Komenti i ungjillit

[ninoenina]

17-7-2021/E SHTUNË JAVA 15/UNGJILLI: Mt. 12, 14–21

LUTJA: Ps 135:

1 Lavdëroni Zotin, sepse është i mirë, sepse e amshueshme është dashuria e tij!
23 Ai na kujtoi në përvujtërimin tonë, sepse e amshueshme është dashuria e tij!
24 Ai na shpëtoi nga armiqtë tanë, sepse e amshueshme është dashuria e tij!
25 Ai u jep ushqim të gjitha gjallesave, sepse e amshueshme është dashuria e tij!
26 Lavdërojeni Perëndinë e qiellit, sepse e amshueshme është dashuria e tij!

LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 12, 14–214

Farisenjtë, si dolën jashtë, mbajtën këshillim kundër tij si ta vrisnin.
15 Kur Jezusi e mori vesh, u largua prej andej. Pas tij shkuan shumë vetë dhe ai i shëroi të gjithë. 1
16 I urdhëroi që të mos e shpallnin,
17 për të shkuar në vend fjala e Isaisë profet:
18 “Ja shërbëtori im, të cilin e zgjodha,
i Dashuri im, që e ka për zemër shpirti im.
Në të do ta vë Shpirtin tim.
Ai do t’u lajmërojë paganëve fenë e vërtetë.
19 Nuk do të kërcënojë as nuk do të bërtasë,
askush s’do ta dëgjojë zërin e tij në sheshe.
20 As kallamin e shkelur s’do ta thyejë,
as fitilin që veçsa tymon nuk do ta ndalë
derisa ta ketë çuar të drejtën në fitore.
21 Në Emrin e tij do të shpresojnë popujt”.



MEDITIMI


Këto janë fjalët e një kampione të butësisë, që përputhen me profecinë e Isaisë që lexohet në Ungjillin e sotëm. Jezusi nuk na shpëtoi duke e ndjekur logjikën e heroit, ai nuk bërtiti, nuk u ngrit mbi njerëzit, por duke ecur me ne, na ka përgatitur një rrugë, rrugën e tij. I vetëdijshëm për dobësitë tona, ai nuk i anuloi ose ndëshkoi ato, por i mori përsipër: ëashtë misteri i mishërimin. Një udhëtim që e çoi atë në kryq, që është për ne një shenjë e fuqishme e butësisë dhe që u bë një instrument shpëtimi për njerëzimin.
Kështu edhe ne nuk jemi thirrur që të jemi heroikë, që të bëjmë gjëra të jashtëzakonshme, por që të marrim jetën e përditshme, me përulësi: hapa të vegjël konkretë do të na çojnë drejt një takimi me Zotin.



VAZHDO MEDITIMIN.


Eja, o Shpirt i Shenjtë, më dhuro dashurinë tënde, që edhe sot, i nxitur nga fjala jote, të të kërkoj ty në fakte dhe në njerëzit që do të takoj. Më dhuro mençurinë tënde, në mënyrë që të mund të rijetoj dhe gjykoj, në dritën e fjalës tënde, atë që përjetova sot. Më jep këmbëngulje, në mënyrë që të depërtoj me durim Mesazhi i Zotit në Ungjill.
(Shën Thomas Akuini)

[ninoenina]

19-7-2021/E HËNË JAVA16/ UNGJILLI: Mt. 12, 38–42

LUTJA: Es, 15,1-3:

“Le t’i këndojmë Zotit, sepse mrekullisht ngadhënjeu: kalë e kalorës plandosi në fund t’detit!
2 Zoti është forca dhe fuqia ime, Ai, veç Ai, më shpëtoi! Ai është Hyji im, Atë lavdëroj! Është Hyji i atit tim, Atë e lartësoj!
3 Zotin askush s’e mund, Jahve emrin e ka!



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 12, 38–42.

38 Një herë disa skribë e disa farisenj morën fjalën e i thanë: “Mësues, prej teje duam të shohim një shenjë.” 39 Ai u përgjigj: “Breznia e prapë dhe lavire shenjë kërkon! Shenjë tjetër s’do t’i jepet përveç shenjës së Jonës profet! 40 Sikurse Jona qe në barkun e përbindëshit të detit tri ditë e tri net, ashtu edhe Biri i njeriut do të jetë në zemrën e tokës tri ditë e tri net. 41 Njerëzit e Ninivës do të ngrihen Ditën e Gjyqit bashkë me këtë brezni dhe do ta dënojnë, sepse ata u kthyen në predikimin e Jonës. E ja, këtu diç më shumë se Jona! 42 Mbretëresha e Jugut do të ngritet Ditën e Gjyqit bashkë me këtë brezni dhe do ta dënojë, sepse ajo erdhi nga skaji i botës për të dëgjuar urtinë e Salomonit, dhe ja, diç këtu më shumë se Salomoni!”



MEDITIMI.

Jezusi tani ështl njohur dhe ka kryer shumë mrekulli që kanë tërhequr interesin e turmave dhe kundlërshtimin e Farisenjve. Këta të fundit tani janë të pakënaqur dhe kërkojnë të shohin një shenjë. Ne e dënojmë instinktivisht këtë qëndrim dhe përgjigjja e hidhëruar e Jezusit nuk është për t'u habitur. Por a nuk i jep kjo pyetje zë një mendimi që është gjithashtu i yni? Dhe cili është ndryshimi midis pretendimit të farisenjve dhe kërkesës për shërimin e disa njerëzve të sëmurë që janë afruar me Jezusin? Mbi të gjitha, edhe ata donin një shenjë prej tij, domethënë të shëroheshin.
Ne të gjithë e ndiejmë thellë nevojën që Zoti të shfaqet me hirin e tij në jetën tonë. Por nuk është e njejtë gjë "të dëshirosh" dhe "të pretendosh".
Dëshira vjen nga mungesa e diçkaje dhe bën të pranojmë gjithçka që të na e jepet. Të sëmurët që vijnë tek Jezusi të etur për shërim janë të hapur për të pranuar çdo gjest që ai do të kishte bërë ndaj tyre dhe ata janë në gjendje ta njohin atë si Zot në këtë: besimi i tyre i shpëton. Në vend të kësaj, të pretendosh diçka do të thotë të imponosh me forcë një ide dhe të hedhësh gjithçka që largohet prej saj. Kështu që ju mund ta gjeni veten duke i dhënë ultimatume Zotit: nëse nuk më jep atë që dua, nëse nuk i jep paqe sëmundjes time, nëse nuk po më dëgjon, atëherë nuk je me të vërtetë Zoti i mëshirshëm si thuhet që je ... pra për çfarë mund të më shërbesh ti? Kështu farisenjtë, me pyetjen e tyre, tregojnë se ata nuk duan ta njohin Zotin, por duan të imponojnë vizionin e tyre në atë që Zoti duhet dhe mund të bëjë.
Jezusi na kërkon të përdorim logjikën e dëshirës, e cila është ajo e besimit. Në fakt, vetëm besimi mund të na lejojë të mirëpresim vdekjen dhe ringjalljen dhe të njohim në to shenjën e dashurisë për një Zot që përmbys të gjitha pritjet tona, e bën veten të qëndrueshëm dhe pastaj kapërcen vdekjen, dhe kjo për të shpëtuar jetën tonë.



VAZHDO MEDITIMIN.

Shpirt i Shenjtë, mos le të shqetësohen zemrat tona, na siguro në errësirat tona, na jep gëzim, dhe ne do të presim në heshtje dhe paqe që drita e Ungjillit të vijë mbi ne. O Jezu Krisht, në thellësitë tona ti e dallon këtë pritje soditëse: një etje na mbush shpirtin, po braktis veten në Ty. O Jezus, shpresa jonë, edhe pse kuptojmë pak për Ungjillin, na lejo të zbulojmë se çfarë pres nga ne. O Jezu Krisht, në lutje fjalët tona të dobëta shpesh kanë vështirësi për të shprehur dëshirën tonë për bashkësi me ty, por ti tashmë na mirëpret. Amen
(Vëllai Roger de Taizé)

[ninoenina]

20-7-2021/E MARTE JAVA16/UNGJILLI: Mt 12, 46–50.

LUTJA: Dal 15, 8–17

9 Thoshte armiku: “I sulem pas, do ta zë; do ta ndaj prenë; shpirti do të më ngopet, do të vringëlloj shpatën, dora ime do t’i vrasë”!
10 I fryve detit e deti i mbuloi! U zhdukën si plumbi në ujërat e përfrigueshme.
12 Ti shtrive dorën, toka i përpiu!
13 Hiri yt e përcolli këtë popull që Ti e shpërbleve;
i prin me fuqinë tënde në banesën tënde të shenjtë.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 12, 46–50.

46 Ndërsa ai ende po i predikonte popullit, përjashta prisnin nëna e tij e vëllezërit dhe po e kërkonin të flisnin me të.
47. Dikush i tha: [“Shih! Nëna jote dhe vëllezërit e tu presin jashtë dhe dëshirojnë të flasin me ty.”]
48 Ai iu përgjigj atij që e lajmëroi:
“Kush është nëna ime dhe kush janë vëllezërit e mi?”
49 E shtriu dorën e vet drejt nxënësve të vet e tha:
“Ja, nëna ime e vëllezërit e mi!
50 Sepse vëllai im, motra ime e nëna ime është ai që kryen vullnetin e Atit tim që është në qiell.”


MEDITIMI

Na befason pozicionin e Marisë në lidhje me djalin e saj. Le ta imagjinojmë Jezusin të rrethuar nga njerëzit dhe nënën e tij që donte të fliste me të. Maria nuk pretendon një vend të privilegjuar që, në logjikën tonë njerëzore, ajo gjithashtu mund ta meritonte. Jo, sepse ajo, Birin e Zotit nuk e pranoi vetëm një herë në "Po" të saj të Lajmërimit, por në çdo hap të misionit të tij tokësor. Dhe kështu Maria pranon që jeta e Jezusit, dhe gjithashtu vdekja e tij, të jenë një dhuratë për të gjithë njerëzimin.
Pas kësaj, le të shqyrtojmë atë që thotë Jezusi. Ai nuk po refuzon nënën dhe vëllezërit e tij, por e shtrin konceptin nga familja natyrore në familjen shpirtërore. Na tregon se çdo dishepull thirret të bëhet nëna e Zotit, t'i japë atij trupin në jetën e tij, në historinë e tij. Dhe mënyra për të hyrë në këtë marrëdhënie të thellë është të bëhet vullneti i Atit. Pra, ne shohim që Jezusi nuk po e "pret" nënën e tij, sepse në fakt, Maria është sigurisht pjesë e familjes shpirtërore, pasi e gjithë jeta e saj është orientuar të veprojë duke e dhënë një përgjigje thirrjes së Zotit.
Ne jemi dishepujt drejt të cilëve Jezusi shtrin dorën: ne jemi të ftuar të ndjekim shembullin e Marisë dhe të veprojmë sipas asaj që Zoti na thërret të bëjmë, për t'u bërë një familje të vetme në Krishtin.



VAZHDO MEDITIMIN

Zot, na mëso të mos e duam veten,
të mos duam vetëm të dashurit tanë,
të mos duam vetëm ata që na duan.
Dhe mos lejo më, o Zot,
të jetojmë të lumtur vetëm.
Na bëj të ndiejmë ankthin e mjerimit universal,
dhe na çliro nga egoizmi ynë.
(Raoul Follereau)

[ninoenina]

21-7-21/E MERKURE JAVA 16/UNGJILLI: Mt, 13, 1–9.


LUTJA: Ps 77.

Dëgjoje me kujdes, populli im, mësimin tim,
vëru vesh fjalëve të gojës sime.
2 Po e hap gojën time për të mësuar me shëmbëlltyra,
do t’ju tregoj fshehtësi të kohëve të shkuara.
3 Ato që dëgjuam e mësuam,
çka na treguan etërit tanë,
4 nuk do t’i fshehim para fëmijëve të tyre,
do t’i kalojmë gojë më gojë në breznitë e ardhshme
lavditë e Zotit e mrekullitë e tija,
veprat e bindshme që ai bëri.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 13, 1–9.

1 Atë ditë Jezusi doli prej shtëpisë dhe u ul të rrijë buzë detit. 2 Një turmë e madhe populli ngarendi tek ai kështu që hipi në barkë e u ul ndenjur, kurse mbarë populli zuri vend në breg. 3 U foli për shumë gjëra në shëmbëlltyra. Kështu u tha: 4 “Doli mbjellësi për të mbjellë. Ndërsa po mbillte, disa kokrra ranë pranë udhës, erdhën shpendët dhe i hëngrën. 5 Disa ranë në zallinë, ku kishte pak dhe. Mbinë shpejt, sepse nuk e kishin tokën e thellë. 6 Porse, kur doli dielli, u vyshkën prej vapës dhe u thanë, pse nuk kishin rrënjë.
7 Disa të tjera ranë në ferra. Ferrat u rritën e ua zunë frymën. 8 Kurse disa të tjera ranë në tokë të mirë e ato dhanë fryt: njëra njëqindfish, tjetra gjashtëdhjetëfish e tjetra tridhjetëfish. 9 Kush ka veshë, le të dëgjojë!”


MEDITIMI

Kapitulli 13 të ungjillit të Mateut është përbërë nga shëmbylltyra. Shumë njerëz e njohin këtë: fara është Fjala dhe në dheun e ndryshëm identifikohen mënyra të ndryshme të pranimit të saj dhe vënies së saj (ose jo) në praktikë. Skenari i paraqitur nga Jezusi është mjaft katastrofik: në tre raste mbi katër, mbjellja nuk është e suksesshme. Dhe ne e dimë që ai vetë, në predikimin e tij, tashmë u përplas me zemrat e shurdhër ndaj mësimeve të tij. Megjithatë, mesazhi i fundit i shëmbëlltyrës është jashtëzakonisht pozitiv: atje ku Fjala zë rrënjë, korrja është e bollshme. Ne instinktivisht dëshirojmë një jetë të lehtë dhe të lumtur. Krishti na thotë se ekzistojnë vështirësi, se e keqja banon në botë, se ndjekja e mësimeve të tij ndonjëherë është e vështirë dhe e mërzitsme. Megjithatë, nëse si mbjellësi japim gjithçka, pa bërë shumë llogaritje të kostos-përfitimit, dhe gjithashtu pranojmë dështimet e përpikta të misionit tonë, ne mund të sjellim fryte. Dhe kjo është pikërisht ajo që Jezusi bëri, deri në dhuratën e jetës së tij. Prandaj shëmbëlltyra na ofron një mesazh shprese në misionin tonë si të krishterë. Dhe Jezusi gjithashtu na ofron një tjetër: pavarësisht nga të gjitha kufizimet tona, nga thatësia jonë, nga paqëndrueshmëria, nga tundimet, ka në secilin prej nesh një tokë pjellore për Fjalën e Zotit. Nesë e vëmë atë në dispozicion të Zotit, ai do të bëjë mrekulli me ne, më shumë sesa mund të imagjinojmë: "njëqind, gjashtëdhjetë, tridhjetë për një".


VAZHDO MEDITIMIN

Zot, a nuk është gjithmonë në humbje krijimi yt?
Frutat nuk janë kurrë të ngjashme me bollëkun e mbjelljeve.
Burimet përhapin ujë.
Dielli lëshon një dritë të madhe.
bujaria jote më mëson madhështinë e zemrës.
Madhështia jote mund të ndërpresë poshtërsinë time.
Duke parë dhuruesin bujar dhe duarhapur,
më lejo të dhuroj pa rezerva,
si biri i një mbreti, si bir i Zotit.
(Dom Hélder Camara)

[ninoenina]

22-7-2021/E ENJTE JAVA 16 FESTA E M.Magdalene/UNGJILLI: Gj.20, 1.11–18.

LUTJA: Ps 62.

2 O Hyj, Hyji im je ti, që në agim të kërkoj. Ka etje për ty shpirti im, ty të dëshiron trupi im, si toka e shkretë, e thatë, e paujë,
3 kështu erdha në Shenjtëroren tënde për ta parë fuqinë tënde e lavdinë tënde.
4 Sepse më e mirë është dashuria jote se jeta: buzët e mia do të të lavdërojnë.



LEXIMI I UNGJILLIT: Gj. 20, 1.11–18.

1 Ditën e parë të javës, në mëngjes, ende pa dalë drita, erdhi Maria Magdalenë te varri dhe pa se guri ishte hequr prej varrit.
11 Maria qëndroi jashtë te varri dhe qante. Ashtu, duke qarë, u përkul e shikoi në varr. 12 Pa dy engjëj të veshur me petka të bardha ndenjur në atë vend, ku qe trupi i Jezusit ‑ njëri te koka e tjetri te këmbët. 13 Ata i thanë: “Pse po qan, moj burrneshë?” Ajo u përgjigj: “E morën Zotërinë tim e nuk di ku e vunë.” 14 Si tha kështu, u soll prapa e pa Jezusin në këmbë, por nuk dinte se ishte Jezusi. 15 Jezusi i tha: “Pse po qan, moj fisnike? Kë po kërkon?” Ajo, duke kujtuar se është kopshtari, i tha: “Zotëri, nëse e ke marrë ti, më trego ku e vure e tani po e marr unë.” 16 “Mari!” ‑ i tha Jezusi. Ajo u kthye e i tha hebraisht: “Rabbuni!” (‑ që do të thotë Mësues). 17 Jezusi i tha: “Mos u ngarrit me mua, se ende nuk u ngjita tek Ati, por shko te vëllezërit e mi e thuaju: Po ngjitem tek Ati im e Ati juaj, tek Hyji im e Hyji juaj.” 18 Maria Magdalenë shkoi dhe u lajmëroi nxënësve se e pa Zotërinë dhe se i tha këto fjalë.



MEDITIMI

Tregimet e Ringjalljes së Jezusit janë paksa të vështira, është e vështirë komentimi i Ringjalljen. Por le të përpiqemi të ndjeshëm. Maria e Magdalas qan. Ajo qan për vdekjen e Jezusit, sepse "ata e kanë marrë me vete" dhe dëshpërimi i saj bën që të qajë mbi një varr të zbrazët. Maria e Magdala-s jemi ne që qajmë sepse jemi zhytur në një realitet që na bën të vuajmë, sepse ndihemi të pashpresë.
Ndërsa Maria është në të vërtetë te varri, në lot, dy engjëj shfaqen. Ungjilli thotë se ata ishin me "rroba të bardha": mund të mendohet se një takim i tillë ishte dhe është i rallë. Por kjo paraqitje nuk mjafton për ta “bërë Marinë të dyshimtë”: ajo, e marrë nga dhimbja, u përsërit këtyre të huajve, të cilët e pyesin për lotët e saj, cili është realiteti i fakteve. Pastaj ajo sheh një individ të tretë dhe ende hutohet, e merr atë për dikë tjetër, dëshiron të gjejë një zgjidhje praktike.
Maria e Magdala-s jemi ne që, të lidhur fort me realitetin, me mundim pyesim se çfarë mund të bëjmë, me forcën tonë, për t'i dhënë fund dhimbjes sonë.
Momenti i fundit është momenti i hirit... Jezusi e thërret atë me emër. Jezusi na thërret me emër. Është përparësia e të dëgjuarit mbi vizionin: të thirresh me emër do të thotë të ndihesh i njohur dhe i dashur. Dhe kjo na nxit për konvertimin ("u kthye"). Le të imagjinojmë si shkëlqejnë sytë e Marisë duke u mbushur me dritë, si zemra e saj mbushet me gëzim ndërsa ajo njeh Mjeshtrin dhe ka një shije të Ringjalljes. Përballë Rabbit ajo njeh që Ai i mban premtimet e tij, një gëzim i mundshëm e mbush jetën e saj. Maria e Magdala-s, falë takimit me Masterin, mund të dalë nga varri i vuajtjeve dhe t'i përmbahet thirrjes sonë, e cila është t'u sjellë të tjerëve shpresën e mesazhit të krishterë.


VAZHDO MEDITIMIN

Vonë të kam dashur,

bukuria kaq e vjetër dhe kaq e re,

vonë të kam dashur.

Ti ishe brenda meje, dhe unë isha jashtë.

Dhe atje po të kërkoja.

I deformuar, unë hodha veten

mbi format e bukura të krijesave tuaja.

Ti ishe me mua

por unë nuk isha me ty.

Ti me thirre mua,

dhe thirrja juaj

më ka shpuar shurdhësinë.

(Shën Augustini)

[ninoenina]

23-7-2021/E PREMTE java 16/UNGJILLI: Gj, 15, 1-8.


LUTJA: Ps 33.

2 Përherë do ta bekoj Zotin,
në gojën time përherë lavdi i tij.
3 Shpirti im mburret në Zotin:
le të dëgjojnë të përvuajturit e le të gëzohen.
4 Bashkë me mua jepni lavdi Zotit,
le ta lartësojmë së bashku Emrin e tij.
5 E kërkova Zotin e ai më dëgjoi
edhe më çliroi nga çdo frikë që pata.
6 Shikojeni atë e do të ndriçoheni
fytyra juaj nuk do të turpërohet.
7 Ja, ky skamnor e thirri në ndihmë e Zoti e dëgjoi
dhe e shpëtoi nga të gjitha vuajtjet e tija.


LEXIMI I UNGJILLIT: Gj, 15, 1-8.
1 “Unë jam hardhia e vërtetë, e im Atë është vreshtari.
2 Çdo shermend në mua, që nuk jep fryt, Ai e pret,
kurse secilin që jep fryt, Ai e pastron, që të japë më shumë fryt.
3 Tashmë ju jeni të pastruar me anën e fjalës që ju thashë.
4 Banoni në mua sikurse edhe unë në ju.
Sikurse shermendi nuk mund të japë fryt prej vetvetes,
i shkëputur prej hardhisë, po ashtu as ju, nëse nuk mbeteni në mua.
5 Unë jam hardhia, ju jeni shermendet.
Kush mbetet në mua e unë në të,
ai jep shumë fryt, sepse pa mua s’mund të bëni asgjë.
6 Nëse ndokush nuk mbetet në mua,
hidhet jashtë porsi shermendi i prerë e thahet.
Të tillët i bashkojnë, i qesin në zjarr e digjen.
7 Nëse mbeteni në mua, dhe, nëse fjalët e mia qëndrojnë në ju,
kërkoni gjithçka të doni dhe do t’ju jepet.
8 Me këtë gjë lavdërohet im Atë:
nëse jepni shumë fryt e dëftoheni nxënës të mi.



MEDITIMI.

Sot na kërkohet të "qëndrojmë", që të "mbetemi) d.m.th. kjo ka ndër kuptimet e saj gjithashtu "rrimë gjatë me kalimin e kohës". Kjo na bën të reflektojmë për të jetuar besimin si një seri takimesh pak a shumë sporadike me Zotin. Jezusi na mëson se vetëm duke përdorur vazhdimisht Fjalën e tij, do të jemi në gjendje të jemi të krishterë të aftë të japin fryte. Dhe në misionin tonë nuk jemi vetëm, sepse ai vetë premton të mbetet në ne. Nëse e lidhim veten tonë me Zotin në një dinamikë të lutjes së gjallë, gjithmonë mund të kthehemi tek ai për të gjetur limfën që na jep jetë.
Sidoqoftë, ndodh që, edhe nëse jemi degë të lidhura me hardhinë dhe frytdhënëse, duhet të kalojmë nëpër një krasitje. Ne kemi bërë gjithçka "si duhet", megjithatë jemi përballur me refuzime, pengesa, zgjedhje të vështira. Pse na e bën Zoti këtë? Ai na tregon qartë se ai dëshiron që ne të japim "më shumë fryte". Zoti sheh më larg se ne dhe ka plane për ne që nuk janë gjithmonë të qarta për ne. Ajo që na duket një prerje, është përkundrazi vullneti i tij për të na forcuar, për të na shtyrë më tej në rrugën tonë. Përballë kësaj, nga ne ende kërkohet të qëndrojmë te Zoti, të kemi besim tek ai dhe te fjala e shpallur, e cila është e aftë të pastrojë zemrën tonë të hutuar.



VAZHDO MEDITIMIN

O Zot Jezus, megjithëse jemi bërë -për të dalur nga vetja, dhe për të shijuar gëzimin dhe dashurinë në këtë eksod , eksodi na frikëson. Për këtë ne lehtë zgjedhim të qëndrojmë të ulur në vetë-referencën e sigurt, por të trishtuar. Na jep, Zot, kurajën e gëzimit një zemër që di të rrezikojë toka të reja ide të reja, takime të reja. Jepi dashurisë sonë të jetë në ngjashmërinë e dashurisë Trinitare, një dashuri që merret dhe bëhet dhuratë.
(Robert Cheaib)

[ninoenina]

24-7-2021/E SHTUNE JAVA 16/UNGJILLI: Mt, 13, 24–30.


LUTJA: Ps 49.

1 Flet Zoti, Hyji i hyjnive dhe e thërret tokën që ku lind dielli e deri ku perëndon.
2 Nga Sioni, shkëlqim bukurie, Hyji ndriçon!
5 “Bashkoni para meje besimtarët e mi, që me fli lidhën Besëlidhjen me mua”!
6 Qiejt shpallin drejtësinë e tij sepse Hyji është gjykatës!
14 Kushtoji Hyjit fli falenderimi dhe zbatoja Hyjit kushtet e tua,
15 e më thirr në ditën e travajit: unë do të të shpëtoj e ti më jep lavdinë”!


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 13, 24–30.
24 U tregoi edhe një shëmbëlltyrë tjetër: “Mbretëria e qiellit është e ngjashme me njeriun që mbolli farë të mirë në arën e vet. 25 Ndërkohë që njerëzit po flinin, erdhi armiku i tij, mbolli egjër nëpër grurë e shkoi. 26 Kur u rritën të mbjellat dhe lidhën frytin, atëherë u duk edhe egjra. 27 Shërbëtorët iu afruan të zotit të shtëpisë dhe i thanë: ‘Zotëri, a nuk mbolle farë të mirë në arën tënde? Nga doli, pra, egjra? 28 Ai u përgjigj: ‘Armiku e bëri këtë!’Atëherë i thanë shërbëtorët: ‘A të shkojmë e ta mbledhim?’ 29 Jo ‑ u përgjigj ai ‑ se duke e mbledhur egjrën druaj se, bashkë me të, nxirrni edhe grurin! 30 Lërini të rriten bashkë deri në të korra. Në kohë të korrjes do t’u them korrësve: mblidhni më parë egjrën dhe lidheni në duaj për ta djegur e grurin mblidheni në drithnikun tim!’“



MEDITIMI.
Kjo shëmbëlltyrë është në vazhdimësi me atë të mbjellësit, që Jezusi sapo u shpjegoi turmave. Prandaj është e qartë se situata e paraqitur në fillim të kësaj shëmbëlltyre të re shpreh një të vërtetën: fara e mirë nga toka e mirë. Dhe për këtë nuk është për t'u habitur që "mbretëria e qiellit" bëhet një realitet atje ku një farë e mirë bie në një tokë të mirë sepse atje Fjala zë rrënjë, dhe e mira mund të realizohet. Por ne nuk mund të ndalemi këtu: situata është më komplekse: këtu një armik ndërhyn për të mbjellë barëra të këqija, për të përzier barërat e këqija me grurë. Krishti është i vetëdijshëm për të keqen që pengon realizimin e së mirës dhe nuk e fsheh atë.
Fjalët e Papa Françeskut, që komentojnë këtë shëmbëlltyrë, janë shumë të qarta: “Ungjilli paraqet dy mënyra të veprimit dhe të jetuarit në histori: nga njëra anë, vështrimi i Zotit; nga ana tjetër, vështrimi i shërbëtorëve. Shërbëtorët kujdesen për një fushë pa barërat e këqija, mjeshtri kujdeset për grurin e mirë. Zoti na fton të marrim vështrimin e tij, atë që ngulet mbi grurin e mirë, dhe e di ta mbajë atë edhe midis barërave të këqija. Ata që kërkojnë për kufizimet dhe defektet e të tjerëve, nuk bashkëpunojnë mirë me Zotin: me të bashkëpunojnë ata që dinë të njohin të mirën që rritet në heshtje në fushën e Kishës dhe të historisë, duke e kultivuar atë deri në pjekuri. Dhe atëherë do të jetë Zoti, dhe vetëm Ai, që do të shpërblejë të mirët dhe do të ndëshkojë të pabesët".



VAZHDO MEDITIMIN
O Mari, jepu zërave tanë kadencën e hallelujave të Pashkëve. Zhyt me ëndrra rërat e realizmit tonë. Na bëj bashkëpunëtorët e atyre që kultivojnë utopitë e ngrohta
sepse nga të çarat e tyre të rrjedhë shpresa në botë. Na ndihmo ta kuptojmë që të tregojmë sythat që mbijnë në degë të pemëve, vlen më shumë sesa të qajmë mbi gjethet që bien.Dhe fus në ne sigurinë e atyre që tashmë shohin Lindjen që digjet në rrezet e para të diellit.
(Don Tonino Bello)

[ninoenina]

26-7-2021/E HËNË JAVA 17/UNGJILLI: Mt, 13, 16–17

Shenjtërit Joakjm dhe Anna

LUTJA: Ps 106.

19 E punuan një viç në Horeb,
adhuruan një shtatore metali.
20 E ndërruan Hyjin e tyre
me truporen e një kau që ha sanë.
21 Harruan Hyjin që i shpëtoi,
që bëri mrekulli në Egjipt,
22 punë të madhërishme në dheun e Kamit,
emnesë në Detin e Kuq.
23 Mendoi Hyji farën t’ua shuante,
por iu lut Moisiu, i zgjedhuri i tij,
ndërmjetësoi përpara fytyrës së tij
për ta ngurruar zemërimin e tij,
e dëgjoi e nuk ua treti farën.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 13, 16–17

16 “Lum sytë tuaj që shohin e veshët tuaj që dëgjojnë!
17 Përnjëmend po ju them; shumë profetë e të drejtë
dëshiruan të shohin çka ju po shihni, por nuk e panë,
të dëgjojnë çka ju po dëgjoni e nuk e dëgjuan”.



MEDITIMI

Jezusi takoi dhe shëroi disa njerëz të sëmurë, përfshirë të verbërit dhe të shurdhërit. Megjithatë, me këtë tani nuk po na kujton të jemi mirënjohës për shëndetin tonë fizik, për shikim të mirë dhe dëgjim të mirë. Përkundrazi, ai dëshiron të na bëjë të vetëdijshëm për fatin tonë, sepse sot kemi mundësinë të lexojmë Fjalën e tij, të etur për të kuptuar mesazhin e saj. Shumë njerëzve ende u mungon dhurata e besimit, shumë do të dëshironin të gjenin një Fjalë të Jetës, por nuk janë në gjendje ose nuk janë në gjendje të hapen para Ungjillit. Në vend të kësaj, edhe pa merita të veçanta, na jepet mundësia ta dëgjojmë dhe ta shohim Fjalën e tij të realizuar tek ata që e vënë në praktikë. Na lejohet të jemi në gjendje të kuptojmë rëndësinë e saj për jetën tonë, të njohim vlerën e saj. Kjo sigurisht kërkon një përfshirje nga ana jonë, kërkon angazhim sepse Ungjilli na sfidon, megjithatë Krishti na quan "të bekuar", të lumtur. Dhe ai nuk gabon: në fakt ne e dimë lumturinë që gjallëron zemrën tonë kur Fjala na prek dhe bëhet pjesë e jetës sonë.



VAZHDO MEDITIMIN


Atë, le të jesh adhuruar gjithmonë e kudo, për dashurinë tënde të vëmendshme dhe besnike, që nuk i lë asnjë ditë rastësisë dhe që na vëzhgon në çdo moment.
Atë, le të jesh adhuruar në të gjithë njerëzit që mbajnë imazhin tënd në inteligjencën e tyre,
në vullnetin e tyre të lirë, në aftësinë e tyre për të dashur, dhe për të dhënë veten e tyre.
Atë, le të jesh adhuruar kudo në Ungjill; në fjalën e thënë në Birin tënd të vetëm Jezusin,
që na transmetohet nga Shpirti yt i dashurisë: le të jesh me të vërtetë adhuruar, o Atë i jetës time!.
(At Zhan Galot)

[ninoenina]

27-7-2021/E MARTE JAVA 17/UNGJILLI: Mt 13, 36–43.


LUTJA: Ps 102.
8 Zoti është i mirë e i mëshirshëm, i ngadalshëm në zemërim e shumë i dashur.
9 Nuk zemërohet gjithherë as s’e mban hidhërimin për jetë të jetës.
10 Nuk sillet me ne sipas mëkateve tona as nuk na shpaguan sipas të këqijave tona.
11 Sepse sa është lartësia e qiellit mbi tokë, aq e madhe është mëshira e tij ndaj atyre që i druajnë.
12 Sa është lindja larg perëndimit aq larg i hedh prej nesh fajet tona.
13 Sikurse baba ka dhimbje për fëmijët e vet, ashtu Zoti ka dhimbje për ata që e druajnë.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 13, 36–43.

36 Atëherë e shpërndau turmën dhe hyri në shtëpi. Nxënësit iu afruan dhe e pyetën: “Na e shtjello shëmbëlltyrën e egjrës së arës.”
37 Ai u përgjigj: “Ai që e mbjell farën e mirë, është Biri i njeriut.
38 Ara është bota. Fara e mirë janë ata që i përkasin Mbretërisë. Egjra paraqet ata që i përkasin Qoftëlargut.
39 Armiku që mbolli egjrën është djalli. Korrja është mbarimi i botës. Korrtarët janë engjëjt.
40 Siç mblidhet egjra e digjet në zjarr, kështu do të ndodhë në mbarimin e botës.
41 Biri i njeriut do t’i dërgojë engjëjt e vet për t’i mbledhur në Mbretërinë e tij të gjithë ngashnjyesit dhe ata që bëjnë keq,
42 e do t’i hedhin në furrë të ndezur, ku do të jetë vaj e kërcëllim dhëmbësh.
43 Kurse të drejtët, atëherë, do të shndrisin porsi dielli në Mbretërinë e Atit të tyre.



MEDITIMI

Dishepujt në një moment intimiteti e pyesin Jezusin që të shpjegojë diçka që nuk kishin kuptuar nga shëmbëlltyra dhe e bënë që ajo të kumbojë edhe një herë. Jezusi pastaj filloi të shpjegojë Fjalën e sapo shpallur. Ne tashmë mund të vërejmë një gjë të rëndësishme: Zoti po na pret gjithnjë dhe është i durueshëm ndaj ngurtësive tona të mendjes dhe shpirtit. Le të përfitojmë nga momentet e intimitetit me të: ne do të gjejmë një Zot të disponueshëm, të hapur për ta bërë veten të kuptueshëm nga ne.
Në shpjegimin e tij, Jezusi flet qartë, por ai gjithashtu përdor terma shumë të ashpër. Shëmbëlltyra e barërave të këqija tregon durimin e mëshirshëm të Zotit, i cili me gjithë dashurinë e tij për kallinjtë e mirë të grurit, nuk e lë veten të trembet dhe shpërqendrohet nga prania e barërave të këqija përreth. Por gjithashtu, duke folur në një mënyrë shumë të qartë për ne dhe për veprimet tona, Jezusi na fton më fjalë të qartë, që të mos shfrytëzojmë mëshirën e Atit ndaj të metave tona për të lënë të rritet egra e mbjellë nga i ligu. Përkundrazi, kushdo që e di që ka rrënjë në tokën e bërë pjellore nga mëshira e marrë, duhet të jetë vetëm frytdhënës dhe të marrë pjesë në shumëfizimin e së mirës. Dhe atëherë shpërblimi do të jetë i madh në mbretërinë e qielli


VAZHDO MEDITIMIN

Ruaje Fjalën: dhe do të japesh fryt! Ruaje fjalën e Zotit në zemër, midis mendimeve më të ndryshme, në ngatërrimin e dëshirave ... Na mëso, Zot Jezus,
të ruajmë Fjalën tënde dhe të mos e harxhojmë jetën që ke përhapur në ne, që të mos harxhojmë gjallërinë e saj. Na mëso të bëjmë të lindin çdo gjest, çdo zgjedhje, çdo fjalë nga dëgjimi i saj i kujdesshëm, në mënyrë që si drita ajo mund të shndritë, duke ndriçuar botën, marrëdhëniet, veten, të tjerët. Amen
(Motra Mariangela Tassielli)

[ninoenina]

28-7-2021/MERKURE JAVA 17/UNGJILLI: Mt 13, 44–46/

LUTJA: Ps 98.
2 I madh është Zoti në Sion, i madhërueshëm mbi të gjithë popujt.
3 Le ta lavdërojnë Emrin tënd të madh e të tmerrshëm, sepse është i shenjtë.
4 Mbreti i pushtetshëm e do të drejtën: ti ke caktuar ç’është e drejtë, gjyq e drejtësi ti i ushtron në Jakobin.
5 Lartësojeni Zotin, Hyjin tonë, bini përmbys para shtrojës së këmbëve të tija, sepse është i shenjtë.



LEXIMIT I UNGJILLIT: Mt 13, 44–46

44 “Mbretëria e qiellit është e ngjashme me thesarin e fshehur në arë: njeriu që e gjen, e fsheh prapë, dhe, plot gëzim, shkon, shet gjithçka ka dhe e blen atë arë. 45 Pastaj Mbretëria e qiellit i përngjan tregtarit që kërkon perla të çmueshme.
46 Kur gjen një perlë me vlerë të madhe, shkon, shet gjithçka ka dhe e blen atë perlë.

MEDITIMI.

Edhe një herë Jezusi përdor imazhe shumë të bulur për të përcjellë mësimet e tij. Dy personazhe takohen me një histori të ngjashme: ata gjejnë një pasuri, njohin vlerën e saj, shesin gjithçka për ta marrë atë. Po pse ta përsërisim të njëjtën histori dy herë? Me siguri sepse repetita iuvant, por ndoshta mund të identifikohet një ndryshim delikat midis dy rasteve. Për tregtarin thuhet se "ai shkon në kërkim të perlave të çmuara": ai në të vërtetë gjen një perlë me vlerë të madhe, por kjo ndodh ndërsa ai tashmë ishte duke kërkuar.
Ne dimë më pak për njeriun e parë: cila ishte puna e tij? Pse po ishte në atë fushë? Dikush mund të mendojë se ai në të vërtetë nuk ishte i autorizuar ta bënte këtë. Në fakt, ky njeri, pasi e gjeti thesarin, e fsheu atë dhe më pas "rregullon" gjitjhçka, duke i blerë vetes tokën ku e kishtë fshehur. Prandaj kemi dy raste: tregtari që përfaqëson të gjithë të krishterët që po fillojnë një udhëtim besimi dhe kërkimi të kuptimit; njeriu tjetër si një imazh i atyre që, larg besimit, hasin në Ungjill dhe nga kjo takim fillojnë një rrugë kthimi në besim.
Një njeri, në çdo moment të historisë së tij mund të vijë në kontakt me Fjalën: dhe në çdo moment ftesa e Jezusit është e qartë: jep gjithçka ke, shit gjithçka ke dhe t'i afrohesh pa mëdyshje pasurisë më të madhe. Dhe në këtë, për të ruajtur qëndrimin e dy protagonistëve të historisë: ata nuk bëjnë asgjë të jashtëzakonshme: ata nuk nxitojnë - megjithë gëzimin e tyre - të mburren me miqtë dhe të njohurit. Në vend të kësaj, ata njohin fatin e madh që u ka ndodhur dhe ndërmarrin veprime të thjeshta dhe konkrete për t'u siguruar që ata të mos e humbin kurrë më pasurinë e re.



VAZHDO MEDITIMIN

Mbretëria jote nuk mund të vijë nëse nuk e duam.
Ne dëshirojmë ta duam atë, Zot,
por nuk mundemi.
Zgjohu në ne, Zot,
në plogështinë tonë, pendimin.
Mos na lejo të shkëputemi nga ti,
mos na lejo të bëjmë,
të duam dhe të mendojmë asgjë pa Ty.
Thyej plogështinë tonë dhe mendjemadhësinë tonë.
Ne nuk do ta lëmë kindin e petkut tënd
pa bekimin tënd.
(Pavel Florensky)