Edhe një herë për fenomenin "Fatmir (Foti) Cici"

[GJIKSANA]

___________________Edhe një herë për fenomenin Artem Cici (sot Αρτέμιος Τσίτσης)


Sot, nxora edhe njëherë dosjen Cici nga arkivi im personal, për të kërkuar një dokument, të cilin e kisha harruar jo për sa i përket ekzistencës së tij, por për sa i përket dobisë që mund t’i sjellë temës që kam sjellë këtu, në Forumin Shqiptar. Dokumenti është i datës 14 shkurt 2005 dhe është nënshkruar me emrin Artem Cici.

Në fakt, ky dokument është një faks, që m’u dërgua edhe me mua me faks para plot katërmbëdhjetë vitesh e dy muajsh, d.m.th. të njëjtën ditë që Artem Cici e dërgoi nga Selaniku në faksin e Kryepiskopatës Orthodhokse në Tiranë. Asokohe (atëbotë - siç thotë gjuhëtari i famshëm Fatmir Fotaq Foti Cici), nuk i kushtova as vëmendjen më të vogël për arsyet që do të përmend në vijim.

Sapo nxora nga dosja dokumentin në fjalë, më ngriu gjaku. Pashë vetëm një fletë të bardhë, ku e vetmja njollë e zezë ishte firma me shkrim dore e Artemit. Pjesa tjetër, e shkruar në pc, ishte zhdukur, ose më saktë, në pamje të parë dukej se ishte zhdukur. Kur e vura poshtë dritës së një abazhuri, pashë se teksti lexohej për bukuri. Në fakt nuk është një tekst, por dy. I pari, ai që mban edhe emrin Artem Cici, është shkruar në greqisht, madje në sistemin politonik (να’ναι καλά το Πολυτονικό της Ματζέντα). I dyti është një përkthim i të parit në shqip. Kuptohet që, përkthimi është i Cicajve, sepse vetëm Cicajt mund të vënë apostrof për të ndarë foljen “çregjistroj” në dy pjesë (ç’regjistrohen).

Me anë të kësaj letre, Artem Cici i atëhershëm ankohej tek Kryepiskopi dhe Mitropolitët e Kishës sonë se, në një artikull në shtypin shqiptar që klerikë dhe teologë zbulonin surratin e vërtetë të Fatmir Fotaq Foti Cicit, atëbotë prift i OCA në Kanada (me sahanlëpirje edhe tek dioqeza greke e Vankuverit), ishte përmendur edhe emri i tij, për shkak të braktisjes së Kishës, e cila e kishte dërguar për studime në Selanik, me premtimin se do të kthehej përsëri pranë saj për t’i ofruar shërbimet e veta.

Për të qenë i sinqertë, kam qenë ndoshta i vetmi që përmendja e emrit të Artemit në këtë artikull nuk m’u duk me vend. Si njeri që urrej biografitë (kush më njeh nga afër e di mirë se unë nuk bëj kurrë biografi, d.m.th. nuk fajësoj askënd për shkak të lidhjes së gjakut që mund të ketë me një kriminel, me një keqbërës, me një mashtrues etj.) nuk e prita mirë këtë pjesë të artikullit. Sot, pas kaq e kaq vitesh, e pranoj se kam gabuar. Gabimi im ishte se unë e shihja Artemin jo si një protagonist në luftën që i bëhej Kishës sonë nga sigurimsat, nga shikasit e Gazidedes, ateistët dhe islamistët, por si vëllanë e protagonistit të kësaj lufte, Fatmir Fotaq Foti Cici. Gabimi tjetër i imi ishte se, duke i njohur të dy vëllezërit nga afër, isha i mendimit se Artemi ishte shumë më pozitiv si njeri në krahasim me vëllanë e vet.

Pas një periudhe gati pesëmbëdhjetëvjeçare, pasi studiova me imtësi çdo të dhënë, çdo detaj, prej çdo burimi të mundshëm, arrita në konkluzionin se Artem Cici (sot patir Artemios Tsitsis) është po aq i implikuar dhe po aq fajtor sa edhe vëllai i vet (gjyshja ime thoshte në këto raste “tale e quale”, ndërsa gjyshi “të gjithë derrat një turi kanë”).

Kjo bindje m’u përforcua akoma më shumë sot, kur lexova letrën e lartpërmendur, pjesë të së cilës riprodhoj më poshtë me besnikëri absolute, në shqip e në greqisht (me përjashtim të sistemit politonik, të cilin nuk jam në gjendje ta riprodhoj, sepse nuk i kam njohuritë e duhura).

Greqisht:
Το ότι πήρα Ελληνίδα σύζυγο, σπούδασα θεολογία και ότι είμαι κάτοχος της ψαλτικής τέχνης πιστεύω ότι με τη βοήθεια του Θεού είναι προσόντα για μια πιο ουσιαστική διακονία στην Εκκλησία.

Πάντοτε με προσευχή αγωνίστηκα να είμαι προσεκτικός προς όλα τα εκκλησιαστικά πρόσωπα και αυτό φαίνεται να μην γίνεται σεβαστό από τους συντάκτες του κειμένου.

Παρακαλώ πολύ να μην με οδηγείται σε πειρασμό παραβαίνοντας την εντολή του Χριστού. Οι Πατέρες με έμφαση τονίζουν ότι οι ποιμένες οφείλουν να αγκαλιάζουν όλους τους ανθρώπους.

Με πολύ σεβασμό και βαθύτατη εκτίμηση
Artem Cici


Shqip:
Në qoftë se u martova me bashkëshorte greke, nëse studiova teologji dhe nëse jam njohës i artit të muzikës kishtare, besoj se me ndihmën e Perëndisë, të gjitha këto janë cilësi për një shërbesë më thelbësore në Kishë.

Gjithmonë u përpoqa me lutje të jem i kujdesshëm ndaj gjithë personave kishtarë, por shoh se kjo nuk respektohet nga autorët e tekstit.

Ju lutem shumë mos më shtyni në ngasje duke shkelur porosinë e Krishtit. Etërit theksojnë me forcë se barinjtë duhet të përqafojnë të gjithë njerëzit.

(Theksoj edhe një herë se, gabimet drejtshkrimore në të dyja tekstet janë të vetë personit dhe jo të miat)

Tani që, pas kaq vitesh, rilexoj këtë letër, nuk mund t’ia fal vetes qëndrimin tim kaq të butë ndaj këtij njeriu, i cili jo vetëm fyen hierarkinë e Kishës sonë, jo vetëm që shet dëngla duke dhënë leksione shenjtërie, por mbi të gjitha, nuk distancohet nga fëlliqësirat e vëllait të vet. Unë i jap sot fjalën se do të më gjejë përballë gjithnjë e më shumë. Nuk e di se çfarë parashikon ligji në Greqi për këtë rast, por do të bëj ç’është e mundur që diploma e teologjisë që ka marrë në mënyrë të padrejtë, për shkak të diplomës së shkollës së mesme, që nuk i jepte të drejtën të studionte në shkolla të larta të këtij profili, t’i hiqet sa më shpejt. Do të bëj çdo gjë që kalon nga dora ime. Kjo është e sigurt!

Më poshtë po publikoj dy fotografi nga shkrimi i lartpërmendur, në të cilin duket qartë firma e Artem Cicit, i cili në një tekst greqisht, madje në sistemin politonik, emrin e tij e shkruan shqip. Jo se ka ndonjë gjë të keqe, por nëse e krahasojmë me mënyrën se si e ka shndërruar sot (Αρτέμιος Τσίτσης), do të na ndihmojë të gjithëve për të kuptuar karakterin e vërtetë të vëllezërve Cici. Poshtë faksit kam vënë një sfond të verdhë, në mënyrë që të ndriçojë më shumë tekstin e zbehur të faksit në fjalë. Fotografitë janë nxjerrë me dy aparatë celularësh të ndryshëm. E dyta ka një përpunim të vogël, ku me një program të posaçëm, i është dhënë kontrast fjalëve të zbehta, për të kuptuar se teksti mund të sillet në gjendjen e mëparshme pa asnjë problem (edhe pse lexohet për bukuri edhe në gjendjen që është).

[GJIKSANA]

Harrova të shkruaj se, në fotografitë e mësipërme, ajo që duket poshtë sfondit të verdhë (mbi të cilin është faksi i Artem Cicit drejtuar hierarkisë së Kishës sonë), është dosja e z. Fatmir Foti Cici, e cila përmban lloj-lloj dokumentesh e të dhëna të tjera shumë të vlefshme, të cilat, deri tani, nuk e kanë parë ende dritën e publicitetit. Ngjyra që kam zgjedhur për këtë dosje nuk është e rastësishme. Nuk e di se çfarë u sjell ndërmend të tjerëve kjo ngjyrë, por unë personalisht e zgjodha ndër shumë të tjera, sepse më kujton ngjyrën e letrës së ambalazhit të makaronave të kohës së Enverit, për pasojë, edhe sigurimsat dhe spiunët vullnetarë të sistemit të tij të fëlliqur.

[GJIKSANA]

_________________Bëma gjuhësore të kooperativistit Fatmir Fotaq Foti Cici

Ç'është e vërteta, të dielat ia kam kushtuar gjithmonë Zotit, familjes sime dhe mendimeve dhe gjërave pozitive. Kjo është arsyeja që, këtë ditë, kujdesem që edhe plehrat e shtëpisë t'i kem hedhur në kazanët e Bashkisë një ditë përpara, ose t'i lë për të hënën. Sot po bëj një përjashtim, i nxitur nga dëshira e mirë për të vënë në dukje një gabim trashanik të “gjuhëtarit” dhe “albanologut” të famshëm Fatmir Fotaq Foti Cici. Nuk kisha ndërmend ta korrigjoja, por shoh se, për fat të keq, ka edhe ndonjë tjetër që bie pre e mendjes së sakatosur të këtij analfabeti klasik.

Në tekstet me përmbajtje fetare që poston (për fat të mirë janë përkthime dhe jo pjellë e padijes së tij) bën gafa shumë serioze, me të cilat nuk mund të merrem në tërësinë e tyre, sepse janë kaq të shumta, saqë edhe me google translate t’i përkthente, më të pakta do të ishin. Ajo që më shqetësoi kësaj here është përmendja e oshënares Maria Egjiptianes si “Shën Maria e Egjiptit”. Nuk arrij dot ta kuptoj se përse ky njeri, përderisa nuk e ka idenë e këtyre punëve, nuk hap kalendarin ortodoks të Kishës Orthodhokse Autoqefale të Shqipërisë dhe të kopjojë prej andej formën e saktë të këtyre emrave.

Sinqerisht, e kam shumë të vështirë t’i jap të kuptojë këtij njeriu koncepte gjuhësore, të cilat mund të jenë të thjeshta edhe për nxënësit e shkollave fillore, por jo për këtë injorant absolut, me një shkallë kaq të ulët intelekti. Madje, kam përshtypjen se më kollaj mund të kuptojë shqipen një indigjen i sapozbuluar në thellësi të Amazonës, se sa ky indigjen nga Nivicë-Bubari i Sarandës. Gjithsesi, po e bëj një përpjekje. Nëse e korrigjon, do të thotë që diçka ka kuptuar. Nëse jo, do të thotë që kaq e ka, nuk ha më pykë (d.m.th. ka djegur guarnicionin).

Në sinaksarët e dy vendeve të sotme me traditën më të lashtë të krishterë (Greqia dhe Italia), por mbi të gjitha, në gjuhët e vjetra të këtyre dy vendeve dhe në gjuhët e sotme të tyre (greqishte e vjetër – latinisht, greqishte moderne – italisht), emri i kësaj shenjtoreje – oshënareje përmendet përkatësisht në formën Οσία Μαρία η Αιγυπτία dhe Santa Maria Egiziaca (Egjiptike). Në shqip, nëse do të ishim besnikë dhe fanatikë të trajtave gjuhësore të emrave të përveçëm, sidomos të ndajshtimeve dhe përcaktorëve të tyre, forma më e drejtë do të ishte: Shën Mari Egjiptiania dhe jo Shën Maria Egjiptiane. Devijimet që vërehen në këto forma nuk janë pa rëndësi, por të paktën nuk janë të formës analfabetike, që përdor z. Cici. E keqja është se emri Maria ka disa forma në trajtën e pashquar (Mari, Marie, Maria) dhe nuk ka një standard të vetëm, përveç rastit kur i referohemi shën Marisë (Mërisë), nënës së Zotit. Kjo shumëllojshmëri formash kalon herë pas here edhe tek emrat e shenjtoreve në shkrime të ndryshme dhe autorë të ndryshëm.

Në rastin në fjalë, përcaktori Egjiptiane tregon thjesht origjinën kombëtare dhe vendore të shenjtores. Që ta kuptojë z. Cici, po i sjell një shembull me emrin e vet, në të tre format e mundshme:

1) Fatmir Cici Shqiptari
2) Shqiptari Fatmir Cici
3) Fatmir Cici nga Shqipëria

Përveç këtyre formave, nuk mund të ekzistojë asnjë formë tjetër, që të dojë të tregojë origjinë kombëtare apo vendore. Do të ishte qesharake, p.sh. të shtonim si variant të katërt “Fatmir Cici i Shqipërisë”. Do të qeshnin edhe pulat. Kjo për sa i përket gjuhës shqipe, por edhe të gjitha gjuhëve të tjera. Eshtë e vërtetë se në anglisht përdoret edhe trajta “Saint Mary of Egypt”, por jo si formë e gjuhës së drejtë kishtare, e cila është “Maria Aegyptiaca”. Në këtë trajtë është edhe në alamy.com, andej nga rrëmben ikonat z. Cici në mënyrën dhe formatin që kam përmendur pak më lart (në postimin # 40).

Në të njëjtin shkrim, pas një shikimi të shpejtë, tek fraza “dhe bëri që për ne të lindin frutet e pendimit”, më ra në sy fjala “frutet”. Unë di që në gjuhën shqipe, kjo fjalë ka dy variante: frutë (shumësi: frutat) dhe fryt (shumësi: frytet). Ka edhe një sinonim të tyre, që është “pemë”. Varianti që përdor z. Cici nuk ekziston. Ndoshta kujton kohën kur punonte në kooperativë e merrej me shartime, se nuk ka shpjegim tjetër. D.m.th. mori frutat, i shartoi me frytet dhe nxori varietetin që e quajti “frute”!!! Habitem vërtet se si ky njeri nuk arriti të mësonte as nga Shukrija dhe Drania qoftë edhe një shqipe elementare! Habitem!

[GJIKSANA]

______Cicaj! Po vjen dita të korrni ato çka mbollët dhe të hani ato çka vollët!

Siç kam paralajmëruar në këtë forum, çështjes së vëllezërve Cicaj do t'i shkohet deri në fund. Nuk ka kthim pas, nuk ka kompromis, nuk ka armëpushim. Deri në këtë çast, pas një muaji e gjysmë nga dita e hapjes së kësaj teme, pas 43 postimesh e gati 3.250 leximesh, të gjithë e dinë se gjithë sa janë shkruar e do të shkruhen këtu, nuk janë veçse e vërteta dhe vetëm e vërteta. Kjo dëshmohet edhe nga mungesa e kurajës së dy të akuzuarve për të hedhur poshtë qoftë edhe një presje të vetme nga këto postime. I vetmi reagim i hapur është ai i vëllait të madh, z. Fatmir Fotaq Foti Cici, i cili, në pamundësi për të dhënë qoftë edhe një përgjigje të vetme për pyetjet që i kemi drejtuar këtu publikisht, shkruan, si akt hakmarrjeje, shpifje të ndryshme, por që nuk kanë asnjë bazë e që kanë marrë përgjigjen e duhur, në kohën e duhur e me mënyrën e duhur.

Fillimisht, kur nisa të shkruaj këtë temë, kam qenë mjaft i përmbajtur dhe në mëdyshje të madhe për sa i përket bindjes sime për përfshirjen e vëllait të vogël, Artemit, në pisllëqet morale dhe shkarjet mendore të Fatmir Fotaq Foti Cicit. Tashmë, nuk kam as dyshimin më të vogël. Atë Artem Cici (π. Αρτέμιος Τσίτσης) është po aq i implikuar në këtë mesele, sa edhe i vëllai i vet, madje edhe më shumë. Siç e kam thënë edhe këtu, duke i njohur të dy vëllezërit nga afër, i madhi nuk nxitet në veprimet e tij vetëm nga ligësia dhe smira që e ka pushtuar, por edhe nga marrëzia. Përkundrazi, veprimet e atë Artemit janë të kontrolluara prej tij, pra, janë të ndërgjegjshme.

Prova vendimtare, që i vuri kapakun bashkëfajësisë së këtij të fundit në pisllëqet e z. Fatmir Fotaq Foti Cici ishte ndërhyrja tek vëllai i vet për të hequr nga shkrimet e tij emrin e priftit grek patir Eleftherios, në një kohë që kishte deklaruar shumë herë më parë se nuk mbante asnjë lloj kontakti me të vëllain. Sigurisht që kjo ndërhyrje nuk u bë për të shfajësuar nga shpifjet patir Eleftherios Karakitsios, por për të ruajtur atë rrogën e majme në Greqi dhe... dhe... dhe... e di vetë ai ç' tjetër. I kam shkruar para disa kohësh për kardashët e Selanikut. Ata nuk tallen me këto gjëra.

Pas informacioneve të fundit që sapo mora, vendosa që t'i përmbahesha menjëherë premtimit që kisha bërë këtu publikisht, duke filluar menjëherë një valë shkrimesh në mediet e Selanikut. Për sot, bëra sefte me një postim të parë në faqen e facebook-ut të Mitropolisë së Selanikut, me titull: Η αληθινή ιστορία του ιερέα σας, π. Αρτεμίου Τσίτση (Historia e vërtetë e priftit tuaj, atë Artemios Tsitsis). Por mos kujtoni se është ndonjë gjë e madhe. Kambanat jo vetëm që nuk kanë filluar të bien, por kandillonafti ende nuk është çuar nga krevati që t'u bjerë. Kjo nuk është asgjë përpara asaj që po vjen. Ky është edhe linku i postimit tim në faqen e facebook-ut të Mitropolisë së Selanikut:

https://www.facebook.com/imthessalon...17563528265655

Atë Artemi, përgatitu mirë për furtunën që po vjen. Shko tek ati yt shpirtëror dhe i thuaj se këto që shkruajmë janë ndërhyrje të qoftëlargut, që të shtie në ngasje këto ditë të shenjta. Këto thotë edhe vëllai yt. Por mos harro! Ne jemi ndeshur gjithë këto vite jo vetëm me Djallin e vërtetë, atë të smirës së sëmurë e të shpifjes, por edhe me rrezikun për jetën tonë e të familjeve tona nga shpifjet tuaja.

Duke përfunduar (për momentin), po jap edhe linkun e letrës që patir Eleftherios Karakitsios i dërgon vëllait tënd, letër e cila, së bashku me kërkesën tënde këmbëngulëse, çoi në heqjen e shkrimeve kundër këtij prifti (http://www.pelasgoskoritsas.gr/2019/...-facebook.html). Këtë e bëtë vetëm nga frika, sepse edhe ti, edhe ai vëllai yt, njihni vetëm një gjuhë. E di që shpresoni shumë t'u shpëtoni paq pasojave të pisllëqeve tuaja. Edhe pse ty ta uroj me gjithë zemër, nuk do ta kesh të lehtë t'u shmangesh. Nuk kam ndërmend të zëvendësoj drejtësinë e Perëndisë, por nuk kam as të drejtën ta injoroj atë.

(P.S.: Për arsye teknike, me letrën e patir Eleftherios drejtuar z. Fatmir Fotaq Foti Cici do të merrem në postimin e radhës)

[GJIKSANA]

_____________________Vëllezërit Cicaj – “Trimat” e Nivicë Bubarit!!!


Është vërtet dora e Zotit që çdo ditë e më tepër, diskrediton plotësisht vëllezërit Cicaj përpara opinionit shqiptar dhe grek, me fakte dhe jo me shpifje, me zë e figurë dhe jo me halucinacione mëkatare, siç po bëjnë ata për gati çerek shekulli.

Shikojini të gjithë këta patriotë të mëdhenj, themeluesit e Lidhjes së Shqiptarëve Ortodoksë në Greqi “Shën Asti”, që nuk po lënë sahanë pa lëpirë, pa dashur t’ia dinë se kujt i përkasin. Puthadorë të paskrupullt, zvarranikë mes shqiptarësisë e grekësisë, të pabesë në çdo rast, gati për t’i nguluar thikën pas shpine atij që paguan më pak për llogari të atij që paguan më shumë.

Loja e tyre mes shqiptarësisë e grekësisë më kujton ca familje fshatare komuniste në fillim të viteve ’90, kur anëtarët e saj mblidheshin përreth vatrës tradicionale dhe babai, me mashë në dorë, duke trazuar zjarrin në oxhak, ndante rolet për çdo pjesëtar të familjes. Djalin e madh e urdhëronte të shtrëngonte fort teserën e Partisë së Punës. Djalin e dytë e këshillonte të anëtarësohej me Partinë Demokratike, kurse djalin e vogël e ruante për Partinë Republikane. Të njëjtën gjë bënte edhe me dhëndurët. Në këtë mënyrë, sofra mbetej dhe vazhdon të mbetet gjithmonë plot.

Vëllezërit Cici janë mishërimi më i mirë i kësaj taktike, të cilën e përsosën edhe më tej. Jo vetëm që morën role të ndryshme, por edhe i alternuan mes tyre, duke e kthyer mashtrimin në art të vërtetë.

I pari, Fatmiri, pasi ndërroi emrin në Fotaq, e nisi karrierën si vorioepirot, dhe po e mbyll atë si shqiptaromadh. I dyti, Artani, e Nisi karrierën si shqiptaromadh dhe po e përfundon si grekomadh.

I pari e nisi me emrin Fatmir, e vazhdoi me Fotaq, e kulmoi me Φώτιος dhe po e përfundon edhe një herë si Fatmir. I dyti e nisi me Artan, e ktheu në Artem, e lartësoi në Αρτέμη dhe e kulmoi në Αρτέμιος.

Koha e vërtetoi më së miri se këta dy vëllezër me gavetë në dorë e garuzhde në brez, nuk janë patriotë. Përkundrazi, janë apolidë. Nuk kanë asnjë fije burrërie. Përkundrazi, janë burracakë. Gëlltitja prej tyre e të vjellave që kishin lëshuar kundër priftit grek patir Eleftherios është prova më e kapshme e akuzave që po u drejtoj. Si ka mundësi që “patrioti” i madh Fatmir Fotaq Foti Cici, i cili ka akuzuar publikisht në dy shkrime në facebook këtë prift grek për helenizim të Jugut, e zhduk fare njërin prej shkrimeve, ndërsa tjetrin e ndryshon, duke hequr emrin e tij prej andej. Madje, prova më e madhe e burracakërisë së tij është jo vetëm heqja e emrit nga shkrimi i dytë, por edhe vendosja e këtij shkrimi në krye të postimeve (pinned), për të treguar se sa këlysh i bindur është ndaj atij që i tregon shkopin.

Parashtroj në vazhdim përkthimin e letrës që patir Eleftherios Karakitsios i dërgon z. Fatmir Cici, me të cilin e detyron të gëlltitë si sheqerka të shijshme fyerjet në adresë të tij (ndërsa origjinalin në greqisht mund ta shikoni këtu: http://www.pelasgoskoritsas.gr/2019/...acebook.html):


Republika Greke
Shoqata Jofitimprurëse “Miqtë e Kulturës”
Nr. 1687 Prot.

Selanik, 10-04-2019
Foti Grigor Cicit, Kanada – Amerikë
_________________________________
Tema: Përgjigje artikullit denigrues, në faqen e tij të facebook-ut, kundër p. Eleftherios Karakitsios.

I dashur vëlla më Krishtin. Me hidhërim të madh u informuam për publikimin tuaj të lartpërmendur. Do të ishte gjë e lehtë për ne rrëzimi një për një i pavërtetësive që përmendni dhe që gjoja kanë lidhje me ne. Themi se është e lehtë, sepse disponojmë të gjitha provat, që i shndërrojnë argumentet tuaja të paktën në shpifje, duke nënkuptuar këtu të edhe të gjitha pasojat e mundshme.

Aktualisht nuk jemi duke e bërë këtë, por përpara ditëve të Shenjta të Pashkës, ju ftojmë në pajtim, duke ju dhënë mundësinë të pendoheni e të korrigjoheni.

Pranimi i gabimeve nga ana juaj dhe publikimi i kësaj përgjigjeje sonë në të njëjtat pika referimi të internetit, do të ndikonte pozitivisht në këtë drejtim.

Shpresojmë dhe lutemi që reagimi i drejtë i yni, njëkohësisht edhe i butë, të mos konsiderohet si shenjë dobësie. Mosaprovimi juaj për sa më sipër do të shkaktojë vetvetiu edhe shkallëzimin e reagimeve tona.

Ngjallje të gëzuar!


___________________________Për Këshillin drejtues
_______Kryetari_____________________________________Sekretari
p. Eleftherios Karakitsios___________________________ Haralambos Kamplies
Protopresviter-profesor, Dr. i Teol. __________________Ekonomist – Universiteti i Maqedonisë




Dikush që nuk di më shumë hollësi se kaq, mund të habitet se si ka mundësi që trimi me emrin Fatmir Fotaq Foti Cici, e vuri bishtin në shalë sapo mori një letër, madje të shkruar në një ton shumë të moderuar e të kulturuar, gëlltiti me një frymë e pa asnjë pikë ujë akuzat që vetë kishte formuluar?

Përgjigjja është e thjeshtë: nuk ka njerëz më BURRACAKË se këta pinjollë të Cicajve!

[GJIKSANA]

_______________Ignorantus, ignoranta, ignorantum (Molier, "I sëmuri për mend")

Fatmir Fotaq Foti cici, ky ekzemplar i rrallë i paditurisë proverbiale, me kulturë banale e intelekt fshataresk, pasi studioi me kujdes faqen e facebook-ut të Mitropolisë së Korçës, doli në konkluzionin se, përderisa emri i murgut Vasil Skordileva përmendej si "atë Vasili", sipas tij ky na qenka prift!!!

Ashtu si disa herë të tjera në të kaluarën e afërt, edhe kësaj herë jam i detyruar t'i shpjegoj kësaj qenieje pakqelizore të paditur, që pretendon se, ndër të tjera, është edhe teolog, disa gjëra elementare për besimin tonë, të cilat i përkasin më shumë aspektit praktik të jetës kishtare se sa atij teologjik. Problemi nuk është se më duhet të shpjegoj, por kujt po i shpjegoj dhe se në ç' mënyrë t'ia shpjegoj që ta kuptojë.

Në praktikën ortodokse, emri "atë", i vetëm ose si përcaktor i një emri të përveçëm, nuk tregon në asnjë mënyrë një rang të caktuar në hierarkinë kishtare dhe nuk presupozon në asnjë mënyrë dorëzim paraprak në asnjë shkallë priftërore. "Etër" janë quajtur në të gjitha kohët të gjithë murgjit pa përjashtim. Pjesa dërmuese e të ashtuquajturve "Etër të Shkretëtirës", të cilët madje nuk kishin ndonjë veshje të veçantë, apo të ndryshme nga laikët, nuk ishin dorëzuar në asnjë shkallë priftërie. Në qoftë se këta murgj të thjeshtë nuk quhen "etër", si u drejtohemi atyre? Nëse z. Fatmir Fotaq Cici sheh një grup murgjish të tillë, si do t'u drejtohet? "Mirë se rrini, burra"? Apo mos ndoshta "Tungjatjeta, zotërinj"? Nuk është për t'u habitur, por nga një injorant i tillë çdo gjë mund të pritet.

Duke e njohur mirë intelektin e këtij njeriu, nuk jam i bindur nëse shpjegimet e mësipërme, janë të mjaftueshme për të kuptuar këto që po i them. Kjo është tragjedia e të gjithë atyre, që janë përpjekur për vite me radhë për të ngritur këtë njeri në shkallën më të lartë intelektuale të lejuar prej kapacitetit të tij, d.m.th. tre hallka më poshtë se Homo Sapiens. Pra, po i sjell disa shembuj të tjerë, me shpresën se mund të prekin qoftë edhe një fije zonën intelektuale, ku teorikisht veprojnë reflekset e kushtëzuara.

Fakti që emri "atë", në jetën kishtare, përdoret edhe për murgjit e thjeshtë, që nuk janë dorëzuar në asnjë shkallë priftërie, vërtetohet edhe nga një argument tjetër. Dihet se në Kishën Orthodhokse, ashtu si edhe në atë Katolike, gratë murgesha e kanë të ndaluar të dorëzohen në çfarëdo shkallë priftërie. E megjithatë, ato thirren "nëna", ashtu si murgjit e po të njëjtës shkallë thirren "etër". Kemi edhe libër (siç është "Jerondikoni" për etërit e gjinisë mashkullore), që quhet "Miterikoni", për murgeshat, që thirren "nëna" (rrënja e fjalës "miterikon" është "mitera" = nënë). Nënë Tereza është një shembull i kësaj që po them. Pra, kuptohet lehtë prej kujtdo, përveç z. Cici, niveli intelektual i të cilit është poshtë nivelit të detit, se atë Vasil Skordileva nuk është prift, por si murg, ka të drejtën të quhet "atë", ashtu si edhe ne të tjerët kemi detyrimin ta quajmë "atë".

Meqë ra fjala për atë Vasil Skordilevën, cilatdo qofshin shkaqet e kalimit të tij nga priftëria në monakizëm të thjeshtë, po i them sahanlëpirësit Fatmir Cici se respektoj njëmijë herë më shumë një prift që pranon në heshtje e me përulësi barrën e përgjegjësisë morale të veprimeve të tij dhe vendimin e Mitropolitit për të, se sa psikoptallëqet, spiunllëqet dhe zvarritjet e këtij pseudokleriku, që është dëbuar të paktën dy herë me shkelma nga dy Kisha Ortodokse të ndryshme, ndërsa tani prezantohet si prift, por pa thënë asnjë fjalë se ku shërben.

O Miri, pse nuk bën ndonjë xhiro andej nga Korça, meqenëse po interesohesh kaq shumë për hallet e kësaj Mitropolie (me sa duket, Mitropolive të tjera ua paske zgjidhur hallet në heshtje). Mbase të merr Perëndia edhe ato pak qeliza të trurit që të kanë mbetur, që të marrësh edhe përgjigjen e besimtarëve të saj nga afër. Po erdhe, merr edhe ca bebelina me vete, se do të të duhen. Ata të presin!

[Zerva]

dsfgdsfghdsf[/b]

[GJIKSANA]

“Si një qen që kthehet në të vjellat e tij, i marri përsërit marrëzinë e vet” (Prov. 26:11)


Nuk mund të ndodhte ndryshe. Përderisa edhe qeni, edhe i marri kthehen, i pari tek të vjellat e tij, i dyti tek marrëzia e vet, edhe z. Fatmir Fotaq Cici, si mishërim besnik dhe shartim i të dy këtyre, bën të pamundurën për të vërtetuar katërçipërisht këtë proverb biblik, të shkruar mijëra vite më parë, por që cicmicë si ky e mbajnë gjithmonë në aktualitet.

Rrallë mund të hasë dikush në jetë një qenie kaq të vajtueshme (për të mos thënë “të pështirë”), që të ndërthurë në mënyrë kaq “harmonike” zilinë, smirën dhe mizantropinë me servilizmin, sahanlëpirjen dhe puthadorjen, por edhe me paditurinë, injorancën dhe urrejtjen verbimtare për këdo dhe për çdo gjë që lidhet me aspektet pozitive të jetës dhe njerëz të shquar e të nderuar. Në gjuhën e popullit, të etikës, por edhe të teologjisë, ky kombinim i rrallë vesesh dhe huqesh negative, pa marrë parasysh këtu defektet mendore, të cilat janë të pavullnetshme, quhet “ligësi”.

Njerëz të tillë, me vese të skajshme dhe instinkte barbare, karakter të dobët dhe servilizëm anadollak, përzgjidhen me përparësi nga shërbime sekrete, grupime keqbërëse apo organizata terroriste, për t’u përdorur fillimisht si bomba tymuese propagandistike, pastaj si armë kimike helmuese, pastaj si mekanizëm shfarosjeje masive (jo vetëm në kuptimin figurativ të fjalës).

Siç e kam theksuar edhe herë të tjera, bota e krimit, e shantazhit politik dhe e terrorizmit, përveç cilësive të mësipërme, të cilat z. Cici i zotëron në cilësi tepër të lartë, kërkon edhe intelekt, improvizim dhe shkathtësi mendore, për t’iu përshtatur situatave të ndryshme e për t’iu shmangur dekonspirimit. Dihet që cilësi të tilla tek ky njeri nuk ekzistojnë, por ekziston surrogati i tyre, rasoja, e cila nuk gjendet lehtë tek ata që e kanë, sepse jo të gjithë janë të gatshëm ta shesin atë për tridhjetë aspra, siç bën z. Cici.

Problemi i rasos së së z. Cici është mjaft i ndërlikuar dhe i diskutueshëm. Dihet që ai është përjashtuar dy herë nga radhët e klerikëve të Kishës Ortodokse. Herën e parë nga Orthodox Church in America dhe herën e dytë nga një Kishë tjetër, në një kontinent tjetër, por që nuk dua ta diskutoj tani, sepse gjërat duhen marrë me radhë e në kohën e duhur. E veshi edhe një herë tjetër më pas, por u largua si hajduti në errësirë, pa dhënë asnjë shpjegim (ose më saktë, duke gënjyer punëdhënësit e radhës). Megjithëse është pyetur disa herë nga ana jonë se në cilën Kishë shërben, nga paguhet dhe cila është grigja e tij, nuk ka guxuar deri sot të japë asnjë përgjigje. Nëse do të ishte prift, siç pretendon, përse duhet të fshehë faktin se ku shërben? Si ka mundësi që, këto ditë të shenjta, kur nuk ka klerik apo besimtar që të mos ketë publikuar fotografi nga pjesëmarrja e tij në Epitaf apo në shërbesën e Ngjalljes, z. Cici publikon fotografi të viteve kur ishte prift kanonik në Kanada, d.m.th. fotografi para 25 vjetësh?

Nuk ekziston as dyshimi më i vogël se z. Cici është në një mision të ri, ndoshta për llogari të një punëdhënësi të ri, por gjithmonë për përfitime materiale. Kush mendon se z. Cici punon falas, pa interes, vetëm për gjoja bindjet e tij, as që e ka idenë se për ç’njeri bëhet fjalë. Le t’i hedhë një sy një shkrimi të tij në facebbok me titull “Mbi informatorët” (https://www.facebook.com/search/top/...epa=SEARCH_BOX), për të kuptuar diçka më tepër. Po shpjegoj ndërkohë se ai, që z. Cici e quan informator, në fakt është një punëdhënës aspirant, i cili ka dëgjuar që z. Cici merr përsipër detyra të tilla të fëlliqura, por që nuk e di se ai nuk punon badjava. Kjo është arsyeja që ai e dekonspiron publikisht, duke i tundur gishtin, si për t’i thënë se herës tjetër duhet të zgjidhë qesen përpara se të kërkojë shërbimet e tij.

Në emër të këtyre interesave, z. Cici nuk heziton të të puthë në faqe një të Enjte të Madhe, njësoj si Juda (më besoni, nuk është figurative kjo që them, sepse ka ndodhur me të vërtetë me këtë njeri), pasi më parë të ka tradhtuar e të ka spiunuar tek armiqtë më të egër të besimit, pasi të ka sharë e ka shpifur kundër teje, me shpresën se, sipas mendjes së tij të sëmurë, duke të zhdukur ty, ka zhdukur një pengesë më shumë në rrugën e tij drejt “suksesit”.

Nëse do të më kërkohej të përshkruaja këtë njeri me pesë fjalë, do të përdorja pikërisht këto:

Smirëzi, faqezi, famëzi, punëzi, ditëzi.

P.S. Shkrimi i sotëm është thjesht një mesazh rikthimi pas ditëve të shenjta të Pashkës, por edhe një mesazh i fortë vendosmërie se kësaj çështjeje do t’i shkohet deri në fund. Kemi thënë shumë pak nga ato që kemi ndërmend të themi dhe kemi bërë shumë më pak nga ato që jemi të vendosur të bëjmë.

[GJIKSANA]

Miri, këta janë besimtarë korçarë, që protestojnë kundër Mitropolitit të Korçës.

Skedarët e Bashkëngjitur 174951

[GJIKSANA]

Kurse këtu, Miri, je ti, pasi veshe rason fshehurazi, për të disajtën herë. Këtu je në rolin e kandillonaftit. Çudi e madhe, o Miri, ti, një teolog o famshëm, si je katandisur kështu, të shtrosh tapete në një kishë mikroskopike siriane! Ku e lam' e ku na mbeti, o Miri, vaj vatani e mjer' mileti...