritni? Aq bëjnë edhe mëkatarët.
34 E në qoftë se u huazoni vetëm atyre, prej të cilëve shpresoni se do t’ju kthejnë, ç’shpërblim do të keni? Edhe mëkatarët u huajojnë mëkatarëve, por që t’u kthehet aq sa dhanë. 35 Por ju duajini armiqtë tuaj, bëni mirë e huazoni pa pritur se do t’ju kthejnë gjë. Kështu do të jetë i madh shpërblimi juaj dhe do të jeni bijtë e të Tejetlartit Zot, sepse ai ua do të mirën edhe mosmirënjohësve e të këqijve.
36 Bëhuni edhe ju të mëshirshëm sikurse (edhe) Ati juaj është i mëshirshëm.”
37 “Mos gjykoni dhe nuk do të gjykoheni! Mos dënoni e nuk do të dënoheni! Falni e do të gjeni falje!
38 Jepni e do t’ju jepet: masë e mirë, e dendur, e tundur, me grumbull do t’ju jepet nën sqetullën tuaj: sepse me atë masë që të matni, do t’ju matet edhe juve në kthim”.



MEDITIMI:

Dashuria nuk është vetëm një qëndrim i brendshëm i mëshirës. Si çdo dashuri, ajo shprehet më shumë me vepra sesa me fjalë. Si besimi pa vepra është i vdekur, ashtu edhe dashuria për armikun nuk ekziston nëse nuk bëjmë për të diçka të mirë me kreativitet dhe imagjinatë. Por duhet të jetë mirë për të, jo për ne. Duhet të jetë një lartësim i armikut në dashuri, jo poshtërim i vëllait në përbuzje dhe urrejtje. Falja është përulësi dhe dashuri, jo një qëndrim superioriteti dhe hakmarrjeje. E mira jonë më e lartë na vjen pikërisht nga dashuria e armiqve tanë, sepse na jep mundësinë të duam ashtu siç do Perëndia, pa shpërblim, falas: "Si dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, ashtu bëjuni edhe ju atyre! " (v. 31): është rregulli i artë që përmbledh gjithçka që është thënë deri më tani.
Rabini Hillel e kishte mësuar atë negativisht: “Ajo që nuk të pëlqen, mos ia bëj askujt. Ky është i gjithë ligji: pjesa tjetër është komentim”. Por për të mbajtur këtë urdhërim negativ mjafton të mos bëhet asgjë. Në vend të kësaj, Jezusi na urdhëron të bëjmë gjithçka të mirë është e mundur me krijimtarinë e si shenjë dashurie: kjo gjë është një angazhim të përditshëm dhe shumë të fortë! Natyrisht, për të jetuar këto fjalë hiri, ne kemi nevojë për dhuratën e Shpirtit, i cili na jep një zemër të re. Të duash si Zoti duhet të duash në një mënyrë të veçantë: të japësh gjithçka, pa pritur asgjë. Çmimi i jetës është pa pagesë. Ajo që bëri Zoti në krijimin dhe shpengimin është dashuri dhe pa pagesë: ai nuk investoi, nuk spekuloi mbi ne. Ai dha gjithçka, duke humbur jetën. Dhe ai na la një urdhërim: "Falas morët, falas edhe jepni! " (Mateu 10: 8).



VAZHDO MEDITIMIN.

Falja është kulmi i lutjes së krishterë;
dhurata e lutjes mund të merret
vetëm nga një zemër në harmoni me dhembshurinë hyjnore.
Falja gjithashtu dëshmon se në botën tonë,
dashuria është më e fortë se mëkati.
(Katekizmi i Kishës Katolike).

[ninoenina]

10-9-2021/E PREMTE JAVA 23/UNGJILLI: Lk. 6, 39–42.


LUTJA: Ps 16.

1 Më ruaj, o Hyj, sepse të kam rënë ndore!
2 I thashë Zotit: “Ti je Zoti im,
tjetër të mirë nuk kam veç teje”!
5 Zoti është pjesa e trashëgimit tim dhe gota,
në dorën tënde është fati im!
7 E bekoj Zotin që më dha kuptim,
edhe natën veshkat e mia më mësojnë.
8 Zotin e kam gjithmonë para sysh,
më rri në të djathtë, nuk kam sesi të rrëzohem!
as s’do të lejosh që Shenjti yt të kalbet në dhe.
11 Ti do të ma tregosh udhën e jetës,
gëzimin e plotë para fytyrës sate,
kënaqjen e amshueshme në të djathtën tënde.

LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6, 39–42.

39 U tha edhe shëmbëlltyrën: “A mund t’i prijë i verbëri të verbërit? A thua s’do të bien të dy në gropë?
40 Nuk është nxënësi më i aftë se mësuesi; por, çdo nxënës plotësisht i aftësuar, do të jetë si mësuesi i vet.
41 Po pse e shikon lëmishten në sy të vëllait tënd e nuk e sheh traun në syrin tënd?
42 Si mund t’i thuash vëllait tënd: ‘Vëlla, ndal ta heq lëmishtën, që ke në sy, ti që nuk e sheh traun në sy tënd?
Shtiracak, nxirre më parë traun nga syri yt dhe atëherë do të shohësh qartë ta nxjerrësh lëmishten nga syri i vëllait tënd”.


MEDITIMI.

Ne jemi të verbër. Ne sillemi pa e kuptuar se nuk shohim dhe gjykojmë botën dhe të tjerët në bazë të asaj pak që syri ynë mund të arrijë. Ndonjëherë ne gjithashtu ndihemi imunë ndaj mundësisë për të bërë gabime në lidhje me atë që besojmë se është e vërtetë dhe për të cilën jemi absolutisht të sigurt.
Jezusi thekson se një i verbër nuk mund të udhëheqë një të verbër tjetër dhe na thërret përsëri në përulësinë themelore.
Një përulësi që na ndihmon t’i vëmë në diskutim vazhdimisht siguritë tona, me sytë dhe zemrat tona gjithmonë të hapura për realitetin.
Është e vështirë të vihet në dyshim siguria e dikujt. Shpesh ne nuk jemi të gatshëm ta bëjmë këtë, sepse kjo do të na detyrojë të pranojmë se nuk jemi si ai modeli ideal i vetvetes që kemi ndërtuar për veten tonë. Herë të tjera thjesht kemi frikë; por a nuk është braktisja radikale e çdo sigurie që Jezusi kërkon nga ne? Përkundrazi, na fton në atë qëndrim themelor dhe të përulur që na bën të shikojmë pa paragjykime, me sytë tanë gjithnjë plotësisht të hapur, ndaj të tjerëve, ndaj botës dhe vetes sonë. Kjo hapje është besim! Pastaj ngadalë fillojmë të lidhim pikat, gradualisht braktisim idetë e paramenduara për të gjetur një të vërtetë më të madhe për veten dhe të tjerët. Ne zbulojmë gradualisht modelin që jemi thirrur të zbatojmë.



VAZHDO MEDITIMIN.

Na jep, o Zot Jezus,
të jemi si ti të lirë nga paragjykimet dhe frika,
të lirë në dashuri, të përkushtuar ndaj së vërtetës
dhe drejtësisë së Mbretërisë,
në mënyrë që të mos kërkomjë asgjë tjetër
veç besnikërisë ndaj Atit,
gati për të paguar çmimin e lirisë personalisht.
(Imzot Bruno Forte).

[ninoenina]

11-9-2021/E SHTUNE JAVA 23/UNGJILLI: Lk 6, 43–49.


LUTJA: Ps 113.

1 ALELUJA! Lavdërojeni, shërbëtorët e Zotit,
lavdërojeni, Emrin e Zotit!
2 Qoftë bekuar Emri i Zotit
që tani e deri në amshim,
3 Që kur lind dielli e derisa perëndon
qoftë bekuar Emri i Zotit!
4 I madhërueshëm është Zoti mbi të gjithë popujt,
lavdia e tij i tejkalon qiejt.
5 Kush është si Zoti, Hyji ynë,
që fronin e ka në Lartësi,
6 e nga lart vrojton qiellin e tokën?
7 Nga pluhuri e ngre skamnorin,
nga llomi e lartëson të vobektin
8 për ta vënë të rrijë me princa,
me princat e popullit të vet.
9 Ai bën të banojë beronja në shtëpi të vet
nënë fëmijësh të gëzueshme.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk 6, 43–49.

43 Nuk ka pemë të mirë që jep fryt të keq, as pemë të keqe që jep fryt të mirë.
44 Çdo pemë njihet prej frytit të saj. Nuk mblidhen fiq nga murrizi as nuk vilet rrush nga ferra.
45 Njeriu i mirë nxjerr të mirën nga visari i mirë i zemrës së vet, njeriu i keq nxjerr të keqen nga visari i keq: sepse goja i qet çka i ka zemra.”
46 “Pse më thirrni: ‘Zotëri, Zotëri!’, e nuk bëni si ju urdhëroj?
47 Do t’ju tregoj se kujt i përngjan çdonjëri që vjen tek unë, që e dëgjon fjalën time e që e vë në veprim:
48 ai i përngjan njeriut, i cili, kur ndërtoi shtëpinë e vet, mihu dheun thellë dhe themelin e vuri mbi shkëmb. Ra vërshimi, lumi u vërsul mbi atë shtëpi, por nuk mundi ta tundë, sepse ishte e ndërtuar mirë. 49 Kurse ai që e dëgjon, por nuk e vë në veprim fjalën time, i përngjan njeriut, që e ndërtoi shtëpinë përmbi dhe ‑ pa themel: u vërsul lumi e menjëherë e rrëzoi: ajo shtëpi u bë gërmadhë e madhe.”


MEDITIMI.

Shpesh ndodh të hyjmë në një shtëpi ose në një zyrë dhe të gjejmë lule të bukura! Pas pak, të zhgënjyer, kuptojmë se ato janë prej plastikës! ... Çfarë zhgënjimi!
Pra, le të imagjinojmë skenën: Jezusi është duke shikuar miqtë e tij nga lart…Atyre u dha gjithë dashurinë e tij ... dhe çfarë merr si falënderim? Asgjë! Janë njerëz që këmbëngulin të mbeten prej plastikës!
Të bukur për tu parë, por në fund ata nuk japin fryte.
Me fjalë ne jemi fenomene, por nëse marrim parasysh faktet, jemi shumë pak ...
Në fakt, besimi i vërtetë shfaqet në të gjitha aspekte të jetës së përditshme. Nëse vendosim të jemi vërtet të lidhur me kryqin, frutat do të jenë domosdoshmërisht të mira.
Pali është shumë i qartë: "Fryti i Shpirtit…është dashuria, gëzimi, paqja, durimi, dashamirësia, mirësia, besnikëria, zemërbutësia, vetëkontrolli" (Gal 5:22); kështu që ne nuk kemi justifikime. Kush beson te Zoti do të japë gjithmonë këto fruta të mira ... dhe herët a vonë ai do të bëhet shkëmb edhe për të tjerët.
Dhe nëse njerëzit na shohin si pemë të thara, le të mos sqetësohemi! Në fakt, sa herë kemi parë një pemë të vogël dhe të shtrembër, me shumë fruta pranë një peme të madhe, por që ka vetëm gjethe? Shumë herë, dhe ne gjithashtu jemi të befasuar ... kjo është ironia e Zotit!
Por ka edhe pemë të bukura me shumë gjethe, që kanë fruta gjigante, por brenda tyre kanë vetëm krimba. Ashtu si ata njerëz që bëjnë, bëjnë ... dhe nuk pushojnë kurrë t’ju vënë në dukje, por veprat e tyre në dukje të mira janë të këputura nga krimbi i krenarisë.
Ne marrim nga fjalët e Jezusit vetëm atë që na pëlqen dhe atë që na shqetëson e lëmë mënjanë, sikur të ishte një tepricë. Përkundrazi, fjalët që na bezdisin duhet të na bëjnë të mendojmë. Dhe nëse fjalët e Zotit nuk hyjnë në zemrat tona dhe nuk na tregojnë asgjë, kjo do të thotë që ne jemi duke humbur kohë. Me pak fjalë, ne jemi prej plastikës!



VAZHDO MEDTIMIN.

Kush i dëgjon fjalët e mia
dhe i vë në praktikë,
hallelujah, hallelujah, hallelujah,
mbetet po aq i fortë sa shtëpia
e ndërtuar në majë të shkëmbit.
(këngë liturgjike).

[ninoenina]

13-9-2021/E HËNË JAVA 24/UNGJILLI: Lk 7, 1-10.

Shën Gjon Gojarti.


LUTJA: Ps 28.

Të thërras në ndihmë, o Zot,
Hyji im, mos rri shurdh ndaj meje,
sepse po ndenje shurdh ndaj meje
do të bëhem si ata që zbresin në varr.

2 Dëgjoje zërin e lutjes sime
kur me afsh të thërras në ndihmë,
kur i ngre duart e mia
në drejtim të Tempullit tënd të shenjtë.

3 Mos më merr me mëkatarë
e me ata që bëjnë të keqen:
flasin për paqe me të afërmit e vet,
kurse në zemër përbluajnë të keqen.

4 Shpaguaji sipas veprave të tyre,
sipas paudhësisë së veprimeve të tyre.
Shpaguaji sipas veprave të duarve të tyre,
jepu shpagimin si e meritojnë.

LEXIMI I UNGJILLI: Lk 7, 1-10


1 Pasi i kreu të gjitha këto fjalë të drejtuara popullit, hyri në Kafarnaum.
2 Një centurion e kishte shërbëtorin të sëmurë në fill të vdekjes. Shërbëtorin e kishte fort për zemër.
3 Centurioni, kur dëgjoi për Jezusin, dërgoi disa kryepleq judenj që ta lusin të vijë e t’ia shërojë shërbëtorin.
4 Ata, kur arritën te Jezusi, zunë t’i luten e t’i përluten:
“Meriton t’ia kryesh këtë nder 5 sepse e do popullin tonë. Ai na e ndërtoi edhe sinagogën.”
6 Jezusi shkoi me ta. E kur ishte jo fort larg shtëpisë, centurioni dërgoi miqtë e vet për t’i thënë: “Zotëri, mos u mundo më tepër se nuk jam i denjë të hysh nën pullazin tim 7 ‑ prandaj edhe nuk e çmova veten të denjë të të dal përpara, por vetëm jep urdhër me një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet.
8 Sepse edhe unë, ndonëse jam vetëm njeri që varem prej tjetërkujt, prapë kam nën urdhër ushtarë dhe i them njërit: ‘Shko!’ ‑ dhe ai shkon, një tjetri: ‘Eja!’ ‑ dhe ai vjen; shërbëtorit tim: ‘Bëje këtë!’ ‑ dhe ai e bën.”
9 Jezusi, kur i dëgjoi këto fjalë, u mrekullua, u kthye kah populli që po e ndiqte dhe i tha: “Po ju them: as në Izrael nuk e gjeta një fe kaq të madhe.”
10 Kur të dërguarit u kthyen në shtëpi, e gjetën shërbëtorin shëndoshë e mirë.



MEDITIMI.

Luka raporton historinë e shërimit të shërbëtorit të centurionit pas lumturitët dhe urdhërimin e dashurisë. Nuk mjafton të njohësh Shkrimet, të respektosh ligjin dhe të thërrasësh: "Zot, Hyji im"; duhet t'i praktikosh veprat me dashuri dhe thjeshtësi të mendjes dhe zemrës. Nga këtu vjen besimi.
Centurioni romak është një "i vogël i Mbretërisë": shikimi i tij mbi shërbëtorin dhe Jezusin ndriçohet nga dashuria dhe përulësia. Edhe hebrenjtë, të cilët ndërmjetësojnë për të dhe Jezusi, flasin për të si një njeri të mirë: "Meriton t’ia kryesh këtë nder sepse e do popullin tonë. Ai na e ndërtoi edhe sinagogën”. Ai është i denjë sepse do me vepra!
Ky lavdërim përputhet me përulësinë dhe besimin e centurionit, i cili ndërsa iu lut Zotit Jezus përmes miqve të tij hebrenj, për shërbëtorin e tij, vë në dukje një nga profesionet më të bukura të besimit: “Zotëri, mos u mundo më tepër, se nuk jam i denjë të hysh nën pullazin tim...dhe nuk e çmova veten të denjë të të dal përpara, por vetëm jep urdhër me një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet”. Fuqia e fjalës së Jezusit funksionon edhe në mungesë të tij! Centurioni e di se, kur dikush ka dashuri në zemrën e tij, veprat që rezultojnë janë plot dashuri. Këtu është besimi i tij i zellshëm.
Dhe Jezusi është i mahnitur: "Po ju them: as në Izrael nuk e gjeta një fe kaq të madhe”. Besimi mbin dhe lulëzon në një tokë të banuar nga dashuria.



VAZHDO MEDITIMIN.

Jezusi është Fjala që duhet shpallur.
Jezusi është e Vërteta, e cila duhet thënë.
Jezusi është Rruga, e cila duhet ecur.
Jezusi është Drita, e cila duhet të shkëlqejë.
Jezusi është Jeta që duhet të jetohet.
Jezusi është i Dashuri i zemrës tone.
(Nënë Tereza e Kalkutës).

[ninoenina]

14-9-2021/E MARTE JAVA 24/UNGJILLI: Gj 3, 13–17

Naltimi i Kryqit.

LUTJA:Ps 78.

Dëgjoje me kujdes, populli im, mësimin tim,
vëru vesh fjalëve të gojës sime.
2 Po e hap gojën time për të mësuar me shëmbëlltyra,
do t’ju tregoj fshehtësi të kohëve të shkuara.
3 Ato që dëgjuam e mësuam,
çka na treguan etërit tanë,
4 nuk do t’i fshehim para fëmijëve të tyre,
do t’i kalojmë gojë më gojë në breznitë e ardhshme
lavditë e Zotit e mrekullitë e tija,
veprat e bindshme që ai bëri.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj 3, 13–17.

13 Askush nuk u ngjit në qiell,
përveç Birit të njeriut
që zbriti nga qielli.
14 Dhe, sikurse Moisiu e lartësoi
gjarprin në shkretëtirë,
po ashtu duhet të lartësohet edhe Biri i njeriut,
15 që kushdo të besojë në të
ta ketë jetën e pasosur.
16 Vërtet, Hyji aq fort e deshi botën
sa që dha një të vetmin Birin e vet
kështu që, secili që beson në të,
të mos birret, por të ketë jetën e pasosur.
17 Në të vërtetë Hyji nuk e dërgoi Birin
që ta dënojë botën,
por që bota të shpëtojë nëpër të.



MEDITIMI.

Festa e sotme titullohet: "Lartësimi i Kryqit të Shenjtë", sikur kryqi të ishte diçka që duhet të lartësohej. Nuk ka asgjë të bukur në kryq, asgjë të bukur në dhimbje, kurrë. Ajo që ne lartësojmë sot është dëshmia e dashurisë që, nga ai kryq, Jezusi tregoi ndaj nesh. Jezusi nuk e donte kryqin dhe, nëse kjo do të varej prej tij, ai do të kishte bërë me kënaqësi pa të. Por në një pikë të caktuar, kryqi doli i nevojshëm për të shfaqur seriozitetin e synimeve të tij, të vërtetën e predikimit të tij. Që atëherë, kryqi është bërë një simbol i dhuratës absolute të vetes që bëri Jezusi, duke u ofruar veten vuajtjeve të nevojshme. Duke ndryshuar rrënjësisht kuptimin e tij, kryqi është bërë kështu mënyra dramatike e Perëndisë për të treguar dashurinë e tij për ne. Të marrësh kryqin atëherë do të thotë të marrësh ti, dishepulli i Krishtit, të njëjtin qëndrim dhuratë, që ishte në Krishtin, duke e imituar kështu Krishtin në dashurinë e tij, jo në dhimbjen e tij. Ne jemi kthyer nga një retorikë e dhimbshme e improvizuar që lartësoi kryqin pa e kuptuar kufirin dhe kuptimin e tij të thellë, sikur Perëndia të gëzonte të na bënte të vuajmë! Kryqi, i cili nuk dërgohet kurrë nga Zoti, por del nga jeta, është një mundësi për të nxjerrë më të mirën që është në ne.


VAZHDO MEDITIMIN.

“Kini në ju po ato ndjenja që ishin në Krishtin Jezus:
i cili, edhe pse me natyrë Hyj,
barazinë e vet me Të
nuk e çmoi si një visar që s’mundet pa të,
por ia mohoi vetvetes
e mori natyrën e shërbëtorit
dhe u bë i ngjashëm me njerëz
dhe, për kah pamja e jashtme,
dukej vetëm njeri.
E përuli vetveten
duke u bërë i dëgjueshëm deri në vdekje,
mu deri në vdekjen në kryq” (Fil, 2,5-8).

[ninoenina]

15-9-2021/E MËRKURË JAVA 24/UNGJILLI: Gj 19, 25–27.

Shën Maria Virgjër e Dhimbshme.


LUTJA: Ps 31.

2 Në ty, o Zot, shpresoj:
mos lejo të turpërohem për amshim,
më liro me drejtësinë tënde.
3 Prire drejt meje veshin tënd,
nxito të më shpëtosh!
Ji për mua qetë shpëtimi,
kështjellë mbrojtjeje!
4 Sepse forca ime e strehimi im ti je:
pashë Emrin tënd më pri e më sundo.
5 Më nxirr nga rrjeta që fshehtazi ma vunë,
sepse ti je fuqia ime.
6 Në duar të tua po e porosis shpirtin tim,
më shpërble, o Zot, Hyji besnik.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj 19, 25–27.

25 Në këmbë, përbri kryqit të Jezusit, qëndronin nëna e tij, pastaj motra e nënës së tij, Maria e Klopait edhe Maria Magdalenë.
26 Jezusi, kur pa nënën e vet dhe, pranë saj, nxënësin që donte, i tha nënës: “Grua, ja, yt bir!”
27 Pastaj i tha nxënësit: “Ja, nëna jote!”
Prej asaj ore nxënësi e mori me vete.


MEDITIMI.

Mbetja nën kryq me fytyrën tonë të kthyer kah Jezusi i Kryqëzuar, gjithashtu na shtyn të dëgjojmë fjalët e tij, pothuajse të fundit, drejtuar Marisë dhe dishepullit pranë saj. Për secilin dishepull pranë saj. Në heshtjen e kësaj dite, të mirëpresësh ato fjalë do të thotë t'i mbash dhe t’i meditosh në zemër, si bëri Maria gjatë gjithë jetës së saj, që nga akti i parë i besimit, kur u bë nëna e Zotit.
Tani ajo është gjithashtu nëna jonë, nëna e Kishës. Secili prej nesh është në zemrën e saj dhe atje mund të mësojmë se çfarë do të thotë të besosh kundër të gjitha dëshmive, të shpresosh kundër çdo shprese, të duash deri në fund. Secili prej nesh, duke vëzhguar Jezusin e vendosur në varr, mund të ripërtërijë shpresën dhe besimin në ringjalljen e tij dhe angazhimin për t'u bërë shenja e gjallë e pranisë së të Ngjallurit në botën e sotme.


VAZHDO MEDITIMIN.

O Atë, ti deshe që Birit tënd,
të gozhduar në kryq,
t'i rrinte pranë Nëna
e të vuante bashkë me të:
bëj që edhe Kisha jote
të bashkohet me Zojën
në mundimet e Krishtit,
që të ketë pjesë në ngjalljen e tij.

[ninoenina]

16-9-2021/E ENJTE JAVA 24/UNGJILLI: Lk. 7, 36–50.

Shën Korneli dhe Shën Çipriani.

Lutja. Ps. 111

2 Të mëdha janë veprat e Hyjit,
për t’u shqyrtuar prej atyre që i duan.
3 Stoli e shkëlqim është vepra e tij,
drejtësia e tij qëndron në shekuj të shekujve.
4 U ngreh përmendore mrekullive të veta,
i mëshirshëm e mëshirëdhënës është Zoti.


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 7, 36-50.

36 Një farise e grishi Jezusin për bukë. Ai hyri në shtëpinë e fariseut dhe u ul në tryezë.
37 Kur, ja, hyri menjëherë një grua që ishte mëkatare e njohur në qytet. Ajo, kur mori vesh se Jezusi gjendej në tryezë, në shtëpinë e fariseut, mori një enë alabastri me parfum, 38 zuri vend pas tij, te këmbët e tij dhe, duke qarë, filloi t’ia lajë këmbët me lot, t’ia fshijë me flokë, t’ia puthë e t’ia lyejë me parfum.
39 Kur e pa këtë gjë fariseu që e kishte thirrur, mendoi me vete: “Po të ishte ky profet, do ta dinte se kush dhe çfarë gruaje është kjo që po e përket: se është mëkatare.” 40 Jezusi mori fjalën dhe i tha: “Simon, dua të të them diçka.”
“Fol, Mësues!” ‑ iu përgjigj ai.
41 “Një huadhënës ‑ vazhdoi Jezusi ‑ kishte dy borxhlinj. Njëri i kishte pesëqind e tjetri pesëdhjetë denarë.
42 Pasi nuk kishin me çka t’ia kthenin, ua fali të dyve. Cili prej tyre do ta dojë më fort?”
43 Simoni iu përgjigj: “Mendoj ai, të cilët i fali më shumë.”
“Mirë pleqërove! ‑ i tha Jezusi.
44 Dhe, si u soll kah gruaja, i tha Simonit: “A po e sheh këtë grua? Hyra në shtëpinë tënde, ti nuk më dhe ujë për t’i larë këmbët. Kjo, përkundrazi, me lot m’i lau këmbët e me flokët e kresë m’i fshiu. 45 Ti nuk ma dhe puthjen e detyruar. Kjo, përkundrazi, që kur hyri, nuk pushon së puthuri këmbët e mia.
46 Ti nuk ma leve kokën me vaj. Kjo, përkundrazi, me parfum m’i leu këmbët e mia.
47 Këndej po të them: iu falën mëkatet e shumta, sepse tregoi dashuri të madhe. Ai, të cilit i falen më pak, më pak dashuri tregon.”
48 Atëherë i tha gruas: “Të janë falur mëkatet!”
49 Ata që ishin në tryezë me të, filluan të mendonin me vete: “Kush është ky që po fal edhe mëkatet?!”
50 Por ai i tha gruas: “Feja jote të shpëtoi. Shko në paqe!”


MEDITIMI.

Fariseu bën një gjest mirëseardhjeje dhe hapur duke e ftuar Jezusin në shtëpinë e vet për të ngrënë. Ushqimi së bashku është një akt intimiteti dhe ndarjeje që flet për ndjenjën që lidh dy ose më shumë njerëz. Imazhi festiv i banketit ndiqet nga imazhi shumë i ëmbël i Jezusit i ulur në krah dhe një grua pas tij që vajos këmbët e tij me dashuri dhe vëmendje. Një vëmendje që është e ngjashme me një lutje, e cila ngrihet lart me gjeste, parfume, lot dhe vështrime. Butësia dhe bukuria e figurës, megjithatë, është prishur nga gjykimi i fariseut, i cili nuk mund të lexojë përtej dukjeve dhe përtej historisë së trazuar të asaj gruaje.
Më vonë në tekst, Jezusi shqipton emrin e fariseut, "Simon", sepse ai ka diçka thelbësore për të thënë për jetën e tij. Duke përdorur emrin e tij të përveçëm , ai e vendos Simonin në perspektivën për të bërë një lëvizje të rëndësishme në ekzistencën e tij.
Sot Jezusi thërret secilin prej nesh me emër sepse dëshiron të na mësojë pezullimin e gjykimit dhe dashurinë për tjetrin, që ka fuqinë të gërmojë në thellësitë e ekzistencës dhe të krijojë një hapësirë të frytshme për falje. Sa më shumë dashuria "përtej paragjykimeve" i shtyn veprimet tona, aq më shumë falja, dhurata e Zotit për ne, hap rrugën.

VAZHDO MEDITIMIN.

Unë do t'I thur flokët e tu si thuren notat e një kënge;
Unë i njoh ligjet e botës dhe do t'i jap ty.
Unë do të kapërcej forcat e rëndesës së gjithësishme,
hapësirën dhe dritën që të jesh gjithmonë e re.
Unë do të të shpëtoj nga çdo melankoli
sepse ti je e veçantë për mua,
dhe unë do të kujdesem për ty.
Po, do të kujdesem për ty.
(Franco Battiato)

[ninoenina]

17-9-2021/E PREMTE JAVA 24/UNGJILLI: Lk. 8, 1–3.

LUTJA: Ps 49.

16 Ndërsa Hyji do ta shpëtojë shpirtin tim,
nga kthetrat e Nëntokës vërtet do të më marrë te vetja.
17 Mos u tremb kur ndokush pasurohet,
kur i rritet gjëja e shtëpisë së tij:
18 kur të vdesë asgjë s’do të marrë me vete,
me të s’do të zbresë pasuria e tij.
19 Sa qe gjallë njëmend thuhej se qe i lum:
“Do të të lavdërojnë se ia bëre qejfin vetes”,
20 por edhe ai do të shkojë të bashkohet me etër,
të cilët kurrë më s’do ta shohin dritën e diellit.
21 Njeriu që jeton marrëzisht ndër kënaqje, nuk kupton;
krahasohet me kafshët që theren,
dhe është i ngjashëm me to.

LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 8, 1–3.

1 Pastaj Jezusi përshkoi qytete e fshatra duke predikuar e duke kumtuar Ungjillin e Mbretërisë së Hyjit. E përcillnin të Dymbëdhjetët
2 dhe disa gra që kishin qenë shëruar nga shpirtrat e ndytë e sëmundjet: Maria e quajtur Magdalenë, prej të cilës pati dëbuar shtatë djaj,
3 Gjonia, e shoqja e Huzës, kujdestarit të Herodit, Suzana dhe shumë të tjera që me pasuritë e veta e ndihmonin Jezusin e nxënësit.



MEDITIMI.


Në disa rreshta ka shumë momente të jetës së Jezusit: mund të imagjinohet sa njerëz takoi, sa jetë preku, sa vështrime, gjeste bujarie dhe dashurie, si dhe momente lodhjeje, zhgënjimi dhe depresioni, pikërisht si në jeten tone ka përjetuar... Kur je bartës i lajmit të mirë, ke kujdes që ai të arrijë te të gjithë, dhe kilometrat janë hapësira që duhet të përshkuhen në mënyrë që të zgjerohet Mbretëria e Hyjit.
Përveç të dymbëdhjetëve me Jezusin ka gra: Maria, Giovanna, Susanna dhe shumë të tjerë. Talentet e tyre dhe aftësia e tyre për të dhënë janë të çmuara në sytë e Jezusit.Referimi i bëhet historisë së disave prej tyre, demonëve dhe shpirtrave të këqij që i kishin banuar dhe shërimit të tyre, që është mbi të gjitha një fakt shpirtëror. “Nëse ndokush është në Krishtin, është krijesë e re: e vjetra u zhduk, dhe, ja, u bë e reja!" (2 Kor 5, 17).

VAZHDO MEDITIMIN.

Është mirë të këndojmë dashurinë tënde,
është mirë të lavdërojmë emrin tënd.
Është mirë të këndojmë dashurinë tënde,
është mirë të të lavdërojmë ty, Zot,
eshte bukur te te kendojmë ty.
(Gjene Verde).