Komenti i ungjillit

[ninoenina]

7-9-2021/E MARTË JAVA 23/ UNGJILLI: Lk 6, 12–19.


LUTJA: Ps. 144.


Bekuar qoftë ZOTI, shkëmbi im,
që m'i mëson duart për luftë
e gishtërinjtë për betejë,
2 mirësia ime dhe fortesa ime,
streha ime dhe çlirimtari im,
mburoja ku gjej strehë,
ai që ma vë popullin nën sundim.
3 O ZOT, ç'është njeriu që të kujdesesh për të,
apo biri i njeriut, që të mendosh për të?
4 Njeriu është si fryma,
ditët e tij si hija që kalon.



LEXIMI I UNGJILIT: Lk 6, 12–19.

12 Ndër ato ditë Jezusi shkoi në një mal për t’u lutur. Natën e kaloi duke iu lutur Hyjit.
13 Kur zbardhi drita, i thirri nxënësit e vet e prej tyre zgjodhi dymbëdhjetë, të cilët edhe i quajti apostuj:
14 Simonin, të cilin e quajti edhe Pjetër, Andreun, vëllanë e tij, Jakobin e Gjonin, Filipin e Bartolomeun,
15 Mateun, e Tomën, Jakobin e Alfeut, Simonin që quhej Zelltar,
16 Judën e Jakobit edhe Judën Iskariot, i cili u bë tradhtar.
17 Pastaj zbriti bashkë me ta e zuri vend në rrafshinë. Ishte aty një shumicë e madhe nxënësish të tij dhe një turmë e madhe e popullit prej mbarë Judesë, prej Jerusalemit dhe prej bregut të detit të Tirit e të Sidonit, 18 që kishin ardhur për ta dëgjuar e për t’u shëruar prej sëmundjeve të veta. Shëroheshin edhe ata që i mundonin shpirtrat e ndytë.
19 Të gjithë këta njerëz kërkonin ta preknin, sepse prej tij dilte një fuqi që shëronte gjithkënd.


MEDITIMI.

Jezusi ngjitet në mal për të gjetur në takimin me Atin, qartësinë e nevojshme për të zgjedhur dymbëdhjetë apostujt. Numri dymbëdhjetë kujton atë të patriarkëve të Besëlidhjes së Vjetër. Kështu përvijohet lindja e Popullit të ri të Zotit.
Lutja është në origjinën e çdo zgjedhjeje dhe veprimi apostolik të Jezusit dhe të Kishës. Dita e Kishës del nga nata e Jezusit e kaluar në bashkësi me Atin në një mal. Kjo absolutisht nuk do të thotë që zgjedhjet që bëjnë Ati dhe Biri, duke i quajtur të dymbëdhjetët dhe të tjerët pas tyre gjatë shekujve, do të jenë më të mirat sipas logjikës sonë njerëzore. Struktura mbështetëse e Kishës po çalon që në fillim, gjithmonë e hapur për tradhti dhe refuzim të Zotit. Pjetri dhe Juda janë figurat emblematike për këtë. Dhe kjo nuk është një gjë e paparashikuar e pakëndshme, por është një realitet që është pjesë e planit të shpëtimit.
Arsyeja që i tërheq njerëzit tek Jezusi, është nevoja për të dëgjuar fjalën e Perëndisë dhe për t'u shëruar. Në të vërtetë, ekziston një lidhje e ngushtë midis dëgjimit të fjalës së Perëndisë dhe shërimit, si midis mosbindjes ndaj fjalës së Perëndisë dhe vdekjes (krh. Ligji i Përtërirë 11: 26–32). "Për këtë arsye, sikurse me anë të një njeriu mëkati hyri në botë e, me anë të mëkatit, vdekja, dhe kështu vdekja kaloi në të gjithë njerëzit, sepse të gjithë njerëzit mëkatuan..." (Rom 5:12) sepse njeriu e dëgjoi gjarprin. Njeriu bëhet ajo që dëgjon. Ashtu si njerëzit e asaj kohe, edhe ne mund ta prekim dhe përjetojmë fuqinë e Jezusit nëse dëgjojmë fjalën e tij. Fjala e Perëndisë në fakt: "Për të vërtetë, mua nuk më vjen turp prej Ungjillit, sepse Ungjilli është fuqia e Hyjit për shëlbimin e atij që beson: më së pari për judeun e pastaj për grekun" (Rom 1:16).



VAZHDO MEDITIMIN.


O ZOT HYJI, ATI YNË,

ndihmoji burrat dhe gratë

të cilët do të donin të luteshin,

por nuk dinë si ta bëjnë këtë.

Pranoje dëshirën e tyre për t'u lutur,

si me të vërtetë është: nje lutje.

Dëgjo heshtjen e tyre

dhe takoji ata atje në shkretëtirën e tyre.

(Nënë Tereza e Kalkutës).

[ninoenina]

8-9-2021/E MERKURE JAVA 23/UNGJILLI: Mt. 1, 1–16.18–23.

LINDJA E MARISË.

LUTJA

Maria, virgjëresha e heshtjes,
mos lejo që përballë sfidave të kësaj kohe,
ekzistenca jonë të jetë mbytur
nga dorëheqja ose pafuqia.
Na ndihmo të ruajmë qëndrimin e të dëgjuarit,
“barkun” në të cilin fjala bëhet frytdhënëse
dhe na bën të kuptojmë
se asgjë nuk është e pamundur për Hyjin. Amen.

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 1, 1–16.18–23.

MEDITIMI.


Po -ja që i tha Virgjëresha Mari Atit qiellor nuk është pa vuajtje. Shpirti i saj rënkon, zemra e saj loton. Jozefi mendon se do ta hedhë poshtë në fshehtësi. Çdo po që i thuhet Perëndisë, vetëm te Zoti gjen shpëtimin e tij, sepse e vërteta e tij vjen vetëm nga Zoti. Zoti kurrë nuk fillon një punë pa e përfunduar atë. Maria tani është Nëna e Zotit, Zoti e merr nën krahët e tij. E bën atë të ndiejë dhimbjen që vjen nga marrëzia e zemrës njerëzore, edhe nëse është e drejtë. Pastaj ai i jep asaj gëzim në mënyrë që ajo të mund të vazhdojë t'i thotë një po të përjetshme Zotit të saj. Kur thuhet po një herë, atëherë ky po duhet të thuhet çdo ditë, çdo orë, çdo moment të ditës. Është jeta që duhet të bëhet një po e plotë për Zotin, Hyjin tonë.
Mbretëria e Perëndisë lind nga dëgjimi i çdo Fjale që del sot nga goja e Perëndisë. Virgjëresha Mari dëgjon, i bindet, prej saj Biri i përjetshëm i Atit vjen në botë si një njeri i vërtetë. Edhe Jozefi dëgjon, i bindet për dhuratën e jetës së tij Zotit. Biri i Perëndisë bëhet Biri i Davidit, Mesia, Shpëtimtari, Shëlbuesi i botës. Nëse Jozefi nuk do të ishte bindur, ai do të kishte mbetur i drejtë, por një drejtësi e pajetë për botën. Në bindje drejtësia e tij bëhet shpëtim për çdo njeri. Maria dhe Jozefi janë mënyra e së mirës universale për besimin e tyre, dëgjimin e tyre, dërgimin e tyre te Zoti për të gjitha ditët e jetës së tyre. Virgjëria e Jozefit është krejtësisht e ngjashme me virgjërinë e Nënës së Jezusit. Ajo konsiston në dhuratën e trupit, e shpirtit, e zemrës, e mendimeve, e dëshirave. Maria dhe Jozefi jetojnë vetëm për të përmbushur dëshirat e Perëndisë. Mendimet e tjera nuk mund të banojnë në zemrat e tyre. Jeta e tyre është një dhuratë. Për këtë dhuratë Jezusi është Biri i Perëndisë, Biri i Davidit, Ndërmjetësi i vetëm i shpëtimit, i shpengimit, i hirit, i jetës, i bekimit midis Zotit dhe njerëzimit.



VAZHDO MEDITIMIN.

Maria, gruaja e të dëgjuarit,
na i hap veshët;
na trego se si ta dëgjojmë fjalën e Birit tënd Jezusit
mes mijëra fjalëve të kësaj bote;
na trego se si të dëgjojmë çdo person që takojmë,
veçanërisht atë që është i varfër,
nevojtar, në vështirësi.
Maria, gruaja e veprimit,
i bëjmë duart dhe këmbët tona të lëvizin "shpejt" drejt të tjerëve,
për të sjellë bamirësinë dhe dashurinë e Birit tënd Jezusit,
për të sjellë, si ju, dritën e Ungjillit në botë. Amen.
(Papa Françesku)

[ninoenina]

9-9-2021/E ENJTE JAVA 23/UNGJILLI: Lk. 6, 27–38.

LUTJA: Ps 150.

1 Aleluja, lëvdoni Perëndinë në shenjtoren e tij,
lëvdojeni në kupën qiellore të pushtetit të tij.
2 Lëvdojeni për mrekullitë e tij,
lëvdojeni sipas madhështisë e tij.
3 Lëvdojeni me tingullin e burive,
lëvdojeni me tingullin e harpës dhe me qeste.
4 Lëvdojeni me dajre dhe me valle, l
ëvdojeni me vegla me tela dhe me frymë.
5 Lëvdojeni me cembale tingëlluese,
lëvdojeni me cembale kumbuese.
6 Çdo gjë që merr frymë le të lëvdojë Zotin. Aleluja



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6, 27–38.

27 “Por po ju them juve që më dëgjoni:
‘Duajini armiqtë tuaj,
bëjuni mirë atyre që ju urrejnë,
28 bekojini ata që ju mallkojnë, lutuni për ata që dijekeqas ju mundojnë’.
29 Atij që të bie njërës faqe, ktheja edhe tjetrën! Atij që ta rrëmben pallton, mos ia ndal as këmishën!
30 Secilit që lyp prej teje, jepi, e atij që merr gjënë tënde, mos i kërko ta kthejë!
31 Si dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, ashtu bëjuni edhe ju atyre!
32 Nëse i doni vetëm ata që ju duan, çfarë merite të veçantë pritni? Sepse edhe mëkatarët i duan dashamirët e vet.
33 Edhe nëse, [pra] u bëni mirë vetëm atyre që ju bëjnë mirë, çfarë merite të veçantë pritni? Aq bëjnë edhe mëkatarët.
34 E në qoftë se u huazoni vetëm atyre, prej të cilëve shpresoni se do t’ju kthejnë, ç’shpërblim do të keni? Edhe mëkatarët u huajojnë mëkatarëve, por që t’u kthehet aq sa dhanë. 35 Por ju duajini armiqtë tuaj, bëni mirë e huazoni pa pritur se do t’ju kthejnë gjë. Kështu do të jetë i madh shpërblimi juaj dhe do të jeni bijtë e të Tejetlartit Zot, sepse ai ua do të mirën edhe mosmirënjohësve e të këqijve.
36 Bëhuni edhe ju të mëshirshëm sikurse (edhe) Ati juaj është i mëshirshëm.”
37 “Mos gjykoni dhe nuk do të gjykoheni! Mos dënoni e nuk do të dënoheni! Falni e do të gjeni falje!
38 Jepni e do t’ju jepet: masë e mirë, e dendur, e tundur, me grumbull do t’ju jepet nën sqetullën tuaj: sepse me atë masë që të matni, do t’ju matet edhe juve në kthim”.



MEDITIMI:

Dashuria nuk është vetëm një qëndrim i brendshëm i mëshirës. Si çdo dashuri, ajo shprehet më shumë me vepra sesa me fjalë. Si besimi pa vepra është i vdekur, ashtu edhe dashuria për armikun nuk ekziston nëse nuk bëjmë për të diçka të mirë me kreativitet dhe imagjinatë. Por duhet të jetë mirë për të, jo për ne. Duhet të jetë një lartësim i armikut në dashuri, jo poshtërim i vëllait në përbuzje dhe urrejtje. Falja është përulësi dhe dashuri, jo një qëndrim superioriteti dhe hakmarrjeje. E mira jonë më e lartë na vjen pikërisht nga dashuria e armiqve tanë, sepse na jep mundësinë të duam ashtu siç do Perëndia, pa shpërblim, falas: "Si dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, ashtu bëjuni edhe ju atyre! " (v. 31): është rregulli i artë që përmbledh gjithçka që është thënë deri më tani.
Rabini Hillel e kishte mësuar atë negativisht: “Ajo që nuk të pëlqen, mos ia bëj askujt. Ky është i gjithë ligji: pjesa tjetër është komentim”. Por për të mbajtur këtë urdhërim negativ mjafton të mos bëhet asgjë. Në vend të kësaj, Jezusi na urdhëron të bëjmë gjithçka të mirë është e mundur me krijimtarinë e si shenjë dashurie: kjo gjë është një angazhim të përditshëm dhe shumë të fortë! Natyrisht, për të jetuar këto fjalë hiri, ne kemi nevojë për dhuratën e Shpirtit, i cili na jep një zemër të re. Të duash si Zoti duhet të duash në një mënyrë të veçantë: të japësh gjithçka, pa pritur asgjë. Çmimi i jetës është pa pagesë. Ajo që bëri Zoti në krijimin dhe shpengimin është dashuri dhe pa pagesë: ai nuk investoi, nuk spekuloi mbi ne. Ai dha gjithçka, duke humbur jetën. Dhe ai na la një urdhërim: "Falas morët, falas edhe jepni! " (Mateu 10: 8).



VAZHDO MEDITIMIN.

Falja është kulmi i lutjes së krishterë;
dhurata e lutjes mund të merret
vetëm nga një zemër në harmoni me dhembshurinë hyjnore.
Falja gjithashtu dëshmon se në botën tonë,
dashuria është më e fortë se mëkati.
(Katekizmi i Kishës Katolike).

[ninoenina]

10-9-2021/E PREMTE JAVA 23/UNGJILLI: Lk. 6, 39–42.


LUTJA: Ps 16.

1 Më ruaj, o Hyj, sepse të kam rënë ndore!
2 I thashë Zotit: “Ti je Zoti im,
tjetër të mirë nuk kam veç teje”!
5 Zoti është pjesa e trashëgimit tim dhe gota,
në dorën tënde është fati im!
7 E bekoj Zotin që më dha kuptim,
edhe natën veshkat e mia më mësojnë.
8 Zotin e kam gjithmonë para sysh,
më rri në të djathtë, nuk kam sesi të rrëzohem!
as s’do të lejosh që Shenjti yt të kalbet në dhe.
11 Ti do të ma tregosh udhën e jetës,
gëzimin e plotë para fytyrës sate,
kënaqjen e amshueshme në të djathtën tënde.

LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6, 39–42.

39 U tha edhe shëmbëlltyrën: “A mund t’i prijë i verbëri të verbërit? A thua s’do të bien të dy në gropë?
40 Nuk është nxënësi më i aftë se mësuesi; por, çdo nxënës plotësisht i aftësuar, do të jetë si mësuesi i vet.
41 Po pse e shikon lëmishten në sy të vëllait tënd e nuk e sheh traun në syrin tënd?
42 Si mund t’i thuash vëllait tënd: ‘Vëlla, ndal ta heq lëmishtën, që ke në sy, ti që nuk e sheh traun në sy tënd?
Shtiracak, nxirre më parë traun nga syri yt dhe atëherë do të shohësh qartë ta nxjerrësh lëmishten nga syri i vëllait tënd”.


MEDITIMI.

Ne jemi të verbër. Ne sillemi pa e kuptuar se nuk shohim dhe gjykojmë botën dhe të tjerët në bazë të asaj pak që syri ynë mund të arrijë. Ndonjëherë ne gjithashtu ndihemi imunë ndaj mundësisë për të bërë gabime në lidhje me atë që besojmë se është e vërtetë dhe për të cilën jemi absolutisht të sigurt.
Jezusi thekson se një i verbër nuk mund të udhëheqë një të verbër tjetër dhe na thërret përsëri në përulësinë themelore.
Një përulësi që na ndihmon t’i vëmë në diskutim vazhdimisht siguritë tona, me sytë dhe zemrat tona gjithmonë të hapura për realitetin.
Është e vështirë të vihet në dyshim siguria e dikujt. Shpesh ne nuk jemi të gatshëm ta bëjmë këtë, sepse kjo do të na detyrojë të pranojmë se nuk jemi si ai modeli ideal i vetvetes që kemi ndërtuar për veten tonë. Herë të tjera thjesht kemi frikë; por a nuk është braktisja radikale e çdo sigurie që Jezusi kërkon nga ne? Përkundrazi, na fton në atë qëndrim themelor dhe të përulur që na bën të shikojmë pa paragjykime, me sytë tanë gjithnjë plotësisht të hapur, ndaj të tjerëve, ndaj botës dhe vetes sonë. Kjo hapje është besim! Pastaj ngadalë fillojmë të lidhim pikat, gradualisht braktisim idetë e paramenduara për të gjetur një të vërtetë më të madhe për veten dhe të tjerët. Ne zbulojmë gradualisht modelin që jemi thirrur të zbatojmë.



VAZHDO MEDITIMIN.

Na jep, o Zot Jezus,
të jemi si ti të lirë nga paragjykimet dhe frika,
të lirë në dashuri, të përkushtuar ndaj së vërtetës
dhe drejtësisë së Mbretërisë,
në mënyrë që të mos kërkomjë asgjë tjetër
veç besnikërisë ndaj Atit,
gati për të paguar çmimin e lirisë personalisht.
(Imzot Bruno Forte).

[ninoenina]

11-9-2021/E SHTUNE JAVA 23/UNGJILLI: Lk 6, 43–49.


LUTJA: Ps 113.

1 ALELUJA! Lavdërojeni, shërbëtorët e Zotit,
lavdërojeni, Emrin e Zotit!
2 Qoftë bekuar Emri i Zotit
që tani e deri në amshim,
3 Që kur lind dielli e derisa perëndon
qoftë bekuar Emri i Zotit!
4 I madhërueshëm është Zoti mbi të gjithë popujt,
lavdia e tij i tejkalon qiejt.
5 Kush është si Zoti, Hyji ynë,
që fronin e ka në Lartësi,
6 e nga lart vrojton qiellin e tokën?
7 Nga pluhuri e ngre skamnorin,
nga llomi e lartëson të vobektin
8 për ta vënë të rrijë me princa,
me princat e popullit të vet.
9 Ai bën të banojë beronja në shtëpi të vet
nënë fëmijësh të gëzueshme.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk 6, 43–49.

43 Nuk ka pemë të mirë që jep fryt të keq, as pemë të keqe që jep fryt të mirë.
44 Çdo pemë njihet prej frytit të saj. Nuk mblidhen fiq nga murrizi as nuk vilet rrush nga ferra.
45 Njeriu i mirë nxjerr të mirën nga visari i mirë i zemrës së vet, njeriu i keq nxjerr të keqen nga visari i keq: sepse goja i qet çka i ka zemra.”
46 “Pse më thirrni: ‘Zotëri, Zotëri!’, e nuk bëni si ju urdhëroj?
47 Do t’ju tregoj se kujt i përngjan çdonjëri që vjen tek unë, që e dëgjon fjalën time e që e vë në veprim:
48 ai i përngjan njeriut, i cili, kur ndërtoi shtëpinë e vet, mihu dheun thellë dhe themelin e vuri mbi shkëmb. Ra vërshimi, lumi u vërsul mbi atë shtëpi, por nuk mundi ta tundë, sepse ishte e ndërtuar mirë. 49 Kurse ai që e dëgjon, por nuk e vë në veprim fjalën time, i përngjan njeriut, që e ndërtoi shtëpinë përmbi dhe ‑ pa themel: u vërsul lumi e menjëherë e rrëzoi: ajo shtëpi u bë gërmadhë e madhe.”


MEDITIMI.

Shpesh ndodh të hyjmë në një shtëpi ose në një zyrë dhe të gjejmë lule të bukura! Pas pak, të zhgënjyer, kuptojmë se ato janë prej plastikës! ... Çfarë zhgënjimi!
Pra, le të imagjinojmë skenën: Jezusi është duke shikuar miqtë e tij nga lart…Atyre u dha gjithë dashurinë e tij ... dhe çfarë merr si falënderim? Asgjë! Janë njerëz që këmbëngulin të mbeten prej plastikës!
Të bukur për tu parë, por në fund ata nuk japin fryte.
Me fjalë ne jemi fenomene, por nëse marrim parasysh faktet, jemi shumë pak ...
Në fakt, besimi i vërtetë shfaqet në të gjitha aspekte të jetës së përditshme. Nëse vendosim të jemi vërtet të lidhur me kryqin, frutat do të jenë domosdoshmërisht të mira.
Pali është shumë i qartë: "Fryti i Shpirtit…është dashuria, gëzimi, paqja, durimi, dashamirësia, mirësia, besnikëria, zemërbutësia, vetëkontrolli" (Gal 5:22); kështu që ne nuk kemi justifikime. Kush beson te Zoti do të japë gjithmonë këto fruta të mira ... dhe herët a vonë ai do të bëhet shkëmb edhe për të tjerët.
Dhe nëse njerëzit na shohin si pemë të thara, le të mos sqetësohemi! Në fakt, sa herë kemi parë një pemë të vogël dhe të shtrembër, me shumë fruta pranë një peme të madhe, por që ka vetëm gjethe? Shumë herë, dhe ne gjithashtu jemi të befasuar ... kjo është ironia e Zotit!
Por ka edhe pemë të bukura me shumë gjethe, që kanë fruta gjigante, por brenda tyre kanë vetëm krimba. Ashtu si ata njerëz që bëjnë, bëjnë ... dhe nuk pushojnë kurrë t’ju vënë në dukje, por veprat e tyre në dukje të mira janë të këputura nga krimbi i krenarisë.
Ne marrim nga fjalët e Jezusit vetëm atë që na pëlqen dhe atë që na shqetëson e lëmë mënjanë, sikur të ishte një tepricë. Përkundrazi, fjalët që na bezdisin duhet të na bëjnë të mendojmë. Dhe nëse fjalët e Zotit nuk hyjnë në zemrat tona dhe nuk na tregojnë asgjë, kjo do të thotë që ne jemi duke humbur kohë. Me pak fjalë, ne jemi prej plastikës!



VAZHDO MEDTIMIN.

Kush i dëgjon fjalët e mia
dhe i vë në praktikë,
hallelujah, hallelujah, hallelujah,
mbetet po aq i fortë sa shtëpia
e ndërtuar në majë të shkëmbit.
(këngë liturgjike).

[ninoenina]

13-9-2021/E HËNË JAVA 24/UNGJILLI: Lk 7, 1-10.

Shën Gjon Gojarti.


LUTJA: Ps 28.

Të thërras në ndihmë, o Zot,
Hyji im, mos rri shurdh ndaj meje,
sepse po ndenje shurdh ndaj meje
do të bëhem si ata që zbresin në varr.

2 Dëgjoje zërin e lutjes sime
kur me afsh të thërras në ndihmë,
kur i ngre duart e mia
në drejtim të Tempullit tënd të shenjtë.

3 Mos më merr me mëkatarë
e me ata që bëjnë të keqen:
flasin për paqe me të afërmit e vet,
kurse në zemër përbluajnë të keqen.

4 Shpaguaji sipas veprave të tyre,
sipas paudhësisë së veprimeve të tyre.
Shpaguaji sipas veprave të duarve të tyre,
jepu shpagimin si e meritojnë.

LEXIMI I UNGJILLI: Lk 7, 1-10


1 Pasi i kreu të gjitha këto fjalë të drejtuara popullit, hyri në Kafarnaum.
2 Një centurion e kishte shërbëtorin të sëmurë në fill të vdekjes. Shërbëtorin e kishte fort për zemër.
3 Centurioni, kur dëgjoi për Jezusin, dërgoi disa kryepleq judenj që ta lusin të vijë e t’ia shërojë shërbëtorin.
4 Ata, kur arritën te Jezusi, zunë t’i luten e t’i përluten:
“Meriton t’ia kryesh këtë nder 5 sepse e do popullin tonë. Ai na e ndërtoi edhe sinagogën.”
6 Jezusi shkoi me ta. E kur ishte jo fort larg shtëpisë, centurioni dërgoi miqtë e vet për t’i thënë: “Zotëri, mos u mundo më tepër se nuk jam i denjë të hysh nën pullazin tim 7 ‑ prandaj edhe nuk e çmova veten të denjë të të dal përpara, por vetëm jep urdhër me një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet.
8 Sepse edhe unë, ndonëse jam vetëm njeri që varem prej tjetërkujt, prapë kam nën urdhër ushtarë dhe i them njërit: ‘Shko!’ ‑ dhe ai shkon, një tjetri: ‘Eja!’ ‑ dhe ai vjen; shërbëtorit tim: ‘Bëje këtë!’ ‑ dhe ai e bën.”
9 Jezusi, kur i dëgjoi këto fjalë, u mrekullua, u kthye kah populli që po e ndiqte dhe i tha: “Po ju them: as në Izrael nuk e gjeta një fe kaq të madhe.”
10 Kur të dërguarit u kthyen në shtëpi, e gjetën shërbëtorin shëndoshë e mirë.



MEDITIMI.

Luka raporton historinë e shërimit të shërbëtorit të centurionit pas lumturitët dhe urdhërimin e dashurisë. Nuk mjafton të njohësh Shkrimet, të respektosh ligjin dhe të thërrasësh: "Zot, Hyji im"; duhet t'i praktikosh veprat me dashuri dhe thjeshtësi të mendjes dhe zemrës. Nga këtu vjen besimi.
Centurioni romak është një "i vogël i Mbretërisë": shikimi i tij mbi shërbëtorin dhe Jezusin ndriçohet nga dashuria dhe përulësia. Edhe hebrenjtë, të cilët ndërmjetësojnë për të dhe Jezusi, flasin për të si një njeri të mirë: "Meriton t’ia kryesh këtë nder sepse e do popullin tonë. Ai na e ndërtoi edhe sinagogën”. Ai është i denjë sepse do me vepra!
Ky lavdërim përputhet me përulësinë dhe besimin e centurionit, i cili ndërsa iu lut Zotit Jezus përmes miqve të tij hebrenj, për shërbëtorin e tij, vë në dukje një nga profesionet më të bukura të besimit: “Zotëri, mos u mundo më tepër, se nuk jam i denjë të hysh nën pullazin tim...dhe nuk e çmova veten të denjë të të dal përpara, por vetëm jep urdhër me një fjalë dhe shërbëtori im do të shërohet”. Fuqia e fjalës së Jezusit funksionon edhe në mungesë të tij! Centurioni e di se, kur dikush ka dashuri në zemrën e tij, veprat që rezultojnë janë plot dashuri. Këtu është besimi i tij i zellshëm.
Dhe Jezusi është i mahnitur: "Po ju them: as në Izrael nuk e gjeta një fe kaq të madhe”. Besimi mbin dhe lulëzon në një tokë të banuar nga dashuria.



VAZHDO MEDITIMIN.

Jezusi është Fjala që duhet shpallur.
Jezusi është e Vërteta, e cila duhet thënë.
Jezusi është Rruga, e cila duhet ecur.
Jezusi është Drita, e cila duhet të shkëlqejë.
Jezusi është Jeta që duhet të jetohet.
Jezusi është i Dashuri i zemrës tone.
(Nënë Tereza e Kalkutës).

[ninoenina]

14-9-2021/E MARTE JAVA 24/UNGJILLI: Gj 3, 13–17

Naltimi i Kryqit.

LUTJA:Ps 78.

Dëgjoje me kujdes, populli im, mësimin tim,
vëru vesh fjalëve të gojës sime.
2 Po e hap gojën time për të mësuar me shëmbëlltyra,
do t’ju tregoj fshehtësi të kohëve të shkuara.
3 Ato që dëgjuam e mësuam,
çka na treguan etërit tanë,
4 nuk do t’i fshehim para fëmijëve të tyre,
do t’i kalojmë gojë më gojë në breznitë e ardhshme
lavditë e Zotit e mrekullitë e tija,
veprat e bindshme që ai bëri.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj 3, 13–17.

13 Askush nuk u ngjit në qiell,
përveç Birit të njeriut
që zbriti nga qielli.
14 Dhe, sikurse Moisiu e lartësoi
gjarprin në shkretëtirë,
po ashtu duhet të lartësohet edhe Biri i njeriut,
15 që kushdo të besojë në të
ta ketë jetën e pasosur.
16 Vërtet, Hyji aq fort e deshi botën
sa që dha një të vetmin Birin e vet
kështu që, secili që beson në të,
të mos birret, por të ketë jetën e pasosur.
17 Në të vërtetë Hyji nuk e dërgoi Birin
që ta dënojë botën,
por që bota të shpëtojë nëpër të.



MEDITIMI.

Festa e sotme titullohet: "Lartësimi i Kryqit të Shenjtë", sikur kryqi të ishte diçka që duhet të lartësohej. Nuk ka asgjë të bukur në kryq, asgjë të bukur në dhimbje, kurrë. Ajo që ne lartësojmë sot është dëshmia e dashurisë që, nga ai kryq, Jezusi tregoi ndaj nesh. Jezusi nuk e donte kryqin dhe, nëse kjo do të varej prej tij, ai do të kishte bërë me kënaqësi pa të. Por në një pikë të caktuar, kryqi doli i nevojshëm për të shfaqur seriozitetin e synimeve të tij, të vërtetën e predikimit të tij. Që atëherë, kryqi është bërë një simbol i dhuratës absolute të vetes që bëri Jezusi, duke u ofruar veten vuajtjeve të nevojshme. Duke ndryshuar rrënjësisht kuptimin e tij, kryqi është bërë kështu mënyra dramatike e Perëndisë për të treguar dashurinë e tij për ne. Të marrësh kryqin atëherë do të thotë të marrësh ti, dishepulli i Krishtit, të njëjtin qëndrim dhuratë, që ishte në Krishtin, duke e imituar kështu Krishtin në dashurinë e tij, jo në dhimbjen e tij. Ne jemi kthyer nga një retorikë e dhimbshme e improvizuar që lartësoi kryqin pa e kuptuar kufirin dhe kuptimin e tij të thellë, sikur Perëndia të gëzonte të na bënte të vuajmë! Kryqi, i cili nuk dërgohet kurrë nga Zoti, por del nga jeta, është një mundësi për të nxjerrë më të mirën që është në ne.


VAZHDO MEDITIMIN.

“Kini në ju po ato ndjenja që ishin në Krishtin Jezus:
i cili, edhe pse me natyrë Hyj,
barazinë e vet me Të
nuk e çmoi si një visar që s’mundet pa të,
por ia mohoi vetvetes
e mori natyrën e shërbëtorit
dhe u bë i ngjashëm me njerëz
dhe, për kah pamja e jashtme,
dukej vetëm njeri.
E përuli vetveten
duke u bërë i dëgjueshëm deri në vdekje,
mu deri në vdekjen në kryq” (Fil, 2,5-8).

[ninoenina]

15-9-2021/E MËRKURË JAVA 24/UNGJILLI: Gj 19, 25–27.

Shën Maria Virgjër e Dhimbshme.


LUTJA: Ps 31.

2 Në ty, o Zot, shpresoj:
mos lejo të turpërohem për amshim,
më liro me drejtësinë tënde.
3 Prire drejt meje veshin tënd,
nxito të më shpëtosh!
Ji për mua qetë shpëtimi,
kështjellë mbrojtjeje!
4 Sepse forca ime e strehimi im ti je:
pashë Emrin tënd më pri e më sundo.
5 Më nxirr nga rrjeta që fshehtazi ma vunë,
sepse ti je fuqia ime.
6 Në duar të tua po e porosis shpirtin tim,
më shpërble, o Zot, Hyji besnik.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj 19, 25–27.

25 Në këmbë, përbri kryqit të Jezusit, qëndronin nëna e tij, pastaj motra e nënës së tij, Maria e Klopait edhe Maria Magdalenë.
26 Jezusi, kur pa nënën e vet dhe, pranë saj, nxënësin që donte, i tha nënës: “Grua, ja, yt bir!”
27 Pastaj i tha nxënësit: “Ja, nëna jote!”
Prej asaj ore nxënësi e mori me vete.


MEDITIMI.

Mbetja nën kryq me fytyrën tonë të kthyer kah Jezusi i Kryqëzuar, gjithashtu na shtyn të dëgjojmë fjalët e tij, pothuajse të fundit, drejtuar Marisë dhe dishepullit pranë saj. Për secilin dishepull pranë saj. Në heshtjen e kësaj dite, të mirëpresësh ato fjalë do të thotë t'i mbash dhe t’i meditosh në zemër, si bëri Maria gjatë gjithë jetës së saj, që nga akti i parë i besimit, kur u bë nëna e Zotit.
Tani ajo është gjithashtu nëna jonë, nëna e Kishës. Secili prej nesh është në zemrën e saj dhe atje mund të mësojmë se çfarë do të thotë të besosh kundër të gjitha dëshmive, të shpresosh kundër çdo shprese, të duash deri në fund. Secili prej nesh, duke vëzhguar Jezusin e vendosur në varr, mund të ripërtërijë shpresën dhe besimin në ringjalljen e tij dhe angazhimin për t'u bërë shenja e gjallë e pranisë së të Ngjallurit në botën e sotme.


VAZHDO MEDITIMIN.

O Atë, ti deshe që Birit tënd,
të gozhduar në kryq,
t'i rrinte pranë Nëna
e të vuante bashkë me të:
bëj që edhe Kisha jote
të bashkohet me Zojën
në mundimet e Krishtit,
që të ketë pjesë në ngjalljen e tij.

[ninoenina]

16-9-2021/E ENJTE JAVA 24/UNGJILLI: Lk. 7, 36–50.

Shën Korneli dhe Shën Çipriani.

Lutja. Ps. 111

2 Të mëdha janë veprat e Hyjit,
për t’u shqyrtuar prej atyre që i duan.
3 Stoli e shkëlqim është vepra e tij,
drejtësia e tij qëndron në shekuj të shekujve.
4 U ngreh përmendore mrekullive të veta,
i mëshirshëm e mëshirëdhënës është Zoti.


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 7, 36-50.

36 Një farise e grishi Jezusin për bukë. Ai hyri në shtëpinë e fariseut dhe u ul në tryezë.
37 Kur, ja, hyri menjëherë një grua që ishte mëkatare e njohur në qytet. Ajo, kur mori vesh se Jezusi gjendej në tryezë, në shtëpinë e fariseut, mori një enë alabastri me parfum, 38 zuri vend pas tij, te këmbët e tij dhe, duke qarë, filloi t’ia lajë këmbët me lot, t’ia fshijë me flokë, t’ia puthë e t’ia lyejë me parfum.
39 Kur e pa këtë gjë fariseu që e kishte thirrur, mendoi me vete: “Po të ishte ky profet, do ta dinte se kush dhe çfarë gruaje është kjo që po e përket: se është mëkatare.” 40 Jezusi mori fjalën dhe i tha: “Simon, dua të të them diçka.”
“Fol, Mësues!” ‑ iu përgjigj ai.
41 “Një huadhënës ‑ vazhdoi Jezusi ‑ kishte dy borxhlinj. Njëri i kishte pesëqind e tjetri pesëdhjetë denarë.
42 Pasi nuk kishin me çka t’ia kthenin, ua fali të dyve. Cili prej tyre do ta dojë më fort?”
43 Simoni iu përgjigj: “Mendoj ai, të cilët i fali më shumë.”
“Mirë pleqërove! ‑ i tha Jezusi.
44 Dhe, si u soll kah gruaja, i tha Simonit: “A po e sheh këtë grua? Hyra në shtëpinë tënde, ti nuk më dhe ujë për t’i larë këmbët. Kjo, përkundrazi, me lot m’i lau këmbët e me flokët e kresë m’i fshiu. 45 Ti nuk ma dhe puthjen e detyruar. Kjo, përkundrazi, që kur hyri, nuk pushon së puthuri këmbët e mia.
46 Ti nuk ma leve kokën me vaj. Kjo, përkundrazi, me parfum m’i leu këmbët e mia.
47 Këndej po të them: iu falën mëkatet e shumta, sepse tregoi dashuri të madhe. Ai, të cilit i falen më pak, më pak dashuri tregon.”
48 Atëherë i tha gruas: “Të janë falur mëkatet!”
49 Ata që ishin në tryezë me të, filluan të mendonin me vete: “Kush është ky që po fal edhe mëkatet?!”
50 Por ai i tha gruas: “Feja jote të shpëtoi. Shko në paqe!”


MEDITIMI.

Fariseu bën një gjest mirëseardhjeje dhe hapur duke e ftuar Jezusin në shtëpinë e vet për të ngrënë. Ushqimi së bashku është një akt intimiteti dhe ndarjeje që flet për ndjenjën që lidh dy ose më shumë njerëz. Imazhi festiv i banketit ndiqet nga imazhi shumë i ëmbël i Jezusit i ulur në krah dhe një grua pas tij që vajos këmbët e tij me dashuri dhe vëmendje. Një vëmendje që është e ngjashme me një lutje, e cila ngrihet lart me gjeste, parfume, lot dhe vështrime. Butësia dhe bukuria e figurës, megjithatë, është prishur nga gjykimi i fariseut, i cili nuk mund të lexojë përtej dukjeve dhe përtej historisë së trazuar të asaj gruaje.
Më vonë në tekst, Jezusi shqipton emrin e fariseut, "Simon", sepse ai ka diçka thelbësore për të thënë për jetën e tij. Duke përdorur emrin e tij të përveçëm , ai e vendos Simonin në perspektivën për të bërë një lëvizje të rëndësishme në ekzistencën e tij.
Sot Jezusi thërret secilin prej nesh me emër sepse dëshiron të na mësojë pezullimin e gjykimit dhe dashurinë për tjetrin, që ka fuqinë të gërmojë në thellësitë e ekzistencës dhe të krijojë një hapësirë të frytshme për falje. Sa më shumë dashuria "përtej paragjykimeve" i shtyn veprimet tona, aq më shumë falja, dhurata e Zotit për ne, hap rrugën.

VAZHDO MEDITIMIN.

Unë do t'I thur flokët e tu si thuren notat e një kënge;
Unë i njoh ligjet e botës dhe do t'i jap ty.
Unë do të kapërcej forcat e rëndesës së gjithësishme,
hapësirën dhe dritën që të jesh gjithmonë e re.
Unë do të të shpëtoj nga çdo melankoli
sepse ti je e veçantë për mua,
dhe unë do të kujdesem për ty.
Po, do të kujdesem për ty.
(Franco Battiato)

[ninoenina]

17-9-2021/E PREMTE JAVA 24/UNGJILLI: Lk. 8, 1–3.

LUTJA: Ps 49.

16 Ndërsa Hyji do ta shpëtojë shpirtin tim,
nga kthetrat e Nëntokës vërtet do të më marrë te vetja.
17 Mos u tremb kur ndokush pasurohet,
kur i rritet gjëja e shtëpisë së tij:
18 kur të vdesë asgjë s’do të marrë me vete,
me të s’do të zbresë pasuria e tij.
19 Sa qe gjallë njëmend thuhej se qe i lum:
“Do të të lavdërojnë se ia bëre qejfin vetes”,
20 por edhe ai do të shkojë të bashkohet me etër,
të cilët kurrë më s’do ta shohin dritën e diellit.
21 Njeriu që jeton marrëzisht ndër kënaqje, nuk kupton;
krahasohet me kafshët që theren,
dhe është i ngjashëm me to.

LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 8, 1–3.

1 Pastaj Jezusi përshkoi qytete e fshatra duke predikuar e duke kumtuar Ungjillin e Mbretërisë së Hyjit. E përcillnin të Dymbëdhjetët
2 dhe disa gra që kishin qenë shëruar nga shpirtrat e ndytë e sëmundjet: Maria e quajtur Magdalenë, prej të cilës pati dëbuar shtatë djaj,
3 Gjonia, e shoqja e Huzës, kujdestarit të Herodit, Suzana dhe shumë të tjera që me pasuritë e veta e ndihmonin Jezusin e nxënësit.



MEDITIMI.


Në disa rreshta ka shumë momente të jetës së Jezusit: mund të imagjinohet sa njerëz takoi, sa jetë preku, sa vështrime, gjeste bujarie dhe dashurie, si dhe momente lodhjeje, zhgënjimi dhe depresioni, pikërisht si në jeten tone ka përjetuar... Kur je bartës i lajmit të mirë, ke kujdes që ai të arrijë te të gjithë, dhe kilometrat janë hapësira që duhet të përshkuhen në mënyrë që të zgjerohet Mbretëria e Hyjit.
Përveç të dymbëdhjetëve me Jezusin ka gra: Maria, Giovanna, Susanna dhe shumë të tjerë. Talentet e tyre dhe aftësia e tyre për të dhënë janë të çmuara në sytë e Jezusit.Referimi i bëhet historisë së disave prej tyre, demonëve dhe shpirtrave të këqij që i kishin banuar dhe shërimit të tyre, që është mbi të gjitha një fakt shpirtëror. “Nëse ndokush është në Krishtin, është krijesë e re: e vjetra u zhduk, dhe, ja, u bë e reja!" (2 Kor 5, 17).

VAZHDO MEDITIMIN.

Është mirë të këndojmë dashurinë tënde,
është mirë të lavdërojmë emrin tënd.
Është mirë të këndojmë dashurinë tënde,
është mirë të të lavdërojmë ty, Zot,
eshte bukur te te kendojmë ty.
(Gjene Verde).