Komenti i ungjillit

[ninoenina]

7-10-2022/E PREMTË E JAVËS 27/ VITI C.

NË BASHKËSI TË VAZHDUESHME ME ZOTIN.


UNGJILLI: Lk 11, 15-26.

14 Një herë Jezusi po dëbonte një djall [e ky ishte memec]. Kur djalli doli, foli memeci e populli u habit.
15 Disa prej tyre thanë: “I dëbon djajtë me ndihmën e Beelzebulit, kryetarit të djajve.”
16 Disa të tjerë, pastaj, për ta vënë në provë, kërkonin prej tij një shenjë prej qiellit.
17 Por ai, duke i njohur mendimet e tyre, u tha: “Çdo mbretëri, e përçarë në vetvete, shkretohet; një shtëpi bie mbi tjetrën.
18 Po qe se djalli është i ndarë në vetvete ‑ pasi ju po thoni se unë i dëboj djajtë me ndihmën e Beelzebulit ‑ si do të qëndrojë mbretëria e tij?
19 Tashti, pasi unë i dëbokam djajtë me ndihmën e Beelzebulit, bijtë tuaj, me ndihmën e kujt i dëbojnë? Prandaj, ata do të jenë gjykatësit tuaj.
20 Por, në qoftë se unë i nxjerr djajtë me pushtetin e Hyjit, atëherë me të vërtetë erdhi ndër ju Mbretëria e Hyjit!
21 Kur trimi i fortë, i armatosur mirë, e ruan pallatin e vet, mbarë pasuria e tij është e sigurt.
22 Por, kur vjen një më i fortë se ai, e mund atë, ia merr armët në të cilat shpresoi e i ndan plaçkat e tij.
23 Kush nuk është me mua, është kundër meje. Kush nuk bashkon me mua, shpërndan”.
24 “Kur shpirti i ndytë të ketë dalë prej njeriut, endet nëpër vende të shkretuara duke kërkuar pushim, e, duke mos e gjetur, thotë: ‘Do të kthehem në shtëpinë time nga dola’. 25 Kur kthehet, e gjen të fshirë e të stolisur.
26 Atëherë shkon e merr me vete edhe shtatë shpirtra të tjerë më të këqij se veten, hyjnë e banojnë aty. Kështu gjendja e fundit e këtij njeriu bëhet më e keqe se e para”.



MEDITIM.

1 Më ruaj, o Hyj, sepse të kam rënë ndore!
2 I thashë Zotit: “Ti je Zoti im,
tjetër të mirë nuk kam veç teje”!
3 Për shenjtërit që janë përmbi tokë, njerëz bujarë,
po përvëlohem krejtësisht prej dëshirës!
4 I shumojnë të zezat e veta
ata që shkojnë pas zotave të huaj.
Unë nuk do t’u flijoj fli njomjeje gjakrash,
buzët e mia nuk do t’ua përmendin emrat.
5 Zoti është pjesa e trashëgimit tim dhe gota,
në dorën tënde është fati im!
6 Shorti më ra në më të mirën tokë:
pjesa e trashëgimit tim më pëlqen shumë!
7 E bekoj Zotin që më dha kuptim,
edhe natën veshkat e mia më mësojnë.
8 Zotin e kam gjithmonë para sysh,
më rri në të djathtë, nuk kam sesi të rrëzohem!
9 Prandaj galdon zemra ime, gëzon shpirti im,
mbarë trupi im pushon në qetësi.
10 S’do të ma lësh shpirtin në Nëntokë,
as s’do të lejosh që Shenjti yt të kalbet në dhe.
11 Ti do të ma tregosh udhën e jetës,
gëzimin e plotë para fytyrës sate,
kënaqjen e amshueshme në të djathtën tënde” (Ps 16).



1.Armiqtë e Jezusit.

Armiqtë e Jezusit kërkojnë ta diskreditojnë atë duke pretenduar se ekzorcizmat dhe shërimet që ai kreu, nuk u kryen në emër të Zotit, por më tepër në emër të demonit Beelzebul. Zoti e hedh poshtë me mjeshtëri argumentin e tyre, por ai përfiton nga kjo akuzë për të na ofruar një katekzë të bukur. Ai na flet për rëndësinë e bashkimit tonë me të në luftën shpirtërore kundër së keqes dhe ndikimit të djallit.


2. “Kush nuk është me mua është kundër meje;

ai që nuk mbledh me mua shpërndan”.

Ashtu si demonët nuk mund të vazhdojnë në luftën shpirtërore nëse ndahen, po ashtu ne nuk mund të vazhdojmë në jetën e hirit dhe të luftës shpirtërore nëse nuk jemi të bashkuar me Krishtin. Uniteti është forcë. Nëpërmjet pagëzimit ne bëhemi bij dhe bija të Perëndisë, ne hyjmë në bashkësi me Trinitetin dhe bëhemi anëtarë të Trupit të Krishtit. Nëpërmjet këtij bashkimi, vetë Krishti bëhet njeriu i fortë dhe i armatosur mirë që mbron pallatin e shpirtit tonë. Por nëse largohemi nga Krishti nëpërmjet mëkatit ose duke lënë pas dore bashkimin tonë me të në lutje dhe sakramente, mund ta humbas këtë mbrojtje të Zotit. “Kush nuk është me mua është kundër meje; ai që nuk mbledh me mua shpërndan»


3. “Dhe unë jam gjithmonë me ju deri në fund të botës” (Mt 28, 20)

Për më tepër, ky bashkim me Krishtin nuk mund të jetë i përpiktë apo i përkohshëm. Jemi thirrur në një bashkësi të përhershme me Zotin. Jezusi nuk është një polic të cilit do ta thërrisja vetëm në rast tundimi, agresioni ose vështirësie. Ai është më shumë një kujdestar që përpiqem ta mbaj me vete gjatë gjithë ditës. Për shkak se ai më do vërtet dhe thellësisht, Krishti dëshiron të jetë gjithmonë pranë meje në kohë të këqija, si dhe në kohë të mira e paqësore. “Dhe unë jam gjithmonë me ju deri në fund të botës. (Mt 28, 20)
Ky bashkim i përjetshëm me Krishtin na shpëton nga problemi që ai përshkruan në Ungjillin e sotëm. Në një shpërthim entuziazmi, ne i bëjmë thirrje Krishtit të na çlirojë nga e keqja, por më pas, duke mos ngulmuar në këtë bashkësi me të, e keqja kthehet për të na rrëmbyer shpirtin me më shumë forcë.
Në këtë festë të Zojës së Rruzares, ne njohim rolin e shquar të Virgjëreshës Mari në shenjtërimin tonë, por edhe në luftën tonë shpirtërore kundër së keqes. Nëpërmjet bashkimit të saj shumë të ngushtë me Birin e saj Jezusin, Nëna jonë Qiellore na mbron nga e keqja dhe ndikimi i djallit dhe na ndihmon të ngulmojmë në bashkësinë tonë me Zotin.
Zoti Jezus, faleminderit që më ke krijuar për këtë bashkësi të përhershme me ty. Dëshiroj të të kem pranë në çdo kohë për të shijuar miqësinë tënde të ëmbël dhe për të marrë mbrojtjen tënde nga e keqja, mëkati, tundimi dhe ndikimet e djallit.

[ninoenina]

8-10-2022/E SHTUNË E JAVËS 27/ VITI 2.

Lumturia e vërtetë.

UNGJILLI: Lk. 11, 27-28.

27 Ndërsa ai po fliste për këtë gjë, një grua në mes të turmës e çoi zërin e i tha: “Lum kraharori që të mbarti e gjinjtë që thithe!”
28 Ai u përgjigj: “Madje, të lumët ata që e dëgjojnë fjalën e Hyjit dhe e zbatojnë!”


MEDITIM.

Shën Lluka na tregon çfarë ndodhi gjatë ngjitjes së Jezusit në Jeruzalem, gjatë së cilës Zoti u flet dishepujve të tij për përgjigjen e tyre ndaj misionit të tyre apostolik. Shembujt e mësimdhënies së tij përqendrohen të gjithë në kërkesat e këtij misioni. Jezusi thotë: “Kushdo që vë dorën në parmendë dhe sillet e shikon mbrapa, nuk është i përshtatshëm për Mbretërinë e Hyjit (Lk 9:62). Misionarët thirren të transmetojnë besimin e tyre në atë që kanë marrë. Kjo kërkesë është më e madhe se ajo që ndodh zakonisht në ekzistencën e përditshme dhe në bisedat e përditshme: këtu, ne duhet të jetojmë atë që na mësohet.
Zot, më jep hirin të jetoj jetën time të përditshme sipas mësimeve të tua ku gjithçka nuk është domosdoshmërisht e lehtë për t'u jetuar dhe për të praktikuar me qëndrueshmëri.


1.“Lum kraharori që të mbarti e gjinjtë që thithe!”

Virgjëresha Mari këtu e falënderon Zotin për mësimin e tij. Po, lumturia e vërtetë, e cila na bën thellësisht dhe sinqerisht të lumtur, është të jetojmë në atë të vërtetë që kemi marrë, medituar dhe kuptuar, duke na lejuar të ecim përpara në rrugën e lumturisë së vërtetë. Kjo rrugë është ajo që Krishti na mëson që të arrimë në zemër të jetës hyjnore duke mësuar përmendësh intelektualisht dhe shpirtërisht mësimet e marra. Ky mësim gojor dhe i jetuar, do të na lejojë të komunikojmë me atë me të cilin po ndërtojmë projektin që na kërkohet në botën e sotme, duke mbajtur besimin që kemi marrë që të japë fryte.


2.“Madje, të lumët ata që e dëgjojnë fjalën e Hyjit dhe e zbatojnë!”


Ne jemi kujdestarë të një mësimi që korrespondon me pjekurinë dhe shenjtërinë që Perëndia dëshiron që ne të përjetojmë. Për këtë duhet të hyjmë në tekstin që duhet të lexojmë ose dëgjojmë me vëmendje, me zemër dhe me dashuri. Duhet thënë se ky tekst më drejtohet mua personalisht. Do të më lejohet të jetoj në mënyrë njerëzore dhe të shenjtë atë që Perëndia ka planifikuar për mua në këtë kohë. Ne duhet të dëgjojmë dhe të jetojmë në një mënyrë koherente me atë që kemi dëgjuar, përndryshe do të rrezikojmë të falsifikojmë mesazhin e Zotit.


3.Dëgjues të fjalës:


Ajo që them nuk ka vlerë nëse nuk gjurmohet në dëgjimin e Zotit. Në shkollë, studenti duhet të dëgjojë mjeshtrin për të marrë trajnime që do ta udhëheqin atë gjatë gjithë jetës së tij civile. Por, për jetën e besimit, unë mund ta formoj veten vetëm duke jetuar me të vërtetë atë që Zoti kërkon nga unë.
Për shkak të këtij dëgjimi, mund të meditohet edhe teksti i këtij predikimi të thellë e të sinqertë, që i atribuohet Shën Agustinit: “Gëzimi im është i papërzier kur jam mes dëgjuesve; gëzimi im është i papërzier kur dëgjoj, jo kur flas. Pikërisht atëherë e shijoj fjalën me siguri të plotë; kënaqësia ime nuk kërcënohet nga kotësia. Kur dikush është ulur në gurin e fortë të së vërtetës, si mund t'i trembet greminës së krenarisë?: “Bëj ta ndiej zërin e haresë e të gëzimit dhe do të gëzohen eshtrat e thërmuara”. Unë do të dëgjoj, thotë psalmisti, dhe ti, o Zot do të më mbushësh me gëzim dhe hare (Ps 51, 10). Pra, nuk jam kurrë më i lumtur se kur po dëgjoj; Është roli ynë si “auditores” që na mban në një qëndrim përulësie”.
Zot, nuk mjafton ta bëj që i afërmi im të të njohë, është e nevojshme t'i ofroj Fjalën tënde, t'i japë atij mësimet e tua. Më jep, o Zot, zell apostolik.

[ninoenina]

RK. MË 9-10-2022/E DIELA 28 Ord VITI C/ UNGJILLI.

“A nuk u gjet asnjë që të kthehet e t’i japë lavdi Hyjit, përveç këtij të huaji?”.


UNGJILLI: Lk. 17, 11-19.

11 Duke udhëtuar për Jerusalem, kaloi nëpër Samari e Galile.
12 Kur hyri në një fshat dolën para dhjetë të gërbulur. Ata zunë vend larg
13 e filluan të bërtasin: “Jezus, Mësues, ki mëshirë për ne!”
14 Kur i pa u tha: “Shkoni e paraqitjuni priftërinjve!” E ndodhi që, ndërsa po shkonin, u pastruan. 15 Njëri prej tyre, si pa se u shërua, u kthye duke e lëvduar Hyjin me zë të madh lartë. 16 Ra përmbys para këmbëve të Jezusit dhe e falënderoi. E ky ishte samaritanas.
17 Jezusi mori fjalën e tha: “Po a nuk u pastruan të dhjetët? Ku janë nëntë të tjerët? 18 A nuk u gjet asnjë që të kthehet e t’i japë lavdi Hyjit, përveç këtij të huaji?
19 Çohu e shko ‑ i tha ‑ feja jote të shpëtoi!”.



MEDITIM.

Hyji, Ati ynë, ne shpallim lavdinë tënde. Të vendosur në oborret e tempullit tënd, ne kemi etje për dashurinë tënd ashtu si Biri yt ka etje për tonën. Pikërisht në lavdërimin e kësaj Eukaristie duam t'ju lavdërojmë,
duke u shoqëruar me gjithë Kishën dhe duam që “nëntë” të tjerët të marrin pjesë në këtë liturgji madhështore. Drejtoji hapat e mi, Zot, që të kthehem te ti dhe ta lëvdoj veprën tënde. E ndriçuar me mirënjohje, jeta ime do të hapet për ta bërë hirin tënd të pranishëm në këtë botë si synimin për të tjerët.


1.“Jezusi, duke ecur drejt Jeruzalemit (…)”

e di se ku po shkon dhe çfarë fati e pret. Jezusi vjen për të përmbushur misionin e tij: atë të adhurimit ndaj Zotit, me sakrificën e jetës së tij si aktit suprem të priftërisë së tij. Jezusi duhet të rivendosë me forcë autoritetin e Perëndisë mbi krijimin. “Shkoni e paraqitjuni priftërinjve!”. Kjo qasje nuk është më spektakolare se larja e Naamanit shtatë herë në lumin e vogël Jordan, rrjedha e të cilit nuk mund të matet me atë të Eufratit. A e kemi kuptuar domethënien e pagëzimit tonë, në serinë e shtatë sakramenteve, që na ka përfshirë në Trupin e Krishtit që është Kisha? A e vlerësojmë?


2.Takimi i Jezusit me lebrozët nuk paraqitet si një shpërqendrim

që vonon realizimin e qëllimeve të Perëndisë, por si një mundësi për të shfaqur lavdinë, mbretërimin dhe fuqinë e Atit të tij. Lebrozët, të shtyrë nga ankthi i tyre i thellë, shohin tek Jezusi shpresën e tyre të vetme. Në to fizikisht, si për racën njerëzore shpirtërisht, lavdia e Zotit njolloset nga lebra e mëkatit, e cila shpërben trupin shoqëror të qytetërimeve. Është si një frymë vdekjeje që gërryen veprën e krijimit. Nëse Jezusi vepron, ai e bën të dukshme ardhjen e Mbretërisë së Perëndisë dhe i jep një shije paraprake kësaj jete.


3.“Njëri prej tyre, si pa se u shërua, u kthye

duke e lëvduar Hyjin me zë të madh lartë” (v.15).

A do ta njohë ky i huaj tek Jezusi kryepriftin e dërguar prej Atit për amshim? A do të ketë qenë ai i vetmi që ka kuptuar qëllimin e hirit që mori: që të kuptohet se “ata e fitojnë shëlbimin, që është në Krishtin Jezus bashkë me lumturinë e amshueshme” (2Tm 2, 10)? A nuk duhet që besimi i të krishterit praktikues të na çojë në lëvdimin e përshkruar nga psalmi:
“Këndoni Zotit një këngë të re
sepse bëri vepra të mrekullueshme!
Ngadhënjeu me fuqi të së djathtës së vet,
me fuqi të krahut të vet të shenjtë”? (Ps. 98, 1).

Për aq sa mund të dëshmoj për lavdërimin e dashurisë së Perëndisë, Jezusi do të jetë në gjendje të më thotë: "Çohu dhe shko: feja jote të ka shpëtuar”.
Mësues, Jezus, ki mëshirë për mua. Ki mëshirë për shpirtin tim të dobësuar nga banalitetet e kësaj jete, të sulmuar nga kimerat e një bote pa Zot, të ngrënë nga zhgënjimi i shpresave të rreme dhe i premtimeve boshë. Vetëm ti, o Jezus, në poshtërimin e kryqit tënd, je hapja për rrezet e dritës së përjetshme, burimi i jetës së vërtetë. Nëpër ty, me ty dhe në ty, i qoftë lavdia Hyjit Atë në bashkim me Shpirtin Shenjt. Amen.

[ninoenina]

10/10/2022/E HËNË E JAVËS 28/VITI 2.

“Hapi sytë dhe veshët e mi, Zot”.

UNGJILLI: Lk. 11, 29-32.

29 Pasi populli shkonte gjithnjë duke u bashkuar ai filloi të flasë: “Kjo brezni është brezni e keqe: po kërkon një shenjë! Porse nuk do t’i jepet shenjë tjetër, përveç shenjës së Jonës. 30 Sikurse Jona u bë shenjë për ninivitët, ashtu edhe Biri i njeriut do të jetë shenjë për këtë brezni.
31 Mbretëresha e Jugut ditën e Gjyqit do të ngrihet bashkë me njerëzit e kësaj breznie dhe do t’i dënojë, sepse ajo erdhi nga skaji i dheut për të dëgjuar urtinë e Salomonit. Dhe, ja, këtu është Dikush më i madh se Salomoni!
32 Njerëzit e Ninivës, ditën e Gjyqit, do të ngrihen bashkë me këtë brezni dhe do ta dënojnë, sepse u kthyen me predikimin e Jonës, dhe, ja, këtu Dikush më i madh se Jona!”

MEDITIM.

Krisht Jezus, Hyji im, unë vij nga aktivitetet e mia, nga skajet e botës sime të brendshme, nga skajet e kësaj bote për të dëgjuar urtësinë tënde. Eja më ndihmo të hesht. Eja më ndihmo të shprehem. Eja më ndihmo të flas. Dhe eja më ndihmo të të adhuroj.

1“Kjo brezni (…) po kërkon një shenjë,

Porse nuk do t’i jepet shenjë tjetër, përveç shenjës së Jonës”.

“Kë po kërkoni? (Gj. 1,38) u pyet Jezusi dy dishepujve që në fillim. “Kë po kërkon? (Gj 20:15) Jezusi e pyet Marinë Magdalenë. Sot, në liturgji, Jezusi u flet turmës, atyre të brezit të tij. Ai sapo u foli atyre për lutjen dhe demonët, pasi kishte dëbuar një demon. Një gruaje i bëri përshtypje personi i tij: ““Lum kraharori që të mbarti e gjinjtë që thithe!” . Dhe duket sikur Jezusi është pak i zemëruar. Ndjenjat e tij mbrojnë të mirën e vërtetë. Jezusi nuk erdhi për të bërë përshtypje, që njerëzit ta lavdërojnë.
Kështu ai i përgjigjet gruas: “Lum ata që e dëgjojnë fjalën e Perëndisë dhe e zbatojnë atë! (Lk. 11,28). Më pas ai shpall atë që lexojmë në Ungjillin e sotëm dhe vazhdon duke folur për errësirën. Sikur lavdërimi i kësaj zonje ta kishte futur në humor të keq. Fundi i kapitullit 11 të Shën Lukës dhe fillimi i 12 është një litani në të cilën Jezusi ankohet për fenë e rreme të priftërinjve të kohës së tij.
Çfarë e bëri atë në një humor të keq? Se brezi i kohës së tij “kërkon një shenjë”? Por duket se shenja që ajo kërkon nuk është shenja që do t'u japë Krishti: ajo e vdekjes dhe e ringjalljes së tij, ajo e Jonait që kaloi tre ditë në barkun e balenës, dhe pastaj doli prej saj. Ky brez nuk do të jetë në gjendje të shohë dhe të marrë dhuratën e madhe që Krishti do t'u japë atyre. “Syri i tij është i keq” (Lk.11,34), ose më mirë “i sëmurë”, siç e gjejmë në përkthime të tjera të këtij fragmenti (krh. Bibla e Jerusalemit).
Dhe unë, Zot, çfarë kërkoj në këtë dialog me ty? Çfarë po kërkoj të shoh në jetën time? Dhe ti, o Jezus, çfarë po përpiqesh të më ofrosh në këtë dialog?


2.“ Mbretëresha e Jugut… erdhi nga skaji i dheut për të dëgjuar urtinë e Salomonit.

Dhe, ja, këtu është Dikush më i madh se Salomoni!”.

Duket se ka diçka tjetër që e frustron Jezusin. Në të vërtetë, dy herë radhazi, ai u referohet të dëgjuarve, në fjalinë që i drejton gruas dhe duke folur për Mbretëreshën e Shebës. Ai duket se po thotë: “Ti dëshiron të shohësh mrekullitë e mia, por nuk më dëgjon kur flas. Jezusi nuk është një magjistar. Ai nuk është aty për të na premtuar parajsën në tokë, as për të na premtuar qiellin për pesë cent, sepse ai e di që ky premtim do të ishte i rremë. Po, është mbresëlënëse të shohësh duke u dëbuar një demon, por sfida që propozon Jezusi është e një radhe tjetër, është ajo e vlerësimit të mençurisë së tij. Le të dëgjojmë se çfarë thotë ai: “Ditën e Gjyqit do të ngrihet bashkë me njerëzit e kësaj breznie dhe do t’i dënojë, në të vërtetë, ata u kthyen në besim në përgjigje të shpalljes së bërë nga Jonai, dhe këtu ka shumë më tepër se Jona”.
A jemi gati të lëmë të mbijë tek ne ideja se brezi i Jezusit do të dënohet sepse nuk ka besuar? Është ai që e ka thënë. Dhe ai është shumë më tepër se Jonas. Çfarë fjalësh më ka thënë Zoti kohët e fundit?


3.« (…)Porse nuk do t’i jepet shenjë tjetër, përveç shenjës së Jonës”.

Pra, Zot, çfarë do që unë të shoh, të dëgjoj? Kjo: "Asaj breznie do t'i jepet vetëm shenja e Jonës". “Gjithçka është këtu. Nuk ka rrugë tjetër për në parajsë. Nuk ka rrugë tjetër drejt lumturisë. Nuk ka asnjë person tjetër që mund ta ofrojë atë. Nuk ka asnjë gjë tjetër të mrekullueshme që do të përputhet me atë që Zoti dëshiron të më japë. “O kryq, vetëm shpresë”. Tundimet për mëkatin do të më ofrojnë pikërisht atë që do të më marrin, dhe mëkati do të më marrë pikërisht atë që më kishte premtuar tundimi. Me Krishtin do të jetë e kundërta. Nëse do ta lë të veprojë në zemrën e vuajtjes sime, nëse do t'i besoj fjalët e tij, siç i tha, nëse do të ngulmoj për t'i besuar atij, do të dal nga barku i "përbindëshit të detit", por ai do të më ofrojë pikërisht atë që më kishte premtuar. Zot, çfarë kthimi po më fton të përjetoj sot?
Zoti im dhe Hyji im, hapi sytë dhe veshët e zemrës sime që të të ndjek!

[ninoenina]

11-10-2022/E MARTË E JAVËS 28/VITI 2.

Pastërtia.


UNGJILLI: Lk. 11, 37-41.

37 Ndërsa ai ende po fliste, një farise iu lut të shkonte tek ai për drekë. Ai hyri dhe u ul në tryezë. 38 Fariseu, kur pa se Jezusi nuk u la para buke, u çudit. 39 Zotëria i tha: “Po! Ju farisenjtë lani përjashta gotën dhe kupëzën, ndërsa brendinë tuaj e keni plot rrëmbime e prapësi. 40 Të marrë! A thua se ai që përftoi përjashtësinë, nuk e përftoi edhe brendësinë? 41 Jepni, pra, për lëmoshë ç’është brenda gotës e kupës e do të jetë gjithçka e pastër për ju.



MEDITIM.


Eja, Shpirt i Shenjt, na jep dhuratën e inteligjencës që ky pasazh të japë fryte në jetën tonë. Bëj që të kuptojmë atë që Zoti dëshiron t'i thotë secilit prej nesh sot.
Më pastro, Zot, dhe unë do të jem i pastër.

1.“S’ka asgjë përjashta njeriut që mund ta bëjë atë të papastër, duke hyrë në të,

por çka del prej njeriut ‑ ajo e bën të papastër” (Mk 7, 15).

Hebrenjtë kishin një ndjenjë të madhe të pastërtisë rituale. Në këtë kërkim të pastërtisë, vetëm ajo që ishte e pastër sipas Ligjit ishte e denjë për kontakt me Zotin. Meqenëse Izraeli ishte Populli i Zgjedhur nga Perëndia, Izraelitet duhej të mbaheshin të pastër dhe të pandotur nga bota. Nëse ndodhte të ndoteshin nga kontakti i pashmangshëm, duhej të pastroheshin.
Jezusi e revolucionon këtë koncept të pastërtisë. Ai mëson se papastërtia nuk vjen nga jashtë, për kontakt me gjëra të papastra, por nga brenda, nga ajo që del nga zemra: "sepse prej brendisë ‑ prej zemrës së njeriut rrjedhin: mendimet e këqija, llojet e ndryshme të fëlligështisë, vjedhjet, vrasjet, kurorë‑ thyerjet, dëshira e tepruar e pasurisë, mashtrimet, shfrenia, smira, blasfemitë, krenaria, marrëzia. Të gjitha këto të këqija dalin nga brenda dhe e bëjnë njeriun të papastër”(Mk. 7, 21-23). Kështu, ai e lidh ndjenjën e pastërtisë me vigjilencën e zemrës. Çfarë del nga zemra ime? Lakmia ? Ligësia? Apo lëmosha, fryt i bamirësisë, solidaritetit dhe dhembshurisë?


2.Zoti është i pastër.


Në fund të fundit, Izraeli thirret të jetë i pastër, sepse Zoti është pastërti par excellence. Kështu e shpjegon Tora arsyen për të gjitha standardet e pastërtisë. “Ti do të jesh i shenjtë, sepse unë jam i shenjtë”(Lv. 11,44). Shenjtëria dhe pastërtia janë të këmbyeshme në Besëlidhjen e Vjetër. Njeriu është i pastër vetëm për aq sa ajo që del nga zemra e tij korrespondon me atë që del nga zemra e Zotit.
Atëherë kuptohet përgjigja e Krishtit ndaj habisë së fariseut. Nuk është domosdoshmërisht ai që ndjek rregullat e pastrimit ose që ndjek zakonet i pastër, por ai që ka një zemër si ajo e Zotit.


3. Pstërtia është në brendësinë tënde.


Kur lexojmë këtë pasazh – duke qenë se nuk jetojmë në të njëjtin kontekst të fariseut – nuk arrijmë të kuptojmë domethënien e plotë të gjestit të Jezusit. Për fariseun, një njeri fetar, një njohës i Ligjit, larja e duarve nuk është një gjest i thjeshtë higjene, por një gjest pastrimi. Ai e kupton si një gjest fetar, shpirtëror. Kur Jezusi nuk i lan duart e veta, ai flet në nivelin e tij, ai komunikon në gjuhën e tij. Ai i tha: “Unë nuk pastrohem sepse nuk kam nevojë për pastrim. Unë jam i pastër. Bota nuk më ndot. Përkundrazi, jam unë që e pastroj atë. Kur prek lebrozët dhe mëkatarët, kur ha bukë me tagrambledhesit, ata bëhen të pastër. E erdha të banoj në botë jo sepse ishte e pastër, por për ta pastruar. Unë u ula në tryezën tuaj. A do ta pranosh, ta dallosh padenjësinë tënde? A do të më lejosh të të prek?”
Lavdi ty, Zot! Vetëm ti je i shenjtë! Ti vetëm je Zoti! Vetëm Ti je i tejetlarti! E megjithatë ke ardhur të banosh ndër ne. I bekuar je!

[ninoenina]

E MERKURË E JAVËS 28/VITI 2.

“Vaj për ju, o farisenj!”

UNGJILLI: Lk, 11, 42-46.

42 Porse; vaj për ju, o farisenj që jepni të dhjetën e mendrës, të ryzës e të çdo barishteje, por e lini pas shpine drejtësinë dhe dashurinë e Hyjit! Këto të fundit është dashur të bëhen e ato të parat s’është dashur të lihen!
43 Vaj për ju farisenj, sepse jua ka ënda katedrën e parë në sinagoga dhe përshëndetjet në sheshe!
44 Të mjerët ju, sepse jeni porsi varret që nuk shihen e njerëzit, pa ditur, ecin mbi to!”
45 Atëherë një mësues i Ligjit i tha: “Mësues, ti, duke folur kështu, po na fyen edhe ne!”
46 “Vaj edhe për ju, mësues të Ligjit ‑ iu përgjigj Jezusi ‑ sepse u ngarkoni njerëzve barrë që mezi mund të mbarten, ndërsa ju vetë as me gisht të dorës nuk i prekni!



MEDITIM.
Zot, kur e lexoj këtë Fjalë, ndihem shumë larg nga veprimet e farisenjve, por a është vërtet kështu? Më ndihmo ta shikoj zemrën time me sytë e tu.
Eja, Shpirt i dritës dhe i së vërtetës, ndriçoje zemrën time që të mund, kur veproj si farisenjtë, ti njoh veprimet e mia, jo që të ndihem fajtor ose i dekurajuar, por që të bëhem i vetëdijshëm për to dhe të korrigjoj veten për t'ju lënë për ty një vend më të madh tek unë.

1.Ju po “e lini pas shpine drejtësinë dhe dashurinë e Hyjit!

Këto të fundit është dashur të bëhen e ato të parat s’është dashur të lihen!”.

Rruga në fjalë këtu është një bimë e egër. Në fakt, farisenjtë nuk duan të imponojnë të dhjetën mbi bimët e kultivuara – siç përshkruhet nga Ligji i Përtërirë (Dt 14, 22-23) – por edhe mbi bimët e egra, ato që lexohen në tekst të ungjillit. Është një ilustrim i shpirtit të farisenjve që shton në Ligjin parime, të cilat përbëjnë një kufi sigurie, në mënyrë që njeriu të jetë i sigurt se do të respektojë të gjitha përshkrimet zyrtare të Ligjit. Sado të zellshëm të jenë farisenjtë, nëse e kanë humbur qëllimin dhe thelbin e zbatimit të Ligjit, çfarë dobie ka? Nëse rregullat e fesë nuk bëjnë ta dua Zotin dhe të afërmin tim, cili është qëllimi? Mund të lexoj lutje, nëse dashuria dhe zemra nuk janë aty, çfarë dobie kam?
2.“Mjerë ju, o farisenj, sepse e doni vendin e parë në sinagoga

dhe përshëndetjet në sheshe”.
Farisenjve u pëlqen të duken bukur, u pëlqejnë vendet e para në sinagoga. Ata kërkojnë admirimin e të tjerëve. Farisenjtë janë kthyer nga vetja dhe Jezusi denoncon mënyrën e tyre të të bërit gjëra dhe kotësinë e tyre. Kjo mënyrë të qenurit është shumë e ndryshme nga ajo që Jezusi erdhi për të na mësuar, domethënë përulësia, shërbimi dhe dashuria për Perëndinë dhe për të afërmin.
A jam i vëmendshëm ndaj nevojave të njerëzve të mi të dashur apo jam i fokusuar vetëm në nevojat e mia? Në veprimet dhe angazhimet e mia, a kërkoj nderime dhe njohje3 nga të tjerët apo synimi im i vetëm është të bëj vullnetin e Zotit?


3.“Atëherë një mësues i Ligjit i tha:

“Mësues, ti, duke folur kështu, po na fyen edhe ne!”

Ky doktor i ligjit ndihet i akuzuar nga Jezusi dhe indinjohet me fjalët e tij. Nuk është e lehtë për askënd që të mirëpresë një vërejtje për sjelljen e tij. Duhet shumë përulësi. Gjatë një vëzhgimi ndaj meje, i cili ndonjëherë vjen nga të afërmit e mi, a jam aq i përulur sa të vë në dyshim sjelljen time apo e mbyll zemrën duke besuar se kam të drejtë?

[ninoenina]

13-10-2022/E ENJTE E JAVËS 28/VITI 2

Një fjalë shumë e forte në emër të së vërtetës.

UNGJILLI: Lk. 11, 47

Të mjerët ju, që u ngritni përmendore profetëve, kurse etërit tuaj i patën vrarë. 48 Kështu dëshmoni se i pëlqeni veprat e etërve tuaj; ata vranë, ndërsa ju ndërtoni përmendore! 49 Këndej edhe Dija e Hyjit tha: ‘Do t’u dërgoj profetë e apostuj. Ata do t’i vrasin e do t’i salvojnë disa prej tyre, 50 që prej kësaj breznie të kërkohet llogari për gjakun e derdhur të të gjithë profetëve që nga krijimi i botës: 51 prej gjakut të Abelit deri te gjaku i Zakarisë, që u vra ndërmjet lterit e shenjtërores’. Po, unë po ju them: do të kërkohet llogari prej kësaj breznie. 52 Vaj për ju, mësues të Ligjit! Ju e morët çelësin e dijes: vetë nuk hytë e, ata që deshën të hyjnë, i penguat!” 53 Kur Jezusi doli prej andej, skribët e farisenjtë filluan ta sulmojnë rëndë dhe t’i bëjnë shumë pyetje, 54 duke i ngrehur leqe për ta zënë pisk në ndonjë fjalë prej gojës së tij.

MEDITIM.

Zot, burim i gjithë dashurisë së vërtetë, ne e dimë se gjithçka që bën dhe thua, bazohet në dashuri. Bëj që edhe unë të dëgjoj fjalë të forta kur ato thuhen me dashuri dhe me të vërtetën, në mënyrë që të mund të eci përpara drejt teje.


1.E vërteta dhe dashuria le të jenë masat e fjalëve të mia.

Krishti është mbreti i mësuesve. Përparësia që kemi, kur lexojmë Ungjillin, është të dimë se si Biri i Hyjit nuk ka asgjë që Jezusi nuk e ka kryer në mënyrë të përsosur. Duke dëgjuar këtë fjalim, dikush mund të pyesë veten nëse Jezusi u tregua paksa i fortë në përdorimin e termave kaq të ashpër kur u fliste skribëve, farisenjve dhe mësuesve të Ligjit. Përveç kësaj, ne shohim në fund të Ungjillit se ky fjalim shumë i ashpër dhe shumë i drejtpërdrejtë nuk dha efektin e pritshëm të konvertimit tek marrësit, por, përkundrazi, Ungjilli na thotë se ata "filluan të zemërohen kundër tij".
Megjithatë, përsëri, nuk mund të arrijmë në përfundimin se Jezusi e kishte gabim që mbajti këtë fjalim në rrethana të tilla. Ishte fjalimi më i mirë i mundshëm pasi u mbajt nga i vetmi njeri i përsosur që ka ecur në këtë tokë.
Padyshim që faji duhet të gjendet tek ata që nuk e pranuan fjalimin e Jezusit dhe që nuk ishin në gjendje të pyesnin veten. Jezusi respekton lirinë e tyre dhe i lejon ata të mos pranojnë atë që thotë, por fakti mbetet se është e vërteta. Krishti nuk përdor kurrë fjalë për të kërkuar konflikte, për të provokuar thjesht për kënaqësi ose për t'u hakmarrë për diçka.


2.Ai i do të gjithë njerëzit pafundësisht dhe çdo fjalë e tij manifeston dashurinë e tij.

Ndonjëherë duhet të jemi të vendosur dhe kërkues me njerëzit që duam; kjo është pikërisht ajo që Jezusi po bën këtu. Jezusi flet edhe me të vërtetën edhe me dashuri hyjnore. Shpesh ne mendojmë se duhet të zgjedhim midis njërës dhe tjetrës, por Jezusi na tregon se ato janë dy anët e së njëjtës medalje.


3.Është mirë të pyesim veten nëse dimë të jemi

të hapur ndaj fjalëve të ashpra nga Zoti dhe të tjerët.

Natyrisht, nuk bëhet fjalë për të pranuar çdo fjalim, por qortimet e një miku të vërtetë ose urdhërimet e Jezusit të transmetuara nga Kisha që kërkojnë të mirën tonë. Edhe nëse ndonjëherë janë të vështira për t'u dëgjuar, është e nevojshme të dimë t'i dëgjojmë dhe t'i mirëpresim si fjalë bamirësie dhe jo si sulme. Është gjithmonë shumë delikate të dallosh fjalët e mira që duhen dëgjuar dhe ato që duhen thënë. Bamirësia e vërtetë ndonjëherë do të na kërkojë të marrim rrezikun për t'u thënë fjalë të forta njerëzve që duam. Nëse vërtet duam të mirën e tyre, duhet të jemi në gjendje ta bëjmë atë.
Zot, eja dhe ndrysho zemrën time. Qoftë veshi im gjithmonë i vëmendshëm ndaj fjalëve të tua dhe mund të dëgjoj edhe gjërat e vështira me përulësi. Le të jenë gjithmonë bamirësia dhe e vërteta kriteri im në atë që kam për të thënë për të qenë pak më shumë si ti.

[ninoenina]

14-10-2022/E PREMTE E JAVËS 28/VITI 2.

Flisni hapur dhe pa frikë.

UNGJILLI: Lk. 12, 1-7.
umcakësh!”
1 Ndërkaq u mblodh një turmë e madhe e popullit ‑ mijëra e mijëra ‑ aq sa shkelnin njëri‑tjetrin. Jezusi më së pari u drejtua nxënësve të vet: “Ruajuni prej tharmit të farisenjve d. m. th. hipokrizisë! 2 S’ka gjë të mbuluar që nuk do të zbulohet, as të fshehur që nuk do të merret vesh. 3 Prandaj, çdo gjë që ju thatë në errësirë, do të dëgjohet në dritë dhe çdo gjë që pëshpëritet në vesh ndër skuta, do të predikohet prej pullazeve”
4 “Po ju them juve, miq të dashur: mos jua kini drojën atyre që mbysin trupin e pastaj s’mund të bëjnë gjë tjetër!
5 Po ju tregoj kujt duhet t’ia keni frikën: druani nga ai që, pasi t’jua ketë marrë jetën, ka pushtet t’ju hedhë në ferr. Po, unë po ju them: atij kijani frikën!
6 Po, a nuk shiten pesë trumcakë për dy qindarë? E pra, asnjërin prej tyre nuk e qet në harresë Hyji.
7 Kurse juve deri edhe fijet e flokëve të kresë i keni të numëruara! Mos kini frikë! Ju vleni më shumë se një mori tr


MEDITIM.

Shpirti Shenjt qoftë i pranishëm në zemrën time dhe më drejtoftë atje ku duhet të jap veten time.
Le t'i lutemi Zotit që të ecim përpara pa frikë në rrugën e jetës sonë, duke besuar në Shpirtin Shenjt.

1. “S’ka gjë të mbuluar që nuk do të zbulohet, as të fshehur që nuk do të merret vesh.

Prandaj, çdo gjë që ju thatë në errësirë, do të dëgjohet në dritë dhe çdo gjë që pëshpëritet në vesh ndër skuta, do të predikohet prej pullazeve”.
Shën Luka raporton fjalët e Zotit i cili i drejtohet turmës për të qetësuar ankthin e tyre. Edhe sot, fjala e Jezusit na mban pezull kur jemi të ndarë mes të vërtetës në të cilën duam të jetojmë dhe heshtjes apo komenteve agresive të bashkëkohësve tanë që nuk dinë çfarë të thonë në situatat e kohës sonë. Tashmë në kohën e Krishtit, ne shohim se Luka i tregon këto fjalë që njerëzit të ecin përpara pa marrë një rrugë padurimi që do të çonte në një drejtim pak a shumë të mirë. Këtu, Jezusi dëshiron t'i qetësojë dëgjuesit e tij: "Ruhuni nga majaja e farisenjve (...)" "Ata thonë dhe nuk bëjnë” (Mt. 23, 3).
Asistenca kupton se atmosfera në të cilën ajo zhvillohet pasqyron një mentalitet të kundërt ku është e vështirë të përparosh në një rrugë të së vërtetës absolute dhe pa konfuzion. Prandaj, ai duhet të marrë këshilla dhe të ecë përpara me një ndërgjegje të pastër nga çdo interes personal. Mjeshtri u thotë atyre një të vërtetë absolute dhe pohon se kur të vijë momenti i llogarisë, "çka është e mbuluar me vello do të zbulohet", e gjithë hipokrizia do të dalë në dritë. Këto këshilla e ruajnë vlerën e tyre edhe sot dhe kështu do të jetë deri në fund të kohës.


2."Unë ju them, miqtë e mi (...)"
Është e qartë se Shpëtimtari i botës po u flet këtu atyre, zemrat e të cilëve janë të hapura ndaj Fjalës së tij. Turma u mblodh me mijëra, aq sa u shtypëm, specifikon ungjilltari. Por nëse Jezusi u flet të gjithëve, dishepujt e tij që janë në të njëjtën rrugë si ai, janë më pranues. Për më tepër, këtë vërejtje e gjejmë në tregimet e ungjilltarëve Mateu dhe Marku (Mt. 16, 6; Mk. 8, 15).
Ne mund të masim forcën e së vërtetës që Mjeshtri dëshiron t'u mësojë atyre që do të kenë misionin e transmetimit të mësimeve të tij, si dhe sinqeritetin e dishepujve që do të jenë përgjegjës për ta bërë atë. Por, në të njëjtën kohë, Jezusi e njeh dobësinë e njerëzve, ai e di se dishepujt, ungjilltarët, apostujt, nuk janë të mbrojtur nga dobësitë e pakontrolluara. Ai këmbëngul në këtë besim miqësor që pret nga dëgjuesit e tij: “Po ju them, miqtë e mi”.


3.”Po ju them juve, miq të dashur: mos jua kini drojën atyre që mbysin trupin e pastaj s’mund të bëjnë gjë tjetër! Po ju tregoj kujt duhet t’ia keni frikën: druani nga ai që, pasi t’jua ketë marrë jetën, ka pushtet t’ju hedhë në ferr. Po, unë po ju them: atij kijani frikën”(Lk. 12,8).


[SIZE=3]Dhe Jezusi e vazhdon mësimin e tij duke pohuar sjelljen e tij

ndërsa njerëzit do të blasfemojnë kundër Shprtit Shenjt.

Kjo blasfemi nuk do t'u falet atyre, por, nga ana tjetër,

Zoti i qetëson dëgjuesit e tij dhe ata që janë afër:

kur ata sillen përpara autoriteteve të sinagogave, para gjykatësve dhe autoriteteve të tjera,

dishepujt e tij nuk duhet të shqetësohen:

Shpirti Shenjt do të jetë atje për t'u mësuar atyre se çfarë kanë për të thënë.

Pra, le të ecim përpara pa frikë, duke besuar në Shpirtin Shenjt. Perëndia e njeh dobësinë e krijesave të tij dhe, nëse duhet të ecim përpara me frikën se mos marrim rrugën e gabuar, është me sigurinë e një dashurie të palëkundur nga ana e Shpëtimtarit tonë që do të lutet në favorin tonë.

Zot, ti e di që sytë e tyre, inteligjenca e tyre dhe dashuria e tyre për ju janë shkatërruar. Është për këtë arsye që ju morët gjendjen tonë njerëzore. Je bërë burrë dhe dëshiron të na komunikosh jetën tënde hyjnore.




[/SIZE]

[ninoenina]

15 – 10-2022/E SHTUNË E JAVËS 28/VITI 2


“Sepse Shpirti Shenjt do t'ju mësojë në atë orë çfarë të thoni”.

Shen Tereza e Jezusit, virgjër e mësuese e Kishës.


UNGJILLI: Lk. 12, 8-12.

8 “Unë po ju them: kushdo të dëshmojë para njerëzve se është imi, edhe Biri i njeriut do ta dëshmojë se është i tiji para engjëjve të Hyjit.

9 E ai që të më bjerë mohit para njerëzve, edhe atij do t’i bihet mohit para engjëjve të Hyjit.
10 Kushdo të thotë ndonjë fjalë kundër Birit të njeriut, ka për t’iu falur, por kush të shajë Shpirtin Shenjt, nuk do të ketë falje.
11 Pastaj, kur t’ju qesin para sinagogave, para ushtruesve të drejtësisë e para pushteteve, mos u shqetësoni [se] si do të mbroheni e çka do të thoni:
12 sepse Shpirti Shenjt në atë orë do t’ju mësojë çka duhet të thoni”.


MEDITIM

Zot, Ati ynë, ti na dhe Shpirtin tënd për t'i dhënë dëshmi Birit tënd Jezu Krisht në të gjitha ngjarjet e jetës tone. Në adhurimin e shenjtërisë sate, o Atë, të hap shpirtin tim, të jap zemrën time, që të bësh shtëpinë tënde atje dhe që jeta ime të ngjajë gjithnjë e më shumë me atë të Jezusit, derisa të bashkohem me të.
Denjo, Zot, të derdhësh hirin tënd në shpirtin tim, që, duke dëgjuar Fjalën, Shpirti Shenjt të më mbulojë, në thellësi të qenies sime, me hijen e tij, si Virgjëresha Mari.

1.“Kushdo që deklarohet për mua para njerëzve (…)”
Dëshmia në të cilën fton Jezusi nuk mund të reduktohet në një karakter shoqëror: ajo nënkupton një transcendencë të vërtetë. Dëshmia është pra një akt i mbinatyrshëm besimi për të cilin Hyji bëhet i pranishëm dhe hyjni e Krishtit dhe shenjtëria e veprës së tij e dukshme në botë, mbi papërsosmëritë dhe mëkatet e shërbëtorëve të tij. Dëshmia e hap zemrën për shoqërim me Hyjin! A nuk është Perëndia plotësisht Zot për mua? A shoh vetëm të keqen?

2“Biri i njeriut (…) do të deklarohet për të përpara engjëjve të Hyjit”.

Engjëjt janë gjithashtu dëshmitarë, siç duket në njoftimin e Krishtit për Ardhjen e tij të dytë për gjykimin e fundit (krh. Mt 25,31). Anëtarët e Kishës nëpërmjet bashkësinë e shenjtërve, engjëjt tanë, veçanërisht ata që janë përgjegjës për kujdestarinë tonë, janë dëshmitarë të mendimeve tona dhe të dialogut që Shpirti Shenjt mban me ne. Unë ende hezitoj? Përkundrazi, a e lë veten të udhëhiqem nga shërbimi i tyre për t'u bashkuar më shumë me Zotin?


3.“Sepse Shpirti Shenjt do t'ju mësojë në atë orë çfarë të thoni”.

Në disa raste, Jezusi pohon se Shpirti Shenjt do të na transformojë në imazhin e tij dhe do të na mundësojë të kryejmë veprën e Atit për ta përfunduar atë. Ai do t'ju çojë në çdo të vërtetë. Na siguron Jezusi: “E kur të vijë ai ‑ Shpirti i së Vërtetës ‑
Ai do t’ju udhëzojë ta njihni tërë të Vërtetën.
Ai s’do të flasë prej vetvetes,
por do të flasë çka të dëgjojë dhe do t’ju zbulojë të ardhmen”(Gj. 16,13).
Duke besuar në të dhe duke ushtruar veten për t'i besuar, Shpirti Shenjt bëhet një aktor në dëshminë tonë, i jep asaj shijen e vërtetë, ngjyrën, thellësinë dhe kontrastin e tij…
Një blasfemi kundër Shpirtit Shenjt nuk është mediokriteti apo mospërputhja midis besimit tim dhe sjelljes sime të përditshme?
O Jezus, ti edhe një herë na bëre të përfitojmë nga fjala jote e ngushëllimit dhe e jetës. Me dhuratën e Shpirtit tënd, unë dua të këndoj lavdinë e Atit dhe ta dua atë në vëllezërit e mi. Le të vijë mbretëria jot në tokë për të na përgatitur për shtëpinë e përjetshme. Lavdi ty përgjithmonë. Amen.

[ninoenina]

16-10-2022/E DIELA 29 Ord/ VITI 2

“Duhet të lutemi gjithmonë e kurrë të mos pushojmë”.


UNGJILLI: Lk. 18, 1-8.

1 U tregoi edhe shëmbëlltyrën se si duhet të lutemi gjithmonë e kurrë të mos pushojmë.
2 Ai tha:“Ishte në një qytet një gjykatës që Hyjin nuk e dronte e për njerëz nuk e çante kokën.
3 Po në atë qytet ishte edhe një grua e vejë, e cila shkonte shpesh tek ai dhe i lutej: ‘Më mbro prej kundërshtarit tim!’
4 Por ai s’u shqetësua për një kohë të gjatë. Dikur tha me vete: ‘Edhe pse s’e druaj Hyjin e për njerëz nuk e nxej kokën, megjithatë,
5 pasi kjo grua e vejë po më trazon, do ta mbroj që të mos vijë më të më mërzisë prore’“.
6 Zotëria vazhdoi: “Dëgjoni ç’thotë gjykatësi i padrejtë!
7 Vallë, Hyji a nuk do t’i mbrojë të zgjedhurit e vet që i kërkojnë ndihmë ditë e natë? Po a do të vonojë ndoshta me çështjen e tyre?
8 Unë po ju them: do të ngrihet me nxitim për t’u ardhur në ndihmë atyre! Por, kur të vijë Biri i njeriut, a thua do të gjejë fe mbi tokë?”


MEDITIM.

Zot, dua të jem një nga dishepujt e tu. Më mëso të lutem. Hapi veshët e zemrës sime që të dëgjoj atë që dëshiron të më thuash tani. Më ndihmo, siç i ndihmove dishepujt e tu të parë, të zbuloj rëndësinë e të luturit gjithmonë pa më dekurajuar. Jezus, të kërkoj hirin që të mund ta vë në praktikë atë që kërkon nga unë: këmbënguljen në lutje.


1.“Nevoja për t'u lutur gjithmonë pa u dekurajuar”.

Ungjilltari Luka na zbulon në mënyrë eksplicite mesazhin qendror të mësimit të Jezusit në këtë shëmbëlltyren: “Nevoja për t'u lutur gjithmonë pa u dekurajuar”. A jam këmbëngulës në lutje? A ka ndonjë gjë që më ka bërë të dekurajohem në jetën time të lutjes? Pse, kur nuk marrim atë që kërkojmë nga Zoti, e ndalojmë së luturi? A rashë në këtë grackë... të paktën për qëllime të caktuara që i kisha paraqitur Zotit?



2. “Më jepni drejtësi kundër kundërshtarit tim”.

Çfarë kërkon e veja nga gjykatësi? Vini re se nuk i tregon gjyqtarit se çfarë duhet të vendosë ose të bëjë. Nuk thotë: "Bëni kundërshtarin tim të ma paguajë këtë ose ma ktheni atë!" Ajo i beson gjyqtarit, duke e lënë atë të vendosë atë që ai mendon se është e drejtë. Për këtë arsye, kërkesa e saj është: “Më jepni drejtësi kundër kundërshtarit tim”. Ajo i kërkon me këmbëngulje të ndërhyjë por e lë të lirë të marrë vendimin që i duket më i miri.
A e lë Zotin të vendosë se çfarë është e drejtë në situatat më të ndryshme , apo i them Zotit çfarë duhet të bëjë? A kam përulësinë të pranoj se:
“Sikurse qielli që është i lartë
në krahasim me tokën:
po ashtu edhe udhët e mia janë të larta
në krahasim me udhët tuaja
dhe mendimet e mia
në krahasim me mendimet tuaja!”(Is. 55, 9)?
A e pranoj që Hyji vepron ndryshe nga sa do të kisha dashur?


3.“E veja fitoi drejtësi sepse ishte këmbëngulëse në kërkesën e saj”.

Edhe një gjykatës egoist, që nuk ka frikë nga Zoti dhe nuk respekton askënd, u përgjigjet atyre që kërkojnë me ngulm. Aq më tepër Hyji Atë, që na do si fëmijët e tij, do t'u përgjigjet kërkesave tona, nëse ne e thërrasim atë në ndihmë ditë e natë! Nëse lutemi kështu, Jezusi premton se Hyji do të bëjë atë që është e drejtë dhe më e mire për ne.
A është lutja ime këmbëngulëse? A jam i bindur për "nevojën për t'u lutur gjithmonë pa u dekurajuar"? A kam nevojë të rinovoj besimin tim në efikasitetin e lutjes?
Zot Hyji, ti e di më mirë se ne që ka situata vërtet të padrejta në jetën e njerëzve. Vepro, Zot, në mënyrën që të duket e drejtë. Ndriçoji mendjet. Preki zemrat e atyre që kanë nevojë për kthim në besim. Ndihmoji ata që të shërbejnë dhe më trego se çfarë doni të bëj për të të ndihmuar ta bësh botën rreth meje një vend më të mirë.