Komenti i ungjillit

[ninoenina]

22-6-2021/E MARTE JAVA 12/UNGJILLI: Mt 7, 6.12–14


LUTJA: Ps 14

2 Vetëm ai që jeton me nder, që vepron me drejtësi e prej zemrës flet të vërtetën,
3 që s’i shpifet kujt me fjalë, që të afërmin s’e dëmton,
që shokun nuk e çnderon:
4 ai që keqbërësin e mban për asgjë e i çmon ata që e druajnë Zotin,
ai që i përbehet dashamirit të vet dhe ia mban fjalën,
5 nuk jep të holla me kamatë e nuk merr ryshfet kundër të pafajshmit.
Kush vepron kështu kurrë e për këtë jetë nuk do të luhatet.




LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 7, 6.12–14

Mos ua jepni qenve gjënë e shenjtëruar as mos i qitni para derrave margaritarët tuaj që, pasi t’i shkelin, të mos kthehen kundër jush e t’ju shqyejnë.”
12 Gjithçka dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, bëjuani edhe ju atyre! Ja, vërtet Ligji e Profetët!”
13 “Hyni nëpër derën e ngushtë, sepse e gjerë është dera dhe e gjerë rruga që çon në bjerrje e shumë janë nga ata që kalojnë nëpër të! 14 Sa e ngushtë është dera e sa e ngushtë është rruga që çon në jetë e janë pak nga ata që e gjejnë!”



MEDITIMI


Jezusi, si mësues, u këshillon dishepujve se si të jetojnë misionin për të cilin janë destinuar. Jezusi gjithashtu u drejtohet të gjithë njerëzve të të gjitha kohërave që duan ta jetojnë plotësisht jetën e krishterë me këto tre porosi.
1) Jezusi flet për vlerën e Fjalës. Fjala e Zotit është e shenjtë, një e mirë e çmuar që nuk mund ta ndajmë me ata që nuk duan ta dëgjojnë. Ajo duhet të ruhet dhe mbrohet nga ata që me kokëfortësi e refuzojnë të vërtetën, nga ata që jetojnë qëllimisht në mëkat dhe përçmojnë mësimin e Zotit. Fjala e Zotit është shumë e bukur për t'u harxhuar, e pranojnë ata që kanë një zemër të hapur dhe dëshirojnë ta dëgjojnë atë; kështu që është e rëndësishme të mësosh të njohësh vëllain që mund të pranojë hirin.
2) Jezusi na përkujton urdhpërin e dashurisë: " Gjithçka dëshironi t’ju bëjnë juve njerëzit, bëjuani edhe ju atyre!". Le ta vendosim veten në vendin e afërmit tonë, të pyesim veten se çfarë presim nga prindërit, fëmijët, miqtë dhe bashkëpunëtorët tanë, deri te sundimtarët tanë. Le të mësojmë të mirëpresim, dëgjojmë, inkurajojmë, këshillojmë, mbështesim, respektojmë. Ky është një shembull i jetës, një mësim universal që përmbahet në kulturat, fetë dhe traditat e ndryshme që njerëzimi ka zhvilluar gjatë gjithë historisë dhe është baza e të gjitha vlerave njerëzore, ato që ndërtojnë një bashkëjetesë paqësor.
3) Jezusi këshillon të kemi kujdes për atë që jep jetë, që shëron dhe çliron nga robëria e kësaj bote materiale; sepse është një ftesë për të mos u joshur nga dera e gjerë, më e lehtë për t’u gjetur, më e thjeshtë për t’u kaluar, me sa duket pa probleme dhe pa pengesa, por që mund të çojë në gabim dhe në shkatërrim të jetës. Egoizmi dhe egocentrizmi, dëshira për një sukses të lehtë të përbërë nga kompromise, ndalimi i asaj në të cilën ne besojmë, na çojnë në gabim dhe nuk na bëjnë të lumtur!. Dera e ngushtë duhet të dëshirohet dhe kërkohet, madje edhe me sakrifica, pa u dekurajuar kurrë. Tek Gjoni 10, 7–9, Jezusi thotë: “... unë jam dera e deleve […]. Unë jam dera: kush hyn nëpër mua, do të shëlbohet: do të hyjë e do të dalë dhe do të gjejë kullosë". Dera e vathës është gjithmonë e ngushtë në mënyrë që delet të hyjnë një nga një dhe bariu t'i numërojë dhe t'i njohë ato, duke i thirrur në emër. Sa bukur është të hymë përmes Jezusit, të njihemi një nga një dhe të thirremi me emër. Kjo është shëlbimi!



VAZHDO MEDITIMIN.


Le te perpiqemi të jetojmë sipas këtyre pikave. Një ditë e kaluar kështu, vlen një jetë...
Një gëzim i përjetuar kurrë, do të na përmbysë...
Zoti do të jetë me ne, sepse ai është me ata që duan.
Ndonjëherë ndoshta do të ngadalësojmë, do të dekurajohemi, do të ndalemi...
Por jo! Kurajo! Zoti na jep hir. Dhe ne mund të rifillojmë gjithmonë nga e para.
Duke këmbëngulur, ne do të shohim se ngadalë bota përreth nesh ndryshon.
(Chiara Lubich).

[ninoenina]

23-6-2021/E MERKURE JAVA 12/UNGJILLI: Mt 7, 15–20.


LUTJA. Ps 104.

1 Lavdëroni Zotin e thirreni në ndihmë Emrin e tij
shpallni mes popujsh veprat e madhërueshme të tijat!
2 Këndoni, luani në vegla muzikore për nder të tij,
kujtoni të gjitha mrekullitë e tija!
3 Mburruni me Emrin e tij të shenjtë:
le të galdojë zemra e atyre që e kërkojnë Zotin.
4 Kërkojeni Zotin dhe fuqinë e tij,
kërkojeni gjithmonë fytyrën e tij!



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 7, 15–20.

15 “Ruajuni prej profetëve të rrejshëm, që vijnë tek ju e ju shtiren si dele, kurse përbrenda janë ujq grabitqarë. 16 Do t’i njihni prej fryteve të tyre. A thua vilet rrushi prej ferrave ose fiqtë prej murrizave?
17 Kështu çdo pemë e mirë, jep fryte të mira, kurse çdo pemë e keqe jep fryte të këqija. 18 Një pemë e mirë nuk mund të japë fryte të këqija, as një pemë e keqe nuk mund të japë fryte të mira. 19 Çdo pemë që nuk jep fryt të mirë, pritet e hidhet në zjarr. 20 Kështu, pra, do t’i njihni profetët prej veprave të tyre.”



MEDITIMI
Përsëri Jezusi u drejtohet ndjekësve të tij, duke i mësuar ata se si do të lidhen me ata që do të takojnë gjatë misionit të tyre dhe të jenë "të mençur porsi gjarpërinjtë dhe të thjeshtë porsi pëllumbat!” (Mt, 10,16). Profeti është dikush që Zoti dërgon në një mision. Profeti i vërtetë ishte ai që dinte kuptimin e fshehur të historisë, i cili dinte të lexonte dhe interpretonte atë që ndodhi dhe do të ndodhtë, mbi të gjitha të mirat që Zoti dëshironte për popullin e tij. Stili i tij i jetesës, besnikëria ndaj traditës së së kaluarës, përmbushja e profecisë dhe përgjigjja nga njerëzit ishin shenjat që karakterizonin misionin e profetit. Kushdo që kishte marrë hirin për të profetizuar, gjithmonë ngrinte sytë lart dhe i drejtonte dëgjuesit e tij te Zoti, dhe jo te ai vetë. Ai ndjeu atë që ndjen Zoti: vuajtjen dhe vetminë. Vetë Jezusi, profet dhe shpëtimtar, është ajo që thotë dhe e demonstron këtë me tërë qenien e tij. Ai komunikon të vërtetën përmes jetës së tij; ata që e ndjekin, shohin me sytë e tyre atë që shprehin fjalët dhe gjestet e tij. Profeti i mirë është ai që, ashtu si Gjon Pagëzuesi, e bën veten të ngjashëm me Jezusin në butësi dhe varfëri, në mëshirë dhe drejtësi. Ai e njeh veten si bir dhe shërbëtor të Zotit dhe jo zotërues i jetës së të tjerëve. Profesioni i tij është shumë i vështirë: ditët e tij kalojnë nëpër vështirësi, lodhje, keqkuptime dhe persekutime; por mbrojtja e Zotit e shoqëron atë dhe guximi nuk e braktis. Ai ia jep veten Zotit që të jetë bartësi i mesazhit të tij për njerëzit. Ai flet me autoritet dhe Fjala e tij është e efektshme sepse është një fjalë hyjnore që konfirmon profecinë realizimin konkret të asaj që shpreh profecia. Sot frytet e fjalës së Jezusit që transformojnë jetën tonë, mund të njihen kur braktisim veten tek ai, i cili punon përmes priftërinjve të shenjtë dhe njerëzve të përulur dhe të jashtëzakonshëm.



VAZHDO MEDITIMIN


Ne duhet të jemi në gjendje të njohim atë që lë gjurmë të mira brenda nesh,
sepse vjen nga Zoti dhe është vërtet e vlefshme për të mirën tonë.
Nëse i shohim këto shenja rreth nesh, Kisha na ofron
ilaçi i ëmbël i lutjes, i lëmoshës dhe agjërimit.
Me lutje i lejojmë që zemrat tona të zbulojnë gënjeshtra
me të cilën mashtrojmë veten.
Lëmosha na çliron nga lakmia dhe na shtyin të ndihmojmë ata që janë në nevojë.
Më në fund, agjërimi na çarmatos, na bën të rritemi, na zgjon, na bën më të vëmendshëm ndaj Zotit dhe ndaj të afërmit tone dhe zgjon vullnetin për t'iu bindur Zotit, që është i vetmi që mund të shuajë urinë tonë.
(Papa Francesco)

[ninoenina]

24-6-2021/E ENJTË FESTA E SHEN GJONIT/UNGJILLI: Lk, 1, 57–66.80.


LUTJA: 139.

1 O Zot, ti më shqyrton e më njeh,
2 ti di kur rri e kur ngrihem,
prej së largu i njeh mendimet e mia.
3 Si në shtegtoj si në pushoj , ti më vëren,
ti i di të gjithë udhët e mia.
13 Ti je ai që m’i krijove veshkat,
ti më ke endur në kraharorin e nënës.
14 Të lavdëroj sepse më krijove kaq mrekullisht.
Të mrekullueshme janë veprat e tua,
Po, shpirti im mire e di.




LEXIMI I UNGJILLIT: Lk, 1, 57–66.80.


57 Elizabetës i erdhi koha të lindë. Dhe ajo nxori në dritë një djalë.
58 Kur fqinjët e farefisi i saj dëgjuan se Zoti e tregoi mirësinë e vet të madhe ndaj saj, u gëzuan me të.
59 Të tetën ditë erdhën për të rrethprerë djalin. Donin ta quanin me emrin e të atit ‑ Zakari,
60 por e ëma tha: “Assesi, por le të quhet Gjon!”
61 Ata iu përgjigjën: “Askush në fisin tënd nuk quhet me këtë emër.”
62 Atëherë me shenja e pyetën të atin ç’emër donte t’i vinte.
63 Ai kërkoi rrasëzën e shkrimit dhe shkroi: “Gjon është emri i tij!” Të gjithë u çuditën.
64 Po në atë moment i erdhi goja dhe iu zhdërvjellua gjuha: fliste dhe lëvdonte Hyjin.
65 Të gjithë fqinjët e tyre i kapi frikë e madhe. Edhe në mbarë krahinën malore të Judesë flitej për këto ngjarje.
66 Kushdo që dëgjonte, thoshte në zemrën e vet: “Çka thua do të bëhet kjo foshnje?” Vërtet, dora e Zotit ishte me të.
80 Ndërkaq foshnja rritej e zhvillohej shpirtërisht.
Jetoi në shkretëtirë deri atë ditë, kur iu dëftua ballafaqe Izraelit.



MEDITIMI


Elizabetha është kushërira e Marisë. E moshuar dhe shterpë, Elzabetha kishte pasur premtimin dhe hirin nga Zoti për të qenë në gjendje të lindte një fëmijë. Ajo ishte një grua me besim si Maria dhe mbeti shtatzënë gjashtë muaj para kushërirës së saj. Maria kishte kaluar tre muajt e fundit të shtatzënisë së saj me të sepse Maria ishte gjithashtu shtatzënë dhe kishte dëgjuar nga engjëlli se kushërira e saj Elizabetha priste një fëmijë edhe pse ajo ishte e moshuar. «Asgjë nuk është e pamundur për Perëndinë!», - i tha engjëlli Marisë. Gjoni i vogël, që kur ishte në barkun e nënës së tij, ishte hedhur nga gëzimi në përshëndetjen e Marisë, sepse ai e kishte njohur Zotin. Dhe Elizabetha, duke përshëndetur Marinë, u mbush me Shpirtin Shenjt; më vonë Maria do të quhet e bekuar, sepse ajo besoi në përmbushjen e asaj që Zoti i kishte premtuar. Por Elizabetha gjithashtu besoi se lutja e saj u dëgjua nga Zoti, kështu që ajo nuk u largua nga vullneti i Zotit, nuk kishte frikë si Zakaria, burri i saj. Kush e di se si Shpirti Shenjt i kA bashkuar të dy gratë, sa pasuri dhe hir ka marrë Elizabetha nga prania e Marisë!
Zoti donte që misioni i Jezusit të njoftohej nga një i afërm, një kushëri. Ai donte të përgatiste tokën që nga barku i dy nënave, donte që Gjoni të njihte gëzimin hyjnor edhe para se të lindte, sepse Jezusi ishti Mesia i shumëpritur. Kjo histori është e jashtëzakonshme: ajo që bashkon këto dy gra është e pabesueshme, madje më shumë sesa ajo që bashkon Elizabetën dhe Zakarinë! Ky premtim i bërë mish konfirmohet nga emri Gjon, që do të thotë "Zoti ka përmbushur". Në lindjen e Gjonit, sa çudi mes fqinjëve dhe të afërmve: Zakaria rimori fjalën e tij për të bekuar Zotin! Gjoni e bëri veten paralajmërues të Zotit të tij që nga barku i nënës së tij; sepse ky do të jetë misioni i tij. "Çfarë do të jetë ky fëmijë?" kjo është ajo që çuditën ata që dëgjuan për të. Ashtu si Jezusi, edhe Gjoni do të jetë një fëmijë i shoqëruar nga Zoti dhe i forcuar dhe i edukuar nga Shpirti, për ta përgatitur veten për mandatin e tij. Gjoni do të jetë profeti më i madh, "profeti i Tejetlartit", ai që do të çojë shumë bij të Izraelit tek Zoti dhe do t'i përgatisë rrugën Mesisë. Babai i tij Zakaria profetizoi kur e mori përsëri fjalën nga Zoti. Gjoni do t'i qëndrojë besnik fjalës së Zotit, ai do të predikojë urgjencën e kthimit në besim. Ashtu si Jezusi, Gjoni gjithashtu do të vdesë për atë që shpalli dhe predikoi.



VAZHDO MEDITIMIN

76 E ti, o djalosh, do të quhesh profet i të Tejetlartit,
sepse do të shkosh përpara Zotit për t’ia përgatitur udhët,

77 për ta vënë në dijeni popullin e tij se Hyji do ta
shëlbojë duke ia falur mëkatet e tij,

78 në saje të zemrës së dashur të Hyjit tonë
që do të na e dërgojë në pasi prej qiellit Diellin,

79 për të shndëritur ata që gjenden në errësirë dhe në hijen e vdekjes,
për t’i drejtuar hapat tanë në udhën e paqes.”

[ninoenina]

25-6-2021/E PREMTE JAVA 12/UNGJILLI: Mt. 8, 1–4.


LUTJA: Iz, 53,4
“E pra, Ai i mori mbi vete vuajtjet tona,
mbi shpatulla të veta i ngarkoi dhimbjet tona!”



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt. 8, 1–4.

1 Kur Jezusi zbriti nga mali, iu vu pas një turmë e madhe populli.
2 Dhe ja, një i gërbulur iu afrua, ra përmbys para tij e i tha: “O Zot, nëse ti do, mund të më shërosh”.
3 Atëherë Jezusi e shtriu dorën, e preku dhe i tha: “Dua, shërohu!” Dhe përnjëherë u shërua gërbula e tij.
4 Jezusi i tha: “Ruaju se i tregon kujt! Por shko, paraqitu te prifti e kushtoje flinë që ka urdhëruar Moisiu, t’u vlejë atyre për dëshmi”.

MEDITIMI

Në çdo episod të Biblës në të cilën ndodh takimi në mal midis Zotit dhe njeriut, ekziston gjithmonë një zbritje: nga e tejkaluara te realiteti i takimit të njeriut me një njeri tjetër për të dëshmuar atë që ka provuar. Ndoshta sëmuri nga lebra do ta kishte gjetur veten atje, me siguri ai nuk do të kishte qenë në turmë, ndërsa Jezusi po jepte mësim, sepse ata që vuanin nga lebra ishin të izoluar, të konsideruar të papastër dhe të hedhur në shkretëtirë ose në mal. Disi ky njeri kishte dëgjuar fjalët e Jezusit, ose dikush ia kishte treguar atij për të dhe mësimet e tij, shërimet dhe mrekullitë e jashtëzakonshme. I sëmuri ka një dëshirë: ai e kuptoi që Jezusi mund ta pastrojë, mund t’i japë dinjitet, mund ta rikthejë në jetë, në marrëdhënie me të tjerët. Ai merr guximin, afrohet dhe bie në adhurim para tij: "Zot, nëse dëshiron, mund të më pastrosh". Njeriu e di që Jezusi, dhe vetëm ai, mund ta shërojë atë nga ajo sëmundje e tmerrshme. Zoti nuk heziton, nuk e pengon ligji, mendimi i njerëzve, ai ka akoma aq shumë për të mësuar ... me fakte! Kështu ai shtrin dorën dhe prek plagët e sëmurit nga lebra dhe për shkak të besimit të madh të tij, ai thotë: "Dua: shërohu!" Me atë "Dua", Jezusi thotë: kthehu dhe bëhu burrë, kthehu në dashuri, kthehu në gëzim! Fytyra e mëshirshme e Zotit zbriti nga mali, ai u bë burrë midis njerëzve. Fjala dhe dhembshuria e tij prekën trupin, por edhe shpirtin, zemrën dhe mendjen e atij njeriu të varfër. Tani i takon priftit të vendosë diagnozën dhe të deklarojë shërimin nga lebra, të bërë nga duart e Jezusit, Mesisë! Çdo njeri mund të jetë sëmur nga lebra, por kur ai e pranon fjalën e Zotit, jeta e tij nuk do të jetë kurrë e njëjtë. Njeriu i prekur thellë nga Zoti ndjen dëshirën për të adhuruar, ai ndjen nevojën për pastrim. Zoti i mëshirës nuk i konsideron më papastërtitë e njeriut, por duke e dashur atë, i fal të gjitha mëkatet. Njeriu i pastruar duhet të mësojë të shërohet ... ai ka nevojë për heshtje, ai duhet të kuptojë dhe të sqarojë çfarë ndodhi duke e vendosur veten nën krahun e kishës, nën drejtimin e atyre që mund ta shoqërojnë atë gjatë shtegut të kthimit në besim.



VAZHDO MEDITIMIN

Një mëngjes, ndërsa ai ishte duke hipur në malin Subasio,
ai u ndesh me një lebroz që i zgjati krahun e tij të kalbur. [...]
Kujtimi i atyre fjalëve iu kthye:
"Francesco, ajo që është e neveritshme, do të kthehet në ëmbëlsi".
Ai zbriti nga kali dhe, pothuajse pa e kuptuar,
e gjeti veten ballë për ballë me sëmurin nga lebra.
Shpejt ai depozitoi lëmoshën në duart e tij.
Ai e mori atë në krahë me disa ngathtësi.
Francesco i solli buzët në faqen e kalbur të vëllait të tij të krishterë,
e puthi atë fort, një dhe më shumë herë.
Pastaj i bëri përshtypje puthje të shpejta dhe të forta në duar, […] dhe e la atë.
Ai u kthye përsëri në kalin e tij dhe u largua me shpejtësi.
Pas disa metrash një ndjesi e çuditshme e pushtoi.
Nga thellësitë e detit dhe të gjakut, oqeani i ëmbëlsisë filloi ta përshkonte.
Venat dhe arteriet e tij ishin lumenj me mjaltë,
stomaku dhe burimet e trurit të butësisë.
Ishte sigurisht një nga ditët më të lumtura të jetës së tij.
Ai do të kishte regjistruar këtë ndodhi në testamentin e tij,
si pika më e lartë në procesin e konvertimit të tij.
(Ignacio Larranaga, vëllai ynë i Asizit)

[ninoenina]

26-6-2021/E SHTUNË JAVA 12/ UNGJILLI: Mt 8, 5–17.


LUTJA: Lk 1, 49–50.54–55

49 sepse punë të mëdha bëri për mua Hyji i gjithëpushtetshëm ‑
i shenjtë është Emri i tij!
50 Mëshira e tij brezni më brezni
për ata që e druajnë.
54 I ndihmoi Izraelit, shërbëtorit të vet,
duke e sjellë në mend mëshirën
55 ‑ si ua pati premtuar etërve tanë ‑
në të mirën e Abrahamit
e të pasardhësve të tij në amshim.”



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 8, 5–17.


5 Kur Jezusi hyri në Kafarnaum, iu paraqit një centurion dhe iu lut:
6 “ Zotëri, shërbëtori im është i shtrirë në shtëpi i paralizuar dhe po vuan shumë.”
7 Jezusi i tha: “Do të vij dhe do ta shëroj.”
8 Por centurioni iu përgjigj: “O Zot, unë nuk jam i denjë të hysh nën pullazin tim, por vetëm jep urdhër e shërbëtori im do të shërohet.
9 Sepse, edhe unë që nuk jam tjetër, veçse një njeri i nënshtruar, kam nën urdhrin tim ushtarë
dhe unë i them njërit: ‘Shko!’ dhe ai shkon e një tjetri: ‘Eja!’ dhe ai vjen, e shërbëtorit tim: ‘Bëje këtë!’ dhe ai e bën”.
10 Jezusi, kur e dëgjoi, u mrekullua dhe u tha atyre që po i shkonin pas:
“Për të vërtetë po ju them: ende nuk e gjeta te asnjë njeri tjetër në Izrael një fe kaq të madhe!
11 Prandaj po ju them: shumë do të vijnë nga Lindja e nga Perëndimi
e do të ulen në tryezë me Abrahamin, Izakun e Jakobin në Mbretërinë e qiellit,
12 ndërsa bijtë e Mbretërisë do të hidhen jashtë në errësirë, ku do të jetë vaj e kërcëllim dhëmbësh”.
13 Atëherë i tha centurionit: “Shko e le të bëhet ashtu siç besove!” Dhe shërbëtori i tij u shërua po në atë orë.
14 Kur Jezusi shkoi në shtëpinë e Pjetrit, pa vjehrrën e Pjetrit të shtrirë me ethe.
15 Jezusi ia preku dorën, atë e lëshuan ethet, u çua dhe i shërbeu.
16 Kur u bë natë i sollën shumë të djallosur. Jezusi me fuqinë e fjalës i dëboi shpirtrat dhe i shëroi të gjithë të sëmurët,
17 që kështu të plotësohej fjala e Isaisë profet që thotë:
“Ai i mori lëngatat tona e i mbarti sëmundjet tona”



MEDITIMI


Jezusi shëron, por si? Në një mënyrë të veçantë. Është shkruar: “Ai i mori lëngatat tona e i mbarti sëmundjet tona”. Në rastin e centurionit, një njeri pagan sepse Roman, mrekullia ndodhi falë besimit të tij. Ai nuk iu paraqit Jezusit për vete, por për një shërbëtor të tij që vuante shumë. Ky centurion ishte një njeri i drejtë dhe i përulur, ai kishte shëndetin e shërbëtorit të tij në zemër, por ai nuk ndihej i denjë për vizitën e Jezusit në shtëpinë e tij. Jezusi, në fakt, ia kishte thënë këto fjalë: "Unë do të vij dhe do ta shëroj”. Këto fjalët i mjaftojnë centurionit për të kuptuar se shërbëtori i tij ishte shëruar. Jezusi nuk hezitoi, nuk u shqetësua që të kishte përpara një armik të Izraelit, një pushtues; përkundrazi, ai qe i habitur me besimin e madh të këtij njeriu dhe e vuri në dukje atë, para turmës që e ndiqte, si i vetmi që kishte takuar me një besim kaq të madh. "Shko, le të të ndodhë ashtu siç ke besuar!". Dhe shërbëtori u shërua, por edhe centurioni kurrë nuk do të jetë i njëjti ... ai takoi Zotin, fjalët e Jezusit prekën zemrën e tij dhe i dha një jetë të re.
Pra, në rastin e vjehrrës së Pjetrit që ishte edhe ajo e sëmurë, Jezusi e prek atë dhe ethet e lënë. Mateu shkruan: "Atëherë ajo u ngrit dhe i shërbeu". Gruaja fillon t'i shërbejë Jezusit, Zoti i jep asaj aftësinë t'i shërbejë atij! Mrekullitë e Jezusit kanë lindur nga dashuria e tij, nga mëshira, nga solidariteti, nga dhembshuria e tij ... nga ai që mori përsipër vuajtjet tona, duke marrë dhembjet tona. Ai e donte dhe e shpëtoi gruan e moshuar, e cila ndjente dëshirën për të dashur dhe për këtë arsye për të shërbyer. Zoti u bë një shërbëtor: të shërbesh do të thotë të duash konkretisht, me vepra; ashtu bëri edhe kjo grua. Jezusi që na do, na shërben, në mënyrë që të mësojmë të lidhemi me njëri-tjetrin në një gjest dashurie, në shërbimin.



VAZHDO MEDITIMIN

“Kur u bë mbremje i sollën shumë të djallosur.
Jezusi me fuqinë e fjalës i dëboi shpirtrat dhe i shëroi të gjithë”.
Nata është simboli i vdekjes, koha e padisponueshme për njeriun;
gjithçka ndalet gjatë natës, gjithçka nata pushton.
Nga ana tjetër, Jezusi vepron atë mbremje. Jezusi me vdekjen e tij,
na shëron të gjithëve sepse është në solidaritet me të gjithë ata që luftojnë kundër të gjitha të këqijave
në botë.Dhe pikërisht në mbrëmje ai e vendos jetën e tij në shërbim të të gjithëve.

[ninoenina]

28-6-2021/E HËNË JAVA 13/UNGJILLI: Mt. 8, 18–22.


LUTJA: 2Kor, 8,7.9.

..sikurse edhe në çdo gjë tjetër dalloheni në shenjë
‑ në fe, në fjalë, në dije e në çdo kujdes, në dashurinë tuaj ndaj nesh ‑
dallohuni edhe në këtë bujari!
Sepse, ju e njihni bujarinë e Zotit tonë Jezu Krishtit,
i cili, duke qenë i pasur, u bë për ju i varfër,
që ju të bëheni të pasur me anë të varfërisë së tij.



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt.8, 18-22.

Jezusi, kur e pa turmën e njerëzve që po e rrethonte,
dha urdhër të kalojnë në anën tjetër.
19 Ndërkaq u afrua një skrib e i tha: “Mësues, do të vij pas teje ngado që të shkosh”.
20 Jezusi iu përgjigj: “Dhelprat kanë strofuj e zogjtë e qiellit çerdhe,
kurse Biri i njeriut nuk ka ku ta mbështesë kokën.”
21 Një tjetër nga nxënësit e tij tha: “Zotëri, më lejo të shkoj një herë e ta varros tim atë.”
22 Jezusi iu përgjigj: “Eja pas meje e lëri të vdekurit t’i varrosin të vdekurit e vet!”



MEDITIMI

Jezusi ishte në Kapernaum, ai shëroi vjehrrën e Pjetrit, dëboi shpirtrat dhe shëroi të sëmurët. Turma dëgjoi për të dhe e kërkoi, të gjithë i dëgjuan fjalët e tij dhe panë gjestet e butësisë dhe dhembshurisë dhe mrekullitë e tij. Por Jezusi vendosi të largohej nga ai vend për të shkuar në bregun tjetër: misioni i tij ishte të bënte të njohur mëshirën e Atit. Një skrib që e ka parë dhe dëgjuar, ka një zemër plot gëzim dhe mirënjohje. Ai është magjepsur nga Mësuesi dhe nuk dëshiron të humbasë kohë, ai ka vendosur që do ta ndjekë atë kudo që të shkojë, sepse jeta e tij nuk është më e njëjta. Ai i afrohet Zotit dhe në mënyrë impulsive i thotë: "Mësues, unë do të të ndjek kudo që të shkosh". Ai nuk e di asgjë për misionin e Jezusit, nuk e di se çfarë do të bëjë, por Zoti i ka marrë zemrën, mendjen dhe jetën e tij. Jezusi e di se çfarë ka ndodhur në shpirtin e atij njeriu, kështu që ai e paralajmëron atë dhe përgjigjet se ajo që po përballet është e vështirë dhe e lodhshme, e jetuar në pasiguri dhe indiferencë. Nuk ka dhe nuk do të ketë sukses dhe fuqi, as pasuri dhe dashamirësi.
Por dishepullit, i cili do të donte ta shtynte largimin, ai ia bën të qartë se "kur rilindim në jetë të re, ne i përkasim të gjallëve, të vdekurit i përkasin jetës së vjetër ...". E tij është një ftesë për të mos harxhuar energji në gjëra që nuk kanë të ardhme dhe të braktis gjithçka për ta ndjekur atë. Edhe sot na ndodh që ta lëmë veten të na kapë nga entuziazmi për fjalët e një prifti të mirë, një pelegrinazh i veçantë, dëshmia e një shërimi ose kthimi në besim të jashtëzakonshëm. Ne nuk e dimë se çfarë do të bëjnë skribi dhe dishepulli, por ne çfarë do të kishim bërë në vend të tyre? Pas Jezusit nuk mund të jetohet në gjysmë të rrugës: Zoti na dëshiron për veten e tij, për të na dhënë të gjithëve nga ai vetë. Ne duhet ta përgatisim veten: i krishteri nuk ka një jetë të lehtë, dhe të jesh në botë do të thotë të sjellësh bukurinë e Jezusit tek të tjerët duke e dëshmuar në jetën e përditshme, gjithashtu duke pranuar armiqësitë dhe paragjykimin… në lirinë dhe gëzimin e Zotit.



VAZHDO MEDITIMIN

I veshur me lecka, ai që dikur zbukurohej me rroba të purpurta,
shkon në pyll, duke kënduar lavdërimet e Zotit në frëngjisht.
Papritmas, disa brigantët nxitojnë mbi të,
duke e pyetur befas kush ishtë.
Njeriu i Zotit përgjigjet pa frikë dhe me besim:
“Unë jam lajmëtari i Mbretit të madh; a jeni i interesuar për këtë? ".
Ata e rrahën dhe e hodhën në një gropë plot borë,
duke thënë: "Qëndro atje, ti lajmëtar i vrazhdë i Zotit!".
Por ai, duke u kthyer këtu dhe atje, shkundi dëborën, sapo ikën brigandët, kapërcehet nga
gropa dhe, i gëzuar, vazhdon të këndojë me zë të lartë, duke e
mbushur pyllin me lavdërime për Krijuesin e të gjitha gjërave.
(Tommaso da Celano, Biografia e parë e Shën Franit nga Asizi))

[ninoenina]

29-6-2021/E MARTE SHËN PJETRI E PALI/UNGJILLI: Mt 16, 13–19


LUTJA: Ps 34.

2 Përherë do ta bekoj Zotin,
në gojën time përherë lavdi i tij.
3 Shpirti im mburret në Zotin:
le të dëgjojnë të përvuajturit e le të gëzohen.
4 Bashkë me mua jepni lavdi Zotit,
le ta lartësojmë së bashku Emrin e tij.
5 E kërkova Zotin e ai më dëgjoi
edhe më çliroi nga çdo frikë që pata.
6 Shikojeni atë e do të ndriçoheni
fytyra juaj nuk do të turpërohet.
7 Ja, ky skamnor e thirri në ndihmë e Zoti e dëgjoi
dhe e shpëtoi nga të gjitha vuajtjet e tija.
9 Sprovoni e shihni sa i mirë është Zoti!
I lumi ai që shpreson në të!



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 16, 13–19.

13 “Kur Jezusi arriti në krahinën e Cezaresë së Filipit, i pyeti nxënësit e vet: “Ç’thonë njerëzit, kush është Biri i njeriut?”
14 Ata u përgjigjën:“Disa thonë se është Gjon Pagëzuesi; disa të tjerë Elia; do të tjerë Jeremia ose një ndër profetët.”
15 “Po ju ‑ u tha atyre ‑ ç’thoni: kush jam unë?”
16 Iu përgjigj Simon Pjetri: “Ti je Mesia ‑ Biri i Hyjit të gjallë!”
17 Atëherë Jezusi i tha: “I lumi ti, o Simon, biri i Jonës, sepse këtë nuk ta zbuloi mishi e gjaku, por Ati im që është në qiell!
18 Edhe unë po të them: Ti je Pjetër‑Shkëmb dhe mbi këtë shkëmb unë do ta ndërtoj Kishën time dhe dyert e ferrit s’do të ngadhënjejnë kundër saj!
19 Ty do të t’i jap çelësat e Mbretërisë së qiellit: gjithçka të lidhësh mbi tokë, do të jetë e lidhur edhe në qiell e gjithçka të zgjidhësh mbi tokë, do të jetë e zgjidhur edhe në qiell.”



MEDITIMI

Simoni i quajtur Kefa: një njeri me një karakter të vrazhdë, të vrullshëm dhe të diskutueshëm, i thjeshtë dhe bujar. Jezusi e donte atë dhe e bëri atë një dëshmitar të misionit të tij: me Jakobin dhe Gjonin ai ishte i pranishëm në ringjalljen e vajzës së Jairit; në malin Tabor e pa atë të shpërfytyruar në lavdinë e tij; në Kopshtin e Ullinjve ai mori pjesë në momentin më tragjik të jetës tokësore të Jezusit. Po, ai e tradhtoi Zotin e tij, por kur tha se nuk do ta kishte braktisur kurrë, ai ishte i sinqertë. Jezusi e zgjodhi atë si një dishepull, ai i dha një emër të ri për një fat të ri: Pjetri do të bëhet shkëmbi mbi të cilin Jezusi do të kishte themeluar kishën e tij.
Kush ishte Jezusi për të? Ai u largua nga deti dhe i braktisi rrjetat e tij për ta ndjekur… ai sakrifikoi familjen e tij. Shpesh ai nuk i kuptonte fjalët dhe gjestet e Jezusit, por zemra i rrihte fort kur e dëgjonte. Kaloi ditë e net gjatë rrugës pa kuptuar se cili ishte me të vërtetë qëllimi dhe fati i Zotit të tij, që shumë herë kishte folur për vdekjen dhe ringjalljen e vet. Megjithatë Jezusi ishte gjithçka për të, edhe nëse e dinte që nuk ishte i denjë për miqësinë e tij. Ai i njihte kufizimet e vet dhe kur e mohoi mësuesin e tij tre herë, sytë e tij i takuan sytë e Jezusit dhe ai qau me hidhërim. Ai kurrë nuk do ta kishte harruar atë vështrim të Jezusit të zhytur në gjak dhe ëmbëlsi. Kur Jezusi i ringjallur e pyeti tre herë nëse e donte dhe tri herë ai e konfirmoi, Jezusi e rinovoi thirrjen e tij: Pjetri e pranoi se dashuria e tij për Zotin e tij ishte e dobët, por ai do të ndihet i falur dhe më në fund do të kishte qenë në gjendje të falë veten. Shpirti i Shenjtë do të kishte zbritur mbi të dhe shokët e tij, do ta kishte transformuar, dhe ai nuk do të kishte pasur më frikë ... guximi dhe dashuria hyjnore do ta bëjnë atë të mençur dhe, më në fund i sigurt për veten e tij, ai do të jetë në gjendje t'u flasë turmave për Zotin e tij me autoritet dhe fuqi.! Pjeter, një njeri i bërë nga toka, i zgjedhur nga Zoti për të ndërtuar Kishën e tij.


VAZHDO MEDITIMIN

1 Simon Pjetri, shërbëtori dhe apostulli i Jezu Krishtit,
atyre që, me anë të drejtësisë së Hyjit tonë dhe Jezu Krishtit Shëlbues,
e fituan të njëjtën fe të çmueshme sikurse edhe ne:
2 Paçi hir dhe paqe të plotë me anë të njohjes së Hyjit dhe të Jezusit, Zotit tonë.
3 Vërtet, fuqia hyjnore na dhuroi gjithçka na nevojitet për jetë dhe për përshpirtëri
me anë të njohjes së Atij që na grishi në saje të lavdisë dhe të forcës së vet.
4 Bashkë me to na u dhuruan premtimet më të çmueshme dhe më të mëdha
që me anë të tyre të bëheni pjesëtarë të natyrës hyjnore duke i shpëtuar prishjes që është në botë për shkak të lakmimit.
5 Për këtë arsye përqendroni të gjitha forcat tuaja që t’ia shtoni fesë virytin, virtytit dijen,
6 dijes përkormërinë, përkormërisë qëndresën, qëndresës përshpirtërinë,
7 përshpirtërisë dashurinë vëllazërore, dashurisë vëllazërore dashurinë që përfshin gjithkënd.
8 Sepse këto cilësi, nëse i keni dhe nëse përparoni në to, nuk ju lënë të papunë as të pafrytë në njohjen e Zotit tonë Jezu Krishtit.
(2Pt,1,1-8).

[ninoenina]

30-6-2021/E MERKURE JAVA 13/UNGJILLI: Mt 8, 28–34.

LUTJA: Ps 34.

7 Ja, ky skamnor e thirri në ndihmë e Zoti e dëgjoi
dhe e shpëtoi nga të gjitha vuajtjet e tija.
8 Engjëlli i Zotit ngreh llogore rreth atyre
që e kanë frikë dhe i shpëton.
9 Sprovoni e shihni sa i mirë është Zoti!
I lumi ai që shpreson në të!
10 Nderojeni Zotin, ju shenjtërit e tij,
s’u mungon gjë atyre që e druajnë.
11 Pasanikët u varfëruan dhe patën uri,
ata që kërkojnë Zotin do të kenë çdo të mirë.
12 Ejani, o bij, e më dëgjoni:
do t’jua mësoj frikën e Zotit.
13 A e dëshiron jetën, o njeri?
A dëshiron ditë të shumta për të gëzuar të mirat?



LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 8, 28–34.

28 Sapo kaloi në bregun tjetër ‑ në krahinën e gadarenëve, dy të djallosur që dolën nga varret, i erdhën para. Ishin aq të rrezikshëm, sa që askush s’guxonte të kalonte asaj rruge. 29 Dhe ja, bërtitën: “Çka do prej nesh, o Biri i Hyjit? A erdhe këtu të na mundosh para kohës?”
30 Jo larg tyre kulloste një tufë e madhe derrash.
31 Shpirtrat e këqij iu lutën Jezusit: “Meqë po na dëbon, na ço në tufën e derrave!”
32 Ai u tha: “Shkoni!” Ata dolën e hynë në derra. Dhe ja, mbarë tufa u lëshua me turr e prej greminës ra në det dhe u mbyt në ujë.
33 Barinjtë ikën, e si mbërritën në qytet, treguan gjithçka, veçanërisht për të djallosurit.
34 Dhe ja, mbarë qyteti i doli para Jezusit. Kur e panë, iu lutën të largohej prej krahinës së tyre.


MEDITIMI


“Drita erdhi në botë, por njerëzit më tepër deshën errësirën se dritën, sepse veprat i kishin të këqija” (Gv 3, 19). Zoti i Mëshirshëm dërgoi djalin e tij midis njerëzve për t'i çliruar nga e keqja. Njeriu, i sfilitur nga e keqja, jeton si në një varr të cilit askush nuk mund t'i afrohet. Megjithatë Jezusi kalon andej, në atë tokë pagane dhe të korruptuar, në mënyrë që e keqja të demaskohet. Dashuria erdhi në botë për të kapërcyer të keqen dhe beteja filloi me njoftimin se mbretëria e Zotit është mes nesh. Çdo mrekulli bëhet shenja se dueli i Jezusit me forcat e së keqes ka filluar dhe fitorja që rezulton, është simboli që koha e shpëtimit tashmë është hapur dhe për Satanin ka ardhur koha e rënies. Jezusi dëshiron të na lirojë përfundimisht, por shumë preferojnë të qëndrojnë në një situatë të paqartë, të përbërë nga egoizmi dhe gënjeshtra. Nëse duhet të zgjedhim, preferojmë të mbajmë një tufë derrash sesa të shpëtojmë jetën e dy qenieve njerëzore. Sot ekonomia dhe financat janë në qendër të botës më shumë sesa jeta e një populli! Ne sakrifikojmë dashurinë dhe jetën duke qëndruar vullnetarisht në vdekje. Jezu Krishti për shpëtimin e një njeriu shkatërron vetveten. Ai, Zoti, Hyji i vërtetë, e lë veten të vdfesë në kryq, të asgjësohet, të nëpërkëmbet për t'i dhënë jetë njerëzimit. Ai me të vërtetë e di se si përmbysen vlerat. Përmes kryqit vlerat e vërteta ngrihen dhe vlerat false janë anuluar. Zoti i Mëshirshëm dërgoi dashuri në botë për të luftuar vdekjen: lufta u fitua ... edhe pse kundër dëshirës së njerëzve!



VAZHDO MEDITIMIN.

Megjithatë, gjithçka nuk është e humbur,
sepse qeniet njerëzore,
të afta të degradojnë veten e tyre në ekstrem,
ata gjithashtu mund ta kapërcejnë veten,
të kthehen për të zgjedhur të mirën dhe të rigjenerohen,
përtej çdo kushtëzimi psikologjik
dhe shoqëror që u imponohet atyre.
Ata janë në gjendje të shohin veten me ndershmëri,
për të nxjerrë neveri dhe për të marrë
shtigje të reja drejt lirisë së vërtetë.
Nuk ka sisteme që anulojnë plotësisht
hapja ndaj mirësisë, së vërtetës dhe bukurisë,
as ndaj aftësisë për të reaguar,
të cilën Zoti vazhdon të përforcojë në zemrat tona.
I lutem çdo personi në këtë botë të mos e harrojë
këtë dinjitetse askush nuk ka të drejtë t’i heq.
(Papa Françesku, Laudato si ')

[ninoenina]

2-7-2021/E PREMTE JAVA 13/UNGJILLI: Mt 9, 9–13


LUTJA: Ps 106.

Na shpëto, o Zot, Hyji ynë,
dhe na bashko prej popujve paganë
që ta lavdërojmë Emrin tënd të shenjtë
e të mburremi me lavdinë tënde.
Qoftë bekuar Zoti, Hyji i Izraelit,
nga shekulli në shekull!
Mbarë populli le të thotë: Amen! Amen!


LEXIMI I UNGJILLIT: Mt 9, 9–13.

[B][SIZE=3]9 Jezusi, si shkoi prej andej, pa një njeri që quhej Maté, ndenjur në doganë. Jezusi i tha: “Eja pas meje!” Ai u ngrit dhe shkoi pas tij. 10 Dhe, kur më vonë, Jezusi u ul në tryezë në shtëpi, ja se ia behën shumë tagrambledhës e mëkatarë e u ulën në tryezë bashkë me Jezusin e me nxënësit e tij. 11 Farisenjtë kur e panë këtë, i pyetën nxënësit e tij: “Pse mësuesi juaj ha bukë me tagrambledhës e me mëkatarë?” 12 Jezusi, kur i dëgjoi, u përgjigj: “Mjeku nuk u duhet të shëndoshëve, por të sëmurëve! 13 Shkoni e mësoni çka do të thotë: ‘Më pëlqen mëshira e jo flia!’ Sepse unë nuk erdha të ftoj të drejtët, por mëkatarët.”


MEDITIMI

Në Mt, 9,9-13, një burrë, për të cilin na thuhen dy gjëra: emri i tij, Mate dhe pozicioni i tij, fizik por edhe shoqëror: i ulur në zyrën e taksave. Mate është një mbledhës taksash, prandaj ndoshta nuk është një kampion i ndershmërisë dhe altruizmit. Jezusi e sheh atë, dhe me qëllim që të bëjë punën e tij, i drejtohet një dhe vetëm një fjalë tek ai: "Më ndiq mua". Kjo mjafton që Mateu të ndërpresë gjithçka, të ngrihet dhe të ndjekë Jezusin. Kjo është ajo që bën Zoti: ai vjen për të na thirrur në jetën tonë të përditshme. Sa kohë kalojmë ulur, duke bërë automatikisht gjërat e zakonshme, pa parë ndonjë kuptim në jetën tonë? Këtu, Jezusi arrin, ai e di emrin tonë, ai është i vetëdijshëm për gabimet dhe kufizimet tona, megjithatë ai na na dërgon një ftesë që prish rutinën tonë: çohu, më ndiq mua. Dhe premtimi i Jezusit është ai i një jete të udhëhequr nga mëshira, dhe jo nga sakrifica, në të cilën mëkati ynë bëhet mjeti i hirit të pafund të Zotit për njerëzit.



VAZHDO MEDITIMIN

O Zot Jezus, drita e popujve,
vazhdo të na tërheqesh nga vetja.
Fjala jote le të arrijë deri tek ne
dhe të ndryshojë mendimet tona,
të transformojë stilet tona të jetesës,
të drejtojë zgjedhjet tona,
të bëjë të dyshojmë për motivet tona,
të rinovojë mentalitetin tonë
nga format më të larmishme të ngurtësisë.
Ti je Ungjilli, Zot, l
ajmi i mirë i dashurisë i shpallur botës.
Na mëso të bëhemi të tillë,
që drita jote të përhapet
edhe përmes jetës sonë.
Amen
(Motra Mariangjela Tassielli)

[ninoenina]

3-7-2021/Festa e shën Tomës Apostull/UNGJILLI: Gj. 20, 24–29.

LUTJA: Ps 117

1 ALELUJA!
Lavdërojeni Zotin, o kombe të gjitha,
madhërojeni së bashku, o popuj të gjithë!
2 Sepse e madhe është dashuria e tij ndaj nesh,
besnikëria e Zotit qëndron për amshim!



LEXIMI I UNGJILLIT: Gj. 20, 24–29.

24 Porse Toma, njëri prej të Dymbëdhjetëve ‑ ai që quhet Binjak ‑ nuk ndodhi me ta kur erdhi Jezusi.
25 I thanë, pra, nxënësit e tjerë: “E pamë Zotërinë!”
Toma u përgjigj: “Pa e parë në duart e tij vritiën e gozhdave e pa e vënë gishtin tim në vendin e gozhdave; pa e shtirë vënë dorën time në kraharorin e tij, kurrë nuk besoj.” 26 Pas tetë ditësh nxënësit e tij ishin prapë brenda në shtëpi e me ta ishte edhe Toma. Megjithëse dyert ishin të mbyllura, erdhi Jezusi, zuri vend mes tyre dhe u tha: “Paqja me ju!” 27 Pastaj i tha Tomës: “Shtjere gishtin tënd këtu dhe ja, shihi duart e mia! Ma jep dorën tënde e shtjere në kraharorin tim dhe mos ji njeri që s’beson, por besimtar!” 28 Toma iu përgjigj: “Zotëria im dhe Hyji im!”
29 Jezusi i tha: “Pse po më sheh, po beson. Lum ata që nuk panë e besojnë!”



MEDITIMI

Ne mund të kemi dëgjuar dëshminë e dikujt që kishte pasur atë takim vendimtar me Jezusin që e ndryshoi jetën e tij. Përballë kësaj, edhe ne i thamë vetes, siç ka bërë Thomas: "Por unë nuk isha atje!". Ose me fjalë të tjera: ndryshe nga ky person, unë nuk kam pasur atë përvojë, atë rrugë, atë tërheqje shpirtërore. Dhe, përkundër dëshirës për të dashur të takojmë Zotin, ndodh që justifikojmë veten, duke menduar se, nëse jeta jonë nuk është ndryshuar ende nga Fjala e tij, kjo është për shkak se mundësia e duhur nuk është paraqitur ende. Por Ungjilli na tregon sot se e vërteta është ndryshe: Jezusi nuk vjen një herë për të na takuar, por ai na mëson që gjithmonë jemi në gjendje të njohim praninë e tij. Dhe takimi me të nuk ndodh domosdoshmërisht me zhurmë të madhe, ose në kushte të veçanta dhe të papërsëritshme. Në të vërtetë, është një takim që Kisha na ofron çdo të Dielë, një ftesë për të prekur dhe për të ngrënë trupin e atij që na ka dhënë veten nga dashuria. Një takim për të na bërë të jetojmë jetën jo si jobesimtarë, por si besimtarë.


VAZHDO MEDITIMIN

[O Zot Jezus, ti je me ne, i gjallë dhe i vërtetë, në Eukaristi.
Zot, na e shto besimin. Zot, na jep një besim që dashuron.
Ti që na shoh, ti që na dëgjon, ti që na flet:
ndriço mendjen tonë që të besojmë më shumë;
ngrohje zemrën tonë që të duam më shumë!
Prania jote, e admirueshme dhe sublime
na tërheq, na kap, na pushton.
Zot, na jep një besim më të madh.
Zot, na jep një besim më të gjallë.
(Shën Gjon Pali II)[/SIZE]