Komenti i ungjillit

[ninoenina]

5-7-22021/E HËNË JAVA 14/UNGJILLI: Mt 9, 18–26.


LUTJA: Ps 90.

1 Kush banon nën mbrojtjen e të Tejetlartit, do të qëndrojë nën hijen e të Gjithëpushtetshmit.
2 Do t’i thotë Zotit: “Strehimi im,
kështjella ime, Hyji im, do të shpresoj në të”.
3 Sepse Ai do të të çlirojë nga laku i gjahtarëve
dhe nga fjala dijekeqe.
4 Do të të bëjë hije me krahët e vet
do të strehohesh nën fletët e tija,
shqyt e pancir e vërteta e tij.
5 Nuk do të frikësohesh prej tmerrit të natës,
as prej shigjete që fluturon ditën,
6 as prej murtaje që shëtit në errësirë,
as prej shfarosjes që shkretëron në mesditë.
14 “Do ta shpëtoj sepse më do,
do ta marr ndore sepse e njeh Emrin tim.
15 Ai do të më thërrasë e unë do t’i ndihmoj,
në vështirësi do të jem me të,
do ta shpëtoj dhe do ta madhëroj.
16 Do t’i dhuroj jetë të gjatë,
do t’ia tregoj shëlbimin tim”.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 9, 18–26.

18 Ndërsa Jezusi po ua mësonte këto, ja se iu afrua një kryetar, ra përmbys para tij dhe i tha: “Posa më vdiq vajza. Megjithatë eja, vëre dorën mbi të dhe ajo do të ngjallet.” 19 Jezusi u ngrit dhe bashkë me nxënësit e vet shkoi pas tij.
20 Dhe ja, një grua e cila vuante nga derdhja e gjakut prej dymbëdhjetë vjetësh, iu afrua pas shpine e ia preku kindin e petkut të tij, 21 sepse thoshte në vete: “Do të shërohem nëse ia prek qoftë edhe vetëm petkun e tij! “22 Jezusi u soll, e pa dhe i tha: “Ki besim, o bijë! Feja jote të shpëtoi!” Dhe gruaja u shërua në atë moment.
23 Kur Jezusi arriti në shtëpinë e kryetarit, dhe si i pa ata që u binin fyejve dhe njerëzit që po bënin zhurmë, 24 u tha: “Largohuni se vajza nuk ka vdekur, por po fle.” Ata e përqeshën. 25 Dhe, pasi u qitën njerëzit përjashta, hyri Jezusi, e mori për dore vajzën dhe ajo u ngrit. 26 Lajmi i kësaj mrekullie u përhap anembanë asaj krahine.


MEDITIMI.

Në këtë Ungjill aktorë të ndryshëm dhe secili prej tyre tregojnë një aspekt të këtij teksti plot kuptim. I pari është një nga udhëheqësit e sinagogës: një person me autoritet:i ai bie përmbys përpara Jezusit, e njeh dështimin e tij përballë një ngjarje tragjike në jetën e tij. Ai i paraqet Jezusit situatën e tmerrshme në të cilën ndodhet ("Vajza ime ka vdekur"), por lë të hapur një dritë shprese, besimi: "Vendos dorën dhe ajo do të jetojë".
Menjëherë më pas, gruaja hemorragjike hyn në skenë: një grua e izoluar nga të gjithë për shkak të një sëmundjeje që e pengon atë të hyjë në marrëdhënie me të tjerët. Sidoqoftë, në pasigurinë e situatës së saj, ajo ka besimin në Jezusin dhe sheh në hyrjen në kontakt , qoftë edhe minimal, me Jezusin, rrugën e shpëtimit të saj .
Pastaj janë turmat e trazuara, të cilët përfaqësojnë të gjithë ne kur e kufizojmë vështrimin tonë në rrethanat e jetës dhe e lëmë që të na udhëheqë dëshpërimi, dhe jo besimi.
Dhe së fundmi, sigurisht, Jezusi!. Kur arrihet nga kreu i sinagogës, ai është i zënë duke folur, por me kërkesën e tij ai ndalet, ngrihet dhe e ndjek.
Në rrugë Jezusi preket nga gruaja hemorragjike. Ai e vëren, kthehet, e shikon. Ka shpëtim për të gjithë: për Jezusin duhet pak, ai u përgjigjet gjesteve tona të ndrojtura të besimit duke na dhënë atë që shpresojmë dhe madje edhe më shumë. Nëse me të vërtetë e lëmë vështrimin tonë të dëshpëruar dhe biem në kontakt me Krishtin, ai na shpëton. Për këtë ajo vajzë e vogël ringjall: "nuk ka vdekur, por fle", ia kthen qenien e saj në plotësi.


VAZHDO MEDITIMIN

Nëse do të kishim besim, Zot, do të ishim në gjendje të të prekim.
Nëse do të kishim besim do të mund të të shihnim.
Nëse do të kishim besim do të ishte e lehtë për ne t'u besonim fjalëve të tua
Nëse do të kishim besim, mund të mbështeteshim në dashurinë tënde.
Nëse do të kishim besim, do të guxonim të flisnim me ty.
Besimi, asgjë tjetër përveç besimit: të thjeshtë dhe të paarmatosur.
Besimi: i lirë dhe i sigurt si besimi i një fëmije që e di se është i dashur.
Nuk kërkojmë asgjë tjetër prej teje, Zot: na mëso të besojmë te ti. Amen.
(Motra Mariangela Tassielli)

[ninoenina]

6-7-2021/E MARTE JAVA 14/UNGJILLI: Mt 9, 32–38.


LUTJA. Ps 16.

Dëgjoje, o Zot, çështjen time të drejtë, vështroje lutjen time,
Vëri vesh lutjes sime që del nga buzët joshtiracake.
2 Prej teje le të më vijë vendimi gjykues,
epse vetëm sytë e tu shikojnë të drejtën.
3 Sprovoje zemrën time, vëreje atë natën,
më sprovo me zjarr: në mua nuk do të gjesh padrejtësi.
6 Në ndihmë të thërras ty, o Hyj, e më vështro,
ma prir veshin tënd e dëgjo fjalët e mia,
7 madhëroje mbi mua dashurinë tënde,
ti që i shpëton nga armiku
ata që shpresojnë në të djathtën tënde.
8 Më ruaj porsi beben e syrit,
më fsheh nën hijen e krahëve të tu,



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 9, 32–38.


32 Posa dolën këta, ja se i sollën një memec të djallosur.
33 Pasi e nxori djallin, memeci foli. Njerëzit të mrekulluar, thoshin: “Kurrë s’u pa një gjë e tillë në Izrael!”
34 Ndërsa farisenjtë thoshin: “Ai i nxjerr djajtë me fuqinë e kryetarit të djajve.”
35 Kështu Jezusi qarkullonte nëpër të gjitha qytetet e fshatrat. Mësonte në sinagogat e tyre: predikonte Ungjillin e Mbretërisë dhe shëronte çdo sëmundje e lëngatë. 36 Kur e pa turmën e popullit, ndjeu dhembshuri për të, sepse ishte e nëpërkëmbur dhe e lënë pasdore si delet pa bari.
37 Atëherë u tha nxënësve të vet:“Të korrat janë të mëdha, kurse punëtorë ka pak.
38 Lutjuni, pra Zotërisë së të korrave, të dërgojë korrtarë në të korrat e veta.”



MEDITIMI


Ungjilli i sotëm i lidh dy pjesë të ndryshme të Ungjillit të Mateut.
Në pjesën e parë, Jezusi dëbon një djall: ky tregim është i fundit në një seri mrekullish, që shoqërojnë dhe nënvizojnë mësimet e Jezusit dhe përmbajnë një mësim mbi Mbretërinë.
Përballë kësaj shenje, farisenjtë reagojnë, duke akuzuar Jezusin se ishte vetë një instrument i djallit. Nga ana tjetër, turmat janë të habitur. Është interesante të reflektohet në lidhje me reagimin e pabesueshëm të farisenjëve, i cili mund të jetë i yni: "Ky është një tundim shumëvjeçar, një lloj qëndrimi që ne mbajmë në xhepa, pa e kuptuar as vetë: dyshimi për të mirën që na vjen nga Zoti, mosbesimi që na jep të drejtën për të parë diçka të keqe në gjërat e mira, për të mos iu dorëzuar kurrë plotësisht të mirës dhe për të qëndruar skeptik. Ky qëndrim, zakonisht i fshehur, shpërthen në momente të caktuara në refuzimin e vërtetë përbuzës të së mirës".
Në pjesën e dytë, Mateu prezanton ligjërimin misionar. Pas një fjali që përmbledh aktivitetin mesianik të tij, ne takojmë përsëri turmat. Jezusi i sheh ata - dhe ne e dimë se "shikimi" i tij është në të vërtetë një vështrim plot dashuri - dhe ai ka dhembshuri për ta. Ne mund ta imagjinojmë Jezusin e prekur nga fytyrat e lodhura të shumë vetave që e shikojnë për të dalë nga mjerimi i gjendjes së tyre. Ai më pas vendos të dërgojë të Dymbëdhjetët, apostujt që ai ka zgjedhur, në një mision për të shpallur Ungjillin e tij. Por Të Dymbëdhjetët nuk janë të mjaftueshme për të siguruar që lajmi i mirë të arrijë sa më shumë zemra të jetë e mundur. Për këtë arsye Jezusi na fton të lutemi për thirrje, në mënyrë që një numër gjithnjë më i madh njerëzish, laikë dhe të shuguruar, të hapen për të pranuar sfidën e ungjillizimit të botës.



VAZHDO MEDITIMIN


Zot Jezus, që i ke thirrur ata që dëshiron, thirri shumë prej nesh për të punuar për ty, me ty.
Ti i ke ndriçuar ata që i ke thirrur me fjalën tënde, na ndriço edhe ne me dhuratën e besimit.
Ti, që i ke mbështetur ata në vështirësi, na ndihmo të kapërcejmë vështirësitë tona sot.
Dhe nëse do të thirrësh prej nesh dike që t'ua kushtojë veten të gjithëve,
dashuria jote le ta e ngrohë këtë thirrje që nga lindja e saj, dhe bëj që të rritet dhe të qëndrojë deri në fund.
(Shën Gjon Pali II)

[ninoenina]

7-7-2021/E MERKURE JAVA 14/UNGJILLI: Mt 10, 1–7.


LUTJA: Ps 32.

8 Le të dridhet mbarë Toka para Zotit,
të gjithë banorët e rruzullit le të tuten para tij!
9 Sepse ai foli ‑ gjithçka u bë,
ai urdhëroi ‑ gjithçka u përftua!
10 Zoti i shpartallon synimet e popujve,
i pështjellon qëllimet e kombeve.
11 Synimi i Zotit qëndron për amshim,
mendimet e zemrës së tij prej breznie në brezni.
12 Lum ai komb që për Hyj e ka Zotin,
populli që Zoti e zgjodhi për pronë.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 10, 1–7.

1 Pastaj Jezusi i mblodhi rreth vetes dymbëdhjetë nxënësit e vet
e u dha pushtetin të mund të dëbonin shpirtrat e ndytë
dhe të mund të shëronin çdo sëmundje e lëngatë.
2 Emrat e Dymbëdhjetë apostujve janë këta: i pari Simoni, që quhet Pjetër e vëllai i tij Andreu; Jakobi i Zebedeut dhe Gjoni, i vëllai;
3 Filipi dhe Bartolomeu; Toma e Mateu ‑ tagrambledhësi; Jakobi i Alfeut dhe Tadeu;
4 Simon Kananeu dhe Judë Iskarioti ‑ ai që e tradhtoi.
5 Pikërisht këta të Dymbëdhjetët Jezusi i dërgoi dhe i urdhëroi:
“Mos shkoni ndër paganë as mos hyni në asnjë qytet të samaritanëve!
6 Por shkoni më mirë te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit.
7 Gjatë udhëtimit predikoni: ‘Mbretëria e qiellit është afër!’



MEDITIMI.

Në kapitullin e dhjetë të Mateut do të dëgjojmë dhe meditojmë mësimin e Jezusit mbi misionin e apostujve në botë. Është një fjalim jo vetëm për kohën në të cilën është shkruar, por që duhet të arrihet në zemrat e të gjithë atyre që do të ndihen të thirrur gjatë shekujve.
Mesaxhi nuk është i lehtë për apostujt: do të jetë e nevojshme një zemër plot me dhembshuri për ata që nuk janë të gatshëm ta dëgjojnë atë; do të jenë të nevojshme guximi dhe këmbëngulja sepse për të gjitha kohërat ata do të persekutohen për emër të Krishtit; do të jetë i nevojshëm një besim i fortë në të vërtetën dhe fuqinë e fjalës së shpallur.
Jezusi i thërret të Dymbëdhjetët, i thërret një nga një me emër. Le të imagjinojmë një zë të ëmbël, por të fortë. Thirrje e vërteta nuk bërtasin dhe apostujt i kanë zemrat gati të marrin thirrjen e tyre për të sjellë lajmin e mirë të pranisë së Zotit.
Një Zot që para së gjithash duhet t'u njoftohet atyre që janë afër: "Por shkoni më mirë te delet e humbura të shtëpisë së Izraelit". Ne vetë dhe vëllezërit tanë jemi "delet e humbura të shtëpisë së Izraelit" që duhet të kthehen: edhe një herë, një mesazh dashurie nga ana e Jezusit për të gjithë ne.


VAZHDO MEDITIMIN.


Zot Jezus, ti më therret me emër dhe më dërgon të punoj në këtë tokë.
Më bëj një vëlla universal, me zemër të hapur për të gjithë botën.
Më mundëso të transmetoj Lajmin e Mirë të Mbretërisë tënde.
Më ndihmo të jem i hapur ndaj thirrjeve të të tjerëve dhe afër problemeve të tyre.
Më dhuro paqen tënde, më trego rrugët e paqes.
Më mbaj të bashkuar me Ty, Zot i Misionit.

[ninoenina]

8-7-2021/E ENJTË JAVA 14/ UNGJILLI: Mt. 10, 7–15.

LUTJA: Ps 104

1 Lavdëroni Zotin e thirreni në ndihmë Emrin e tij shpallni mes popujsh veprat e madhërueshme të tijat!
2 Këndoni, luani në vegla muzikore për nder të tij, kujtoni të gjitha mrekullitë e tija!
3 Mburruni me Emrin e tij të shenjtë: le të galdojë zemra e atyre që e kërkojnë Zotin.
4 Kërkojeni Zotin dhe fuqinë e tij, kërkojeni gjithmonë fytyrën e tij!
5 T’ju bien në mend mrekullitë që bëri, mrekullitë e tija dhe gjyqet e gojës së tij:


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 10, 7–15

7 Gjatë udhëtimit predikoni: ‘Mbretëria e qiellit është afër!’ 8 Shëroni të sëmurit, ngjallni të vdekurit, pastroni të gërbulurit, dëboni djajtë! Falas morët, falas edhe jepni! 9 Mos grumbulloni në brezat tuaj as ar, as argjend, as të holla bakri; 10 as strajcë udhëtimi, as dy palë petka, as sandale, as shkop, sepse punëtori ka të drejtë për ushqimin e vet.
11 Në çdo qytet apo fshat që të hyni, pyetni a është aty ndonjë njeri i ndershëm e banoni tek ai derisa të shkoni më tej. 12 Kur të hyni në shtëpi, uroni paqe. 13 Nëse shtëpia është e ndershme, le të zbresë mbi të paqja juaj; po nuk qe e denjë, paqja juaj le të kthehet tek ju. 14 Por, po qe se ndokund nuk ju pranojnë ose nuk i dëgjojnë fjalët tuaja, dilni prej asaj shtëpie e prej atij qyteti dhe shkundni edhe pluhurin prej këmbëve tuaja. 15 Për të vërtetë po ju them: Ditën e Gjyqit do ta ketë më lehtë Sodoma e Gomorra se ai qytet.”


MEDITIMI

“Shoqëria gjithnjë e më e globalizuar na afron (nëpërmjet mediave dhe interesave reciprokë ekonomikë), por nuk na bën vëllezër. Ne jemi më vetëm se kurrë në këtë botë të standardizuar që favorizon interesat individuale dhe dobëson dimensionin e ekzistencës së komunitetit "(Papa Françesku, Të gjithë Vëllezërit).
Me këto premisa, Papa Françesku identifikon dikotominë e një shoqërie hiper-të lidhur dhe të unifikuar ekonomikisht, por të ndarë në marrëdhëniet njerëzore, një nga rrënjët e së keqes që pengojnë zhvillimin e një vëllazërie universale.
Dhe këtu Jezusi në Ungjillin e sotëm na fton, në misionin tonë si të krishterë, të plotësojmë ato boshllëqe të vetmisë. "Mbretëria e qiellit është afër" dhe ajo është tashmë në Tokë, ku një dorë e zgjatur ndaj të afërmit harron interesin e saj për ndërtimin e një bashkësie të re vëllazërore.
Një bashkësi që nuk mund të ekzistojë nëse nuk gjenerohet nga një shpirt që na hap drejt asaj bujarie që nuk pret një shpërblim për gjithçka, sepse është e vetëdijshme se ajo që i ofrohet vëllait është ajo që në fillim na u dha në një “masë e mirë, e dendur, e tundur, me grumbull nën sqetullën tuaj: sepse me atë masë që të matni, do t’ju matet edhe juve në kthim” (Lk 6,38).


VAZHDO MEDITIMIN.]


Misioni është të largohesh, të ecësh, të lësh gjithçka, të dalësh nga vetja,
Është thyerja e kores së egoizmit që na mbyll në egon tonë. Është që të ndalojmë të rrotullohemi rreth vetes sikur të ishim qendra e botës dhe e jetës. Nuk po bllokohet nga problemet e vogla e botës së cilës i përkasim: njerëzimi është më i madh. Misioni gjithmonë na çon më larg, por vlerën e tij nuk matet nga kilometra e bëra. Mbi të gjitha, po hapet për të tjerët si vëllezër, që po i zbulon dhe po i takon.
Dhe, nëse është e nevojshme të kapërcehen detet për t'i takuar dhe dashuruar ata dhe të fluturohet atje lart në qiell, atëherë misioni është të largohemi nga vendi ynë për të shkuar deri në skajet e botës.
(Dom Hélder Câmara)

[ninoenina]

9-07-2021/E PREMTE JAVA 14/UNGJILLI: Mt, 1O,16-23.


LUTJA: Ps 36

Shpreso në Zotin e bëj mirë,
kështu do të banosh tokën e premtuar e do të jetosh në paqe.
Verë gëzimin tënd në Zotin,
dhe ai do t’i plotësojë dëshirat e zemrës sate.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt, 1O,16-23

1]6 “Ja, unë po ju dërgoj porsi dele mes ujqish! Jini, prandaj të mençur porsi gjarpërinjtë dhe të thjeshtë porsi pëllumbat!
17 Ruajuni prej njerëzve: sepse do t’ju padisin në gjyqe, do t’ju frushkullojnë në sinagogat e tyre. 18 Për shkakun tim do t’ju qesin para sundimtarëve e mbretërve, që të dëshmoni para tyre dhe para paganëve. 19 E kur t’ju dorëzojnë, mos u shqetësoni se çka dhe si do të flisni, sepse në atë moment do t’ju jepet çka duhet të thoni, 20 sepse nuk do të jeni ju që do të flisni, por Shpirti i Atit tuaj do të flasë nëpërmjet jush.
21 Vëllai vëllanë dhe babai fëmijën do ta dorëzojë në vdekje; edhe fëmijët do të ngriten kundër prindërve të vet dhe do t’i vrasin. 22 Edhe ju do t’ju urrejnë të gjithë për shkak të Emrit tim, porse, kush të qëndrojë deri në fund, ai do të shëlbohet.
23 Kur t’ju salvojnë në njërin qytet, ikni në tjetrin! Përnjëmend, po ju them: nuk do t’i përshkoni qytetet e Izraelit para se të vijë Biri i njeriut.[/SIZE]


MEDITIMI.

Fjala është ujë i gjallë, i rrjedhshëm, herë i qetë si një përrua në fund të verës dhe herë i vrullshëm me valë dhe pragje që mbartin degë dhe mbetje të stinëve të kaluara.
Ungjilli është tronditës, kur prek zemrën, e modelon atë dhe e rinovon atë, pa e lënë atë pa u shqetësuar dhe në të vërtetë, në disa raste edhe duke e lënë atë të frikësuar. Dhe kjo sepse çdo ndryshim i vërtetë ne pothuajse kurrë nuk e mirëpresim me gëzim, por me frikë.
Jezusi na fton për një ndryshim rrënjësor dhe është e drejtë që të paktën fillimisht të ndiejmë të gjithë marramendjen e tij. Sa herë kur lutemi një fragment të Shkrimit të Shenjtë e kemi gjetur veten duke pyetur: “Atë, pse unë? Pse tani? ”. Ungjilli është një provokim ndaj sigurive tona të rreme dhe është gjithmonë i gatshëm të destabilizojë idhujt tanë sigurues.
Nëse këto janë emocionet që lëvizin zemrat tona kur i afrohemi ungjillit, nuk duhet të habitemi nga reagimi i talljes, zemërimit ose inatit të atyre që u dëshmojmë besimin tonë.
Jezusi paralajmëron apostujt dhe ne bashkë me ta, duke u njoftuar atyre sprovat që i presin gjatë predikimit të Ungjillit. Por gjithashtu ofron fjalë ngushëllimi, sepse për fat të mirë në momentin e gjykimit nuk jemi vetëm: "Në të vërtetë nuk je ti që flet, por është Shpirtit i Atit tënd që flet në ty". Le të veprojë Zoti në ne, në mënyrë që të jemi në gjendje të shuajmë etjen e atyre që takojmë me ujin e Fjalës së tij.


VAZHDO MEDITIMIN.

Le të mbretërojë paqja! O Zot, na ndihmo të ndërtojmë një botë ku mbretërojnë paqja dhe dashuria!
O Krisht, na ndihmo të ndërtojmë paqen përsëri dhe përsëri kur prishet.
Jetoni në paqe kudo dhe me të gjithë të dashurit e tu, duke falur paqen,duke hequr dorë nga hakmarrja më e vogël, hidhërimi më i vogël.
Pajtohuni gjithmonë pa zhurmë, në hije dhe në heshtje, me një ëmbëlsi të përulur, për të krijuar harmoni dhe jo kundërshtime. Amen

[ninoenina]

10-7-2021/E SHTUNË JAVA 14/ UNGJILLI: Mt 10, 24–33

LUTJA: Ps. 104

24 Sa të shumta janë, o Zot, veprat e tua!
Të gjitha i ke bërë me urti të madhe:
plot është toka me krijesat e tua.
25 Ja, këtu deti i madh, i hapët e i gjerë,
atje zvarranikë saqë numri s’u dihet,
kafshë të vogla të përziera me të mëdha!
26 Nëpër të kalojnë anijet,
Leviatani që ti e krijove për të luajtur me të!
27 Të gjitha këto presin me shpresë
që t’u japësh ushqim në kohën e duhur.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 10, 24–33

24 Nuk është nxënësi më i madh se mësuesi as shërbëtori më i madh se zotëria i tij. 25 Mjaft është për nxënësin të bëhet si mësuesi i tij edhe për shërbëtorin si zotëria i tij. Në qoftë se të zotin e shtëpisë e quajtën Beelzebul, aq më tepër do të thonë për familjarët e tij!”
26 “Mos ua kini, pra, frikën! Sepse nuk ka gjë të mbuluar që nuk do të zbulohet, as të fshehtë që s’do të dihet. 27 Çka ju them në errësirë, thuajeni në dritë, e çka dëgjoni të thënë në vesh, predikojeni nga pullazet!
28 Mos i druani ata që vrasin trupin e nuk mund ta vrasin shpirtin. Kini frikë më tepër nga Ai, që mund t’jua humbë në ferr shpirtin edhe trupin.
29 A nuk shiten dy trumcakë për një aspër? E, megjithatë, asnjë prej tyre nuk bie në tokë pa lejen e Atit tuaj. 30 E ju? Madje edhe të gjitha fijet e flokëve të kresë suaj janë të numëruara! 31 Pra, mos druani! Ju vleni më tepër se shumë trumcakë!”
32 “Kushdo, pra, pranon para njerëzve se është imi, edhe unë do të pranoj para Atit tim që është në qiell, se jam i tij. 33 E atij që më bie mohit para njerëzve, edhe unë do t’i bie mohit para Atit tim qiellor”.



MEDITIMI

"Mos ki frikë!", "Mos ki frikë!", "Mos ki frikë!". Ky është refreni i ungjillit së sotëm. Në fillim të kapitullit të dhjetë, Jezusi i dërgon apostujt në mision. Të Dymbëdhjetët janë dërguar midis njerëzve për të shpallur lajmin e mirë, për të bërë mrekulli, për të mos mbajtur për vete thesarin e besimit të tyre pas takimit me Zotin.
Jezusi i paralajmëroi ata për vështirësitë dhe përndjekjet që mund të hasnin në udhëtimin e tyre; nuk ua beson atyre një mision të thjeshtë dhe në fakt dishepujt ndiejnë një ndjenjë krejtësisht njerëzore: ata kanë frikë. Ata ndiejnë frikë sepse ndiejnë fatkeqësinë e të qenit vetëm, si "qengja midis ujqërve", duke u përballur me sfida që e tejlalojnë forcën e tyre. Dhe këtu Jezusi i fton ata me vendosmëri që të kenë besim. Tri herë ai përsërit: "Mos ki frikë!". Sepse në thelb kjo është frika: mungesa e besimit te një Bari që nuk braktis asnjë nga qengjat e tij. Si mund të braktisë Zoti fëmijët e tij, të cilët ai i njeh dhe i do, me shumë se jetën e tij?
Ungjilli i sotëm është një ftesë për të jetuar jetën tonë në mirëbesim.
Të mos veprosh, ose të zgjedhësh i udhëhequr nga frika, do të nënkuptonte vdekjen e veprimit të atyre që na duan më shumë se gjithçka tjetër. Të jetosh i udhëhequr nga besimi, përkundrazi, do të thotë t'i japësh vlerë asaj që Ati na ka dhënë më të çmuar.



VAZHDO MEDITIMIN

Vëllezër dhe motra!
Mos kini frikë të mirëpritni Krishtin dhe të pranoni fuqinë e tij!
Mos kini frikë! Hapni, vërtet, hapni dyert për Krishtin!
Për fuqinë e tij shpëtimprurëse hapni kufijtë e Shteteve,
sistemet ekonomike si dhe ato politike,
fushat e kulturës, civilizimit, zhvillimit.
Mos kini frikë!
Krishti e di "çfarë ka brenda njeriut". Vetëm ai e di!
Sot shpesh njeriu nuk e di se çfarë mbart brenda,
thellë në shpirtin e tij, në zemrën e tij.
Kështu që shpesh ai nuk është i sigurt për kuptimin e jetës së tij.
Ai është i mbushur me atë dyshim që çon në dëshpërim.
Lejoni, pra - ju lutem, ju lutem me përulësi dhe besim -
lejoni që Krishti të flasë me njeriun.
Vetëm ai ka fjalë të jetës, po! Të jetës së përjetshme!
(Shën Gjon Pali II)

[ninoenina]

12-7-2021/E HËNË JAVA 15/UNGJILLI: Mt 10, 34–11, 1.

LUTJA: 123

Po të mos kishte qenë Zoti me ne ‑ le ta pohojë ballafaqe Izraeli ‑ 2 po të mos kishte qenë Zoti me ne, kur njerëzit u ngritën kundër nesh: 3 atëherë do të na kishin përpirë gjallë, kur u mori flakë zemërimi kundër nesh. 4 Atëherë ujët do të na kishte marrë, rrjedha e përroit do të na kishte marrë, 5 do të na kishin mbytur valët e ujërave të tërbuara! 6 Qoftë bekuar Zoti që s’na dha kafshatë për dhëmbët e tyre! 7 Shpirti ynë shpëtoi si trumcaku prej gracke të gjuetarëve: laku u këput e ne shpëtuam! 8 Ndihma jonë është në Emër të Zotit, që krijoi qiellin e tokën.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 10, 34–11, 1.


34 “Mos mendoni se erdha të sjell paqen mbi tokë. Nuk erdha të sjell paqen, po shpatën. 35 Sepse erdha të ndaj djalin prej të atit, vajzën prej s’ëmës, të renë prej vjehrrës, 36 Njeriu do t’i ketë armiq familjarët e vet.
37 Kush e do të atin e të ëmën më shumë se mua, nuk është i denjë për mua. Kush e do djalin apo vajzën më shumë se mua, nuk është i denjë për mua! 38 Kush nuk e merr kryqin e vet e nuk vjen pas meje, nuk është i denjë për mua! 39 Kush do ta ruajë jetën e vet, do ta humbë, e kush do ta bjerrë jetën e vet për shkakun tim, do ta rifitojë.” 40 “Kush ju pranon ju, më pranon mua; e kush më pranon mua, pranon Atë që më dërgoi mua. 41 Kush e pranon profetin pse është profet, do të marrë shpërblimin që i takon profetit; kush e pranon të drejtin, pse është i drejtë, do të marrë shpërblimin që i takon të drejtit. 42 Kush ia jep ndonjërit prej këtyre të vegjëlve, madje edhe një gotë uji të freskët, pse është nxënësi im, për të vërtetë po ju them: nuk do t’i humbë shpërblimi!”
1 Kur Jezusi i kreu porositë që deshi t’ua japë dymbëdhjetë nxënësve të vet, u nis së andejmi për të mësuar e për të predikuar në qytetet e atjeshme.



MEDITIMI

Shpata që mban Jezusi? Është shpata e Fjalës...një Fjalë që lë gjurmët e saj, një shpatë që plagos. Ndërsa Jakobi, pasi luftoi tërë natën me engjëllin, në fund çaloi, dhe kjo ishte shenja e luftës, kështu të gjithë ne që kemi dëgjuar fjalën e Zotit dhe kemi luftuar pak me të, mbajmë një plagë brenda, një plagë e bekuar, që do të thotë se fjala e Zotit ka gërvishtur lëvoren e fortë të mosbesimit tonë. Por çfarë është një plagë? Është një prerje, një ndarje…
Çfarë e ndan fjalën e Zotit?…Ajo ndan brenda nesh midis besimit dhe mosbesimit, midis sigurisë dhe dyshimit, midis dashurisë dhe indiferencës, midis shpresës dhe dëshpërimit. Sepse te secili prej nesh ekziston një vetvete skeptike, agnostike, mosbesuese dhe një vetvete e mundshme besimtare; ekziston një vetja egoiste dhe e përqendruar te vetja, dhe një vetja vetëmohuese, bujare dhe e dobishme; është ajo që apostulli Pal e quan "njeriu i vjetër", i gjithë i përqendruar te vetja dhe gjërat e tij dhe "njeriu i ri" që kthehet te Zotit dhe te afërmi dhe gjërat e tyre.
Por fjala e Zotit jo vetëm që ndan njerëzit nga brenda dhe nga jashtë, por gjithashtu ndan gjërat: të mirën nga e keqja, të vërtetën nga gënjeshtra, realitetin nga pamja, vërtetësinë nga trillimet, besimin nga bestytnitë, shpresën nga iluzionet, Zotin e idhujve. Sidoqoftë, ndarja nuk është fjala e fundit. Fjala që dhemb është gjithashtu Fjala që shëron. Fjala e fundit nuk është ndarja, por uniteti. Le të ndajë Zoti së pari brenda nesh gjërat e vjetra nga gjërat e reja, njeriun e vjetër nga njeriu i ri. Le të lejojmë që të pastrohemi dhe shenjtërohemi prej tij: kjo do të thotë, në fund të fundit, "të ndajmë". "Unë kam ardhur të ndaj" do të thotë: Unë kam ardhur të pastroj, të shenjtëroj. Dhe pastaj, të pastruar dhe shenjtëruar kështu, le të lejojmë që të bashkohemi prej tij dhe në të, dhe kjo do të jetë festa jonë.



VAZHDO MEDITIMIN

Eja, Zot,
mos buzëqesh dhe mos thuaj që tashmë je me ne.
Miliona njerëz nuk të njohin,
dhe për ne që të njohim, cili është ndryshimi?
Cili është kuptimi i pranisë tënde
nëse jeta jonë nuk ndryshon?
Ndrysho jetët tona,
shkatërro vetëkënaqësinë tonë.
Bëje fjalën tënde qëllimin e jetës sonë.
Heq qetësinë e një ndërgjegjeje të pastër.
Na shtyp në mënyrë të pakëndshme.
Sepse kjo është mënyra e vetme për të bërë atë paqe tjetër,
paqen tënde
(Dom Hélder Câmara)

[ninoenina]

13-7-2021/E HËNË JAVA 15/UNGJILLI: Mt 11, 20–24

LUTJA: Ps 68

2 Më shpëto, o Hyj,
sepse uji më arriti deri në fyt!
3 Jam ngulur thellë në baltë,
s’kam ku ta vë këmbën time në të fortë:
kam rënë në pellgun e ujërave
e valët po më mbulojnë.
14 E pra, unë ty të lutem, o Zot, në kohën e përshtatshme, o Hyj, më vështro pashë dashurinë tënde, pashë të vërtetën e shpëtimit tënd!
31 Do të lëvdoj Emrin e Hyjit me këngë, do ta lartësoj me këngë falenderimi.
34 Sepse Zoti i dëgjon skamnorët, s’i përbuz të vetët që janë të robëruar.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 11, 20–24.

20 Atëherë zuri t’i qortojë qytetet, në të cilat Jezusi kishte bërë shumë e shumë mrekulli, e ato nuk u kthyen.
21 “I mjeri ti, Korazin, e mjera ti, o Betsaidë! Sepse, sikur të ishin bërë në Tir e në Sidon të gjitha ato mrekulli që u bënë ndër ju, kaherë do të kishin bërë pendesë të veshur me thes pendese e të përhimë. 22 Prandaj po ju them: Tiri e Sidoni do ta kenë më lehtë se ju Ditën e Gjyqit!
23 E ti, o Kafarnaum, a thua do të ngritesh deri në qiell? Ti do të plandosesh deri në ferr!
Sepse, sikur të ishin bërë në Sodomë mrekullitë që u bënë në ty, ajo do të ishte edhe sot e kësaj dite! 24 Prandaj po ju them: treva e Sodomës do ta ketë më lehtë se ti ditën e Gjyqit!”



MEDITIMI.

Fjalët e Jezusit janë gjithmonë shumë të gjalla. Ai nuk gërmon fjalë, kuptohet shtysa që e shtyn të përdorë fjalë të forta për të tronditur shpirtin e atyre që e dëgjojnë. Në mësimet e tij, Jezusi na bëri të njohim një Perëndi Atë, i cili vjen të na takojë, i fal mëkatet tona dhe kryen shenja të mrekullueshme. Kjo na jep rehati. Por sot Jezusi na thotë që ndoshta Zoti ka humbur shumë kohë me ne dhe kjo na ka bindur që ne mund të vazhdojmë si më parë, duke bërë të njëjta mëkatet, sepse mëshira e Zotit është e madhe dhe e shtyn të provojë përsëri me ne pafundësisht, për të rregulluar gjërat, për të kuptuar njëri-tjetrin, për të falur njëri-tjetrin. Një arsyetim i tillë nuk është një akt besimi në dashurinë e tij, por një nga mëkatet më të rënda që mund të bëjmë. Teologjia e quan atë "prezumimin e shpëtimit". Që do të thotë se ne e kuptojmë Zotin si një që do të na shpëtojë gjithsesi edhe nëse vazhdojmë të bëjmë komoditetin tonë për jetën.
Me fjalët e tij të ashpra kundër qyteteve që nuk janë konvertuar, Jezusi nuk dëshiron të na trembë, por të na shtyjë të kemi një besim më të rritur, të vetëdijshëm se veprimet tona nuk janë pa pasoja. “Një besim që na tregon se është hiri i Zotit që na shpëton, me kusht që të jemi të gatshëm të bëjmë gjithçka që mundemi. Dhe në çfarë konsiston kjo mundësi? Në konvertim. Kjo është, një përpjekje për të ndryshuar mentalitetin, duke menduar ndryshe, duke parë gjërat ndryshe dhe prandaj duke zgjedhur ndryshe. Dhe si ndryshe? Ndryshe, sipas mënyrës së Ungjillit, ndryshe, sipas vullnetit të Jezusit. Pyetja jonë e vërtetë nuk është nëse gabojmë sot apo jo, por nëse sot kemi vendosur të ndryshojmë mentalitetin tonë apo nëse vazhdojmë deri në fundin e hidhur me mentalitetin e dikurshëm ”.

VA7ZHDO MEDITIMIN

O Zot, burim i çdo të mirë, Ti me mirësinë tënde i tejkalon meritat dhe dëshirat tona , ki mëshirë për ne e na fal atë për çka ndërgjegjja jonë na padit e shto atë që lutja jonë nuk përfshin.

[ninoenina]

15-7-2021/E ENJTË JAVA 15/UNGJILLI: Mt. 11, 28–30

LUTJA: Ps 104


1 Lavdëroni Zotin e thirreni në ndihmë Emrin e tij shpallni mes popujsh veprat e madhërueshme të tijat!
5 T’ju bien në mend mrekullitë që bëri, mrekullitë e tija dhe gjyqet e gojës së tij:
8 Ai s’e harron Besëlidhjen e vet askurrë, premtimin që ua bëri një mijë breznive,
9 lidhjen që e bëri me Abrahamin dhe përbetimin që i bëri Izakut.
24 Zoti bëri të shtohet populli i vet, e bëri më të fortë se armiqtë e tij.
25 Ua shndërroi zemrën ta urrenin popullin e tij, të silleshin me dredhi kundër shërbëtorëve të tij.
26 Atëherë dërgoi Moisiun, shërbëtorin e vet, edhe Aronin, të zgjedhurin e vet.
27 Me anë të tyre bëri mrekullitë e veta, shenja të mrekullueshme në dheun e Kamit.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 11, 28–30

28 Ejani tek unë të gjithë ju që jeni të lodhur prej barrës së rëndë e unë do t’ju çlodh. 29 Merrni mbi vete zgjedhën time e pranoni t’ju mësoj unë që jam zemërbutë e i përvuajtur. Kështu do të gjeni pushim për shpirtrat tuaj, 30 sepse, vërtet, zgjedha ime është e ëmbël e barra ime e lehtë.”


MEDITIMI

Këto fjalë janë një ngushëllim i bukur. Rregullat na shtypin; ndjenja e detyrës, veçanërisht kur i mungon hapja ndaj të mirës së tjetrit, na jep një ndjenjë mbytjeje. Urdhërimi i Jezusit është urdhërimi i dashurisë, i cili na çliron. Por, siç është gjetur herë të tjera në Ungjillin e Mateut, Jezusi na fton urgjentisht për veprime konkrete: "eja", "merre zgjedhën time", "mëso". Duhet theksuar se folja “të mësosh” në gjuhën e Ungjillit nuk do të thotë vetëm “të kuptosh”, por “të ndjekësh”, të bëhesh dishepull në kuptimin e plotë të fjalës: një qëndrim që nuk ndikon vetëm në inteligjencën, por në personin dhe jetën "(Bruno Maggioni).
Prandaj le të dëgjojmë Jezusin dhe le të marrim në përgjegjësi, me mendime dhe veprime, mesazhin e tij. Do të bëjmë eksperiencën që mesaxhi i tij dhe mësimi i i tij nuk na shtypin, por përkundrazi na lejojnë të shohim jetën me vështrimin e qetë të dikujt që është i dashur. Vetëm në këtë mënyrë do të përjetojmë një jetë që ka gjetur entuziazëm, gjiallëri, që beson te Zoti dhe është e hapur për të mirëpritur të tjerët në shërbim të të tjerëve.



VAZHDO MEDITIMIN

O Zot, jepi shpirtit tim që të jetë i uritur për ty çdo ditë.
Zemra ime qoftë e uritur dhe gjithmonë e ushqyer me ty,
intimiteti i shpirtit tim qoftë gjithnjë plot me ëmbëlsinë tënde;
shpirti im gjithmonë të ketë etje për ty.
Burimi i jetës, burimi i mençurisë dhe i shpresës, burimi i dritës së përjetshme,
ti vetëm, o Zot, je gjithmonë jeta ime,
gjithë besimi im, pasuria ime dhe paqja.
Në ty shpirti im dhe zemra ime janë fiksuar,
të vendosur dhe të rrënjosur përgjithmonë në mënyrë të pandryshueshme. Amen
(San Bonaventura)

[ninoenina]

16-7-2021/E PREMTE JAVA 15/ Ungjilli: Mt 12, 1–8.


LUTJA: Ps 115.

10 Besoj edhe atëherë kur më duhet të them: “Jam i pafat për së tepërmi!”. 11 Në hutimin tim kam thënë: “Rrenacak është çdo njeri”! 12 Si do t’ia shpërblej Zotit për të gjitha të mirat që m’i ka dhënë? 13 Do të ngre gotën e shëlbimit e me nderim do të thërras Emrin e Zotit. 14 Do t’i kryej kushtet e mia bërë Zotit në praninë e mbarë popullit të tij. 15 E çmueshme është para Zotit vdekja e shenjtërve të tij.


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 12, 1–8

1 Në atë kohë ‑ një të shtunë ‑ Jezusi kaloi nëpër të mbjella. Nxënësit e tij të uritur, filluan të këpusin kallinj e të hanë. 2 Kur i panë farisenjtë, i thanë: “Ja, nxënësit e tu po bëjnë çka s’është e lejueshme të bëhet të shtunën!”
3 Jezusi u përgjigj: “Vallë a nuk keni lexuar ç’bëri Davidi kur u urit ai dhe shoqëruesit e tij?
4 Si hyri në Shtëpinë e Hyjit dhe i hëngrën bukët e kushtuara, që nuk ishte e lejueshme t’i hante as ai as shoqëruesit e tij, por vetëm priftërinjtë?
5 Apo nuk keni lexuar në Ligj se priftërinjtë e prishin të shtunën në Tempull në ditë të shtuna e nuk bëjnë mëkat? 6 E unë po ju them: është këtu diç më e madhe se Tempulli! 7 Ta kishit kuptuar se ç’do të thotë fjala: ‘Dua mëshirën e jo flinë’, nuk i kishit dënuar këta njerëz që s’po bëjnë faj. 8 Biri i njeriut është me të vërtetë i zoti i të shtunës!”


MEDITIMI.

Farisenjtë janë gjithmonë të gatshme t'i drejtojnë gishtin Jezusit dhe të tregojnë gabimet e tij kundër Ligjit. Përgjigja e tij ndaj kritikave të tyre na lejon të kuptojmë risinë e mesazhit të TIJ. Në dialog me farisenjtë, Jezusi jep një mësim kundër formalizmit të rregullave: formalizmi që ështëi një rrugë e shkurtër në zgjedhjen e veprimeve të dikujt kur ngurtësia normative prish plasticitetin e aftësisë për të dashur. Arsyetimi moralist i Farisenjve fillon nga një koncept i fortë i mendimit teologjik të kohës: shenjtëria e Shabatit të kushtuar pushimit dhe përparësisë së lavdërimit të Zotit mbi gjithçkaje tjetër, madje edhe mbi të mirën kontigjente të atyre që na rrethojnë. Jezusi nuk vë në dyshim shkrimet e lashta, por ai zbriti në tokë për të dhënë një kuptim të ri të tyre. Lavdërimi i Zotit nuk mund të jetë në kontrast me bërjen e mirë të të afërmit tonë, përkundrazi: është në gjestet e mëshirës ndaj atyre që na rrethojnë që shfaqet lavdërimi ynë ndaj Zotit.


VAZHDO MEDITIMIN

O Zot, nëse dera e zemrës sime do të qëndrojë e mbyllur një ditë, rrëzoje atë dhe hyj brenda, mos u largo.
Nëse telat e zemrës sime nuk do të këndojnë emrin tënd një ditë, të lutem, prit me durim, mos u largo.
Nëse një ditë nuk zgjohem pa thjrrjes tënde, me zgjo me dhimbjen tende, mos u largo.
Nëse një tjetër në fronin tënd unë do të vendos një ditë, ti, Zoti im i përjetshëm, mos u largo.
(Rabindranath Tagore)