Komenti i ungjillit

[ninoenina]

29-7-2021/E ENJTE JAVA 17/ UNGJILLI: Gj 11, 19–27

Shën Marta


LUTJA: Ps 33

2 Përherë do ta bekoj Zotin,
në gojën time përherë lavdi i tij.
3 Shpirti im mburret në Zotin:
le të dëgjojnë të përvuajturit e le të gëzohen.
4 Bashkë me mua jepni lavdi Zotit,
le ta lartësojmë së bashku Emrin e tij.
5 E kërkova Zotin e ai më dëgjoi
edhe më çliroi nga çdo frikë që pata.
6 Shikojeni atë e do të ndriçoheni
fytyra juaj nuk do të turpërohet.
7 Ja, ky skamnor e thirri në ndihmë e Zoti e dëgjoi
dhe e shpëtoi nga të gjitha vuajtjet e tija.
8 Engjëlli i Zotit ngreh llogore rreth atyre
që e kanë frikë dhe i shpëton.
9 Sprovoni e shihni sa i mirë është Zoti!
I lumi ai që shpreson në të!



LEXIMI I UNGJILLIT: Gj 11, 19–27

17 Kur, pra, Jezusi arriti, mori vesh se ai ishte varrosur para katër ditësh.
18 Betania ishte afër Jerusalemit diku rreth pesëmbëdhjetë stadje.
19 Shumë judenj kishin ardhur te Marta e Maria për t’i ngushëlluar për vëllain e tyre.
20 Kur Marta mori vesh se po vinte Jezusi, i doli para, kurse Maria ndenji në shtëpi.
21 Atëherë Marta i tha Jezusit: “Zotëri, të kishe qenë ti këtu, im vëlla nuk do të kishte vdekur.
22 (Por) edhe tani e di se çkado që të lypësh prej Hyjit, Hyji do të ta japë.”
23 “Do të ngjallet vëllai yt!” ‑ i tha Jezusi.
24 “E di se do të ngjallet ‑ iu përgjigj Marta ‑ në ringjallje ‑ Ditën e fundit.”
25 Jezusi iu përgjigj: “Unë jam Ringjallja dhe Jeta:kush beson në mua, edhe nëse vdes, do të jetojë.
26 Edhe kush jeton e beson në mua, nuk do të vdesë kurrë. A e beson ti këtë?”
27 Marta iu përgjigj: “Po, Zotëri! Unë besoj se ti je Mesia, Biri i Hyjit ‑ ai që duhej të vijë në botë!”


MEDITIMI

Marta është një shoqe e Jezusit, ajo e njeh atë, dhe këtu tani janë në zi për vdekjen e vëllait të saj.
Marta është një person që ka besim në Zotin, por një besim ende i papjekur, i paqëndrueshëm. Ajo shkon të takojë Jezusin, por më pas e "akuzon" atë se e ka lënë vëllain e saj të vdesë. Ajo mbështetet tek ai, por në fakt spreson në një mrekullii. Dëgjon përgjigjen e Jezusit në lidhje me ringjalljen, por më pas tregon besimin e saj të fillestar. Vini re se Marta nuk thotë "Unë besoj", por "Unë e di": "...e di se çkado që të lypësh prej Hyjit, Hyji do të ta japë", "E di se do të ngjallet... në ringjallje ‑ Ditën e fundit". Marta është si shumë prej nesh, që mësojmë Ungjillin dhe katekizmin, por kur përballemi me një situatë tragjike - siç është vdekja e një vëllai - ne në fakt jemi të humbur dhe të hutuar.
Jezusi dëshiron ta shtyjë Martën të bëjë një hap përpara. Në tre fjali ai kondenson një mësim që vetëm do të kërkonte ditë reflektimi: besimi, jeta, vdekja, ringjallja. Megjithatë ai e fton atë të pranojë të gjitha këto jo në një mënyrë teorike dhe abstrakte, por duke e shikuar atë: "Unë jam", "kush beson në mua", "kush jeton dhe beson në mua". Dhe kjo sjell një kërcim në cilësi: Besimi i Martës kalon nga njohja në eksperiencën e një pranisë. Ajo tani e pranon që Krishti nuk vjen për të takuar njerëzit në një kohë dhe vend të largët, por këtu, tani, "në botë", konkretisht.
Në momentin kur ndihemi të humbur dhe vdekja dhe dhimbja duken të pakuptueshme dhe të papranueshme, Jezusi, i Ringjalluri, na fton ta shohim afër dhe ta dëgjojmë. Ai dëshiron që ne të lidhemi me të për të njohur që ai nuk është një lëndë teorike, por një prani e vërtetë në jetën tonë. Të besojmë nga zemra se ai vjen për të eleminuar vdekjen përgjithmonë, sepse kjo na jep një jetë të përqendruar në dashurinë e përjetshme të Zotit.


VAZHDO MEDITIMIN

O Zot, bekoje shpirtin e thyer të atyre që vuajnë,
bekoje vetminë e rëndë e njerëzve,
bekoji ata që nuk jetojnë në paqe,
bekoje dhimbjen që askush nuk u beson kurrë të tjerëve.
Dhe beko rrugën e atyre që enden natën
dhe nuk kanë frikë të ecin nëpër rrugë të panjohura.
Bekoje, o Zot, mjerimin e njerëzve që po vdesin.
Jepu atyre, Zot, një jetë më të mirë.
Bekoji ata që janë të lumtur, Zot, mbroji ata.
Ti nuk e more trishtimin tim,
ndonjëherë të rëndë dhe padurueshëm për mua.
Por më jep,o Zot, forcë ta duroj.
(Edith Stein)

[ninoenina]

30-7-2021/E PREMTE JAVA 17/UNGJILLI: Mt. 13, 54–58.


LUTJA: Ps 80

8 Në ditë të vështirë më thirre e unë të shpëtova,
të jam përgjigjur i fshehur në stuhi,
të vura në provë tek uji i Meribës.
9 Dëgjo, populli im, dua të të qortoj:
oh sikur të më dëgjoje, ti, o Izrael!
10 Pranë teje tjetër zot të mos kesh,
zot të huaj mos adhuro!



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 13, 54–58

54 Si erdhi në qytetin ku ishte rritur, i mësonte qytetarët në sinagogën e tyre ashtu që, të mahnitur, thoshin:
“Nga i erdhi këtij kjo dije dhe kjo fuqi mrekullish? Po a nuk është biri i zdrukthëtarit?
55 Po a nuk i quhet e ëma Mari e vëllezërit Jakob, Jozef, Simon e Judë?
56 Po a nuk janë ndër ne të gjitha motrat e tij? Nga, atëherë, i erdhën këtij të gjitha këto?”
57 E kjo u shkaktonte mosbesim në të. Prandaj Jezusi u tha:
“Profetit nuk i jepet nderim vetëm në vendlindjen e vet e në shtëpinë e vet!”
58 Për shkak të mosbesimit të tyre nuk bëri aty shumë mrekulli.

MEDITIMI

Në Ungjillin e tij Mateu na informon që Jezusi u refuzua nga njerëzit. Ngjarja e sotme, megjithatë, është më domethënëse, sepse shkon më shumë në rrënjë. Në fakt, kjo ngjarje zhvillohet "në atdheun e tij", në Nazaret, në vendin ku jetoi Jezusi para se të fillonte predikimin e tij. Turmës, aq sa mund të imagjinohet, i bëjnë n përshtypje mençuria e Jezusit dhe gjestet e mrekullueshme që ai është në gjendje të kryejë, dhe bashkëfshatarët e Jezusit pyesin veten se si është e mundur kjo. Por befasia e tyre bëhet një skandal kur kuptojnë se këto aftësi, të cilat mund të jenë vetëm me origjinë hyjnore, mishërohen në të njëjtin person që ata vetë e kanë parë të rritet në atë fshat, për të cilën ata e dinë shtëpinë, historinë, anëtarët e familjes. Si eshte e mundur? Është skandali i Mishërimit, ku skandali tregon, sipas gjuhës biblike, një pengesë për mundësinë e besimit sipas arsyes. Në logjikën tonë njerëzore ne jemi të skandalizuar duke menduar se Zoti ka zgjedhur të shfaqet në një realitet të brishtë dhe nevojtar si ai i mishit tonë.
Ky pasazh na ballafaqon ne, si të krishterë, me një sfidë thelbësore: të besojmë se Jezu Krishti është Perëndi dhe njeri, si plotësisht ashtu edhe njëkohësisht. Gjilpëra jonë personale e peshores nganjëherë mund të përkulet drejt njërës ose tjetrës prej këtyre realiteteve: ne mund ta gjejmë veten, për shembull, duke pranuar që ai bën mrekulli, por mbetemi të skandalizuar nga fakti se ai iu dorëzua spontanisht vdekjes në kryq. Ose, ne mund ta mendojmë Jezusin si një mik të aftë për dhembshuri dhe dashuri për më të varfërit dhe të mos e kuptojmë Ringjalljen e tij. Sot na kërkohet të braktisim mosbesimin tonë dhe të rinovojmë besimin tonë në Krishtin.

VAZHDO MEDITIMIN

5 Kini në ju po ato ndjenja që ishin në Krishtin Jezus:
6 i cili, edhe pse me natyrë Hyj,
barazinë e vet me Të
nuk e çmoi si një visar që s’mundet pa të,
7 por ia mohoi vetvetes
e mori natyrën e shërbëtorit
dhe u bë i ngjashëm me njerëz
dhe, për kah pamja e jashtme,
dukej vetëm njeri.
8 E përuli vetveten
duke u bërë i dëgjueshëm deri në vdekje,
mu deri në vdekjen në kryq.
9 Prandaj edhe Hyji e lartësoi tesve
dhe i dha emrin që është mbi çdo emër
10 që në Emër të Jezusit
të përkulet çdo gju
i atyre që janë në qiell, në tokë e në nëntokë
11 dhe çdo gjuhë të dëshmojë:
‘Jezu Krishti është Zot!’
Në nder të Hyjit Atë.
( Fil. 2, 5–11)

[ninoenina]

31-7-2021/ E SHRTUNË JAVA 17/UNGJILLI: Mt, 14, 1-12.

SHËN INJACË NGA LOYOLA


LUTJA: Ps. 66.

2 Hyji pastë mëshirë për ne e na bekoftë,
bëftë të ndriçojë fytyra e tij mbi ne,
3 që në tokë të njihet udha e tij,
në të gjitha kombet shpëtimi i tij.
4 Të dhënçin lavdi mbarë popujt, o Hyj,
mbarë popujt e botës ty të lavdërofshin!
5 Le të galdojnë e le brohorisin popujt,
sepse popujt i gjykon me drejtësi,
sepse kombet mbi tokë ti i sundon.
6 Të lavdërofshin mbarë popujt, o Hyj,
mbarë popujt e botës ty të lavdërofshin!
7 Toka e dha frytin e vet:
na bekoftë Hyji, Hyji ynë!
8 Na bekoftë Hyji!
Frikë e paçin mbarë skajet e botës!


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 14,1-12.

1 Në atë kohë Herodi tetrark dëgjoi ç’flitej për Jezusin
2 dhe u tha shërbëtorëve të vet: “Ky është Gjon Pagëzuesi!
U ngjall së vdekuri! Ja, përse ka pushtet të bëjë mrekulli!”
3 E vërtet Herodi e kishte zënë Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte qitur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet.
4 Sepse Gjoni i kishte thënë: “Nuk guxon ta mbash për grua Herodiadën!”
5 Herodi donte ta vriste, por druante nga populli, sepse Gjonin e mbanin për profet.
6 Në ditëlindjen e Herodit, bija e Herodiadës vallëzoi para të ftuarve dhe aq i pëlqeu Herodit,
7 sa që me përbetim i premtoi se do t’i jepte çkado që t’i kërkonte.
8 Ajo, e mësuar prej së ëmës: “Ma jep ‑ tha ‑ këtu në pjatë kokën e Gjon Pagëzuesit!”
9 Mbretit i erdhi keq, por për shkak të përbetimit e të të ftuarve, urdhëroi t’i jepej.
10 Dërgoi dikë dhe ia preu Gjonit kokën në burg.
11 Kokën e Gjonit e sollën në pjatë, ia dha vajzës e kjo së ëmës.
12 Pastaj erdhën nxënësit e Gjonit, e morën trupin, e varrosën, shkuan dhe i treguan Jezusit.



MEDITIMI

Gjon Pagëzuesi është një njeri radikal të cilit i është besuar detyra e përgatitjes së një populli të prirur mirë ndaj Zotit për ardhjen e Jezusi: "Shumë bij të Izraelit do t’i kthejë kah Zoti, Hyji i tyre (Lk 1, 16). Zoti zgjedh Gjonin që nga ngjizja dhe krijon një marrëdhënie të veçantë me të: “Sepse do të jetë i madh para Zotit. Nuk do të pijë verë as pije dehëse dhe do të jetë plot me Shpirtin Shenjt që në kraharorin e s’ëmës"(Lluka 1, 15). Pasi të rritet, ai e fton atë në shkretëtirë, ku përvoja e tij profetike është e rrënjosur në heshtje dhe Pagëzuesi shkon në një udhëtim të gjatë në kërkim të fjalës së jetës, për të cilën ai do të jetë ndërmjetësi.
Profeti Gjon thirret për të dëshmuar për të vërtetën dhe ai e bën këtë në një mënyrë të përsosur. Për këtë arsye ai burgoset nga Herodi: ai guxoi të kritikojë jetën e shpërbërë të tetrarkut që jeton me Herodiadën, gruan e vëllait të tij. Dhe kështu "zëri që bërtiti në shkretëtirë" (Lk 3: 4) duke shpallur të vërtetën e dashurisë së Zotit është mbytur në burgjet e një pallati të pushtetit të helmuar nga gënjeshtra, fitime dhe nënçmime; është një vend i sunduar nga i ligu, i cili është "gënjeshtar dhe babai i gënjeshtrës" (Gjoni 8:44).
Herodi është një mbret i fuqishëm, i padrejtë, dhe korruptuar: ai dëshiron vdekjen e Gjonit sepse ka frikë nga e vërteta të së cilës ai është bartës. Nëse ai nuk e vret atë, është vetëm për kotësi, në mënyrë që të mos humbasë miratimin e popullit të Galilesë. Do të jetë një mashtrim tjetër, i sajuar nga Herodiada, që do ta çojë Gjonin në vdekje.
Në këtë histori, e vërteta e sjellë nga Gjoni dhe gënjeshtra e mishëruar nga Herodi kundërshtohen. E vërteta duket se u mposht me vdekjen e Gjonit dhe kjo mund të na linte të zhgënjyer. Por ai është profeti i Jezusit, "udha, e vërteta dhe jeta" (Gjoni 14: 6), i cili në kryq dhe në Ringjallje na jep sigurinë e ndërhyrjes së Zotit aty ku shpresa njerëzore është thyer. Dhe pastaj edhe vdekja e Gjonit, i cili na e njoftoi së pari, nuk është e kotë.



VAZHDO MEDITIMIN


O Zot, Hyji ynë, kur gjithçka është e errët
dhe ne e ndiejmë dobësinë dhe pafuqinë tonë,
na jep ti të ndiejmë praninë tënde,
dashurinë tënde dhe forcën tënde.
Na ndihmon të kemi besim të plotë
në dashurinë tënde që mbron
dhe në fuqinë tënde që na përforcon,
që asgjë të mos na trembë apo shqetësojë,
sepse, duke jetuar pranë teje,
do të shohim si vepron ti,
dhe synimet dhe vullnetin tënd në të gjitha gjërat.
(Shën Injacë nga Loyola).

[ninoenina]

2-8-2021/E HËNË JAVA 18/ UNGJILLI: Mt 14, 13–21.


LUTJA: Ps 117.


Lavdërojeni Zotin, sepse është i mirë,
sepse e amshuar është dashuria e tij!
2 Le të thotë tashti Izraeli, sepse është i mirë,
e amshuar është dashuria e tij!
3 Le të thotë tani shtëpia e Aronit,
e amshuar është dashuria e tij!
4 Le të thonë tani ata që e druajnë Zotin,
e amshuar është dashuria e tij!
5 Në vështirësi e thirra në ndihmë Zotin,
Zoti më dëgjoi edhe më shpëtoi.
6 Zoti është me mua,
s’druaj se ka ç’më bën njeriu.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 14, 13–21

13 Kur dëgjoi Jezusi, shkoi prej andej me barkë dhe u shmang në një vend të pabanuar ‑ në vetmi. Por, kur e hetoi populli, u nis pas tij në këmbë prej qyteteve. 14 Kur doli Jezusi prej barke, pa një turmë të madhe njerëzish, pati dhembshuri për ta dhe i shëroi të sëmurët e tyre.
15 Në mbrëmje iu afruan nxënësit e thanë: “Vendi është i shkretë dhe u bë vonë; lëri njerëzit të shkojnë në fshatra e të blejnë ushqim.”
16 Jezusi u përgjigj: “Nuk është nevoja të shkojnë: jepuni ju të hanë!”
17 Ata iu përgjigjën:“S’kemi këtu veçse pesë bukë e dy peshq.
18 Jezusi vijoi:“M’i sillni këtu!”
19 Pastaj i dha urdhër popullit të ulet në bar. I mori pesë bukët e dy peshqit, i çoi sytë kah qielli, i bekoi, i ndau dhe ua dha nxënësve, kurse nxënësit turmës.
20 Të gjithë hëngrën e u nginë. I mblodhën tepricat: dymbëdhjetë shporta plot me copa. 21 E ata që hëngrën, pa i numëruar gratë e fëmijët, ishin rreth pesë mijë meshkuj.




MEDITIMI

Pasi mësoi për vdekjen e Gjon Pagëzuesit, Jezusi tërhiqet në një vend të shkretë. Njerëzit, megjithatë, e kërkojnë atë, ndiejnë nevojën për të, për dhuratën e tij të shërimit dhe shpëtimit. Jezusi nuk mbetet indiferent, ai ndjen dhembshuri për ata burra dhe gra, domethënë, ai zgjedh të ndajë, të marrë pjesë në vuajtjet e tyre. Tek Jezusi nuk do të gjejmë kurrë idenë e një perëndie "mrekullibërëse", të gatshme për të zgjidhur problemet tona si me magji. Përkundrazi, Jezusi e zbulon veten si Ai që mbetet me ne, pranë nesh, vuan me ne, por gjithnjë duke na hapur një perspektivë të mëtejshme. Duke qenë me ne, Ai, i cili e ka ndarë plotësisht gjendjen tonë njerëzore, na mëson ta ndajmë atë me vëllezërit tanë ("Jepuni ju të hanë", v. 16), duke dalë për të takuar ata që kanë më shumë nevojë. Këtu është perspektiva e re e jetës dhe e shpëtimit, ajo në të cilën do të ngopet çdo uri dhe çdo etje: dhurata totale e Krishtit në ofrimin e Trupit të Tij dhe Gjakut të Tij, domethënë në Eukaristinë (e shënuar me mrekullinë e shumëfizimit të bukëve dhe peshqeve!)



VAZHDO MEDITIMIN

Jezusi është gjithmonë pranë jush,
Ai gjithmonë do të luftojë me ju dhe për ju,
dhe armiku do të jetë, si gjithmonë,
çrrënjosur plotësisht.
Dorëzohuni plotësisht në zemër
hyjnore e Jezusit, si një fëmijë i vogël
në krahët e nënës.
(Shën Pio nga Pietralcina)

[ninoenina]

4-8-2021/E MERKURE JAVA 18/UNGJILLI: Mt 15, 21–28.

SHËN Gjon-Mari Vianney


LUTJA: Ps 30, 23 V.

23 Ndërsa në vështirësinë time mendoja:
“I përjashtuar jam prej syve të tu!”,
por ti e dëgjove zërin e lutjes sime
kur drejt teje lëshova kushtrimin.
24 Duani Zotin, të gjithë shenjtërit e tij:
ai i ruan besimtarët e vet,
por edhe atë që vepron me madhështi
Zoti e shpaguan sipas meritave.
25 Merrni zemër e kini guxim të gjithë ju
që shpresoni në Zotin.



LEXIMII I UNGJILLIT: Mt 15, 21–28.

21 Jezusi doli prej atij vendi e kaloi në krahinat e Tirit e të Sidonit.
22 Dhe, ja, një grua nga Kananeja, që kishte ardhur prej atyre anëve, filloi të bërtiste e të thoshte: “Ki mëshirë për mua, o Zot, Biri i Davidit! Djalli po ma mundon tepër vajzën!”
23 Por ai nuk iu përgjigj fare. Atëherë iu afruan nxënësit e tij e i thanë:
“Bëja këtë nderë e të shkojë, sepse po bërtet pas nesh!”
24 Ai u përgjigj: “Unë jam i dërguar vetëm te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.”
25 Por ajo u afrua, u përkul thellë në nderim para tij e tha: “Më ndihmo, o Zot!”
26 Jezusi iu përgjigj: “Nuk është mirë të marrësh bukën e fëmijëve e t’ua japësh këlyshëve të qenve.”
27 “Po, o Zot ‑ shtoi ajo ‑ se edhe këlyshët hanë dromcat që bien nga tryeza e zotërinjve të tyre.”
28 Atëherë Jezusi iu përgjigj: “O grua, e madhe është feja jote! Le të bëhet ashtu si dëshiron!”
Në atë moment bija e saj u shërua.



MEDITIMI.

Ungjilli na paraqet një shembull të madh besimi në takimin midis Jezusit dhe një gruaje kananite, një gruaje të konsideruar të huaj nga hebrenjtë. Sidoqoftë, paragjykimet fetare nuk e pengojnë gruan t'i drejtohet Jezusit me guxim, duke bërtitur: "Ki mëshirë për mua, Zot, Biri i Davidit!". Ajo është prekur nga dhimbja e madhe dhe dashuria e madhe për vajzën e saj "të munduar nga një djall", për të cilin ajo kërkon shërim. Pas refuzimit fillestar të Jezusit, gruaja kundërshton me këmbënguljen dhe kthehet të lutet: "Zot, më ndihmo!". Në këtë moment Jezusi zgjedh të testojë besimin e saj duke i kujtuar asaj se ajo është pagane. Në përgjigjen e gruas ("Megjithatë qentë e vegjël hanë thërrimet që bien nga tryeza e pronarëve të tyre!") ne lexojmë guximin e një nëne, e cila nuk ngurron të rrezikojë dinjitetin e saj edhe duke pranuar të krahasohet me një bushtër . Dhurata e hirit që ajo kërkon, është aq e madhe sa kërkon të dëshirohet, zgjidhet dhe pushtohet në vetëdije: kjo është ajo që Jezusi i mëson asaj. Së fundi, përgjigja çliruese - dhe, në të njëjtën kohë, fuqizuese - e Jezusit: “O grua, e madhe është feja jote! Le të bëhet ashtu si dëshiron!" (v.28).


VAZHDO MEDITIMIN.


Zoti Jezus, na mëso të lutemi.
Kur lutemi, na mbaj pranë teje,
sepse, përballë butësisë dhe përulësisë tënde,
ne mësojmë të pastrohemi
nga dëshirat dhe nevojat tona,
nga çdo frikë dhe egoizëm,
duke mirëpritur dhuratën tënde
si thesarin më e çmueshëm.

[ninoenina]

5-8-2021/E ENJTE JAVA18/UNGJILLI: Mt, 16, 13–23.

LUTJA.

Zoti i mirësisë dhe i mëshirës, ti na kërkon të bashkëpunojmë në punën tënde të shpëtimit; dërgo punëtorë të shumtë dhe të shenjtë për vreshtin tënd, kështu që Kishës tënde nuk do t’i mungojnë kurrë lajmëtarët guximtarë të Ungjillit, priftërinjtë të cilët gjithashtu të ofrojnë sakrificën e Eukaristisë me jetën e tyre dhe ato shenja të ndritshme të Krishtit, bariut të mirë, drejtoji njerëzit e tu në rrugët e dashurisë. Dërgo Shpirtin tënd të Shenjtë për të freskuar zemrat e të rinjve, në mënyrë që ata të kenë guximin të thonë po kur i thërret në shërbim të vëllezërve të tyre, këmbënguljen për të ndjekur Jezusin edhe gjatë rrugës së kryqit dhe gëzimin e madh për të qenë dëshmitarë të dashurisë tënde në botë.
O Maria, Nëna e priftërinjve, jepi të gjithë anëtarëve të Kishës besnikërinë për të dëshmuar për të gjithë gëzimin që vjen nga takimi me Krishtin që jeton dhe mbretëron përgjithmonë dhe përgjithmonë. Amen.
(Giovanni Paolo Benotto: Ipeshkvi i Pizës).



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 16, 13–23.

13 “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet: “Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?” 14 Ata u përgjigjën: “Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; disa të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetët.” 15 “Po ju ‑ u tha atyre ‑ ç’thoni: kush jam unë?” 16 Iu përgjigj Simon Pjetri: “Ti je Mesia ‑ Biri i Hyjit të gjallë!”. 17 Atëherë Jezusi i tha:“I lumi ti, o Simon, biri i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi e gjaku, por Ati im që është në qiell! 18 Edhe unë po të them: Ti je Pjetër‑Shkëmb dhe mbi këtë shkëmb unë do ta ndërtoj Kishën time dhe dyert e ferrit s’do të ngadhënjejnë kundër saj!
19 Ty do të t’i jap çelësat e Mbretërisë së qiellit: gjithçka të lidhësh mbi tokë, do të jetë e lidhur edhe në qiell e gjithçka të zgjidhësh mbi tokë, do të jetë e zgjidhur edhe në qiell.” 20 Atëherë i urdhëroi nxënësit që të mos i tregojnë askujt se është ai Mesia.
21 Që atëherë Jezusi filloi t’u dëftojë nxënësve të vet se i duhej të shkonte në Jerusalem, të vuante shumë prej anës së pleqve, të kryepriftërinjve e të skribëve, se do ta vrisnin e të tretën ditë do të ngjallej.
22 Atëherë Pjetri e ndau veças e filloi ta qortojë: “Mos e thashtë Zoti, Zotëri! Ty s’do të të ndodhë një gjë e tillë!” 23 Jezusi u kthye e i tha Pjetrit: “Shporru meje, he djallë! Je shkandull për mua, sepse nuk i ke në mend punët e Hyjit, por punët e njerëzve!”



MEDITIMI.

Pika fillestare për këtë dialog midis Jezusit dhe dishepujve sigurohet nga këta të fundit për të cilët, pasi kishin dëgjuar predikimin e Jezusit dhe kishin parë dy mrekulli të shumëfishimit të ushqimit, shqetësimi i parë ishte ai i lënies pa bukë. Atëherë Jezusi vendos të bëjë një "kontroll" dhe të kërkojë një përgjigje më autentike, dhe për të arritur qëllimin, si do të kishte bërë një psikolog modernë, bën një pyetje, për atë që njerëzit mendonin për të. Dhe të gjithë japin një përgjigje, disa në një mënyrë dhe disa në një tjetër. Dhe këtu vjen, si një grusht në bark, pyetja vendimtare: "Po ju ‑ u tha atyre ‑ ç’thoni: kush jam unë?” Nuk është e vështirë të imagjinohet heshtja e përgjithshme të dishepujve. Vetëm Pjetri gjen guximin të përgjigjet. Ai nuk e kupton Jezusin gjithmonë siç duhet, siç tregohet në këtë pasazh disa vargje më vonë, por këtë herë ai godet në shenjë dhe fiton çmimin e parë! Përshtypja e parë e lexuesit është se për këtë përgjigje, që tregon besimin e tij, Pjetri meriton përparësinë në kishën e Jezusit. Por jo rastësisht Jezusi përpiqet të deklarojë se përgjigja nuk është nga Pjetri, por është frymëzuar nga Ati. Pra, pse Jezusi i beson Pjetrit detyrën e themelimit të Kishës së tij, duke i dhënë atij të gjitha ato fuqi të jashtëzakonshme? Nëse eliminojmë meritën e përgjigjes së besimit, ajo që mbetet në dëshminë e Pjetrit në këtë episod është guximi i tij. A mund të jetë kjo arsyeja pse Jezusi e zgjodhi atë për të udhëhequr Kishën e tij? Po! Në fakt guximi i tij është një karakteristikë që e çon atë shpesh në gabime, por kur ai lejon që të udhëhiqet nga Shpirti i Shenjtë, siç ndodhi ditën e Rrëshajave, Shpirti bën që Pjetri, duke u ngritur në këmbë, të thotë fjalë të mëdha që shpojnë zemrat e dëgjuesve (Vap 2,14-39).


VAZHDO MEDITIMIN.

Ta ofrojmë në këtë ditë lutjen tonë dhe veprimet tona ndaj Zotit për thirrjet drejt diakonatit të përhershëm.
Shërbesa e tyre qoftë një shenjë dhe një instrument të dashurisë dhe të afërsisë së Zotit, që plotëson nevojat e secilit.
Shërbimi i tyre të kontribuojë në ndërtimin e Mbretërisë.

[ninoenina]

6-8-2021/E PREMTE /UNGJILLI: Mk 9, 2–10

FESTA E SHPËRFYTYRIMIT TË KRISHTIT.


LUTJA: Ps 96.
1 Zoti mbretëron! Le të galdojë toka,
le të gëzohen ishujt e shumtë!
2 Re e errësirë janë përreth tij,
e Drejta e Drejtësia themeli i fronit të tij.
3 Zjarri shkon përpara tij
dhe i djeg armiqtë e tij përreth.
4 Vetëtimat e tija e shndritin botën,
sheh toka e dridhet!
5 Para fytyrës së Zotit si dylli shkrihen malet,
para fytyrës së Zotit të mbarë botës!
6 Qiejt e shpallin drejtësinë e tij,
të gjithë popujt e shohin lavdinë e tij.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mk 9, 2–10
2 Pas gjashtë ditësh Jezusi mori me vete Pjetrin, Jakobin e Gjonin e i çoi vetëm ata në vetmi, në një mal të lartë dhe u shndërrua para tyre.
3 Petkat e tij u bënë ndriçuese të bardha, sa që asnjë zbardhues mbi tokë nuk mund t’i zbardhojë ashtu.
4 Atyre iu dukën Elia me Moisiun e po bisedonin me Jezusin.
5 Pjetri atëherë mori fjalën e i tha Jezusit: “Rabbi, për ne është mirë të qëndrojmë këtu. Po ndërtojmë këtu tri tenda: një për ty, një për Moisiun e një për Elinë.”
6 Në të vërtetë s’dinte çka të thoshte tjetër, sepse ishin trembur keqas.
7 Ndërkaq u duk një re dhe i mbuloi me hijen e vet e prej resë u dëgjua një zë: “Ky është Biri im ‑ djali i Dishirit! Atë dëgjojeni!”
8 Menjëherë shikuan rreth e rrotull e nuk panë askënd tjetër, përveç vetëm Jezusit me ta.
9 Ndërsa po zbritnin nga mali, Jezusi u urdhëroi që të mos i tregojnë askujt çka panë derisa Biri i njeriut të ngjallej prej së vdekuri.
10 Ata e mbajtën porosinë, por njëri‑tjetrin e pyesnin çka do të thotë ajo fjalë: “të ngjallet prej së vdekuri?”



MEDITIMI.
Ungjilltari Mark e vendos ngjarjen e Shpërfytyrimit të Jezusit në mes të historisë së tij. Ky pasazh lidhet drejtpërdrejt me Ringjalljen dhe ndjek debatin se kush është Jezusi. Jezusi i pyeti dishepujt: "Kush thoni se jam?" (Mk 8, 29a). Dhe Pjetri: "Ti je Krishti!" (Mk 8, 29b), domethënë Mesia i pritur nga populli i Izraelit. Jezusi konfirmon atë që Pjetri shpalli, por duke shpjeguar se Ai është Mesia si një shërbëtor i Perëndisë dhe i njerëzve, i cili do të japë jetën e vet si sakrificë, duke kaluar përmes refuzimeve, persekutimeve, vuajtjeve dhe vdekjes. Pas njoftimit të Pasionit të tij ndodh ngjarja e Shpërfytyrimit, e cila përfshin tre dishepuj: Pjetër, Jakob dhe Gjon, që gjithashtu do të jenë me Jezusin në Gjetseman (Mk 14:33), para se Mësuesi i tyre të arrestohet. Tani, në malin Tabor, Jezusi u shfaqet atyre në një mënyrë të veçantë. Kanë kaluar gjashtë ditë nga shpallja e Pasionit: 6 është një numër simbolik që tregon ditët e Krijimit. Jezusi është shpërfytyruar dhe Marku mund ta përshkruajë atë vetëm përmes rrobave të bardha, të një të bardhësie të paimagjinueshme, domethënë që shkëlqen me atë dritë që është simboli më i bukur i Zotit, drita që i bën që gjithçka të ekzistojë për atë që është, drita që është fillimi i jetës, i dashurisë, i dijes ("Zoti tha:" Le të ketë dritë! "Dhe u bë dritë", Gn 1, 3).
Kështu Marku dëshiron të na thotë se qëllimi i krijimit është shpërfytyrimi dhe se e gjithë jeta jonë është një pasqyrim i lavdisë së Zotit gjithnjë e më thellë, i cili kështu e zbulon veten si Atë në Birin e dashur, duke na ftuar ta dëgjojmë atë. Jezusi është midis Moisiut, atij që dha Ligjin dhe Elisë, babait të profetëve. Ai, Jezusi, është përmbushja e Shkrimit të shenjtë.
Sa herë që duam të jemi në shoqërinë e tij, e të gjithë mund ta bëjmë këtë lirshëm, dhe jo të mposhtur nga shqetësimet dhe frika (siç bëjnë tre dishepujt me naivitet), por duke u ndalur para dritës së fytyrës së tij të shpërfytyruar në Fjalë. Kjo do të forcojë vërtet udhëtimin tonë si dishepuj të Jezusit, duke na zbuluar çdo herë kuptimin përfundimtar të pelegrinazhit tonë dhe qëllimin përfundimtar që na pret të gjithëve.



VAZHDO MEDITIMIN
Na fal, o Zot,
për aq herë sa kemi dashur
që ti plotësoje dëshirat tona,
të shtyrë nga frika dhe nga siguri të rremë;
na fal, o Zot,
për të gjitha herë që kemi menduar të përparojmë
duke zgjedhur gjëra dhe kompromise më të lehta;
na fal, o Zot,
për të gjitha kohët që kemi preferuar
errësirën më shumë se dritën Tënde.
Të falënderojmë, o Zot,
sepse ti kurrë nuk na braktis.

[ninoenina]

7-8-2021/E SHTUNE JAVA 18/UNGJILLI: Mt. 17, 14–20


LUTJA: Ps. 17.

Të dua, o Zot, fuqia ime!
3 Ti, o Zot, je Qeta ime, Kështjella ime, Streha ime, Shpëtimtari im!
Perëndia im, Ndihmëtari im, në Të shpresoj!
Ai është Mbrojtësi im, fuqia e shpëtimit tim, ndorja ime!
4 Në ndihmë do ta thërras Zotin tejet të lavdishëm,
dhe do të shpëtoj nga armiqtë e mi.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 17, 14–20.

14 Kur mbërritën te populli, iu afrua një njeri, ra në gjunj para tij
15 dhe i tha: “Zotëri, ki mëshirë për djalin tim: i bie e tokës dhe po vuan shumë. Shpesh bie herë në zjarr e herë në ujë!
16 E solla te nxënësit e tu, por ata s’mundën ta shërojnë.”
17 “O brezni e pafe dhe e prishur ‑ u përgjigj Jezusi ‑ deri kur do të jetoj mes jush? Po deri kur do t’ju duroj? Ma bini këtu!”
18 Atëherë Jezusi e urdhëroi djallin e ky doli prej djaloshit, që u shërua në atë çast.
19 Atëherë nxënësit, iu afruan veçmas Jezusit dhe e pyetën:
“Përse ne nuk mundëm ta dëbojmë?”
20 Ai u përgjigj: “Për shkak të besimit tuaj të pakët! Përnjëmend po ju them:
në paçit fe edhe vetëm sa një kokërr sinapi
e i thoni këtij mali: ‘Dil këndej e shko atje!’, do të kalojë dhe asgjë s’do t’ju jetë e pamundshme!”



MEDITIMI

Ungjilli, që meditojmë sot, paraprihet nga rrëfimi i Shpërfytyrimit të Zotit, që kemi medituar dje. Jezusi sapo ka zbritur nga mali Tabor, ku dishepujt e tij kishin parë të shkëlqente e njëjta lavdi hyjnore në personin e tij, që mund të kuptohej me besim në fjalët dhe gjestet e tij, dhe që një ditë ata do të ishin në gjendje ta kuptonin si një paralajmërim të Pashkëve fitore .. Prandaj, Jezusi sapo është njohur nga Ati si Biri i tij i dashur, këtu takon një baba tjetër, i cili i lutet atij për shërimin e djalit të tij të sëmurë rëndë. Jezusi e njeh dashurinë e madhe të babait për këtë djalë dhe ia plotëson dëshirën. Dishepujt pyesin pse nuk ishin në gjendje ta bënin këtë mrekulli. Përgjigja e Jezusit nuk vonon dhe hapet për një "më shumë" mundësi, të krahasueshme me aftësinë për të lëvizur një mal! Kërkohet vetëm një gjë: besimi: jo një besim i interesuar për suksesin e vetvetes, jo një besim i shqetësuar për të treguar veten në një situatë (siç ndodh me dishepujt), por një besim i përulur (madje i krahasueshëm me një kokërr sinapi!), një besim i shtyrë nga dëshira e sinqertë për të bërë mirë tjetri, pra një besim i shtyrë nga dashuria, si babai që kërkon shërimin e birit jo për interesa personale, por sepse e do atë. Nëse është dashuria ajo që lëviz besimin, atëherë ajo do të jetë gjithmonë mjaft e fortë për të na lejuar të rritemi dhe "të bëjmë mrekulli" në veten dhe te të tjerët, siç bën Zoti me secilin prej nesh.



VAZHDO MEDITIMIN

Zoti im Jezus, unë dua të dua këdo që ti do.
Unë dua të dua me ty vullnetin e Atit. [...]
Çdo gjë që ti dëshiron, unë e dua atë.
Zoti im, unë të jap zemrën time,
që ti dop t’ia ofrosh Atit tënd së bashku me tuajin,
si diçka që është e jotja dhe që ti mund të ofrosh,
sepse te takon ty.
(Charles de Foucauld)

[ninoenina]

9-8-2021/E HENË JAVA 19/UNGJILLI: Mt 25, 1–13

Shën Terezë e Bekuar e Kryqit.


LUTJA: Ps 44.

11 Më vështro, o bijë, shih e dëgjo:
harroje popullin tënd dhe shtëpinë e babait tënd,
12 atëherë mbretit do t’i pëlqejë bukuria jote.
Ai është zotëria yt, nderoje atë!
14 E lavdishme është bija e mbretit përbrenda,
mbështjellë me petk të qëndisur me ar.
15 Në petka lara‑lara ia sjellin mbretit,
përcjellja e saj, shoqet e saja, vajza.
16 Me hare u prijnë e me brohori,
ja, po hyjnë në pallatet e mbretit!
17 Në vend të etërve të tu do t’i kesh fëmijët,
do t’i vësh princa mbi mbarë dheun.

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 25, 1–13.

1”Atëherë Mbretëria e qiellit do t’u përngjajë dhjetë virgjërave, të cilat i morën dritëzat e veta e i dolën para dhëndrit.
2 Pesë prej tyre ishin marroqe e pesë të mençura.
3 Tashti, këto marroqet, morën me vete dritëzat, por nuk morën vajin.
4 Ndërsa ato të mençurat, morën me vete bashkë me dritëzat e veta edhe vaj në enë.
5 Pasi dhëndri u vonua, u kotën të gjitha dhe i zuri gjumi.
6 Rreth mesnatës u dha lajmi: ‘Ja, dhëndri! Dilini përpara!’
7 Atëherë të gjitha virgjërat u çuan dhe i rregulluan dritëzat e veta.
8 Atëherë marroqet u thanë të urtave: ‘Na jepni prej vajit tuaj se po na ndalen dritëzat.’
9 Të mençurat u përgjigjën: ‘ Assesi! Që të mos na mungojnë neve dhe juve, më mirë shkoni te tregtarët e bleni për vete!’
10 Kur ato shkuan të blejnë, erdhi dhëndri e ato që ishin gati, hynë bashkë me të në dasmë dhe u mbyll dera.
11 Më vonë ia behën edhe virgjërat e tjera e thanë: ‘Zotëri, o zotëri, na e çel derën!’
12 Por ai iu përgjigj: ‘Përnjëmend po ju them: nuk ju njoh!’
13 Prandaj: rrini zgjuar se nuk e dini ditën as orën!”



MEDITIMI

Në Ungjillin e Mateut ne mund të kuptojmë se çfarë kërkohet për të hyrë në mbretërinë e qiejve. Në shëmbëlltyrën e dhjetë virgjëreshave, Jezusi përdor imazhin e dhjetë vajzave të cilat, sipas zakonit të kohës, duhej të kishin mirëpritur duke pritur ardhjen e dhëndrit në dasmë, e cila zakonisht festohej natën (prandaj nevoja për llambat). Historia e kontraston "mençurinë" e pesë prej këtyre virgjëreshave me "marrëzinë" e pesë të tjerëve. Të gjithë, në të njëjtën mënyrë, e dinë se kanë një detyrë: atë të presin dhe mirëpresin dhëndrin. Përkundër kësaj, vetëm pesë prej tyre përgatisin vajin e nevojshëm për t'i mbajtur llambat të ndezura gjatë festimit. Llambat simbolizojnë dritën e besimit, të cilën ne jemi thirrur ta jetojmë me koherencë dhe guxim çdo ditë të jetës sonë, në mënyrë që të jemi gjithmonë gati për takimin me Zotin. Ne nuk e dimë as ditën as orën e këtij takimi. Për këtë ne duhet të ushqejmë besimin tonë, sepse, në momentin e duhur, ne të mos gjejmë veten të përjashtuar nga takimi me Dhëndrin, i cili është Krishti. Përgjigjet që marrin virgjëreshat "budallaqe" nga virgjëreshat "e mençura" dhe nga vetë Dhëndri, nuk duhet të konsiderohen si një mbyllje egoiste, por si pasojë e pashmangshme, në momentin e gjykimit përfundimtar, të një jete të jetuar larg Zotit, në mëkat dhe vdekje.
Vaji, i cili ushqen besimin tonë dhe që gjithmonë mund të mbajë dritën e tij në rrugën tonë, është bamirësia, domethënë dashuria që ne do të vendosim në mendimet dhe veprimet tona, në shërbim të Zotit dhe të vëllezërve tanë.



VAZHDO MEDITIMIN.



Zot, unë besoj: unë dua të besoj në Ty, o Zot;
Bëj, o Zot, që besimi im të jetë i plotë, pa rezerva
dhe të depërtojë në mendimin tim,
në mënyrën me të cilen unë i gjykoj
gjërat hyjnore dhe tokësore.
O Zot, bëj që besimi im të jetë i lirë,
domethënë që t’i mos mungojë atij kontributin tim personal,
duke pranuar sakrificat dhe detyrat që burojnë nga zgjedja e tij,
dhe të shprehë kulmin vendimtar të personalitetit tim:
unë besoj në Ty, Zot. [...]

O Zot, bëje të fortë besimin tim;
bëj që të mos ketë frikë nga dështimet e problemet
nga të cilat përvoja e jetës sonë, e babëzitur për dritë, është e plotë;
Bëj, o Zot, të mos druajë të keqen
që mund të na bëjnë ata që e diskutojnë,
e luftojnë, e refuzojnë, e mohojnë;
por përforcoje atë në provën intime të së vërtetës Tënde. [...]
O Zot, besimi im le të jetë aktiv
dhe t’i japë bamirësisë arsyet të zgjerimit të tij moral,
në mënyrë që të jetë miqësi e vërtetë me ty
dhe të jetë në ty, në vepra, në vuajtje,
në pritje të zbulesës përfundimtare,
një dëshmi dhe një një ushqim i vazhdueshëm i shpresës.
[…] Amen.

[ninoenina]

11-8-2021/E MERKURE JAVA 19/UNGJILLI: Mt 18, 15–20
Shën Klara

LUTJA: Ps 118.

57 Zoti është pjesa e trashëgimit tim: ]
e dhashë fjalën t’i mbaj urdhërimet e tua.
58 T’u përluta me gjithë fuqi të zemrës:
ki dhimbje për mua sipas fjalës që më dhe.
59 I shqyrtova hollë udhët e mia
dhe i ktheva hapat e mi në urdhërime të tua.
60 Nxitova e nuk vonova
për t’i zbatuar urdhërimet e tua.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 18, 15–20

15 “Në qoftë se vëllai yt mëkaton [kundër teje], qortoje vetëm për vetëm. Në qoftë se të dëgjon, e shpëtove vëllain tënd.
16 Po qe se nuk të dëgjon, merr me vete edhe një ose dy njerëz të tjerë, që çdo gjë të mbështetet në pohimin e dy ose tre dëshmitarëve.
17 Në qoftë se as ata nuk i dëgjon, tregoji Kishës. Nëse as Kishën nuk e dëgjon, mbaje si të ishte pagan ose tagrambledhës.
18 Përnjëmend po ju them:.
19 Prapë po ju them: nëse dy vetë prej jush këtu mbi tokë, të një mendimi, luten për çfarëdo gjëje, Ati im që është në qiell, do t’ua japë.
20 Sepse, ku janë dy ose tre të bashkuar në emrin tim, aty jam edhe unë, mes tyre”.



MEDITIMI.

Sot Ungjilli na paraqet temën e "korrigjimit vëllazëror". Fjala "korrigjim" mund të na japë idenë se ekziston dikush më i përgatitur dhe i aftë për të parë dhe vënë në dukje gabimet e të tjerëve. Atributi i vendosur pranë emrit, megjithatë, pastron fushën e çdo keqkuptimi. Korrigjimi ndodh midis vëllezërve, domethënë midis burrave dhe grave që e njohin veten si bij dhe bija të një Ati të vetëm, pra krijesa të karakterizuara nga një kufi, i cili gjithmonë mund t'i çojë ata në gabime. Nëse vëllai im ka bërë një gabim kundër meje, për të ndërtuar një marrëdhënie autentike dhe të sinqertë me të, do të flas me të, duke u përpjekur të shpjegoj atë që ndiej dhe që jam ndjerë e ofenduar... Nëse sqarimi konfidencial nuk ka qenë i mjaftueshëm, do të jetë e mundur të kërkohet ndihmë nga vëllezërit e tjerë; nëse edhe kjo nuk është e mjaftueshme, i gjithë komuniteti do të kujdeset për atë plagë. Në gabimin tonë ose e vëllezërve tanë, edhe një herë ne nuk jemi vetëm. Duke shmangur fjalët e ashpra që i ofendojnë ata që janë para nesh, me delikatesë dhe përulësi, është e mundur të vendosim një ndarje mbi atë që na bashkon, (jemi vëllezër), e cila është gjithmonë më e madhe se ajo që na ndan. Në këtë këndvështrim ne kuptojmë fjalët e Jezusit: "Çdo gjë që ju të lidhni përmbi tokë, do të jetë e lidhur edhe në qiell dhe çdo gjë që ju të zgjidhni mbi tokë, do të jetë e zgjidhur edhe në qiell". Përtej kuptimit të lidhur me fuqinë që ka Kisha për të falur mëkatet, me siguri mund të themi se, në sajë të vetë krijimit hyjnor, ekziston një lidhje shumë e thellë midis qiellit dhe tokës, domethënë midis Zotit dhe njeriut. Dhe përsëri, ekziston një lidhje e pazgjidhshme midis njeriut dhe të gjitha krijesave të tjera të të gjithë kozmosit. Plani i shpëtimit të Perëndisë ka një shtrirje kaq universale saqë edhe thyerja më e vogël e njërës pjesë ndihet nga të tjerat, në një mënyrë misterioze. Këto fjalë mund të na ndihmojnë të kuptojmë se i gjithë agresioni ynë nuk është një gjë e vogël, indiferente ndaj krijimit. Ajo që ndan, nëse mbahet e fshehur, është gjithmonë në gjë e keqe, por e keqija, nga ana tjetër, e ndriçuar nga dashuria dhe falja, prodhon gjithmonë diçka të re, në lidhje me veprën krijuese të Zotit gjithnjë të re. Dhe për këtë arsye duhet të mos harrohet fjala e Jezusit, i cili na tha: "Ku janë dy ose tre të bashkuar në emrin tim, aty jam edhe unë, mes tyre”.


VAZHDO MEDITIMIN.
1 Nëse, pra, u ngjallët bashkë me Krishtin,
kërkoni çka është lart, ku gjendet Krishti
ndenjur në fron në të djathtën e Hyjit!
2 Dëshironi gjërat që janë lart e jo këto përmbi tokë!
3 Sepse vdiqët dhe jeta juaj është e fshehur
me Krishtin në Hyjin.
4 E kur të duket Krishti ‑ Jeta juaj, atëherë
edhe ju bashkë me Të do të shfaqeni plot lavdi.
(Kol. 3,1-4).