Komenti i ungjillit

[ninoenina]

24 – 8 – 2022 /E merkure e javës 21 / VITI 2.

“Pse të thashë: ‘Të pashë nën fik’, po beson”.

Festa e Shën Bartolomeu, apostul.

UNGJILLI: Gj.1, 45-51.

45 Filipi takoi Natanaelin dhe i tha:“E gjetëm atë, për të cilin shkrou Moisiu në Ligj dhe Profetët: Jezusin, birin e Jozefit, nga Nazareti”.
46 “A mund të dalë gjë e mirë nga Nazareti?” ‑ i tha Natanaeli. “Eja e shih”! ‑ iu përgjigj Filipi.
47 Kur Jezusi e pa Natanaelin duke u afruar, tha për të: “Ja një izraelit i vërtetë në të cilin nuk ka dredhi!”
48 “Nga më njeh?” ‑ i tha Natanaeli. Jezusi iu përgjigj: “Para se të të thërriste Filipi, të pashë nën fik!”
49 Atëherë Natanaeli i tha:“Rabbi, ti je Biri i Hyjit! Ti je mbreti i Izraelit!”
50 Jezusi iu përgjigj: “Pse të thashë: ‘Të pashë nën fik’, po beson. Do të shohësh më shumë se kaq!”
51 Dhe shtoi: “Për të vërtetë, për të vërtetë po ju them: do ta shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Hyjit duke u ngjitur e duke zbritur mbi Birin e njeriut.”


MEDITIM.

O Jezus, ti më shqyrton e më njeh...Dua të të adhuroj dhe të të takoj.
Çliroje zemrën time nga muret që mund të kem ndërtuar rreth saj për të mbrojtur veten.


1 “Ja një izraelit i vërtetë në të cilin nuk ka dredhi!”
Ne kemi shumë për të mësuar nga Natanaeli. Jezusi gëzohet kur gjen tek ai "një izraelit i vërtetë në të cilin nuk ka dredhi!”. Që Jezusi të thoshte këtë, ai duhej të ishte një njeri thellësisht i drejtë, i cili vepron siç mendon. Ai është gjithashtu mjaft skeptik, nuk e beson atë që i thotë Filipi, por kurioziteti i tij është mjaft i ngjallur që ta ndjekë. Nuk është Filipi ai që e bind Natanaelin, por është Jezusi që i prek zemrën atij.
Ungjillizimi më i mirë nuk konsiston në bindjen, por në dëshminë e takimit tonë me Krishtin, për të nxitur njerëzit që ta kërkojnë atë. Pastaj është Zoti që hap dhe prek zemrat. Kush më mirë se ai e njeh zemrën e të gjithëve dhe di si të hyjë në të? Kur Natanaeli dëgjon komplimentin e Jezusit, ai qëndron në mbrojtje: "Nga më njeh mua?”. Fjalët që shqipton tregojnë se ai është një njeri që ka ndërtuar disa barriera rreth zemrës së tij: tregon racionalizëm, skepticizëm, tendenca për mosbesim është e fortë tek ai. Por Jezusi e njeh atë dhe ai di se si t'i thyejë ato barriera.

2 “Para se të të thërriste Filipi, të pashë nën fik!”
Jezusi mundi t'i ngjallte kureshtjen, duke i treguar se e njeh dhe se e vlerëson. Ai nuk e pranon humbjen përballë reagimeve mbrojtëse të Natanaelit, përkundrazi: “Para se të të thërriste Filipi, të pashë nën fik”. Kush e di se çfarë ndodhi nën atë fik? Këtë e dinë vetëm Natanaeli dhe Jezusi, por duhet të ketë qenë diçka shumë intime që Natanaeli të reagojë duke thënë: “Rabi, ti je Biri i Perëndisë! Ti je mbreti i Izraelit!” Jezusi i theu barrierat e tij dhe e çoi në konvertim duke i treguar se është ai të cilit nuk i fshihet asgjë, që jeton në intimitetin e njeriut, që i njeh të gjitha dëshirat, të gjitha mendimet e tij dhe të gjitha lëvizjet e zemrës së tij.
Takimi midis Natanaelit dhe Jezusit na tregon se Zoti na njeh më mirë se ne dhe se ai është i vëmendshëm ndaj lëvizjes më të vogël të brendshme të shpirtit tonë. Të mos vendosim asnjë pengesë mes nesh dhe atij, të mos kemi frikë, të mos tregojmë mosbesim përballë shpalljes së Ungjillit, por të hapemi para pranisë së Zotit. Dhe nëse nuk mundemi, Natanaeli na dëshmon se Jezusi di si të na kërkojë dhe si t'i hapë zemrat tona. Ashtu si ai, ne mund të përgjigjemi nëse jemi të sinqertë me veten tonë.
O Zot, ti je mbret...Ti më udhëheq tek ti, në jetë.

[ninoenina]

25 -8-2022 / E ENJTE E JAVËS 21 / VITI 2

“Rrini zgjuar”.

UNGJILLI: Mt. 24, 42-51.

42 Prandaj: rrini zgjuar, sepse nuk dini se në ç’ditë do të vijë Zotëria juaj!
43 E mos harroni: po ta dinte i zoti i shtëpisë se në ç’orë të natës i vjen vjedhësi, do të rrinte zgjuar e nuk do të lejonte t’i thyhej shtëpia.
44 Prandaj: rrini gati, sepse Biri i njeriut do të vijë në atë orë kur ju s’e pritni”
45 Vallë, cili është ai shërbëtor besnik e i mençur, që zotëria e vuri përmbi shërbëtorët e vet për t’u dhënë ushqimin në kohën e duhur?
46 I lumi ai shërbëtor, që, kur të vijë zotëria, e gjen duke vepruar kështu!
47 Për të vërtetë po ju them: do t’ia besojë mbarë pasurinë e vet!
48 Por në qoftë se shërbëtori i keq thotë në zemrën e vet: ‘zotëria im vonon të vijë’
49 e fillon t’i rrahë shokët e vet e të hajë e të pijë me pijaneca;
50 zotëria i këtij shërbëtori do të vijë pikërisht atë ditë, kur ky s’e pret, pikërisht në atë orë, kur ky s’e di;
51 do ta ndëshkojë rëndë dhe do t’ia caktojë vendin me shtiracakët, ku do të jetë vaj dhe kërcëllim dhëmbësh”.

MEDITIM.

Zoti im, unë besoj në ty, unë shpresoj në ty, unë të dua ty. Ma shto fenë, shpresën e dashurinë.

1 “Rrini zgjuar, sepse nuk dini se në ç’ditë do të vijë Zotëria juaj!”
Sot, Zoti na flet për fundin e kohës, ose gjithashtu për fundin e jetës sonë, kur koha jonë në tokë do të ndërpritet dhe do të vijë koha për të dhënë llogari për të. Hyji, që është dashuri dhe urtësi e pafund, na jep një kohë të kufizuar për të hyrë në jetën e përjetshme, për të filluar këtu në tokë këtë jetë me të, të cilën do ta kemi plotësisht në qiell. Vetëm se për të respektuar lirinë tonë, ai na jep vetëm disa vite për të vendosur nëse do të jemi shërbëtorë besnik apo shërbëtorë të keqij. Vdekja jonë do ta konfirmojë këtë zgjedhje të jetës për gjithë përjetësinë.

2 “Rrini gati, sepse Biri i njeriut do të vijë në atë orë kur ju s’e pritni.”
Sigurisht, mund të jetë e frikshme të mendosh për vdekjen dhe përjetësinë në këtë mënyrë, për Zotin që gjykon dhe për mundësinë për t'u ndarë prej tij përgjithmonë. Por a nuk është kjo vetëm ajo që thotë Ungjilli: "Ruhuni, sepse nuk e dini se në cilën ditë do të vijë Zoti juaj"? Dhe ardhja e tij nuk është e parëndësishme. Ka shumë në rrezik, nëse jo gjithçka: jeta jonë e përjetshme. Prandaj këmbëngulja e Krishtit që të jemi të vëmendshëm, të jemi gati, që të mos e shtyjmë kthimin tonë për më vonë: vdekja shpesh vjen shumë shpejt, kur kemi ende kaq shumë projekte për të kryer, nyje për të zhbërë, njerëz për të falur. Të mos presim!

3 “Cili është ai shërbëtor besnik e i mençur, që zotëria e vuri përmbi shërbëtorët e vet për t’u dhënë ushqimin në kohën e duhur?”
Më pas Krishti na thotë se këtu në tokë na është besuar shtëpia e të zotit. Çfarë është kjo shtëpi? Nuk është vetëm për priftërinjtë dhe ipeshkëvijtë detyra që t’i shërbëjnë Kishës. Është gjithashtu për bashkëshortët Kisha e shtepiake, familja jonë që ne kemi përgjegjësinë për të rritur në besim. Është për të gjithë Kishën e tij, të cilën ai na ka besuar. A po i shpëtojmë lehtësisht përgjegjësisë sonë për t'u kujdesur për të, duke e kufizuar veten në shijimin e sakramenteve, ndërsa kritikojmë me butësi kufizimet e pastorëve të saj? Së fundi, është për të gjithë Tempulli i Shpirtit, trupi dhe shpirti ynë, që e kanë mirëpritur Trinitetin që nga pagëzimi ynë: a kujdesemi ne për jetën tonë shpirtërore, për bashkimin tonë me Krishtin?
Ajde, Jezusi Zot!

[ninoenina]

26 – 8- 2022 / E PREMTE E JAVËS 21 / VITI 2.

ARDHJA E BIRIT TË NJERIUT: SHËMBËLLTYRA E 10 VIRGJËRAVE.

UNGJILLI: Mt. 25, 1-13

1”Atëherë Mbretëria e qiellit do t’u përngjajë dhjetë virgjërave, të cilat i morën dritëzat e veta e i dolën para dhëndrit.
2 Pesë prej tyre ishin marroqe e pesë të mençura.
3 Tashti, këto marroqet, morën me vete dritëzat, por nuk morën vajin.
4 Ndërsa ato të mençurat, morën me vete bashkë me dritëzat e veta edhe vaj në enë.
5 Pasi dhëndri u vonua, u kotën të gjitha dhe i zuri gjumi.
6 Rreth mesnatës u dha lajmi: ‘Ja, dhëndri! Dilini përpara!’
7 Atëherë të gjitha virgjërat u çuan dhe i rregulluan dritëzat e veta.
8 Atëherë marroqet u thanë të urtave: ‘Na jepni prej vajit tuaj se po na ndalen dritëzat.’
9 Të mençurat u përgjigjën: ‘ Assesi! Që të mos na mungojnë neve dhe juve, më mirë shkoni te tregtarët e bleni për vete!’
10 Kur ato shkuan të blejnë, erdhi dhëndri e ato që ishin gati, hynë bashkë me të në dasmë dhe u mbyll dera.
11 Më vonë ia behën edhe virgjërat e tjera e thanë: ‘Zotëri, o zotëri, na e çel derën!’
12 Por ai iu përgjigj: ‘Përnjëmend po ju them: nuk ju njoh!’
13 Prandaj: rrini zgjuar se nuk e dini ditën as orën!”


MEDITIM.


O Zot, të falënderoj për atë që jam dhe kam dhe pikërisht për jetën dhe për dhuratën e besimit. Bëj që mund ta kuptoj vlerën e jetës time të krishterë, vlerën e saj në përspektiven e jetës së përjetshme

1 Mbretëria e qiellit do t’u përngjajë dhjetë virgjërave.
Kjo shëmbëlltyrë është pjesë e një serie tregimesh ku Jezusi u flet turmave për Mbretërinë e Qiellit. Jezusi na flet për misterin e madh të jetës sonë: çfarë do të jetë pas vdekjes? Jezusi flet në shëmbëlltyra për ta bërë të arritshme për ne atë që është shumë përtej aftësisë sonë për të kuptuar. Kush mund ta kuptojë se çfarë është jeta me Hyjin? Na duhen imazhe, metafora. Jezusi na nxit të marrim mjetet e duhura, që të mund të jetojmë sipas asaj për të cilën jemi krijuar, domethënë parajsë, miqësi me Zotin.

2 Ato të mençurat, morën me vete bashkë me dritëzat e veta edhe vaj në enë.
Në Ungjillin është e rëndësishme t'i jepet kuptim vajit për të gjetur kuptimin e gjithë shëmbëlltyrës. Vaji është ai që e bën llambën të shkëlqejë, është drita me të cilën mund të ecim në errësirë. Prandaj vaji mund të simbolizojë besimin dhe shpresën që janë kjo dritë që na lejon të gjejmë kuptim në mes të errësirës së botës dhe të jetës sonë, në mes të misterit të së keqes, të vuajtjes, të vdekjes, të rastësisë njerëzore e cila nuk ka përgjigje në vetvete.
Por vaji është edhe simboli i asaj që konsumohet për të tjerët, i asaj që u jep ngrohtësi zemrave të njerëzve, është simboli i bamirësisë. Besimi, shpresa dhe bamirësia: këto janë tre virtytet teologjike, thelbi i jetës së krishterë, që përmblidhet për ne në një imazh të vetëm, vaj.

3 Pesë marroqe, dhe pesë të mënçura.
Prandaj, Krishti paraqet dhjetë virgjëresha, pesë marroqe dhe pesë të mënçura. Ato që nuk kanë sjellë, vaj na paralajmërojnë për rrezikun e madh të njeriut në pelegrinazh në tokë: le të mos shqetësohemi për jetën e krishterë, për jetën shpirtërore, për miqësinë me Zotin. Virgjëreshat e marra menduan se ky vaj ishte i kotë, se u mjaftonin sytë e tyre për të gjetur rrugën. Ndonjëherë, në mes të rutinës së përditshme, miqësia me Zotin mund të duket si ky vaj: në thelb, për çfarë shërben? Dhe pikërisht atëherë largohemi nga thelbësorja, nga ajo që i jep kuptim dhe dritë jetës sonë, mendojmë se na mjaftojnë pushime, gjëra materiale, marrëdhënie njerëzore. Dhe kur vjen nata, njeriu e kërkon këtë vaj. Takohet me njerëz që janë të mbushur me të, që rrezatojnë lumturi, por kjo lumturi nuk i përket atij, ai nuk e njeh. Ai imagjinon se mund të shkojë ta blejë, si çdo gjë tjetër, te tregtarët. Por tregtarët e lumturisë nuk ekzistojnë.
Pra, çfarë të bëjmë? Përgjigja është hyjnisht e thjeshtë, ne duhet të kthehemi me përulësi te të vërtetat e mëdha që zbukurojnë jetën tonë: Zoti është i pranishëm: besimi; Zoti më ndihmon në çdo moment: shpresa; Zoti më do mua dhe dëshiron dashurinë time: dashuria.

[ninoenina]

27 – 8 2022 / E SHTUNË E JAVËS 21 / VITI 2.


“Të lumtë, shërbëtor i mirë e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!”

Shën Monika.

UNGJILLI: Mt. 25, 14-30.

14 “Sepse do të vijë sikurse ai njeriu që, kur deshi të niset për dhe të largët, i thirri shërbëtorët e vet e ua dorëzoi pasuritë e veta.
15 Njërit i dha pesë talenta, tjetrit dy e të tretit vetëm një: secilit sipas zotësisë së tij e u nis për udhëtim.
16 Menjëherë ai që mori pesë talenta u çua dhe i futi në punë e me ta fitoi edhe pesë të tjerë.
17 Po ashtu, edhe ai që mori dy talenta, fitoi edhe dy tjerë.
18 Kurse ai që mori vetëm një, shkoi, çeli një gropë në dhe, dhe e fshehu paranë e zotërisë së vet.
19 Pas një kohe të gjatë, u kthye zotëria i atyre shërbëtorëve dhe kërkoi llogari prej tyre.
20 E si doli para ai që kishte marrë pesë talenta, i nxori para edhe pesë të tjerë e tha: ‘Zotëri, ti më pate dhënë pesë talenta, ja, edhe pesë të tjerë që i fitova.’
21 Iu përgjigj zotëria i tij: Të lumtë, shërbëtor i mirë e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!’
22 U afrua pastaj edhe ai që kishte marrë dy talenta e tha: ‘Zotëri, ti më pate dhënë dy talenta, ja, edhe dy të tjerë që i fitova!’
23 Iu përgjigj zotëria i tij: ‘Të lumtë, shërbëtor i mirë, e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!’
24 Kur u afrua ai që kishte marrë vetëm një talent, tha: ‘Zotëri, duke të njohur se je njeri i ashpër, se korr ku nuk mbolle e mbledh ku nuk hodhe,
25 u frikësova e shkova dhe e fsheha talentin tënd në dhe: ja, tani gjënë tënde!’
26 Zotëria i tij iu përgjigj me këto fjalë: ‘Shërbëtor i keq dhe përtac! E ke ditur se korr ku s’mbolla, mbledh ku nuk hodha,
27 prandaj të është dashur ta shtiesh paranë time në bankë e në kthimin tim kisha marrë gjënë time me kamatë.
28 Prandaj merrjani këtij talentin e jepjani atij që ka dhjetë talenta!
29 Sepse, atij që ka do t’i jepet më e do të ketë me shumicë, e atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo pakicë që ka!
30 E shërbëtorin e pavlefshëm nxirreni përjashta në terr, ku do të jetë vaj dhe kërcëllim dhëmbësh!’“



MEDITIM.

Në praninë tënde, o Hyji, që je gjithmonë me mua. O Zot, unë besoj në ty, unë shpresën e kam në ty, unë të dua. Hape zemrën time, që ta kuptoj dashurinë tënde për mua edhe sot.


1 Talentet janë jeta e njeriut. Kjo shëmbëlltyrë është e vështirë për t'u kuptuar në fillim. A është Zoti një zotëri që u jep në mënyrë të pabarabartë shërbëtorëve të tij të mirat e tij dhe për të cilët vlen vetëm fryti i punës së tyre? Një talent ishte një njësi e monedhës greke, një bllok prej 26 deri në 34 kilogramë argjendi që vlente 6000 denarë, pra shtatëmbëdhjetë vjet punë e një punëtori. Mësaxhi i kësaj shëmbëlltyre mund të kuptohet në kontekstin e shëmbëlltyrave të gjykimit të fundit (krh. Mt 25). Ato kanë të bëjnë me jetën e njeriut në tokë, midis Ngjitjes së Jezusit dhe kthimit të tij në lavdi, kohën kur njeriut i është besuar krijimi, veçanërisht kujdesi për vëllezërit e tij. Mënyra se si ai e jetoi këtë akuzë është çështje e gjykimit të fundit.
Jeta është një dhuratë nga Zoti që na fton ta jetojmë atë plotësisht: “Unë kam ardhur që delet të kenë jetë, jetë me bollëk (Gj. 10, 10) Një nga pyetjet që na bën kjo shëmbëlltyrë është se çfarë bën njeriu me jetën e tij? Ku po shkon veprimi i tij? Cili është angazhimi i tij ndaj vëllezërve të tij? Në këtë kontekst, Jezusi na fton të shqyrtojmë veten mbi dembelizmin dhe mbi kuptimin që i japim jetës sonë në shërbim të më të varfërve dhe më të braktisurve.


2 “U frikësova e shkova dhe e fsheha talentin tënd në dhe”.
Një mësaxh tjetër ndaj kësaj shëmbëlltyre është në vargjet 24 dhe 25: "Kur u afrua ai që kishte marrë vetëm një talent, tha: ‘Zotëri, duke të njohur se je njeri i ashpër, se korr ku nuk mbolle e mbledh ku nuk hodhe, u frikësova e shkova dhe e fsheha talentin tënd në dhe: ja, tani gjënë tënde!”.
Nuk vihet në pah përtacia apo neglizhenca, por shprehja e frikës nga mjeshtri. “Kisha frikë” i bën jehonë librit të Zanafillës: “Dëgjova zërin tënd në kopsht e u tremba, sepse jam lakuriq e u fsheha” (Zana 3, 10). Njeriu e lë veten të tundohet nga dyshimi ndaj Krijuesit të tij dhe frika hyn në ekzistencën njerëzore. Në vend që të shprehë mirënjohjen e tij për dhuratën e jetës, njeriu mbyllet në vetvete nga frika e gjykimit. Frika që e paralizon dhe e pengon të jetojë plotësisht marrëdhënien e tij si bir i Zotit. Jeta e njeriut është ajo kohë kur ne jemi thirrur të ndërgjegjësohemi për bijësinë tonë hyjnore, të njohim, t'i shërbejmë dhe ta duam Zotin. Ky është kuptimi i jetës në tokë që na përgatit për takimin e përjetshëm me atë që na krijoi përmes dashurisë dhe me dashurinë.
Jezus, ti që erdhe të më zbulosh fytyrën e Atit, më mundëso të njoh dashurinë e Atit, Hyjit të pasur me mëshirë, të cilën e shfaqe dhe e bëre të njohur në veten tënde (krh. Gjon Pali II: Letrën enciklike Dives in misericordia, kapitulli 1).

[ninoenina]

29-8-2022 / E HËHË E JAVËS 22 / VITI 2.

MARTIRIZIMI I SHËN GJON PAGËZUESIT.

UNGJILLI: Mk. 6, 17-29

17 Dhe njëmend, vetë Herodi kishte dhënë urdhër të kapej Gjoni, të ngujohej në pranga e të burgosej. Shkaku ishte Herodiada, gruaja e Filipit, të vëllait të tij, të cilën e kishte marrë për grua.
18 E pasi Gjoni i kishte thënë Herodit: “S’guxon ta mbash gruan e vëllait tënd!”, 19 Herodiada e urrente dhe donte ta vriste, por nuk mundte,
20 sepse Herodi e druante Gjonin. E dinte mirë se është njeri i drejtë e i shenjtë e prandaj edhe e mbronte. Kur e dëgjonte, trazohej fort në shpirt, por prapëseprapë e dëgjonte me ëndje.
21 Por erdhi dita e volitshme, kur Herodi, me rastin e ditëlindjes së vet, u përgatiti një gosti bujarëve të vet, oficerëve të lartë dhe krerëve të Galilesë.
22 Hyri vajza e Herodiadës e kërceu. I pëlqeu shumë Herodit dhe të ftuarve. Atëherë mbreti i tha vajzës.“Lyp prej meje çka të duash dhe unë do ta jap.”
23 Dhe iu përbetua (shumë):“Do të jap gjithçka të më lypësh, qoftë edhe gjysmën e mbretërisë sime!”
24 Ajo doli dhe i tha s’ëmës:“Çka të kërkoj?

“Kokën e Gjon Pagëzuesit!” ‑ i tha aj
25 Vajza u kthye vrik te mbreti e i tha:“Dua të ma japësh tani në pjatë kokën e Gjon Pagëzuesit.”
26 Mbreti u trishtua, por për shkak të premtimit dhënë me përbetim e për shkak të të ftuarve, nuk deshi t’ia mohojë kërkesën
27 Mbreti menjëherë dërgoi një vrasës dhe urdhëroi t’ia sjellë kokën e Gjonit. Ky shkoi, ia shkurtoi kokën në burg,
28 e solli në pjatë, ia dha vajzës, kjo ia dha s’ëmës.
29 Kur dëgjuan nxënësit e Gjonit, erdhën, morën trupin e tij dhe e shtinë në dhe.



MEDITIM.

O Jezus, sot dua të mësoj prej Shën Gjon Pagëzuesit që të më tregojë rrugën drejt teje. Më ndihmo të mbledh veten gjatë këtij momenti lutjeje në mënyrë që të dëgjoj atë që dëshiron të më thuash.


Zot, duke ndjekur shembullin e Shën Gjon Pagëzuesit,

më jep lirinë e brendshme që të të shoqëroj deri në mundimin tënd.


1. Hérodi.

Personazhi i parë është Herodi, mbreti i rajonit. Ne imagjinojmë dikë të pasur, që jeton me bollëk, që ofron bankete të mëdha për personalitetet e tij. Ai është i fuqishëm, nuk pranon kundërshtime dhe këdo që guxon të flasë kundër tij e fut në burg. Por shpejt e kuptojmë se ky njeri që shfaq madhështinë dhe forcën e tij, është ai që më tepër jeton i burgosur. Ai që duket se po udhëheq situatën, nuk e kontrollon jetën dhe veprimet e veta. Ai është vetëm një kukull dhe një skllav në duart e të tjerëve. Është "për shkak të Herodiadës" që ai e fut Gjonin në burg. Ai e mbron Gjonin, po, por sepse ka frikë prej tij. I pëlqen ta dëgjojë: shqetësohet, por nuk ka forcë për tëtë ndryshuar. Më në fund, ai e ekzekuton Gjonin kundër dëshirës së tij "për shkak të betimit dhe të ftuarve". Ai është skllav! Skllav i "çfarë do të thonë?" », një skllav i dëshirës për të kënaqur të tjerët.


2. Gjoni.

Jean-Baptiste është i lidhur me zinxhirë në një burg, i pafuqishëm. Ai, zëri që thërret në shkretëtirë, hesht. Ai, predikimi i të cilit ka udhëhequr kaq shumë mëkatarë drejt kthimit, vetëm buzëqesh nga Herodi. Por ai është i lirë. Ai është besnik ndaj misionit të vet dhe asgjë nuk mund ta ndalojë atë. Edhe sikur mbreti ta burgoste, edhe sikur të mos mbetet njeri që ta dëgjonte, edhe sikur të bënte vetëm armiq dhe keqpërdorime, edhe sikur të harrohet... nuk resht kurrë së predikuari të vërtetën. Ai është i lirë.


3.Jezusi.

Ku është Jezusi? Ky pasazh është i vetëm në ungjijtë që nuk përmend Krishtin. Ku është ai kur shoku i tij ka më shumë nevojë për të? Mungon? Kjo mungesë e dukshme e Krishtit është ndoshta vuajtja më e madhe e Gjon Pagëzuesit. Ai kërceu nga gëzimi në barkun e nënës së tij kur ndjeu praninë e tij për herë të parë (krh. Lk 1,41). Ai e përshkroi veten si mikun e dhëndrit, i cili qëndron në këmbët e tij dhe gëzohet me zërin e tij (krh. Gj. 3,29). A mund ta imagjinojmë dhimbjen e tij teksa e sheh veten të ndarë, nëse jo të braktisur, nga Krishti? Jezusi shpalli se ai ishte dërguar për të "liruar të shtypurit" (Lk. 4,18). Ku është ai në birucën e Gjon Pagëzuesit?
Është pikërisht në mes të kësaj braktisjeje që Krishti është i pranishëm. Në martirizimin e tij, Gjon Pagëzuesi e identifikon veten me atë që do të thërrasë në kryq: “Hyji, Hyji im, pse më ke braktisur? (Mk. 15,34). Duke depërtuar në mes të braktisjes dhe vuajtjes, ai nuk është i vetëm. Krishti e shoqëron atë.

Zoti Jezus, të ndjek shumë shpesh duket si humbje. Më duket se korr më shumë ferra se fruta. Edhe ti, ndonjëherë, më dukesh larg. Unë të falënderoj për Gjon Pagëzuesin dhe për dëshminë e tij. Ai më tregon se ia vlen të të ndjek në rrugën drejt kryqit. Unë nuk jam vetëm në këtë rrugë drejt teje. Edhe ai e kaloi dhe i erdhi fundi. Edhe unë të falënderoj sepse në këtë errësirë ku dukesh se mungon, je aty. Kur unë vuaj, ti vuan me mua. Ti më shoqëron.

[ninoenina]

30-8-2022: E MARTE E JAVËS 22/ VITI 2

“Unë e di kush je: Shenjti i Hyjit!”

UGJILLI: Lk. 4,31-37.

31 Atëherë zbriti në Kafarnaum, qytet i Galilesë dhe mësonte ditën e shtunë.
32 Njerëzit i magjepste mësimi i tij, sepse fjalën e kishte plot autoritet.
33 Në sinagogë ndodhej një njeri që në trup kishte shpirtin e djallit të ndytë. Ai bërtiti me zë të lartë:
34 “Hej, ç’ke me ne, Jezus Nazareni? A erdhe të na farosësh? Unë e di kush je: Shenjti i Hyjit!”
35 “Praj dhe dil prej tij! ‑ i urdhëroi Jezusi. Djalli e rrëzoi para tyre e doli prej tij pa e lënduar fare.
36 Të gjithë i kapi frika dhe i thoshin njëri‑tjetrit:
“Çfarë fjale! Ky po u urdhëron me pushtet e fuqi shpirtrave të ndytë e ata po dalin!”
37 Dhe u përhap zëri për të nëpër të gjitha vendet e krahinës.

MEDITIM:

Zot, më jep prehje, rehati, ripërtëri forcën time dhe eja dhe ma mbush zemrën me dashurinë tënde.
Shpirt Shenjt, eja dhe lutu brenda meje, që të kuptoj fjalën tënde dhe vullnetin tënd. Që të besoj se ti me do.


1. Autoriteti i Jezusit

Autoriteti i Jezusit tërheq dhe magjeps. Ai ka autoritet sepse di çfarë thotë, çfarë mëson. Puna e tij përputhet me fjalët e tij. Fjalët e tij zbulojnë një mençuri të jashtëzakonshme, ato vijnë nga Zoti. Ai zbulon kuptimin e Shkrimeve. Ai zbulon kuptimin e gjërave në jetë. Asgjë nuk e habit atë, as mëkatet tona dhe as demonët. Autoriteti i tij është mbi të gjitha dhe, në të njëjtën kohë, pranë nesh.
Jezusi flet me autoritet, sepse është i mbushur me Shpirtin Shenjt, siç thuhet disa herë në këtë kapitull të Ungjillit të Shën Lukës: “Jezus, i mbushur me Shpirtin Shenjt” (Lk 4,1); “Kur Jezusi, me fuqinë e Shpirtit, u kthye në Galile, fama e tij u përhap në të gjithë rajonin. (Lk 4:14); “Shpirti i Zotit është mbi mua, sepse Zoti më ka vajosur. (Lk 4, 18; Is 61, 1)
Pse na bën mirë autoriteti i tij? Unë vazhdoj të shikoj te Zoti dhe të reflektoj mbi anën e dobishme të këtij autoriteti. Ajo qetëson, mëson dhe udhëzon, është solide, urdhëron të ndërtohet e mira, mbron nga e keqja, zbulon urtësinë e Zotit.


2. Jezusi dëbon shpirtrat e papastër

Në fillim të kapitullit 4 të Ungjillit të Shën Lukës, Jezusi është në shkretëtirë i tunduar nga djalli. Këtu, shpirti i demonit hyn në dialog me të nëpërmjet këtij njeriu të pushtuar. Jezusi thjesht i thotë që të mbyllë gojën dhe të dalë. Demoni bindet.
Me këtë thjeshtësi të fuqisë së Perëndisë, edhe ne mund të flasim me autoritet në emër të Jezusit ndaj tundimeve tona për të heshtur. Heshtje! hesht! Dil jashtë! Na lini të qetë. Është autoriteti i Jezusit që ne duam të ndjekim, jo ju.




3. Jézusi, “Shenjti I Hyjit!”.

Demonët e dinë se Jezusi është "Shenjti i Hyjit”, ai është Zoti. Zbuloje vetveten, o Jezus. Me fol per veten. Më trego kush je, pse më do, çfarë dashurie të pamasë rrëfen për mua. Shenjtëria jote të mos më trembë, por të më tërheqë e ti më rinovo, më rindërto, meqë vjen ta ndash me mua.
Jezus, faleminderit për autoritetin tënd. Unë mund të mbështetem tek ti. Tek ti gjej këshillë dhe forcë. Unë të falënderoj që je "Shenjti i Zotit". Largohu nga unë dhe rreth meje çdo frymë të papastër, çdo ide apo ndjenjë që nuk i përgjigjet personit tënd. Hapi sytë dhe zemrën time për të soditur bukurinë dhe fuqinë tënde, rreth meje, në ngjarje konkrete. Më mahnit mua.

[ninoenina]

31-8- 2022/ E MERKURE E JAVËS 22/ VITI 2.


Le ta përmbushim vullnetin e Hyjit me dashuri pa kërkuar ndonjë shpërblim tjetër përveç atij të të qenit bijtë e dashur të Hyjit.

UNGJILLI: Lk. 4,38-44

38 Si doli prej sinagogës, hyri në shtëpinë e Simonit. Vjehrrën e Simonit e kishin zënë ethe të forta e i bënë lutje për të.
39 Ai u përkul kah ajo, u urdhëroi etheve ‑ e ato e lëshuan. U çua aty për aty dhe u shërbeu.
40 Kur perëndoi dielli, të gjithë ata që ishin të sëmurë me sëmundje të ndryshme, i binin tek ai e Jezusi i shëronte duke vënë duart mbi secilin prej tyre.
41 Prej shumëkujt dilnin djajtë e thoshin: “Ti je Biri i Hyjit!” Jezusi u kërcënohej dhe ua ndalonte të flisnin, sepse e dinin se ai ishte Mesia.
42 Kur zbardhi drita doli dhe shkoi në një vend të pabanuar. Turmat u vunë ta kërkojnë, e kur e gjetën, u munduan ta ndalnin të mos largohej prej tyre.
43 Ai u tha: “Më duhet ta shpall Ungjillin e Mbretërisë edhe në qytete të tjera, sepse për këtë punë jam dërguar.”
44 E predikonte nëpër sinagoga të Judesë.

MEDITIM.

Zemra ime është e shqetësuar derisa të prehet në ty, Zot! Shtoje tek unë atë indiferencë të shenjtë për të kërkuar prehjen dhe thesarin tim vetëm tek ti.
Një indiferencë e shenjtë: ajo e përmbush vullnetin e Hyjit me dashuri pa kërkuar ndonjë shpërblim tjetër përveç atij të të qenit biri i dashur i Hyjit.



1. Jezusi shëroi të sëmurët.

Le të sodisim plotfuqishmërinë e Hyjit në personin e Jezusit dhe të mrekullohemi nga shenjat dhe mrekullitë që ai bëri. Sot a jam në gjendje të dëgjoj veprimet e heshtura të Zotit në jetën time të përditshme dhe të zakonshme? A jam mësuar atëherë të falënderoj Zotin tonë për jetën dhe shëndetin e mirë? Për Eukaristinë dhe sakramentet? Për familjen, punën dhe miqtë?
Sot, më shumë se kurrë, Hyji është duke punuar në Kishën e tij nëpërmjet priftërinjve të tij, lëvizjeve të tij apostolike, papës dhe familjeve të tij të shumta të krishtera. Për të zbuluar të gjitha këto mrekulli të hirit, është e nevojshme të heshtësh sepse Zoti vepron në heshtje. Sigurisht ne do të donim që ai të vazhdonte të kryente mrekulli të jashtëzakonshme si ato që na tregoi Shën Luka në Ungjill; megjithatë le të kujtojmë fjalët që ai i drejtoi Shën Thome: “Lum ata që besojnë pa pare”. Çfarë lloj besimi do të kishim ne nëse Jezusi do të na shëronte me sëmundjen apo dhimbjen më të vogël?


2. “Ti je Biri i Hyjit”


Le të ndalemi edhe te sjellja e djallit. Ai është i vetmi që e njeh gjithëfuqinë e Zotit. Ndërsa turmat kërkojnë Jezusin për shërime njerëzore, domethënë për përfitimet dhe dobinë që na ofron ky njeri, djalli zbulon identitetin e këtij njeriu duke e bërtitur atë. Imagjinoni skenën për një moment! “Ti je Biri i Hyjit!” Dhe Jezu Krishti i ndalon ata të flasin sepse Zoti ynë ka nevojë për heshtje për të vepruar. Ai nuk ka nevojë për publicitet apo rrjete sociale, sepse ai i realizon veprat e tij në intimitetin e një takimi personal mes një ti dhe një meje. Nuk ka nevojë për ndërmjetës të zhurmshëm. Bëhet fjalë për takimin me të në heshtjen e zemrës së tij.



3. “Jezusi shkoi në një vend të pabanuar”.

Më në fund arrijmë në klimën e veprimit të tij ungjillor, i cili me të vërtetë zë rrënjë në lutjen e tij larg zhurmës dhe shpërqendrimit. Jezusi kërkon heshtjen në shkretëtirë për të përmbushur frytshëm veprën dhe vullnetin e Atit të tij. Ai nuk kërkon vlerësimin dhe publicitetin që mund t'i ofrojnë demonët. Ai nuk i shëron të sëmurët për t'u njohur si mbret ose si një figurë e rëndësishme, sepse kur turmat shkojnë në kërkim të tij për të qëndruar me të, Jezusi u kujton atyre se duhet të shkojë edhe të predikojë Lajmin e Mirë në qytete të tjera.
O Zot Jezus, e gjithë jeta jonë le të mos kërkojë asgjë tjetër veçse të bëjmë vullnetin e Hyjit me dashuri, pa kërkuar asnjë kompensim tjetër përveç dashurisë së Atit.

[ninoenina]

1-9-2022/E ENJTË E JAVËS 22/VITI 2.


“...Lanë gjithçka e shkuan pas tij”.


“Zoti është pjesa e trashëgimit tim dhe gota,
në dorën tënde është fati im!
Shorti më ra në më të mirën tokë:
pjesa e trashëgimit tim më pëlqen shumë!
E bekoj Zotin që më dha kuptim,
edhe natën veshkat e mia më mësojnë.
Zotin e kam gjithmonë para sysh,
më rri në të djathtë, nuk kam sesi të rrëzohem!
Prandaj galdon zemra ime, gëzon shpirti im,
mbarë trupi im pushon në qetësi.
S’do të ma lësh shpirtin në Nëntokë,
as s’do të lejosh që Shenjti yt të kalbet në dhe.
Ti do të ma tregosh udhën e jetës,
gëzimin e plotë para fytyrës sate,
kënaqjen e amshueshme në të djathtën tënde” (Ps.16,5-11).


UNGJILLI: Lk. 5, 1-11.

1 Jezusi një ditë ishte në bregun e liqenit të Gjenezaretit e, ndërsa populli po shtyhej rreth tij për të dëgjuar fjalën e Hyjit,
2 pa dy lundra buzë bregut të liqenit: peshkatarët kishin dalë e po lanin rrjetat.
3 Hyri në njërën prej atyre lundrave ‑ në atë që ishte e Simonit ‑ dhe iu lut ta largonte pakëz prej tokës. U ul e, prej lundrës, mësonte turmën.
4 Kur pushoi së foluri, i tha Simonit: “Grahi në ujë të thellë e hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk.”
5 Simoni i tha: “Mësues, gjithë natën u përpoqëm e nuk zumë asgjë; por pasi po thua ti, do t’i hedh rrjetat.”
6 Si bënë kështu, zunë një sasi të madhe peshqish ‑ gati po u shqyheshin rrjetat.
7 Atëherë u dhanë shenjë shokëve në lundrën tjetër të vinin e t’u ndihmonin. Ata erdhën dhe i mbushën të dy lundrat aq sa gati u fundosën.
8 Kur pa Simon Pjetri, i ra ndër këmbë Jezusit dhe i tha:
“Largohu prej meje, Zotëri, se jam njeri mëkatar!”
9 Vërtet, për arsye të peshkut që zunë, mbeti shtang prej habisë ai dhe të gjithë të tjerët që ishin me të;
10 gjithashtu edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, bashkëgjuetarë të Simonit. Jezusi i tha Simonit:“Mos ki frikë! Tani e tutje do të zësh njerëz.”
11 Ata, si i sollën lundrat në breg, lanë gjithçka e shkuan pas tij.



MEDITIM.

1. Jezusi “Hyri në njërën prej atyre lundrave ‑ në atë që ishte e Simonit”.

Zoti hyri në jetën e Simonit duke hyrë në varkën e tij. Peshkimi ishte për Simonin jetesën e tij dhe një aktivitet që zinte një vend të madh në kohën e tij dhe në zemrën e tij njerëzore. Ishte vendi i lodhjes dhe i mundimit të tij. Ai kishte kaluar "tërë natën pa marrë asgjë". Zoti gjithashtu dëshiron të jetë pjesë e jetës sime. Ai dëshiron të ndajë gëzimet dhe hidhërimet e mia, betejat dhe sukseset e mia. Nëse Jezusi do të vinte të më takonte sot, ku do të dëshiroja ta takoja? Cili është vendi i lodhjeve dhe i mundimeve të mia? Çfarë kam më shumë në zemrën time tani?



2.“Grahi në ujë të thellë e hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk”.

Simoni kishte përjetuar edhe një herë kufizimet dhe dështimin e tij. Nata e peshkimit kishte qenë e kotë. Jezusi e fton atë të mos zhytet në dekurajim. Ai e fton atë të mos e përçmojë veten. Ai nuk dëshiron që ai të përqendrohet në dështimin dhe në metat e tij. Ai e fton Pjetri të shikojë përtej vetvetes dhe të hapë zemrën e tij për një të ardhme plot shpresë. Jezusi kishte një plan të mrekullueshëm për të ardhmen e tij.
Sa shpesh e gjejmë veten të mbërthyer në ngushtësinë e dështimeve dhe të metave tona pa parë të ardhmen që na pret me Krishtin.


3. “Mos ki frikë! Tani e tutje do të zësh njerëz”.

Me shikimin e kapjes së mrekullueshme, Pjetri zbulon krenarinë e tij të plagosur. "Largohu nga unë, Zot, sepse jam një njeri mëkatar”. Ai nuk arrin të shohë në këtë mrekulli dashurinë dhe bekimin e Zotit. Ai mendon vetëm për mungesën e meritave. Nëse Jezusi i kishte dhënë një shenjë me këtë mrekulli, ajo nuk ishte për ta poshtëruar apo për ta larguar, por për ta afruar me veten e tij. Ai donte t'i tregonte predikimin e tij dhe ta përgatiste për një mision, atë të të qenit apostull dhe peshkatar njerëzish. A jam verbuar edhe unë nga krenaria e plagosur? A po i shoh bekimet e Zotit në kohën time?
Eja, o Jezus, në jetën time, dhe pushto në mua frikën dhe krenarinë time të plagosur, në mënyrë që të mund të sodit të gjitha bekimet që ti më jep çdo ditë.

[ninoenina]

2-9-2022/E PREMTE E JAVËS 22/ VITI 2

“A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë derisa dhëndri është me ta?”.


UNGJILLI: Lk 5, 33-39.

33 Atëherë ata i thanë:“Nxënësit e Gjonit agjërojnë shpesh dhe luten, po ashtu edhe ata të farisenjve ‑ përkundrazi, të tutë hanë e pinë”.
34 Jezusi u përgjigj: “A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë derisa dhëndri është me ta? 35 Tani vijnë ditët kur do t’ua rrëmbejnë dhëndrin, atëherë, në ato ditë do të agjërojnë.”
36 U tregoi edhe krahasimin: “Askush nuk e pret një copë prej petkut të ri për t’ia vënë petkut të vjetër, përndryshe shqyen petkun e ri, kurse copa prej petkut të ri nuk përkon me petkun e vjetër.
37 Askush nuk e shtie verën e re në rrëshiqa të vjetër, sepse vera e re i pëlcet rrëshiqat kështu që edhe vera derdhet edhe rrëshiqat prishen:
38 por vera e re duhet të hidhet në rrëshiqa të rinj.
39 Askush, duke pirë verë të vjetër, s’i lakmon verës së re, sepse thotë: “E vjetra është më e mirë!”


MEDITIMI.


Zot, ti je dhëndri i shpirtrave tanë dhe çdo moment i kaluar me ty duhet të jetë një festë, një takim plot gëzim dhe dashuri. Rinovo dashurinë time që ajo të jetë gjithmonë e re.

1. Një discutim mbi agjërimin.

Ky Ungjill fillon me një diskutim të vogël mbi çështjen e agjërimit. Jezusi, duke mos e përjashtuar atë, mbron dishepujt e tij të cilët, me sa duket, nuk e praktikojnë ende atë. Agjërimi është rekomanduar gjithmonë nga Kisha dhe shumë shenjtërit e kanë bërë atë një armë për t'iu afruar Zotit. Sot kjo praktikë e privimit vullnetar nga një e mirë, në frymën e pendimit, ka humbur një pjesë të shijes së saj. Megjithatë, ne mund të gjenim shumë lehtë mënyra të reja për të agjëruar. Telefonat tanë, kompjuterët dhe ekranet e tjerë mund të na bëjnë të humbasim gjërat thelbësore nga shpërqendrimet e shumta që ofrojnë. Agjërimi nga këto gjëra, për shembull, mund të jetë shumë i dobishëm për shpirtin.


2. Të mos ngatërrohet qëllimi më mjetin.

Por atëherë, përse Jezusi nuk u kërkon apostujve të tij të agjërojnë pa pushim, siç u kërkon ai të luten pa pushim, për shembull? Thjesht sepse edhe një herë Zoti është shumë i kujdesshëm që të mos ngatërrojë qëllimin dhe mjetin. Jezusi na kërkon mbi të gjitha kthimin e zemrës dhe jo disa praktika të jashtme të zbatuara pak a shumë mirë. Agjërimi është mjet, jo qëllim në vetvete. Dikush mund të praktikojë agjërimin dhe të jetë shumë larg Krishtit, kjo quhet dietë. Por nëse gatishmëria ime për të ofruar këtë sakrificë lind nga dashuria ime e thellë për bashkëshortin e shpirtit tim, atëherë ky agjërim mund të më ndihmojë të forcoj besimin tim dhe marrëdhënien time me Krishtin.



3. Nga Shpirti i ri që na dhuron Jezusi, mund të lindin dëshirat tona

për sakrifica dhe ofertat.

Agjërimi nuk është një formulë magjike, si ajo copa e re që nuk mund të qepet përsëri në një pëlhurë të vjetër për ta bërë atë të re. Një zemër e ftohtë dhe larg Zotit do të jetë në gjendje të praktikojë të gjitha agjërimet e mundshme dhe të imagjinueshme, do ta shndërrojë jetën e saj në një vetë-drejtësi që kërkon mbi të gjitha të përmbushë normat. Por ky nuk është thirrja e të krishterëve. Të besosh se dikush mund të arrijë shenjtërinë nëpërmjet përmbushjes së standardeve të jashtme është "ngatërresë shpirtërore" e ngjashme me "shqyerjen e një cope nga një rrobë e re dhe qepjen e saj në një të vjetër". Krishti na jep një zemër të re dhe një frymë të re. Nga kjo Zemër dhe nga ky Shpirt duhet të lindin dëshirat tona për sakrifica dhe oferta plot dashuri për Zotin.
Zot, ti dëshiron të ma rinovosh zemrën me një verë të re, me një lesh të re dhe duhet të laj veten time dhe rrobën time në gjakun e Qengjit. Më ndihmo të rinovoj të gjitha veprimet e mia. Agjërimi im dhe veprat e mia të bamirësisë qofshin të frymëzuara nga një dashuri e thellë për ty dhe për misionin.

[ninoenina]

3-9-2022. E SHTUNË E JAVËS 22. VITI 2.

“Nxënësit e Jezusit këputnin kallinj”.

Shën Geg i Madh, Papë dhe mësues i Kishës.

UNGJILLI: Lk. 6, 1-5.

1 Një të shtunë, kur Jezusi po kalonte nëpër të mbjella, nxënësit e tij këputnin kallinj, i shkokëlonin në dorë dhe i hanin. 2 Atëherë disa farisenj thanë:
“Pse bëni çka s’është e lejueshme të bëhet të shtunën?”
3 Jezusi iu përgjigj: “A nuk keni lexuar çfarë bëri Davidi kur u urit ai dhe përcjellësit e tij? 4 [Si] hyri në Shtëpinë e Hyjit, i mori bukët e kushtimit, hëngri vetë dhe u dha të hanë edhe atyre që ishin me të, bukët, që s’kishte leje t’i hajë askush tjetër përveç priftërinjve?” 5 Dhe u tha: “Biri i njeriut është zotëria i të shtunës”.

MEDITIM.
O Hyji, më ndihmo, duke bërë që mësimet e Shpirtit Shenjt që na zbulon mendimet, dëshirat dhe veprat e Jezusit, Fjalës së mishëruar, dhe të Nënës së tij të banojnë gjithmonë në mua.


1. “Pse bëni çka s’është e lejueshme të bëhet të shtunën?”

Ugjilli na vë në praninë e Zotit tonë Jezu Krisht, që u kujtuar apostujve të tij vullnetin e Perëndisë, të transmetuar brez pas brezi nga shërbëtorët e Krijuesit nëpërmjet Librave të Shenjtë. Apostujt, të mbledhur rreth Zotit ishin akuzuar se kishin shkelur Ligjin e Zotit, sepse “këputnin kallinj, i shkokëlonin në dorë dhe i hanin”, gjë që ishte e ndaluar nga Ligji hyjnor.



2 “ (…) të shtunën”.
Nga brezi në brez, u transmetua se e shtuna ishte një ditë pushimi, paqeje, dashamirësie, duke festuar pushimin e Perëndisë në ditën e shtatë të krijimit dhe duke përkujtuar çlirimin e Izraelit në kohën e Eksodit: "Mbaje ditën e shtunë dhe shenjtëroje ashtu siç të ka urdhëruar Zoti, Hyji yt. Puno gjashtë ditë dhe kryeji të gjitha punët e tua. Por e shtata ditë është e shtuna e Zotit, Hyjit tënd…edhe ti ke qenë skllav në Egjipt dhe se prej andej të ka nxjerrë me dorë të fuqishme e me krah të tendur Zoti, Hyji yt: dhe kjo është arsyeja që të urdhëroi ta mbash ditën e shtunë (Dt 5, 12-15).
Këtu, Jezusi dëshiron të kujtojë kuptimin e thellë të “Shabatit”: pas krijimit, për të qenë në gjendje ta kujtojë atë dhe të mbajë ditën e shtatë për të festuar Krijuesin, koha e punës ditore u përcaktua për gjashtë ditët e para (krh.Zan 2, 2).



3.“Biri i njeriut është zotëria i të shtunës”.

“Duke u larguar nga Krijuesi, njeriu gradualisht e harron natyrën e gjërave dhe e humb kuptimin e realiteteve në mes të të cilave jeton. Sot, si në kohën e Jezusit, institucionet tona, ligjet tona, mënyrat tona të të vepruarit dhe të menduarit duhet të rizbulojnë kuptimin që Zoti, Krijuesi, nguliti në të gjithë universin: Jezusi, Biri i mishëruar, na zbulon këtë kuptim dhe, duke shkruar tekstin e enciklikës “Laudato si'”
, Papa Françesku shpjegon: "Për të kuptuarit e krishterë të realitetit, fati i gjithë krijimit kalon përmes misterit të Krishtit, i cili është i pranishëm që nga fillimi i të gjitha gjërave (...) Që nga fillimi i botë, por në një mënyrë të veçantë që nga Mishërimi, misteri i Krishtit vepron fshehurazi në të gjithë realitetin natyror, pa cenuar autonominë e tij. (Laudato si’, 99). Prandaj Zoti është i pranishëm në gjithçka që ekziston dhe, veçanërisht, në secilin prej njerëzve që ai krijoi sipas shëmbëlltyrës së tij dhe që i shpengoi me kryqin e tij.
Krenaria e njeriut e lejon atë ta besojë veten si Mjeshtër Suprem i gjithë këtij krijimi që ai e zbulon pak nga pak. Zot, mos më lër të harroj se një ditë do të takohemi ballë për ballë. Mos më lër të dyshoj në mirësinë tënde dhe dashurinë tënde të përjetshme për të gjithë.