Komenti i ungjillit

[ninoenina]

24-8-2021/E MARTE JAVA 21/ UNGJILLI: Gj. 1, 45–51.

FESTA E SHËN BARTOLOMEUT


LUTJA: Ps 144.


10 Le të lavdërojnë, o Zot, të gjitha veprat e tua
e le të bekojnë shenjtërit e tu.
11 Le ta tregojnë lavdinë e Mbretërisë sate,
le të kuvendin për pushtetin tënd.

15 Sytë e të gjithëve shpresojnë në ty,
ti u jep ushqim në kohën e duhur.
16 Ti e hap dorën tënde
dhe mbush me të mira çdo gjë të gjallë.

17 I drejtë është Zoti në të gjitha udhët e veta
dhe i shenjtë në të gjitha veprat e veta.
18 Zoti është afër të gjithë atyre që e thërrasin,
të gjithë atyre që e thërrasin me çiltërsi.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj. 1, 45-51

Në ato ditë, 45 Filipi takoi Natanaelin dhe i tha: “E gjetëm atë, për të cilin shkroi Moisiu në Ligj dhe Profetët: Jezusin, birin e Jozefit, nga Nazareti.” 46 “A mund të dalë gjë e mirë nga Nazareti?” i tha Natanaeli. “Eja e shih”! iu përgjigj Filipi.
47 Kur Jezusi e pa Natanaelin duke u afruar, tha për të: “Ja një izraelit i vërtetë në të cilin nuk ka dredhi!” 48 “Nga më njeh?” i tha Natanaeli. Jezusi iu përgjigj: “Para se të të thërriste Filipi, të pashë nën fik!” 49 Atëherë Natanaeli i tha: “Rabbi, ti je Biri i Hyjit! Ti je mbreti i Izraelit!” 50 Jezusi iu përgjigj: “Pse të thashë: ‘Të pashë nën fik’, po beson. Do të shohësh më shumë se kaq!” 51 Dhe shtoi: “Për të vërtetë, për të vërtetë po ju them: do ta shihni qiellin e hapur dhe engjëjt e Hyjit duke u ngjitur e duke zbritur mbi Birin e njeriut.”


MEDITIMI.

Festa e shën Bartolomeut, apostullit të cilin tradita e identifikon me Nathanael. Filipi, i cili erdhi nga i njëjti vend si Andrea dhe Pjetri, Betsaida, merr të njëjtën thirrje nga Jezusi: "Më ndiq!". Ftesa është e qartë: shpëtimi gjendet në ndjekjen e Jezusit. Filipi takohet me Natanaelin dhe i prezanton atij menjëherë Jezusin Mesi, ai për të cilin Moisiu dhe Profetët kishin folur, duke treguar edhe origjinën e tij: Nazareti. Natanaeli, si një izraelit i mirë i kohës së tij, e di se, sipas mësimeve të Skrimit shenjtë, Mesia pritet nga Betlehemi i Judesë. Prandaj, ne e kuptojmë pyetjen e tij: "A mund të vijë ndonjë gjë e mirë nga Nazareti?". Filipi nuk bën fjalime të mëdha bindëse, por kufizohet në dëshmimin: "Eja dhe shiko". Ftesa e dishepullit për mikun e tij bëhet nga thjeshtësia dhe duke nisur nga realiteti: bëhet fjalë për të shkuar dhe për të takuar personalisht Mesinë. Vetëm nga përvoja e takimit me Jezusin mund të lindë besimi. Dhe kështu ndodh me Natanaelin i cili, i mahnitur nga fakti se ai tashmë është "i njohur" nga Jezusi, shpërthen në një profesion besimi të vendosur dhe të papritur: "Rabbi, ti je Biri i Perëndisë, ti je mbreti i Izraelit! ". Misteri i besimit, megjithatë, nuk përfundon këtu. Pohimi i besimit nuk është i mjaftueshëm, është e nevojshme të përjetohet Jezusi si mundësi e një lidhje të re dhe përfundimtare midis njerëzve dhe Zotit, si përmbushje e ëndrrës së Jakobit: "Ju do të shihni qiellin të hapur dhe engjëjt e Zotit që ngjiten e zbresin mbi Birin të njeriut ".



VAZHDO MEDITIMIN

Më udhëhiq, dritë e butë, nëpër errësirën që më rrethon, Ti më udhëzon!
Nata është e errët dhe unë jam larg shtëpisë, ti më udhëzo!
Mbështet këmbët e mia; unë nuk kërkoj të shoh
deri tani - një hap është i mjaftueshëm për mua.
Unë nuk isha i tillë, as nuk lutesha që të më udhëzosh.
Më pëlqeu të zgjedh, të shikoj rrugën time,
por tani më udhëhiq Ti! [...]
Mos i mbash mend vitet e kaluara.
Për shumë kohë forca jote më ka bekuar,
sigurisht që do të më udhëheqë gjithmopnë,
nëpër këneta , lugina dhe përrenj, derisa të kalojë nata
dhe në mëngjesin do të shfaqet buzëqeshja e atyre fytyrave engjëllore
që e doja aq shumë dhe e humba për një çast.
(John Henry Newman)

[ninoenina]

28-8-2021/E ENJTE JAVA 21/UNGJILLI: Mt 24, 42–51.

LUTJA: Ps 89.

3 Ti e kthen njeriun në pluhur
duke thënë: “Kthehuni, bijtë e Adamit!”
4 Sepse mijëra vjet për sy të tu
janë si dita e djeshme që kaloi,
porsi ndërresa e rojës së natës!
12 Na mëso ashtu t’i numërojmë ditët tona
që zemra jonë dijes t’ia mbërrijë.
13 Kthehu, o Zot! Deri kur kështu?
Deh, ki mëshirë për shërbëtorët e tu!
14 Na e trego në mëngjes mëshirën tënde
e do të gëzohemi e do të galdojmë
të gjitha ditët e jetës sonë.
17 Rëntë mbi ne mirësia e Zotit, Hyjit tonë,
bëj të shkojë mbarë vepra e duarve tona,
të përparojë vepra e duarve tona.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 24, 42–51.

42 Prandaj: rrini zgjuar, sepse nuk dini se në ç’ditë do të vijë Zotëria juaj!
43 E mos harroni: po ta dinte i zoti i shtëpisë se në ç’orë të natës i vjen vjedhësi, do të rrinte zgjuar e nuk do të lejonte t’i thyhej shtëpia.
44 Prandaj: rrini gati, sepse Biri i njeriut do të vijë në atë orë kur ju s’e pritni.
45 Vallë, cili është ai shërbëtor besnik e i mençur, që zotëria e vuri përmbi shërbëtorët e vet për t’u dhënë ushqimin në kohën e duhur?
46 I lumi ai shërbëtor, që, kur të vijë zotëria, e gjen duke vepruar kështu!
47 Për të vërtetë po ju them: do t’ia besojë mbarë pasurinë e vet!
48 Por në qoftë se shërbëtori i keq thotë në zemrën e vet: ‘zotëria im vonon të vijë’
49 e fillon t’i rrahë shokët e vet e të hajë e të pijë me pijaneca;
50 zotëria i këtij shërbëtori do të vijë pikërisht atë ditë, kur ky s’e pret, pikërisht në atë orë, kur ky s’e di;
51 do ta ndëshkojë rëndë dhe do t’ia caktojë vendin me shtiracakët, ku do të jetë vaj dhe kërcëllim dhëmbësh”.


MEDITIMI.
Në Ungjillin Jezusi na nxit të jemi zgjuar. Kjo folje nuk duhet të kuptohet si thjesht e kundërta e gjumit; në ungjillin i referohet qëndrimit të të krishterit për të jetuar jetën e tij duke i hapur sytë mbi realitetin, gjithmonë i gatshëm për të bërë dallimin midis rrugës së gënjeshtrës dhe mëkatit dhe rrugës së vetëdijes dhe disponueshmërisë për të marrë pjesë aktivisht në projektin e dashurisë të Zotit. "Kthimi" i Zotit Jezus, që na takoi për herë të parë me Mishërimin, nuk është vetëm kthimi i fundit i Birit të njeriut në mbarimin e botës, por është vizita që Ai na bën çdo ditë të jetës sonë, duke folur me të gjithë përmes marrëdhënieve që ne ndërthurim dhe aktiviteteve që kryejmë. Ajo që ne po jetojmë, në fakt, është një kohë pritjeje për takimin e fundit dhe përfundimtar me Zotin, i cili do të zbulojë plotësisht kuptimin e historisë sonë. Një histori, ajo e jetës sonë, që, nga ana jonë, ne do ta kemi zbuluar dhe jetuar në plotësi duke mos e lënë veten përtacisë fajtore, mosmarrëveshjeve dhe shtypjes, por duke e jetuar atë si një dhuratë të marrë, unike, të bukur, të papërsëritshme, që do t'i jepet nga ana tjetër si një shërbim që synon të mirën e vetes dhe të tjerëve.



VAZHDO MEDITIMIN

O Zot, Hyji im, unë jam i bindur që ti kujdes
për të gjithë ata që shpresojnë tek Ti
dhe se asgjë nuk mund t’u mungojë atyre që presin gjithçka nga Ti.
Për këtë kam vendosur që për të ardhmen do të jetoj pa merak
Dhe do të derdh mbi ty gjithë shqetësimin tim.
Njerëzit mund të më heqin të gjitha pronat dhe nderin tim;
sëmundjet mund të më privojnë nga forca;
me mëkat mund të humbas edhe hirin tënd,
por kurrë, kurrë nuk do ta humb besimin te Ti. [...]
Në përvojën time, më duhet të pranoj
se jam i dobët dhe i paqëndrueshëm;
megjithatë asgjë, përderisa e mbaj këtë besim tek ti,
nuk mund të më shqetësojë. [...]
Unë jam i sigurt se Ti gjithmonë do të më duash
dhe se edhe unë, nga ana tjetër, do të të dua për gjithmonë.
Dhe për ta çuar këtë besim timen në shkallën më të lartë, o Krijuesi im,
shpresoj në ty gjatë kësaj jete dhe në përjetësinë. Amen.

[ninoenina]

27-8-2021/E PREMTE JAVA 21/UNGJILLI: Mt. 25, 1–13

Shën Monika


LUTJA: Ps 96

1 Zoti mbretëron! Le të galdojë toka,
le të gëzohen ishujt e shumtë!
2 Re e errësirë janë përreth tij,
e Drejta e Drejtësia themeli i fronit të tij.
5 Para fytyrës së Zotit si dylli shkrihen malet,
para fytyrës së Zotit të mbarë botës!
6 Qiejt e shpallin drejtësinë e tij,
të gjithë popujt e shohin lavdinë e tij.
10 Urreni të keqen ju që e doni Zotin,
Zoti e ruan shpirtin e të devotshmëve të vet,
i shpëton prej dorës së mëkatarit.
11 Lindi drita për të drejtin,
e gëzimi për zemërmirët.
12 Gëzohuni, o të drejtë, në Zotin,
nderojeni Emrin e tij të shenjtë.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 25, 1–13.

1”Atëherë Mbretëria e qiellit do t’u përngjajë dhjetë virgjërave, të cilat i morën dritëzat e veta e i dolën para dhëndrit.
2 Pesë prej tyre ishin marroqe e pesë të mençura.
3 Tashti, këto marroqet, morën me vete dritëzat, por nuk morën vajin.
4 Ndërsa ato të mençurat, morën me vete bashkë me dritëzat e veta edhe vaj në enë.
5 Pasi dhëndri u vonua, u kotën të gjitha dhe i zuri gjumi.
6 Rreth mesnatës u dha lajmi: ‘Ja, dhëndri! Dilini përpara!’
7 Atëherë të gjitha virgjërat u çuan dhe i rregulluan dritëzat e veta.
8 Atëherë marroqet u thanë të urtave: ‘Na jepni prej vajit tuaj se po na ndalen dritëzat.’
9 Të mençurat u përgjigjën: ‘ Assesi! Që të mos na mungojnë neve dhe juve, më mirë shkoni te tregtarët e bleni për vete!’
10 Kur ato shkuan të blejnë, erdhi dhëndri e ato që ishin gati, hynë bashkë me të në dasmë dhe u mbyll dera.
11 Më vonë ia behën edhe virgjërat e tjera e thanë: ‘Zotëri, o zotëri, na e çel derën!’
12 Por ai iu përgjigj: ‘Përnjëmend po ju them: nuk ju njoh!’
13 Prandaj: rrini zgjuar se nuk e dini ditën as orën!”

MEDITIMI.

Liturgjia propozon përsëri në këtë muaj shëmbëlltyrën e dhjetë virgjëreshave. Sot Ungjilli krahasohet me pjesën nga letra drejtuar Thesalonikasve në të cilën apostulli Pal shpjegon se cili është vullneti i Zotit për njeriun, pra "shenjtërimi" i tij. Kjo gjendje, e cila nuk është kurrë statike, por fruti gjithmonë i ri i një procesi të vazhdueshëm, përjetohet sa herë që abstenohemi nga papastërtitë, e trajtojmë trupin tonë me shenjtëri dhe respekt, duke u përmbajtur nga çdo formë ofendimi dhe mashtrimi ndaj vetvetes dhe ndaj vëllezërve (krh. 1Ts 4, 3–6). Apostulli përfundon: "Prandaj, kush i përbuz këto urdhërime, nuk përbuz një njeri çfarëdo, por vetë Hyjin që ju jep Shpirtin Shenjt të vetin" (1Ts 4: 8). "Gjërat e përbuzura" janë të gjitha mësimet që na vijnë nga Zoti Jezus nëpërmjet dhuratës së Fjalës së tij dhe Shpirtit të tij të Shenjtë. Kjo është dhurata që pesë virgjëreshat e mençura kanë qenë në gjendje ta ruajnë me xhelozi, domethënë origjinën e besimit tonë. Askush nuk mund të harrojë atë që e don thellësisht! Në të njëjtën mënyrë, secili prej nesh është i thirrur të ruajë dhuratën e marrë në mënyrë që të jetojë plotësisht dhe intensivisht pritjen e kthimit të të dashurit, Jezusit.



VAZHDO MEDITIMIN.

Eja, o Shpirt i Shenjtë, në mua,
në zemrën time dhe në mendjen time.
Më jep një dashuri të zjartë, që edhe sot,
i nxitur nga Fjala jote, të të kërkoj ty
në gjithçka më ndodh
dhe në njerëzit që takoj.
Më jep mençurinë tënde,
në mënyrë që të jetoj dhe gjykoj,
në dritën e Fjalës tënde,
atë që përjetova sot.
(Shën Thoma Akuini)

[ninoenina]

28-8-2021/E SHTUNE JAVA 21/UNGJILLI: Mt 25, 1–13

Shën Augustini


LUTJA: Ps 97.

Këndoni Zotit një këngë të re,
sepse bëri vepra të mrekullueshme!
Ngadhënjeu me fuqi të së djathtës së vet,
me fuqi të krahut të vet të shenjtë.
7 Le të buçasë deti me ç’ka në të,
rruzulli me banuesit e tij;
8 lumenjtë le të duartrokasin
e malet le të gërthasin me hare,
9 para Zotit që po vjen për të gjykuar dheun.
Ai do ta gjykojë botën me drejtësi
e popujt me maturi.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 25, 14–3O.


14 “Sepse do të vijë sikurse ai njeriu që, kur deshi të niset për dhe të largët, i thirri shërbëtorët e vet e ua dorëzoi pasuritë e veta. 15 Njërit i dha pesë talenta, tjetrit dy e të tretit vetëm një: secilit sipas zotësisë së tij e u nis për udhëtim. 16 Menjëherë ai që mori pesë talenta u çua dhe i futi në punë e me ta fitoi edhe pesë të tjerë. 17 Po ashtu, edhe ai që mori dy talenta, fitoi edhe dy tjerë. 18 Kurse ai që mori vetëm një, shkoi, çeli një gropë në dhe, dhe e fshehu paranë e zotërisë së vet.
19 Pas një kohe të gjatë, u kthye zotëria i atyre shërbëtorëve dhe kërkoi llogari prej tyre. 20 E si doli para ai që kishte marrë pesë talenta, i nxori para edhe pesë të tjerë e tha: ‘Zotëri, ti më pate dhënë pesë talenta, ja, edhe pesë të tjerë që i fitova.’ 21 Iu përgjigj zotëria i tij: Të lumtë, shërbëtor i mirë e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!’
22 U afrua pastaj edhe ai që kishte marrë dy talenta e tha: ‘Zotëri, ti më pate dhënë dy talenta, ja, edhe dy të tjerë që i fitova!’ 23 Iu përgjigj zotëria i tij: ‘Të lumtë, shërbëtor i mirë, e besnik! Pse u dëftove besnik në gjëra të vogla, do të bëj të parë mbi pasuri të mëdha: hyr në gëzimin e zotërisë tënd!’
24 Kur u afrua ai që kishte marrë vetëm një talent, tha: ‘Zotëri, duke të njohur se je njeri i ashpër, se korr ku nuk mbolle e mbledh ku nuk hodhe, 25 u frikësova e shkova dhe e fsheha talentin tënd në dhe: ja, tani gjënë tënde!’ 26 Zotëria i tij iu përgjigj me këto fjalë: ‘Shërbëtor i keq dhe përtac! E ke ditur se korr ku s’mbolla, mbledh ku nuk hodha, 27 prandaj të është dashur ta shtiesh paranë time në bankë e në kthimin tim kisha marrë gjënë time me kamatë. 28 Prandaj merrjani këtij talentin e jepjani atij që ka dhjetë talenta! 29 Sepse, atij që ka do t’i jepet më e do të ketë me shumicë, e atij që s’ka, do t’i merret edhe ajo pakicë që ka! 30 E shërbëtorin e pavlefshëm nxirreni përjashta në terr, ku do të jetë vaj dhe kërcëllim dhëmbësh!’“


MEDITIMI

Ungjilli i sotëm na paraqet shëmbëlltyrën e talenteve. Talentet, në kohën e Jezusit, ishin monedha me vlerë të madhe. Si në çdo shëmbëlltyrë, mjedisi dhe historia e treguar, janë realiste. Kjo flet për një njeri i cili, duke u nisur për një udhëtim të gjatë, u la disa prej këtyre monedhave të çmuara shërbëtorëve të tij: pesë te njëri, dy te tjetri, njëren te tjetri. Shpërndarja nuk është e rastësishme por "sipas aftësisë së secilit": ky njeri i njeh thellësisht shërbëtorët e tij dhe nuk ka ndërmend t'i ngarkojë ata me një barrë që ata nuk mund ta mbartnin. Pas ca kohësh mjeshtri kthehet dhe dëshiron të "zgjidhë llogaritë" me shërbëtorët e tij. Sidoqoftë, jo të gjithë e dinin se si t'i përdornin talentet e marra mirë; i fundit nga të tre u "frikësua" dhe e fshehu monedhën e tij në një fushë, dhe pastaj ia ktheu ashtu siç ishte atij që ia kishte besuar. Në gjuhën simbolike të shëmbëlltyrës, Zoti na jep, përveç vetë jetës, një seri të pafund dhuratash dhe cilësish fizike, psikike dhe shpirtërore, të cilat secili prej nesh është i thirrur t'i përdorë praktikisht në historinë personale dhe të bashkësisë që gjithmonë na karakterizon si persona, në marrëdhënie me të tjerët dhe me botën. Kjo mund të bëhet në vetëdijen për marrjen dhe aftësinë për të dhënë sipas një "mase" që mund të njihet thellësisht vetëm nga Zoti, domethënë nga Ai që mund të "korrë atje ku nuk ka mbjellë" dhe "të korrë ku ai nuk ka shpërndarë ". Detyra jonë është t'i besojmë atij, duke braktisur një herë e përgjithmonë idenë e një Zoti ndëshkues dhe të ashpër, për të gjetur guximin për të vënë vërtet veten në rrezik duke mirëpritur dashurinë e tij si një Atë, i cili dëshiron vetëm që fëmijët e tij të jetojnë plotësisht jetën në gjithë pasurinë dhe potencialin e saj si dhuratë për veten dhe për të tjerët.


VAZHDO MEDITIMIN.


Vetëm Zoti mund të japë besim;
ju, megjithatë, mund të jepni dëshminë tuaj.
Vetëm Zoti mund të japë shpresë;
ju, megjithatë, mund të ngjallni besim te vëllezërit tuaj.
Vetëm Zoti mund të japë dashuri;
ju, megjithatë, mund t'i mësoni tjetrit të dashurojë.
Vetëm Zoti mund të japë paqe;
ju, megjithatë, mund të mbillni unitet.
Vetëm Zoti mund të japë forcë;
ju, megjithatë, mund të mbështetni dikë që është i dekurajuar.
Vetëm Zoti është rruga;
ju, megjithatë, mund t'ua tregoni të tjerëve.
Vetëm Zoti është drita;
ju, megjithatë, mund ta bëni atë të shkëlqejë në sytë e të gjithëve.
Vetëm Zoti është jeta;
ju, megjithatë, mund të ringjallni dëshirën për të jetuar në të tjerët.
Vetëm Zoti mund të bëjë atë që duket e pamundur;
ju, megjithatë, do të jeni në gjendje të bëni atë që mundeni.
Vetëm Zoti është i vetëmjaftueshëm;
por ai preferon të mbështetet tek ju.
(Lutja për talentet).

[ninoenina]

30-8-2021/E HËNË JAVA 22/ UNGJILLI: Lk. 4, 16–30

LUTJA: Ps 96.

1 Këndoni Zotit një këngë të re!
Mbarë toka le t’i këndojë Zotit!
3 Kumtojeni ndër paganë lavdinë e tij,
ndër mbarë popujt mrekullitë e tija!
4 Sepse i madh është Zoti,
‑ tejet i denjë për t’u lavdëruar,
më i përfrigueshëm se të gjitha hyjnitë!
5 Një asgjë janë të gjithë zotat e paganëve,
kurse Zoti e ka krijuar qiellin.
11 Galdo, o qiell! Gëzo, o tokë!
Le të buçasë deti me ç’ka në të,
12 le të gëzojë fusha me ç’gjendet në të,
le të gërthasin me hare lëndët e pyjeve,
13 para fytyrës së Zotit, sepse Ai po vjen,
sepse po vjen për të gjykuar tokën!
Do ta gjykojë botën me drejtësi,
do t’i gjykojë popujt me të vërtetën e tij.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 4, 16–30.

16 Jezusi erdhi në Nazaret, atje ku ishte rritur dhe, sipas zakonit të vet, të shtunën hyri në sinagogë dhe u ngrit për të lexuar. 17 I dhanë librin e Isaisë profet. Kur e hapi librin, gjeti vendin ku shkruan:
18 ‘Shpirti i Zotit është mbi mua sepse Ai më shuguroi!
Ai më dërgoi t’u kumtoj të vobektëve Ungjillin, t’u shpall robërve çlirimin,
të verbërve dritën e syve; t’i lëshoj në liri të ndrydhurit,
19 të shpall vitin e hirit të Zotit.’
20 E mbylli librin, ia dha shërbëtorit dhe u ul. Të gjithë në sinagogë i drejtuan sytë në të. 21 Atëherë u tha: “Sot shkoi në vend kjo pjesë e Shkrimit të shenjtë që e dëgjuat me veshët tuaj”.
22 Të gjithë e miratonin dhe mrekulloheshin për fjalët e bukura që dilnin prej gojës së tij. Thoshin: “Vallë, a nuk është ky biri i Jozefit?”
23 Atëherë u tha: “Me siguri do të ma thoni atë fjalë: ‘Mjek, shëro veten!’ Gjithçka bëre, si dëgjuam, në Kafarnaum, bëj edhe këtu, në vendin tënd!’
24 Për të vërtetë po ju them ‑ vazhdoi ‑ asnjë profet nuk është i mirëseardhur në vendin e vet. 25 Për të vërtetë, prapë po ju them: në kohën e Elisë profet, kur qielli u ndry për tri vjet e gjashtë muaj dhe u bë uri e madhe në mbarë dheun, ishin shumë vejusha në Izrael, 26 dhe te asnjëra ndër to nuk u dërgua Elia, përveç te vejusha në Sareptë të Sidonisë. 27 Në kohën e Elizeut profet kishte shumë të gërbulur në Izrael dhe asnjë prej tyre nuk u pastrua përveç Naamanit Sirian.”
28 Këto fjalë i mbushën me zemërim të gjithë ata që ishin në sinagogë.
29 U çuan në këmbë, e hodhën jashtë qytetit, e çuan në buzë të malit, mbi të cilin është i ndërtuar qyteti i tyre, për t’ia thyer qafën në greminë.
30 Por, ai kaloi përmes tyre e vijoi rrugën e vet.


MEDITIMI.

Jezusi, pasi u pagëzua nga Gjoni në Jordan dhe përjetoi tundimet e djallit në shkretëtirë, shkoi në Nazaret, qyteti i vogël ku ai u rrit, ku të gjithë e njihnin si "biri i Jozefit ". Të shtunën, ai hyri në sinagogë dhe, siç ishte zakon, u zgjodh të lexonte një pjesë të Shkrimit. Pjesa ishte ajo e Isaisë 61, në të cilën profeti shpalli vitin e hirit të Zotit. Viti jubilar do të kishte siellë në Tokë konkretisht atë që ishte plani i Zotit, domethënë, krijimin e një bashkësie vëllezërish të qetësuar konkretisht nga çlirimi i skllevërve dhe rishpërndarja e tokave. Kjo kohë e hirit, në të cilën njerëzit mundt ta njihnin veten si vëllezër dhe si rrjedhojë fëmijë të një Ati, përurohet nga Jezusi, i cili fillon jetën e tij publike duke u shartuar në traditë (Jezusi lexon Izaian; e citon Elian dhe Elizeun), domethënë në bindjen ndaj Fjalës së Perëndisë - pra Atit - e cila ka shoqëruar gjithmonë historinë e popullit të Izraelit. Jezusi gjithashtu bëri një hap tjetër: ai pohoi se ajo Fjalë tani ishte përmbushur në Të, që ishte Fjala e Perëndisë e mishëruar. Besnikëria dhe mëshira, me të cilat Perëndia i kishte ndjekur gjithmonë ngjarjet e popullit të tij, tani kishin një fytyrë: atë të Jezusit, rrugën e Popullit të tij dhe rrugën tonë.



VAZHDO MEDITIMIN.

Jezus, ti je në zemrën time,
Unë besoj në dashurinë tënde besnike për mua.
Më mbro si një nënë.
Më ndihmo të jem e pastër si Ti, të jem e varfër si Ti,
e bindur si Ti dhe t'u shërbej të tjerëve ashtu siç u ke shërbyer Ti.
Më mbro nga e keqja që dëshiron të më shkatërrojë,
më mbaj në zemrën tënde, që të të përkas ty.
Asgjë nuk do të më ndajë nga dashuria jote.
Jezus, zemërbutë dhe i përvuajtur,
bëje zemrën time të butë dhe të përvuajtur si e jotja.
Unë të përkas ty, dhe sepse të përkas ty plotësisht
mund të bësh gjithçka që të pëlqen me mua,
mund të më përdorësh, mund të më dërgosh,
mund të më mbash të fshehur, mund të më japësh
gëzim dhe vuajtje, unë të përkas ty
dhe asgjë nuk do të më ndajë nga dashuria jote.
(Nënë Tereza e Kalkutës)

[ninoenina]

31-8-2021/E MARTE JAVA 22/UNGJILLI: Lk 4, 31–37.

LUTJA: Ps 26.


Zoti është drita ime dhe shpëtimi im,
kë do të kem frikë?
Zoti është mbrojtësi i jetës sime,
para kujt do të dridhem?
4 Për një gjë të vetme i lutem Zotit,
vetëm atë ia kërkoj
që të jetoj në Shtëpinë e Zotit t
ë gjitha ditët e jetës sime,

që ta shijoj kënaqësinë e Zotit
e ta vërej Shtëpinë e Zotit.
13 Besoj se do t’i shijoj të mirat e Zotit
në tokën e të gjallëve.
14 Shpreso në Zotin: bëhu burrë!
Ji zemërfortë e prite Zotin!



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk 4, 31–37.


31 Atëherë zbriti në Kafarnaum, qytet i Galilesë dhe mësonte ditën e shtunë.
32 Njerëzit i magjepste mësimi i tij, sepse fjalën e kishte plot autoritet.
33 Në sinagogë ndodhej një njeri që në trup kishte shpirtin e djallit të ndytë. Ai bërtiti me zë të lartë:
34 “Hej, ç’ke me ne, Jezus Nazareni? A erdhe të na farosësh? Unë e di kush je: Shenjti i Hyjit!”
35 “Praj dhe dil prej tij! ‑ i urdhëroi Jezusi. Djalli e rrëzoi para tyre e doli prej tij pa e lënduar fare.
36 Të gjithë i kapi frika dhe i thoshin njëri‑tjetrit:“Çfarë fjale! Ky po u urdhëron me pushtet e fuqi shpirtrave të ndytë e ata po dalin!”
37 Dhe u përhap zëri për të nëpër të gjitha vendet e krahinës.



MEDITIMI.


Nga vjen autoriteti me të cilin flet Jezusi? Të gjithë - na thotë Ungjilli i sotëm - janë të mahnitur nga mësimi i tij sepse mënyra në të cilën ai i shqipton fjalët, perceptohet në një mënyrë shumë të ndryshme nga ajo e skribëve të cilët gjithashtu kishin të drejtë të interpretonin dhe përcaktonin. Jezusi shpreh një autoritet të ri që njihet menjëherë nga djalli dhe e shpall identitetin teologjik të Jezusit: "Unë e di kush je ti, i Shenjti i Perëndisë!".
Pak kohë më parë, në sinagogën e Nazaretit, Jezusi kishte deklaruar si të vlefshme për veten e tij fjalët e profetit Isaia:
“Shpirti i Zotit është mbi mua sepse Ai më shuguroi! Ai më dërgoi t’u kumtoj të vobektëve Ungjillin, t’u shpall robërve çlirimin, të verbërve dritën e syve; t’i lëshoj në liri të ndrydhurit, të shpall vitin e hirit të Zotit" (v. 18).
Vini re, autoriteti me të cilin Jezusi flet dhe fuqia me të cilën ai dëbon demonët, vijnë tek ai nga "vajosja" që ai ka marrë si Mesia, nga Shpirti i Perëndisë që vepron në të. Identiteti i Jezusit që secili prej nesh mund të mirëpritet plotësisht nëse lejon që Shpirti i Shenjtë të veprojë në të. Mësuesit e Ligjit folën për teologji, por ata nuk arritën në zemrat e njerëzve sepse nuk komunikuan dashuri, pasion për tjetrin; identiteti i vërtetë i të krishterit është ai i Shpirtit të Shenjt, domethënë i Dashurisë së vetme që mund të japë autoritet - dhe, në të njëjtën kohë, përvujtëri! - fjalëve dhe veprimeve tona.



VAZHDO MEDITIMIN.


Eja, Ti, o Shpirt Krijues,
Mendjet njerëzve vizito,
Prej së larti hir diko
Në zemrat që vet’ krijove.
Drejt të thonë Ngushëllimtar
Je dhuratë e t’lartit Hyj,
Gurrë, flakë, dashuri
Edhe vajim shpirtëror.
Shtat’ dhuratat i ofron,
Gisht i t’djathtës atërore,
Ti je fjalë shekullore
Gurmazet ti mbush me fjalë.
Ndezi ndjenjat me dritë tënde
N’zemra zbraz plot dashuri,
Kur në trup kemi lig’si
Me virtyte na forco!
Na prapso edhe armikun,
Pa vonuar na jep qetim,
Që të zmbrapsim çdo dëmtim
Ti për ne bëhu prijatar.
Ti për Atin bën dëshmi,
Jep për Birin dijeni
Edhe n’ty, Shpirt, për të dy,
Të besojmë përgjithmonë.
Hyj, lavdi, Shëlbues plot hir,
Fitimtar Birit mbi vdekjen,
Ngushëllimtarit lëvdim
Përgjithmonë, për amshim. Amen!

[ninoenina]

2-9-2021/E ENJTË JAVA 22/UNGJILLI: Lj 5,1-11.


LUTJA:

Zoti i mirësisë dhe mëshirës,
tI na kërkoni të bashkëpunojmë ME TY për shpëtimin e njerëzimin.
Dërgo punëtorë të shumtë dhe të shenjtë për vreshtin tënd,
kështu që Kishës tënde nuk do t’i mungojnë kurrë lajmëtarët guximtarë të Ungjillit,
priftërinjtë të cilët gjithashtu të ofrojnë sakrificën e Eukaristisë me jetën e tyre
dhe me ato shenja të ndritshme të Krishtit, bariut të mirë,
drejtoji njerëzit e tu në rrugën e bamirësisë.
Dërgoje Shpirtin Shenjt për të freskuar zemrat e të rinjve,
në mënyrë që ata të kenë guximin të thonë po kur i thërret në shërbim të vëllezërve,
këmbënguljen për të ndjekur Jezusin edhe gjatë rrugës së kryqit
dhe gëzimin e madh për të qenë dëshmitarë të dashurisë tënde në botë.
O Maria, Nëna e priftërinjve, jepu të gjithë anëtarëve të Kishës besnikërinë tënde për të dëshmuar për të gjithë
gëzimin që vjen nga takimi me Krishtin që jeton dhe mbretëron përgjithmonë e përgjithmonë. Amen.
(Giovanni Paolo Benotto)

LEXIMI I UNGJILLIT: Lk 5,1-11.

1 Jezusi një ditë ishte në bregun e liqenit të Gjenezaretit e, ndërsa populli po shtyhej rreth tij për të dëgjuar fjalën e Hyjit, 2 pa dy lundra buzë bregut të liqenit: peshkatarët kishin dalë e po lanin rrjetat. 3 Hyri në njërën prej atyre lundrave ‑ në atë që ishte e Simonit ‑ dhe iu lut ta largonte pakëz prej tokës. U ul e, prej lundrës, mësonte turmën.
4 Kur pushoi së foluri, i tha Simonit: “Grahi në ujë të thellë e hidhni rrjetat tuaja për të zënë peshk”.
5 Simoni i tha: “Mësues, gjithë natën u përpoqëm e nuk zumë asgjë; por pasi po thua ti, do t’i hedh rrjetat.” 6 Si bënë kështu, zunë një sasi të madhe peshqish ‑ gati po u shqyheshin rrjetat. 7 Atëherë u dhanë shenjë shokëve në lundrën tjetër të vinin e t’u ndihmonin. Ata erdhën dhe i mbushën të dy lundrat aq sa gati u fundosën.
8 Kur pa Simon Pjetri, i ra ndër këmbë Jezusit dhe i tha: “Largohu prej meje, Zotëri, se jam njeri mëkatar!” 9 Vërtet, për arsye të peshkut që zunë, mbeti shtang prej habisë ai dhe të gjithë të tjerët që ishin me të; 10 gjithashtu edhe Jakobi e Gjoni, bijtë e Zebedeut, bashkëgjuetarë të Simonit. Jezusi i tha Simonit: “Mos ki frikë! Tani e tutje do të zësh njerëz.”
11 Ata, si i sollën lundrat në breg, lanë gjithçka e shkuan pas tij.

MEDITIMI.


Në Ungillin ka disa elementë që demonstrojnë aftësinë e Jezusit për t'u lidhur me të tjerët. Në sfondin e skenës ka disa peshkatarë që kishin mbaruar udhëtimin e peshkimit dhe që së shpejti do të shkonin në shtëpi: ata kishin tërhequr anijet drejt tokës dhe po lanin rrjetat e tyre në pritje të peshkimit të ardhshëm. Dita e punës kishte mbaruar.
Këta peshkatarë, krejtësisht të huaj për turmën që ndoqi Jezusin, nuk u interesuan aspak për atë që po ndodhte, por papritmas ata u bënë protagonistët e një konvertimi prekës. Jezusi kërkon që të jetë në gjendje të përdorë varkën e tyre, ai e bën atë të largohet nga toka larg pozicionit të saj të pushimit. Pastaj ai kërkon të rifillojë peshkimin, pavarësisht lodhjes dhe zhgënjimit të dështimit të peshkimit të natës që sapo kishte përfunduar, dhe më në fund u kërkon që ta ndjekin! Gjithmonë pa dhënë shpjegime. Do të duket paradoksale që peshkatarët e kanë dëgjuar atë të tre herë! Ata kishin besim, ata dinin të dëgjonin si fjalët ashtu edhe heshtjet e Jezusit, dinin të kapnin shikimin e tij.
Ata nuk janë as të çmendur as të papërvojë, thjesht dashuria e vërtetë nuk ka nevojë për shumë shpjegime ose siguri. Dashuria e vërtetë rritet në zemrën e atyre që janë të gatshëm të hedhin rrjetat e tyre mbi fjalën e tij.

VAZHDO MEDITIMIN


Jemi në duart e Jezussi.
Ai në mirësinë e tij
na pasuron me dhuratat e tij
që të mund të shërbejmë
dhe të shpëtojmë miqtë tanë.

[ninoenina]

3-9-2021/E PREMTE JAVA 22/UNGJILLI: Lk. 5, 33–39

Shën Gregori i Madh.

LUTJA: Ps 99.

Toka mbarë le t’i brohoritë Zotit,
shërbejini Zotit me hare,
dilni para tij me brohoritje!
3 Dijeni mirë se vetëm Zoti është Hyj:
Ai na krijoi e atij i përkasim:
jemi populli i tij dhe delet e kullosës së tij.
4 Hyni nëpër dyert e tija duke i dhënë lavd,
hyni në treme të tija e këndoni himne,
lavdërojeni e madhërojeni Emrin e tij!
5 Sepse i mirë është Zoti,
e amshuar dashuria e tij,
nga breznia në brezni besnikëria e tij.


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 5, 33–39

33 Atëherë ata i thanë: “Nxënësit e Gjonit agjërojnë shpesh dhe luten, po ashtu edhe ata të farisenjve ‑ përkundrazi, të tutë hanë e pinë.”
34 Jezusi u përgjigj: “A mund t’i bëni dasmorët të agjërojnë derisa dhëndri është me ta? 35 Tani vijnë ditët kur do t’ua rrëmbejnë dhëndrin, atëherë, në ato ditë do të agjërojnë.”
36 U tregoi edhe krahasimin: “Askush nuk e pret një copë prej petkut të ri për t’ia vënë petkut të vjetër, përndryshe shqyen petkun e ri, kurse copa prej petkut të ri nuk përkon me petkun e vjetër. 37 Askush nuk e shtie verën e re në rrëshiqa të vjetër, sepse vera e re i pëlcet rrëshiqat kështu që edhe vera derdhet edhe rrëshiqat prishen: 38 por vera e re duhet të hidhet në rrëshiqa të rinj.
39 Askush, duke pirë verë të vjetër, s’i lakmon verës së re, sepse thotë: “E vjetra është më e mirë!”



MEDITIMI.

Jezusi shpjegon se agjërimi nuk është një fe, ashtu si ushqimi. Në vend të kësaj, ajo që e karakterizon fenë është "Dhëndri", dhe marrëdhënia e tij me agjërimin, ushqimin dhe praktika fetare të tjera.. Kur në besim e humbim Jezusin, atëherë gjithçka bëhet ose një praktikë pendimi me qëllim në vetvete, ose një festë fshati që kremton vetëm barkun tonë. A ka besimi ynë akoma Krishtin në qendër? A janë ndërtuar komunitetet tona rreth tij? A e marrin parasysh zgjedhjet tona praninë ose mungesën e tij? Duke iu përgjigjur këtyre pyetjeve, ne do t'u përgjigjemi farisenjve dhe vetes (farisenjve të fshehur). Dhe pikërisht duke filluar nga kjo gjë, një lloj revolucioni, një konvertim do të ndodhë tek ne. Ne do të ndalojmë së besuari në ide dhe sisteme dhe do të kuptojmë se Krishterizmi nuk është një ide apo një sistem sigurues, por "Dikush". Dhe është gjithnjë në lidhje me këtë "Dikush" që ne lëvizim, ekzistojmë, zgjedhim. Fillimisht do të ndihemi pak të siguruar nga kjo, por me kalimin e kohës do të kuptojmë se besimi nuk shërben për të na siguruar, por për të na dhënë një jetë të re. Është shumë pak një besim jetuar me qellim që të shmangim atë frikë psikologjik që na mbush me ankht. Na shpëton të takojmë Krishtin dhe jo kontrollin e pasigurive tona që të lindin në ne sepse jemi larguar nga Krishti. Nuk kanë vlerë edhe praktikat fetare të shveshura nga prezenca e tij.



VAZHDO MEDITIMIN.

O Hyj i gjithëpushtetshëm,

prej teje vjen çdo e mirë:

ndikoje në zemrat tona dashurinë ndaj emrit tënd,

që në ne të zhvillohet e mira

dhe, nën ndikimin tënd, të arrijmë përsosmërinë.

[ninoenina]

4-9-2021/E SHTUNË JAVA 22/UNGJILLI: Lk. 6,1-5


LUTJA: Ps 54

[SIZE=3]Më shpëto, o Hyj, pashë Emrin tënd,
me fuqinë tënde mbroje të drejtën time.
4 O Hyj, vështroje lutjen time,
vështroji fjalët e gojës sime!
5 Sepse krenarët u çuan kundër meje,
mizorët kërkojnë të ma marrin shpirtin:
për Hyjin ata s’kanë kujdes.
6 Por, ja, Hyji po më vjen në ndihmë,
shpirtin tim ai po e merr ndore.
7 Rëntë e keqja mbi armiqtë e mi:
shfarosi, o Zot, pashë të vërtetën tënde.
8 E unë me ëndje do të të kushtoj fli,
do ta lavdëroj Emrin tënd, o Zot, sepse është i mirë,


LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6,1-5.

1 Një të shtunë, kur Jezusi po kalonte nëpër të mbjella, nxënësit e tij këputnin kallinj, i shkokëlonin në dorë dhe i hanin.
2 Atëherë disa farisenj thanë: “Pse bëni çka s’është e lejueshme të bëhet të shtunën?”
3 Jezusi iu përgjigj: “A nuk keni lexuar çfarë bëri Davidi kur u urit ai dhe përcjellësit e tij?
4 [Si] hyri në Shtëpinë e Hyjit, i mori bukët e kushtimit, hëngri vetë dhe u dha të hanë edhe atyre që ishin me të, bukët, që s’kishte leje t’i hajë askush tjetër përveç priftërinjve?”
5 Dhe u tha:“Biri i njeriut është zotëria i të shtunës.”
[/SIZE]


MEDITIMI.

Në Palestinë, të varfërit, kur ishin të uritur, mund të mblidhnin kallëzat nga fushat, sipas normës së Ligjit të Përtërirë. Kallëzat ishin rrudhosur në duar dhe kokrrat që dilnin, ishin ngrënë. Pra, ku është problemi? Sipas interpretimit të ligjit, kjo mund të bëhet çdo ditë të javës, përveç të Shtunave. Dhe kishte edhe një dënim. Nëse puna gjatë shtunës bëhej pa dashje, fajtori paralajmërohej dhe duhej të ofronte një flijim shlyes. Nëse, nga ana tjetër, e shtuna ishte shkelur pavarësisht dëshmitarëve dhe paralajmërimit të mëparshëm, vepra përfshinte dënimin me vdekje me gurë. Çeshtja u drejtohej drejtpërdrejt dishepujve, por aludon ndaj Jezusit. Dhe Jezusi përgjigjet me një kundër-kundërshtim, duke cituar Shkrimin (1Sam 21, 1–7), domethënë autoritetin më të lartë të njohur nga të gjithë si fjala e Perëndisë. Bukët e ofertës, dymbëdhjetë në numër, një për secilin fis të Izraelit, mbetën në një tryezë për një javë me radhë në Tempullin, si një ofertë për Perëndinë. Askush nuk mundte t'i hante, përveç priftërinjve kur kaloi java. Por Davidi dhe shokët e tij i hëngrën, sepse ishin të uritur dhe nuk kishte bukë tjetër. Askush nuk e fajëson Davidin për këtë, as Shkrimi, as mësuesit e ligjit, sepse nevoja justifikon shkeljen e ligjit. Prandaj, as dishepujt e Jezusit nuk e shkelin ligjin, nëse fërkojnë kallëzat ditën e Shtunës sepse ishin të uritur. Në interpretimin e ligjit është e nevojshme të kërkohet vullneti i Zotit dhe e mira e vërtetë e njeriut. Dhe Zoti nuk e dha ligjin për të munduar njerëzit, por për t'i bërë ata të lumtur. E shtuna përdoret për të zgjidhur nevojat e të tjerëve, jo për të krijuar dhimbje koke të mëtejshme.



VAZHDO MEDITIMIN


Më jep, Zot, të jem hapur
drejt lirisë së fëmijëve të Perëndisë,
duke jetuar të dielën si një moment të fortë
në të cilin takohem me ty,
dhe duke jetuar angazhimin e krishterë jo si një barrë,
por si mundësia e realizimit:
domethënë duke shprehur plotësisht
që qenia ime është bërë në përgjasimin tënd.

[ninoenina]

6-9-2021/E HËNË JAVA 23/UNGJILLI: Lk 6, 6-11.


LUTJA: Ps 61.

2 Vështroje, o Hyj, përlutjen time,
dëgjoje lutjen time!
3 Nga skaji i dheut të thërras në ndihmë,
se më ka lëshuar zemra:
më nxirr në qetë që s’mund t’i afrohem.
4 Sepse ti je shpresa ime,
kala e fortë përballë armikut.
5 Përjetë do të banoj në tendën tënde,
do të gjej mbrojtje nën sqetullën tënde,
6 sepse ti, o Hyji im, i pranon kushtet e mia,
u jep trashëgim atyre që e druajnë emrin tënd.



LEXIMI I UNGJILLIT: Lk. 6,6-11.

6 Një të shtunë tjetër Jezusi hyri në sinagogë e filloi të mësojë. Ishte aty një njeri që e kishte dorën e djathtë të thatë.
7 Skribët e farisenjtë nuk ia ndanin sytë a mos po shëron të shtunën, që, kështu, të kishin për çka ta paditnin.
8 Jezusi ua dinte mendimet e i tha njeriut që e kishte dorën e thatë: “Çohu e dil në mes!”Ai u ngrit e qëndroi në këmbë.
9 Atëherë Jezusi vazhdoi: “Ju po ju pyes: a është e lejueshme të shtunën të bësh mirë apo të bësh keq, t’ia shpëtosh jetën ndokujt apo t’ia humbasësh?”
10 Si i shikoi rreth e rrotull të gjithë, i tha atij: “Shtrije dorën!” Ai bëri ashtu e dora iu shërua.
11 Ata u tërbuan dhe kuvendonin mes tyre çka të ndërmarrin kundër Jezusit.



MEDITIMI

Edhe një herë Jezusi mbikëqyret nga ata që mezi presin të jenë në gjendje ta akuzojnë atë se nuk ka pushuar ditën e Shtunës. E Shtuna është zemra e religjiozitetit hebre, i përket urdhërimeve që Zoti i dha Moisiut: “Gjashtë ditë puno e kryej të gjitha punët e tua; kurse e shtata ditë është e shtuna e Zotit, Hyjit tënd: mos bëj kurrfarë pune ti as biri yt, as bija jote, shërbëtori yt, as shërbëtorja jote, as kafsha jote, as i huaji që banon te ti. Sepse gjatë gjashtë ditëve Zoti i bëri qiellin e tokën e detin e gjithçka gjendet në to e pushoi ditën e shtatë; prandaj Zoti e bekoi ditën e shtatë dhe e shenjtëroi”(Dal. 20: 9-11). Shkëputja nga çdo veprimtari ka një vlerë teologjike, ajo shfaq besimin në sovranitetin e Zotit, nga i cili vjen gjithçka që kemi dhe të cilit gjithçka i nënshtrohet.
Prandaj pyetja e Jezusit mund të përkthehet në këto fjalë: si mund ta lavdërojë njeriun Perëndinë? Pyetja bie në vesh të shurdhër, ose ndoshta Jezusi nuk është duke pritur për një përgjigje. Gjesti shërues që ai bën në favor të njeriut që kishte një dorë të paralizuar është përgjigjja e tij. Në këtë mënyrë ai riinterpreton ligjin e lashtë: gjithçka që shfaq ose rrit dinjitetin e njeriut, i jep lavdi Zotit! Ai që krijoi njeriun sipas imazhit të tij, gëzohet kur sheh se krijesa rimerr dinjitetin e vet dhe realizon veten. Njeriu që Jezusi shëron nuk ishte i ngarkuar nga një sëmundje e rëndë, me të vërtetë mund të mendohet se të metat e tij nuk e penguan atë të jetonte. Dhe, megjithatë, ajo patologji e pengon atë të punojë dhe të përmbushë veten në të gjithë plotësinë e tij. Shërimi ia kthen dinjitetin atij. Çdo gjë që bëjmë për ta veshur njeriun me dinjitetin e tij, i jep lavdi Zotit, e kjo nuk është vetëm e ligjshme, por edhe e detyrueshme.




VAZHDO MEDITIMIN.

O Atë, që na dhurove Shëlbuesin dhe Shpirtin Shenjt,

shIkoji me mirësi bijtë e adoptimit,

që të gjithë ata që besojnë në Krishtin

ta marrin lirinë e vërtetë dhe trashëgimin e amshuar.