Komenti i ungjillit

[ninoenina]

29-7-2021/E ENJTE JAVA 17/ UNGJILLI: Gj 11, 19–27

Shën Marta


LUTJA: Ps 33

2 Përherë do ta bekoj Zotin,
në gojën time përherë lavdi i tij.
3 Shpirti im mburret në Zotin:
le të dëgjojnë të përvuajturit e le të gëzohen.
4 Bashkë me mua jepni lavdi Zotit,
le ta lartësojmë së bashku Emrin e tij.
5 E kërkova Zotin e ai më dëgjoi
edhe më çliroi nga çdo frikë që pata.
6 Shikojeni atë e do të ndriçoheni
fytyra juaj nuk do të turpërohet.
7 Ja, ky skamnor e thirri në ndihmë e Zoti e dëgjoi
dhe e shpëtoi nga të gjitha vuajtjet e tija.
8 Engjëlli i Zotit ngreh llogore rreth atyre
që e kanë frikë dhe i shpëton.
9 Sprovoni e shihni sa i mirë është Zoti!
I lumi ai që shpreson në të!



LEXIMI I UNGJILLIT: Gj 11, 19–27

17 Kur, pra, Jezusi arriti, mori vesh se ai ishte varrosur para katër ditësh.
18 Betania ishte afër Jerusalemit diku rreth pesëmbëdhjetë stadje.
19 Shumë judenj kishin ardhur te Marta e Maria për t’i ngushëlluar për vëllain e tyre.
20 Kur Marta mori vesh se po vinte Jezusi, i doli para, kurse Maria ndenji në shtëpi.
21 Atëherë Marta i tha Jezusit: “Zotëri, të kishe qenë ti këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur.
22 (Por) edhe tani e di se çkado që të lypësh prej Hyjit, Hyji do të ta japë.”
23 “Do të ngjallet vëllai yt!” ‑ i tha Jezusi.
24 “E di se do të ngjallet ‑ iu përgjigj Marta ‑ në ringjallje ‑ Ditën e fundit.”
25 Jezusi iu përgjigj: “Unë jam Ringjallja dhe Jeta:kush beson në mua, edhe nëse vdes, do të jetojë.
26 Edhe kush jeton e beson në mua, nuk do të vdesë kurrë. A e beson ti këtë?”
27 Marta iu përgjigj: “Po, Zotëri! Unë besoj se ti je Mesia, Biri i Hyjit ‑ ai që duhej të vijë në botë!”


MEDITIMI

Marta është një shoqe e Jezusit, ajo e njeh atë, dhe këtu tani janë në zi për vdekjen e vëllait të saj.
Marta është një person që ka besim në Zotin, por një besim ende i papjekur, i paqëndrueshëm. Ajo shkon të takojë Jezusin, por më pas e "akuzon" atë se e ka lënë vëllain e saj të vdesë. Ajo mbështetet tek ai, por në fakt spreson në një mrekullii. Dëgjon përgjigjen e Jezusit në lidhje me ringjalljen, por më pas tregon besimin e saj të fillestar. Vini re se Marta nuk thotë "Unë besoj", por "Unë e di": "...e di se çkado që të lypësh prej Hyjit, Hyji do të ta japë", "E di se do të ngjallet... në ringjallje ‑ Ditën e fundit". Marta është si shumë prej nesh, që mësojmë Ungjillin dhe katekizmin, por kur përballemi me një situatë tragjike - siç është vdekja e një vëllai - ne në fakt jemi të humbur dhe të hutuar.
Jezusi dëshiron ta shtyjë Martën të bëjë një hap përpara. Në tre fjali ai kondenson një mësim që vetëm do të kërkonte ditë reflektimi: besimi, jeta, vdekja, ringjallja. Megjithatë ai e fton atë të pranojë të gjitha këto jo në një mënyrë teorike dhe abstrakte, por duke e shikuar atë: "Unë jam", "kush beson në mua", "kush jeton dhe beson në mua". Dhe kjo sjell një kërcim në cilësi: Besimi i Martës kalon nga njohja në eksperiencën e një pranisë. Ajo tani e pranon që Krishti nuk vjen për të takuar njerëzit në një kohë dhe vend të largët, por këtu, tani, "në botë", konkretisht.
Në momentin kur ndihemi të humbur dhe vdekja dhe dhimbja duken të pakuptueshme dhe të papranueshme, Jezusi, i Ringjalluri, na fton ta shohim afër dhe ta dëgjojmë. Ai dëshiron që ne të lidhemi me të për të njohur që ai nuk është një lëndë teorike, por një prani e vërtetë në jetën tonë. Të besojmë nga zemra se ai vjen për të eleminuar vdekjen përgjithmonë, sepse kjo na jep një jetë të përqendruar në dashurinë e përjetshme të Zotit.


VAZHDO MEDITIMIN

O Zot, bekoje shpirtin e thyer të atyre që vuajnë,
bekoje vetminë e rëndë e njerëzve,
bekoji ata që nuk jetojnë në paqe,
bekoje dhimbjen që askush nuk u beson kurrë të tjerëve.
Dhe beko rrugën e atyre që enden natën
dhe nuk kanë frikë të ecin nëpër rrugë të panjohura.
Bekoje, o Zot, mjerimin e njerëzve që po vdesin.
Jepu atyre, Zot, një jetë më të mirë.
Bekoji ata që janë të lumtur, Zot, mbroji ata.
Ti nuk e more trishtimin tim,
ndonjëherë të rëndë dhe padurueshëm për mua.
Por më jep,o Zot, forcë ta duroj.
(Edith Stein)

[ninoenina]

30-7-2021/E PREMTE JAVA 17/UNGJILLI: Mt. 13, 54–58.


LUTJA: Ps 80

8 Në ditë të vështirë më thirre e unë të shpëtova,
të jam përgjigjur i fshehur në stuhi,
të vura në provë tek uji i Meribës.
9 Dëgjo, populli im, dua të të qortoj:
oh sikur të më dëgjoje, ti, o Izrael!
10 Pranë teje tjetër zot të mos kesh,
zot të huaj mos adhuro!



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 13, 54–58

54 Si erdhi në qytetin ku ishte rritur, i mësonte qytetarët në sinagogën e tyre ashtu që, të mahnitur, thoshin:
“Nga i erdhi këtij kjo dije dhe kjo fuqi mrekullish? Po a nuk është biri i zdrukthëtarit?
55 Po a nuk i quhet e ëma Mari e vëllezërit Jakob, Jozef, Simon e Judë?
56 Po a nuk janë ndër ne të gjitha motrat e tij? Nga, atëherë, i erdhën këtij të gjitha këto?”
57 E kjo u shkaktonte mosbesim në të. Prandaj Jezusi u tha:
“Profetit nuk i jepet nderim vetëm në vendlindjen e vet e në shtëpinë e vet!”
58 Për shkak të mosbesimit të tyre nuk bëri aty shumë mrekulli.

MEDITIMI

Në Ungjillin e tij Mateu na informon që Jezusi u refuzua nga njerëzit. Ngjarja e sotme, megjithatë, është më domethënëse, sepse shkon më shumë në rrënjë. Në fakt, kjo ngjarje zhvillohet "në atdheun e tij", në Nazaret, në vendin ku jetoi Jezusi para se të fillonte predikimin e tij. Turmës, aq sa mund të imagjinohet, i bëjnë n përshtypje mençuria e Jezusit dhe gjestet e mrekullueshme që ai është në gjendje të kryejë, dhe bashkëfshatarët e Jezusit pyesin veten se si është e mundur kjo. Por befasia e tyre bëhet një skandal kur kuptojnë se këto aftësi, të cilat mund të jenë vetëm me origjinë hyjnore, mishërohen në të njëjtin person që ata vetë e kanë parë të rritet në atë fshat, për të cilën ata e dinë shtëpinë, historinë, anëtarët e familjes. Si eshte e mundur? Është skandali i Mishërimit, ku skandali tregon, sipas gjuhës biblike, një pengesë për mundësinë e besimit sipas arsyes. Në logjikën tonë njerëzore ne jemi të skandalizuar duke menduar se Zoti ka zgjedhur të shfaqet në një realitet të brishtë dhe nevojtar si ai i mishit tonë.
Ky pasazh na ballafaqon ne, si të krishterë, me një sfidë thelbësore: të besojmë se Jezu Krishti është Perëndi dhe njeri, si plotësisht ashtu edhe njëkohësisht. Gjilpëra jonë personale e peshores nganjëherë mund të përkulet drejt njërës ose tjetrës prej këtyre realiteteve: ne mund ta gjejmë veten, për shembull, duke pranuar që ai bën mrekulli, por mbetemi të skandalizuar nga fakti se ai iu dorëzua spontanisht vdekjes në kryq. Ose, ne mund ta mendojmë Jezusin si një mik të aftë për dhembshuri dhe dashuri për më të varfërit dhe të mos e kuptojmë Ringjalljen e tij. Sot na kërkohet të braktisim mosbesimin tonë dhe të rinovojmë besimin tonë në Krishtin.

VAZHDO MEDITIMIN

5 Kini në ju po ato ndjenja që ishin në Krishtin Jezus:
6 i cili, edhe pse me natyrë Hyj,
barazinë e vet me Të
nuk e çmoi si një visar që s’mundet pa të,
7 por ia mohoi vetvetes
e mori natyrën e shërbëtorit
dhe u bë i ngjashëm me njerëz
dhe, për kah pamja e jashtme,
dukej vetëm njeri.
8 E përuli vetveten
duke u bërë i dëgjueshëm deri në vdekje,
mu deri në vdekjen në kryq.
9 Prandaj edhe Hyji e lartësoi tesve
dhe i dha emrin që është mbi çdo emër
10 që në Emër të Jezusit
të përkulet çdo gju
i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë
11 dhe çdo gjuhë të dëshmojë:
‘Jezu Krishti është Zot!’
Në nder të Hyjit Atë.
( Fil. 2, 5–11)

[ninoenina]

31-7-2021/ E SHRTUNË JAVA 17/UNGJILLI: Mt, 14, 1-12.

SHËN INJACË NGA LOYOLA


LUTJA: Ps. 66.

2 Hyji pastë mëshirë për ne e na bekoftë,
bëftë të ndriçojë fytyra e tij mbi ne,
3 që në tokë të njihet udha e tij,
në të gjitha kombet shpëtimi i tij.
4 Të dhënçin lavdi mbarë popujt, o Hyj,
mbarë popujt e botës ty të lavdërofshin!
5 Le të galdojnë e le brohorisin popujt,
sepse popujt i gjykon me drejtësi,
sepse kombet mbi tokë ti i sundon.
6 Të lavdërofshin mbarë popujt, o Hyj,
mbarë popujt e botës ty të lavdërofshin!
7 Toka e dha frytin e vet:
na bekoftë Hyji, Hyji ynë!
8 Na bekoftë Hyji!
Frikë e paçin mbarë skajet e botës!


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 14,1-12.

1 Në atë kohë Herodi tetrark dëgjoi ç’flitej për Jezusin
2 dhe u tha shërbëtorëve të vet: “Ky është Gjon Pagëzuesi!
U ngjall së vdekuri! Ja, përse ka pushtet të bëjë mrekulli!”
3 E vërtet Herodi e kishte zënë Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte qitur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet.
4 Sepse Gjoni i kishte thënë: “Nuk guxon ta mbash për grua Herodiadën!”
5 Herodi donte ta vriste, por druante nga populli, sepse Gjonin e mbanin për profet.
6 Në ditëlindjen e Herodit, bija e Herodiadës vallëzoi para të ftuarve dhe aq i pëlqeu Herodit,
7 sa që me përbetim i premtoi se do t’i jepte çkado që t’i kërkonte.
8 Ajo, e mësuar prej së ëmës: “Ma jep ‑ tha ‑ këtu në pjatë kokën e Gjon Pagëzuesit!”
9 Mbretit i erdhi keq, por për shkak të përbetimit e të të ftuarve, urdhëroi t’i jepej.
10 Dërgoi dikë dhe ia preu Gjonit kokën në burg.
11 Kokën e Gjonit e sollën në pjatë, ia dha vajzës e kjo së ëmës.
12 Pastaj erdhën nxënësit e Gjonit, e morën trupin, e varrosën, shkuan dhe i treguan Jezusit.



MEDITIMI

Gjon Pagëzuesi është një njeri radikal të cilit i është besuar detyra e përgatitjes së një populli të prirur mirë ndaj Zotit për ardhjen e Jezusi: "Shumë bij të Izraelit do t’i kthejë kah Zoti, Hyji i tyre (Lk 1, 16). Zoti zgjedh Gjonin që nga ngjizja dhe krijon një marrëdhënie të veçantë me të: “Sepse do të jetë i madh para Zotit. Nuk do të pijë verë as pije dehëse dhe do të jetë plot me Shpirtin Shenjt që në kraharorin e s’ëmës"(Lluka 1, 15). Pasi të rritet, ai e fton atë në shkretëtirë, ku përvoja e tij profetike është e rrënjosur në heshtje dhe Pagëzuesi shkon në një udhëtim të gjatë në kërkim të fjalës së jetës, për të cilën ai do të jetë ndërmjetësi.
Profeti Gjon thirret për të dëshmuar për të vërtetën dhe ai e bën këtë në një mënyrë të përsosur. Për këtë arsye ai burgoset nga Herodi: ai guxoi të kritikojë jetën e shpërbërë të tetrarkut që jeton me Herodiadën, gruan e vëllait të tij. Dhe kështu "zëri që bërtiti në shkretëtirë" (Lk 3: 4) duke shpallur të vërtetën e dashurisë së Zotit është mbytur në burgjet e një pallati të pushtetit të helmuar nga gënjeshtra, fitime dhe nënçmime; është një vend i sunduar nga i ligu, i cili është "gënjeshtar dhe babai i gënjeshtrës" (Gjoni 8:44).
Herodi është një mbret i fuqishëm, i padrejtë, dhe korruptuar: ai dëshiron vdekjen e Gjonit sepse ka frikë nga e vërteta të së cilës ai është bartës. Nëse ai nuk e vret atë, është vetëm për kotësi, në mënyrë që të mos humbasë miratimin e popullit të Galilesë. Do të jetë një mashtrim tjetër, i sajuar nga Herodiada, që do ta çojë Gjonin në vdekje.
Në këtë histori, e vërteta e sjellë nga Gjoni dhe gënjeshtra e mishëruar nga Herodi kundërshtohen. E vërteta duket se u mposht me vdekjen e Gjonit dhe kjo mund të na linte të zhgënjyer. Por ai është profeti i Jezusit, "udha, e vërteta dhe jeta" (Gjoni 14: 6), i cili në kryq dhe në Ringjallje na jep sigurinë e ndërhyrjes së Zotit aty ku shpresa njerëzore është thyer. Dhe pastaj edhe vdekja e Gjonit, i cili na e njoftoi së pari, nuk është e kotë.



VAZHDO MEDITIMIN


O Zot, Hyji ynë, kur gjithçka është e errët
dhe ne e ndiejmë dobësinë dhe pafuqinë tonë,
na jep ti të ndiejmë praninë tënde,
dashurinë tënde dhe forcën tënde.
Na ndihmon të kemi besim të plotë
në dashurinë tënde që mbron
dhe në fuqinë tënde që na përforcon,
që asgjë të mos na trembë apo shqetësojë,
sepse, duke jetuar pranë teje,
do të shohim si vepron ti,
dhe synimet dhe vullnetin tënd në të gjitha gjërat.
(Shën Injacë nga Loyola).

[ninoenina]

2-8-2021/E HËNË JAVA 18/ UNGJILLI: Mt 14, 13–21.


LUTJA: Ps 117.


Lavdërojeni Zotin, sepse është i mirë,
sepse e amshuar është dashuria e tij!
2 Le të thotë tashti Izraeli, sepse është i mirë,
e amshuar është dashuria e tij!
3 Le të thotë tani shtëpia e Aronit,
e amshuar është dashuria e tij!
4 Le të thonë tani ata që e druajnë Zotin,
e amshuar është dashuria e tij!
5 Në vështirësi e thirra në ndihmë Zotin,
Zoti më dëgjoi edhe më shpëtoi.
6 Zoti është me mua,
s’druaj se ka ç’më bën njeriu.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 14, 13–21

13 Kur dëgjoi Jezusi, shkoi prej andej me barkë dhe u shmang në një vend të pabanuar ‑ në vetmi. Por, kur e hetoi populli, u nis pas tij në këmbë prej qyteteve. 14 Kur doli Jezusi prej barke, pa një turmë të madhe njerëzish, pati dhembshuri për ta dhe i shëroi të sëmurët e tyre.
15 Në mbrëmje iu afruan nxënësit e thanë: “Vendi është i shkretë dhe u bë vonë; lëri njerëzit të shkojnë në fshatra e të blejnë ushqim.”
16 Jezusi u përgjigj: “Nuk është nevoja të shkojnë: jepuni ju të hanë!”
17 Ata iu përgjigjën:“S’kemi këtu veçse pesë bukë e dy peshq.
18 Jezusi vijoi:“M’i sillni këtu!”
19 Pastaj i dha urdhër popullit të ulet në bar. I mori pesë bukët e dy peshqit, i çoi sytë kah qielli, i bekoi, i ndau dhe ua dha nxënësve, kurse nxënësit turmës.
20 Të gjithë hëngrën e u nginë. I mblodhën tepricat: dymbëdhjetë shporta plot me copa. 21 E ata që hëngrën, pa i numëruar gratë e fëmijët, ishin rreth pesë mijë meshkuj.




MEDITIMI

Pasi mësoi për vdekjen e Gjon Pagëzuesit, Jezusi tërhiqet në një vend të shkretë. Njerëzit, megjithatë, e kërkojnë atë, ndiejnë nevojën për të, për dhuratën e tij të shërimit dhe shpëtimit. Jezusi nuk mbetet indiferent, ai ndjen dhembshuri për ata burra dhe gra, domethënë, ai zgjedh të ndajë, të marrë pjesë në vuajtjet e tyre. Tek Jezusi nuk do të gjejmë kurrë idenë e një perëndie "mrekullibërëse", të gatshme për të zgjidhur problemet tona si me magji. Përkundrazi, Jezusi e zbulon veten si Ai që mbetet me ne, pranë nesh, vuan me ne, por gjithnjë duke na hapur një perspektivë të mëtejshme. Duke qenë me ne, Ai, i cili e ka ndarë plotësisht gjendjen tonë njerëzore, na mëson ta ndajmë atë me vëllezërit tanë ("Jepuni ju të hanë", v. 16), duke dalë për të takuar ata që kanë më shumë nevojë. Këtu është perspektiva e re e jetës dhe e shpëtimit, ajo në të cilën do të ngopet çdo uri dhe çdo etje: dhurata totale e Krishtit në ofrimin e Trupit të Tij dhe Gjakut të Tij, domethënë në Eukaristinë (e shënuar me mrekullinë e shumëfizimit të bukëve dhe peshqeve!)



VAZHDO MEDITIMIN

Jezusi është gjithmonë pranë jush,
Ai gjithmonë do të luftojë me ju dhe për ju,
dhe armiku do të jetë, si gjithmonë,
çrrënjosur plotësisht.
Dorëzohuni plotësisht në zemër
hyjnore e Jezusit, si një fëmijë i vogël
në krahët e nënës.
(Shën Pio nga Pietralcina)

[ninoenina]

4-8-2021/E MERKURE JAVA 18/UNGJILLI: Mt 15, 21–28.

SHËN Gjon-Mari Vianney


LUTJA: Ps 30, 23 V.

23 Ndërsa në vështirësinë time mendoja:
“I përjashtuar jam prej syve të tu!”,
por ti e dëgjove zërin e lutjes sime
kur drejt teje lëshova kushtrimin.
24 Duani Zotin, të gjithë shenjtërit e tij:
ai i ruan besimtarët e vet,
por edhe atë që vepron me madhështi
Zoti e shpaguan sipas meritave.
25 Merrni zemër e kini guxim të gjithë ju
që shpresoni në Zotin.



LEXIMII I UNGJILLIT: Mt 15, 21–28.

21 Jezusi doli prej atij vendi e kaloi në krahinat e Tirit e të Sidonit.
22 Dhe, ja, një grua nga Kananeja, që kishte ardhur prej atyre anëve, filloi të bërtiste e të thoshte: “Ki mëshirë për mua, o Zot, Biri i Davidit! Djalli po ma mundon tepër vajzën!”
23 Por ai nuk iu përgjigj fare. Atëherë iu afruan nxënësit e tij e i thanë:
“Bëja këtë nderë e të shkojë, sepse po bërtet pas nesh!”
24 Ai u përgjigj: “Unë jam i dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.”
25 Por ajo u afrua, u përkul thellë në nderim para tij e tha: “Më ndihmo, o Zot!”
26 Jezusi iu përgjigj: “Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e t’ua japësh këlyshëve të qenve.”
27 “Po, o Zot ‑ shtoi ajo ‑ se edhe këlyshët hanë dromcat që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre.”
28 Atëherë Jezusi iu përgjigj: “O grua, e madhe është feja jote! Le të bëhet ashtu si dëshiron!”
Në atë moment bija e saj u shërua.



MEDITIMI.

Ungjilli na paraqet një shembull të madh besimi në takimin midis Jezusit dhe një gruaje kananite, një gruaje të konsideruar të huaj nga hebrenjtë. Sidoqoftë, paragjykimet fetare nuk e pengojnë gruan t'i drejtohet Jezusit me guxim, duke bërtitur: "Ki mëshirë për mua, Zot, Biri i Davidit!". Ajo është prekur nga dhimbja e madhe dhe dashuria e madhe për vajzën e saj "të munduar nga një djall", për të cilin ajo kërkon shërim. Pas refuzimit fillestar të Jezusit, gruaja kundërshton me këmbënguljen dhe kthehet të lutet: "Zot, më ndihmo!". Në këtë moment Jezusi zgjedh të testojë besimin e saj duke i kujtuar asaj se ajo është pagane. Në përgjigjen e gruas ("Megjithatë qentë e vegjël hanë thërrimet që bien nga tryeza e pronarëve të tyre!") ne lexojmë guximin e një nëne, e cila nuk ngurron të rrezikojë dinjitetin e saj edhe duke pranuar të krahasohet me një bushtër . Dhurata e hirit që ajo kërkon, është aq e madhe sa kërkon të dëshirohet, zgjidhet dhe pushtohet në vetëdije: kjo është ajo që Jezusi i mëson asaj. Së fundi, përgjigja çliruese - dhe, në të njëjtën kohë, fuqizuese - e Jezusit: “O grua, e madhe është feja jote! Le të bëhet ashtu si dëshiron!" (v.28).


VAZHDO MEDITIMIN.


Zoti Jezus, na mëso të lutemi.
Kur lutemi, na mbaj pranë teje,
sepse, përballë butësisë dhe përulësisë tënde,
ne mësojmë të pastrohemi
nga dëshirat dhe nevojat tona,
nga çdo frikë dhe egoizëm,
duke mirëpritur dhuratën tënde
si thesarin më e çmueshëm.

[ninoenina]

5-8-2021/E ENJTE JAVA18/UNGJILLI: Mt, 16, 13–23.

LUTJA.

Zoti i mirësisë dhe i mëshirës, ti na kërkon të bashkëpunojmë në punën tënde të shpëtimit; dërgo punëtorë të shumtë dhe të shenjtë për vreshtin tënd, kështu që Kishës tënde nuk do t’i mungojnë kurrë lajmëtarët guximtarë të Ungjillit, priftërinjtë të cilët gjithashtu të ofrojnë sakrificën e Eukaristisë me jetën e tyre dhe ato shenja të ndritshme të Krishtit, bariut të mirë, drejtoji njerëzit e tu në rrugët e dashurisë. Dërgo Shpirtin tënd të Shenjtë për të freskuar zemrat e të rinjve, në mënyrë që ata të kenë guximin të thonë po kur i thërret në shërbim të vëllezërve të tyre, këmbënguljen për të ndjekur Jezusin edhe gjatë rrugës së kryqit dhe gëzimin e madh për të qenë dëshmitarë të dashurisë tënde në botë.
O Maria, Nëna e priftërinjve, jepi të gjithë anëtarëve të Kishës besnikërinë për të dëshmuar për të gjithë gëzimin që vjen nga takimi me Krishtin që jeton dhe mbretëron përgjithmonë dhe përgjithmonë. Amen.
(Giovanni Paolo Benotto: Ipeshkvi i Pizës).



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 16, 13–23.

13 “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet: “Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?” 14 Ata u përgjigjën: “Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; disa të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetët.” 15 “Po ju ‑ u tha atyre ‑ ç’thoni: kush jam unë?” 16 Iu përgjigj Simon Pjetri: “Ti je Mesia ‑ Biri i Hyjit të gjallë!”. 17 Atëherë Jezusi i tha:“I lumi ti, o Simon, biri i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi e gjaku, por Ati im që është në qiell! 18 Edhe unë po të them: Ti je Pjetër‑Shkëmb dhe mbi këtë shkëmb unë do ta ndërtoj Kishën time dhe dyert e ferrit s’do të ngadhënjejnë kundër saj!
19 Ty do të t’i jap çelësat e Mbretërisë së qiellit: gjithçka të lidhësh mbi tokë, do të jetë e lidhur edhe në qiell e gjithçka të zgjidhësh mbi tokë, do të jetë e zgjidhur edhe në qiell.” 20 Atëherë i urdhëroi nxënësit që të mos i tregojnë askujt se është ai Mesia.
21 Që atëherë Jezusi filloi t’u dëftojë nxënësve të vet se i duhej të shkonte në Jerusalem, të vuante shumë prej anës së pleqve, të kryepriftërinjve e të skribëve, se do ta vrisnin e të tretën ditë do të ngjallej.
22 Atëherë Pjetri e ndau veças e filloi ta qortojë: “Mos e thashtë Zoti, Zotëri! Ty s’do të të ndodhë një gjë e tillë!” 23 Jezusi u kthye e i tha Pjetrit: “Shporru meje, he djallë! Je shkandull për mua, sepse nuk i ke në mend punët e Hyjit, por punët e njerëzve!”



MEDITIMI.

Pika fillestare për këtë dialog midis Jezusit dhe dishepujve sigurohet nga këta të fundit për të cilët, pasi kishin dëgjuar predikimin e Jezusit dhe kishin parë dy mrekulli të shumëfishimit të ushqimit, shqetësimi i parë ishte ai i lënies pa bukë. Atëherë Jezusi vendos të bëjë një "kontroll" dhe të kërkojë një përgjigje më autentike, dhe për të arritur qëllimin, si do të kishte bërë një psikolog modernë, bën një pyetje, për atë që njerëzit mendonin për të. Dhe të gjithë japin një përgjigje, disa në një mënyrë dhe disa në një tjetër. Dhe këtu vjen, si një grusht në bark, pyetja vendimtare: "Po ju ‑ u tha atyre ‑ ç’thoni: kush jam unë?” Nuk është e vështirë të imagjinohet heshtja e përgjithshme të dishepujve. Vetëm Pjetri gjen guximin të përgjigjet. Ai nuk e kupton Jezusin gjithmonë siç duhet, siç tregohet në këtë pasazh disa vargje më vonë, por këtë herë ai godet në shenjë dhe fiton çmimin e parë! Përshtypja e parë e lexuesit është se për këtë përgjigje, që tregon besimin e tij, Pjetri meriton përparësinë në kishën e Jezusit. Por jo rastësisht Jezusi përpiqet të deklarojë se përgjigja nuk është nga Pjetri, por është frymëzuar nga Ati. Pra, pse Jezusi i beson Pjetrit detyrën e themelimit të Kishës së tij, duke i dhënë atij të gjitha ato fuqi të jashtëzakonshme? Nëse eliminojmë meritën e përgjigjes së besimit, ajo që mbetet në dëshminë e Pjetrit në këtë episod është guximi i tij. A mund të jetë kjo arsyeja pse Jezusi e zgjodhi atë për të udhëhequr Kishën e tij? Po! Në fakt guximi i tij është një karakteristikë që e çon atë shpesh në gabime, por kur ai lejon që të udhëhiqet nga Shpirti i Shenjtë, siç ndodhi ditën e Rrëshajave, Shpirti bën që Pjetri, duke u ngritur në këmbë, të thotë fjalë të mëdha që shpojnë zemrat e dëgjuesve (Vap 2,14-39).


VAZHDO MEDITIMIN.

Ta ofrojmë në këtë ditë lutjen tonë dhe veprimet tona ndaj Zotit për thirrjet drejt diakonatit të përhershëm.
Shërbesa e tyre qoftë një shenjë dhe një instrument të dashurisë dhe të afërsisë së Zotit, që plotëson nevojat e secilit.
Shërbimi i tyre të kontribuojë në ndërtimin e Mbretërisë.

[ninoenina]

6-8-2021/E PREMTE /UNGJILLI: Mk 9, 2–10

FESTA E SHPËRFYTYRIMIT TË KRISHTIT.


LUTJA: Ps 96.
1 Zoti mbretëron! Le të galdojë toka,
le të gëzohen ishujt e shumtë!
2 Re e errësirë janë përreth tij,
e Drejta e Drejtësia themeli i fronit të tij.
3 Zjarri shkon përpara tij
dhe i djeg armiqtë e tij përreth.
4 Vetëtimat e tija e shndritin botën,
sheh toka e dridhet!
5 Para fytyrës së Zotit si dylli shkrihen malet,
para fytyrës së Zotit të mbarë botës!
6 Qiejt e shpallin drejtësinë e tij,
të gjithë popujt e shohin lavdinë e tij.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mk 9, 2–10
2 Pas gjashtë ditësh Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin e i çoi vetëm ata në vetmi, në një mal të lartë dhe u shndërrua para tyre.
3 Petkat e tij u bënë ndriçuese të bardha, sa që asnjë zbardhues mbi tokë nuk mund t’i zbardhojë ashtu.
4 Atyre iu dukën Elia me Moisiun e po bisedonin me Jezusin.
5 Pjetri atëherë mori fjalën e i tha Jezusit: “Rabbi, për ne është mirë të qëndrojmë këtu. Po ndërtojmë këtu tri tenda: një për ty, një për Moisiun e një për Elinë.”
6 Në të vërtetë s’dinte çka të thoshte tjetër, sepse ishin trembur keqas.
7 Ndërkaq u duk një re dhe i mbuloi me hijen e vet e prej resë u dëgjua një zë: “Ky është Biri im ‑ djali i Dishirit! Atë dëgjojeni!”
8 Menjëherë shikuan rreth e rrotull e nuk panë askënd tjetër, përveç vetëm Jezusit me ta.
9 Ndërsa po zbritnin nga mali, Jezusi u urdhëroi që të mos i tregojnë askujt çka panë derisa Biri i njeriut të ngjallej prej së vdekuri.
10 Ata e mbajtën porosinë, por njëri‑tjetrin e pyesnin çka do të thotë ajo fjalë: “të ngjallet prej së vdekuri?”



MEDITIMI.
Ungjilltari Mark e vendos ngjarjen e Shpërfytyrimit të Jezusit në mes të historisë së tij. Ky pasazh lidhet drejtpërdrejt me Ringjalljen dhe ndjek debatin se kush është Jezusi. Jezusi i pyeti dishepujt: "Kush thoni se jam?" (Mk 8, 29a). Dhe Pjetri: "Ti je Krishti!" (Mk 8, 29b), domethënë Mesia i pritur nga populli i Izraelit. Jezusi konfirmon atë që Pjetri shpalli, por duke shpjeguar se Ai është Mesia si një shërbëtor i Perëndisë dhe i njerëzve, i cili do të japë jetën e vet si sakrificë, duke kaluar përmes refuzimeve, persekutimeve, vuajtjeve dhe vdekjes. Pas njoftimit të Pasionit të tij ndodh ngjarja e Shpërfytyrimit, e cila përfshin tre dishepuj: Pjetër, Jakob dhe Gjon, që gjithashtu do të jenë me Jezusin në Gjetseman (Mk 14:33), para se Mësuesi i tyre të arrestohet. Tani, në malin Tabor, Jezusi u shfaqet atyre në një mënyrë të veçantë. Kanë kaluar gjashtë ditë nga shpallja e Pasionit: 6 është një numër simbolik që tregon ditët e Krijimit. Jezusi është shpërfytyruar dhe Marku mund ta përshkruajë atë vetëm përmes rrobave të bardha, të një të bardhësie të paimagjinueshme, domethënë që shkëlqen me atë dritë që është simboli më i bukur i Zotit, drita që i bën që gjithçka të ekzistojë për atë që është, drita që është fillimi i jetës, i dashurisë, i dijes ("Zoti tha:" Le të ketë dritë! "Dhe u bë dritë", Gn 1, 3).
Kështu Marku dëshiron të na thotë se qëllimi i krijimit është shpërfytyrimi dhe se e gjithë jeta jonë është një pasqyrim i lavdisë së Zotit gjithnjë e më thellë, i cili kështu e zbulon veten si Atë në Birin e dashur, duke na ftuar ta dëgjojmë atë. Jezusi është midis Moisiut, atij që dha Ligjin dhe Elisë, babait të profetëve. Ai, Jezusi, është përmbushja e Shkrimit të shenjtë.
Sa herë që duam të jemi në shoqërinë e tij, e të gjithë mund ta bëjmë këtë lirshëm, dhe jo të mposhtur nga shqetësimet dhe frika (siç bëjnë tre dishepujt me naivitet), por duke u ndalur para dritës së fytyrës së tij të shpërfytyruar në Fjalë. Kjo do të forcojë vërtet udhëtimin tonë si dishepuj të Jezusit, duke na zbuluar çdo herë kuptimin përfundimtar të pelegrinazhit tonë dhe qëllimin përfundimtar që na pret të gjithëve.



VAZHDO MEDITIMIN
Na fal, o Zot,
për aq herë sa kemi dashur
që ti plotësoje dëshirat tona,
të shtyrë nga frika dhe nga siguri të rremë;
na fal, o Zot,
për të gjitha herë që kemi menduar të përparojmë
duke zgjedhur gjëra dhe kompromise më të lehta;
na fal, o Zot,
për të gjitha kohët që kemi preferuar
errësirën më shumë se dritën Tënde.
Të falënderojmë, o Zot,
sepse ti kurrë nuk na braktis.

[ninoenina]

7-8-2021/E SHTUNE JAVA 18/UNGJILLI: Mt. 17, 14–20


LUTJA: Ps. 17.

Të dua, o Zot, fuqia ime!
3 Ti, o Zot, je Qeta ime, Kështjella ime, Streha ime, Shpëtimtari im!
Perëndia im, Ndihmëtari im, në Të shpresoj!
Ai është Mbrojtësi im, fuqia e shpëtimit tim, ndorja ime!
4 Në ndihmë do ta thërras Zotin tejet të lavdishëm,
dhe do të shpëtoj nga armiqtë e mi.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 17, 14–20.

14 Kur mbërritën te populli, iu afrua një njeri, ra në gjunj para tij
15 dhe i tha: “Zotëri, ki mëshirë për djalin tim: i bie e tokës dhe po vuan shumë. Shpesh bie herë në zjarr e herë në ujë!
16 E solla te nxënësit e tu, por ata s’mundën ta shërojnë.”
17 “O brezni e pafe dhe e prishur ‑ u përgjigj Jezusi ‑ deri kur do të jetoj mes jush? Po deri kur do t’ju duroj? Ma bini këtu!”
18 Atëherë Jezusi e urdhëroi djallin e ky doli prej djaloshit, që u shërua në atë çast.
19 Atëherë nxënësit, iu afruan veçmas Jezusit dhe e pyetën:
“Përse ne nuk mundëm ta dëbojmë?”
20 Ai u përgjigj: “Për shkak të besimit tuaj të pakët! Përnjëmend po ju them:
në paçit fe edhe vetëm sa një kokërr sinapi
e i thoni këtij mali: ‘Dil këndej e shko atje!’, do të kalojë dhe asgjë s’do t’ju jetë e pamundshme!”



MEDITIMI

Ungjilli, që meditojmë sot, paraprihet nga rrëfimi i Shpërfytyrimit të Zotit, që kemi medituar dje. Jezusi sapo ka zbritur nga mali Tabor, ku dishepujt e tij kishin parë të shkëlqente e njëjta lavdi hyjnore në personin e tij, që mund të kuptohej me besim në fjalët dhe gjestet e tij, dhe që një ditë ata do të ishin në gjendje ta kuptonin si një paralajmërim të Pashkëve fitore .. Prandaj, Jezusi sapo është njohur nga Ati si Biri i tij i dashur, këtu takon një baba tjetër, i cili i lutet atij për shërimin e djalit të tij të sëmurë rëndë. Jezusi e njeh dashurinë e madhe të babait për këtë djalë dhe ia plotëson dëshirën. Dishepujt pyesin pse nuk ishin në gjendje ta bënin këtë mrekulli. Përgjigja e Jezusit nuk vonon dhe hapet për një "më shumë" mundësi, të krahasueshme me aftësinë për të lëvizur një mal! Kërkohet vetëm një gjë: besimi: jo një besim i interesuar për suksesin e vetvetes, jo një besim i shqetësuar për të treguar veten në një situatë (siç ndodh me dishepujt), por një besim i përulur (madje i krahasueshëm me një kokërr sinapi!), një besim i shtyrë nga dëshira e sinqertë për të bërë mirë tjetri, pra një besim i shtyrë nga dashuria, si babai që kërkon shërimin e birit jo për interesa personale, por sepse e do atë. Nëse është dashuria ajo që lëviz besimin, atëherë ajo do të jetë gjithmonë mjaft e fortë për të na lejuar të rritemi dhe "të bëjmë mrekulli" në veten dhe te të tjerët, siç bën Zoti me secilin prej nesh.



VAZHDO MEDITIMIN

Zoti im Jezus, unë dua të dua këdo që ti do.
Unë dua të dua me ty vullnetin e Atit. [...]
Çdo gjë që ti dëshiron, unë e dua atë.
Zoti im, unë të jap zemrën time,
që ti dop t’ia ofrosh Atit tënd së bashku me tuajin,
si diçka që është e jotja dhe që ti mund të ofrosh,
sepse te takon ty.
(Charles de Foucauld)

[ninoenina]

9-8-2021/E HENË JAVA 19/UNGJILLI: Mt 25, 1–13

Shën Terezë e Bekuar e Kryqit.


LUTJA: Ps 44.

11 Më vështro, o bijë, shih e dëgjo:
harroje popullin tënd dhe shtëpinë e babait tënd,
12 atëherë mbretit do t’i pëlqejë bukuria jote.
Ai është zotëria yt, nderoje atë!
14 E lavdishme është bija e mbretit përbrenda,
mbështjellë me petk të qëndisur me ar.
15 Në petka lara‑lara ia sjellin mbretit,
përcjellja e saj, shoqet e saja, vajza.
16 Me hare u prijnë e me brohori,
ja, po hyjnë në pallatet e mbretit!
17 Në vend të etërve të tu do t’i kesh fëmijët,
do t’i vësh princa mbi mbarë dheun.

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 25, 1–13.

1”Atëherë Mbretëria e qiellit do t’u përngjajë dhjetë virgjërave, të cilat i morën dritëzat e veta e i dolën para dhëndrit.
2 Pesë prej tyre ishin marroqe e pesë të mençura.
3 Tashti, këto marroqet, morën me vete dritëzat, por nuk morën vajin.
4 Ndërsa ato të mençurat, morën me vete bashkë me dritëzat e veta edhe vaj në enë.
5 Pasi dhëndri u vonua, u kotën të gjitha dhe i zuri gjumi.
6 Rreth mesnatës u dha lajmi: ‘Ja, dhëndri! Dilini përpara!’
7 Atëherë të gjitha virgjërat u çuan dhe i rregulluan dritëzat e veta.
8 Atëherë marroqet u thanë të urtave: ‘Na jepni prej vajit tuaj se po na ndalen dritëzat.’
9 Të mençurat u përgjigjën: ‘ Assesi! Që të mos na mungojnë neve dhe juve, më mirë shkoni te tregtarët e bleni për vete!’
10 Kur ato shkuan të blejnë, erdhi dhëndri e ato që ishin gati, hynë bashkë me të në dasmë dhe u mbyll dera.
11 Më vonë ia behën edhe virgjërat e tjera e thanë: ‘Zotëri, o zotëri, na e çel derën!’
12 Por ai iu përgjigj: ‘Përnjëmend po ju them: nuk ju njoh!’
13 Prandaj: rrini zgjuar se nuk e dini ditën as orën!”



MEDITIMI

Në Ungjillin e Mateut ne mund të kuptojmë se çfarë kërkohet për të hyrë në mbretërinë e qiejve. Në shëmbëlltyrën e dhjetë virgjëreshave, Jezusi përdor imazhin e dhjetë vajzave të cilat, sipas zakonit të kohës, duhej të kishin mirëpritur duke pritur ardhjen e dhëndrit në dasmë, e cila zakonisht festohej natën (prandaj nevoja për llambat). Historia e kontraston "mençurinë" e pesë prej këtyre virgjëreshave me "marrëzinë" e pesë të tjerëve. Të gjithë, në të njëjtën mënyrë, e dinë se kanë një detyrë: atë të presin dhe mirëpresin dhëndrin. Përkundër kësaj, vetëm pesë prej tyre përgatisin vajin e nevojshëm për t'i mbajtur llambat të ndezura gjatë festimit. Llambat simbolizojnë dritën e besimit, të cilën ne jemi thirrur ta jetojmë me koherencë dhe guxim çdo ditë të jetës sonë, në mënyrë që të jemi gjithmonë gati për takimin me Zotin. Ne nuk e dimë as ditën as orën e këtij takimi. Për këtë ne duhet të ushqejmë besimin tonë, sepse, në momentin e duhur, ne të mos gjejmë veten të përjashtuar nga takimi me Dhëndrin, i cili është Krishti. Përgjigjet që marrin virgjëreshat "budallaqe" nga virgjëreshat "e mençura" dhe nga vetë Dhëndri, nuk duhet të konsiderohen si një mbyllje egoiste, por si pasojë e pashmangshme, në momentin e gjykimit përfundimtar, të një jete të jetuar larg Zotit, në mëkat dhe vdekje.
Vaji, i cili ushqen besimin tonë dhe që gjithmonë mund të mbajë dritën e tij në rrugën tonë, është bamirësia, domethënë dashuria që ne do të vendosim në mendimet dhe veprimet tona, në shërbim të Zotit dhe të vëllezërve tanë.



VAZHDO MEDITIMIN.



Zot, unë besoj: unë dua të besoj në Ty, o Zot;
Bëj, o Zot, që besimi im të jetë i plotë, pa rezerva
dhe të depërtojë në mendimin tim,
në mënyrën me të cilen unë i gjykoj
gjërat hyjnore dhe tokësore.
O Zot, bëj që besimi im të jetë i lirë,
domethënë që t’i mos mungojë atij kontributin tim personal,
duke pranuar sakrificat dhe detyrat që burojnë nga zgjedja e tij,
dhe të shprehë kulmin vendimtar të personalitetit tim:
unë besoj në Ty, Zot. [...]

O Zot, bëje të fortë besimin tim;
bëj që të mos ketë frikë nga dështimet e problemet
nga të cilat përvoja e jetës sonë, e babëzitur për dritë, është e plotë;
Bëj, o Zot, të mos druajë të keqen
që mund të na bëjnë ata që e diskutojnë,
e luftojnë, e refuzojnë, e mohojnë;
por përforcoje atë në provën intime të së vërtetës Tënde. [...]
O Zot, besimi im le të jetë aktiv
dhe t’i japë bamirësisë arsyet të zgjerimit të tij moral,
në mënyrë që të jetë miqësi e vërtetë me ty
dhe të jetë në ty, në vepra, në vuajtje,
në pritje të zbulesës përfundimtare,
një dëshmi dhe një një ushqim i vazhdueshëm i shpresës.
[…] Amen.

[ninoenina]

11-8-2021/E MERKURE JAVA 19/UNGJILLI: Mt 18, 15–20
Shën Klara

LUTJA: Ps 118.

57 Zoti është pjesa e trashëgimit tim: ]
e dhashë fjalën t’i mbaj urdhërimet e tua.
58 T’u përluta me gjithë fuqi të zemrës:
ki dhimbje për mua sipas fjalës që më dhe.
59 I shqyrtova hollë udhët e mia
dhe i ktheva hapat e mi në urdhërime të tua.
60 Nxitova e nuk vonova
për t’i zbatuar urdhërimet e tua.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 18, 15–20

15 “Në qoftë se vëllai yt mëkaton [kundër teje], qortoje vetëm për vetëm. Në qoftë se të dëgjon, e shpëtove vëllain tënd.
16 Po qe se nuk të dëgjon, merr me vete edhe një ose dy njerëz të tjerë, që çdo gjë të mbështetet në pohimin e dy ose tre dëshmitarëve.
17 Në qoftë se as ata nuk i dëgjon, tregoji Kishës. Nëse as Kishën nuk e dëgjon, mbaje si të ishte pagan ose tagrambledhës.
18 Përnjëmend po ju them:.
19 Prapë po ju them: nëse dy vetë prej jush këtu mbi tokë, të një mendimi, luten për çfarëdo gjëje, Ati im që është në qiell, do t’ua japë.
20 Sepse, ku janë dy ose tre të bashkuar në emrin tim, aty jam edhe unë, mes tyre”.



MEDITIMI.

Sot Ungjilli na paraqet temën e "korrigjimit vëllazëror". Fjala "korrigjim" mund të na japë idenë se ekziston dikush më i përgatitur dhe i aftë për të parë dhe vënë në dukje gabimet e të tjerëve. Atributi i vendosur pranë emrit, megjithatë, pastron fushën e çdo keqkuptimi. Korrigjimi ndodh midis vëllezërve, domethënë midis burrave dhe grave që e njohin veten si bij dhe bija të një Ati të vetëm, pra krijesa të karakterizuara nga një kufi, i cili gjithmonë mund t'i çojë ata në gabime. Nëse vëllai im ka bërë një gabim kundër meje, për të ndërtuar një marrëdhënie autentike dhe të sinqertë me të, do të flas me të, duke u përpjekur të shpjegoj atë që ndiej dhe që jam ndjerë e ofenduar... Nëse sqarimi konfidencial nuk ka qenë i mjaftueshëm, do të jetë e mundur të kërkohet ndihmë nga vëllezërit e tjerë; nëse edhe kjo nuk është e mjaftueshme, i gjithë komuniteti do të kujdeset për atë plagë. Në gabimin tonë ose e vëllezërve tanë, edhe një herë ne nuk jemi vetëm. Duke shmangur fjalët e ashpra që i ofendojnë ata që janë para nesh, me delikatesë dhe përulësi, është e mundur të vendosim një ndarje mbi atë që na bashkon, (jemi vëllezër), e cila është gjithmonë më e madhe se ajo që na ndan. Në këtë këndvështrim ne kuptojmë fjalët e Jezusit: "Çdo gjë që ju të lidhni përmbi tokë, do të jetë e lidhur edhe në qiell dhe çdo gjë që ju të zgjidhni mbi tokë, do të jetë e zgjidhur edhe në qiell". Përtej kuptimit të lidhur me fuqinë që ka Kisha për të falur mëkatet, me siguri mund të themi se, në sajë të vetë krijimit hyjnor, ekziston një lidhje shumë e thellë midis qiellit dhe tokës, domethënë midis Zotit dhe njeriut. Dhe përsëri, ekziston një lidhje e pazgjidhshme midis njeriut dhe të gjitha krijesave të tjera të të gjithë kozmosit. Plani i shpëtimit të Perëndisë ka një shtrirje kaq universale saqë edhe thyerja më e vogël e njërës pjesë ndihet nga të tjerat, në një mënyrë misterioze. Këto fjalë mund të na ndihmojnë të kuptojmë se i gjithë agresioni ynë nuk është një gjë e vogël, indiferente ndaj krijimit. Ajo që ndan, nëse mbahet e fshehur, është gjithmonë në gjë e keqe, por e keqija, nga ana tjetër, e ndriçuar nga dashuria dhe falja, prodhon gjithmonë diçka të re, në lidhje me veprën krijuese të Zotit gjithnjë të re. Dhe për këtë arsye duhet të mos harrohet fjala e Jezusit, i cili na tha: "Ku janë dy ose tre të bashkuar në emrin tim, aty jam edhe unë, mes tyre”.


VAZHDO MEDITIMIN.
1 Nëse, pra, u ngjallët bashkë me Krishtin,
kërkoni çka është lart, ku gjendet Krishti
ndenjur në fron në të djathtën e Hyjit!
2 Dëshironi gjërat që janë lart e jo këto përmbi tokë!
3 Sepse vdiqët dhe jeta juaj është e fshehur
me Krishtin në Hyjin.
4 E kur të duket Krishti ‑ Jeta juaj, atëherë
edhe ju bashkë me Të do të shfaqeni plot lavdi.
(Kol. 3,1-4).

[ninoenina]

12-8-2021/E ENJTË JAVA 19/UNGJILLI: Mt. 18, 21–19, 1.


LUTJA: Ps 51

3 Ki mëshirë për mua, o Hyj, sipas mëshirës sate,
pashë mirësinë tënde shlyeje mëkatin tim!
4 Më laj krejtësisht prej mëkatit tim
e më pastro prej fajit tim!
5 Sepse e pranoj paudhësinë time:
mëkatin tim përherë e kam para sysh.
6 Ty, vetëm ty të kam rënë në faj
dhe kam bërë ç’është keq para teje,
12 Krijoje në mua, o Hyj, zemrën e pastër,
përtërij në mua një shpirt të qëndrueshëm!

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 18, 21–19, 1.

21 Atëherë Pjetri iu afrua dhe e pyeti: “Zotëri,
nëse vëllai im gabon ndaj meje, sa herë duhet ta fal? Deri në shtatë herë?”
22 Jezusi iu përgjigj: “Nuk po të them deri në shtatë herë,
por deri në shtatëdhjetë herë shtatë herë!
23 Prandaj Mbretëria e qiellit i përngjan mbretit që vendosi të rregullojë llogaritë me shërbëtorët e vet.
24 Kur filloi të bëjë llogari, i sollën njërin që i kishte detyrim dhjetë mijë talenta.
25 E, pasi nuk kishte t’ia kthente, zotëria i tij dha urdhër të shitej ai, gruaja e tij, fëmijët e tij dhe krejt pasuria e tij e të kthehej detyrimi.
26 Atëherë shërbëtori i ra ndër këmbe dhe iu lut: ‘Ki durim me mua dhe do t’i kthej të gjitha!’
27 Zotëria pati mëshirë ndaj atij shërbëtori, e liroi edhe ia fali detyrimin.
28 Porse, pikërisht ky shërbëtor, duke dalë prej andej, u takua me një shok të tij, gjithashtu shërbëtor, që i kishte detyrim njëqind denarë. Dhe, si e zuri, ia ngjiti në fyt duke i thënë: ‘Ma kthe detyrimin!’ 29 Atëherë shoku i tij i ra ndër këmbë dhe iu lut: ‘Ki durim me mua dhe do t’i kthej.’
30 Por ai nuk deshi dhe shkoi dhe e futi në burg derisa të kthente detyrimin.
31 Kur shërbëtorët e tjerë ‑ shokët e tij, panë se ç’ndodhi, u pikëlluan për së tepërmi, shkuan dhe e njoftuan zotërinë për krejt çka ndodhi.
32 Atëherë zotëria i tij e thirri dhe i tha: ‘Shërbëtor i keq, unë ta fala tërë borxhin, sepse m’u lute.
33 A nuk u desh që edhe ti të kishe mëshirë ndaj shokut tënd, sikurse edhe unë pata mëshirë ndaj teje?’
34 Atëherë zotëria i tij, i hidhëruar, ua dorëzoi torturuesve derisa të kthente tërë detyrimin.
35 Kështu do të bëjë me ju edhe Ati im qiellor, nëse s’e falni me gjithë zemër secili vëllanë tuaj.”
19, 1 Si i kreu Jezusi këto fjalime, doli prej Galilesë e erdhi në krahinën e Judesë, matanë Jordanit.



MEDITIMI.

Apostulli Pjetër i bën Jezusit një pyetje në lidhje me faljen: sa shpesh duhet të falim. Sipas përvojës tonë, pyetja është shumë e rëndësishme. Falja e sinqertë nuk është gjithmonë e lehtë . Nëse vëllai im ka gabuar kundër meje, unë mund ta fal dhe kështu gabimi ose keqkuptimi ynë behet një mundësi për ta bërë marrëdhënien tonë më autentike dhe më të thellë. Sidoqoftë, përsëritja e së njëjtës situate mund të më bëjë të ndërpres marrëdhënien e dhe të mos jem në gjendje të fal më. Ose fal vetëm me fjalë, por jo në realitetin e ekzistencës sime. Jezusi nuk vendos kufizime në mundësinë e faljes: ne duhet të falim gjithmonë. Mbreti i shëmbëlltyrës së shërbëtorit të pamëshirshëm është imazhi i Zotit, i cili na do me një dashuri të mëshirshme, i cili gjithmonë ka dhembshuri për krijesën e vet dhe gjithmonë me të vërtetë fal përballë shenjës më të vogël të pendimit: "Ki durim me mua dhe do t’i kthej të gjitha!” është kërkesa e shërbëtorit. Menjëherë më pas, i njëjti shërbëtor, pa marrë parasysh dhuratën e hirit të marrë, nuk ngurron të hedhë në burg një burrë, i cili i detyrohej atij shumë më pak sesa borxhi i tij ndaj mbretit. Ne jemi “shërbëtori i pamëshirshëm", kur harrojmë se ne nga ana jonë jemi falur shumë herë (faljen e parë, nëse e mendojmë, e kemi marrë në Pagëzim),dhe kur nuk arrijmë të shohim te vëllai ynë mjerimin që na përket ne. Të mirëpresësh tjetrin, do të thotë para së gjithash të mirëpresësh veten, ashtu si Zoti na mirëpret dhe na fal. Gëzimi intim i pranimit dhe i faljes do të na lejojë të falim, pa vendosur kufij në aftësinë tonë për të dashur, e cila e ka origjinën te Zoti.



VAZHDO MEDITIMIN.

4 Dashuria është zemërgjerë,
është e dhimbshme, dashuria,
nuk ka smirë,
nuk mbahet me të madh,
nuk krenohet:
5 nuk është e panjerëzishme,
nuk kërkon interesin e vet,
nuk hidhërohet,
nuk e mban mend të keqen,
6 nuk i kënaqet padrejtësisë,
por i gëzohet të vërtetës.
1Kor,13, 4-6.

[ninoenina]

13-8-2021/E PREMTE JAVA 19/UNGJILLI: Mt 19, 3–12.


LUTJA: Ps. 135.

Lavdëroni Zotin, sepse është i mirë,
Lavdëroni Hyjin e hyjnive,
Lavdëroni Zotin e zotave,
E udhëhoqi popullin e vet nëpër shkretëtirë,
Ai i goditi mbretërit e mëdhenj,
Vrau mbretër të fuqishëm,
Dhe i dhuroi tokën, pronën e tyre,
për trashëgim Izraelit, popullit të vet,
Ai na shpëtoi nga armiqtë tanë.

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 19, 3–12.
3 Atëherë iu paraqitën disa farisenj dhe, me qëllim që ta sprovonin, e pyetën: “A është e lejueshme ta lëshojë burri gruan për ndonjë arsye”.
4 Jezusi iu përgjigj:“A nuk keni lexuar: Krijuesi, kur i krijoi në fillim i krijoi mashkull e femër
5 e tha: ‘Për këtë arsye njeriu do ta lërë babain e nënën e vet e do të jetojë me gruan e vet e të dy do të jenë vetëm një trup?’ 6 Kështu ata nuk janë më dy, por një trup i vetëm. Prandaj: çka Hyji bashkoi, njeriu të mos e ndajë!” 7 Por ata vijuan: “E përse atëherë Moisiu urdhëroi: ‘të jepet letërndarja e të lëshohet?’“
8 Ai u përgjigj: “Moisiu ju lejoi t’i ndani gratë tuaja për shkak të karakterit tuaj të pagdhendur. Por në fillim nuk ka qenë ashtu. 9 Kurse unë po ju them: Kush e lëshon gruan e vet ‑ përveç në rast të fëlligështisë ‑ e martohet me një tjetër grua, bën kurorëthyerje; po edhe ai që martohet me gruan e ndarë, bën kurorëthyerje”. 10 Nxënësit i thanë: “Nëse qenka e tillë gjendja e burrit ndaj gruas, atëherë është më mirë të mos martohet njeriu!” 11 Ai u përgjigj: “S’e kuptojnë të gjithë këtë fjalë, por vetëm ata që e morën dhuratë këtë kuptim. 12 Sepse, ka njerëz që janë që nga barku i nënës të paaftë për martesë, ka edhe nga ata që njerëzit i bënë të paaftë për martesë dhe ka nga ata që i bien mohit martesës për dashuri të Mbretërisë së qiellit. Kush mund ta kuptojë, le ta kuptojë!”


MEDITIMI.

Farisenjtë, për ta vënë Jezusin në provë, i bëjnë atij një pyetje mbi lejushmërinë e lenjes së gruas, e cila i referohet sferës së ligjshmërisë. Ligji hebre, Torah, parashikonte mundësinë e lenjes së gruas dhe Jezusi, i cili erdhi për të përmbushur Ligjin dhe profetët, dukej se ishte kundër kësaj norme ligjore. Përgjigja e Jezusit, megjithatë, shkon përtej një pyetjeje të thjeshtë ligjore dhe i fton dëgjuesit e tij të njohin zemrën e tyre, para se të vendosin ose të ndërmarrin ndonjë veprim. Si? Duke iu referuar parimit nga i cili rrjedh gjithçka, nga puna krijuese e Zotit që ka menduar gjithmonë për njeriun një rrugë shpëtimi, në të cilën ai ishte protagonist. Kështu Zoti i tregoi njeriut rrugën e marrëdhënies si gjendjen e tij jetësore. Marrëdhënia bashkëshortore gjen kuptim në këtë: Jezusi në fakt i thërret të dy bashkëshortë në një akt përgjegjësie, besnikërie dhe dashurie ndaj vetvetes, sepse të dy janë bërë "një mish i vetëm", dhe ndaj fëmijëve të lindur prej tyre. Premtimi i dashurisë dhe besnikërisë ndaj një personi nuk është në vetvete një çështje normash juridike (sigurisht e nevojshme për të mbrojtur familjen si qeliza themelore e shoqërisë njerëzore), por përkundrazi ka të bëjë me identitetin tonë si të krishterë, të udhëhequr nga Jezusi dhe nga Fjala e tij drejt një rruge shpëtimi, që do të arrihet në forma të ndryshme, por gjithnjë në angazhimin konkret për të pastruar çdo qëllim tonë nga justifikime të lehta dhe iluzore. Këta janë ata që do të marrin hirin për të qenë në gjendje të kuptojnë fjalën e Jezusit ("Jo të gjithë e kuptojnë këtë fjalë, por vetëm ata të cilëve u është dhënë").


VAZHDO MEDITIMI.

“O Hyj i etërve të mi dhe Zoti i mëshirës,
ti që me anë të fjalës sate e krijove rruzullim,
që njeriun e krijove ne anë të urtisë sate
për të sunduar krijesat që ti përftove
për të drejtuar botën me shenjtëri dhe drejtësi
dhe për gjykuar gjyqin me shpirt të drejtë:
ma jep urtinë që rri në fron pranë teje
dhe mos më përjashto nga numrin e fëmijëve të tu.
(Ur. 9, 1–4).

[ninoenina]

14-8-2921/E SHTUNË JAVA 19/UNGJILLI: Mt 19, 13–15

Shën Masimilian Kolbe

LUTJA: Ps 15.

2 I thashë Zotit: “Ti je Zoti im,
tjetër të mirë nuk kam veç teje”!
5 Zoti është pjesa e trashëgimit tim dhe gota,
në dorën tënde është fati im!
6 Shorti më ra në më të mirën tokë:
pjesa e trashëgimit tim më pëlqen shumë!
7 E bekoj Zotin që më dha kuptim,
edhe natën veshkat e mia më mësojnë.
8 Zotin e kam gjithmonë para sysh,
më rri në të djathtë, nuk kam sesi të rrëzohem!
11 Ti do të ma tregosh udhën e jetës,
gëzimin e plotë para fytyrës sate,
Më ruaj, o Hyj, sepse të kam rënë ndore!


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 19, 13–15.

13 Atëherë i sollën disa fëmijë të vegjël që t’i bekonte e të lutej mbi ta; porse nxënësit u bërtisnin.
14 Atëherë Jezusi u tha: “Lërini fëmijët e mos ua ndaloni të vijnë tek unë! Sepse atyre që janë si këta u përket Mbretëria e qiellit.”
15 E, pasi i bekoi, u largua prej andej.

MEDITIMI.

Ungjilli i Mateut na paraqet Jezusi që i thërret fëmijët pranë vetes. Dishepujt i qortojnë këta të vegjël sepse shohin tek ata vetëm një telash, humbje kohe. Jezusi e përmbys këtë perspektivë dhe tregon, përkundrazi, pikërisht tek fëmija, modelin nga i cili i krishteri i rritur dhe i pjekur duhet të frymëzohet. Fëmija është ai që merr gjithçka; bën atë që i lejohet dhe i thuhet. Me siguri edhe ne mund të themi se gjithçka jemi, e kemi marrë, që kur ishim fëmijë. Por mendimi dhe mësimi i Jezusit, megjithatë, nuk është të "kthehemi në të qenit fëmijë" ose të "jemi fëmijë", kushte që do të mohonin historinë dhe përvojën tonë. Fjalët e Jezusit, në një perspektivë të rritjes njerëzore dhe shpirtërore duke e ndjekur Jezusin, më tepër na flasin për "t'u bërë si fëmijë", "të jemi si ata", domethënë të aftë për të marrë dhe për të mirëpritur. Dhurata për t’u mirëpritur, pra, është vetë Zoti, dhe Mbretëria e tij. Ashtu si Zoti na mirëpret, pikërisht ashtu siç jemi, me dobësinë dhe bukurinë tonë, ashtu jemi thirrur ta mirëpresim atë, të shpresojmë dhe të marrim gjithçka prej tij. Duke mësuar prej tij pranimin e plotë dhe besimin absolut, ne mund ta pranojmë veten ashtu siç jemi dhe mund të mirëpresin të tjerët duke menduar çfarë duhet të bëjmë për ta, por duke hapur një hapësirë për ta brenda nesh. Mirëpritja e ofruar dhe e pranuar lirisht nga vetja, nga të tjerët dhe nga Zoti, do të na bëjë të jetojmë gjithnjë e më shumë përvojën e të mos qenit vetëm, përvojën që i "përkasim" në diçka që është përtej nesh dhe që, prandaj, na tejkalon.. "Atyre që janë si ata, në fakt, u përket mbretëria e qiejve".



VAZHDO MEDITIMIN.

Unë të thërras ty, Zoti Hyji im,
Unë e thërras Emrin tënd të shenjtë!
Edhe pse nuk mund të di çfarë ti je me të vërtetë,
Zoti Hyji im, ti je më i madh se fjalët tona,
më i qetë se heshtjet tona,
më i thellë se mendimet tona,
më i lartë se dëshirat tona ...
Pra na jep, Zoti ynë,
kaq i madh dhe kaq i afërt,
një zemër të gjallë, sy të rinj,
që të të njohim ty dhe të mirëpresim
kur do të vish tek ne.
(Shën Francesco nga Sales)

[ninoenina]

16-8-2021/Ë HËNA JAVA 20/UNGJILI: Mt, 19, 16–22.

LUTJA: Ps 138.

O Zot, ti më shqyrton e më njeh,
2 ti di kur rri e kur ngrihem,
prej së largu i njeh mendimet e mia.
3 Si në shtegtoj si në pushoj, ti më vëren,
ti i di të gjitha udhët e mia.
4 Pa më ardhur ende fjala në majë të gjuhës,
dhe, ja, ti, o Zot, i njeh të gjitha!
5 Përpara e pas ti, o Zot, më rrethon,
ti e ke vënë mbi mua dorën tënde.
6 E mrekullueshme është dija jote për mua,
tepër e lartë, s’jam në gjendje t’ia arrij.

LEXIMI I UNGJILLI: Mt, 19, 16–22.
16 Dhe ja, iu afrua një njeri dhe e pyeti:
“Mësues, çfarë të mire më duhet të bëj për të fituar jetën e pasosur?”
17 Ai iu përgjigj: “Përse më pyet për të mirën? Sepse vetëm Njëri është i mirë!
Por, nëse dëshiron të hysh në jetë, zbatoji urdhërimet!”
18 “E cilat? ‑ pyeti ai.
Jezusi i tha: “Mos vra. Mos the kurorën! Mos vidh! Mos bëj dëshmi të rreme!
19 Ndero babain e nënën tënde! Dhe duaje të afërmin tënd porsi vetveten.”
20 Djaloshi i tha: “Të gjitha këto i kam zbatuar. Çka më mungon tjetër?”
21 Jezusi iu përgjigj: “Nëse do të jesh i përsosur,
shko, shit çka ke, faljua skamnorëve e ke për të pasur thesar në qiell;
pastaj eja e më ndiq mua!”
22 Por, kur djaloshi e dëgjoi këtë fjalë, shkoi i trishtuar, sepse kishte pasuri të mëdha.

MEDITIMI.

Ungjilli na jep një mësim mbi pasurinë. Një burrë i afrohet Jezusit për ta pyetur se çfarë mund të bëjë ai për të merituar jetën e përjetshme. Në këtë njeri, i cili nuk është identifikuar më mirë dhe për këtë arsye ai mund të përfaqësojë secilin prej nesh, duket se ka një dëshirë të sinqertë për të bërë "mirë" në favor të të tjerëve dhe të Zotit. Përgjigja e Jezusit, megjithatë, synohet menjëherë në sqarimin e asaj që është "e mira" e vërtetë. "Ka vetëm një i mirë", dhe ai është Zoti. Këtu, që nga fillimi i këtij dialogu, Jezusi përpiqet të pastrojë synimet e njeriut para tij, në mënyrë që vëmendja e zemrës së tij të konvergojë në atë që vetëm mund t'i japë vërtet kuptim jetës së tij dhe të udhëheqë rrugën e tij. Pastaj, në një mënyrë të vetme, fjalët e Jezusit, me kërkesë të burrit, tregojnë, nga dhjetë fjalët, urdhërimet në lidhje me marrëdhënien me të tjerët, me gjërat për të bërë ose për të mos bërë, duke arritur kulmin në vargun e Levitikut, 19,18 : "... Duaje të afërmin tënd porsi vetveten. Unë jam Zoti". Por ai njeri pretendon se i ka bërë të gjitha këto gjëra më parë; nëse ai është atje, para Jezusit, kjo ndodh sepse ai dëshiron të dijë atë që i mungon ende, domethënë, çfarë tjetër "duhet të bëjë". Respektimi i rregullave dhe urdhërimeve duket të jetë horizonti i tij i besimit, ai që mund t’i garantojë atij një jetë të sigurt, pa probleme dhe rreziqe, si dhe paratë që posedon. Në këtë pikë, ftesa e Jezusit na kërkon të bëjmë një zgjedhje, zgjedhjen themelore për të, larg idhujve të çdo lloji. Tani udhëtimi i besimit të këtij njeriu, si për secilin prej nesh, është në një pikë kthese, në një moment vendimtar. Pyetja që duhet bërë është: kush është Zoti për mua? A është Ai vërtet për mua e vetmja e mirë e vërtetë me të cilën më lejon të udhëzoj?


VAZHDO MEDITIMIN.

Ati i mirësisë, Ati i dashurisë,
Unë të bekoj, të lavdëroj dhe të falënderoj
sepse nga dashuria na ke dhënë Jezusin.
Faleminderit, Atë, sepse në dritën e Shpirtit tënd, ne e kuptojmë
se ai është drita, e vërteta, Bariu i mirë, që ka ardhur
që ta kemi jetë dhe ta kemi me bollëk. [...]
Të falënderoj, Atë, për atë që po bën në jetën time sot.
Të falënderoj me gjithë zemrën time, sepse më shëron,
sepse më lejon të jetoj në lirinë,
sepse ti më prish zinxhirët dhe më jep liri.
(At Emiljano Tardif)

[ninoenina]

17-8-2021/E MARTE JAVA 20/UNGJILLI: Mt, 19, 23–30.


LUTJA: Ps 84.

9 Do të dëgjoj çka thotë Zoti Hyj,
ai premton paqe për popullin e vet,
për të dashurit e vet e për ata që me gjithë zemër kthehen.
11 Mëshira dhe e vërteta do të përpiqen,
drejtësia e paqja do të merren ngrykë.
12 E vërteta do të mbijë nga toka
e drejtësia do të shikojë prej qiellit.
13 Sepse Zoti ka për të dhënë çdo të mirë
edhe toka jonë do ta japë frytin e vet.
14 Drejtësia do t’i shkojë përpara
dhe do t’u tregojë udhën hapave të tij.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 19, 23–30.

23 Atëherë Jezusi u tha nxënësve të vet: “Për të vërtetë po ju them: vështirë do të hyjë i pasuri në Mbretërinë e qiellit. Prapë po ju them:
24 Është më lehtë të përshkohet deveja nëpër vrimë të gjilpërës se i pasuri të hyjë në Mbretërinë e Hyjit.”
25 Nxënësit, kur i dëgjuan këto fjalë, u habitën së tepërmi dhe thoshin: “Vallë, atëherë, kush do të shpëtojë?”
26 Jezusi i shikoi dhe u tha: “Për njerëz është punë që s’bëhet, porse Hyji mund të bëjë gjithçka!”
27 Atëherë Pjetri mori fjalën dhe e pyeti: “Ja, ne lamë çdo gjë dhe erdhëm pas teje, çka, pra, do të fitojmë?”
28 Jezusi u tha: “Për të vërtetë po ju them: ju që erdhët pas meje, në ripërtëritje të botës ‑ kur Biri i njeriut të rrijë mbi fronin e lavdisë së vet ‑ edhe ju do të rrini mbi dymbëdhjetë frone dhe do të gjykoni dymbëdhjetë fiset e Izraelit. 29 Edhe kushdo që të lërë, për dashuri të emrit tim, shtëpi ose vëllezër, ose motra, ose babë ose nënë, ose grua ose fëmijë, ose ara, do të marrë njëqind për një dhe do të fitojë jetën e pasosur. 30 Shumë prej atyre që janë të parët, do të jenë të fundit, kurse shumë prej atyre të fundit do të jenë të parët.”



MEDITIMI.

Në Ungjillin e sotëm, që i pason atë të djeshëm, Jezusi pohon se është "e vështirë" për një njeri të pasur të hyjë në mbretërinë e qiellit”. Në shoqërinë hebraike të asaj kohe, pasuria shihej si një bekim nga Zoti, një shenjë e dashamirësisë së tij. Fjalët e Jezusit, në fakt, edhe nëse janë radikale, nuk e dënojnë pasurinë në vetvete, por mungesën e një zgjedhjeje themelore për Zotin, respektimin e thellë të besimit që nuk mund të ekzistojë më pa një marrëdhënie autentike dhe jetësore me Të, e njohur si një të mirë të vërtetë.
Të orientonin jetën (dhe ta jetonin) duke ndjekur Jezusin dhe në besnikërinë ndaj realitetit njerëzor të cilit i përkitnin, dishepujve u dukej një detyrë shumë e lartë, e rendit të së pamundurës, për të cilën e vetmja pasoja dukej të ishte që askush nuk mund të shpëtohet. Një shqetësim i tillë, në realitet, demaskon bindjen se shpëtimi është diçka që mund të arrihet me forcën, aftësitë apo edhe virtytet e dikujt të pjekur gjatë rrjedhës së ekzistencës së tij dhe jo dhurata e marrë falas si fryt të një marrëdhënie jetësore të dashurisë me veten, me të tjerët, me Perëndinë. "Të parët" në mbretërinë e qiellit" do të jenë ata që kanë qenë në gjendje të vënë veten në vendin e fundit, dhe në vendin e fundit edhe përparësitë personale, dhe të gjitha bindjet dhe siguritë e supozuara që vijnë nga logjika e botës, për të pranuar plotësisht Jezusin në çdo fushë të jetës së tij dhe marrëdhëniet që e përbëjnë atëbretëria e qiellit do të jepet atyre që kanë zhjedhur të jenë në vendet e fundit, dhe të jenë shërbëtorët e të gjithëve.


VAZHDO MEDITIMIN.


Atë, unë e vë veten në duart e tua,
vendos sipas vullnetit tënd, çfarëdo që të jetë.
Unë të falënderoj.
Unë jam i gatshëm të bëj gjithçka.
Unë pranoj gjithçka,
me kusht që vullneti yt të përmbushet në mua
dhe në të gjitha krijesat e tua.
Unë nuk dua asgjë tjetër, o Atë.
Unë të besoj shpirtin tim,
të jap gjithë dashurinë time sipas mundësive të mia,
sepse të dua dhe ndiej nevojën të jem vetë tek ti,
për ta vënë veten përsëri në duart e tua,
pa kufi, pa masë,
me besim të pafund
sepse Ti je Ati im.
(Charles de Foucauld)

[ninoenina]

18-8-2021/E MERKURE JAVA 20/UNGJILLI: Mt, 20, 1–16.


LUTJA: Ps 21.

2 O Zot, mbreti gëzohet në saje të fuqisë sate,
plot hare e mbush shpëtimi yt.
3 Ti ia plotësove dëshirën e zemrës së tij,
nuk i përbuze lutjet e buzëve të tija.
4 Që më parë i dhe bekime të mëdha:
mbi kokë i vure kurorë ari të kulluar.
5 T’u lut për jetë e ti i dhe
ditë të shumta ‑ në jetë të jetës.
6 E madhe është lavdia e tij në shpëtimin tënd:
e stolise me madhëri e me shkëlqim.
7 Ti e bëre bekim përgjithmonë,
e kënaqe me gëzim në praninë tënde.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 20, 1–16

1”Mbretëria e qiellit është e ngjashme me atë zot shtëpie, i cili doli herët në mëngjes që të gjejë punëtorë për vreshtin e vet. 2 E, si u mor vesh me punëtorët me nga një denarë në ditë, i çoi në vreshtin e vet. 3 Pastaj doli edhe rreth orës tre, pa disa të tjerë duke ndenjur të papunë në treg 4 e u tha: ‘Shkoni edhe ju në vreshtin tim e do t’ju jap sa të jetë e drejtë.’ 5 Shkuan edhe ata. Prapë doli rreth orës gjashtë dhe orës nëntë e bëri ashtu. 6 Doli përsëri rreth orës njëmbëdhjetë, gjeti të tjerë që po rrinin të papunë dhe u tha: ‘Përse rrini këtu të papunë gjithë ditën?’ 7 Ata iu përgjigjën: ‘Sepse askush nuk na mori në punë.’ Ai u tha: ‘Shkoni edhe ju në vresht!’
8 Si u bë mbrëmje, i zoti i vreshtit i tha kujdestarit të vet: ‘Thirri punëtorët dhe jepu pagën ‑ fillo prej atyre të fundit e deri në të parët.’ 9 Erdhën kështu ata të të njëmbëdhjetës orë e morën secili nga një denar. 10 Kur erdhën të parët, menduan se do të merrnin më shumë. Por edhe ata morën nga një denar. 11 Duke e marrë i ankoheshin të zotit të shtëpisë12 e thoshin: ‘Këta të fundit punuan vetëm një orë e ti i barazove me ne që mbartëm mundin e ditës e vapën.’ 13 E ai iu përgjigj njërit prej tyre: ‘Mik, s’po të bëj padrejtësi! A nuk u more vesh me mua për nga një denar? 14 Merr sa të përket e nisu! Unë dua t’i jap edhe këtij të fundit sa ty! 15 A nuk kam të drejtë të bëj me pasurinë time si më pëlqen mua? Vallë a duhet të jesh ti smirëzi pse jam unë i mirë?’
16 Kështu të fundit do të jenë të parët, e të parët të fundit!”


MEDITIMI
Në shëmbëlltyrën e sotme, mbretëria e qiellit krahasohet me pronarin e një vreshti që del herët në mëngjes për të marrë punëtorë ditorë. Ai del në agim, në orën nëntë, në mesditë, në orën tre dhe në orën pesë, pastaj gjatë gjithë ditës, pa u lodhur, për të ftuar të gjithë ata që ishin të papunë, të shkonin në vreshtin e tij. Secilit prej tyre ai i ofroi të njëjtën pagë: një denar, një rrogë të drejtë. Megjithatë, punëtorët e hershëm mendonin që nuk ishte e drejtë të merrnin a si punëtorët e orëve të fundit. Mjeshtri nuk e pranon ankthin e tyre dhe fton bashkëbiseduesit e tij të lexojnë qëllimet e vërteta të zemrës së tyre: "Unë dua t’i jap edhe këtij të fundit sa ty! A nuk kam të drejtë të bëj me pasurinë time si më pëlqen mua? Vallë a duhet të jesh ti smirëzi pse jam unë i mirë? ”. Pronari i vreshtit, domethënë Zoti, e përmbys logjikën e bashkëbiseduesve të tij: askush nuk hidhet poshtë, askush nuk përjashtohet nga mundësia e punës në vresht, domethënë, të gjithë mund të fitojnë shpëtimin e Zotit, që është për çdo njeri, pavarësisht nga gjendja e tij e jetës. "Drejtësia" e Zotit mund të jetë vetëm "të qenit i mirë", domethënë dashuria me të cilën, si një baba i mëshirshëm, ai na sfidon pa u lodhur në mënyrë që t'i përgjigjemi me besim thirrjes së tij. Dhe ne, të cilët shpesh identifikohemi me punëtorët e orës së parë, vetëm për të zbuluar se të gjithë të tjerët janë të prapambetur ose "nuk bëjnë asgjë"; ndonjëherë duhet të ndryshohet mënyra me të cilen shikojmë dhe vlerësojmë të tjerëve. Për të bërë këtë, ne vetëm duhet të përpiqemi të jetojmë në një qëndrim mirënjohës ndaj atyre që tashmë kanë marrë në Jezusin përmbushjen e çdo premtimi nga Ati dhe se asgjë tjetër nuk mund të kërkojmë që të jetë më e dëshirueshme.

VAZHDO MEDITIMIN.

Më çliro, o Zot, nga përtacia që kam dhe frika që më pushton,
nga kompromisi i rehatshëm dhe nga lirimi i lehtë nga detyrimet e mia.
Më ndihmo, o Zot, të jem ashtu siç nuk jam dhe siç do të doje të isha.
Nuk më intereson se çfarë vdes në mua, më intereson ajo që lind me ty.
Më ndihmo, Zot, të vlerësoj kohën seriozisht, të respektoj jetën,
për të mbajtur dashurinë; kam nevojë për ty për të jetuar si ti dëshiron.
Më jep, o Zot, forcën tënde për të vepruar;
qëndrueshmërinë për të kryer detyrimet e mia,
gëzimin e një besimi në rritje, shpresën
dhe braktisjen plot besimi ndaj dashurisë tënde.
(P. Maior)

[ninoenina]

19-8-2021/E ENJTË JAVA 20/UNGJILLI: Mt. 22, 1–14.


LUTJA: Ps 40.

I lumi ai që shpresën e vet e vë në Zotin, që nuk i nderon krenarët e ata që i mbështeten gënjeshtrës.
Fli e dhurata ti nuk do, vetë ma zbulove vullnetin tënd: fli shkrumbimi e pendestare nuk kërkon, atëherë thashë: “Ja po vij unë.
Në Librin e Ligjit shkruan për mua: Të kryej vullnetin tënd, Hyji im, dëshiroj, Ligji yt është në thellësinë e zemrës sime”.
Drejtësinë tënde e shpalla në kuvendin e dheut, shih, nuk i mbaj të mbyllura buzët, o Zot, ti e di.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 22, 1–14.

1 Jezusi filloi prapë t’u flasë në shëmbëlltyra. Thoshte: 2 “Mbretëria e qiellit është e ngjashme me mbretin që bëri dasmë për djalin e vet. 3 Mbreti dërgoi shërbëtorët e vet për të grishur të ftuarit në dasmë. Por ata nuk deshën të vijnë. 4 Dërgoi përsëri shërbëtorë të tjerë duke thënë: ‘Thuajini të ftuarve: gostinë e kam gati: i preva demat e mi e bagëtitë e majura! Gjthçka është gati! Ejani në dasmë!’ 5 Por ata nuk ia vunë veshin e shkuan: kush në arën e vet e kush në tregti të vet. 6 Të tjerët, pastaj, i zunë shërbëtorët e tij, i munduan e i vranë. 7 Për këtë punë mbreti u zemërua, dërgoi ushtrinë e vet, i vrau ata gjakësorë dhe e dogji qytetin e tyre. 8 Atëherë u tha shërbëtorëve të vet: ‘Dasma njëmend është gati, por të ftuarit nuk qenë të denjë. 9 Shkoni, pra, në udhëkryqe e, këdo që të gjeni, thirreni në dasmë!’ 10 Shërbëtorët dolën nëpër udhë dhe i sollën të gjithë ata që gjetën: të mirë e të këqij. Kështu salloni i dasmës u mbush me të ftuar. 11 Atëherë hyri edhe mbreti për t’i parë të ftuarit. Vuri re aty njërin që s’e kishte veshur petkun e dasmës. I tha: 12 “Mik, si hyre këtu pa pasur petkun e dasmës?” Ai s’e çeli gojën. 13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: ‘Lidheni këmbësh e duarsh e hidheni jashtë në errësirë, ku do të jetë vaj e kërcëllim dhëmbësh!’ 14 Sepse, shumë janë të grishur, por pak janë të zgjedhur”.



MEDITIMI.
Shëmbëlltyra e Ungjillit të sotëm na flet për mbretërinë e Perëndisë si një festë e madhe martese: "“Mbretëria e qiellit është e ngjashme me mbretin që bëri dasmë për djalin e vet". Në këtë festë dhëndri thërret shumë mysafirë të marrin pjesë. Jezusi ua drejton këtë shëmbëlltyrë në një mënyrë të veçantë krerëve të priftërinjve dhe farisenjve, të cilët, si pjesa tjetër e njerëzve, janë duke pritur për Mesinë. Në figurën e dhëndrit, birit të mbretit, ne mund të shohim vetë Jezusin, Birin të cilin Ati e dërgoi për t'i sjellë shpëtimin Popullit "të Zgjedhur" (popullit të Izraelit) dhe, bashkë me të, gjithë njerëzimit.
Të ftuarit, pra, jemi të gjithë ne, sepse Zoti dëshiron të na tërheqë tek Ai përmes Jezusit, duke na ftuar të festojmë "martesën" me të, domethënë një bashkim dashurie që zgjat për gjithë jetën tonë. Ai na thërret vazhdimisht, na fton, por shpesh mund të ndodhë që ne të jemi shumë të fokusuar te vetja, të marrë nga interesat tona, duke arritur dhe ruajtur siguritë tona të supozuara, nga ngushëllimet ose nga projektet tona të vetë-afirmimit. Kjo mund të çojë në refuzimin apo edhe mohimin e bukurisë dhe vlerës së festës në të cilën jemi të ftuar: bashkimi me Jezusin. Ne jemi thirrur në këtë marrëdhënie dashurie në një mënyrë të privilegjuar, jo ekskluzive. Kjo thirrje rrjedh nga të qenit të ftuar në festën e dhëndrit, në takimin me Jezusin si vëllezër, dhe për këtë arsye nga të qenit në gjendje të veshim plotësisht rrobën e dasmës që i përket Zotit, si fëmijët e tij të dashur.



VAZHDO MEDITIMIN.

Jezus i ëmbël, çfarë është më e ëmbël se ti?
Kujtimi për ty është më i ëmbël se çdo gjë;
emri yt është lumturi dhe sjell shpëtim të vërtetë.
Çfarë tjetër je, o Jezus, nëse jo Shpëtimtari ynë?
Prandaj bëhu gjithmonë Shëlbuesi për ne,
sepse si na dhe besimin, ëmbëlsinë tonë të parë,
ti gjithashtu na jep shpresë dhe bamirësi,
në mënyrë që të jetosh dhe të vdesësh në to,
më në fund mund të arrijmë tek ti.
Me ndihmën tënde dhe përmes lutjeve të nënës tënde,
ti që je i bekuar përjetë. Amen.
(Shën Antoni i Padovës)

[ninoenina]

20-8-2021/E PREMTE JAVA 20/UNGJILLI: Mt. 22, 34–40.

Shën Bernardi.


LUTJA: Ps 145.
I lumi ai që e ka ndihmën e Hyjit të Jakobit,
që e ka shpresën në Zotin, Hyjin e vet,
6 i cili krijoi qiellin e tokën,
detin e gjithçka është në ta.

Që e mban besnikërinë për amshim,
7 që u jep të drejtën të nëpërkëmburve,
u jep ushqimin të uriturve.

Zoti i çliron robërit,
8 Zoti u jep dritën e syve të verbërve,
Zoti i ndreq të kërrusurit,
Zoti i do të drejtët,

9 Zoti i mbron ardhacakët,
u ndihmon bonjakëve e të vejave,
ndërsa mëkatarëve ua pështjellon udhët.
10 Zoti do të Mbretërojë për jetë,
Hyji yt, o Sion, nga breznia në brezni.




LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 22, 34–40.

[B]Në atë kohë, 34 Farisenjtë, kur morën vesh se Jezusi ua mbylli gojën saducenjve, u bashkuan
35 dhe njëri prej tyre mësues Ligji, për ta vënë në provë, e pyeti:
36 “Mësues, cili është më i madhi urdhërim i Ligjit?”
37 Jezusi u përgjigj: “Duaje Zotin, Hyjin tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd e me gjithë mendjen tënde!
38 Ky është më i madhi dhe i pari urdhërim.
39 I dyti është i barabartë me të: ‘Duaje të afërmin tënd porsi vetveten!’ 40 Në këto dy urdhërime varet i tërë Ligji dhe Profetët”.

MEDITIMI.

Farisenjtë duan të vënë në provë Jezusin dhe ata e bëjnë këtë përmes pyetjes së parashtruar nga një doktor i Ligjit, domethënë nga një mësues ekspert i Tevratit (Ligji Hebraik, grupi i pesë librave të parë të Biblës) mbi të cilin është urdhërimi themelor, "urdhërimi i madh". Ligji hebre siguron dhjetë fjalët si urdhërimet më të rëndësishme, sepse ato iu komunikuan drejtpërdrejt nga Zoti Moisiut, dhe 613 urdhërime të tjera (të përfshira në librin e Levitikut), të cilet një hebre i mirë kërkohet të respektojë. Pyetja do të donte ta vinte në vështirësi Jezusin, i cili nuk i përgjigjet asaj, por thotë me vendosmëri: “Duaje Zotin, Hyjin tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd e me gjithë mendjen tënde! Ky është më i madhi dhe i pari urdhërim. I dyti është i barabartë me të: ‘Duaje të afërmin tënd porsi vetveten!’ (v. 37-39).
Folja e urdhërimit të kujtuar nga Jezusi është "të duash", sikur të thuash që, pa dashuri, çdo urdhër, normë, rregull, këshillë tjetër do të ishte një gjë e padobishme, një shkronjë e vdekur. Vetëm në marrëdhënien, me Perëndinë dhe me vëllezërit, mund të zbulohet kuptimi autentik i vetvetes dhe i jetës. Çdo mendim, fjalë, veprim e merr kuptimin e tij më të thellë nga thirrja themelore e krijesës njerëzore, ajo e dashurisë për të tjerët dhe për veten. Nga këtu dhe në këtë perspektivë ne mund të kuptojmë historinë e shpëtimit të jetuar nga populli hebre. Kjo është arsyeja pse Jezusi nënvizon: " Në këto dy urdhërime varet i tërë Ligji dhe Profetët” (v. 40). Çdo histori, personale dhe në bashkësi, është një histori marrëdhëniesh, të cilat, në planin shpëtimtar të Zotit, i zbulojnë njeriut qëllimin e ekzistencës së tij: të njohë veten si një krijesë të dashur e të aftë për të dashur.



VAZHDO MEDITIMIN:

Ku je ti? Unë nuk e shoh fytyrën tënde.
Megjithatë TI je këtu! Rrezet tuaja kërcejnë në një mijë drejtime.
Ti je Prania e fshehur. Prania gjithmonë e errët dhe gjithmonë e qartë.
Një mister magjepsës drejt të cilit priren të gjitha aspiratat. [...]
Ti më depërton, më mbështjell, më do.
Me praninë tënde aktive arrin në dhomat e largëta të intimitetit tim.
Shpirti i shpirtit tim, jeta e jetës sime, ti je më shumë se vetja ime.
Realiteti total dhe totalizues në të cilin jetoj i zhytur:
gjallëron dhe depërton në gjithçka që jam, më posedon mua të gjithë,
më bëj një transparencë të gjallë të qenies sate dhe të dashurisë sate.
(Ignacio Larranaga)

[ninoenina]

21-8-2021/E SHTUNE JAVA 20/UNGJILLI: Mt 23, 1–12

LUTJA: Ps 128.

1 Lum njeriu që e druan Zotin, që ecën udhëve të tija!
2 Do të ushqehesh prej punës së duarve të tua,
i lumi ti, mirë do të kalosh!
3 Gruaja jote: vresht plot fruta në dhomat e shtëpisë sate;
djemtë e tu: pinjoj ulliri përreth tryezës sate!
4 Ja, se si bekohet njeriu që e druan Zotin!
5 Të bekoftë Zoti prej Sionit e pafsh lumturinë e Jerusalemit
në të gjitha ditët e jetës sate
6 dhe i pafsh djemtë e djemve të tu! Paqja qoftë mbi Izraelin!



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 23, 1–12.

1 Atëherë Jezusi i tha turmës dhe nxënësve të vet:
2 “Në katedrën e Moisiut ndenjën skribët e farisenjtë.
3 Pra, ju duhet t’i dëgjoni e të zbatoni gjithçka t’ju thonë, por mos bëni si bëjnë ata. Ata nuk veprojnë siç thonë.
4 Ata lidhin barrë të rënda që mezi mund të barten dhe ua ngarkojnë njerëzve në krahë, kurse vetë as me gisht nuk i luajnë.
5 Pastaj të gjitha veprat e veta i bëjnë me qëllim që t’i shohin njerëzit. Këndej i zgjerojnë filakteritë e veta dhe i zgjasin thekët.
6 Në gosti dëshirojnë kryet e vendit, në sinagoga vendet e para,
7 përshëndetjet në sheshe dhe të quhen prej njerëzve ‘rabbi’.
8 Ju mos lejoni t’ju quajnë rabbi, sepse vetëm njëri është Mësuesi juaj, kurse ju të gjithë jeni vëllezër.
9 Dhe përmbi tokë mos thirrni askënd Atë, sepse keni vetëm një Atë atë që është në qiell!
10 Gjithashtu mos lejoni t’ju quajnë udhëheqës sepse keni vetëm një Udhëheqës Krishtin!
11 Më i madhi ndër ju le të jetë shërbëtori juaj.
12 Sepse, kush krenohet, do të përvujtërohet e kush përvujtërohet do të lartësohet.

MEDITIMI.

Ngjarja për të cilen flet Ungjilli i sotëm, ndodhi në ditët e fundit të jetës së Jezusit, në Jeruzalem. Jezusi u kritikon ashpër skribëve dhe farisenjve, duke u lënë njerëzve të asaj kohe, por edhe neve të krishterëve të sotëm, indikacione dhe nxitje të rëndësishme mbi stilin e jetës së atyre që duan të jenë besnikë ndaj Hyjit. Jezusi njeh autoritetin mësimor të udhëheqësve fetarë të cilëve u referohet, por gjithashtu tregon arsyen e këtij autoriteti: ligji i Moisiut, ligji i Zotit. Mësimet e drejta që vijnë nga Ligji, mbeten sterile nëse nuk bëhen shprehja e një zemre që ka njohur një konvertim autentik ndaj Hyjit dhe Fjalës së tij. Kushdo që ka pasur vërtet këtë përvojë, domethënë ka përjetuar mëshirën e Zotit në jetën e tij, e di se çdo "autoritet" i fjalëve dhe veprimeve tona mund të vijë vetëm nga Jezusi, i cili është Mjeshtri i vetëm. Në këtë kuptim, secili prej nesh do të jetë në gjendje ta mirëpresë sinqerisht tjetrin vetëm kur ta njohim si një vëlla "të barabartë", jo superior ose inferior, por bartës të një vlere unike. Një "baba" (ose një "udhëzues") është i tillë nëse ai i mirëpret ata që i janë besuar si një mister (janë Korpi mistik i Krishtit), mister asnjëherë plotësisht i njohur në veçantinë e tij, e që i vjen nga Krijuesi i tij.



VAZHDO MEDITIMIN

Bëj, o Zot, që të kem të pastra duart, gjuhën dhe zemrëm.
Më ndihmo të luftoj për të mirën e vështirë kundrejt së keqes së lehtë.
Më ndalo të marr zakone që më shkatërrojnë jetën.
Më mëso të punoj shumë dhe të sillem me besnikëri
kur askush nuk më sheh sikur e gjithë bota mund të më shihte.
Më fal kur jam keq dhe më ndihmo të fal
ata që nuk më trajtojnë mirë.
Më mundëso të ndihmoj të tjerët edhe kur është e vështirë për mua.
Më jep mundësi të bëj diçka të mirë çdo ditë
për të më afruar më shumë kështu me ty, Jezus.
(Lutja e skautistëve).

[ninoenina]

23-8-2021/E HËNË JAVA 21/UNGJILLI: Mt 23, 13–22.

LUTJA: Ps 149.

1 Këndoni Zotit një këngë të re,
këndoni lavdi në mbledhjen e shenjtërve!
2 Le t’i gëzohet Izraeli Krijuesit të vet,
bijtë e Sionit t’i brohorisin Mbretit të vet!

3 Le ta lavdërojnë Emrin e tij në valle,
le t’i bien në nder të tij tupanit e citarës,
4 sepse Zoti kënaqet në popullin e vet,
të përvuajturit i nderon me shëlbim.

5 Le të galdojnë të drejtët në lumturi,
le të brohorisin nga shtrojat e veta!
6 E paçin lavdinë e Zotit në gojë,
9Ky është nder për të gjithë besnikët e tij!



LEXIMII I UNGJILLIT: Mt 23, 13–22.
13 Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë, sepse ua mbyllni njerëzve derën e Mbretërisë së qiellit! Ju vetë nuk hyni as nuk i lini të hyjnë ata që duan të hyjnë![14].
15 Vaj për ju, skribë e farisenj, shtiracakë, që kërkoni det e tokë për të fituar një proselit e, kur kthehet, e bëni bir të ferrit dy herë më të keq se veten!
16 Vaj për ju, udhëheqës të verbër, që thoni: ‘Nëse ndokush betohet me Tempull, ai betim s’detyron, por, nëse betohet me arin e Tempullit, atëherë e detyron betimi.’
17 Të marrë e të verbër! Po cili është më i madh: ari apo Tempulli, që e shenjtëron arin?
18 Ju thoni edhe: ‘Kush betohet me lter s’detyron ai betim, porse, kush betohet me dhuratën që është mbi lter, atëherë e detyron betimi!’
19 Të verbër! Po çka është më e madhe: dhurata apo lteri që e shenjtëron dhuratën?
20 Tashti kush betohet me lter, betohet me të dhe me krejt çka ka në të!
21 Kush betohet me Tempull, betohet me të dhe me Atë që banon në të.
22 Kush betohet me Qiell, betohet me fronin e Hyjit dhe me Atë që rri në të.



MEDITIMI.

Në Ungjillin e sotëm, Jezusi nis një kritikë shumë të fortë ndaj skribëve dhe farisenjve, duke i përcaktuar ata si "hipokritë". Jezusi zbulon dyfaqësinë e disa autoriteteve hebraike, të cilët, në vend që të mësojnë për të lehtësuar hyrjen e besimtarëve në jetën e përjetshme, flasin dhe veprojnë në mënyrë që të dënojnë ata që i dëgjojnë, duke i lërë ata larg nga Perëndia dhe më të trishtuar. Fjalët e Jezusit: Vaj për ju" nuk duhet të interpretohen si një kërcënim, por si një vajtim që Jezusi bën ndaj atyre që duhet t'u hapin dyert e mbretërisë së qiellit njerëzve dhe në vend të kësaj, i mbyllin ato. Këtu është vuajtja, dhimbja e Jezusit ndaj tradhtisë së Fjalës së Zotit. Kështu edhe betimi që kërkohet nga "udhërrëfyesit e verbër" për ofertën, altarin, tempullin apo qiellin, demaskon pamundësinë për të parë përtej rrafshi legalistik të një koherence besimi të bazuar në frikën dhe tmerrin. Në qendër të fjalëve dhe veprimeve tona ka një kuptim tjetër që mund të shihet vetëm me sytë e besimit (dmth. me një vështrim besimi, shprese dhe dashurie) dhe këtë kuptim mund ta japë vetëm Ai që banon në tempullin e zemrës sonë...


VAZHDO MEDITIMIN


Na jep, Zot, sy për të parë nevojat e botës
dhe një zemër për të dashur universin si Ti e do. [...]
Më jep dritën tënde për të njohur shenjat e tua.
Më jep të të njoh në të tjerët dhe të njoh
në ta zërin tënd dhe dëshirat e tua.
Zot, kam nevojë për sytë e tu: më jep besim të gjallë. [...]
Kam nevojë për Shpirtin tënd: më jep mençurinë tënde,
për mua dhe për Kishën tënde.
Më jep aftësinë për të përmbushur plotësisht
atë që Ti kërkon prej meje.
(Leo Jozef Suenens)